Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 696/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

K. D.

Przestępstwo z art. 289 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. polegające na tym, że w dniu 27 kwietnia 2022 r. w B. woj. (...), oskarżony dokonał zaboru w celu krótkotrwałego użycia pojazd mechaniczny m-ki P. (...) o nr rej. (...) wartości 70.000 zł pochodzący z wypożyczalni samochodów (...), w ten sposób, że wykorzystując sen użytkownika pojazdu zabrał mu oryginalne kluczyki, a następnie jeździł tym pojazdem, po czym po kilku godzinach odstawił go w miejsce jego postoju, czym działał na szkodę firmy (...) Sp. z o.o. ul. (...), (...)-(...) K., przy czym czynu tego dopuścił się przed upływem pięciu lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony K. D. w dniu zdarzenia pracował przy budowie gazociągu w B. – Z. wraz z G. H. oraz obywatelami U. (...): O. P. i S. O..

Wyżej wymienieni skończyli pracę o godzinie 18.00. G. H. udał się wówczas do domu, natomiast oskarżony i jego koledzy do wynajmowanego w motelu pokoju. Pojazdem marki P. (...) kierował O. P., który zaparkował pojazd przed motelem, kluczyki do samochodu kładąc na szafce w pokoju, „na widoku”.

zeznania świadka O. P.

k. 1 – 2

(k. 70)

zeznania świadka G. H.

k. 10 – 11

(k. 70)

wyjaśnienia oskarżonego

k. 19 – 20

k. 29 – 30

(k. 69)

O. P. poszedł spać około godziny 22:00. Wtedy S. O. i oskarżony K. D. pili piwo i rozmawiali.

W nocy K. D., wykorzystując sen O. P., zabrał kluczyki do samochodu i jeździł pojazdem marki P. (...) przez kilka godzin po B., następnie odstawiając go w miejsce, z którego dokonał jego zaboru.

O. P. obudził się około godziny 6:00 rano. Kiedy szykował się do pracy, K. D. poinformował go że uszkodził firmowy samochód. Oskarżony zabrał w nocy pojazd bez jego pozwolenia. Wyczuwalna była od niego woń alkoholu, po zachowaniu widać było również, że jest lekko pijany.

Nad ranem O. P. znalazł kluczyki do samochodu nie na szafce, na której zostawił je wieczorem w przeddzień zdarzenia, ale na parapecie przy oknie.

zeznania świadka O. P.

k. 1 – 2

(k. 70)

zeznania świadka G. H.

k. 10 – 11

(k. 70)

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

k. 19 – 20

k. 29 – 30

(k. 69)

Właścicielem pojazdu mechanicznego marki P. (...) o nr rej. (...) jest podmiot (...) Sp. Z o.o. z siedzibą w K. (wypożyczalnia pojazdów (...) C. R.).

Za wynajem tego pojazdu płaci firma (...) z siedzibą w W., w której w dniu zdarzenia pracowali oskarżony K. D. oraz jego koledzy.

Wypożyczeniem samochodu zajmuje się szef J. Ż..

notatka urzędowa

k. 18

zeznania świadka O. P.

k. 1 – 2

(k. 70)

zeznania świadka G. H.

k. 10 – 11

(k. 70)

Z pojazdu zazwyczaj korzysta O. P.. W sytuacjach wyjątkowych z samochodu może skorzystać również inny pracownik, który posiada do tego kwalifikacje.

Oskarżony K. D. nie ma (i nie miał w dniu zdarzenia) uprawnień do kierowania pojazdami.

zeznania świadka O. P.

k. 1 – 2

(k. 70)

wyjaśnienia oskarżonego

k. 19 – 20

k. 29 – 30

(k. 69)

P. (...), którego zaboru dokonał oskarżony, został przez niego uszkodzony. O. P. wraz z kolegą G. H. obejrzeli samochód na drugi dzień, na terenie budowy. Pojazd przed dniem zdarzenia nie miał żadnych uszkodzeń. Następnie O. P. i G. H. udali się na Policję celem złożenia zawiadomienia o możliwości popełnienia przez oskarżonego przestępstwa.

Samochód został w toku postępowania poddany oględzinom. Stwierdzono między innymi, że ten posiada popękane prawe lusterko, zniekształconą oponę oraz wygiętą obręcz metalowej felgi, wgniecenie na progu i przed tylnym prawym nadkolem. Ponadto na nadkolu znajdowały się przetarcia, w okolicy wgniecenia odgięta została listwa; na prawym tylnym narożniku pojazdu widoczne było kolejne wgniecenie, jak również pęknięty klosz prawej tylnej lampy.

