Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 lutego 2019 r.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie, II Wydział Karny w składzie:

przy udziale prokuratora Prokuratury Rejonowej w Szczecinie del. do Prokuratury Okręgowej w Szczecinie Doroty Nietopiel

po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2019 r. i 25 lutego 2019 r. sprawy

1.  M. G. (1) oskarżonego z art. 258 § 3 k.k., art. 54 §1 k.k.s. w zw. z art. 9 §3 k.k.s. w zb. z art. 61 §1 k.k.s. w zw. z art. 20 §2 k.k.s. w zw. z art. 6 §2 k.k.s. w zw. z art. 37 §1 pkt 1, 2, 3 i 5 k.k.s., art. 271 §3 k.k. w zb. z art. 18 §1 w zw. z art. 271 §1 i 3 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 §1 i 2 k.k., art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zb. z art. 271 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 i 2 k.k.,

2.  S. K. (1) oskarżonego z art. 258 § 3 k.k., art. 54 §1 k.k.s. w zw. z art. 9 §3 k.k.s. w zb. z art. 61 §1 k.k.s. w zw. z art. 20 §2 k.k.s. w zw. z art. 6 §2 k.k.s. w zw. z art. 37 §1 pkt 1, 2, 3 i 5 k.k.s., art. 299 §1 k.k. w zb. z art. 299 §5 i 6 k.k. w zb. z art. 271 §1 i 3 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.,

3.  T. W. oskarżonego z art. 258 § 1 k.k., z art. 18 §2 k.k. w zw. z art. 271 §1 i 3 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 §1 i 2 k.k.,

4.  T. P. oskarżonego z art. 258 § 1 k.k., z art. 270 §1 k.k. w zb. z art. 18 §2 k.k. w zw. z art. 271 §1 i 3 k.k. w zb. z art. 271 §1 i 3 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 §1 i 2 k.k., art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 i 2 k.k.,

5.  W. C. (1) oskarżonego z art. 258 § 1 k.k., z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 54 §1 k.k.s. w zw. z art. 9 §3 k.k.s. w zb. z art. 54 §1 k.k.s. w zb. z art. 61 §1 k.k.s. w zb. z art. 62 §1 k.k.s. w zw. z art. 20 §2 k.k.s. w zw. z art. 6 §2 k.k.s. w zw. z art. 7 §1 k.k.s. w zw. z art. 37 §1 pkt 1, 2, 3 i 5 k.k.s., art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 §1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 i 2 k.k.,

6.  R. K. oskarżonego z art. 258 §1 k.k., z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 54 §1 k.k.s. w zw. z art. 9 §3 k.k.s. w zb. z art. 54 §1 k.k.s. w zb. z art. 61 §1 k.k.s. w zb. z art. 62 §1 k.k.s. w zw. z art. 20 §2 k.k.s. w zw. z art. 6 §2 k.k.s. w zw. z art. 7 §1 k.k.s. w zw. z art. 37 §1 pkt 1 i 3 k.k.s.,

7.  M. K. (1) oskarżonego z art. 258 §1 k.k., z art. 299 § 5 i 6 k.k. w zb. z art. 271 §1 i 3 k.k. w zb. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.,

na skutek apelacji, wniesionych przez prokuratora co do wszystkich oskarżonych i obrońców oskarżonych: M. G. (1), S. K. (1) i W. C. (1)

od wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie

z dnia 11 grudnia 2017 r., sygn. akt III K 3/10

I.  uchyla zaskarżony wyrok w części uniewinniającej R. K. i M. K. (1) od czynu opisanego w punkcie I części dyspozytywnej wyroku, i na podstawie art. 17 §1 pkt 9 k.p.k. umarza postępowanie przeciwko wyżej wymienionym o ten czyn,

II.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

1.  w punkcie III części dyspozytywnej z kwalifikacji prawnej eliminuje art. 57 §2 k.k., art. 64 §2 k.k. i art. 65 §1 k.k., zaś z wymiaru kary eliminuje art. 64 §2 k.k., art. 65 §1 k.k., dodaje art. 60 §6 pkt 4 k.k. i eliminuje karę 11 (jedenastu) miesięcy pozbawienia wolności,

2.  w punkcie IV części dyspozytywnej w podstawie wymiaru kary w miejsce „art. 63 §3 k.k.” wprowadza „art. 60 §3 k.k.”,

3.  w punkcie V części dyspozytywnej do opisu czynu po wyliczeniu faktur, a przed wyrazami „i uzyskane w ten sposób poświadczające nieprawdę dokumenty używał” dodaje wyrazy „a także prowadząc działalność gospodarczą w (...) spółki jawnej (...) pośrednictwo w (...) S. K. (1), J. K. (1)” poświadczył nieprawdę na fakturze:

- nr (...) z dnia 23.01.2003r. dotyczącej sprzedaży 30.000 litrów oleju napędowego za kwotę 73.556 zł,

- nr (...) z dnia 28.01.2003r. dotyczącej sprzedaży 30.000 litrów oleju napędowego za kwotę 74.464 zł,

- nr (...) z dnia 31.01.2003r. dotyczącej sprzedaży 30.000 litrów oleju żeglugowego za kwotę 74.464 zł, wiedząc, że opisane w związku z tymi fakturami transakcje nie miały miejsca”, do podstawy wymiaru kary dodaje art. 4 §1 k.k. i skreśla art. 64 §2 k.k., eliminując art. 64 §2 k.k. również z podstawy wymiary kary,

4.  w punkcie XI części dyspozytywnej podwyższa karę pozbawienia wolności wymierzoną W. C. (1) do roku i miesiąca i do tej kary odnosi orzeczenia o warunkowym zawieszeniu wykonania kary oraz o dozorze kuratora,

5.  w punkcie XIII części dyspozytywnej do podstawy wymiaru kary łącznej po art. 86 §1 k.k. dodaje §2 tego artykułu i uchyla karę łączną pozbawienia wolności orzeczoną wobec M. G. (1),

6.  w punkcie XV części dyspozytywnej po oznaczeniu „art. 70 §1” dodaje „pkt 1”,

7.  w punkcie XV na podstawie art. 69 § 1 – 3 k.k. oraz art. 70 § 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym do 15 maja 2005 r. warunkowo zawiesza M. G. (1) wykonanie kary pozbawienia wolności orzeczonej w punkcie IV części dyspozytywnej na okres próby 4 (czterech) lat i oddaje pod dozór kuratora,

III.  w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

IV.  w części dotyczącej udziału w postępowaniu odwoławczym T. W., T. P., R. K. i M. K. (1) kosztami procesu za postępowanie odwoławcze obciąża Skarb Państwa,

V.  zasądza od oskarżonych: M. G. (1), S. K. (1) i W. C. (1) na rzecz Skarbu Państwa po połowie wydatków za postępowanie odwoławcze w częściach ich dotyczących, pozostałą częścią wydatków obciążając Skarb Państwa i wymierza im opłaty:

1.  M. G. (1) – 8180 (osiem tysięcy sto osiemdziesiąt) złotych za obie instancje,

2.  S. K. (1) – 8400 (osiem tysięcy czterysta) złotych za drugą instancję,

3.  W. C. (1) – 3300 (trzy tysiące trzysta) złotych za obie instancje.

SSA Andrzej Olszewski SSA Andrzej Wiśniewski SSA Andrzej Mania

UZASADNIENIE

Prokurator oskarżył:

1.  M. G. (1) ,

2.  S. K. (1) ,

3.  T. W. ,

4.  T. P. ,

5.  W. C. (1) ,

o to, że:

I. w okresie, od co najmniej 27 stycznia 2000r. do 19 lipca 2004r. w S., G.. W., G. (1), H., Ł., U., K., D., D. (1), O., R., K. (1) i innych miejscowościach na terenie województwa (...) i (...), jako współwłaściciel spółki cywilnej (...) w (...) s. c. M. G. (1), S. K. (1)” – prowadząc działalność na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej w okresie od 27.01.2000r. do 13.08.2002r., działając wspólnie i w porozumieniu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej założyli zorganizowaną grupę przestępczą, do której ponadto należeli: M. R., T. W., T. N., D. P. (1), D. R., D. L. (1), A. T., E. R., T. K., D. M., A. S., W. C. (1) T. P. oraz inne nieustalone osoby, a której celem było popełnianie przestępstw polegających na wprowadzeniu do obrotu handlowego limitowanego i zwolnionego z podatku akcyzowego oleju żeglugowego (...) jako oleju napędowego, w cenę którego wliczono wartość podatku akcyzowego, w ten sposób, że olej żeglugowy przeznaczony do eksploatacji przez jednostki rybołówstwa morskiego, bądź też środki transportu morskiego, wprowadzany na polski obszar celny z zerową stawką podatku akcyzowego sprzedawany był poza ewidencją magazynową i dokumentową właścicielom stacji benzynowych i innym ustalonym i nieustalonym osobom, natomiast armatorzy jednostek rybołówstwa morskiego, celem ukrycia pochodzenia towaru potwierdzali na dokumentach o nazwie kwit bunkrowy odbiór oleju żeglugowego, którego w rzeczywistości nie odbierali lub odbierali w ilości znacznie mniejszej, niż potwierdzali na kwitach bunkrowych, czym poświadczali nieprawdę, co do okoliczności mającej znaczenie prawne,

a następnie M. G. (1) kontynuował powyżej opisaną działalność w okresie od 14 maja 2002r. jako jedyny udziałowiec spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (...) z siedzibą w S., natomiast S. K. (1) kontynuował powyżej opisaną działalność w okresie od 31 stycznia 2003r. jako udziałowiec spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (...) z siedzibą w S., przy czym rola:

