Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 grudnia 2017 roku

Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe w Gdańsku, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Tomasz Jabłoński

Protokolant: Artur Pokojski

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej G.-Ś. w G. E. Z.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 grudnia 2017 roku sprawy

R. W. (1) , syna J. i D., z domu Ł.

urodzonej (...) w P.,

skazanego:

1.  wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Słubicach z dnia 24 kwietnia 2017 roku w sprawie II K 85/17 na karę roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności; karę orzeczoną tym wyrokiem skazany odbywa w okresie od 19 stycznia 2017 roku do 28 kwietnia 2018 roku,

2.  Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 23 czerwca 2017 roku w sprawie II K 869/16 za popełnione w dniu 12 lipca 2014 roku czyn z art. 158 §1 k.k. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności; karę orzeczoną tym wyrokiem skazany odbywa w okresie od 28 kwietnia 2018 roku do 22 lutego 2019 roku,

I.  na podstawie art. 85 §1 i 2 k.k., art. 86 §1 k.k. łączy jednostkowe kary pozbawienia wolności orzeczone skazanemu:

-

wyrokiem łącznym w sprawie II K 85/17 w wymiarze roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności,

-

wyrokiem w sprawie II K 869/16 w wymiarze 10 miesięcy pozbawienia wolności

i wymierza w ich miejsce karę łączną roku i 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 576 k.p.k. pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w wyrokach objętych niniejszym wyrokiem łącznym pozostawia do odrębnego wykonania;

III.  na podstawie art. 572 k.p.k. umarza postępowanie w pozostałym zakresie;

IV.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. P. Z. kwotę 147,60 zł (sto czterdzieści złotych sześćdziesiąt groszy) za obronę udzieloną skazanemu z urzędu przed Sądem I instancji;

V.  na podstawie art. 624 §1 k.p.k. zwalnia skazanego od ponoszenia kosztów sądowych w całości przejmując poniesione wydatki na Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 1076/17

UZASADNIENIE

R. W. (1) został prawomocnie skazany następującymi wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 23 czerwca 2014 roku w sprawie II K 386/14 za popełnione w dniu 3 kwietnia 2014 roku przestępstwo z art. 278 §1 k.k. na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat tytułem próby; postanowieniem z dnia 5 kwietnia 2016 roku zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności; kara orzeczona tym wyrokiem jest wykonywana wobec skazanego w ramach kary łącznej orzeczonej w sprawie II K 85/17 w okresie od 19 stycznia 2017 roku do 28 kwietnia 2018 roku;

Dowód: informacja o osobie z K. k. 13-17; odpis wyroku k. 31 akt sprawy II K 85/17; odpisy postanowień k. 35-36 akt sprawy II K 85/17; opinia o skazanym k. 10- 11;

2.  Sądu Rejonowego w Tczewie z dnia 3 października 2014 roku w sprawie II K 809/14 za przestępstwo z art. 178a §1 k.k. na karę 100 stawek dziennych grzywny po 30 zł; postanowieniem z dnia 29 maja 2015 roku karę grzywny zamieniono na zastępczą karę pozbawienia wolności, którą wykonano w dniu 1 grudnia 2015 roku;

Dowód: informacja o osobie z K. k. 13-17;

3.  Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 27 maja 2015 roku w sprawie VII K 367/15 za popełnione w dniu 27 września 2014 roku przestępstwo z art. 278 §1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 lat tytułem próby; postanowieniem z dnia 17 lutego 2016 roku zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności; kara orzeczona tym wyrokiem jest wykonywana wobec skazanego w ramach kary łącznej orzeczonej w sprawie II K 85/17 w okresie od 19 stycznia 2017 roku do 28 kwietnia 2018 roku;

Dowód: informacja o osobie z K. k. 13-17; odpis wyroku k. 30 akt sprawy II K 85/17; odpis postanowienia k. 31-32 akt sprawy II K 85/17; opinia o skazanym k. 10- 11;

4.  Sądu Rejonowego w Płocku z dnia 23 czerwca 2016 roku w sprawie VII K 74/16 za ciąg przestępstw popełnionych do dnia 11 listopada 2012 roku z art. 270 §1 k.k. na karę 8 miesięcy ograniczenia wolności w postaci 20 godzin prac społecznych w ujęciu miesięcznym; kara orzeczona tym wyrokiem jest wykonywana wobec skazanego w ramach kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej w sprawie II K 85/17 w okresie od 19 stycznia 2017 roku do 28 kwietnia 2018 roku;

