Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 25 kwietnia 2013 r. M. K. wniósł o zasądzenie od S. G. (1) kwoty 80.000 zł tytułem zwrotu nadpłaconych kwot wynikających z tytułu wykonawczego w postaci wyroku Sądu Wojewódzkiego w Łodzi z dnia 4 września 1998 r. w sprawie o sygn. akt V GC 728/98, który został pozbawiony wykonalności mocą wyroku Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 6 lutego 2013 r. wydanego w sprawie o sygnaturze akt I C 215/11, z ustawowymi odsetkami od dnia wpłaty (pozew k. 2-3).

W pozwie, który wpłynął do Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim w dniu 12 kwietnia 2013 r., M. K. wniósł o zasądzenie od pozwanego A. Ś. (1) kwoty 80.000 zł tytułem zwrotu nadpłaconych kwot wynikających z tytułu wykonawczego w postaci wyroku Sądu Wojewódzkiego w Łodzi z dnia 4 września 1998 r. w sprawie o sygn. akt V GC 728/98, który został pozbawiony wykonalności mocą wyroku Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 6 lutego 2013 r. wydanego w sprawie o sygnaturze akt I C 215/11 wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wpłaty. (pozew k. 3-4 załączonych akt sprawy I C 1096/13 Sądu Okręgowego w Łodzi) .

W odpowiedzi na pozew z dnia 17 maja 2013 r. pozwany A. Ś. podniósł zarzut niewłaściwości miejscowej Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim wnosząc o przekazanie sprawy do Sądu Okręgowego w Łodzi, odnosząc się zaś merytorycznie - wniósł o oddalenie powództwa z uwagi na brak legitymacji procesowej biernej oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego (odpowiedź na pozew k. 30-32 załączonych akt sprawy I C 1096/13 Sądu Okręgowego w Łodzi) .

Ppostanowieniem z dnia 21 maja 2013 r. Sąd Okregowy w Piotrkowie Trybunalskim stwierdził swoją niewłaściwość miejscową i przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Łodzi jako właściwemu (postanowienie k. 39 załączonych akt sprawy I C 1096/13 Sądu Okręgowego w Łodzi) .

Postanowieniem z dnia 25 października 2013 r. Sąd Okręgowy w Łodzi połączył sprawę o sygnaturze akt I C 1096/13 do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia ze sprawą o sygnaturze akt II C 556/13 z powództwa M. K. przeciwko S. G. (1) prowadzoną w II Wydziale Cywilnym Sądu Okręgowego w Łodzi (postanowienie k. 147 załączonych akt sprawy I C 1096/13 Sądu Okręgowego w Łodzi) .

W pismach procesowych z dnia 5 listopada 2013 r. i 31 stycznia 2014 r. powód wskazał, że dochodzona przez niego od pozwanych kwota 80.000 zł obejmuje:

- 30.000 zł z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia ;

- 2.000 zł z tytułu naprawienia szkody w postaci poniesionych przez powoda kosztów egzekucji ;

- 48.000 zł z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę związaną z naruszeniem dóbr osobistych, w tym dobrego imienia i wizerunku, krzywdą moralną i utratą zdrowia.

- odsetki ustawowe za zwłokę od powyższych kwot od dnia 3 stycznia 2009 r. (dzień następujący po szacunkowym dniu spłaty rzeczywistego zadłużenia) do dnia zapłaty .

Powód wniósł nadto o zasądzenie kosztów pomocy prawnej udzielonej przez pełnomocnika z urzędu (pismo powoda z 30.10.2013 r. k. 101-103, pismo z 27.01.2014 r. k. 111-112, oświadczenie powoda z 26.10.2013 r. k. 105).

Odpis pozwu wraz z pismami precyzującymi żądania został doręczony pozwanemu S. G. (1) w dniu 10 lutego 2014 r. (zwrotne poświadczenie odbioru k. 185).

W odpowiedzi na pozew z dnia 24 lutego 2014 r. , pozwany S. G. (1) wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, podnosząc zarzut braku legitymacji procesowej powoda. Odnośnie roszczenia o zadośćuczynienie , pozwany wskazał, że powód występował już w stosunku do pozwanego z roszczeniem o zadośćuczynienie w kwocie 100.000 zł z tytułu prowadzonej egzekucji. Postępowanie toczyło się przed Sądem Okręgowym w Łodzi w sprawie II C 177/11 i zakończyło się prawomocnym oddaleniem powództwa (odpowiedź na pozew pozwanego S. G. k. 137-143.

W odpowiedzi na pozew z dnia 24 lutego 2014. pozwany A. Ś. (1) wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, podnosząc zarzut braku legitymacji procesowej powoda (odpowiedź na pozew pozwanego A. Ś. k. 159-164).

Na rozprawie w dniu 5 marca 2014 r. powód oświadczył, że domaga się zasądzenia kwoty 80.000 zł od pozwanych solidarnie (protokół skrócony k. 189).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Prawomocnym wyrokiem zaocznym z dnia 4 września 1998 r. wydanym w sprawie sygn. X GC 728/98 Sąd Wojewódzki w Łodzi zasądził solidarnie od M. K. i B. K. na rzecz Spółki Handlu Zagranicznego (...) Sp. z o.o. w Ł. kwotę 16.410,31 zł wraz z odsetkami od poszczególnych kwot wymienionych w wyroku oraz koszty postępowania w wysokości 1.248,72 zł (wyrok k. 31 załączonych akt sprawy X GC 728/98 Sądu Wojewódzkiego w Łodzi).

