Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją numer (...) z dnia 18 października 2017 r. znak (...)- (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. stwierdził, że M. P. (1), jako pracownik u płatnika składek D. F. A. S. w Ł. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu, wypadkowemu od 2 maja 2017 r. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał m.in. że ubezpieczona nie świadczyła pracy, a zawarcie umowy między nią a płatnikiem, miało na celu jedynie uzyskanie wypłaty zasiłków chorobowych i macierzyńskich oraz prawa do bezpłatnej opieki lekarskiej.

(decyzja – k. 1-3 akt ZUS)

M. P. (1) złożyła odwołanie od powyższej decyzji 24 listopada 2017 r., zaskarżając ją w całości. Zarzuciła organowi rentowemu błąd w ustaleniach faktycznych, polegający na przyjęciu, iż strony zawarły stosunek pracy dla pozoru podczas, gdy faktycznie świadczyła pracę na rzecz pracodawcy oraz nieprawidłową subsumpcję, i w rezultacie stwierdzenie, iż nie podlegała ona obowiązkowemu ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu oraz wypadkowemu z tytułu stosunku pracy od 2 maja 2017 r. do chwili obecnej. Powołując się na powyższe zarzuty, skarżąca wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. w ten sposób, że odwołująca się, M. P. (1), od dnia 2 maja 2017 r. do chwili obecnej, podlega obowiązkowo ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowemu i wypadkowemu oraz chorobowemu, a także o zasądzenie, od organu rentowego na rzecz odwołującej się, kosztów postępowania, według norm prawem przepisanych, tym kosztów zastępstwa adwokackiego.

(odwołanie – k. 206–211)

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, argumentując, jak w zaskarżonej decyzji.

(odpowiedź na odwołanie – k. 191–192)

Płatnik A. S. przyłączył się do odwołania.

(stanowisko A. S. –pismo z dnia 1.02.2018r. k. 253., e- protokół rozprawy z dnia 7 marca 2018 r. – płyta CD k. 310)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

A. S. prowadzi działalność gospodarczą od dnia 7 kwietnia 2014 r. polegającą na sprzedaży motocykli pod firmą (...). Główna siedziba firmy mieści się przy ul. (...) w Ł.. Firma współpracuje z salonem motocyklowym położonym przy ulicy (...) w Ł. (...).

(bezsporne)

Dnia 7 kwietnia 2014 r. D. F. A. S. z siedzibą w Ł., zawarł umowę o świadczenie usług z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł.. Mocą § 2 tej umowy, płatnik zobowiązał się do świadczenia usług na rzecz Spółki, polegających na sprzedaży pojazdów oraz akcesoriów motocyklowych, w punkcie dystrybucyjnym, położonym przy ulicy (...) w Ł..

(umowa o świadczenie usług – k. 14–21)

M. P. (1), urodzona (...) , ukończył w 2008 r. liceum ogólnokształcące – z maturą, a do 2014r. studiowała w Wyższej Szkole (...) na kierunku pedagogika specjalna. Jak wynika z , załączonego dla potrzeb płatnika, ale także – do Sądu - curriculum vitae - posiada doświadczenie zawodowe w zakresie marketingu, doradztwa, sprzedaży bezpośredniej, negocjacji z klientami. Organizowała eventy motocyklowe w kwietniu 2012 roku i 2013 roku. W maju 2017r. ukończyła szkolenie – z firmy (...) – „Technologia oraz funkcjonalność w kolekcji R. G. 2017” . Zna język angielski w stopniu komunikatywnym, a język niemiecki w stopniu zaawansowanym.

W okresie od 1.03.2016r. do 23.02.2017r. wnioskodawczyni była zatrudniona w (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością na stanowisku asystenta ds. obsługi procesów niemieckojęzycznych.

(CV wnioskodawczyni – k. 17, dyplom ukończenia szkolenia – z firmy (...) – „Technologia oraz funkcjonalność w kolekcji R. G. 2017” k . 258, świadectwo pracy z (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością k. 318 )

A. S. zna M. P. (1) od najmłodszych lat życia, gdyż mieszkali w sąsiedztwie .

(okoliczność bezsporna)

A. S. szukał pracownika do salonu, który zna się (pracownik, nie salon) na sprzedaży odzieży motocyklowej. Zamieścił w tym celu ogłoszenie na F. i w Internecie .