Dowód: informacja o osobie z K. k. 13-17; odpis wyroku k. 64-65 akt sprawy II K 85/17; opinia o skazanym k. 10- 11;

5.  Sądu Rejonowego w Słubicach z dnia 7 lipca 2016 roku w sprawie II K 469/16 za:

a.  popełnione w dniu 14 października 2015 roku przestępstwo z art. 275 §1 k.k. na karę 2 miesięcy pozbawienia wolności;

b.  popełnione w dniu 1 lutego 2016 roku przestępstwo z art. 278 §1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. na karę 7 miesięcy pozbawienia wolności;

za powyższe przestępstwa wymierzono karę łączną 8 miesięcy pozbawienia wolności; kara łączna orzeczona tym wyrokiem jest wykonywana wobec skazanego w ramach kary łącznej orzeczonej w sprawie II K 85/17 w okresie od 19 stycznia 2017 roku do 28 kwietnia 2018 roku;

Dowód: informacja o osobie z K. k. 13-17; odpis wyroku k. 41 akt sprawy II K 85/17; opinia o skazanym k. 10- 11;

2.  Sądu Rejonowego w S. z dnia 20 marca 2017 roku w sprawie II K 57/17 za popełnione w dniu 1 grudnia 2016 roku przestępstwo z art. 62 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii na karę 50 stawek dziennych po 10 zł;

Dowód: informacja o osobie z K. k. 13-17; odpis wyroku k. 42 akt sprawy II K 57/17; opinia o skazanym k. 10- 11;

Wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Słubicach z dnia 24 kwietnia 2017 roku w sprawie II K 85/17 połączono skazanemu jednostkowe kary orzeczone w sprawach VII K 367/15, II K 386/14, VII K 74/14 i II K 469/16 i wymierzono w ich miejsce karę łączną roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności. Karę orzeczoną tym wyrokiem skazany odbywa w okresie od 19 stycznia 2017 roku do 28 kwietnia 2018 roku;

Dowód: informacja o osobie z K. k. 13-17; odpis wyroku k. opinia o skazanym k. 10- 11; wydruk z systemu NOE k. 48;

3.  Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 23 czerwca 2017 roku w sprawie II K 869/16 za popełnione w dniu 12 lipca 2014 roku przestępstwo z art. 158 §1 k.k. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności; karę orzeczoną tym wyrokiem skazany będzie odbywał w okresie od 28 kwietnia 2018 roku do 22 lutego 2019 roku,

Dowód: informacja o osobie z K. k. 13-17; odpis wyroku k. 21; opinia o skazanym k. 10- 11; wydruk z systemu NOE k. 48;

Skazany R. W. (1) nie cieszył się dobrą opinią w miejscu zamieszkania. Jego zachowanie w warunkach izolacji penitencjarnej jest oceniane natomiast pozytywnie. Dwukrotnie nagradzany, nie był karany dyscyplinarnie. W zakładzie karnym zatrudniony w bloku kuchennym. Karę odbywa w systemie programowanego oddziaływania. Na bieżąco realizując wyznaczone zadania. Jest bezkonfliktowy. Wobec przełożonych prezentuje właściwą postawę. O popełnionych przestępstwach wypowiada się mało krytycznie.

Dowód: opinia o skazanym k. 10- 11;

Sąd zważył, co następuje:

Ustalenia stanu faktycznego przedmiotowej sprawy Sąd oparł w całości na dokumentach zebranych w aktach niniejszej sprawy oraz aktach spraw II K 57/17 i 85/17 w postaci odpisów wyroków i postanowień, danych o karalności, opinii o skazanym z ZK G. oraz wydruków z systemu NOE-SAD. Przedmiotowe dowody to dokumenty urzędowe sporządzone przez uprawnione do tego podmioty w zakresie ich kompetencji i prawem przepisanej formie. Ich autentyczność ani prawdziwość treści nie była przez żadną ze stron kwestionowane. Dlatego stanowią one obiektywne dowody stwierdzonych nimi okoliczności.