W dniu 3 sierpnia 2004 r. Syndyk Masy Upadłości (...) Sp. z o. o. w Ł. złożył do Komornika Sądowego Rewiru II przy Sądzie Rejonowym w Bełchatowie wniosek o wszczęcie egzekucji na podstawie tytułu wykonawczego - wyroku zaocznego z dnia 4 września 1998 r. wydanego przez Sąd Wojewódzki w Łodzi w sprawie sygn. X GC 728/98 (wniosek o wszczęciu egzekucji z 08.11.2004 r. - k. 2-3 załączonych akt KM 1590/04)

Postanowieniem z dnia 8 listopada 2004 roku Komornik Sądowy Rewiru II przy Sądzie Rejonowym w Bełchatowie wszczął egzekucję na podstawie powyższego wniosku w zakresie należności głównej tj. kwoty 16.409,31 zł, odsetek naliczonych do dnia 08.11.2004 r. w kwocie 39.362,29 zł oraz kosztów postępowania (zawiadomienie o wszczeciu egzekucji k. 5-7 załączonych akt KM 1590/04).

W pozwie z dnia 6 grudnia 2004 roku skierowanym przeciwko Syndykowi Masy Upadłości (...) Sp. z o. o. w Ł. powodowie M. K. i B. K. wnieśli o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego - wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 4 września 1998 roku sygn. akt X GC 728/98. Sprawa została zarejestrowana pod sygn. akt V GC 615/04 (pozew k.2 załączonych akt sprawy V GC 615/04 Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim)

W dniu 20 stycznia 2005 r. została zawarta umową przelewu wierzytelności między Spółką Handlu Zagranicznego (...) reprezentowaną przez Syndyka Masy Upadłości - A. Ś. (1) jako zbywcą a S. G. (1) jako nabywcą.

Przedmiotem powyższej umowy przelewu były wierzytelności pieniężne przysługujące zbywcy określone w stanowiącym załącznik do niniejszej umowy wykazie dłużników.

W pozycji 2 załącznika została wskazana wierzytelność w stosunku do B. i M. K. w kwocie 7.486.45 zł (należność główna) objęta postępowaniem egzekucyjnym prowadzonym pod sygn. KM 1590/04 na podstawie wyroku zaocznego Sądu Okręgowego w Łodzi X Wydział Gospodarczy z dnia 04.09.1998 r. sygn. akt X GC 728/98 na kwotę 16.410,31 zł (umowa przelewu wierzytelności z załącznikiem k. 28-31 załączonych akt KM 1590/04).

Prawomocnym postanowieniem z dnia 28 listopada 2005 r. Sąd Okręgowy w Łodzi w sprawie X GCo 385/05 nadał klauzulę wykonalności wyrokowi Sądu Wojewódzkiego w Łodzi z dnia 4 września 1998 r. wydanemu w sprawie sygn. X GC 728/98 na rzecz S. G. (1) jako następcy prawnego dotychczasowego wierzyciela - (...) Spółki z o.o. w Ł.. W treści klauzuli wykonalności zamieszczono wzmiankę, że tytuł uprawnia do egzekucji w całości. (postanowienie k. 15 załączonych akt sprawy X GCo 385/05 Sądu Okręgowego w Łodzi).

Wyrokiem z dnia 22 marca 2006 r. w sprawie sygn. akt V GC 615/04 Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim oddalił powództwo B. K. i M. K. o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego w postaci wyroku zaocznego Sądu Wojewódzkiego w Łodzi z dnia 4.09.1998 r. wydanego w sprawie X GC 728/98 (wyrok k. 187 załączonych akt V GC 615/04 Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim).

W piśmie z dnia 19 grudnia 2006 roku skierowanym do Komornika Sądowego Rewiru II przy Sądzie Rejonowym w Bełchatowie pełnomocnik S. G. (1) wniósł o podjęcie zawieszonego postępowania egzekucyjnego i wszczęcie egzekucji powołując się na załączony wyrok Sądu Wojewódzkiego w Łodzi z dnia 4 września 1998 r. X GC 728/98 z dowodem przejścia uprawnień na nowego wierzyciela oraz tytuł wykonawczy w postaci wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 22 marca 2006 roku V GC 615/04 wniósł o wszczęcie egzekucji należności głównej 16.410.31 zł z ustawowymi odsetkami, kosztami procesu i egzekucji oraz kwoty 1.215 zł wraz z kosztami egzekucji tytułem zwrotu kosztów procesu ze sprawy V GC 615/04 (wniosek k. 97 akt komorniczych KM 1590/04.)

Postanowieniem z dnia 18 maja 2007 r. Komornik Sądowy Rewiru II przy Sądzie Rejonowym w Bełchatowie uznał się niewłaściwym do dalszego prowadzenia sprawy KM 1590/04 i przekazał wniosek egzekucyjny wraz z tytułem wykonawczym Komornikowi Sądowemu Rewiru I przy Sądzie Rejonowym w Bełchatowie i ustalił zaległość dłużnika na łączną kwotę 62.064,81 zł (postanowienie o przekazaniu sprawy z dnia 18.05.2007 r. na obwolucie akt KM 1590/04).

Postanowieniem z dnia 27 lipca 2007 roku Komornik Sądowy Rewiru I przy Sądzie Rejonowym w Bełchatowie T. H. wszczął egzekucję w zakresie należności głównej tj. kwoty 16.409,31 zł, odsetek naliczonych do dnia 27.07.2007 r. w kwocie 44.756,68 zł oraz kosztów procesu w kwocie 1248,72 zł i kosztów kaluzuli w kwocie 12 zł , o czym zawiadomił dłużnika (zawiadomienie o wszczęciu egzekucji z 27.07.2007 r. k.1 załączonych akt KM 1498/07).