(zeznania płatnika e-protokół rozprawy z dnia 7 marca 2018 r. płyta CD – k. 310; zeznania wnioskodawczyni – e-protokół rozprawy z dnia 7 marca 2018 r. –płyta CD – k. 310)

Dnia 2 maja 2017 r. A. S. zawarł z M. P. (1) umowę o pracę, mocą której została ona zatrudniona na stanowisku Business S. Manager na czas określony, tj. od dnia 2 maja 2017 r. do 31 grudnia 2019 r. w pełnym wymiarze czasu pracy z miesięcznym wynagrodzeniem w wysokości 5 358,88 zł brutto. M. P. (1) podpisała także informację dla pracownika zgodnie z art. 29 § 2 Kodeksu pracy.

(umowa, oświadczenie – k. 8, 9)

Płatnik dokonał zgłoszenia wnioskodawczyni do ubezpieczeń społecznych od dnia 2 maja 2017 r.

(bezsporne, a nadto decyzja ZUS)

Przed 2 maja 2017 r. płatnik nie zatrudniał żadnych pracowników.

(zeznania płatnika – e-protokół rozprawy z dnia 7 marca 2018 r. – 01:45:29 – 01:48:30 w zw. z 00:32:54 – 00:56:40 – płyta CD – k. 310)

Dnia 5 maja 2017 r. płatnik udzielił ubezpieczonej - pełnomocnictwa do podpisywania faktur VAT w imieniu i na rzecz m.in. (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł..

(upoważnienie – k. 22)

M. P. (1) zajmowała się obsługą salonu motocyklowego położonego przy ul. (...) . Wnioskodawczyni nie posiadała klucza do salonu ; salon otwierał A. S.. Wnioskodawczyni wykonywała czynności pod kierunkiem i nadzorem A. S.. Płatnik pokazywał jej jak obsługiwać programy komputerowe, a także decydował w zakresie wielkości zamówień, w szczególności w kwestiach finansów i rozliczania się z klientem. O zakresie, kształcie, profilu i wymiarze pracy wnioskodawczyni z klientami, decydował płatnik, albowiem – on znał klientów , ich preferencje i upodobania, on sprawował nadzór pracowniczy nad pracą wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni sprzedawała kombinezony i akcesoria motocyklowe motocykli marki B. , odbierała dostawy, prowadziła korespondencję z klientami, wyceniała akcesoria i stroje, doradzała klientom dobór strojów i akcesoriów motocyklowych, także w zakresie wyboru kufrów, szyb, wydechów, kół, podnóżek . Klienci salonu, wysyłali do niej e-mail`e z prośbami, o akcesoria motocyklowe, , wycenę – tychże akcesoriów i strojów motocyklowych . Posiadała telefon służbowy , przekazany jej przez L. (...) Czynności te wykonywała w salonie, w godzinach 10–18, od poniedziałku do piątku, oraz w co drugą sobotę w godzinach 10–14. Zdarzały się sytuacje, w których odbierała e-mail`e, do klientów – obsługa poczty elektronicznej – poprzez telefon służbowy , przed lub po godzinie 18. Na przykład , załączone do akt sprawy: e-mail z dnia: 14.07.2017r. , od płatnika do wnioskodawczyni – godz. 19.32 [k. 166] odnoszący się do pracy wnioskodawczyni [ jej e-mail z 14.07.2017r. godz. 17.58 k. 166/167 ] , i z dnia 10.08.2017r. godz. 20.08. [k.170] - Sąd ocenił – w rozważaniach .

