Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 16 marca 2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 1 i 3, art. 38 ust 1, art. 6 ust. 1 pkt 5, art.8 ust. 6 pkt.4, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 4, art.18 ust. 8, art. 20 ust. 1, art. 23 ust.1, art. 32, art. 36 ust. 1, 3, 10 i 14 i art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 121 z późn. zm.) i art. 81 ust 2, art. 87 ust. 1 ustawy z 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych ( Dz. U. z 2016 roku poz. 1793) stwierdził, że M. A. jako jednoosobowy (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (...) w Ł. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym tj.: emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu od dnia 3 sierpnia 2015 roku, a miesięczne podstawy wymiaru składek z tego tytułu wynoszą:

a). na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne oraz Fundusz Pracy za miesiące:

- od sierpnia do grudnia 2015 roku – 2.375,40 zł;

- od stycznia do grudnia 2016 roku - 2.433,- zł;

- od stycznia do lutego 2017 roku -2.557,80 zł;

b). na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne za miesiące:

- od lipca do sierpnia 2015 roku – 6.209,14 zł;

- od września do grudnia 2015 roku – 3.104,57 zł;

- od stycznia do grudnia 2016 roku – 3.210,60 zł;

- od stycznia do lutego 2017 roku – 3.303,13 zł .

W uzasadnieniu organ rentowy podniósł, że z dniem 3 sierpnia 2015 roku ubezpieczony zgłosił zawieszenie prowadzonej działalności gospodarczej. Jednocześnie od 7 lipca 2015 roku prowadzi spółkę z ograniczoną odpowiedzialności, w której posiada 95 udziałów. W związku z wdrożonym postępowaniem wyjaśniającym odwołujący wskazał, iż drugim wspólnikiem jest jego ojciec W. A., który posiada 5 udziałów. W ocenie organu rentowego zawarcie umowy spółki, w której 5 udziałów posiada drugi wspolnik i w ten sposób utworzenie spółki wieloosobowej miało na celu obejście przepisów prawa i uniknięcie obowiązku ubezpieczeń społecznych (decyzja k. 16-18 akt ZUS).

Odwołanie od w/w decyzji z dniu 14 kwietnia 2017 roku złożył ubezpieczony M. A. i zaskarżył ją w całości. Zaskarżonej decyzji zarzucił bezzasadne przyjęcie przez organ rentowy, że utworzenie spółki, w której jeden ze wspólników ma tylko 5 udziałów miało na celu obejście przepisów prawa i uniknięcie obowiązku ubezpieczeń społecznych.

W konsekwencji wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji (odwołanie k. 2 – 8)

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wywodząc jak w uzasadnieniu decyzji (odpowiedź na odwołanie k. 12 – 13).

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. przyłączyła się do odwołania (pismo k.45).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

M. A. w okresie od 15 maja 2007 roku do 3 sierpnia 2015 roku prowadził pozarolniczą działalność gospodarczą. Działalność ta została zawieszona (wypis z (...) k.1 akt ZUS).

Jednocześnie od 7 lipca 2015 roku zarejestrowana została, prowadzona przez wnioskodawcę, spółka z ograniczoną odpowiedzialności, pod nazwą (...), w której posiada on 95 udziałów. Drugim wspólnikiem jest jego ojciec W. A., który posiada 5 udziałów. Przedmiotem przeważającej działalności spółki jest wykonywanie pozostałych robót budowlanych, wykończeniowych. Spółka nie ma rady nadzorczej ani prokurenta a jedynym członkiem zarządu jest wnioskodawca będący prezesem. Kapitał zakładowy wynosi 5.000,- zł (wypis z KRS-u, umowa spółki k.8 i k.2-4 akt ZUS).

Wnioskodawca uważał, że łatwiej jest prowadzić spółkę we dwie osoby. On miał zajmować się reklamą a ojciec sprawami budowlanymi. Spółka nie zatrudnia pracowników, prace zleca podwykonawcom (przesłuchanie wnioskodawcy M. A. e-protokół z 8 lutego 2018 roku 00:32:53 w zw z. z e-protokołem z 5 grudnia 2017 roku 00:08:34).