Wskazać na wstępie należy, że w niniejszej sprawie zachodziła konieczność rozważenia, czy zastosowanie znajdą przepisy kodeksu karnego o karze łącznej obowiązujące do dnia 30 czerwca 2015 roku czy też od dnia 1 lipca 2015 roku. Podlegające łączeniu kary zostały bowiem częściowo wymierzone po dniu 1 lipca 2015 roku. Nadto istotna część czynów przypisanych skazanemu została popełniona przed dniem 1 lipca 2015 roku.

Zauważyć w tym miejscu należy, że treść art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw nie przewiduje obowiązku stosowania przepisów o karze łącznej w przypadku, gdy jedna z kar podlegających łączeniu została prawomocnie wymierzona w dniu 1 lipca 2015 roku lub później. Przepis ten jedynie nie wyłącza w takim przypadku możliwości zastosowania ustawy nowej. Natomiast wybór pomiędzy „starymi” przepisami o karze łącznej obowiązującymi do dnia 30 czerwca 2015 roku oraz „nowymi” regulacjami dotyczącymi kary łącznej obowiązującymi od dnia 1 lipca 2015 roku następuje przy zastosowaniu art. 4 §1 k.k.

W związku z tym obowiązkiem Sądu było hipotetyczne rozważanie wymiaru kary łącznej (i konsekwencji dla skazanego) zarówno na gruncie zasad obowiązujących do dnia 30 czerwca 2015 roku jak i od dnia 1 lipca 2015 roku, a następnie ocena, które z regulacji korzystniej ukształtują sytuację prawną R. W. (1).

Zastosowanie przepisów o karze łącznej obowiązujących do dnia 30 czerwca 2015 roku wymagałoby wydania orzeczenia skutkującego rozwiązaniem kary łącznej orzeczonej przez Sąd Rejonowy w S. wyrokiem łącznym w sprawie II K 85/17. Następnie przy zastosowaniu art. 85 k.k. w brzmieniu obowiązującym przez dniem 1 lipca 2015 roku połączeniu podlegałyby:

1.  kara 4 miesięcy pozbawienia wolności orzeczona w sprawie II K 386/14 (data wyroku 23 marca 2014 roku) i kara 8 miesięcy ograniczenia wolności orzeczona w sprawie VII K 74/16 (data końcowa ciągu przestępstw 11 listopada 2012 roku); wobec braku związku czasowego, przedmiotowego i podmiotowego pomiędzy przestępstwami przypisanymi tymi wyrokami Sąd przy uwzględnieniu pozytywnej opinii o skazanym wymierzyłby karę łączną 7 miesięcy pozbawienia wolności (przy przeliczeniu kary ograniczenia wolności zgodnie z art. 87 §1 k.k.) stosując w przeważającej mierze zasadę kumulacji kar jednostkowych;

2.  kara 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczona w sprawie VII K 367/16 (data wyroku 27 maja 2015 roku) oraz kara 10 miesięcy pozbawienia wolności orzeczona w sprawie II K 869/16 (data czynu 12 lipca 2014 roku); wobec braku związku przedmiotowego, nieodległego odstępu czasowego oraz braku związku podmiotowego (różni pokrzywdzeni) Sąd przy uwzględnieniu umiarkowanie pozytywnej opinii o skazanym wymierzyłby karę łączną roku pozbawienia wolności stosując zasadę asperacji;

Skazany musiałby ponadto odbyć odrębnie karę łączną 8 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną w sprawie II K 469/16 albowiem przestępstwa przypisane tym wyrokiem zostały popełnione po dniu 1 lipca 2015 roku. Nie byłoby więc możliwości zastosowanie wobec nich przepisów o karze łącznej obowiązujących przed tym dniem.

Częściowo zastosowanie „starych” przepisów ustawy o karze łącznej skutkowałoby łącznym pobytem oskarżonego w warunkach izolacji penitencjarnej przez okres 2 lat i 3 miesięcy (7 miesięcy + rok + 8 miesięcy). Natomiast samo proste dodatnie kar podlegających łączeniu w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy wskazuje, że nawet przy zastosowaniu w całości zasady kumulacji maksymalny wymiar kary łącznej orzeczonej skazanemu nie mógłby przekroczyć 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności. Przepisy obowiązujące od dnia 1 lipca 2015 roku są więc dla R. W. (1) oczywiście względniejsze.