Wszelkie uszkodzenia zostały szczegółowo opisane w protokole oględzin i zarejestrowane na płycie CD.

protokół oględzin pojazdu

k. 5 – 6

płyta CD z oględzin wraz z metryką identyfikacyjną nośnika

k. 7 - 9

zeznania świadka O. P.

k. 1 – 2

(k. 70)

zeznania świadka G. H.

k. 10 – 11

(k. 70)

wyjaśnienia oskarżonego

k. 19 – 20

k. 29 – 30

(k. 69)

Po ustaleniu miejsca pobytu K. D., oskarżony został zatrzymany i osadzony w (...) w KPP w B..

notatki urzędowe

k. 14 - 15

protokół zatrzymania

k. 16 - 17

Oskarżony jest osobą wielokrotnie karaną, w tym na karę pozbawienia wolności.

Wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Sierpcu z dnia 30 stycznia 2017 roku w sprawie o sygn. akt II K 554/16 (obejmującym skazania:

- w sprawie II K 191/15 Sądu Rejonowego w Sierpcu za czyn z art. 158 § 1 k.k. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności w zawieszeniu na okres 3 lat,

- w sprawie II K 61/15 za czyn z art. 158 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności w zawieszeniu na okres 3 lat,

- w sprawie II K 26/15 Sądu Rejonowego w Sierpcu, zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w Płocku w sprawie o sygn. akt V Ka 90/16 za ciąg czynów z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. popełniony w okresie od dnia 06 października 2013 roku do 11 października 2013 roku na karę 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności oraz 180 stawek dziennych grzywny po 10 zł stawka, za czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. popełniony w nocy 11 października 2013 roku na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności karę grzywny w wymiarze 100 stawek po 10 zł każda; na podstawie ar. 91 § 2 k.k. w zw. z art. 86 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. Sąd wyrokiem tym orzekł wobec oskarżonego karę łączną 2 lat pozbawienia wolności oraz karę łączną 200 stawek dziennych grzywny po 10 zł każda,

- w sprawie o sygn. akt II K 470/15 za ciąg czynów z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i art. 288 § 1 k.k. w zw. z ar. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. popełnionych w nocy 19 marca 2015 roku oraz w nocy 20 marca 2015 roku na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności.)

orzeczono wobec niego karę łączną 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności, którą K. D. odbywał w okresie od 20 maja 2016 roku do 15 maja 2020 roku, wykonując karę w całości.

karta karna

k. 23 - 26

odpis wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Sierpcu z dnia 30 stycznia 2017 roku w sprawie o sygn. akt II K 554/16 wraz z obliczeniem kary

k. 41 - 43

Oskarżony leczy się psychiatrycznie z powodu zaburzeń lękowych i depresyjnych. Pozostaje pod stałą opieką lekarza psychiatry.

karta informacyjna leczenia szpitalnego

k. 31 – 32

wyjaśnienia oskarżonego

k. 29 - 30

K. D. cierpi na (...)oraz wykazuje pewne zaburzenia osobowości.

W chwili popełnienia zarzucanego czynu miał jednak zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem; miał prawidłowo zachowaną poczytalność.

opinia psychiatryczno -psychologiczna

k. 46 – 48

wyjaśnienia oskarżonego

k. 19 – 20

k. 29 – 30

(k. 69)

Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Nie potrafił wskazać trasy przejazdu ani przyczyny uszkodzeń samochodu.

wyjaśnienia oskarżonego

k. 19 – 20

k. 29 – 30

(k. 69)

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.2.

K. D.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony w dniu zdarzenia nie spożywał alkoholu z kolegami – niewiarygodna linia obrony mająca na celu umniejszenie stopnia winy.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

k. 19 – 20

k. 29 – 30

(k. 69)

2. OCena DOWOdów

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1.

notatki urzędowe

Niekwestionowane dokumenty sporządzone przez uprawniony podmiot w ramach jego kompetencji.

Protokół zatrzymania

Niekwestionowany dokument sporządzony przez uprawniony podmiot w ramach jego kompetencji.

Protokół oględzin wraz z płytą CD i metryką

Niekwestionowany dokument sporządzony przez uprawniony podmiot w ramach jego kompetencji.

Karta karna

Dokument wiarygodny, niekwestionowany przez strony, potwierdzający karalność oskarżonego.