W. A. prowadzi własną działalność gospodarczą, której przedmiotem są roboty budowlane (przesłuchanie wnioskodawcy M. A. e-protokół z 8 lutego 2018 roku 00:32:53 w zw z. z e-protokołem z 5 grudnia 2017 roku 00:08:34).

Firma nazywa się (...). Działalność ta nie została zawieszona, nawet po założeniu społki. Niektóre prace opłacało się wykonywać pod szyldem spółki, gdyż W. A. rozliczał się na zasadzie ryczałtu i nie mógł odliczać wydatków. Firma zatrudnia dwóch pracowników na podstawie umowy o pracę i sześciu zatrudnionych w oparciu o umowy o dzieło. Firma (...) jest jednym z podwykonawców spółki (...) (zeznania świadka W. A. - e-protokół z 5 grudnia 2017 roku 00:49:16).

Drugim podwykonawcą był K. J. (faktury i polecenia przelewu k.157-161, k.166-175)

W ramach prac zleconych spółce niektóre czynności nadzorcze wykonywał W. A.. Fizycznie prace wykonywały inne osoby – zatrudnione przez wykonawcę (zeznania świadka M. F. - e-protokół z 5 grudnia 2017 roku 00:33:50, zeznania świadka J. P. - e-protokół z 5 grudnia 2017 roku 00:43:15, 00:45:57, zeznanie świadka P. M. - e-protokół z 8 lutego 2018 roku 00:11:38, zeznania świadka J. Z. - e-protokół z 8 lutego 2018 roku 00:18:25, zeznania świadka Ł. B. - e-protokół z 8 lutego 2018 roku 00:19:53, zeznania świadka A. G. - e-protokół z 8 lutego 2018 roku 00:25:40, protokoły odbioru k.164-165).

Spółka (...) uzyskała za 2015 rok dochód w kwocie 6.487,92 zł, przy przychodach o wartości 126.824,25 zł, zaś w 2016 roku dochód w kwocie 12.636,51 zł przy przychodzie o wartości 377.224,82 zł (inforamcja z US k.133).

Decyzją z dnia 7 grudnia 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. stwierdził, iż M. A., jako osoba wykonująca prace na podstawie umowy zlecenia u płatnika składek (...) spółka z o.o. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu od 15 lipca 2016 roku, wobec pozorności tej umowy. Wyrokiem z dnia 5 września 2017 roku Sąd Okręgowy w Łodzi oddalił odwołanie wnioskodawcy złożone od tej decyzji. Wyrok jest prawomocny (odwołanie, odpowiedź na odwołanie i wyrok w sprawie VIII U 230/17 k.2-3, 5-6 i 84)

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1, art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. z 2016 roku, poz. 963 ze zm.) obowiązkowym ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu - podlegają pracownicy, czyli osoby fizyczne pozostające w stosunku pracy, w okresie od nawiązania stosunku pracy do dnia jego ustania.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność oraz osobami z nimi współpracującymi.

Od dnia 1 stycznia 2003 r. w myśl art. 8 ust. 6 pkt 4 za osobę prowadzącą pozarolniczą działalność uważa się wspólnika jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz wspólników spółki jawnej, komandytowej lub partnerskiej.

Zgodnie z art. 18 ust. 8 podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 5, stanowi zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż 60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego przyjętego do ustalenia kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek, ogłoszonego w trybie art. 19 ust. 10 na dany rok kalendarzowy.

Na mocy art. 12 ust. 1 obowiązkowo ubezpieczeniu wypadkowemu podlegają osoby podlegające ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym.

Na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe oraz ubezpieczenie wypadkowe stanowi podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i ubezpieczenia rentowe, z zastrzeżeniem ust. 2 i ust. 3.

W oparciu o ust. 2 przy ustalaniu podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe oraz ubezpieczenie wypadkowe nie stosuje się ograniczenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1.

W oparciu o treść art. 32 do składek na Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz na ubezpieczenie zdrowotne w zakresie: ich poboru, egzekucji, wymierzania odsetek za zwłokę i dodatkowej opłaty, przepisów karnych, dokonywania zabezpieczeń na wszystkich nieruchomościach, ruchomościach i prawach zbywalnych dłużnika, odpowiedzialności osób trzecich i spadkobierców oraz stosowania ulg i umorzeń stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące składek na ubezpieczenia społeczne.