M. G. (1) i S. K. (1) polegała na poświadczaniu nieprawdy, co do okoliczności mającej znaczenie prawne, to jest co do potwierdzenia dostaw oleju żeglugowego armatorom, którego w rzeczywistości nie dostarczył lub dostarczył w ilości mniejszej, niż wynikało to z kwitu bunkrowego dokumentującego daną transakcję, po uprzednim oferowaniu korzyści majątkowych armatorom, celem poświadczenia przez nich w dokumentach o nazwie kwit bunkrowy nieprawdy, co do okoliczności mających znaczenie prawne, to jest do potwierdzenia odbioru oleju żeglugowego, którego w rzeczywistości nie odebrali lub odebrali w ilości znacznie mniejszej niż wynikało to z kwitu bunkrowego, a także kierowaniu wykonaniem takiego czynu zabronionego przez D. M., M. R., T. W., T. N., D. R., E. R., T. P., A. T. i inne nieustalone osoby przekazując niewypełnione dokumenty o nazwie kwit bunkrowy, celem nakłaniania poszczególnych armatorów jednostek rybackich do poświadczania nieprawdy w tych dokumentach, co do ilości pobranego przez armatora oleju żeglugowego i uzyskiwania od nich nierzetelnych kwitów bunkrowych,a tym samym pozyskiwania nadwyżek oleju żeglugowego, jako rzekomo sprzedanego armatorom i po uprzednim wyszukiwaniu odbiorców – właścicieli stacji paliw, dokonywania obrotu tymi nadwyżkami poprzez sprzedaż tego produktu poza ewidencją magazynową i dokumentową, a następnie przejmowali należne Skarbowi Państwa świadczenia publicznoprawne z tytułu podatku akcyzowego należnego w związku z obrotem produktami akcyzowymi,

natomiast rola:

T. W. polegała na nakłanianiu armatorów kutrów rybackich, w zamian za uzyskanie korzyści majątkowych, do poświadczenia w dokumentach o nazwie kwit bunkrowy nieprawdy, co do okoliczności mających znaczenie prawne, to jest do potwierdzenia odbioru oleju żeglugowego, którego w rzeczywistości nie odebrali lub odebrali w ilości znacznie mniejszej niż wynikało to z kwitu bunkrowego,

T. P. polegała na nakłanianiu armatorów kutrów rybackich, w zamian za uzyskiwanie korzyści majątkowych, do poświadczania w dokumentach o nazwie kwit bunkrowy nieprawdy, co do okoliczności mających znaczenie prawne, to jest do potwierdzania odbioru oleju żeglugowego, którego w rzeczywistości nie odebrali lub odebrali w ilości znacznie mniejszej, niż wynikało to z kwitu bunkrowego, podpisywaniu takich nierzetelnych kwitów bunkrowych przez niego, jako armatora jednostki (...) (...), przekazywaniu w celu użycia za autentyczne M. G. (1) i S. K. (1) podrobionych oraz poświadczających nieprawdę kwitów bunkrowych, a także przyjmowaniu od M. G. (1) poza ewidencją dokumentową i magazynową na prowadzoną przez siebie stację paliw w ramach działalności gospodarczej P.P.H.U. (...) sp. z o. o. oleju żeglugowego (...), a następnie sprzedaży również poza ewidencją tego oleju, jako oleju napędowego – klientom tejże stacji,

W. C. (1) polegała na tym,iż jako prowadzący stacje paliw(...) w ramach działalności gospodarczej P.H.U. (...). s.c. przyjmował od M. G. (1) poza ewidencją dokumentową i magazynową na prowadzone przez siebie lub osoby najbliższe stacje paliw olej żeglugowy (...), który następnie również poza ewidencją sprzedawał jako olej napędowy odbiorcom – klientom tychże stacji,

to jest o czyn z art. 258 § 1 kk, a w stosunku do M. G. (1) i S. K. (1) o czyn z art. 258 § 1 i 3 kk

a nadto:

1. M. G. (1)

2. S. K. (1) o to, że:

II. w okresie od 27 stycznia 2000 r. do co najmniej 13 sierpnia 2002r. w S., G.. W., G. (1), H., Ł., U., K., D., D. (1), O., R. i innych miejscowościach na terenie województwa (...) i (...), działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i w krótkich odstępach czasu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc sobie z tego procederu stałe źródło dochodu, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw opisanych w punkcie I, według przyjętego i zaakceptowanego podziału ról i zadań przy realizacji poszczególnych przedsięwzięć, wykorzystując przy tym działalność gospodarczą prowadzoną w ramach firm:

- (...) S.A.

- (...) S.A.

oraz działając w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, jako współwłaściciel spółki cywilnej (...) w (...) M. G. (1), S. K. (1)”, będącej agentem na mocy stosownej umowy agencyjnej zawartej ze spółką (...) S.A. oraz (...) S.A., a tym samym uprawnionymi do wystawiania dokumentów o nazwie kwit bunkrowy, w celu upozorowania obrotu gospodarczego mającego postać dystrybucji dla armatorów kutrów rybackich i bunkrowaniu na ich kutrach zwolnionego z podatku akcyzowego oleju żeglugowego (...) oraz ukrycia faktu sprzedaży tego paliwa niezgodnie z przeznaczeniem, a także poza ewidencją magazynową i dokumentową właścicielom stacji benzynowych i innym nie ustalonym osobom, działając wspólnie i w porozumieniu, oraz z I. W., T. P., K. K. (1), M. G. (2), J. K. (2), W. B., D. R., E. R., M. M., K. M., P. K. (1), S. P., P. F., A. B. (1) - armatorami kutrów rybackich uprawnionymi do podpisywania dokumentów o nazwie kwit bunkrowy, po uprzednim przekazywaniu im korzyści majątkowych celem poświadczania w tych dokumentach nieprawdy, co do okoliczności mającej znaczenie prawne, to jest do potwierdzenia odbioru oleju żeglugowego, którego w rzeczywistości nie odbierali lub odbierali w ilości mniejszej niż wynikało to z dokumentów, jako dostawcy poświadczali nieprawdę, co do okoliczności mającej znaczenie prawne, to jest potwierdzali dostawy oleju żeglugowego armatorom, którego w rzeczywistości nie dostarczyli lub dostarczyli w ilości mniejszej, niż wynikało to z kwitu bunkrowego dokumentującego daną transakcję, a także kierowali wykonaniem takiego czynu zabronionego przez D. M., M. R., T. W., T. N., D. R., T. P., A. T. i inne nieustalone osoby w ten sposób, że działając wspólnie i w porozumieniu przekazywali wyżej wymienionym niewypełnione dokumenty o nazwie kwit bunkrowy, celem nakłaniania poszczególnych armatorów jednostek rybackich do poświadczania nieprawdy w tych dokumentach, co do ilości pobranego przez armatora oleju żeglugowego, a następnie pozyskane w taki sposób kwity bunkrowe, jako dostawcy podpisywali i opieczętowywali, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej – Pośrednictwo w (...) s. c., podczas gdy do tankowań jednostek armatorów kutrów rybackich wyszczególnionych w uzyskanych w ten sposób kwitach bunkrowych nigdy nie dochodziło, a uzyskane w ten sposób kwity bunkrowe przedkładali, jako rzetelne w spółce (...) S.A. celem wykazania sprzedaży armatorom rybołówstwa morskiego i wykorzystania zgodnie z przeznaczeniem co najmniej 4.589.562 litrów oleju żeglugowego, podczas gdy w rzeczywistości uzyskany w ten sposób olej żeglugowy sprzedawany był niezgodnie z przeznaczeniem poza ewidencją magazynową i dokumentową właścicielom stacji benzynowych i innym nie ustalonym osobom, i w ten sposób posłużyli się poświadczającymi nieprawdę następującymi kwitami bunkrowymi potwierdzającymi fakt wydania wskazanych powyżej ilości oleju żeglugowego (wyrok wymienia ilości paliwa i numerów kwitów oraz jednostki, na które dostarczono paliwo)

to jest o czyn z art. 271 §1 i 3 kk w zb. z art. 18 §1 kk w zw. z art. 271 §1 i 3 kk w zw. z art. 11 §2 kk w zw. z art. 12kk w zw. z art. 65 §1 i 2 kk

ponadto:

1. M. G. (1) o to, że:

III. w okresie od co najmniej 14 maja 2002r. do 19 lipca 2004r. i od 30 lipca 2004r. do co najmniej 25 stycznia 2005r. w S. , G., W., G. (1), H., Ł., U., K., D., D. (1), O., R., L., P. (1), Ż., K. (2), K. (1), S. (1) G. W., G. (2), P., B., M. i innych miejscowościach, w tym na terenie województwa (...) i (...), działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i w krótkich odstępach czasu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc sobie z tego procederu stałe źródło dochodu, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw opisanych w punkcie I, według przyjętego i zaakceptowanego podziału ról i zadań przy realizacji poszczególnych przedsięwzięć, działając jako jedyny udziałowiec spółki (...) sp. z o. o. oraz osoba faktycznie zarządzająca tym podmiotem - uprawnionym do sprzedaży oleju napędowego armatorom rybołówstwa morskiego wymienionym w załączniku do wytycznych z dnia 22.07.202r., 10.01.2003r.oraz z dnia 1.01.2003r. dla okręgowych inspektorów rybołówstwa morskiego w sprawie zasad sprzedaży oleju napędowego armatorom rybołówstwa morskiego, a tym samym uprawnionym do wystawiania dokumentów o nazwie kwit bunkrowy, w celu upozorowania obrotu gospodarczego mającego postać dystrybucji dla armatorów kutrów rybackich i bunkrowaniu na ich kutrach zwolnionego z podatku akcyzowego oleju żeglugowego (...) oraz ukrycia faktu sprzedaży tego paliwa niezgodnie z przeznaczeniem, a także poza ewidencją magazynową i dokumentową właścicielom stacji benzynowych i innym nie ustalonym osobom, działając wspólnie i w porozumieniu z Z. M., P. S. (1), M. M., K. K. (1), M. G. (2), J. K. (2), J. S. (1), H. P., D. R., E. R., T. P., P. F., A. B. (1), R. D., P. K. (1) i innymi osobami - armatorami kutrów rybackich uprawnionymi do podpisywania dokumentów o nazwie kwit bunkrowy, po uprzednim przekazywaniu im korzyści majątkowych celem poświadczania w tych dokumentach nieprawdy, co do okoliczności mającej znaczenie prawne, to jest do potwierdzenia odbioru oleju żeglugowego, którego w rzeczywistości nie odbierali lub odbierali w ilości mniejszej niż wynikało to z dokumentów, jako dostawca poświadczał nieprawdę, co do okoliczności mającej znaczenie prawne, to jest potwierdzał dostawy oleju żeglugowego armatorom, którego w rzeczywistości nie dostarczył lub dostarczył w ilości mniejszej, niż wynikało to z kwitu bunkrowego dokumentującego daną transakcję, oraz podrabiał kwity bunkrowe poprzez podrabianie podpisów armatorów J. K. (2) i A. C., a także kierował wykonaniem czynu zabronionego polegającego na poświadczaniu nieprawdy w dokumentach przez D. R., T. N. i inne nieustalone osoby w ten sposób, że przekazywał wyżej wymienionym niewypełnione dokumenty o nazwie kwit bunkrowy, celem nakłaniania poszczególnych armatorów jednostek rybackich do poświadczania nieprawdy w tych dokumentach, co do ilości pobranego przez armatora oleju żeglugowego, a następnie wyżej wymienieni , po uprzednim uzyskaniu od armatorów: W. J. (1), M. S., J. K. (3), F. B., C. B., T. D. , M. C. (1), J. S. (2), B. F., Z. D., D. L. (2), K. G., E. K., i innej nieustalonej osoby podającej się za armatora A. W., nierzetelnych kwitów bunkrowych, w zamian za oferowane im korzyści majątkowe, w których to dokumentach armatorzy poświadczali nieprawdę, co do okoliczności mających znaczenie prawne, przekazywali mu te dokumenty, które jako dostawca podpisywał i opieczętowywał lub polecał podpisanie takich dokumentów osobom zatrudnionym w spółce (...) sp. z o. o. , podczas gdy do tankowań jednostek armatorów kutrów rybackich wyszczególnionych w uzyskanych w ten sposób kwitach bunkrowych nigdy nie dochodziło lub w kwitach bunkrowych zawyżane były ilości dostarczonego dla danego armatora oleju żeglugowego, i w ten sposób wystawione zostały następujące kwity bunkrowe: (wyrok zawierał wymieniony daty dostaw i kwity bunkrowe)

co doprowadziło do uszczuplenia należności publicznoprawnych wielkiej wartości w łącznej kwocie 7.958.469 zł., a tym samym prowadził nierzetelną dokumentację ksiąg rachunkowych,

to jest o czyn z art. 54 §1 kks w zw. z art. 9 §3 kks w zb. z art. 61 §1 kks w zw. z art. 20 §2 kks w zw. z art. 6 §2 kks w zw. z art. 37 §1 pkt 1,2,3 i 5 kks

oraz o to, że:

IV. w okresie od co najmniej 14 maja 2002r. do co najmniej 19 lipca 2004r. w S., L., P. (1), Ż., K. (2), K. (1) i innych miejscowościach, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, w ramach zorganizowanej grupy mającej na celu popełnienie przestępstw opisanych w punkcie I według przyjętego i zaakceptowanego podziału ról i zadań, przy realizacji poszczególnych przedsięwzięć, czyniąc sobie z tego z tego procederu stałe źródło dochodu, działając wspólnie i w porozumieniu z W. C. (1) i T. P., przekazał wyżej wymienionym co najmniej 403.000 litrów oleju żeglugowego celem jego dalszej odsprzedaży poza ewidencją magazynową i dokumentową, w ten sposób, że:

- w okresie od co najmniej 14 maja 2002r. do co najmniej 19 lipca 2009r. sprzedał nie mniej niż 397.000 litrów oleju żeglugowego (...), jako oleju napędowego W. C. (1) prowadzącemu stacje paliw w ramach działalności gospodarczej pod nazwą P.H.U. (...) s. c. oraz

- w dacie bliżej nie ustalonej do 31 grudnia 2003r. sprzedał nie mniej niż 6.000 litrów oleju żeglugowego (...), jako oleju napędowego T. P. prowadzącemu stację paliw przy ul. (...) I w K. (1) w (...) sp. z o. o.,

które to paliwo, jako olej napędowy w ilości nie mniej niż 403.000 sprzedawany był podmiotom gospodarczym i osobom fizycznym – ostatecznym nabywcom paliw – klientom indywidualnym stacji paliw: (...) przy ul. (...) w S., (...)przy ul. (...) w S., (...)przy ul. (...) w Ż., CHROM przy ul. (...) w P. (1), (...) przy ul. (...) w L., (...) w K. (2) oraz stacji paliw przy ul. (...) I w K. (1) prowadzonej w ramach działalności spółki (...) sp. z o. o., a tym samym wprowadził w błąd indywidualnych odbiorców oleju napędowego sprzedawanego na prowadzonych stacjach paliw, co do wartości, rodzaju i jakości sprzedawanego paliwa sprzedając im olej napędowy, podczas gdy w istocie był to olej żeglugowy (...), jak również faktu odprowadzenia z tytułu sprzedaży produktu akcyzowego należności publicznoprawnych w postaci podatku akcyzowego, doprowadzając ich w konsekwencji do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 1.096.160 zł., co stanowi mienie znacznej wartości poprzez zapłatę w kwocie uiszczonej z tytułu zakupu paliwa należności publicznoprawnej, w tym podatku akcyzowego, w sytuacji gdy na tych nabywcach ciążył obowiązek zapłaty tych należności, wobec dokonywanego przez niego obrotu tym towarem bez uiszczenia należności z tytułu podatku akcyzowego, które były podstępnie przez niego przejmowane, działając tym samym na ich szkodę,

to jest o czyn z art. 286 §1 kk w zw. z art. 294 §1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 §1 i 2 kk

natomiast:

2. S. K. (1) o to, że:

V. w okresie od co najmniej 31 stycznia 2003r. do 19 lipca 2004r. i od 30 lipca 2004r. do 25 sierpnia 2004r. w S. , G., W., G. (1), H., Ł., U., K., D., D. (1), O., R. i innych miejscowościach na terenie województwa (...) i (...), działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i w krótkich odstępach czasu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc sobie z tego procederu stałe źródło dochodu, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw opisanych w punkcie I, według przyjętego i zaakceptowanego podziału ról i zadań przy realizacji poszczególnych przedsięwzięć, działając jako udziałowiec spółki (...) sp. z o. o. oraz osoba faktycznie zarządzająca tym podmiotem - uprawnionym do sprzedaży oleju napędowego armatorom rybołówstwa morskiego wymienionym w załączniku do wytycznych z dnia 10.01.2003r. i 01.01.2004r. dla okręgowych inspektorów rybołówstwa morskiego w sprawie zasad sprzedaży oleju napędowego armatorom rybołówstwa morskiego, a tym samym uprawnionym do wystawiania dokumentów o nazwie kwit bunkrowy, w celu upozorowania obrotu gospodarczego mającego postać dystrybucji dla armatorów kutrów rybackich i bunkrowaniu na ich kutrach zwolnionego z podatku akcyzowego oleju żeglugowego (...) oraz ukrycia faktu sprzedaży tego paliwa niezgodnie z przeznaczeniem, a także poza ewidencją magazynową i dokumentową właścicielom stacji benzynowych i innym nie ustalonym osobom, działając wspólnie i w porozumieniu z Z. M., W. J. (1), J. S. (2), J. K. (2), Z. D., D. L. (1), J. S. (1), D. L. (2), K. G., S. W., H. P., B. F., R. D., P. F. i innymi osobami - armatorami kutrów rybackich uprawnionymi do podpisywania dokumentów o nazwie kwit bunkrowy, po uprzednim przekazywaniu im korzyści majątkowych celem poświadczania w tych dokumentach nieprawdy, co do okoliczności mającej znaczenie prawne, to jest do potwierdzenia odbioru oleju żeglugowego, którego w rzeczywistości nie odbierali lub odbierali w ilości mniejszej niż wynikało to z dokumentów, jako dostawca poświadczał nieprawdę, co do okoliczności mającej znaczenie prawne, to jest potwierdzał dostawy oleju żeglugowego armatorom, którego w rzeczywistości nie dostarczył lub dostarczył w ilości mniejszej, niż wynikało to z kwitu bunkrowego dokumentującego daną transakcję, a także kierował wykonaniem takiego czynu zabronionego przez M. K. (2), D. L. (1), T. N., D. P. (1) i inne nieustalone osoby w ten sposób, że przekazywał wyżej wymienionym czyste dokumenty o nazwie kwit bunkrowy, celem nakłaniania poszczególnych armatorów jednostek rybackich do poświadczania nieprawdy w tych dokumentach, co do ilości pobranego przez armatora oleju żeglugowego, a następnie wyżej wymienieni, zatrudnieni jako agenci w spółce (...) sp. z o. o. i zobowiązani do przestrzegania zasad sprzedaży oleju napędowego - żeglugowego, po uprzednim uzyskaniu od armatorów: M. S., J. K. (3), F. B., J. S. (2),, J. K. (2), J. L., Z. D., J. S. (1), D. L. (2), K. G., E. K., H. P., B. F., P. F. nierzetelnych kwitów bunkrowych w zamian za oferowane im korzyści majątkowe, podpisywali uzyskane w ten sposób dokumenty, jako dostawcy w ramach prowadzonej przez nich odrębnej działalności gospodarczej, w których to dokumentach armatorzy poświadczali nieprawdę, co do okoliczności mających znaczenie prawne, a następnie przekazywali mu te dokumenty, podczas gdy do tankowań jednostek armatorów kutrów rybackich wyszczególnionych w uzyskanych w ten sposób kwitach bunkrowych nigdy nie dochodziło lub w kwitach bunkrowych zawyżane były ilości dostarczonego dla danego armatora oleju żeglugowego, i w ten sposób wystawione zostały następujące kwity bunkrowe (wyrok zawierał wyszczególnienie dat, numerów kwitów i ilości paliwa)

wiedząc, że opisane w związku z tymi fakturami transakcje nie miały miejsca, a które to dokumenty zostały uwzględnione w księgach rachunkowych firmy (...) spółka Jawna S. K. (1), J. K. (1)” oraz w rejestrach zakupu VAT celem zaewidencjonowania pozyskanego w styczniu 2003r. od innej osoby produktu akcyzowego w ilości co najmniej 90.000 litrów za cenę bez faktury, a więc niższą od obowiązującej na rynku wiedząc, że za produkt ten nie została opłacona akcyza z tytułu sprzedaży towaru i nie złożył deklaracji w zakresie podatku akcyzowego za powyżej wskazany miesiąc do dnia 25 lutego 2003r. pomimo istnienia podstawy do opodatkowania – nabycie i sprzedaż wyrobów akcyzowych na podstawie art. 35 ust 1 pkt 3, 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym, a następnie od dnia 1.05.2004r. – na podstawie art. 4 ust 1 pkt 3 oraz art. 4 ust 3 ustawy z dnia 23.01.2004r. o podatku akcyzowym, przez co naraził podatek akcyzowy na uszczuplenie w kwocie 90.270 zł.,

co doprowadziło do uszczuplenia należności publicznoprawnych wielkiej wartości w łącznej kwocie 1.957.557.797 zł., a tym samym prowadził nierzetelną dokumentację ksiąg rachunkowych,

to jest o czyn z art. 54 §1 kks w zw. z art. 9 §3 kks w zb. z art. 61 §1 kks w zw. z art. 20 §2 kks w zw. z art. 6 §2 kks w zw. z art. 37 §1 pkt 1,2,3 i 5 kks

oraz o to, że:

VI. w okresie od co najmniej 13 sierpnia 2002r. do 31 maja 2003r. w S. , T., K., R., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z M. K. (1), w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, jako (...) spółki jawnej (...) w Sprzedaży (...), J. K. (1)” i z tego tytułu prowadząc działalność gospodarczą poświadczył nieprawdę na fakturach sprzedaży oleju napędowego na rzecz firmy (...) w (...) spółka jawna S. K. (1), J. K. (1)” w postaci następujących faktur (…)

wiedząc, że wszystkie opisane w związku z tymi fakturami transakcje nie miały miejsca, a opisane powyżej stwierdzające nieprawdę dokumenty zostały uwzględnione w księgach rachunkowych firmy (...) spółka jawna oraz w rejestrach zakupu i sprzedaży VAT,

a następnie przekazał środki pieniężne w łącznej kwocie 927. 384 zł. pochodzące z korzyści związanych z popełnieniem przez niego, jako faktycznie zajmującego się działalnością firmy (...) spółka jawna czynu zabronionego, polegającego na uchylaniu się od opodatkowania z tytułu nabywania i sprzedaży produktów akcyzowych oraz podejmował inne czynności mające na celu udaremnienie lub znaczne utrudnienie, stwierdzenia ich przestępnego pochodzenia, w ten sposób, że przekazywał M. K. (1) – prowadzącemu działalność gospodarczą w ramach (...) z siedzibą w T. na rachunek bankowy nr (...)- (...) prowadzony przez Bank (...) na rzecz (...) środki pieniężne tytułem zapłaty za wystawione opisane powyżej faktury mając na celu uwiarygodnienie fikcyjnych transakcji kupna i sprzedaży towaru , i tak:

- w dniu 16.12.2002r. kwotę 20 000 zł

- w dniu 18.12.2002r. kwotę 20.000 zł.,

- w dniu 21.11.2002r. kwotę 20.000 zł,

- w dniu 26.11.2002r. kwotę 20.000 zł,

- w dniu 03.12.2002r. kwotę 40.000 zł.,

- w dniu 31.12.2002r. kwotę 101.000 zł.,

- w dniu 02.01.2003r. kwotę 82.000 zł.,

- w dniu 30.12.2002r. kwotę 55.000 zł.,

- w dniu 10.02.2003r. kwotę 73.266 zł.,

- w dniu 13.02.2003r. kwotę 74.550 zł.,

- w dniu 17.02.2003r. kwotę 74.000 zł. ,

- w dniu 21.02.2003r. kwotę 672 zł.,

które to środki pieniężne wprowadzane były do legalnego obrotu firmy (...), jako pozyskiwane i pochodzące z faktycznie prowadzonej działalności gospodarczej poprzez regulowanie przez (...) należności z tytułu faktur zakupu towarów od innych podmiotów gospodarczych, i tak (…)

oraz przelał środki pieniężne na swój rachunek osobisty w Banku (...) o nr (...), i tak:

- w dniu 2.01.2003r. przelał kwotę 60.007 zł.,

- w dniu 8.01.2003r. przelał kwotę 40.007 zł.,

- w dniu 20.01.2003r. przelał kwotę 40.007 zł.

- w dniu 11.02.2003r. przelał kwotę 73.571 zł.,

- w dniu 13.02.2003r. przelał kwotę 50.010 zł,

- w dniu 14.02.2003r. przelał kwotę 25.004 zł.,

- w dniu 18.02.2003r. przelał kwotę 74.007 zł,

które to środki pieniężne następnie wyżej wymieniony wypłacał,

to jest o przestępstwo określone w art. 299 § 1 k.k. w zb. z art. 299§ 5 i 6 k.k. w zb. z art. 271 §1 i 3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

a nadto:

3. T. W. o to, że:

VII. w okresie od co najmniej 28 sierpnia 2001r. do 7 czerwca 2002r. w G., G. (1), W., H., Ł., U. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w krótkich odstępach czasu, w ramach zorganizowanej grupy mającej na celu popełnianie przestępstw opisanych w punkcie I, według przyjętego i zaakceptowanego podziału ról i zadań, przy realizacji poszczególnych przedsięwzięć, działając wspólnie i w porozumieniu z M. G. (1), S. K. (1), D. M., M. R. i innymi nieustalonymi osobami, wykorzystując przy tym działalność gospodarczą prowadzoną w ramach firm faktycznie działających, a w szczególności:

- (...) S.A

- (...) w (...) s. c. M. G. (1), S. K. (1)

w celu upozorowania obrotu gospodarczego mającego postać dystrybucji dla armatorów jednostek rybołówstwa morskiego i bunkrowaniu na ich kutrach zwolnionego z podatku akcyzowego oleju żeglugowego (...) (...) oraz ukrycia faktu sprzedaży tego paliwa niezgodnie z przeznaczeniem, a także poza ewidencją magazynową i dokumentową właścicielom stacji benzynowych i innym osobom,

- nakłonił Z. M. - armatora kutra rybackiego (...) (...) uprawnionego do podpisywania dokumentów o nazwie kwit bunkrowy, proponując mu w zamian za to uzyskanie korzyści majątkowych, do poświadczenia w tych dokumentach nieprawdy, co do okoliczności mających znaczenie prawne, to jest do potwierdzenia odbioru oleju żeglugowego, którego w rzeczywistości nie odebrał i w ten sposób sporządzono co najmniej następujące kwity bunkrowe potwierdzające fakt wydania wskazanych poniżej ilości oleju żeglugowego, o numerach (…)

oraz

- nakłonił W. D. podającego się za armatora kutra rybackiego (...) którym to armatorem nie był i posługującego się uzyskaną pieczątka o treści „ kuter(...) B. D. (1),(...) P. G. (1) ul. (...), (...) „, jako rzekomo uprawnionego do podpisywania dokumentów o nazwie kwit bunkrowy, proponując mu w zamian za to uzyskanie korzyści majątkowych, do poświadczenia w tych dokumentach nieprawdy, co do okoliczności mających znaczenie prawne, to jest do potwierdzenia odbioru oleju żeglugowego, którego w rzeczywistości nie odebrał w sytuacji, gdy dokumenty te zostały podrobione przez wyżej wymienionego i w ten sposób sporządzono, co najmniej następujące kwity bunkrowe potwierdzające fakt wydania wskazanych poniżej ilości oleju żeglugowego, o numerach (…)

a także uzyskał od W. D. kwity bunkrowe wystawione na armatora rybackiego (...), (...), (...),, (...) i uprzednio podrobione przez inną nieustaloną osobę posługującą się uzyskanymi pieczątkami o treści (...) s.c. (...) D. D., B. D. (2), A. B. (2), (...) (...), ul. (...), tel. (...), NIP (...) „, o treści (...) s.c. (...) D. D., B. D. (2), A. B. (2), (...) (...), ul. (...), tel. (...), NIP (...) „ oraz o treści „ (...) (...) A. B. (2) , (...)-(...) W., ul. (...), NIP (...) „, jako rzekomo otrzymane od osoby uprawnionej do podpisywania dokumentów o nazwie kwit bunkrowy, proponując w zamian za to uzyskanie korzyści majątkowych, do poświadczenia w tych dokumentach nieprawdy, co do okoliczności mających znaczenie prawne, to jest do potwierdzenia odbioru oleju żeglugowego, którego w rzeczywistości nie odebrał i w ten sposób sporządzono, co najmniej, następujące kwity bunkrowe potwierdzające fakt wydania wskazanych poniżej ilości oleju żeglugowego, o numerach (…)

- nakłonił inną osobę podającą się za armatora kutra rybackiego (...) (...), (...) (...) którym to armatorem nie była i posługującą się uzyskaną pieczątka o treści „(...) (...) (...) i (...) (...) , J. R., (...), ul. (...), (...), jako rzekomo uprawnioną do podpisywania dokumentów o nazwie kwit bunkrowy, proponując jej w zamian za to uzyskanie korzyści majątkowych, do poświadczenia w tych dokumentach nieprawdy, co do okoliczności mających znaczenie prawne, to jest do potwierdzenia odbioru oleju żeglugowego, którego w rzeczywistości nie odebrała w sytuacji, gdy dokumenty te zostały podrobione przez nieustaloną osobę i w ten sposób sporządzono, co najmniej następujące kwity bunkrowe potwierdzające fakt wydania wskazanych poniżej ilości oleju żeglugowego, o numerach (…)

- nakłonił inną osobę podającą się za armatora kutra rybackiego (...), którym to armatorem nie była i posługującą się uzyskaną pieczątką o treści „ (...) D. S.,(...) (...), ul. (...), tel. (...), jako rzekomo uprawnioną do podpisywania dokumentów o nazwie kwit bunkrowy, proponując jej w zamian za to uzyskanie korzyści majątkowych, do poświadczenia w tych dokumentach nieprawdy, co do okoliczności mających znaczenie prawne, to jest do potwierdzenia odbioru oleju żeglugowego, którego w rzeczywistości nie odebrała w sytuacji, gdy dokumenty te zostały podrobione przez nieustaloną osobę i w ten sposób sporządzono, co najmniej jeden kwit bunkrowy potwierdzający fakt wydania wskazanej poniżej ilości oleju żeglugowego o numerze:

- (...) z dnia 6.10.2001 r. - 7.500 litrów,

- nakłonił A. S. podającego się za armatora kutra rybackiego (...) (...), (...) (...), którym to armatorem nie był i posługującego się uzyskaną pieczątką o treści (...) s. c. (...) (...), (...) (...) J. B., I. B., T. B. (1), (...)-(...) W., ul. (...), NIP (...), tel (...) „ , jako rzekomo uprawnionego do podpisywania dokumentów o nazwie kwit bunkrowy, proponując mu w zamian za to uzyskanie korzyści majątkowych, do poświadczenia w tych dokumentach nieprawdy, co do okoliczności mających znaczenie prawne, to jest do potwierdzenia odbioru oleju żeglugowego, którego w rzeczywistości nie odebrał w sytuacji, gdy dokumenty te zostały podrobione przez nieustaloną osobę i w ten sposób sporządzono, co najmniej jeden kwit bunkrowy potwierdzający fakt wydania wskazanej poniżej ilości oleju żeglugowego o numerze:

- (...) (...) z dnia 6.10.2001r. potwierdzający fakt wydania 20.000 litrów oleju żeglugowego,

- nakłonił P. K. (2) i G. C. podających się za armatora kutra rybackiego (...) (...) a którzy armatorami nie byli i posługujących się uzyskaną pieczątką o treści „(...) (...) (...) i (...) (...), P. K. (2) i G. C., (...)-(...) S., ul. (...), NIP (...), jako rzekomo uprawnionych do podpisywania dokumentów o nazwie kwit bunkrowy, proponując im w zamian za to uzyskanie korzyści majątkowych, do poświadczenia w tych dokumentach nieprawdy, co do okoliczności mających znaczenie prawne, to jest do potwierdzenia odbioru oleju żeglugowego, którego w rzeczywistości nie odebrali w sytuacji, gdy dokumenty te zostały podrobione przez P. K. (2) i G. C. i w ten sposób sporządzono co najmniej następujące kwity bunkrowe potwierdzające fakt wydania wskazanej poniżej ilości oleju żeglugowego, o numerach (…)

a następnie uzyskane w ten sposób kwity bunkrowe przekazywał wspólnie z D. M. M. G. (1) i S. K. (1) prowadzącym działalność gospodarczą w ramach „Pośrednictwa w Sprzedaży (...) s.c” celem wykazania przez wyżej wymienionych w spółce (...) S.A. sprzedaży co najmniej 822.511 litrów oleju żeglugowego, podczas gdy w rzeczywistości olej ten sprzedawany był poza ewidencją magazynową i dokumentową właścicielom stacji benzynowych i innym nie ustalonym osobom,

to jest o przestępstwo z art. 18 §2 kk w zw. z art. 271 § 1 i 3 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 § 1 i 2 kk

a ponadto

4. T. P. o to, że:

VIII. w okresie od co najmniej 17 kwietnia 2000r. do dnia 22 listopada 2002r. w K., D. (1), D., U., O. i innych miejscowościach działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, w ramach zorganizowanej grupy mającej na celu popełnianie przestępstw opisanych w punkcie I, według przyjętego i zaakceptowanego podziału ról i zadań, przy realizacji poszczególnych przedsięwzięć, działając wspólnie i w porozumieniu z M. G. (1), S. K. (1) i innymi nieustalonymi osobami, wykorzystując przy tym działalność gospodarczą prowadzoną w ramach firm faktycznie działających, a w szczególności:

- (...) S.A.,

- (...) w (...) (...), (...) s. c.,

- (...).A.,

- (...) sp. z o. o.,

- (...) s. c.

w celu upozorowania obrotu gospodarczego mającego postać dystrybucji dla armatorów kutrów rybackich i bunkrowaniu na ich kutrach zwolnionego z podatku akcyzowego oleju żeglugowego(...) (...) oraz ukrycia faktu sprzedaży tego paliwa niezgodnie z przeznaczeniem, a także poza ewidencją magazynową i dokumentową właścicielom stacji benzynowych i innym nieustalonym osobom, działając jako pośrednik, w celu użycia za autentyczne przekazywał M. G. (1) i S. K. (1) prowadzącym działalności gospodarczą w ramach Pośrednictwa w Sprzedaży (...)„ s.c. i współpracujących na zasadzie umowy agencyjnej ze spółką (...) S.A. oraz (...) (...) podrobione dokumenty o nazwie kwit bunkrowy wystawione na następujących armatorów potwierdzające fakt wydania wskazanych poniżej ilości oleju żeglugowego, o numerach (…)

mając świadomość, że w miejscu odbiorcy przystawiona została podrobiona pieczęć armatora, jak też podrobiony został podpis armatora przez inną nieustaloną osobę, które to następnie kwity bunkrowe M. G. (1) i S. K. (1) wypisali treścią i podpisali w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (...) w (...) s.c.”,

oraz nakłonił armatora kutra rybackiego (...) W. J. (2) uprawnionego do wystawiania dokumentu o nazwie kwit bunkrowy do poświadczania nieprawdy w tych dokumentach, w zamian za oferowane mu korzyści majątkowe, co do okoliczności mających znaczenie prawne, to jest do potwierdzenia odbioru oleju żeglugowego, którego w rzeczywistości nie odebrał i w ten sposób wystawione zostały poświadczające nieprawdę kwity bunkrowe potwierdzające fakt wydania wskazanych poniżej ilości oleju żeglugowego, o numerach (…)

a także nakłonił W. J. (2) do uzyskiwania od innych armatorów lub nieustalonych osób poświadczających nieprawdę dokumentów o nazwie kwit bunkrowy, potwierdzających fakt odbioru oleju żeglugowego, którego w rzeczywistości nie odebrali i w ten sposób wystawione zostały poświadczające nieprawdę kwity bunkrowe potwierdzające fakt wydania wskazanych poniżej ilości oleju żeglugowego, o numerach (…)

które to następnie kwity bunkrowe, po uprzednim przekazaniu przez niego M. G. (1) i S. K. (1), ci ostatni wypisali treścią i podpisali w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (...) w (...) s.c.”,

nadto nakłonił armatora kutra rybackiego (...) (...) E. M. uprawnionego do wystawienia dokumentu o nazwie kwit bunkrowy o numerze(...) (...) z dnia 18.06.2000r. do poświadczenia w nim nieprawdy, co do okoliczności mającej znaczenie prawne, to jest do potwierdzenia odbioru na jednostkę (...) (...) oleju żeglugowego morskiego w ilości 8.900 litrów, która to ilość nie została dostarczona temu armatorowi

oraz jako właściciel i armator kutra rybackiego (...) (...), prowadząc działalność gospodarczą (...) s.c.” K. ul. (...) oraz działając w celu osiągnięci korzyści majątkowej wspólnie i w porozumieniu z M. G. (1) poświadczył nieprawdę, co do okoliczności mającej znaczenie prawne na dokumentach o nazwie kwit bunkrowy, w ten sposób, że opieczętował i złożył swój podpis na kwitach bunkrowych wystawionych przez (...) sp. z o. o. o numerach (…)

wiedząc, że w rzeczywistości nie odebrał tego oleju i ilość ta nie została przeznaczona przez niego na cele związane ze środkami transportu morskiego lub jednostkami rybołówstwa morskiego, a następnie uzyskane w ten sposób kwity bunkrowe przekazywał M. G. (1) i S. K. (1), które to dokumenty wyżej wymienieni prowadzący działalność gospodarczą w ramach Pośrednictwa w (...) s.c. celem wykazania w spółce (...) S.A sprzedaży armatorom rybołówstwa morskiego i wykorzystania zgodnie przeznaczeniem, co najmniej 1.247.000 litrów oleju żeglugowego oraz w spółce (...) S.A. co najmniej 98.000 litrów oleju żeglugowego przekazywali uprawnionym osobom, podczas gdy w rzeczywistości olej ten sprzedawany był przez M. G. (1) i S. K. (1) niezgodnie z przeznaczeniem poza ewidencją magazynową i dokumentową właścicielom stacji paliw i innym nie ustalonym osobom, natomiast uzyskane w powyższy sposób nadwyżki oleju w ilości 51.690 litrów w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez M. G. (1) jako spółka (...) sp. z o. o. sprzedane były przez niego niezgodnie przeznaczeniem poza ewidencją magazynową i dokumentową właścicielom stacji paliw i innym nie ustalonym osobom,

to jest o przestępstwo z art. 270 § 1 kk w zb. z art. 18 §2 kk w zw. z art. 271 § 1 i 3 kk w zb. z art. 271 § 1 i 3 kk w zw. z art. 11 §2 kk zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 § 1 i 2 kk

oraz o to, że:

IX. w dacie bliżej nie ustalonej od 1 stycznia 2003r. do 31 grudnia 2003r. w O., K. (1) i innych miejscowościach, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, w ramach zorganizowanej grupy mającej na celu popełnianie przestępstw opisanych w punkcie I, według przyjętego i zaakceptowanego podziału ról i zadań przy realizacji poszczególnych przedsięwzięć, prowadząc działalność gospodarcza w ramach firmy P. P.H.U. (...) Sp. z o. o. oraz działając wspólnie i w porozumieniu z M. G. (1), po uprzednim przyjęciu od wyżej wymienionego, co najmniej jednokrotnie oleju żeglugowego, jako oleju napędowego celem jego dalszej odsprzedaży poza ewidencją magazynową i dokumentową, co w konsekwencji doprowadziło do zbycia co najmniej 6.000 litrów paliwa, jako oleju napędowego podmiotom gospodarczym i osobom fizycznym – ostatecznym nabywcom paliw – klientom indywidualnym stacji paliw przy ul. (...) I w K. (1) prowadzonej w ramach działalności spółki (...) sp. z o. o., wprowadził w błąd indywidualnych odbiorców oleju napędowego sprzedawanego na prowadzonej przez siebie stacji paliw, co do wartości, rodzaju, jakości sprzedawanego paliwa sprzedając im olej napędowy, podczas gdy w istocie był to olej żeglugowy (...), jak również faktu odprowadzenia z tytuły sprzedaży produktu akcyzowego należności publicznoprawnych w postaci podatku akcyzowego, doprowadzając ich w konsekwencji do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 16.320 zł. poprzez zapłatę w kwocie uiszczonej z tytułu zakupu paliwa należności publicznoprawnej, w tym podatku akcyzowego, w sytuacji, gdy na tych nabywcach ciążył obowiązek zapłaty tych należności, wobec dokonanego przez M. G. (1) obrotu tym towarem bez uiszczenia należności z tytułu podatku akcyzowego, które były przez niego podstępnie przejmowane, działając tym samym na ich szkodę,

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 § 1 i 2 kk

ponadto

5. W. C. (1) o to, że:

X. w okresie od co najmniej 14 maja 2002r. do 25 sierpnia 2004r. w S., L., P. (1) , Ż., K. (2) i innych miejscowościach, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, w ramach zorganizowanej grupy mającej na celu popełnienie przestępstw opisanych w punkcie I, według przyjętego i zaakceptowanego podziału ról i zadań, przy realizacji poszczególnych przedsięwzięć, czyniąc sobie z tego procederu stałe źródło dochodu, udzielił pomocy M. G. (1), faktycznie zarządzającemu spółką (...) sp. z o. o. do uchylenia się od opodatkowania i nie ujawnienia właściwemu organowi przedmiotu rzeczywistego zakresu prowadzonej działalności, w tym rzeczywistego obrotu paliwem żeglugowym (...) jako olejem napędowym, a tym samym podstawy opodatkowania, w ten sposób, że przyjmował poza ewidencją magazynową i dokumentową od wyżej wymienionego olej żeglugowy, jako olej napędowy rozprowadzając tenże produkt na prowadzonych przez siebie lub przez osoby najbliższe stacjach paliw, umożliwiając tym samym narażenie na uszczuplenie podatku akcyzowego w łącznej kwocie 398.191 zł. z tytułu sprzedaży łącznie 397.000 litrów tego produktu, i tak:

- na stacji paliw (...) przy ul. (...) w S. przyjął nie mniej niż 9 dostaw oleju żeglugowego w ilości 90.000 litrów

- na stacji paliw (...) . przy ul. (...) w S. przyjął nie mniej niż 9 dostaw oleju żeglugowego w ilości 75.000 litrów

- na stacji paliw (...) przy ul. (...) w Ż. przyjął nie mniej niż 15 dostaw oleju żeglugowego w ilości 72.000 litrów .

- na stacji paliw (...) przy ul. (...) w P. (1) przyjął nie mniej niż 6 dostaw oleju żeglugowego w ilości 70.000 litrów

- na stacji paliw (...) przy ul. (...) w L. przyjął nie mniej niż 5 dostaw oleju żeglugowego w ilości 40.000 litrów

- na stacji paliw (...) w K. (2) przyjął nie mniej niż 5 dostaw oleju żeglugowego w ilości 50.000 litrów,

który następnie zbywał, czym uchylał się od opodatkowania od podatku akcyzowego , w ten sposób że nabył w okresie od maja 2002r. do lipca 2004r. produkt akcyzowy w ilości co najmniej 397.000 litrów za cenę bez faktury, a więc niższą od obowiązującej na rynku wiedząc, że za produkt ten nie została opłacona akcyza z tytułu sprzedaży towaru i nie złożył deklaracji w zakresie podatku akcyzowego za powyżej wskazane miesiące pomimo istnienia podstawy do opodatkowania – nabycia i sprzedaży wyrobów akcyzowych na terytorium kraju, od których nie odprowadzono podatku akcyzowego zgodnie z art. 4 ust 1 pkt 3 oraz art.4 ust 3 ustawy z dnia 23.01.2004r.o podatku akcyzowym, a także prowadził nierzetelną dokumentację ksiąg rachunkowych poprzez nieujawnienie transakcji w kasie fiskalnej oraz rejestrze zakupów sprzedaży VAT i nie wystawiając faktur oraz rachunków przez wskazane powyżej miesiące,

to jest o czyn z art. 18 §3 kk w zw. z art. 54 §1 kks w zw. z ar. 9 §3 kk w zb. z art. 54 §1 kks w zb. z art. 61§1 kks w zb. z art. 62 §1 kks w zw. z art. 20 §2 kks w zw. z art. 6 §2 kks w w zw. z art. 7 §1 kks w zw. z art. 37 §1 pkt 1, 2, 3 i 5 kks

XI. w okresie od co najmniej 14 maja 2002r. do co najmniej 19 lipca 2004r. w S., L., P. (1) , Ż., K. (2) i innych miejscowościach, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, w ramach zorganizowanej grupy mającej na celu popełnienie przestępstw opisanych w punkcie I, według przyjętego i zaakceptowanego podziału ról i zadań, przy realizacji poszczególnych przedsięwzięć, czyniąc sobie z tego procederu stałe źródło dochodu, prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą P.H.U. (...) s. c. oraz działając wspólnie i w porozumieniu z M. G. (1), po uprzednim przyjęciu od wyżej wymienionego co najmniej 397.000 litrów oleju żeglugowego (...), jako oleju napędowego, celem jego dalszej odsprzedaży poza ewidencją magazynową i dokumentową, co w konsekwencji doprowadziło do zbycia co najmniej 397.000 litrów paliwa, jako oleju napędowego podmiotom gospodarczym i osobom fizycznym – ostatecznym nabywcom paliw – klientom indywidualnym stacji paliw: (...)przy ul. (...) w S., (...)przy ul. (...) w S., (...) przy ul. (...) w Ż., (...) przy ul. (...) w P. (1),(...) przy ul. (...) w L., (...) w K. (2), wprowadził w błąd indywidualnych odbiorców oleju napędowego sprzedawanego na prowadzonych stacjach paliw, co do wartości, rodzaju i jakości sprzedawanego paliwa sprzedając im olej napędowy , podczas gdy w istocie był to olej żeglugowy (...), jak również faktu odprowadzenia z tytułu sprzedaży produktu akcyzowego należności publicznoprawnych w postaci podatku akcyzowego, doprowadzając ich w konsekwencji do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 1.167.180 zł., co stanowi mienie znacznej wartości poprzez zapłatę w kwocie uiszczonej z tytułu zakupu paliwa należności publicznoprawnej, w tym podatku akcyzowego, w sytuacji gdy na tych nabywcach ciążył obowiązek zapłaty tych należności, wobec dokonywanego przez M. G. (1) obrotu tym towarem bez uiszczenia należności z tytułu podatku akcyzowego, które były podstępnie przez niego przejmowane, działając tym samym na ich szkodę,

to jest o czyn z art. 286 §1 kk w zw. z art. 294 §1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 §1 i 2 kk

ponadto

6. R. K. o to, że:

XII. w okresie od stycznia 2003r. do początku 2004r. w S.,S. (1), G. W., G. (2) i innych miejscowościach, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, prowadząc działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w G. (2) na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej z dnia 16.12.2002r. w zakresie hurtowej i detalicznej sprzedaży paliw płynnych udzielił pomocy M. G. (1), faktycznie zarządzającemu spółką (...) sp. z o. o. do uchylenia się od opodatkowania i nie ujawnienia właściwemu organowi przedmiotu rzeczywistego zakresu prowadzonej działalności, w tym rzeczywistego obrotu paliwem żeglugowym (...) jako olejem napędowym, a tym samym podstawy opodatkowania, w ten sposób, że przyjmował poza ewidencją magazynową i dokumentową od wyżej wymienionego olej żeglugowy, jako olej napędowy rozprowadzając tenże produkt na innych stacjach paliw i oferując go do sprzedaży innym odbiorcom, umożliwiając tym samym narażenie na uszczuplenie podatku akcyzowego w łącznej kwocie 245.735 zł. z tytułu sprzedaży łącznie 245.000 litrów tego produktu, który następnie zbywał, czym uchylał się od opodatkowania od podatku akcyzowego , w ten sposób że nabył w okresie od stycznia 2003r. do początku 2004r. produkt akcyzowy w ilości co najmniej 245.000 litrów za cenę bez faktury, a więc niższą od obowiązującej na rynku wiedząc, że za produkt ten nie została opłacona akcyza z tytułu sprzedaży towaru i nie złożył deklaracji w zakresie podatku akcyzowego za powyżej wskazane miesiące pomimo istnienia podstawy do opodatkowania – nabycia i sprzedaży wyrobów akcyzowych na terytorium kraju, od których nie odprowadzono podatku akcyzowego zgodnie z art. 4 ust 1 pkt 3 oraz art.4 ust 3 ustawy z dnia 23.01.2004r.o podatku akcyzowym, a także prowadził nierzetelną dokumentację ksiąg rachunkowych poprzez nie ujawnienie transakcji w kasie fiskalnej oraz rejestrze zakupów i sprzedaży VAT i nie wystawiając faktur przez wskazane powyżej miesiące,

to jest o czyn z art. 18 §3 kk w zw. z art. 54 §1 kks w zw. z ar. 9 §3 kks w zb. z art. 54 §1 kks w zb. z art. 61§1 kks w zb. z art. 62 §1 kks w zw. z art. 20 §2 kks w zw. z art. 6 §2 kks w zw. z art. 7 §1 kks w zw. z art. 37 §1 pkt 1 i 3 kks

ponadto

7. M. K. (1) o to, że:

XIII. w okresie od co 13 sierpnia 2002r. do 31 maja 2003r. w S., T., K., R., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z S. K. (1), w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, jako prowadzący działalność gospodarczą - (...) (...) M. K. (1) z siedzibą w T., będąc upoważnionym do wystawiania dokumentów, wystawił poświadczające nieprawdę faktury sprzedaży oleju napędowego na rzecz firmy (...) w (...) spółka jawna S. K. (1), J. K. (1) w postaci następujących faktur (…)

wiedząc, że wszystkie opisane w związku z tymi fakturami transakcje nie miały miejsca, a opisane powyżej stwierdzające nieprawdę dokumenty zostały uwzględnione w księgach rachunkowych firmy (...) spółka jawna oraz w rejestrach zakupu i sprzedaży VAT i przedstawione przez niego jako rzetelne organom skarbowym – (...) w S. w toku kontroli skarbowej nr (...)-1 realizowanej od 31 marca 2004r. do 7 października 2004r.,

a następnie przyjmował i przekazywał środki pieniężne w łącznej kwocie 927. 384 zł. pochodzące z korzyści związanych z popełnieniem przez (...) spółki jawnej (...) czynu zabronionego polegającego na uchylaniu się od opodatkowania z tytułu nabywania i sprzedaży produktów akcyzowych oraz podejmował inne czynności mające na celu udaremnienie lub znaczne utrudnienie, stwierdzenia ich przestępnego pochodzenia, w ten sposób, że przyjął na rachunek bankowy nr (...)- (...) prowadzony przez Bank (...) na rzecz (...) od S. K. (1) środki pieniężne tytułem zapłaty za wystawione opisane powyżej faktury mając na celu uwiarygodnienie fikcyjnych transakcji kupna i sprzedaży towaru , i tak (…)

oraz dokonywał na ten rachunek bankowy wpłat gotówkowych środków pieniężnych otrzymanych od K. N., i tak (…)

a następnie wprowadzał opisane wyżej środki pieniężne do legalnego obrotu, jako pozyskiwane i pochodzące z faktycznie prowadzonej działalności gospodarczej poprzez regulowanie przez (...) należności z tytułu faktur zakupu towarów od innych podmiotów gospodarczych, i tak (…)

a także dokonał osobiście wypłat z rachunku firmy (...):

- w dniu 30.12.2002r.. kwoty 16.016 zł.

- w dniu 14.05.2003r. kwoty 950,24 zł.,

oraz przelał środki pieniężne na swój rachunek osobisty w Banku (...) o nr (...), i tak:

- w dniu 2.01.2003r. przelał kwotę 60.007 zł.,

- w dniu 8.01.2003r. przelał kwotę 40.007 zł.,

- w dniu 20.01.2003r. przelał kwotę 40.007 zł.

- w dniu 11.02.2003r. przelał kwotę 73.571 zł.,

- w dniu 13.02.2003r. przelał kwotę 50.010 zł,

- w dniu 14.02.2003r. przelał kwotę 25.004 zł.,

- w dniu 18.02.2003r. przelał kwotę 74.007 zł,

które to środki pieniężne następnie wypłacał,

to jest o przestępstwo określone w art. 299 § 1 k.k. w zb. z art. 299§ 5 i 6 k.k. w zb. z art. 271 §1 i 3 k.k. w zb. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

Sąd Okręgowy w Szczecinie wyrokiem z dnia 11 grudnia 2017r.:

I.  M. G. (1), S. K. (1), T. W., T. P., W. C. (1), R. K., M. K. (1), uniewinnił od popełnienia zarzuconego im w punkcie I części wstępnej wyroku przestępstwa;

II.  M. G. (1) i S. K. (1) uznaje za winnych popełnienia zarzuconego im w punkcie II części wstępnej wyroku przestępstwa, z tą zmianą, że z opisu czynu wyeliminował zwrot „w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw opisanych w punkcie I, według przyjętego i zaakceptowanego podziału ról i zadań przy realizacji poszczególnych przedsięwzięć”, uznając, że czyn ten wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 271 § 1 i 3 k.k. w zb. z art. 18 § 1 k.k. w zw. z art. 271 § 1 i 3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. (w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2015 r.) w zw. z art. 4 § 1 kk i za to przestępstwo:

- M. G. (1) , na podstawie art. 271 § 3 k.k. w zw. art. 11 § 3 k.k., przy zastosowaniu art. 64 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k., art. 60 § 3 kk. i 57 § 2 kk. oraz art. 33 § 1 i 3 k.k., wymierzył karę 150 stawek dziennych grzywny po 100 zł każda,

- S. K. (1) , na podstawie art. 271 § 3 k.k. zw. z art. 11 § 3 k.k., przy zastosowaniu art. 64 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. oraz art. 33 § 2 i 3 k.k., wymierzył mu karę 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny wysokości 150 stawek dziennych po 100 zł. każda;

III.  Na podstawie art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. i art. 44 § 1 pkt 1 i § 3 i 5 k.k.s. postępowanie karne względem M. G. (1) o przestępstwo opisane w punkcie III części wstępnej wyroku kwalifikowanego z art. 54 § 1 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s. w zb. z art. 61 § 1 k.k.s. w zw. z art. 20 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 pkt 1, 2, 3, i 5 k.k.s. – przy zastosowaniu przepisów kodeksu karnego skarbowego w brzmieniu obowiązującym do 16 grudnia 2005 r. umorzył, i uznał go za winnego tego, że: w okresie od co najmniej 14 maja 2002r. do 19 lipca 2004r. i od 30 lipca 2004r. do co najmniej 25 stycznia 2005r. w S., G., W., G. (1), H., Ł., U., K., D., D. (1), O., R., L., P. (1), Ż., K. (2), K. (1), S., G. W., G. (2), P., B., M. i innych miejscowościach, w tym na terenie województwa (...) i (...), działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i w krótkich odstępach czasu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc sobie z tego procederu stałe źródło dochodu, działając jako jedyny udziałowiec spółki (...) sp. z o. o. oraz osoba faktycznie zarządzająca tym podmiotem - uprawnionym do sprzedaży oleju napędowego armatorom rybołówstwa morskiego wymienionym w załączniku do wytycznych z dnia 22.07.202r., 10.01.2003r. oraz z dnia 1.01.2003r. dla okręgowych inspektorów rybołówstwa morskiego w sprawie zasad sprzedaży oleju napędowego armatorom rybołówstwa morskiego, będąc uprawnionym do wystawiania dokumentów o nazwie kwit bunkrowy mających znaczenie prawne, w celu upozorowania obrotu gospodarczego mającego postać dystrybucji dla armatorów kutrów rybackich i bunkrowaniu na ich kutrach zwolnionego z podatku akcyzowego oleju żeglugowego (...) (...) oraz ukrycia faktu sprzedaży tego paliwa niezgodnie z przeznaczeniem, a także poza ewidencją magazynową i dokumentową właścicielom stacji benzynowych i innym nieustalonym osobom, działając wspólnie i w porozumieniu z P. S. (1), M. M., K. K. (1), M. G. (2), J. K. (2), J. S. (1), D. R., E. R., T. P., P. F., A. B. (1), P. K. (1), S. P., T. S. i innymi osobami - armatorami kutrów rybackich uprawnionymi do podpisywania dokumentów o nazwie kwit bunkrowy, po uprzednim przekazywaniu im korzyści majątkowych, celem poświadczania w tych dokumentach nieprawdy, co do okoliczności mającej znaczenie prawne, to jest do potwierdzenia odbioru oleju żeglugowego, którego w rzeczywistości nie odbierali lub odbierali w ilości mniejszej niż wynikało to z dokumentów, jako dostawca poświadczał nieprawdę, co do okoliczności mającej znaczenie prawne, to jest potwierdzał dostawy oleju żeglugowego armatorom, którego w rzeczywistości nie dostarczył lub dostarczył w ilości mniejszej, niż wynikało to z kwitu bunkrowego dokumentującego daną transakcję, i w ten sposób zostały wystawione poniżej wyszczególnione kwity bunkrowe wraz z fakturami VAT (…)

a także kierował wykonaniem czynu zabronionego, polegającego na poświadczaniu nieprawdy w dokumentach przez D. R., T. N., T. P. oraz inną ustaloną osobę, a także nieustalone osoby w ten sposób, że przekazywał wyżej wymienionym niewypełnione dokumenty o nazwie kwit bunkrowy, celem nakłaniania poszczególnych armatorów jednostek rybackich do poświadczania nieprawdy w tych dokumentach, co do ilości pobranego przez armatora oleju żeglugowego, a następnie wyżej wymienieni, po uprzednim uzyskaniu od armatorów: Z. M., R. D., W. J. (1), M. S., J. K. (3), F. B., C. B., T. D., M. C. (1), J. S. (2), B. F., Z. D., D. L. (2), K. G., E. K., H. P. i innej nieustalonej osoby, podającej się za armatora A. W., oraz przedstawicieli s. c. (...) nierzetelnych kwitów bunkrowych, w zamian za oferowane im korzyści majątkowe, w których to dokumentach armatorzy poświadczali nieprawdę, co do okoliczności mających znaczenie prawne, przekazywali mu te dokumenty, które jako dostawca podpisywał i opieczętowywał lub polecał podpisanie takich dokumentów osobom zatrudnionym w spółce (...) sp. z o. o., podczas gdy do tankowań jednostek armatorów kutrów rybackich wyszczególnionych w uzyskanych w ten sposób kwitach bunkrowych nigdy nie dochodziło lub w kwitach bunkrowych zawyżane były ilości dostarczonego dla danego armatora oleju żeglugowego i w ten sposób wystawione zostały (…)