W dniu 3 listopada 2008 roku żona powoda B. K. w imieniu własnym i jako pełnomocnik M. K. zawarła z pełnomocnikiem wierzyciela S. G. (1) pisemne porozumienie, na mocy którego dłużnik zobowiązał się zapłacić wierzycielowi poprzez jego pełnomocnika kwotę 50.600 zł w ratach. Jednocześnie na mocy tegoż porozumienia wierzyciel zobowiązał się wystąpić do komornika z wnioskiem o zawieszenie egzekucji prowadzonej wobec dłużników w sprawie KM 1498/07 (porozumienie z dnia 03.11.2008 r. k. 361 załączonych akt KM 1498/07,

W wykonaniu porozumienia z dnia 3 listopada 2008 r. dłużnicy M. i B. K. wpłacili na rzecz wierzyciela następujące kwoty :

- w dniu 3 listopada 2008 r. – kwotę 7.000 zł

- w dniu 1 grudnia 2008 r. – 1.000 zł

- w dniu 2 grudnia 2008 r. – 1.000 zł

- w dniu 3 grudnia 2008 r. – 1.000 zł

- w dniu 2 stycznia 2009 r. – 1.500 zł

- w dniu 5 stycznia 2009 r. – 3.000 zł

- w dniu 7 stycznia 2009 r. – 500 zł

- w dniu 2 lutego 2009 r. – 1.000 zł

- w dniu 5 lutego 2009 r. – 1.000 zł

- w dniu 7 lutego 2009 r. – 1.000 zł

- w dniu 13 lutego 2009 r. – 1.000 zł

- w dniu 16 lutego 2009 r. – 1.000 zł

- w dniu 16 marca 2009 r. – 500 zł

- w dniu 18 marca 2009 r. – 1.000 zł

- w dniu 21 marca 2009 r. – 500 zł

- w dniu 28 marca 2009 r. – 500 zł

- w dniu 30 marca 2009 r. – 500 zł

- w dniu 2 kwietnia 2009 r. – 500 zł

- w dniu 11 kwietnia 2009 r. – 500 zł

- w dniu 14 kwietnia 2009 r. – 2 x 500 zł = 1000 zł

- w dniu 18 kwietnia 2009 r. – 500 zł

- w dniu 9 maja 2009 r. – 500 zł

- w dniu 16 maja 2009 r. – 500 zł

- w dniu 23 maja 2009 r. – 500 zł

- w dniu 6 czerwca 2009 r. – 500 zł.

W każdym przypadku, jako osoba wpłacająca była wskazana B. K., ale M. K. wiedział o dokonywanych wpłatach . Dopóki dokonywane były wpłaty dopóty egzekucja była zawieszona.

(pokwitowanie , dowody wpłat k. 218-224,k. 50-55 zeznania powoda – protokół rozprawy z 24.09.2014 r. – 00:40:40)

Pieniądze wpłacane przez B. K. wpływały na rachunek S. G. (1) , którego pełnomocnikiem był A. Ś. (1), który wcześniej pełnił funkcję syndyka upadłości firmy (...) (zeznania pozwanego A. Ś. (1) – protokół rozprawy z 24.09.2014 r. – 00:44:59).

Postanowieniem z dnia 10 czerwca 2009 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Bełchatowie przyznał wierzycielowi, którego w postępowaniu reprezentowal adwokat , koszty zastępstwa prawnego w postępowaniu egzekucyjnym w wysokosci 1.200 zł (postanowienie k. 267 załączonych akt KM 1498/07).

Postanowieniem z dnia 10 czerwca 2009 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Bełchatowie podjął postępowanie egzekucyjne wobec dłużników M. K. i B. K. w zakresie kwot :

- należność główna – 7.486 zł z dalszymi ustawowymi odsetkami od dnia 1.06.2009 r.

- zaległe odsetki – 11.166,00 zł

- koszty procesu – 1.248 zł

- koszty zastępstwa prawnego w postępowaniach egzekucyjnych – 1.200 zł

oraz poniesionych przez wierzyciela kosztów egzekucyjnych.

(k. 268 załączonych akt KM 1498/07, k. 48)

W związku ze złożoną przez dłużników M. i B. K. do Sądu Rejonowego w Bełchatowie w dniu 01.07.2009 r. skargą na czynność komornika, Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Bełchatowie pismem z dnia 3.08.2009 r. wezwał pełnomocnika S. G. (1) do ustosunkowania się co do wpłat w kwocie 27.500 zł jakie dłużnicy dokonali w okresie od listopada 2008 r. do czerwca 2009 r. na którą to okoliczność dłużnicy złożyli dowody wpłaty oraz wskazania aktualnej kwoty jaka podlega egzekucji (pismo Komornika do pełnomocnika wierzyciela z dnia 03.08.2009 r. - k. 297 załączonych akt KM 1498/07)

W piśmie z dnia 20 sierpnia 2009 r. pełnomocnik S. G. (1) potwierdził dokonaną przez dłużników wpłatę kwoty 27.500 zł oraz wskazał aktualną kwotę dochodzona w postępowaniu egzekucyjnym tj. 23.100 zł na którą składają się: kwota główna 7.486 zł., odsetki 11.166 zł, koszty procesu 1.248 zł, koszty egzekucji 3.200 zł. W treści pisma wyjaśniał, iż obecnie dochodzona kwota stanowi różnicę między kwotą z porozumienia tj. 50.600 zł a wpłaconą przez dłużnika kwotą 27.500 zł, która została zaliczona w części na poczet należności głównej i w części na odsetki (pismo k. 359-360 załączonych akt KM 1498/07).

Sąd Rejonowy w Bełchatowie prawmocnym wyrokiem z dnia 6 lutego 2013 roku wydanym w sprawie o sygnaturze akt I C 215/11 pozbawił wykonalnosci tytuł wykonawczy w postaci zaopatrzonego w kaluzulę wykonalnosci wyroku Sądu Wojewódzkiego w Łodzi wydanego dnia 4 września 1998 r. w sprawie o sygn. akt X GC 728/98 (wyrok k. 460 załączonych akt sprawy I C 215/11 Sadu Rejonwoego w Bełchatowie).

W toku postępowania egzekucyjnego na dzień 12 lipca 2013 roku Komornik wyegzekwował od dłużników łącznie kwotę 13.309,64 zł z czego na rachunek wierzyciela przesłał kwotę 10.789,15 zł zaś na koszty egzekucji zaliczył kwotę 2.212,13 zł (zaświadczenie o dokonanych wpłatach k. 104, k. 47 ) .