(zeznania wnioskodawczyni – e-protokół rozprawy z dnia 7 marca 2018 r. – płyta CD – k. 310; wydruki e-maili – k. 97–189, w tym e-maile z dnia 14.07.2017r k. 166/167 i z dnia 10.08.2017r. k. 170 ,zeznania świadka Ż. K. – e-protokół rozprawy z dnia 7 marca 2018 r. – 01:00:49 – 01:04:32 – płyta CD – k. 310; zeznania świadka A. K.– e-protokół z dnia 7 marca 2018 r. – 01:04:32 – 01:07:26 – płyta CD – k. 310; zeznania świadka P. K. – e-protokół z dnia 7 marca 2018 r. – 01:07:26 – 01:10:04 – płyta CD – k. 310; zeznania świadka Ł. M. – e-protokół z dnia 7 marca 2018 r. – 01:10:04 – 01:16:33 – płyta CD – k. 310; zeznania świadka B. P. – e-protokół z dnia 7 marca 2018 r. – 01:16:33 – 01:18:41 – płyta CD – k. 310; zeznania świadka R. R. – e-protokół z dnia 7 marca 2018 r. – 01:18:41 – 01:20:46 – płyta CD – k. 310; zeznania świadka P. S. – e-protokół z dnia 7 marca 2018 r. – 01:20:46 – 01:24:19 – płyta CD – k. 310; zeznania świadka R. S. – e-protokół z dnia 7 marca 2018 r. – 01:24:19 – 01:30:06 – płyta CD – k. 310; zeznania świadka K. W. – e-protokół z dnia 7 marca 2018 r. – 01:34:50 – 01:41:00 – płyta CD – k. 310)

Na przełomie maj – lipiec 2017 r. ubezpieczona wystawiła 10 faktur VAT a na przełomie maj – czerwiec 2017 r. podpisała 59 dokumentów dostawy na odbiór części.

(kopie faktur – k. 24–33, kopie dokumentów dostawy – k. 38–97)

Wnioskodawczyni, ostatnią miesiączkę, przed ciążą, miała od dnia 1 lutego 2017r.

Od 18 lipca 2017 r. M. P. (1) stała się niezdolna do pracy, z powodu choroby, przypadającej w okresie ciąży.

(kserokopia karty ciąży k. 224, okoliczności bezsporne)

Dnia 10 listopada 2017 r. wnioskodawczyni urodziła córkę – M. W. (1). Ojcem dziecka jest M. W. (2).

(zeznania wnioskodawczyni – e-protokół rozprawy z dnia 7 marca 2018 r. płyta CD – k. 310)

Płatnik nie zatrudnił nikogo na miejsce wnioskodawczyni. Od dnia 1.02.2018r. , na podstawie umowy o pracę na okres próbny – do dnia 30.04.2018r. , zatrudnił dodatkowego pracownika – M. P. (2), na stanowisku specjalisty do spraw sprzedaży w pełnym wymiarze casu pracy z wynagrodzeniem 2100 zł. plus, jak zeznał płatnik, prowizję za sprzedaż motocykla do 1000 zł. za sprzedany egzemplarz.

(zeznania płatnika – e-protokół rozprawy z dnia 7 marca 2018 r.– płyta CD – k. 310; umowa o pracę M. P. (2) – koperta – k. 318)

Zaskarżoną decyzją numer (...) z dnia 18 października 2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. II Inspektorat w Ł. stwierdził, że M. P. (1) jako pracownik u płatnika składek D. F. A. S. w Ł. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu, wypadkowemu od 2 maja 2017 r.

(decyzja ZUS)

Sąd Okręgowy dokonał następującej oceny dowodów:

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy dokonał w oparciu o załączone do akt dokumenty, tj. np. umowę o pracę, decyzję ZUS, kopie faktur i korespondencji mailowej oraz w całości w oparciu o osobowe źródła dowodowe: zeznania wnioskodawczyni, płatnika i wszystkich świadków. Zgromadzonym dowodom Sąd dał wiarę, a dokonując oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd uznał, że jest on wystarczający by wyjaśnić sporną okoliczność – a mianowicie, czy (jak stwierdził organ rentowy) działania wnioskodawczyni i płatnika polegające na zgłoszeniu jej do ubezpieczeń społecznych miały jedynie na celu uzyskanie tytułu do ubezpieczeń społecznych w celu korzystania z wypłaty zasiłków chorobowych i macierzyńskich oraz prawa do bezpłatnej opieki lekarskiej.