Zgodnie z art. 81 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1938 z późn. zm.) podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne osób, o których mowa w art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. c, stanowi zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż 75% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w czwartym kwartale roku poprzedniego, włącznie z wypłatami z zysku, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". Składka w nowej wysokości obowiązuje od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku.

Istota niniejszego sporu sprowadza się do ustalenia, czy organ rentowy słusznie zakwestionował podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne wnioskodawcy z tytułu bycia wspólnikiem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Wysokość określonych składek nie była sporna między stronami.

Nie ulega wątpliwości, że odwołujący zawiesił prowadzoną przez siebie działaność gospodarczą z dniem 3 sierpnia 2015 roku a tuż przed tą datą – w dniu 7 lipca 2015 roku zarejestrował spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Udziałowcami spółki są wnioskodawca jako wspólnik większościowy, posiadający 95 udziałów i jego ojciec W. A., który ma jedynie 5 udziałów. Czynność tę zasadnie, w ocenie sądu, zakwestionował organ rentowy.

Zgodnie z art. 58 kc § 1 czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, iż na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy.

W myśl § 2 kc nieważna jest czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego. Sprzeczność czynności prawnej ze wspomnianymi zasadami zachodzić będzie wówczas, gdy dana czynność prawna (np. umowa o pracę, podjęcie działalności gospodarczej itp.) będzie godzić w powszechnie przyjęte w społeczeństwie normy i wartości moralne (obyczajowe itp.). Nieważne są więc czynności prawne sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, a zatem takie, w wyniku których powstaje obowiązek lub uprawnienie do postępowania zakazanego przez normę moralną, czy też takie, które służą osiągnięciu stanu rzeczy podlegającego negatywnej ocenie moralnej.

O czynności prawnej mającej na celu obejście ustawy można mówić wówczas, gdy czynność taka pozwala na uniknięcie zakazów, nakazów lub obciążeń wynikających
z przepisu ustawy i tylko z takim zamiarem została dokonana. Nie jest natomiast obejściem prawa dokonanie czynności prawnej w celu osiągnięcia skutków, jakie ustawa wiąże z tą czynnością prawną. Skoro z nabyciem symbolicznej liczby udziałów w spółce, ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych wiąże ustanie obowiązku opłacania składek na zasadach przyjętych dla osób prowadzących dzialałalność gospodarczą podział udziałów w celu uniknięcia tego obowiązku może być kwalifikowane jako obejście prawa.

Wnioskodawca nie przedstawił żadnego przekonującego uzasadnienia nabycia przez ojca ubezpieczonego tak znikomej liczby udziałów. Czynność ta nie wpłynęła, co do zasady, na jego prawa i obowiązki w spółce, niewątpliwie natomiast pozwoliła mu na uniknięcie dotkliwego obciążenia w postaci składek na ubezpieczenia społeczne. Podkreślić w tym miejscu należy, iż uzasadnieniem takim, w ustalonym stanie faktycznym, nie jest także nadzór czy uczestnictwo w odbiorze robót budowlanych czy remontowych. Jak wynika bowiem z okoliczności sprawy spółka (...) nie zatrudnia żadnych pracowników, na jakiejkolwiek podstawie prawnej, korzysta przy wykonywaniu usług z podwykonawców w tym z firmy prowadzonej przez ojca wnioskodawcy W. A.. Przyczyną, dla której w ogóle zawiązano społkę była chęć korzystniejszych rozliczeń podatkowych i odsunięcie ryzyka związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą. Ojciec wnioskodawcy mógł wykonywać wszystkie te czynności w ramach podwykonawstwa lub w zostać powołany w skład władz spółki, co w rzeczywistości dałoby wnioskodawcy daleko większe korzyści jeśli chodzi o uproszczenie działań.

Zgodnie bowiem z art. 156 ksh w spółce jednoosobowej jedyny wspólnik wykonuje wszystkie uprawnienia przysługujące zgromadzeniu wspólników zgodnie z przepisami niniejszego działu. Przepisy o zgromadzeniu wspólników stosuje się odpowiednio.