W dniu 12 lipca 2013 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Bechatowie wydał postanowienie , w którym zostały ustalone koszty postępowania egzekucyjnego w wysokości:

- koszty biegłych – 2.936,23 zł,

- koszty dokonania wpisu w KW i ogłoszeń prasowych – 919,60 zł,

- koszty doręczenia środków pieniężnych – 170,08 zł,

- koszty zapytań – 96,15 zł ,

- opłata stosunkowa – 2.060,05 zł,

- łącznie – 6.182,11 zł, którymi obciążeni zostali dłużnicy M. K. i B. K. (postanowienie k. 46).

Sąd Okręgowy w Łodzi prawomocnym wyrokiem wydanym w dniu 31 maja 2011 r. w sprawie o sygnaturze akt II C 177/11 oddalił powództwo M. K. przeciwko S. G. (1) o 100.000 zł zadośćuczynienia w związku z wyłudzeniem nienależnych kwot wierzytelności pod groźbą licytacji majątku powoda (wyrok k. 87, uzasadnienie k. 91-97, wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 27.10.2011 r. sygn. akt I ACa 759/11 k. 141-144).

M. K. i B. K. nie zawierali umów majątkowych małżeńskich i pozostają we wspólności majątkowej. (zeznania powoda – protokół rozprawy z 24 września 2014 r. – 00:07:34) .

Powód prowadzi gospodarstwo domowe razem z żoną, małżonkowie utrzymują się ze świadczenia emerytalnego B. K. w wysokości 800 zł miesięcznie oraz dochodów z działalności gospodarczej w wysokości około 700 zł miesięcznie . Decyzją z dnia 26 lipca 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił powodowi prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (oświadczenie o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania k. 73-75, decyzja k. 76).

Stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów zawartych w aktach sprawy oraz załączonych aktach: Sadu Rejonowego w Bełchatopwie sygn. I C 215/11, Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim sygn. V GC 615/04, Sądu Okręgowego w Łodzi sygn. II C 177/11 oraz akt komorniczych KM 1590/04 i KM 1497/07.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie nie był między stronami sporny. Strony nie kwestionowały ani zawarcia przez pozwanego z syndykiem masy upadłości spółki (...) umowy przelewu wierzytelności ani też dokonania przez dłużników dobrowolnie spłaty na poczet należności objętych tytułem wykonawczym kwoty 27.500 zł. Strony różnią się oceną skutków prawnych wynikających z zawarcia umowy przelewu z dnia 20 stycznia 2005 r.

Sąd zważył, co następuje :

Na wstępie rozważań należy odnieść się do sformułowanego przez pozwanych zarzutu braku legitymacji procesowej powoda.

Zarzut ten nie jest zasadny , a to ze względu na treść przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego regulujących ustrój wspólnoty majątkowej małżeńskiej .

Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku (art. 36 § 2 k.r.i.o.). Wpłaty po dniu 3 listopada 2008 r. dokonywane były przez B. K. na poczet wspólnego z mężem zadłużenia. M. K. wiedział o nich, pieniądze pochodziły z majątku wspólnego. Nie może być wątpliwości, że dochodzona w niniejszym procesie nadpłata stanowi wierzytelność wspólną, stanowiącą dorobek małżonków. Wystąpienie w procesie o zwrot korzyści majątkowej, która bez podstawy prawnej wyszła ze wspólnego majątku małżonków ocenić należy jako czynność zachowawczą, do dokonania której uprawniony jest każdy z małżonków.

Powództwo skierowane przeciwko A. Ś. (1) podlegało oddaleniu w całości z uwagi na brak legitymacji procesowej pozwanego.

A. Ś. (1) w toku postępowania egzekucyjnego , w którym wyegzekwowano kwoty zakwestionowane przez powoda, działał w charakterze pełnomocnika wierzyciela S. G. (1), a więc w jego imieniu i na jego rachunek. Sumy uzyskiwane w postępowaniu egzekucyjnym wpływały na konto S. G., który jest wyłącznie legitymowany do występowania w niniejszym procesie w charakterze pozwanego. Istotnie , dla powoda i jego żony mogło być mylące, że A. Ś. (1) najpierw działał jako syndyk masy upadłości firmy (...) – pierwotnego wierzyciela , po czym – po zawarciu umowy przelewu wierzytelności – występował jako pełnomocnik S. G., to jednak ta okoliczność nie może stworzyć po stronie A. Ś. odpowiedzialności za działanie mocodawcy. Nadto, o tym , że A. Ś. jest tylko pełnomocnikiem S. G. – nabywcy wierzytelności byłej firmy (...) , powód i jego żona wiedzieli – w pokwitowaniu wpłaty 7.000 zł w dniu 3 listopada 2008 r. jest o tym mowa wprost (k. 49). Biorąc to pod uwagę Sąd oddalił powództwo w stosunku do A. Ś. w całości. W szczególności Sąd nie znajduje także podstawy do zasądzenia od pozwanego A. Ś. na rzecz powoda zadośćuczynienia. Podkreślenia wymaga, że pozwany dokonywał czynności za swego mocodawcę dysponując tytułem egzekucyjnym i był związany jego wolą. Wszystkie czynności w toku egzekucji były czynnościami dopuszczalnymi i mieszczącymi się w ramach proceduralnych. A. Ś. nie podejmował wobec dłużników żądnych czynności godzących w ich dobra osobiste. Nie może być tak w szczególności postrzegane ukazanie się obwieszczenia o licytacji rzeczy zajętej, w której wymienia się strony.

Powództwo o zwrot bezpodstawnego wzbogacenia skierowane przeciwko S. G. (1) jest zasadne w części .

W pierwszej kolejności należało rozstrzygnąć, w jakiej wysokości pozwany S. G. (1) nabył wierzytelność na podstawie umowy przelewu z dnia 20 stycznia 2005 r. zawartej z Syndykiem Masy Upadłości Spółki Handlu Zagranicznego (...).

Bezsporne jest, że przedmiotem przelewu była wierzytelność obejmująca należność główną w kwocie 7.486,45 zł objętą wyrokiem zaocznym Sądu Okręgowego w Łodzi X Wydział Gospodarczy z dnia 04.09.1998 r. sygn. akt X GC 728/98, co wynika wprost z treści załącznika do przedmiotowej umowy przelewu. Okoliczność ta nie była kwestionowana przez strony.

