Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19 stycznia 2017 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. stwierdził ,że ubezpieczony B. M. jako pracownik u płatnika składek A. S. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu , rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu od dnia 1 października 2016 roku . W uzasadnieniu organ wskazał, że ubezpieczony zawarł umowę o pracę z płatnikiem w dniu 1 października 2016 roku a już w dniu 8 października stał się niezdolny do pracy z powodu choroby. Zgłoszenie do ubezpieczenia nastąpiło po terminie , w czasie niezdolności do pracy w dniu 10.pażdziernika 2016 roku. W ocenie organu rentowego zawarta między ubezpieczonym a płatnikiem umowa o pracę była pozorna/ decyzja w aktach ZUS/.

W dniu 23 lutego 2017 roku wnioskodawca B. M. reprezentowany przez pełnomocnika odwołał się od powyższej decyzji. W uzasadnieniu podniósł ,iż zawarta z płatnikiem umowa o pracę nie była pozorna. Podjął i wykonywał pracę a następnie w dniu 8 października 2016 roku zasłabł i został przewieziony do szpitala. Tam stwierdzono u niego niewydolność serca, kardiomiopatię niedokrwienną oraz napadowe migotanie przedsionków. Ubezpieczony podniósł ,iż płatnik przyjmował świadczoną przez niego pracę . Ponadto ubezpieczony nie mógł przewidzieć ,że zasłabnie i trafi do szpitala z powodu niewydolności krążenia. Schorzenie to miało charakter nagły i nie można było przewidzieć jego wystąpienia / odwołanie k- 2-9/.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie . Podniesiono argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji. Wskazano również ,że płatnik nie dysponowal takimi przychodami aby zatrudniać pracownika a ponadto na miejsce wnioskodawcy nie zatrudniono innej osoby pomimo długiego okresu nieobecności. Płatnik posiada zadłużenie w organie rentowym z tytułu zaległości składkowych. Ubezpieczony przed podjęciem zatrudnienia u płatnika nie miał swojego tytułu do ubezpieczenia / odpowiedź na odwołanie k- 36-37odw/.

Sad ustalił następujący stan faktyczny :

P. A. sposób od 5 kwietnia 2001 roku prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą (...) Technika (...). Wszystkie sprawy administracyjne oraz księgowo kadrowe płatnik prowadzi we własnym zakresie , nie korzysta z usług żadnego biura księgowego. / wypis z (...) k- 12, zeznania płatnika 00:02:35 w zw z 01:35: 37 CD k-122 /.

W okresie od 1 marca 2016 roku do 30 września 2016 roku płatnik zatrudniał jednego pracownika M. D. (1) , na stanowisku montera na podstawie umowy o pracę zawartej w pełnym wymiarze czasu pracy , za wynagrodzeniem 1900 zł . Stosunek pracy ustał w wyniku wygaśnięcia umowy zawartej między stronami / umowy o pracę świadectwo pracy w aktach osobowych M. D. k- 125/. Na miejsce M. D. (1) płatnik zatrudnił wnioskodawcę B. M.. Wnioskodawca i płatnik zawarli umowę o pracę w dniu 1 października 2016 roku ,na czas określony do 31 grudnia 2016 roku. Wnioskodawca został zatrudniony na stanowisku montera instalacji sanitarnych i co , w pełnym wymiarze czasu pracy z wynagrodzeniem miesięcznym brutto 2500 zl. Pracodawca ustnie przekazał wnioskodawcy zakres obowiązków / oświadczenie w aktach osobowych/ . Jako termin rozpoczęcia pracy wskazano 1 października 2016 roku/ umowa o pracę w aktach osobowych k- 85/ Pracodawca przeszkolił wnioskodawcę w zakresie BHP w dniu 3 i 4 października / karta szkolenia w aktach osobowych k- 85. W dniu 30 września wnioskodawca odbył badanie profilaktyczne, w którym wskazano ,że jest zdolny do wykonywania pracy na stanowisku montera instalacji sanitarnych i co, wobec braku przeciwwskazań zdrowotnych/ orzeczenie lekarskie w aktach osobowych k- 85/