Sąd pominął pozostałe środki dowodowe, tj. przede wszystkim dokumentacje medyczną wnioskodawczyni i inne dokumenty załączone do akt sprawy nie wymienione w ustaleniach faktycznych uzasadnienia. Dowody te należało uznać za nieistotne dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy. W myśl art. 227 k.p.c., przedmiotem dowodu są fakty mające dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie, więc nie jest więc uchybieniem procesowym pominięcie dalszych dowodów, gdy w świetle zebranego materiału okoliczności istotne stały się między stronami niesporne, a dalsze dowody miałyby jedynie służyć naświetleniu okoliczności towarzyszących, nieistotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, albo zmierzały do wykazania okoliczności, które zostały udowodnione zgodnie z twierdzeniami strony (por. wyrok SN z dnia 27 czerwca 2014 r., I CSK 497/13, LEX nr 1521311). Przedmiotem niniejszej sprawy było ustalanie, czy umowa o pracę, łącząca płatnika z wnioskodawczynią, została zawarta dla pozoru. Wystarczającymi środkami dowodowymi, do ustalenia powyższego, okazały się te wskazane we wcześniejszej części uzasadnienia.

Sąd oddalił wniosek pełnomocnika wnioskodawczyni o udzielenie 7-dniowego terminu, umożliwiającego, ewentualne, zgłoszenie dalszych wniosków dowodowych w postaci m.in. dokumentacji płatnika z (...) Sp. z o. o. w Ł..

W ocenie Sądu, uwzględnienie powyższego wniosku, prowadziłoby do niepotrzebnego wydłużenia postępowania, w sytuacji, gdy wszystkie istotne okoliczności dla rozstrzygnięcia, zostały, w niniejszym postępowaniu, wyjaśnione. Należy zwrócić uwagę, że dokumenty, których dostarczenia domagała się wnioskodawczyni, nie są kluczowe dla rozstrzygnięcia sprawy. Okoliczności, które mają największe znaczenie dla rozstrzygnięcia (stanowiące o tym, że wnioskodawczyni świadczyła pracę w spornym okresie) zostały już uznane przez Sąd, za wiarygodne, na skutek przeprowadzenia innych środków dowodowych, tj. zeznań świadków lub dokumentacji fakturowej lub mailowej. Należy zwrócić uwagę, że wnioskodawczyni, za pośrednictwem pełnomocnika, zaznacza, że „ewentualnie” złoży wnioski dowodowe. Sąd Okręgowy jest, w każdym postępowaniu cywilnym, związany zasadą szybkości z art. 6 § 1 k.p.c., zgodnie z którą, sąd powinien przeciwdziałać przewlekaniu postępowania i dążyć do tego, aby rozstrzygnięcie nastąpiło na pierwszym posiedzeniu, jeżeli jest to możliwe bez szkody dla wyjaśnienia sprawy. Adresatem tej zasady są także strony i uczestnicy postępowania (art. 6 § 2 k.p.c.). Ponadto kolejną okoliczność, którą Sąd miał na uwadze oddalając ten wniosek, był fakt, że wnioskodawczyni jest od początku reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, będącego adwokatem.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie i powoduje zmianę zaskarżonej decyzji.

Zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1, art. 11 ust. 1, art.12 ust. 1 i art. 13 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2017 r. poz. 1778), pracownicy, to jest osoby fizyczne pozostające w stosunku pracy, podlegają obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym tj. emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu w okresie od nawiązania stosunku pracy do dnia jego ustania.

Stosownie do treści art. 1 ust 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jednolity: Dz. U. z 2017 r. poz. 1368) osobom tym, w razie choroby lub macierzyństwa, przysługują świadczenia pieniężne na warunkach i w wysokości określonych ustawą. O uznaniu stosunku łączącego dwie strony za stosunek pracy, rozstrzygają przepisy prawa pracy.

Według art. 22 § 1 k.p., przez nawiązanie stosunku pracy, pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem, oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.

Do cech pojęciowych pracy, stanowiącej przedmiot zobowiązania pracownika w ramach stosunku pracy należą osobiste i odpłatne jej wykonywanie w warunkach podporządkowania. Zgodnie ze stanowiskiem judykatury stosunek ubezpieczeniowy jest następczy wobec stosunku pracy i powstaje tylko wówczas, gdy stosunek pracy jest realizowany. Jeżeli stosunek pracy nie powstał, bądź też nie jest realizowany, wówczas nie powstaje stosunek ubezpieczeniowy, nawet, jeśli jest odprowadzana składka na ubezpieczenie społeczne (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 17 stycznia 2006 r. III AUa 433/2005, Wspólnota (...)). Podleganie pracowniczemu tytułowi ubezpieczenia społecznego jest uwarunkowane nie tyle opłacaniem składek ubezpieczeniowych, ile legitymowaniem się statusem pracownika rzeczywiście świadczącego pracę w ramach ważnego stosunku pracy (patrz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 października 2005 r. o sygn. akt II UK 43/05, OSNAPiUS rok 2006/15 – 16/251).