Odpis wyroku łącznego wraz z obliczeniem kary

Dokument wiarygodny, niekwestionowany przez strony, potwierdzający karalność oskarżonego oraz odbycie przez niego kary pozbawienia wolności orzeczonej za przestępstwa podobne.

Karta leczenia szpitalnego

Wiarygodny, niekwestionowany przez strony dokument.

Opinia psychiatryczno-psychologiczna

Pełna, jasna, sporządzona przez podmiot dysponujący fachową wiedzą, niekwestionowana przez strony, w konsekwencji stanowiła wiarygodne źródło dowodowe.

Zeznania świadka O. P.

Spójne, zrozumiałe, konsekwentne, korespondujące z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, zwłaszcza w postaci niekwestionowanych dokumentów.

Zeznania świadka G. H.

Spójne, zrozumiałe, konsekwentne, korespondujące z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, zwłaszcza w postaci niekwestionowanych dokumentów.

Wyjaśnienia oskarżonego - częściowo

Wyjaśnienia oskarżonego Sąd uznał co do zasady za wiarygodne i niebudzące wątpliwości, jak również zgodne z pozostałymi źródłami dowodowymi. Oskarżony w wyjaśnieniach przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.2.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego jedynie w tej części, w której ten twierdził że w dzień zdarzenia nie spożywał alkoholu z kolegami. Wyjaśnienia te pozostają w sprzeczności z zeznaniami świadka O. P. i w ocenie sądu stanowią przyjętą przez oskarżonego linię obrony mającą umniejszyć stopień jego winy.

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

K. D.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przypisane oskarżonemu zachowanie wyczerpuje znamiona przestępstwa określonego w art. 289 § 1 k.k. Należy przy tym wskazać, że jest to czyn o charakterze powszechnym, co oznacza że dopuścić się go może każdy. W przedmiotowej sprawie K. D. niewątpliwie dokonał zaboru samochodu marki P. (...). Nie miał on uprawnień do kierowania pojazdami, a tym samym nie został on upoważniony przez pracodawcę do posługiwania się wypożyczanym przez firmę busem. Oskarżony wykorzystał sen dysponującego aktualnie samochodem posiadacza – O. P. – zabierając w nocy położone przez niego na szafce w pokoju hotelowym kluczyki, a następnie przejął władztwo nad pojazdem, jeżdżąc nim kilka godzin po B.. Nie był on w stanie wskazać dokładnej trasy, natomiast przyznał się do popełnienia zarzucanego czynu oraz do uszkodzenia auta. K. D. jest osobą dojrzałą, poczytalną, a zaboru pojazdu dokonał w zamiarze kierunkowym, bezpośrednim, nie bacząc na konsekwencje swojego postępowania.

W ocenie sądu zachowanie oskarżonego wypełniło wszystkie znamiona przestępstwa w typie podstawowym określonym w art. 289 § 1 k.k. Nie było natomiast podstaw do przyjęcia popełnienia czynu w typie kwalifikowanym. Rzeczywiście oskarżony dokonał uszkodzenia pojazdu, do czego sam się zresztą przyznał w ramach składanych przez niego wyjaśnień, jednak nie porzucił go, wręcz przeciwnie: odstawił dokładnie w to samo miejsce, z którego dokonał jego zaboru. Również okres kilku godzin spełnia przesłankę „krótkotrwałości” w rozumieniu dyspozycji art. 289 § 1 k.k. Pojęcie „krótkotrwałości”, zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego, (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22.01.1982 r., III KR 333/81, OSNPG 1982/8, poz. 105) należy bowiem odczytywać nie tyle w kontekście czasowym, co raczej braku istnienia po stronie oskarżonego zamiaru przywłaszczenia pojazdu. Oceniając zaś obiektywnie okoliczności zdarzenia, między innymi odstawienie przez K. D. samochodu w to samo miejsce, w którym zaparkował go wcześniej uprawniony posiadacz, stwierdzić należy że nie przyświecał mu opisany powyżej cel.

Sąd przyjął również, że oskarżony dopuścił się popełnienia zarzuconego mu czynu w warunkach powrotu do przestępstwa, tj. recydywy podstawowej. Zgodnie z art. 64 § 1 k.k. taka sytuacja zachodzi, gdy sprawca skazany za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności popełnia w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa, za które był już skazany.