Zgodnie z aktualną treścią art. 85 §1 k.k. w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2015 roku jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną. Przepis §2 tegoż artykułu stanowi natomiast, iż podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89, w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, o których mowa w § 1.

Stosując aktualne przepisy o karze łącznej Sąd połączył oskarżonemu karę łączną pozbawienia wolności orzeczoną przez Sąd Rejonowy w Słubicach w sprawie II K 85/17 w wymiarze roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę jednostkową wymierzoną w sprawie II K 869/16 w wymiarze 10 miesięcy pozbawienia wolności. Są to bowiem kary aktualnie podlegające wykonaniu wobec skazanego.

Ustalając wymiar kary łącznej Sąd kierował się dyrektywami z art. 85a k.k. Zgodnie z dyspozycją tego przepisu „ orzekając karę łączną, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa”.

Oceniając okoliczności sprawy w kontekście wskazanych powyżej kryteriów zauważyć należy, że R. W. (2) pomimo relatywnie młodego wieku był już kilkukrotnie karany za różne przestępstwa. Z informacji o osobie z K. wynika nadto, iż został także kilkukrotnie skazany za przestępstwa przeciwko mieniu na terenie Republiki Federalnej Niemiec. Dodatkowo z opinii o skazanym wynika, że ma on do odbycia szereg zastępczych kar aresztu za grzywny orzeczone w sprawach o wykroczenie. R. W. (1) nie posiada ponadto dobrej opinii w miejscu zamieszkania. Okoliczności te przemawiały za zastosowaniem zasady kumulacji kar jednostkowych. Uwzględnić przy tym należało fakt, że kara roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności orzeczona w sprawie II K 85/17 jest już karą łączną ukształtowaną częściowo przy zastosowaniu zasady asperacji. Natomiast za korzyść skazanego przemawia niewątpliwie fakt, że cieszy się on dobrą opinią w warunkach izolacji penitencjarnej, pracuje a karę odbywa w systemie programowego oddziaływania. Powyższe przemawiało za zastosowaniem zasady absorpcji kar jednostkowych. Dotychczasowy przebieg resocjalizacji R. W. (1) w warunkach izolacji penitencjarnej jest bowiem prawidłowy. Pozwala to przyjąć, ze skazany potrafi stosować się do norm społecznych i obowiązującego porządku prawnego.

Mając powyższe na uwadze Sąd mogąc wymierzyć skazanemu karę łączną od roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności do 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności na podstawie art. 85 §1 i 2 k.k., art. 86 §1 k.k. wymierzył skazanemu karę łączną roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności stosując w nieco większym zakresie zasadę kumulacji kar jednostkowych. W ocenie Sądu tak ukształtowana kara łączna uwzględnia zarówno sposób życia R. W. (1) przed osadzeniem jak i bardzo dobre zachowania w warunkach izolacji penitencjarnej. Tak ukształtowana kara pozwoli na osiągnięcie stawianych przed nią celów w zakresie prewencji indywidualnej. Ponadto uświadomi opinii publicznej, że jakkolwiek fakt popełnienia szeregu przestępstw rzutuje na dłuższy pobyt w warunkach izolacji penitencjarnej to poddanie się procesowi resocjalizacji jest przez Sąd premiowane.

W punkcie II. wyroku Sąd na podstawie art. 576 k.p.k. pozostawił do odrębnego wykonania pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w wyrokach objętych niniejszym wyrokiem łącznym.

W punkcie III. wyroku Sąd na podstawie art. 572 k.p.k. umorzył postępowanie w pozostałym zakresie. Dotyczy to kar grzywny orzeczonych wobec skazanego jako kary samoistne w sprawie II K 809/14 (kara wykonana) i w sprawie II K 57/17.

W punkcie IV. wyroku Sądu na podstawie §4 ust 1., § 17 ust. 5 rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. P. Z. kwotę 147,60 zł (sto czterdzieści złotych sześćdziesiąt groszy) za obronę udzieloną skazanemu z urzędu przed Sądem I instancji. Na sumę tę składa się kwota 120 zł powiększona o podatek od towarów i usług w wysokości 23 %.

Wobec faktu, że skazany jest osadzony i nie uzyskuje dochodów Sąd na podstawie art. 624 §1 k.p.k. zwolnił go od ponoszenia kosztów sądowych w całości przejmując poniesione w sprawie wydatki na rachunek Skarbu Państwa.