Nawiązanie stosunku pracy, powoduje konsekwencje prawne, nie tylko w sferze prawa pracy, ale i w innych dziedzinach prawa. Jednym z takich skutków, jest prawo do świadczeń z ubezpieczenia społecznego, na wypadek ziszczenia się, określonych w ustawie, warunków. Skutek ten, po ich spełnieniu, powstaje z mocy prawa. Nie można, zatem, wiązać zawarcia umowy o pracę, choćby zmierzała wyłącznie do uzyskania świadczeń ubezpieczeniowych, z zamiarem obejścia prawa (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 sierpnia 2005 r. II UK 320/04, opubl: OSNAPiUS rok 2006, Nr. 7-8, poz. 122; zdanie odrębne do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 14 lipca 2005 r. II UK 278/04, opubl: OSNAPiUS rok 2006, Nr. 7-8, poz. 116). Cel, w postaci objęcia ubezpieczeniem społecznym, i uzyskania z niego świadczeń, nie jest bowiem sprzeczny z ustawą ani nie zmierza do jej obejścia, a przeciwnie - co zostało już wcześniej powiedziane - jest konsekwencją uzyskania statusu pracownika.

Jak wynika, ze zgromadzonego w sprawie, materiału dowodowego, M. P. (1) została zatrudniona w firmie (...) od 2 maja 2017 r. Ta umowa stanowiła podstawę do zastosowania w/w regulacji i przyjęcia, że wnioskodawczyni podlega ubezpieczeniom społecznym. Ważność tej umowy została, przez organ rentowy, niesłusznie zakwestionowana. Niewątpliwie, bowiem, zdaniem Sądu, umowa o pracę, nie została zawarta dla pozoru, są ważne i nie ma do niej, zastosowania przepis art. 83 k.c.

Zgodnie z art. 83 § 1 k.c., nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru. Z czynnością prawną pozorną mamy do czynienia wówczas, gdy występują, łącznie następujące warunki: oświadczenie woli musi być złożone tylko dla pozoru, oświadczenie woli musi być złożone drugiej stronie, adresat oświadczenia woli musi zgadzać się na dokonanie czynności prawnej, jedynie dla pozoru, czyli być aktywnym uczestnikiem stanu pozorności. Pierwsza, i zasadnicza, cecha czynności pozornej, wyraża się brakiem zamiaru wywołania skutków prawnych, jakie prawo łączy z tego typu i treścią złożonego oświadczenia. Jest to zatem z góry świadoma sprzeczność między oświadczonymi a prawdziwymi zamiarami stron, czyli upozorowanie stron na zewnątrz i wytworzenie przeświadczenia dla określonego kręgu (otoczenia), nie wyłączając organów władzy publicznej, że czynność o określonej treści została skutecznie dokonana. Jednakże zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, wyrażonym w wyroku z dnia 14 marca 2001 roku (sygn. akt III UKN 258/00, opubl. OSNAP 2002/21/527), nie można przyjąć pozorności oświadczeń woli o zawarciu umowy o pracę, gdy pracownik podjął pracę i ją wykonywał, a pracodawca świadczenie to przyjmował. Nie wyklucza to rozważenia, czy w konkretnym przypadku zawarcie umowy zmierzało do obejścia prawa (art. 58 § 1 k.c. w związku z art. 300 k.p.).

Sąd Okręgowy w pełni podziela stanowisko, jakie Sąd Najwyższy zajął w wyroku z dnia 22 czerwca 2015 roku, I UK 367/14 (LEX nr 1771586), iż umowa o pracę jest zawarta dla pozoru i nie może w związku z tym stanowić tytułu do objęcia pracowniczym ubezpieczeniem społecznym, jeżeli przy składaniu oświadczeń woli obie strony mają świadomość, że osoba określona w umowie jako pracownik nie będzie świadczyć pracy, a osoba określona jako pracodawca nie będzie korzystać z jej pracy, czyli gdy strony z góry zakładają, że nie będą realizowały swoich praw i obowiązków wypełniających treść stosunku pracy. Nie można przyjąć pozorności oświadczeń woli o zawarciu umowy o pracę wtedy, gdy pracownik podjął pracę i rzeczywiście ją wykonywał, a pracodawca pracę tę przyjmował.