W okolicznościach rozpoznawanej sprawy oskarżony dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu przed upływem pięciu lat po odbyciu kary pozbawienia wolności w rozmiarze co najmniej 6 miesięcy orzeczonej za podobne przestępstwo umyślne. Oskarżony odbywał bowiem karę łączną z wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Sierpcu z dnia 30 stycznia 2017 roku w sprawie o sygn. akt II K 554/16 w rozmiarze 2 lat i 10 miesięcy (którą odbył w całości, opuszczając zakład karny 15 maja 2020 roku). Na powyższą karę łączną składały się skazania jednostkowe za umyślne przestępstwa podobne, między innymi za ciąg czynów z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. popełniony w okresie od dnia 06 października 2013 roku do 11 października 2013 roku na karę 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności oraz 180 stawek dziennych grzywny po 10 zł stawka, za czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. popełniony w nocy 11 października 2013 roku na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności karę grzywny w wymiarze 100 stawek po 10 zł każda (w sprawie przed Sądem Rejonowym w Sierpcu o sygn. akt II K 26/15) oraz za ciąg czynów z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i art. 288 § 1 k.k. w zw. z ar. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. popełnionych w nocy 19 marca 2015 roku oraz w nocy 20 marca 2015 roku na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności (w sprawie przed Sądem Rejonowym w Sierpcu o sygn. akt II K 470/15).

W świetle art. 115 § 3 k.k. przestępstwami podobnymi są przestępstwa należące do tego samego rodzaju; przestępstwa z zastosowaniem przemocy lub groźby jej użycia albo przestępstwa popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej uważa się za przestępstwa podobne. W ocenie sądu przypisane oskarżonemu w przedmiotowej sprawie przestępstwo z art. 289 § 1 k.k. jest przestępstwem podobnym do opisywanych powyżej przestępstw. Wszystkie te przestępstwa zostały bowiem umieszczone przez ustawodawcę w jednym rozdziale XXXV Kodeksu karnego, są przestępstwami przeciwko mieniu i chronią to samo dobro prawne w postaci prawa własności i posiadania rzeczy.

Tym samym uzasadnionym jest kwalifikowanie zachowania oskarżonego z art. 64 § 1 KK.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. D.

Sąd na podstawie art. 289 § 1 k.k. wymierzył oskarżonemu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności.

Zgromadzony w postępowaniu materiał dowodowy nie dał podstaw do kwestionowania zdolności rozpoznania przez oskarżonego znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem. W świetle opinii (...) należy stwierdzić, że (...), na które cierpi K. D. pozostawały bez wpływu na jego poczytalność w chwili zdarzenia.

Oskarżony z pełną premedytacją, w zamiarze bezpośrednim dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu, nie bacząc na konsekwencje swojego zachowania.

Wymierzając oskarżonemu karę, sąd miał na uwadze dyrektywy jej wymiaru określone w art. 53 k.k., zaś orzeczona kara 10 miesięcy pozbawienia wolności w ocenie sądu odpowiada stopniowi winy oskarżonego oraz społecznej szkodliwości czynu. Nadto uwzględnia ona podstawowe cele zapobiegawcze i wychowawcze kary w stosunku do niego oraz czyni zadość potrzebie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez K. D. czynu sąd ocenił jako znaczny. Oskarżony nie poszanował prawa własności, samowolnie przejmując władztwo nad służbowym pojazdem, i to pomimo wiedzy że nie posiada on uprawnień do kierowania tego rodzaju pojazdami. Co więcej, uszkodził on nienależący do niego samochód.

Nie bez znaczenia pozostaje również fakt, iż oskarżony po raz kolejny dopuścił się przestępstwa przeciwko mieniu, mimo że odbywał już karę pozbawienia wolności orzeczoną za przestępstwa podobne.

Mając powyższe na uwadze, a w szczególności popełnienie przez K. D. czynu z art. 289 § 1 k.k. w warunkach powrotu do przestępstwa, sąd doszedł do przekonania że wyłącznie bezwzględna kara pozbawienia wolności ma szansę wywrzeć na oskarżonym jakikolwiek wpływ. Zachowanie oskarżonego wyraźnie wskazuje na lekceważący stosunek względem prawa, który nie uległ zmianie nawet po poprzednio odbywanej przez niego karze pozbawienia wolności.

5. 1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. D.

Zgodnie z treścią art. 63 § 1 k.k. sąd zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie (zatrzymania) od dnia 29 kwietnia 2022 roku godz. 06:15 do dnia 29 kwietnia 2022 roku godz. 11:25.

7.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7. KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 627 k.p.k. zasądzając od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 547,56 złotych tytułem zwrotu wydatków poniesionych w sprawie. Na mocy art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych Sąd wymierzył również oskarżonemu opłatę w kwocie 180 złotych.

6. 1Podpis

II K 696/22

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE