Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 lipca 2018r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w I Wydziale Cywilnym, w składzie:

Przewodniczący: SSR Michał Włodarek

Protokolant: sekr. sąd. Anna Dulas

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 lipca 2018r. w K.

sprawy z powództwa M. Ż. (PESEL (...))

przeciwko pozwanemu (...) S.A. z/s w W. (KRS (...))

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) S.A. z/s w W. na rzecz powoda M. Ż. kwotę 3.744,00zł (trzy tysiące siedemset czterdzieści cztery złote 00/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 12 lutego 2016r. do dnia zapłaty,

2.  oddala powództwo w pozostałej części,

3.  umarza postępowanie, co do kwoty 2.645,46zł (dwa tysiące sześćset czterdzieści pięć złotych 46/100),

4.  nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kaliszu tytułem części nieuiszczonych wydatków:

- od powoda M. Ż. kwotę 194,82zł (sto dziewięćdziesiąt cztery złote 82/100),

- od pozwanego (...) S.A. z/s w W. kwotę 762,73zł (siedemset sześćdziesiąt dwa złote 73/100),

5.  zasądza od pozwanego (...) S.A. z/s w W. na rzecz powoda M. Ż. kwotę 733,73zł (siedemset trzydzieści trzy złote 73/100) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 408/17

UZASADNIENIE

W dniu 17 lutego 2017r. powód M. Ż. skierował do tut. Sądu żądanie zasądzenia od pozwanego (...) S.A. z/s w W. kwoty 12.210,35zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 12 lutego 2016r. do dnia zapłaty, a ponadto żądanie zasądzenia kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód podniósł, iż w wyniku zdarzenia drogowego z dnia 8 stycznia 2016r. uległ uszkodzeniu pojazd m – ki B. (...) o nr rej. (...), a przyznana poszkodowanemu przez pozwany zakład ubezpieczeń w wyniku przeprowadzonego postępowania szkodowego w ramach odpowiedzialności gwarancyjnej Ubezpieczyciela sprawcy szkody z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w związku z ruchem tych pojazdów kwota 4.501zł nie rekompensuje rzeczywistej szkody w pojeździe.

Ponadto w związku z wypadkiem powód poniósł koszty najmu pojazdu zastępczego za okres od dnia 8 stycznia 2016r. do dnia 22 lutego 2016r. w wysokości 7.921,20zł, za stawkę dobową 140zł netto. Powód poniósł również koszty wykonania geometrii kół w wysokości 123zł oraz holowania uszkodzonego pojazdu w wysokości 356,70zł.

W odpowiedzi na pozew pozwany (...) S.A. z/s w W. uznał powództwo w części, tj. co do kwoty 2.645,46zł netto wraz z należnymi odsetkami i wniósł o oddalenie powództwa w pozostałym zakresie oraz o zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu tego pisma procesowego pozwany podniósł, iż uznał żądanie powoda w zakresie kosztów naprawy pojazdu i wydatków związanych z usługą holowania oraz ustawienia geometrii kół, lecz z uwagi na to, że powód prowadzi działalność gospodarczą, w tym w zakresie sprzedaży pojazdów, to zostało ono wypłacone w wartości pomniejszonej o stawkę podatku od towarów i usług oraz zanegował w całości roszczenie, co do zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego i w tym zakresie pozwany zakwestionował konieczność i celowość ich poniesienie z uwagi na to, że powód mógł korzystać z innych znajdujących się w jego dyspozycji samochodów, a ponadto zdaniem pozwanego powód w okresie likwidacji szkody używał samochodu m – ki B. (...) o nr rej. (...).

W piśmie procesowym z dnia 22 maja 2018r. z uwagi na częściowe zaspokojenie roszczenia powód cofnął pozew, co do kwoty 2.645,46zł i podtrzymał żądania pozwu w pozostałym zakresie.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny.

Powód M. Ż. prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo Produkcyjno – Handlowo – Usługowe – (...) z/s S..

Przedmiotem działalności tego przedsiębiorstwa jest m.in. sprzedaż hurtowa i detaliczna motocykli, ich naprawa i konserwacja oraz sprzedaż hurtowa i detaliczna części i akcesoriów do nich.

Do wykonywania czynności zawodowych powód wykorzystuje samochód techniczny m – ki M. (...) o nr rej. (...), który stanowi środek trwały jego przedsiębiorstwa.

W ramach prowadzonego przedsiębiorstwa powód kupił w celu dalszej odsprzedaży pojazd m – ki B. (...) o nr rej. (...), z którego korzystał i używał do przemieszczania się.

W dniu 8 stycznia 2016r. w K. w obszarze skrzyżowania ulic (...) kierujący pojazdem m – ki O. (...) o nr rej. (...) nie zachował należytej ostrożności i wytworzył stan niebezpieczeństwa w ruchu w ten sposób, że skręcając z ul. (...) w ul. (...) wpadł w poślizg i uderzył w prawidłowo poruszający się pojazd m – ki B. (...) o nr rej. (...) kierowany przez powoda M. Ż..

W wyniku zetknięcia się pojazdów doszło do uszkodzenia mechanicznego samochodu B. (...) o nr rej. (...).

Opisany pojazd został sprzedany w ramach prowadzonej przez powoda działalności gospodarczej.

( oświadczenie k. 8, 67, wydruk (...) k. 49, inf. (...) k. 50-52, karta środka trwałego k. 68, przesłuchanie powoda M. Ż. k. 82v-83)

W związku ze zdarzeniem i uszkodzeniem pojazdu powód M. Ż. zawarł w dniu 8 stycznia 2016r. umowę najmu pojazdu zastępczego m – ki A. R. (1) 159 o nr rej. (...) 1KV3.

W dacie powstania szkody powód, poza opisanym wyżej pojazdem technicznym, nie posiadał w swoim gospodarstwie innych samochodów, z których mógłby korzystać w ramach bieżących potrzeb.

Koszt dzienny najmu ustalono na kwotę 140zł netto.

Powód korzystał z pojazdu zastępczego od dnia 8 stycznia 2016r. do dnia 22 lutego 2016r.

Koszt najmu wyniósł łącznie kwotę 6.440zł netto.

Powód w związku ze zdarzeniem poniósł również wydatki z tytułu ustawienia geometrii w wysokości 100zł netto i z tytułu holowania w wysokości 290zł netto.

( umowa najmu pojazdu k. 28-29, protokół przekazania samochodu zastępczego k. 30, faktura k. 31, 34, 35)

Sprawca szkody posiadał zawartą z pozwanym (...) S.A. z/s W. umowę odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w związku z ruchem tych pojazdów.

Powód w dniu 11 stycznia 2016r. dokonał zgłoszenia u pozwanego zaistnienia szkody w pojeździe w celu przeprowadzenia postępowania szkodowego w ramach odpowiedzialności gwarancyjnej ubezpieczyciela z tytułu umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Postępowanie szkodowe zostało zarejestrowane pod numerem (...).01.

W związku ze zgłoszeniem pozwany przeprowadził i zakończył postępowanie szkodowe.

W pojeździe powoda pozwany zakwalifikował do wymiany maskę, błotnik przód lewy, zderzak przedni, listwa zderzaka przednia lewa, reflektor lewy, nadkole przednie lewe, listwa podreflektorowa lewa, kratka dolna lewa zderzaka, belka zderzakowa, klakson, halogen lewy, odbojnik zderzaka lewy, ślizg zderzaka lewy i kierunkowskaz lewy.

Do naprawy pozwany zakwalifikował ściana przednia – 1 jc, wzmocnienie boczne przednie lewe – 5 jc.

Przedmiotowa szkoda została rozliczona jako częściowa.

Technologiczny czas naprawy pojazdu powoda na podstawie kosztorysu likwidacji szkody wynosi 3 dni, przy czym nie uwzględnia on zachowania ciągłości naprawy pojazdu w rozbiciu na prace blacharskie i prace lakiernicze.

Rzeczywisty czas naprawy niezbędny do przywrócenia pojazdu powoda do stanu sprzed zdarzenia, liczony od daty zgłoszenia szkody – 11 stycznia 2016r. do dnia odbioru pojazdu – 16 lutego 2016r., z uwzględnieniem technologii naprawy samochodu B. w rozbiciu na prace blacharskie i prace lakiernicze wynosi 36 dni.

Pojazd B. (...) należy do segmentu samochodów klasy średniej.

W miesiącu styczniu i lutym 2016r. średnia cena wynajmu pojazdów tego standardu wynosiła 104zł netto,

Koszt najmu pojazdu zastępczego w okresie od dnia 11 stycznia 2016r. do dnia 16 lutego 2016r. (36 dni) wynosił 3.744zł netto.

Decyzją z dnia 25 maja 2016r. nr (...).01 pozwany (...) S.A. z/s w W. przyznał powodowi M. Ż. odszkodowanie z tytułu uszkodzenia pojazdu w wysokości 4.501zł netto, natomiast decyzją z dnia 4 lipca 2016r. pozwany odmówił powodowi zwrotu poniesionych kosztów najmu pojazdu zastępczego, kosztów holowania oraz kosztów wykonania geometrii kół.

( protokół oględzin pojazdu k. 10-11, 53-55, 56-57, decyzja k. 12-13, 22-23, 32-33, k. 14, kalkulacja naprawy k. 15-22, 24-28, notatka służbowa k. 86, opinia biegłego k. 99-107, 134-135, potwierdzenie wykonanej operacji k. 118)

Sąd pominął dowód z zeznań świadka A. R. (2) albowiem okoliczności, na które świadek miałby zeznawać zostały wykazane przez stronę pozwaną innym dokumentami, w tym materiałem postępowania likwidacyjnego i stosownym oświadczeniem w/w.

Ponadto Sąd nie kwestionuje okoliczności zmiany stanu licznika w pojeździe powoda, natomiast powód w żaden sposób nie wykazał, iż nastąpiło to w wyniku używania samochodu przez pozwanego, w szczególności przy uwzględnieniu rodzaju, charakteru i rozmiarów uszkodzeń w tym pojeździe powstałych na skutek zdarzenia z dnia 8 stycznia 2016r., a nie z innych przyczyn, chociażby wykonywanych czynności naprawczych w pojeździe, w tym ingerencji w układu elektroniczne.

Sąd uznał za przydatną do ustalenia stanu faktycznego opinię sporządzoną przez biegłego z zakresu techniki samochodowej i wyceny wartości pojazdów albowiem jest ona pełna, jasna, zrozumiała, wyczerpująca i kompleksowa oraz wewnętrznie spójna. Biegły w opinii udzielił odpowiedzi na wszystkie postawione w tezie dowodowej pytania, sformułowania zawarte w treści opinii pozwalają na zrozumienie wyrażonych w nich ocen i poglądów oraz sposobu dochodzenia do nich, a ponadto biegły przedstawił metodę badawczą, materiał badawczy, na którym się oparł. Wnioski końcowe opinii są zwięzłe i precyzyjne, a ponadto wnioski opinii są logiczne i znajdują oparcie w przeprowadzonych przez biegłego badaniach i nie budzą zastrzeżeń, co do ich trafności w porównaniu z podanym w opinii materiałem badawczym.

Ponadto biegły w sposób fachowy i rzeczowy ustosunkował się również do wszystkich zarzutów skierowanych w stosunku do opinii wypowiadając się szczegółowo w obszarze każdego zastrzeżenia odwołując się przy tym do dokumentarnego materiału dowodowego oraz reguł postępowania przy sporządzaniu takiego typu operatu

Za wiarygodne należało uznać zaliczone w poczet materiału dowodowego dokumenty zgromadzone w postępowaniu albowiem zostały one sporządzone przez uprawnione organy w ramach przysługujących im kompetencji, w sposób rzetelny i fachowy. Ich prawdziwość i autentyczność nie wzbudziła w ocenie Sądu wątpliwości.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje.

Zgodnie z treścią art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. 2018.473 – j.t. ze zm.) z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia, natomiast na podstawie art. 36 ust. 1 zd. 1 cyt. ustawy odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej.

Cytowany przepis jest wyrazem tendencji ustawodawcy, aby umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej stwarzała możliwie szeroki zakres ochrony ubezpieczeniowej zarówno ubezpieczonemu sprawcy szkody przed konsekwencjami osobistego ponoszenia odpowiedzialności cywilnej, jak i poszkodowanemu, przez zapewnienie mu pełnej kompensaty ze strony ubezpieczyciela szkody wyrządzonej przez ponoszącego odpowiedzialność cywilną sprawcę. W konsekwencji odpowiedzialność ubezpieczyciela determinowana jest odpowiedzialnością sprawcy wypadku – por. wyrok s. apel. w Poznaniu z dnia 4 lutego 2015r. w sprawie o sygn. akt I ACa 1093/14, opubl. LEX nr 1681964, wyrok s. apel. w Gdańsku z dnia 4 grudnia 2014r. w sprawie o sygn. akt V ACa 673/14, opubl. LEX nr 1651861.

Świadczenie pieniężne, które wypłaca ubezpieczyciel w ramach odpowiedzialności przewidzianej przez cyt. powyżej przepisy, jest ustalane według reguł rządzących cywilnym prawem odszkodowawczym, a więc o rodzaju i wysokości świadczeń należnych od ubezpieczyciela decydują przepisy kodeksu cywilnego, zwłaszcza art. 361 – 363 kc, z tą jednak istotną różnicą, że w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych wyłącznym sposobem naprawienia szkody jest odszkodowanie pieniężne – por. wyrok s.apel. w Łodzi z dnia 24 lipca 2014r. w sprawie o sygn. akt I ACa 134/14, opubl. LEX nr 1498945

Sąd rozpoznający niniejszą sprawę podziela w tym zakresie pogląd prawny zaprezentowany przez Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 12 kwietnia 2012r. w sprawie o sygn. akt III CZP 80/11, opubl. OSNC 2012/10/112 oraz w postanowieniu z dnia 20 czerwca 2012r. w sprawie o sygn. akt III CZP 85/11, opubl. OSNC 2013/3/37.

Szkoda majątkowa musi pozostawać w normalnym związku przyczynowym z wypadkiem w rozumieniu art. 361 § 1 kc – por. wyrok s.apel. w Lublinie z dnia 20 maja 2015r. w sprawie o sygn. akt I ACa 968/14, opubl. LEX nr 1770850, wyrok s.apel. w Białymstoku z dnia 8 kwietnia 2015r. w sprawie o sygn. akt I ACa 959/14, opubl. LEX nr 1667508, wyrok s.apel. w Warszawie z dnia 4 listopada 2014r. w sprawie o sygn. akt VI ACa 68/14, opubl. LEX nr 1624064, wyrok s.apel. w Łodzi z dnia 28 października 2014r. w sprawie o sygn. akt I ACa 824/14, opubl. LEX nr 1554766, wyrok s.apel. w Lublinie z dnia 13 lutego 2014r. w sprawie o sygn. akt I ACa 785/13, opubl. LEX nr 1469375.

Charakter odpowiedzialności ubezpieczyciela uzasadnia przyjęcie, że obok bezpośrednich skutków zdarzenia, w ramach normalnego związku przyczynowego, mogą znajdować się pośrednie działania odpowiedzialnego, powodujące uszczerbek majątkowy związany ze zdarzeniem powodującym szkodę (stratę), która także powinna być wyrównana.

Szkodą jest niemożność korzystania z uszkodzonego pojazdu przez czas trwania naprawy (por. wyroki SN z dnia 26 listopada 2002r., V CKN 1397/00, L., z dnia 2 lipca 2004r., II CK 412/03, L., z dnia 8 września 2004r., IV CK 672/03, L., z dnia 5 listopada 2004r., II CK 494/03, B. (...), Nr 3, poz. 11, uchw. SN(7) z dnia 17 listopada 2011r., III CZP 5/11, L.).

Postulat pełnego odszkodowania przemawia za przyjęciem stanowiska o potrzebie zwrotu przez ubezpieczyciela tzw. wydatków koniecznych potrzebnych na czasowe używanie zastępczego środka komunikacji w związku z niemożliwością korzystania z niego wskutek zniszczenia z tym, że tylko za okres między dniem zniszczenia a dniem w którym poszkodowany może nabyć analogiczny pojazd nie dłuższy jednak niż za czas do zapłaty odszkodowania. Termin wydatków koniecznych oznacza przy tym wydatek niezbędny dla korzystania z innego pojazdu w takim samym zakresie w jakim poszkodowany korzystałby ze swego środka lokomocji gdyby mu szkodę nie wyrządzono. Poszkodowany mógłby zatem żądać tylko zwrotu wydatków poniesionych za korzystanie z pojazdu zastępczego pomniejszonych o sumę jaką wydatkowałby na koszty eksploatacji własnego pojazdu.

Poniesione wydatki powinny być niezbędne w danych okolicznościach i odzwierciedlać używanie pojazdu w takim samym zakresie, w jakim korzystałby z niego, gdyby szkoda nie powstała. Niezasadne byłoby jednak wynajęcie samochodu zastępczego tylko dla zasady, bez zamiaru jego wykorzystywania, np. gdy poszkodowany posiada więcej pojazdów mechanicznych, którymi może zaspokajać swe usprawiedliwione potrzeby, lub też nie jest w stanie kierować samochodem, gdyż doznał poważnych obrażeń w wypadku, w którym uszkodzeniu uległ jego pojazd. Zasadność i wysokość wydatków podlega udowodnieniu przez poszkodowanego.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, iż w wyniku zdarzenia drogowego z dnia 8 stycznia 2016r. uległ uszkodzeniu pojazd powoda.

Faktyczny czas odtworzenia uszkodzonego pojazdu do stanu sprzed zdarzenia uzasadniający najem pojazdu wynosił 36 dni, a średnia cena wynajmu pojazdów należących do segmentu uszkodzonego samochodu wynosiła 104zł netto dziennie. Zatem koszt najmu pojazdu zastępczego w okresie od dnia 11 stycznia 2016r. do dnia 16 lutego 2016r. wynosił 3.744zł netto (104zł x 36) – por. uchwała SN z dnia 25 sierpnia 2017r. III CZP 20/17, opubl. L..

Sąd przyznał należne powodowi świadczenie pomniejszone o stawkę podatku od towarów i usług.

Odszkodowanie za szkodę poniesioną przez podatnika VAT na skutek uszkodzenia rzeczy, nie obejmuje podatku VAT mieszczącego się w tej cenie, w zakresie w jakim poszkodowany może obniżyć należny od niego podatek o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu rzeczy.

W istocie taka wykładnia przepisu art. 361 § 2 kc, co do sposobu określenia rozmiaru naprawienia szkody w odniesieniu do podatnika podatku od towarów i usług opiera się na niewyrażonej wprost w przepisach, ale stosowanej przy ustalaniu wysokości odszkodowania zasadzie compensatio lucri cum damno, według której wszelkie korzyści, o jakie wzbogacił się poszkodowany w następstwie zdarzenia powodującego szkodę należy zaliczyć na poczet odszkodowania. W odniesieniu do podatnika podatku od towarów i usług chodzi zarówno o te korzyści, które podatnik ten faktycznie uzyskał, realizując prawo do obniżenia podatku naliczonego, jak również te korzyści, które mógłby uzyskać, gdyby z prawa z tego skorzystał.

Przyznane przez pozwanego na rzecz powoda odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia należało zatem obniżyć o podatek VAT albowiem powód może odliczyć ten podatek od podatku dochodowego, przy czym powód w żaden sposób nie wykazał, iż nie mógł skorzystać z takiego uprawnienia - por. uchwała SN z dnia 22 kwietnia 1997r. w sprawie o sygn. akt III CZP 14/97, opubl. L., wyrok SN z dnia 22 sierpnia 2001r. w sprawie o sygn. akt V CKN 415/00, opubl. L., wyrok SN z dnia 11 czerwca 2001r. w sprawie o sygn. akt V CKN 266/00, opubl. L., wyrok SN z dnia 18 stycznia 2001r. w sprawie o sygn. akt V CKN 193/00, opubl. L., wyrok SN z dnia 19 listopada 2015r. w sprawie o sygn. akt IV CSK 764/14, opubl. L..

Dłużnik popada w opóźnienie, jeżeli nie spełnia świadczenia w terminie, w którym stało się ono wymagalne.

Opóźnienie świadczenia odszkodowawczego następuje, jeżeli dłużnik nie spełni świadczenia niezwłocznie po wezwaniu go przez wierzyciela i od tej chwili należą się wierzycielowi odsetki. W razie wyrządzenia szkody odsetki należą się poszkodowanemu już od chwili zgłoszenia roszczenia o zapłatę odszkodowania, w tej bowiem chwili staje się, zgodnie z art. 455 kc, wymagalny obowiązek spełnienia świadczenia odszkodowawczego. – por. wyrok s.apel. w Warszawie z dnia 18 stycznia 2013r. w sprawie o sygn. akt VI ACa 1150/12, opubl. LEX nr 1314923, wyrok SN z dnia 8 lutego 2012r. w sprawie o sygn. akt V CSK 57/11, opubl. LEX nr 1147804.

Wymagalne roszczenie o odszkodowanie powoduje stan opóźnienia po jego sprecyzowaniu co do wysokości i wezwaniu dłużnika do zapłaty konkretnej kwoty z tego tytułu – por. wyrok s.apel. w Rzeszowie z dnia 15 maja 2014r. w sprawie o sygn. akt I ACa 77/14, opubl. LEX nr 1506727.

O roszczeniu ubocznym orzeczono w oparciu o treść treść art. 481 § 1 i 2 - 2 ⁴ kc.

R. legis art. 14 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. 2018.473 – j.t. ze zm.) opiera się na uprawnieniu do wstrzymania wypłaty odszkodowania w sytuacjach wyjątkowych, gdy istnieją niejasności odnoszące się do samej odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości szkody. Ustanawiając krótki termin spełnienia świadczenia ustawodawca wskazał na konieczność szybkiej i efektywnej likwidacji szkody ubezpieczeniowej. Po otrzymaniu zawiadomienia o wypadku Ubezpieczyciel - jako profesjonalista korzystający z wyspecjalizowanej kadry i w razie potrzeby z pomocy rzeczoznawców (art. 355 § 2 kc) - obowiązany jest do ustalenia przesłanek swojej odpowiedzialności, czyli samodzielnego i aktywnego wyjaśnienia okoliczności wypadku oraz wysokości powstałej szkody – por. por. wyrok SN z dnia 16 grudnia 2011r. w sprawie o sygn akt V CSK 38/11, opubl. LEX nr 1129170, por. wyrok s.apel. w Poznaniu z dnia 27 czerwca 2013r. w sprawie o sygn. akt I ACa 494/13 LEX nr 1353802.

Z podanych wyżej względów Sąd zasądził od pozwanego (...) S.A. z/s w W. na rzecz powoda M. Ż. kwotę 3.744,00zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 12 lutego 2016r. do dnia zapłaty i oddalił powództwo w pozostałej części oraz z uwagi na częściowe cofnięcie pozwu, na podstawie art. 355 § 1 kpc, umorzył postępowanie, co do kwoty 2.645,46zł.

O kosztach procesu w związku z częściowym uwzględnieniem powództwa orzeczono na podstawie art. 108 § 1 kpc w z art. 98 § 1 – 3 kpc i art. 100 kpc oraz na podstawie § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. 2015.1800 ze zm.) oraz w oparciu o treść art. 13 ust. 1 i art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. 2018.300 – j.t. ze zm.) i art. 1 ust. 1 pkt 2 i art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o opłacie skarbowej (Dz. U. 2016.1827 – j.t. ze zm.) – por. post. SN z dnia 6 listopada 1984r. w sprawie o sygn. akt IV CZ 196/84, opubl. L.; post. SN z dnia 20 sierpnia 1979r. w sprawie o sygn. akt I CZ 92/79, opubl. L..

Z tych wszystkich względów orzeczono jak w sentencji wyroku.