Przed podjęciem zatrudnienia u płatnika , wnioskodawca pracował na podstawie umowy o pracę ostatnio w roku 2000. Do roku 2004 prowadził własną działalność gospodarczą. Po roku 2004 wykonywał usługi hydrauliczne bezumownie, za wynagrodzeniem 2500 zl miesięcznie. Wnioskodawca był zarejestrowany jako bezrobotny w Urzędzie Pracy. Z Urzędu pracy był skierowany na szkolenia : posadzkarza ceramika, hydraulika i montażu urządzeń hydraulicznych . Hydrauliką wnioskodawca zajmuje się od 1990 roku , wtedy pracował na budowach. Z zawodu wyuczonego wnioskodawca jest monterem aparatury radiowej . Przed podjęciem zatrudnienia u płatnika wnioskodawca zamieszczał na portalu (...) ogłoszenia ,że poszukuje zatrudnienia. Wnioskodawca w październiku 2017 roku nabył uprawnienia emerytalne i korzysta z emerytury . Wnioskodawca podjął pracę u płatnika w dniu 1 października 2016 roku . Wykonywał pracę codziennie od poniedziałku do piątku. W ramach zatrudnienia wnioskodawca wykonywał połączenia hydrauliczne w domu przy ul. (...). Płatnik świadczył pracę razem z nim. Wnioskodawca wykonywał jego polecenia. Płatnik szykował elementy do zmontowania , które następnie wnioskodawca skręcał. Wnioskodawca przed podjęciem pracy nie znał w ogóle płatnika. Podczas wykonywania pracy nie podejmował żadnych decyzji samodzielnie tylko wykonywał polecenia płatnika./ zeznania wnioskodawcy 00:25:03 w zw z 01:03:01 CD k- 122/.

M. D. (1) przekazywał wnioskodawcy informacje o wykonywanych w firmie pracach. W tym okresie były prowadzone prace w domu przy ul. (...). Wnioskodawca miał wykonywać dalej te same czynności , które wcześniej rozpoczął M. D. (1) tzn. , montować instalację / zeznania świadka (...):40:43 CD k- 122 /. Budynek przy ul. (...) jest własnością małżonków M. . W budynku tym instalację wodno-kanalizacyjną wykonywała firma płatnika jak również montowała piec grzewczy. Prace zakończyły się jesienią 2016 roku. Przyjeżdżając na budowę P. M., właściciel budynku widywał wnioskodawcę przy pracach instalatorskich , jak skręcał rurki. Widywał go w przeciągu jednego tygodnia , dwu lub trzykrotnie / zeznania świadka M. 00:46:56 CD k- 122/.

Wnioskodawca jeździł na budowę wraz z płatnikiem. Wnioskodawca albo przyjeżdżał do niego do domu a następnie jechali razem albo umawiali się przy ul. (...) , gdzie wnioskodawca czekał na płatnika i dalej jechali wspólnie na ul. (...) / zeznania płatnika 00:02:35 w zw z 01:35: 37 CD k-122/.

Wnioskodawca w sobotę w dniu 8 października 2016 roku zasłabł i stracił przytomność w domu , po powrocie z zakupów na rynku. Został odwieziony karetką pogotowia do (...) Szpitala (...) Medycznej (...) Szpitala (...) w Ł. i przyjęty do kliniki (...). W wywiadzie medycznym wnioskodawca wskazał ,że od około tygodnia odczuwał tylko duszność i pogorszenie tolerancji wysiłku. Do momentu przyjęcia do szpitala nie leczył się nigdy na żadne choroby przewlekłe. W szpitalu zdiagnozowano u niego migotanie przedsionków. Ponadto niewydolność serca , kardiomiopatię niedokrwienną, napadowe migotanie przedsionków, umiarkowaną niedomykalność zastawki mitralnej i trójdzielnej oraz przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu B. W dniu 13 października wnioskodawca został wypisany do domu. Podczas pobytu w szpitalu wykonano u niego w dniu 10 października 2016 roku kardiowersję elektryczną a w dniu 11 października 2016 roku koronarografię. Wyznaczono termin następnej hospitalizacji na dzień 13 grudnia 2016 roku oraz skierowano do Poradni Kardiologicznej / dokumentacja medyczna k- 91/. Okres niezdolności do pracy wnioskodawca zakończył w dniu 15 października 2017 roku / niesporne/.