W braku odmiennego zastrzeżenia stron, wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (art. 509§ 2 k.c.). Nie ulega wątpliwości, że wierzytelność z tytułu odsetek za opóźnienie ma charakter akcesoryjny i jest nierozerwalnie związana z wierzytelnością główną. Skoro w umowie strony nie zawarły zastrzeżenia wyłączającego ze skutków zawarcia umowy przelewu wierzytelność z tytułu odsetek za opóźnienie, a powód, na którym zgodnie z art. 6 k.c. spoczywał w tym zakresie ciężar dowodzenia także nie wykazał, aby takie zastrzeżenie zostało przez strony wyrażone, umowa przelewu z dnia 20 stycznia 2005 r. objęła zarówno wierzytelność główną jak i odsetki za opóźnienie. Pozostaje rozstrzygnąć, w jakiej wysokości. W tej kwestii Sąd podziela pogląd zaprezentowany przez Sąd Rejonowy w Bełchatowie w sprawie I C 215/11.

Z treści samej umowy przelewu ani załącznika nie wynika, czy i w jakiej wysokości na dzień przelewu uboczne należności istniały wobec dłużników M. i B. K.. Z ogólnych przepisów o wykonaniu zobowiązań (art. 451 k.c.) wynika, iż to, co przypada na poczet danego długu, wierzyciel może przede wszystkim zaliczyć na związane z tym długiem zalegle należności uboczne oraz na zalegające świadczenia główne. W braku stosownego oświadczenia dłużnika lub wierzyciela spełnione świadczenie zalicza się przede wszystkim na poczet długu wymagalnego, a jeżeli jest kilka długów wymagalnych - na poczet najdawniej wymagalnego. Skoro przedmiotem przelewu była jedynie cześć należności głównej objętej wyrokiem Sądu Wojewódzkiego Łodzi z dnia 04.09.1998 r. sygn. X GC 728/98 tj. kwota 7.486 zł, to zasadny jest wniosek, iż wpłaty dokonane przez dłużników przed datą przelewu, skoro pomniejszyły należność główną to tym bardziej musiały być zaliczone przez wierzyciela na poczet zaległych odsetek.

Odmienny charakter ma wierzytelność z tytułu kosztów procesu zasądzonych wyrokiem zaocznym w sprawie XGC 728/98 Sądu Wojewódzkiego w Łodzi.

Sąd podziela w tym zakresie stanowisko wyrażone w uzasadnieniu wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 29 grudnia 2005 r. , sygn. I ACa 671/05 , Lex nr 219045, uznając, że zasądzone orzeczeniem sądowym koszty procesu stanowią odrębną od świadczenia głównego wierzytelność i o tym, czy są przedmiotem przelewu decydują strony tej czynności. Nie ulega wątpliwości, że koszty procesu są akcesoryjne w stosunku do dochodzonej pozwem należności głównej w tym znaczeniu, że prawo do ich przyznania związane jest z sądowym dochodzeniem tej należności. Jednak orzeczone koszty procesu stanowią odrębną od świadczenia głównego wierzytelność, którą wierzyciel może egzekwować niezależnie od egzekucji należności głównej. Wierzytelność z tytułu kosztów procesu nie jest prawem związanym z zasądzoną wierzytelnością główną w rozumieniu art. 509 § 2 k.c. W treści umowy przelewu wierzytelności strony nie odniosły się do kosztów procesu zasądzonych wyrokiem zaocznym, pozwany nie wykazał także, aby wolą stron było objęcie umową przelewu także tej wierzytelności. (patrz także : wyrok SA w Warszawie z 31.05.2011 r. , sygn. akt VI ACa 232/11 , Lex nr 1168770).

Powyższe pozwala na wysnucie wniosku, iż przedmiotem umowy przelewu z 20 stycznia 2005 r. mogła być jedynie wierzytelność obejmująca należność główną w wysokości 7.486 zł a nadto ewentualne odsetki ale jedynie od daty przelewu, tj. od dnia 20 stycznia 2005 roku. Artykuł 509 § 2 k.c. nie konstruuje bowiem domniemania, iż przelewem wierzytelności objęte są wszelkie prawa z nią związane (tak: wyrok SA w Szczecinie z 25.04.2013 r., I ACa 45/13, Lex nr 1378852).

Kwoty otrzymanie i wyegzekwowane przez wierzyciela ponad ww. należności , należy zakwalifikować jako bezpodstawne wzbogacenie S. G. (1) kosztem M. i B. K. (art. 405 § 1 k.c.) . W świetle art. 405 k.c. uzyskanie korzyści majątkowej kosztem innej osoby bez podstawy prawnej jest samoistnym źródłem zobowiązania. Jedną z przesłanek powstania tego zobowiązania jest uzyskanie korzyści majątkowej bez podstawy prawnej jakiegokolwiek rodzaju. Brak podstawy prawnej oznacza taką sytuację, w której uzyskanie korzyści majątkowej nie znajduje usprawiedliwienia w przepisie ustawy, ważnej czynności prawnej, prawomocnym orzeczeniu sądowym albo w akcie administracyjnym.

