Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 10 marca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2016r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa E. F. (1) , E. F. (2) , G. F. , S. R. i M. R.

przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powodów i pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Kępnie

z dnia 23 września 2015r. sygn. akt I C 1/15

1.  oddala apelacje powodów;

2.  oddala apelację pozwanego;

3.  zasądza na rzecz pozwanego od powodów E. F. (1) kwotę 600 zł, E. F. (2) kwotę 600 zł, S. R. kwotę 600 zł, M. R. kwotę 600 zł i G. F. kwotę 300 zł, tytułem kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym;

4.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda G. F. kwotę 1200 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

SSR del. Ireneusz Kawęcki SSO Wojciech Vogt SSO Janusz Roszewski

Sygnatura akt II Ca 667/15

UZASADNIENIE

Powodowie E. F. (1), E. F. (2), G. F., S. R.
i M. R. wnieśli pozew przeciwko Towarzystwu i (...) S.A.
w W. domagając się zasądzenia od pozwanego na ich rzecz odpowiednich sum zadośćuczynienia za śmierć ich syna, brata oraz wnuka K. F..

Sąd Rejonowy w Kępnie wyrokiem z dnia 23 września 2015 roku tytułem zadośćuczynienia zasądził od pozwanego na rzecz E. F. (1) kwotę 35.000 zł wraz
z ustawowymi odsetkami od dnia 3 lipca 2014 roku; na rzecz E. F. (2) kwotę 35.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 3 lipca 2014 roku; na rzecz G. F. kwotę 40.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 19 czerwca 2014r. na rzecz S. R. kwotę 20.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 28 maja 2014 roku i na rzecz M. R. kwotę 20.000,00 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 28 maja 2014 roku; oddalił powództwa w pozostałym zakresie oraz rozstrzygnął o kosztach postępowania.

Apelacje od wyroku wnieśli powodowie oraz pozwany.

Apelujący powodowie zaskarżyli wyrok Sądu Rejonowego w części a mianowicie pkt 6 oddalający powództwo w zakresie żądania zasądzenia na rzecz E. F. (1) kwoty 10 000 zł, E. F. (2) kwoty 10 000 zł, G. F. kwoty 5 000 zł, S. R. kwoty 10 000 zł. i M. R. kwoty 10 000 zł. Powodowie podnosząc zarzut naruszenia prawa materialnego, a to art. 448 w zw. z art. 24 § 1 k.c. poprzez ich błędną wykładnię i naruszenie przepisów postępowania, a to art. 233 § 1 k.p.c. poprzez brak wszechstronnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego wnieśli o zmianę zaskarżonego wyroku i uwzględnienie powództwa w całości na rzecz każdego z powodów.

Apelujący pozwany zaskarżył wyrok Sądu Rejonowego w części a mianowicie zasądzającym od pozwanego na rzecz powoda G. F. zadośćuczynienie ponad kwotę 25.000 zł odsetkami ustawowymi od dnia 19 czerwca 2014 r., co do zadośćuczynienia w kwocie 15.000 zł z odsetkami od dnia 19 czerwca 2014 r. do dnia zapłaty /pkt 3 wyroku/
i zasądzającym od pozwanego na rzecz powoda G. F. kwotę 3.887,76 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania /pkt 8 wyroku/. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucam naruszenie przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 448 KC, w zw.. z art. 24 KC poprzez jego błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że kwota 40.000 zł stanowi sumę odpowiednią zadośćuczynienia za naruszenie dóbr osobistych powoda G. F.. Stawiając powyższy zarzut skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa
w zakresie zadośćuczynienia na rzecz powoda G. F. ponad kwotę 25.000 zł
z odsetkami ustawowymi od dnia 19 czerwca 2014 r., i zasądzenie od powoda G. F. na rzecz pozwanego kosztów postępowania apelacyjnego.

W odpowiedzi na apelację pozwanego, powód G. F. wniósł o jej oddalenie i zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego.

W odpowiedzi na apelacje powodów pozwany wniósł o jej oddalenie zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego .

Sąd Okręgowi zważył, co następuje.

Apelacje powodów oraz apelacja pozwanego są nieuzasadnione.

Sąd Okręgowy w całości akceptuje ustalenia i rozważania Sądu Rejonowego i uznaje je za własne. Sąd odwoławczy orzekając na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w pierwszej instancji i aprobując dotychczasowe ustalenia nie musi ich powtarzać (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2007 r. , II CSK 18/07, Lex 966804).

Powodowie w pierwszym rzędzie podnoszą w swojej apelacji zarzut naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. Zarzut ten nie jest uzasadniony. W myśl art. 233 § 1 k.p.c. sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału. Sąd Rejonowy wszechstronnie rozważył zebrany w tej sprawie materiał. Swoje twierdzenia Sąd I instancji przekonująco i należycie uzasadnił.

W żadnym razie nie jest uzasadnione dopatrywanie się przez powoda naruszenia przekroczenia zasady swobodnej oceny dowodów w odniesieniu do przyjęci, iż kwoty z tytułu stosownego odszkodowania na rzecz powodów E. F. (1) i E. F. (2) obejmują zadośćuczynienie za śmierć ich syna a ponadto że zasądzone kwoty tytułem zadośćuczynienia spełnią swoją kompensacyjna rolę. Zarzuty powyższe są o tyle chybione, że ustalenie przyznania powodom odszkodowania z tytułu znacznego pogorszenia ich sytuacji życiowej znajduje oparcie w wyroku SR w Warszawie dal W-wy Wola z dnia 12.09.2011r. aktach szkody, natomiast uwzględnienie tych kwot jako okoliczności wpływająca na wysokość zadośćuczynienia, podobnie jak wykładnia sumy odpowiedniego zadośćuczynienia nie należy do sfery faktów, lecz podstawy materialnej rozstrzygnięcia i dlatego może być podważana wyłączenie w ramach drugiej podstawy apelacyjnej.

Nie są też uzasadnione pozostałe zarzuty podnoszone przez powoda oraz zarzuty podnoszone przez pozwanego dotyczące naruszenia prawa materialnego art. 448 w zw. z art. 24 §1 k.c.

W żadnym razie nie doszło tu do wadliwego przyjęcia przez Sąd I instancji odpowiednich sum zadośćuczynienia za naruszeniem dóbr osobistych powodów w postaci pozbawienia więzi rodzinnej ze zmarłym ich synem, bratem i wnukiem.

Na podstawie art. 448 k.c. kompensowana jest krzywda, a więc szkoda niemajątkowa polegająca na fizycznych dolegliwościach i psychicznych cierpieniach pokrzywdzonego wywołana naruszeniem dobra osobistego, w tym przypadku zerwaniem więzi rodzinnej.

W takim przypadku roszczenie zapłaty zadośćuczynienia wynika z doznanej krzywdy moralnej, dla której po nowelizacji Kodeksu Cywilnego z 2008 roku dla najbliższych członków rodziny przewidziana jest podstawa dochodzenia w art. 446 § 4 k.c. Dodać jedynie należy, że Sad Najwyższy w licznych orzeczeniach potwierdził kierunek wykładni art. 448 w zw.
z art. 24 k.c. upatrując w nim podstawy dochodzenia roszczeń o zadośćuczynienie za krzywdę spowodowaną przez śmierć osoby bliskiej przed 3 sierpnia 2008 roku oraz wskazał na kryteria ustalania odpowiednich kwot, które winny korespondować z okolicznościami konkretnej rozpoznawanej sprawy. Najnowsze orzeczenie Sądu Najwyższego kierunek ten potwierdza ( tak SN w postanowieniu z dnia 27 czerwca 2014r. , II CZP 2/14 , OSN nr 12 z 2014r. poz. 124, czy wyrok SN z dnia 7 sierpnia 2014r., II CSK 552/13).

Określenie wysokości konkretnego świadczenia pieniężnego należy do sądu, który
w tym zakresie winien uwzględnić wszystkie okoliczności danej sprawy, czego sąd pierwszej instancji dokonując oceny roszczeń powodów dopełnił. Należy podkreślić, że sam fakt zerwania więzi rodzinnej na skutek śmierci syna, brata i wnuka dla każdego z powodów jest niewątpliwy. Zerwaną więź dla każdego z nich stanowi naruszenie dobra osobistego, dlatego każdemu z nich należne jest zadośćuczynienie pieniężne. Uwzględniając rodzaj naruszonego przez sprawcę dobra osobistego, nieodwracalność jego skutków jakim jest zerwana więź rodzinna oraz wpływ okoliczności naruszenia dobra na rozmiar doznanej przez powodów krzywdy moralnej takich jak ból, żałoba, poczucie straty, z drugiej zaś strony tendencje występujące w orzecznictwie w porównywalnych przypadkach, należy uznać, że odpowiednimi sumami tytułem zadośćuczynienia pieniężnego dla rodziców są kwoty po 50.000 zł, dla brata 40.000 zł a dla dziadków zmarłego kwoty po 20.000 złotych. W ocenie Sądu Okręgowego sumy te winny wynagrodzić doznane przez powodów cierpienia za doznana krzywd i ułatwić przezwyciężenie ujemnych przeżyć.

Już wobec powyższego apelacje podlegają oddaleniu (art. 385 k.p.c.). O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono na podstawie m.in. art. 98 §1 i art. 108§1 k.p.c.

SSR del. Ireneusz Kawęcki SSO Wojciech Vogt SSO Janusz Roszewski