W dniu 10 października 2016 roku płatnik zgłosił wnioskodawcę do ubezpieczenia społecznego / niesporne/.

Płatnik dopiero od dnia stycznia 2017 roku w miejsce wnioskodawcy zatrudnił nowego pracownika J. J.. W okresie do stycznia 2016 roku płatnik dawał ogłoszenie na portalu (...) ale dwóch kandydatów , którzy zgłosili się aby podjąć pracę nie odpowiadało jego wymaganiom. Prace w budynku przy ulicy (...) w 2016 roku zakończył płatnik samodzielnie. Płatnik posiada zadłużenie z tytułu nieopłaconych składek za lata ubiegłe. Aby móc kontynuować działalność musi zatrudniać okresowo pracowników. / zeznania płatnika 00:02:35 w zw z 01:35: 37 CD k-122/.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie materiału dowodowego zebranego w sprawie opierając się na dokumentach załączonych do akt , w tym akt ZUS. Ponadto Sąd oparł się na zeznaniach stron i świadków M. i D.. W ocenie Sądu zarówno zeznania stron jak i świadków są wiarygodne. Są one spójne , konsekwentne i wzajemnie się potwierdzają. Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności , które pozwalałyby odmówić im wiarygodności. Ponadto wywody zarówno płatnika jak i wnioskodawcy są logiczne i znajdują potwierdzenie w dokumentach załączonych do akt. Trudno odmówić logiki twierdzeniom wnioskodawcy ,że jego choroba miała charakter nagły i nie mógł on wcześniej przewidzieć, że zachoruje. Szczególnie świadczy o tym charakter schorzenia . Z zeznań wnioskodawcy oraz dokumentacji medycznej zgromadzonej w aktach wynika ,że wnioskodawca nie leczył się na żadne przewlekle schorzenie kardiologiczne i do października 2016 roku cieszył się dobrym zdrowiem. Okoliczność świadczenia pracy u płatnika przez wnioskodawcę znajduje potwierdzenie nie tylko w zeznaniach płatnika ale również właściciela budynku jak i pośrednio poprzedniego pracownika M. D. (1) , który zeznał ,że wprowadzał wnioskodawcę w zadania , które wnioskodawca miał przejąć. Zarówno P. M. jak i M. D. (1) są osobami obcymi w stosunku do stron postępowania i nie mają żadnego interesu aby zeznawać nieprawdę. Ponadto w ocenie Sądu zeznania płatnika, który przyznał ,że faktycznie ma zadłużenie z tytułu składek wobec ZUS ale jednocześnie musi zatrudniać pracowników aby jego firma nie zbankrutowała. Ponadto ocena zeznań świadków nie może być dokonywana w oderwaniu od całokształtu okoliczności sprawy. W ocenie Sądu nie ulega wątpliwości ,że wnioskodawca jest osobą starszą, w wieku przedemerytalnym , co również ma wpływ na jego zdolność do świadczenia pracy. Nie ulega również wątpliwości ,że wnioskodawca nie leczył się wcześniej, nie poświęcał żadnej uwagi swojemu stanowi zdrowia. W ocenie Sądu motywacja wnioskodawcy co do podjęcia zatrudnienia jest zrozumiała i godna aprobaty . Nie sposób natomiast przyjąć ,że wnioskodawca podejmując zatrudnienie wiedział o przyszłej chorobie a umowę zawarł tylko w celu skorzystania ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego.

Sąd zważył , co następuje :

Odwołanie jest zasadne co skutkuje zmianą zaskarżonej decyzji. W ocenie Sądu wnioskodawca w spornym okresie czasu podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia na umowę o pracę u A. S. – płatnika składek

Przedmiotem niniejszego postępowania było ustalenie czy odwołujący faktycznie podjął i wykonywał powierzone mu obowiązki pracownicze z tytułu zatrudnienia u płatnika A. S..