Natomiast, o czynności prawnej, mającej na celu obejście ustawy, można mówić wówczas, gdy czynność taka pozwala na uniknięcie zakazów, nakazów lub obciążeń wynikających z przepisu ustawy i tylko z takim zamiarem została dokonana. Nie jest, natomiast, obejściem prawa dokonanie czynności prawnej w celu osiągnięcia skutków, jakie ustawa wiąże z tą czynnością prawną. Skoro z zawarciem umowy o pracę ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych wiąże obowiązek ubezpieczenia emerytalno-rentowego, chorobowego i wypadkowego, podjęcie zatrudnienia w celu objęcia ubezpieczeniem i ewentualnego korzystania ze świadczeń z tego ubezpieczenia nie może być kwalifikowane jako obejście prawa.

Zgodnie z poglądem, wyrażonym przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 6 sierpnia 2013 roku, sygn. akt II UK 11/13 (LEX Nr 1375189), jeżeli strony umowy o pracę, nie zamierzają wywołać skutku prawnego w postaci nawiązania stosunku pracy, a ich oświadczenia uzewnętrznione umową o pracę zmierzają wyłącznie do wywołania skutku w sferze ubezpieczenia społecznego, to taka umowa jako pozorna jest nieważna (art. 83 § 1 k.c.).

Głównym celem zawarcia umowy o pracę, winno być nawiązanie stosunku pracy, a jedynie rezultatem i pośrednim celem zatrudnienia jest uzyskanie wskazanych korzyści. Podkreślić przy tym należy, że zarówno przepisy prawa pracy, prawa ubezpieczeń społecznych, jak i przepisy ustrojowe pozwalają kształtować elementy stosunku pracy zgodnie z wolą stron.

W świetle poczynionych ustaleń faktycznych, w rozpoznawanej sprawie, nie można mówić o pozorności oświadczeń woli w zawarciu umowy o pracę.

Postępowanie dowodowe wykazało bowiem, M. P. (1) podjęła pracę i ją świadczyła, a pracodawca świadczenie to przyjmował, płacąc umówione wynagrodzenie.

Z dokonanych ustaleń wynika, że wnioskodawczyni wykonywała, w spornym okresie, pracę u płatnika składek. M. P. (1) zajmowała się obsługą salonu motocyklowego i w tym celu sprzedawała kombinezony i akcesoria motocyklowe, odbierała dostawy, prowadziła korespondencję z klientami, wyceniała akcesoria i stroje. Zakres czynności wykonywanych przez nią, został, w toku postępowania, udowodniony poprzez dokumentację fakturową, e-mailową, zeznania świadków oraz stron postępowania. Wnioskodawczyni faktycznie wykonywała prace u płatnika, pod jego kierownictwem i nadzorem pracowniczym.

W ocenie Sądu, należycie zostały również wyjaśnione motywy związane z zatrudnieniem wnioskodawczyni. Płatnik potrzebował pracownika na stanowisko sprzedażowe, a to że wnioskodawczyni znała języki obce, miała doświadczenie w zakresie kontaktów z klientami oraz interesowała się motocyklami, przesądziło o tym. Strony znały się od dzieciństwa ,jednakże , zdaniem Sądu , fakt znajomości, wcześniejszej, pracodawcy i pracownika, nie dyskwalifikuje umowy o pracę zawartej między nimi, jako nieważnej , jeśli praca jest , przez pracownika wykonywana , a pracodawca prace przyjmuje. A tak było w przedmiotowym stanie faktycznym. Rzeczą powszechnie znaną i akceptowaną, i zgodną z doświadczeniem życiowym, jest zatrudnienie, w prywatnych przedsiębiorstwach osób, które zna się, z uwagi na - zaufanie. Należy także dodać, że, co prawda , płatnik nie zatrudniał wcześniej pracowników, ale, w toku postępowania, nie zostało udowodnione, że ma kłopoty finansowe, a co więcej, zatrudnił kolejnego pracownika w trakcie nieobecności wnioskodawczyni w pracy z powodu ciąży.