Natomiast dopiero w sytuacji opisanej w art. 210 § 2 ksh w przypadku gdy wspólnik, o którym mowa w art. 173 § 1 (jedyny wspólnik), jest zarazem jedynym członkiem zarządu, przepisu § 1 nie stosuje się. Czynność prawna między tym wspólnikiem a reprezentowaną przez niego spółką wymaga formy aktu notarialnego. O każdorazowym dokonaniu takiej czynności prawnej notariusz zawiadamia sąd rejestrowy, przesyłając wypis aktu notarialnego.

Podkreślenia jednak wymaga, iż ojciec wnioskodawcy nie został członkiem zarządu, co również pozwoliłoby na uniknięcie opisanego przymusu, jednakże bez korzyści finansowych do wnioskodawcy.

Nie bez znaczenia jest, iż wnioskodawca nie przedłożył umów zawartych z W. A. w ramach podwykonawstwa. Fakt, iż w w pewnym zakresie robót podwykonawcą była firma (...) nie wyklucza podwykonawstwa drugiej firmy, zważywszy na podstawowy cel zawiązania spółki.

W związku z powyższym, w ocenie sądu, zachowanie wnioskodawcy jako zmierzające do obejścia prawa w rozumieniu art. 58 § 1 kpc. nie podlega ochronie i skutkuje uznaniem, iż podlega ubezpieczeniom społecznymna zasadach określonych dla jednososobowego wspolnika sp. z.o.o.

Podobne stanowiko wyraził Sądu N. wyroku z dnia 14 września 2017 r., w sprawie III UK 190/16. W uzasadnieniu orzeczenia SN wskazał, iż (…) ”W dotychczasowych judykatach przyjmowano założenie, zgodnie z którym jednoosobowa spółka z o.o. jest szczególną formą prowadzenia działalności gospodarczej na "własny" rachunek, nawet gdy jest on przez konstrukcję (fikcję) osoby prawnej oddzielony od osobistego majątku jedynego wspólnika (wyrok Sądu Najwyższego z 7 kwietnia 2010 r., II UK 357/09. Jednocześnie w dotychczasowej judykaturze dopuszcza się pracownicze zatrudnianie wspólników wieloosobowych spółek z ograniczoną odpowiedzialnością na stanowiskach członków zarządu (uchwała Sądu Najwyższego z: 8 marca 1995 r., I PZP 7/95, OSNAPiUS 1995 Nr 18, poz. 227; wyroki Sądu Najwyższego z: 16 grudnia 1998 r., II UKN 394/98, OSNAPiUS 2000 Nr 4, poz. 159; 2 lipca 1998 r.,II UKN 112/98, OSNAPiUS 2000 Nr 2, poz. 66; 14 marca 2001 r., II UKN 268/00, LEX nr 551026; 23 października 2006 r., I PK 113/06, Pr.Pracy 2007 nr 1, s. 35; z 7 kwietnia 2010 r., II UK 357/09, LEX nr 987623; 3 sierpnia 2011 r., I UK 8/11, LEX nr 1043990). Jednakże, gdy udział w kapitale zakładowym spółki innych wspólników pozostaje iluzoryczny, Sąd Najwyższy nie uznaje takiego zatrudnienia za zatrudnienie pracownicze (wyroki Sądu Najwyższego z: 7 kwietnia 2010 r., II UK 177/09, LEX nr 599767; wyrok z dnia 3 sierpnia 2011 r., I UK 8/11, LEX nr 1043990).” (…)

Podobnie w Wyroku Sądu Najwyższego z dnia 3 sierpnia 2011 r., w sprawie I UK 8/11 uznano, iż „Jedyny lub "niemal jedyny" wspólnik spółki z o.o. nie podlega pracowniczemu ubezpieczeniu społecznemu.” W uzasadniu SN wyjaśnił, iż (…) „W zakresie dopuszczalności pracowniczego zatrudnienia w spółkach o wieloosobowym składzie wspólniczym Sąd Najwyższy nie ma wątpliwości, że mogą oni wykonywać pracę w zarządzie w charakterze wspólników (np. wyrok z 16 grudnia 1998 r., II UKN 394/98, ostatnio wyroki z 16 grudnia 2008 r., I UK 162/08 oraz z 12 maja 2011 r., II UK 20/11). Jedynie wyjątkowo, gdy udział w kapitale zakładowym spółki innych wspólników pozostaje iluzoryczny (99/100 do 1/100), Sąd Najwyższy nie przyjmuje zatrudnienia pracowniczego (por. np. wyrok z 7 kwietnia 2010 r., II UK 177/09), co zresztą zasługuje na uznanie. Taka właśnie sytuacja wystąpiła w stanie faktycznym niniejszej sprawy. Obecne brzmienie art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wynikające ze zmiany dokonanej przez art. 1 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 18 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 241, poz. 2074 ze zm.) decyduje, że wspólnik jednoosobowej spółki z o.o. podlega ubezpieczeniu społecznemu z tytułu prowadzenia działalności pozarolniczej. Ubezpieczonego należało traktować jak jedynego wspólnika spółki, mimo że formalnie pozostawał on jedynie większościowym udziałowcem. Żona jako udziałowiec mniejszościowy była w istocie udziałowcem iluzorycznym (1/125). Z perspektywy przywołanej normy prawa ubezpieczeń Zgodnie z art. 58 kodeksu cywilnego § 1 czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, iż na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy.

Wyroki te odnoszą się co prawda do sytuacji osób zatrudnionych w oparciu o umowy o pracę, ale uwagi zawarte w uzasadnieniach mają charakter szerszy i dotyczą kwestii wspólników spółki z o.o., w których obok wspólnika wiądącego (nieomal jedynego) pojawia się drugi wspólnik (iluzoryczny). Jedynym zaś celem pojawienia się tego drugiego wspólnika jest obejście przepisów ustawy dotyczących ograniczeń wspólnika spółek jednoosobowych (ex definitione).

Niezależnie od powyższych rozważań, w ocenie Sądu, nawet gdyby nie uznać wskazanej umowy za zmierzającą do obejścia prawa to i tak decyzję organu rentowego należałoby ocenic jako prawidłową.

Cytowany przepis art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych pozwala na traktowanie jako osobę prowadzącą działalność gospodarczą także wspólnika jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz wspólników spółki jawnej, komandytowej lub partnerskiej. Interpretacja tego przepisu winna prowadzić w ocenie sądu do ustalenia czy spółka de facto a nie de iure jest spółką jednosobową. Celem tego przepisu jest zapewnienie ochrony ubezpieczeniowej także wspólnikom spółek. Co ciekawe dotyczy ona wszystkich wspólników spółki jawnej, komandytowej lub partnerskiej oraz tylko jedynego wspólnika spółki z o.o. (...) określenie ustawodawcy jest wynikiem tego, iż tylko spółka z o.o. może istnieć posiadając jednego wspólnika, która to sytuacja stanowi swoiste zaprzeczenie istoty spółki. Mając zatem na względzie ochronną funkcję przepisów ubezpieczeniowych cytowany przepis winien być interpretowany jako podstawa do objęcia takim ubezpieczeniem także niemal jedynego współnika, bowiem jego sytuacja właścicielska nie odbiega od sytuacji jedynego wspólnika spółki z o.o. (...) należy także, iż mniejszościowi wspólnicy nie są nawet wymieniani w Krajowym R. Sądowym. Zdaniem sądu jedynym wspólnikiem w rozumieniu cytowanego przepisu jest jedyny wspólnik wymieniony w KRS. Obowiązek opłacania skąłdek odpada dopiero jeśli podział udziałów jest na tyle znaczący, że osoby wspólników wymienione są w KRS.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy, na mocy art. 477 ¹⁴ § 1 kpc, oddalił odwołanie.

Stosownie do wyników postępowania na podstawie art. 98 kpc Sąd, w punkcie drugim sentencji sąd zasądził od wnioskodawcy i zainteresowanego na rzecz ZUS I Oddziału w Ł. kwoty po 3.600 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika określona została na podstawie § 2 pkt. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych. (Dz. U. poz. 1804 z późn. zm.).

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć wnioskodawcy.

12 III 2018 roku.