Zgodnie z art. 6 ust 1 pkt.1 i art. 13 pkt.1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2017 roku, poz.1778 ze zm.) obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnym, rentowym, chorobowym i wypadkowym - podlegają osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami w okresie od nawiązania stosunku pracy do dnia jego ustania.

Według art. 22 § 1 Ustawy z dnia 26 czerwca 1974 roku Kodeks pracy (tekst jednolity Dz. U. z 2016 r., poz. 1666 z późn. zm.), przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.

Do cech pojęciowych pracy stanowiącej przedmiot zobowiązania pracownika w ramach stosunku pracy należą osobiste i odpłatne jej wykonywanie w warunkach podporządkowania. Zgodnie ze stanowiskiem judykatury stosunek ubezpieczeniowy jest następczy wobec stosunku pracy i powstaje tylko wówczas, gdy stosunek pracy jest realizowany. Jeżeli stosunek pracy nie powstał bądź też nie jest realizowany, wówczas nie powstaje stosunek ubezpieczeniowy, nawet jeśli jest odprowadzana składka na ubezpieczenie społeczne (wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 17 stycznia 2006 r., III AUa 433/2005, Wspólnota (...)). Podleganie pracowniczemu tytułowi ubezpieczenia społecznego jest uwarunkowane nie tyle opłacaniem składek ubezpieczeniowych, ile legitymowaniem się statusem pracownika rzeczywiście świadczącego pracę w ramach ważnego stosunku pracy (wyrok SN z 18 października 2005 r., II UK 43/05, OSNAPiUS rok 2006/15 – 16/251).

Stosownie do treści art. 1 ust 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. Nr 60 poz. 636 z późn. zm.) osobom tym, w razie choroby lub macierzyństwa, przysługują świadczenia pieniężne na warunkach i w wysokości określonych ustawą.

W myśl art. 4 w ust 1 i 2 ustawy zasiłkowej ubezpieczony podlegający obowiązkowo ubezpieczeniu nabywa prawo do zasiłku chorobowego po upływie 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego .

W przedmiotowej sprawie organ rentowy stanął na stanowisku, iż umowa
o pracę zawarta między płatnikiem a ubezpieczonym jest nieważna, bowiem została dla pozoru wyłącznie celem uzyskania przez ubezpieczonego świadczeń z zasiłku chorobowego.

Zgodnie z art. 83 § 1 k.c. nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru. Z czynnością prawną pozorną mamy do czynienia wówczas, gdy występują, łącznie, następujące warunki: oświadczenie woli musi być złożone tylko dla pozoru, oświadczenie woli musi być złożone drugiej stronie, adresat oświadczenia woli musi zgadzać się na dokonanie czynności prawnej jedynie dla pozoru, czyli być aktywnym uczestnikiem stanu pozorności. Pierwsza i zasadnicza cecha czynności pozornej wyraża się brakiem zamiaru wywołania skutków prawnych, jakie prawo łączy z tego typu i treścią złożonego oświadczenia. Jest to zatem z góry świadoma sprzeczność między oświadczonymi a prawdziwymi zamiarami stron, czyli upozorowanie stron na zewnątrz i wytworzenie przeświadczenia dla określonego kręgu (otoczenia), nie wyłączając organów władzy publicznej, że czynność o określonej treści została skutecznie dokonana. Jednakże zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, wyrażonym w wyroku z 14 marca 2001 roku (sygn. akt III UKN 258/00, opubl. OSNAP 2002/21/527), nie można przyjąć pozorności oświadczeń woli o zawarciu umowy o pracę, gdy pracownik faktycznie podjął pracę i ją wykonywał, a pracodawca świadczenie to przyjmował. Nie wyklucza to rozważenia, czy w konkretnym przypadku zawarcie umowy zmierzało do obejścia prawa lub było sprzeczne z zasadami współżycia społecznego (art. 58 § 1i 2 k.c. w związku z art. 300 k.p.).

O czynności prawnej mającej na celu obejście ustawy można mówić wówczas, gdy czynność taka pozwala na uniknięcie zakazów, nakazów lub obciążeń wynikających z przepisu ustawy i tylko z takim zamiarem została dokonana. Nie jest natomiast obejściem prawa dokonanie czynności prawnej w celu osiągnięcia skutków, jakie ustawa wiąże z tą czynnością prawną. Skoro z zawarciem umowy o pracę ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych wiąże obowiązek ubezpieczenia emerytalno-rentowego, chorobowego i wypadkowego, podjęcie zatrudnienia w celu objęcia ubezpieczeniem i ewentualnego korzystania ze świadczeń z tego ubezpieczenia nie może być kwalifikowane jako obejście prawa. W sytuacji, gdy wolą stron zawierających umowę było faktyczne nawiązanie stosunku pracy i doszło do świadczenia pracy za wynagrodzeniem, sama świadomość jednej ze stron umowy, a nawet obu stron, co do wystąpienia w przyszłości zdarzenia uprawniającego do świadczeń z ubezpieczenia społecznego, nie daje podstawy do uznania, że umowa miała na celu obejście prawa (por. wyrok SN z 2 lipca 2008 r., II UK 334/07, opubl. L.).

Sąd Okręgowy w Łodzi podziela również pogląd Sądu Najwyższego (wyrok
z dnia 25 stycznia 2005 roku, II UK 141/04, OSNP 2005/15/235), w którym SN stwierdza, iż stronom umowy o pracę, na podstawie której rzeczywiście były wykonywane obowiązki i prawa płynące z tej umowy, nie można przypisać działania w celu obejścia ustawy (art. 58 § 1 k.c. w zw. z art. 300 k.p.).

Nadto nadmienić należy, iż w niniejszej sprawie to na organie rentowym spoczywał ciężar dowodu, że strony umowy o pracę złożyły fikcyjne oświadczenia woli, a więc, że nie miały zamiaru wywołania żadnych skutków prawnych, gdyż pracownik nie podjął wykonywania pracy, a pracodawca świadczenia tego nie przyjmował. Z tych bowiem faktów organ rentowy wywodzi skutki prawne (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 2007 r., I UK 269/2006, LEX nr 328015).

Stosownie do treści art.58§1k.c. czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, iż na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy.

Przekładając powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy wskazać należy, iż organ rentowy nie udowodnił, że wnioskodawcę i płatnika łączyła pozorna umowa o pracę, czy też, że strony niniejszej umowy działały w celu obejścia prawa.

W sprawie ponad wszelką wątpliwość ustalono , ze wnioskodawca świadczył faktycznie pracę na rzecz płatnika , pod jego kierownictwem. Wnioskodawca codziennie przez cały okres zdolności do pracy wykonywał polecenia wydawane przez płatnika, był mu podporządkowany w procesie pracy. Przez wszystkie dni robocze świadczył pracę. Był przy wykonywaniu czynności widziany przez właściciela budynku. Fakt nawiązania stosunku pracy znajduje również odzwierciedlenie w dokumentach pracowniczych sporządzonych przez płatnika. Potwierdził również okoliczność nawiązywania umowy z wnioskodawcą świadek D., który odchodził z pracy i przekazywał wnioskodawcy swoje obowiązki.

Należy nadmienić, iż w świetle zgromadzonych dowodów decyzja pracodawcy o zatrudnieniu wnioskodawcy była w pełni uzasadniona i racjonalna , pomimo jego nie najlepszej kondycji finansowej

Podkreślić należy ,że zeznania świadków i stron w osobie wnioskodawcy i płatnika są zbieżne z dokumentami pracowniczymi załączonymi do akt sprawy a znajdującymi się w aktach osobowych wnioskodawcy. W ocenie Sądu cały zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy świadczy, iż strony faktycznie nawiązały stosunek pracy i umowa była wykonywana. Wnioskodawca świadczył pracę pod kierownictwem płatnika.

Ponadto należy podkreślić ,iż Sąd Okręgowy podziela stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku z dnia 14 lutego 2006 roku, z którego wynika, iż trudno uznać, że dążenie do uzyskania przez zawarcie umowy o pracę ochrony gwarantowanej pracowniczym ubezpieczeniem społecznym może być uznane za zmierzające do dokonania czynności sprzecznej z prawem albo mającej na celu obejście prawa. Przeciwnie jest to zachowanie rozsądne i uzasadnione zarówno z osobistego, jak i społecznego punktu widzenia (wyrok SN z dnia 14 lutego 2006 roku III UK 150/2005, Lex nr 272551).