Pozwany uprawniony był do kontynuowania postępowania egzekucyjnego jedynie w zakresie, w jakim nabył wierzytelność od Spółki Handlu Zagranicznego “ (...) . Nie zmienia tego, w ocenie Sądu fakt uzyskania przez nabywcę wierzytelności klauzuli wykonalności bez ograniczenia zakresu egzekucji. Klauzula wykonalności jest formalnym potwierdzeniem, ze tytuł nadaje się do egzekucji, lecz nie przenowi sama w sobie prawa w zakresie szerszym niż to wynika z dokonanych czynności. Podobnie samoistnym żródłem zobowiązania małżonków K. wobec S. G. (1) nie było zawarte między pozwanym a B. K. porozumienie zawarte w dniu 3 listopada 2008 roku. Porozumienie to uznać nalezy jako uznanie długu, które w polskim prawie cywilnym jest czynnościa kauzalną, a więc taką która musi mieć podstawę prawną i nie jest kreuje samo w sobie abstrakcyjnego zobowiązania. Porozumienie to mogło zatem odnieść skutek o tyle o ile znajdowało podstawę w nabyciu wierzytelności przez S. G. (1). Sąd nie podziela przy tym argumentacji Sądu Rejonowego w Bełchatpwie, który uznawał to włąśnie porozumienia za nieważne jako zawarte bez zgody małżonka.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż uzyskana przez pozwanego S. G. w toku postępowania egzekucyjnego oraz na skutek dobrowolnych wpłat B. K. kwota 28.162,62 złotych jest kwotą uzyskaną przez stronę pozwaną bez podstawy prawnej, którą to kwotę Sąd zasądził od pozwanego S. G. (1) na rzecz powoda M. K. tytułem zwrotu równowartości bezpodstawnego wzbogacenia.

Zasądzona kwota wynika z następujących ustaleń i obliczeń.

Niekwestionowana przez strony była okoliczność dokonania przez dłużników w okresie od listopada 2008 roku do czerwca 2009 roku dobrowolnych wpłat na rzecz wierzyciela S. G. (1) w łącznej kwocie 27.500 zł, w terminach wskzanych w stanie faktycznym niniejszego uzasadnienia, wynikających z kserokopii dowodów wpłat załączonych do akt sprawy.

Na dzień 3 listopada 2008 roku zaległość powoda wynosiła: należność główna z przelewu tj. 7.486,45 zł oraz odsetki ustawowe o tej kwoty za okres od 20 stycznia 2005 r. (daty przelewu) do 3 listopada 2005 r. ,tj. 3.374, 44 zł . W dniu 3 listopada 2008 r. B. K. wpłaciła na poczet wymienionych należności kwotę 7.000 zł . Zgodnie z art. 451 § 1 k.c., to, co przypada na poczet danego długu, wierzyciel może przede wszystkim zaliczyć na związane z tym długiem zaległe należności uboczne oraz na zalegające świadczenia główne. Po zaliczeniu kwoty 7.000 zł na zaległe odsetki i kapitał główny (w tej właśnie kolejności) , na dzień 3 listopada 2008 r. pozostawała do zapłaty kwota 3860,89 zł należności głównej, a dalsze odsetki mogły być naliczane 3 listopada 2008 r.

W dniu 1 grudnia 2008 r. została dokonana wpłata 1.000 zł . Na ten dzień zaległość wynosiła 3860,89 zł + odsetki w od 3 listopada 2008 roku w kwocie 35,28 zł . Po odliczeniu 1.000 zł na odsetki i kapitał, pozostawało do zapłaty 2.896,17 zł należności głównej, a odsetki mogły być naliczane od 1 grudnia 2008 r.

W dniu 2 grudnia 2008 r. została dokonana wpłata w wysokości 1.000 zł . Na ten dzień dług wynosił 2.896,17 zł i odsetki od dnia 1 grudnia 2008 roku w kwocie 1,82 zł. Po zaliczeniu 1.000 zł na poczet odsetek i kapitału głównego , pozostawało do zapłaty kwota 1.897,99 zł należności głównej, a dalsze odsetki mogły być naliczane od 2 grudnia 2008 r.

W dniu 3 grudnia 2008 r. uiszczono kwotę 1.000 zł. Na ten dzień dług wynosił 1897,99 zł plus odsetki od dnia 2 grudnia w kwocie 1,20 zł. Po zaliczeniu wpłaconej sumy na poczet odsetek i kapitału głownego, pozostawało do zapłaty kwota 899,19 zł należności głównej, a dalsze odsetki mogły być naliczane od 3 grudnia 2008 r.

W dniu 2 stycznia 2009 r. dokonano zapłaty kwoty 1500 zł , która wyczerpała dług. Na ten dzień zaległość wynosiła 899,19 złotych należności głównej i odsetki od dnia 3 grudnia 2008 roku w kwocie 9,48 zł. Po zaliczeniu wpłaconej kwoty na odsetki i kapitał główny, powstała po stronie powoda nadpłata w kwocie 591,33 zł.

Następnie na rzecz pozwanego dokonano jeszcze wpłat na łączną sumę 16.000 zł , czyli nadpłacił łącznie 16.591,33 zł.

Bezspornym również jest, iż według stanu na dzień 12 lipca 2013 roku Komornik wyegzekwował od dłużników łącznie kwotę 13.309,64 zł z czego na rachunek wierzyciela przesłał kwotę 10.789,15 zł.

Suma kwot wyegzekwowanych przez Komornika oraz kwoty nadpłaconej dobrowolnie przez dłużnika wynosi 27.380,48 zł, od której należy jednak odjać 1.200 zł, tj. wynagrodzenie pełnomocnika wierzyciela w postępowaniu egzekucyjnym Km 1498/07 , przyznane postanowniem Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Bełchatowie z dnia 10 czerwca 2009 r. .

O ile bowiem pozwany S. G. (1) nie był uprawiony do egzekwowania kwot ponad należność wynikajacą z przelewu z dnia 20 stycznia 2005 r, a składając w dniu 19 grudnia 2006 roku wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego co do należnosci głównej w kwocie 16.410,31 zł z ustawowymi odsetkami , kosztami procesu i egzekucji oraz kwoty 1.215 zł wraz z kosztami egzekucji tytułem zwrotu kosztów procesu ze sprawy V GC 615/04, wykroczył poza swoje uprawnienie, o tyle wszczęcie postępowania egzekucyjnego co do zasady było uzasadnione, ponieważ na dzień 20 stycznia 2005 r. po stronie powoda istniał dług, który zaczął być spłacany dopiero w obliczu zagrożenia licytacją nieruchomości w listopadzie 2008 r.

Do zasądzenia na rzecz powoda tytułem zwrotu bezspodstawnego wzbogacenia pozostaje więc kwota 26.180,48 zł .