Ustalone okoliczności faktyczne sprawy uprawniają Sąd do oceny wynagrodzenia określonego w zawartej umowie o pracę. Zgodnie z art. 78 k.p. wynagrodzenie za pracę powinno być tak ustalone, aby odpowiadało w szczególności rodzajowi wykonywanej pracy i kwalifikacjom wymaganym przy jej wykonywaniu, a także uwzględniało ilość i jakość świadczonej pracy. Otrzymywana przez skarżące kwota wynagrodzenia, biorąc pod uwagę jej doświadczenie zawodowe, umiejętności lingwistyczne oraz jej pasję, nie może być uznana za wygórowane. Należy też mieć na uwadze, że zarobki sales managerów, są obecnie wysokie i kwota ponad 5 tys. zł brutto, jest adekwatna do zajmowanego stanowiska (zob. (...)

Powyższe dowodzi, że motywy oraz proces i uzasadnienie zatrudnienia wnioskodawczyni zostały uznane za wiarygodne, w świetle, zebranego w sprawie, materiału dowodowego.

Abstrahując od powyższych rozważań, zasadniczą, jednak, kwestią dla oceny realności umowy o pracę pomiędzy odwołującą a płatnikiem składek jest to, że M. P. (1) faktycznie rozpoczęła pracę i ją świadczyła na rzecz pracodawcy.

Na mocy art. 83 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydaje decyzje w zakresie indywidualnych spraw dotyczących m.in. zgłaszania do ubezpieczeń społecznych i przebiegu ubezpieczeń, a zatem ma prawo do kwestionowania podstaw ubezpieczenia w tym umów o pracę, jako że rodzą one skutki w dziedzinie ubezpieczeń społecznych. Jednak w takiej sytuacji to na organie rentowym spoczywa obowiązek udowodnienia pozorności umowy lub jej sprzeczności z zasadami współżycia społecznego, w myśl art. 6 k.c. Stanowisko takie zajął także Sąd Najwyższy np. w wyroku z dnia 15 lutego 2007 r., I UK 269/06, OSNP 2008 nr 5-6, poz. 78, w którym stwierdził, iż na organie rentowym, który przyjął zgłoszenie do ubezpieczenia pracowniczego i nie kwestionował tytułu tego zgłoszenia oraz przyjmował składki, spoczywa ciężar dowodu, że strony umowy o pracę złożyły fikcyjne oświadczenia woli.