Podkreślenia wymaga w tym miejscu okoliczność istotna z punktu widzenia oceny realiów rozpoznawanej sprawy ,że wprawdzie wnioskodawca krótko świadczył pracę ale przyczyny niezdolności do pracy w ocenie Sądu były nie do przewidzenia w dacie jej zawierania. Poważne i nagłe schorzenie kardiologiczne , na jakie zapadł wnioskodawca wyłączyło go z aktywności zawodowej . Nie mniej jednak charakter schorzenia i jego nagłość wyłączają możliwość jakiejkolwiek premedytacji ze strony wnioskodawcy. W ocenie Sądu zachorowanie wnioskodawcy w okresie krótkim po nawiązaniu umowy było nieszczęśliwym przypadkiem nie do przewidzenia.

Reasumując - w świetle poczynionych rozważań jednoznacznie wynika, iż kwestionowana przez organ rentowy umowa o pracę między wnioskodawcą a płatnikiem, jest ważną czynnością prawną i wywołuje skutki także w zakresie świadczeń z ubezpieczenia społecznego wynikających z obowiązku ubezpieczenia. W świetle powyższych ustaleń należy stwierdzić, że zgodnie z art. 22 k.p. doszło do nawiązania stosunku pracy między stronami a wnioskodawca podpisując umowę o pracę miał realne warunki do podjęcia zatrudnienia i wywiązania się z przyjętych zobowiązań oraz faktycznie w przedmiotowym okresie taką pracę świadczył. Wolą stron w chwili podpisywania umowy o pracę było wywiązanie się z wzajemnych zobowiązań.

Na mocy art. 83 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydaje decyzje w zakresie indywidualnych spraw dotyczących m.in. zgłaszania do ubezpieczeń społecznych i przebiegu ubezpieczeń, a zatem ma prawo do kwestionowania podstaw ubezpieczenia w tym umów o pracę, jako że rodzą one skutki w dziedzinie ubezpieczeń społecznych. Jednak w takiej sytuacji to na organie rentowym spoczywa obowiązek udowodnienia pozorności umowy lub jej sprzeczności z zasadami współżycia społecznego, w myśl art. 6 k.c. Stanowisko takie zajął także Sąd Najwyższy np. w wyroku z dnia 15 lutego 2007 r., I UK 269/06, OSNP 2008 nr 5-6, poz. 78, w którym stwierdził, iż na organie rentowym, który przyjął zgłoszenie do ubezpieczenia pracowniczego i nie kwestionował tytułu tego zgłoszenia oraz przyjmował składki, spoczywa ciężar dowodu, że strony umowy o pracę złożyły fikcyjne oświadczenia woli. Zdaniem Sądu Okręgowego, organ rentowy w żaden sposób nie udowodnił, iż zakwestionowana przez niego umowa o pracę miała charakter pozorny, czy była sprzeczna z zasadami współżycia społecznego. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie tylko potwierdził fakt wykonywania przez ubezpieczonego pracy na rzecz płatnika, ale wykluczył pozorny charakter zatrudnienia.

W związku z powyższym Sąd Okręgowy, na podstawie art. 47714 §2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddziału w Ł. i orzekł, jak w punkcie pierwszym sentencji wyroku uznając odwołanie za zasadne.

Stosownie do wyników postępowania, na podstawie art. 98 k.p.c., Sąd w punkcie drugim sentencji wyroku obciążył organ rentowy na rzecz wnioskodawcy obowiązkiem zwrotu poniesionych kosztów zastępstwa procesowego. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika wnioskodawcy w osobie radcy prawnego, Sąd ustalił na podstawie § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w prawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U Dz.U.2015.1804 ze zm) w brzmieniu obowiązującym w dacie wniesienia odwołania do Sądu w kwocie 180 zł

ZARZĄDZENIE

Wyrok z uzasadnieniem doręczyć peł. ZUS z aktami rentowymi

27.04.2018