M. K. zażądał tytułem odszkodowania za poniesione koszty egzekucji kwoty 2.000 zł . Powództwo o odszkodowanie jest częściowo zasadne i znajduje podstawę w treści przepisu art. 415 k.c. zgodnie, z którym kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia.

Podstawą roszczenia nie mogą być w tym wypadku przepisy o bezpodstawnym wzbogaceniu , gdyż kwoty wygzekowane przez Komornika tytułem kosztów ezgekucji nie wzbogaciły pozwanego S. G.. Ponieważ jednak Komornik działał na wniosek wierzyciela, zasadne jest obciążenie pozwanego odpowiedzialnością za szkodę , jaką poniósł powód w wyniku niezasadnego uiszczenia części kosztów egzekucyjnych.

Zawinione działanie pozwanego S. G. polegało na świadomym prowadzeniu postępowania egzekucyjnego ponad kwotę wynikającą z umowy przelewu wierzytelności. Nawet bowiem, gdyby uznać, że pozwany mógł inaczej interpretować treść umowy cesji i w związku z tym zakres przelewu, z pewnością nie był uprawniony do żądania egzekucji pełnej należności głównej, skoro jej wysokość była wprost w treści przelewu umniejszona w stosunku do treści wyroku zaocznego. Bez wątpienia zachodzi związek przyczynowy miedzy takim działaniem a szkodą w postaci uszczuplenia majątku powoda i jego żony.

Obliczając wysokość odszkodownia, Sąd zastosował przepis art. 322 k.p.c., zgodnie z którym jeżeli w sprawie o naprawienie szkody Sąd uzna, że ścisłe udowodnienie wysokości żądania jest niemożliwe lub nader utrudnione, może w wyroku zasądzić odpowiednią sumę według swej oceny, opartej na rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy. Zastosowanie tego przepisu jest zasadne wobec trudności jakie napotyka rozdzielenie kosztów egzekucyjnych poniesionych przez powoda zasadnie i niezasadnie.

Jak już wskazaywano, w dniu 12 lipca 2013 r. Komornik postanowił ustalic koszty postępownia egzekucyjnego w wysokości (K. 46):

- koszty biegłych – 2.936,23 zł ,

- koszty dokonania wpisu w KW i ogłoszeń prasowych – 919,60 zł ,

- koszty doręczenia środków pieniężnych – 170,08 zł,

- koszty zapytań – 96,15 zł,

- opłata stosunkowa – 2.060,05 zł,

- łącznie kwota – 6.182,11 zł, którą obciążono dłużników.

Po 21 grudnia 2006 roku egzekucja była prowadzona co do całości należności (zawiadomienie o wszczęciu egzekucji z 27.07.2007 r. – k. 1 akt Km 1498/07), tj. kwot 16.409,31 należności głównej, 44.756,68 zł odsetek oraz 1248,72 zł kosztów procesu i 12 zł kosztów kaluzuli – łacznie na dzień 27 lipca 2007 r – co do kwoty 62.426,71 zł.

Na tę datę jednak kwota należna od powoda wyniosła 7.486,45 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 20 stycznia 2005 r. tj. kwotą 1760,65 zł – łącznie 9.247,10 zł .

W celu obliczenia należnego powodowi odszkodowania , należało rozważyć, które z ww. kosztów postępowania ezgekucyjnego były rzeczywiście nienależnie pobrane , wszak – co zostało podniesione we wcześniejszych rozważaniach, egzekucja co do zasady była uprawniona.

W ocenie Sądu , od kwoty 6.182,11 zł należy z pewnościa odjąć koszty , które związane były z egzekucją z nieruchomości, tj. koszty biegłych (2.936,23 zł) oraz koszty wpisu do KW i ogłoszeń prasowych o licytacji (919,60 zł) – łącznie 3.855,83 zł . Należy mieć bowiem na uwadze, że powód zaczął spłacać dług dopiero po wszczeciu egzekucji z nieruchomości i obawiajac się , że straci pawilon handlowy.

Pozostałą kwotę, tj. 2.326,26 zł (6182,11 zł – 3.855,83 zł) należało rozdzielić stosunkowo dla obliczenia odszkodowania z tytułu nienależnie poniesionych kosztów egzekucyjnych.

Skoro egzekucja należności w wysokosći 62.426,71 zł wygenerowała niezasadnie koszty egzekucji w wysokości 2.326,26 zł , to – obliczając w spośób analogiczny - postępowanie w zakresie kwoty 9.247,10 zł “wytworzyłoby” koszty w kwocie 344,14 zł.

M. K. powinny zatem obciążac koszty egzekucyjne w wysokosći 3855,83 zł + 344,14 zł = 4.199,97 zł, zaś powód poniósł je w kwocie 6182,11 zł.

Różnica tych wartości daje kwotę 1982,14 zł , którą zasądził Sąd tytułem odszkodowania w związku z poniesionymi bezspodstawnie kosztami egzekucji.

Kwoty 26.180,48 zł i 1982,14 zł dają sumę 28.162,62 zł zasądzoną od pozwanego S. G. (1) na rzecz M. K. w punckie 5 wyroku.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie przepisu art. 481 § 1 k.c., zgodnie z którym dłużnik, który nie spełnia świadczenia w odpowiednim terminie dopuszcza się opóźnienia i wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego.

Stosownie do treści art. 455 k.c. roszczenie wierzyciela wobec dłużnika staje się wymagalne wraz z nadejściem terminu do spełnienia świadczenia. Jeżeli termin ten nie jest oznaczony, ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania. Istotne jest więc ustalenie momentu, w którym dłużnik opóźnił się ze spełnieniem świadczenia. W realiach sprawy niniejszej, za wezwanie do zapłaty żądanych pozwem świadczeń należy uznać doręczenie pozwanemu odpisu pozwu, które nastąpiło w dniu 10 lutego 2014 roku . Pozwany pozostawał w opóźnieniu od dnia następnego , tj. od 11 lutego 2014 r. (powód wcześniej nie występował przeciwko S. G. o zwrot bezpodstawnego wzbogacenia).