Z dokonanych ustaleń wynika, ze M. P. (1) zajmowała się obsługą salonu motocyklowego położonego przy ul. (...) . Wnioskodawczyni nie posiadała klucza do salonu ; salon otwierał A. S.. Wnioskodawczyni wykonywała czynności pod kierunkiem i nadzorem A. S.. Płatnik pokazywał jej jak obsługiwać programy komputerowe, a także decydował w zakresie wielkości zamówień, w szczególności w kwestiach finansów i rozliczania się z klientem. O zakresie, kształcie, profilu i wymiarze pracy wnioskodawczyni z klientami, decydował płatnik, albowiem – on znał klientów , ich preferencje i upodobania, on sprawował nadzór pracowniczy nad pracą wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni sprzedawała kombinezony i akcesoria motocyklowe motocykli marki B. , odbierała dostawy, prowadziła korespondencję z klientami, wyceniała akcesoria i stroje, doradzała klientom dobór strojów i akcesoriów motocyklowych, także w zakresie wyboru kufrów, szyb, wydechów, kół, podnóżek . Klienci salonu, wysyłali do niej e-mail`e z prośbami, o akcesoria motocyklowe, , wycenę – tychże akcesoriów i strojów motocyklowych . Posiadała telefon służbowy , przekazany jej przez L. (...) Czynności te wykonywała w salonie, w godzinach 10–18, od poniedziałku do piątku, oraz w co drugą sobotę w godzinach 10–14. Zdarzały się sytuacje, w których odbierała e-mail`e, do klientów – obsługa poczty elektronicznej – poprzez telefon służbowy , przed lub po godzinie 18. Na przykład , załączone do akt sprawy: e-mail z dnia: 14.07.2017r. , od płatnika do wnioskodawczyni – godz. 19.32 [k. 166] odnoszący się do pracy wnioskodawczyni [ jej e-mail z 14.07.2017r. godz. 17.58 k. 166/167 ] , i z dnia 10.08.2017r. godz. 20.08. [k.170] . I ten element- aktywności – zawodowej – wnioskodawczyni w salonie (...) , świadczy, nie tylko o faktycznej realizacji, zawartej umowy o pracę , ale także o podporzadkowaniu pracownika – wnioskodawczyni – płatnikowi - pracodawcy, i o tym, ze wnioskodawczyni wykonywała swoja pracę pod kierunkiem i nadzorem pracowniczym – płatnika-pracodawcy. Albowiem treść e-mail`a z dnia 14.07.2017r. , wysłanego do wnioskodawczyni przez płatnika, w odpowiedzi na jej e-mail , wysłany o godzinie 17.58 , świadczy, że wnioskodawczyni autentycznie angażowali się w prace salonu (...) , wykazując troskę nie tylko o wizerunek firmy , ale także troskę - sprzedawcy - o klienta. Natomiast odbioru e-mail`a po godzinie 18 , świadczy o tym , że nadzór pracowniczy płatnika, był prowadzony i sprawowany realnie , wnikliwie . Natomiast – wprost - e-mail z dnia 10.08.2017r. odegrany przez wnioskodawczynie o godz. 20.18 , świadczy o wydaniu polecenia – pracownikowi – wnioskodawczyni , aby następnego dnia, w godzinach pracy , wykonała polecenie pracownice, związane z działalnością salonu. Co jest, wprost, dowodem nadzoru pracowniczego płatnika nad wnioskodawczynią.

Fakt wykonywania pracy jako - Business S. Manager – został, w postępowaniu sądowym, udowodniony, przede wszystkim poprzez zeznania wielu świadków – pracowników firmy (...) Sp. z o. o. w Ł., klientów firmy oraz przez zeznania wnioskodawczyni i płatnika. Przede wszystkim należy stwierdzić, że takie zawody jak powyższe trudno jest udokumentować inaczej niż poprzez dowody osobowe. Praca specjalisty i marketingowca w zakresie sprzedaży jest pracą twórczą, zależną od wielu okoliczności faktycznych składających się na profil przedsiębiorstwa, którego wizerunek chce się poprawić. Większość czynności, które wykonuje się na tym stanowisku, polega na relacjach personalnych i komunikacji werbalnej. Dlatego też, w niniejszej sprawie, należało uznać za wystarczające zeznania osób, którzy widzieli, że wnioskodawczyni wykonywała swoją prace. Ponadto, w niniejszej sprawie, wiarygodnymi dowodami są kopie faktur VAT wystawionych przez wnioskodawczynię oraz dokumenty dostaw przez nią podpisane.

Uwzględniając poglądy Sądu Najwyższego, wyrażone w przytoczonych orzeczeniach, należy uznać, że w sytuacji gdy wolą stron zawierających umowę o pracę było nawiązanie stosunku pracy i doszło do faktycznego świadczenia pracy za wynagrodzeniem, sama świadomość jednej ze stron umowy, a nawet obu jej stron, co do wystąpienia w przyszłości zdarzenia uprawniającego do świadczeń z ubezpieczenia społecznego (np. wiedza pracodawcy o ciąży), nie daje podstawy do uznania, że umowa miała na celu obejście prawa. Ponadto nie można przyjąć pozorności oświadczeń woli o zawarciu umowy o pracę, gdy pracownik podjął pracę i ją wykonywał, a pracodawca świadczenie to przyjmował.

Wobec powyższego, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ze zn. 14 § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w pkt. 1. sentencji.

Natomiast o kosztach postępowania , Sąd Okręgowy orzekł w pkt. 2. Sentencji, w myśl art. 98 k.p.c. , i zasądził od organu rentowego na rzecz M. P. (1), kwotę 180 zł. Na tę kwotę złożyło się wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika, będącego adwokatem, ustalone stosownie do § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r. poz. 1800, ze zm.)

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi organu rentowego, wyrażając zgodę na wypożyczenia akt ZUS .

P.K