Powództwo o zadośćuczynienie w kwocie 48.000 zł, skierowane przeciwko S. G. (1) podlegało odrzuceniu na podstawie art. 199 § 1 pkt 1 k.p.c. z uwagi na istnienie powagi rzeczy osądzonej. Powołany przepis nakazuje sądowi odrzucić pozew jeżeli o to samo roszczenie pomiędzy tymi samymi stronami sprawa jest w toku albo została już prawomocnie osądzona. Dokonując analizy zakresów roszczeń powoda podnoszonych w toku sprawy niniejszej oraz żądań zgłoszonych w toku procesu w sprawie II C 177/11 nasuwa się wniosek o tożsamości podstawy faktycznej i prawnej roszczeń powoda o zadośćuczynienie, nadto żądanie w poprzedniej sprawie opiewało na wyższą kwotę . Sąd Okręgowy w Łodzi wydał wyrok w sprawie II C 177/11 w dniu 28 września 2011 r. , uznając roszczenie M. K. przeciwko S. G. (1) za bezzasadne.

Zarówno w sprawie II C 177/11 , jak i w sprawie niniejszej, M. K. swoją krzywdę upatrywał w negatywnymi przeżyciami związanymi z prowadzeniem przez S. G. (1) postępowania egzekucyjnego i wyłudzaniu nienależnych kwot wierzytelności pod groźbą licytacji majątku powoda. Zakres przedmiotowy i podmiotowy powództw pokrywa się , co daje podstawę do zastosowania art. 199 § 1 pkt 1 k.p.c.

O kosztach procesu w zakresie powództwa skierowanego przeciwko A. Ś. (1), Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. statuującego zasadę odpowiedzialności za wynik procesu.

Powód w tym zakresie przegrał sprawę w całości , wobec czego Sąd zasądził od powoda na rzecz A. Ś. (1) całość poniesionych przez niego kosztów procesu, tj. koszty zastępstwa procesowego przez adwokata w wysokości stawki minimalnej określonej § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 461) w zw. z art. 98 § 3 k.p.c., tj. w kwocie 3.600 zł.

Wysokość wynagrodzenia reprezentującego powoda w procesie pełnomocnika z urzędu w osobie adwokata Z. M. została ustalona w oparciu o § 6 pkt 6 w zw. z § 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 461) i przyznana ze Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Łodzi na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w związku z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 635).

Natomiast w zakresie powództwa skierowanego przeciwko S. G. (1), o kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c., dokonując ich stosunkowego rozdzielenia .

Sąd uwzględnił powództwo przeciwko S. G. w zakresie kwoty 28.162,62 zł , co w stosunku do wartości przedmiotu sporu (80.000 zł) stanowi 35 % (w takim procencie powód wygrał sprawę, a pozwany uległ w sporze) .

Zgodnie z zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów procesu, każda ze stron powinna ponieść koszty procesu w takim stopniu, w jakim każda z nich przegrała sprawę. Należało zatem porównać koszty procesu faktycznie poniesione przez strony z kosztami, które strony powinny ponieść stosownie do stopnia, w jakim przegrały sprawę.

Wynikająca z tego porównania różnica podlegała zasądzeniu na rzecz strony, której koszty faktycznie poniesione były wyższe od kosztów ją obciążających.

Powód w zakresie powództwa przeciwko S. G. poniósł koszty w postaci 300 zł z tytułu części opłaty od pozwu , zaś pozwany – kwotę 3617 zł z tytułu kosztów zastępstwa adwokackiego. Łącznie koszty procesu wyniosły zatem 3.917 zł.

Pozwany przegrał sprawę w 35 %, a więc w takim stosunku powinien ponieść koszty procesu, co odpowiada kwocie 1.370,95 zł (35 % z 3.917 zł) , a faktycznie poniósł 3.617 zł . Różnica tych dwóch wielkości wynosi 2.246,05 zł .

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania i wyliczenia, na podstawie art. 100 zdanie pierwsze in fine k.p.c., zgodnie z zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów procesu, Sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 2.246,05 zł , tytułem zwrotu kosztów procesu.

Wysokość wynagrodzenia reprezentującego powoda w procesie pełnomocnika z urzędu w osobie adwokata Z. M. została ustalona na podstawie § 6 pkt 6 w zw. z § 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 461), tj. 3600 zł + 23 % należnego podatku od towarów i usług – łącznie 4.428 zł.

Ponieważ pozwany przegrał sprawę w 35 % , na zasadzie art. 98 § 1 k.p.c. zobowiązany jest ponieść w tym stosunku koszty zastępstwa procesowego powoda , tj. kwotę 1549,80 zł (4428 zł x 35 %).

Pozostałą część wynagrodzenia , tj. 2.878,20 zł , Sąd nakazał wypłacić pełnomocnikowi ze Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Łodzi.

Skarb Państwa w toku procesu wyłożył tymczasowo kwotę 3.700 zł z tytułu nieuiszczonej opłaty od pozwu.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić, Sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeśli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu.

Mając powyższe na uwadze Sąd nakazał pobrać od pozwanego S. G. kwotę 1.295 zł tytułem wydatków pokrytych tymczasowo przez Skarb Państwa (35% x 3700 zł).

Natomiast w odniesieniu do powoda, w ocenie Sądu istnieją przesłanki do zastosowania art. 113 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych i odstąpienie od obciążenia M. K. pozostała częścią nieuiszczonej opłaty od pozwu. Taka ocena podyktowana jest nie tylko sytuacją materialną powoda , który dysponuje skromnymi dochodami , ale przede wszystkim charakterem sprawy. Nie ulega bowiem wątpliwości ,że konieczność wytoczenia powództwa wyniknęła z faktu błędnego wydania postanowienia o nadaniu klauzuli wykonalności wyrokowi zaocznemu z 4 września 1998 roku, co sprzeciwia się nałożeniu na powoda obowiązku uiszczenia kosztów sądowych.