i uzyskane w ten sposób poświadczające nieprawdę, jak i podrobione dokumenty używał w ten sposób, że przedkładał je w Urzędzie Celnym w S., celem wykazania sprzedaży armatorom rybołówstwa morskiego i wykorzystania zgodnie z przeznaczeniem, co najmniej 7 737 329 litrów oleju żeglugowego, podczas gdy w rzeczywistości uzyskany w ten sposób olej żeglugowy w okresie od co najmniej 31 stycznia 2003r. do 19 lipca 2004r. jako produkt akcyzowy sprzedawał niezgodnie z przeznaczeniem poza ewidencją magazynową i dokumentową właścicielom stacji benzynowych i innym nieustalonym osobom, wiedząc że nie została opłacona akcyza z tytułu sprzedaży towaru,

a ponadto działając jako osoba faktycznie zarządzająca spółką (...) sp. z o. o. będąca jednocześnie agentem na mocy stosownej umowy agencyjnej zawartej ze spółką (...)/ (...) Sp. z o. o., a tym samym uprawnionym do wystawiania dokumentów o nazwie kwit bunkrowy mających znaczenie prawne, po uprzednim nakłonieniu armatorów jednostek rybackich w zamian za oferowane im korzyści majątkowe do poświadczania nieprawdy na dokumentach o nazwie kwit bunkrowy i uzyskaniu takich kwitów bunkrowych za pośrednictwem D. R. i T. N., w których to dokumentach armatorzy poświadczali nieprawdę co do okoliczności mających znaczenie prawne, jako dostawca poświadczał nieprawdę, co do okoliczności mającej znaczenie prawne, to jest potwierdzał dostawy oleju żeglugowego armatorom poprzez to, że podpisywał i opieczętował te dokumenty lub polecał podpisanie takich dokumentów osobom zatrudnionym w spółce (...) sp. z o. o., którego w rzeczywistości nie dostarczył lub dostarczył w ilości mniejszej, niż wynikało to z kwitu bunkrowego dokumentującego daną transakcję i w ten sposób posłużył się poświadczającymi nieprawdę następującymi kwitami bunkrowymi (…)

a następnie uzyskane w ten sposób dokumenty używał przedkładają je jako rzetelne za pośrednictwem spółki (...)/ (...) Sp. z o. o. w Urzędzie Celnym w S., celem wykazania sprzedaży armatorom rybołówstwa morskiego i wykorzystania zgodnie z przeznaczeniem, co najmniej 201 616 litrów oleju żeglugowego, podczas gdy uzyskanym w ten sposób olejem żeglugowym w okresie od 30 lipca 2004r. do 25 stycznia 2005r., dokonywał obrotu, jako produktem akcyzowym, a więc sprzedawał niezgodnie z przeznaczeniem poza ewidencją magazynową i dokumentową właścicielom stacji benzynowych i innym nieustalonym osobom, to jest przestępstwa kwalifikowanego z art. 271 § 1 i 3 kk. w zb. z art. 270 § 1 kk. w zb. z art. 18 § 1 kk. w zw. z art. 271 § 1 i 3 kk. w zb. z art. 273 kk. w zw. z art. 11 § 2 kk. w zw. z art. 12 kk. w zw. z art. 64 § 2 kk. w zw. z art. 65 § 1 kk. i 57 § 2 kk. w zw. z art. 8 § 1 kks,

i za to, na podstawie art. na podstawie art. 271 § 3 k.k. w zw. art. 11 § 3 k.k., przy zastosowaniu art. 64 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k., art. 60 § 3 kk. i 57 § 2 kk. oraz art. 33 § 2 i 3 k.k. w zw. z art. 4 § 1 kk., wymierzył mu karę 11 miesięcy pozbawienia wolności i grzywnę w wysokości 300 stawek dziennych po 100 zł. każda;

IV.  M. G. (1) uznał za winnego przestępstwa zarzuconego mu w punkcie IV części wstępnej wyroku, z tą zmianą, że z opisu czynu wyeliminował zwrot „w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw według przyjętego i zaakceptowanego podziału ról i zadań przy realizacji poszczególnych przedsięwzięć”, uznając, że czyn ten wyczerpał znamiona z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. (w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2015 r.) zw. z art. 4 § 1 kk, i za to przestępstwo na podstawie art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k., przy zastosowaniu art. 63 § 3 kk., art. 64 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i art. 57 § 2 k.k. oraz art. 33 § 2 i 3 k.k. wymierzył mu karę 11 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 150 stawek dziennych po 100 zł. każda;

V.  Na podstawie art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. i art. 44 § 1 pkt 1 i § 3 i 5 k.k.s. postępowanie karne względem S. K. (1) o przestępstwo opisane w punkcie V części wstępnej wyroku kwalifikowanego z art. 54 § 1 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s. w zb. z art. 61 § 1 k.k.s. w zw. z art. 20 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1pkt 1,2,3 i 5 k.k.s. - przy zastosowaniu przepisów kodeksu karnego skarbowego w brzmieniu obowiązującym do 16 grudnia 2005 r. – umorzył, i uznał oskarżonego za winnego przestępstwa polegającego na tym, że w okresie od co najmniej 31 stycznia 2003r. do 19 lipca 2004r. i od 30 lipca 2004r. do 25 sierpnia 2004r. w S., G., W., G. (1), H., Ł., U., K., D., D. (1), O., R. i innych miejscowościach na terenie województwa (...) i (...), działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i w krótkich odstępach czasu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc sobie z tego procederu stałe źródło dochodu, działając jako udziałowiec spółki (...) sp. z o. o. oraz osoba faktycznie zarządzająca tym podmiotem - uprawnionym do sprzedaży oleju napędowego armatorom rybołówstwa morskiego wymienionym w załączniku do wytycznych z dnia 10.01.2003r. i 01.01.2004r. dla okręgowych inspektorów rybołówstwa morskiego w sprawie zasad sprzedaży oleju napędowego armatorom rybołówstwa morskiego, a tym samym uprawnionym do wystawiania dokumentów o nazwie kwit bunkrowy mających znaczenie prawne, w celu upozorowania obrotu gospodarczego mającego postać dystrybucji dla armatorów kutrów rybackich i bunkrowaniu na ich kutrach zwolnionego z podatku akcyzowego oleju żeglugowego M. O. (...) oraz ukrycia faktu sprzedaży tego paliwa niezgodnie z przeznaczeniem, a także poza ewidencją magazynową i dokumentową właścicielom stacji benzynowych i innym nieustalonym osobom, działając wspólnie i w porozumieniu z Z. M., W. J. (1), J. S. (2), J. K. (2), Z. D., D. L. (1), J. S. (1), D. L. (2), K. G., S. W., H. P., B. F., R. D., P. F. i innymi osobami - armatorami kutrów rybackich uprawnionymi do podpisywania dokumentów o nazwie kwit bunkrowy, po uprzednim przekazywaniu im korzyści majątkowych celem poświadczania w tych dokumentach nieprawdy, co do okoliczności mającej znaczenie prawne, to jest do potwierdzenia odbioru oleju żeglugowego, którego w rzeczywistości nie odbierali lub odbierali w ilości mniejszej niż wynikało to z dokumentów, jako dostawca poświadczał nieprawdę, co do okoliczności mającej znaczenie prawne, to jest potwierdzał dostawy oleju żeglugowego armatorom, którego w rzeczywistości nie dostarczył lub dostarczył w ilości mniejszej, niż wynikało to z kwitu bunkrowego dokumentującego daną transakcję, bądź też przedkładał taki kwit bunkry do podpisu osobie zatrudnionej w jego spółce w charakterze agenta, i w ten sposób zostały wystawione poniżej wyszczególnione kwity bunkrowe wraz z fakturami VAT (…)

a także kierował wykonaniem takiego czynu zabronionego przez M. K. (2), D. L. (1), T. N., D. P. (1) i inne nieustalone osoby w ten sposób, że przekazywał wyżej wymienionym czyste dokumenty o nazwie kwit bunkrowy, celem nakłaniania poszczególnych armatorów jednostek rybackich do poświadczania nieprawdy w tych dokumentach, co do ilości pobranego przez armatora oleju żeglugowego, a następnie wyżej wymienieni, zatrudnieni jako agenci w spółce (...) sp. z o. o. i zobowiązani do przestrzegania zasad sprzedaży oleju napędowego - żeglugowego, po uprzednim uzyskaniu od armatorów: M. S., J. K. (3), F. B., J. S. (2), J. K. (2), J. L., Z. D., J. S. (1), D. L. (2), K. G., E. K., H. P., B. F., P. F. nierzetelnych kwitów bunkrowych w zamian za oferowane im korzyści majątkowe, podpisywali uzyskane w ten sposób dokumenty, jako dostawcy w ramach prowadzonej przez nich odrębnej działalności gospodarczej, w których to dokumentach armatorzy poświadczali nieprawdę, co do okoliczności mających znaczenie prawne, a następnie przekazywali mu te dokumenty, podczas gdy do tankowań jednostek armatorów kutrów rybackich wyszczególnionych w uzyskanych w ten sposób kwitach bunkrowych nigdy nie dochodziło lub w kwitach bunkrowych zawyżane były ilości dostarczonego dla danego armatora oleju żeglugowego i w ten sposób zostały wystawione poniżej wyszczególnione kwity bunkrowe wraz z fakturami VAT (…)

i uzyskane w ten sposób poświadczające nieprawdę dokumenty używał w ten sposób, że przedkładał je w Urzędzie Celnym w S., celem wykazania sprzedaży armatorom rybołówstwa morskiego i wykorzystania zgodnie z przeznaczeniem, co najmniej 1 855 489 litrów oleju żeglugowego, podczas gdy w rzeczywistości uzyskany w ten sposób olej żeglugowy w okresie od co najmniej 31 stycznia 2003r. do 19 lipca 2004r. jako produkt akcyzowy sprzedawał niezgodnie z przeznaczeniem poza ewidencją magazynową i dokumentową właścicielom stacji benzynowych i innym nie ustalonym osobom, wiedząc że nie została opłacona akcyza z tytułu sprzedaży towaru, to jest przestępstwa kwalifikowanego z art. 271 § 1 i 3 kk. w zb. z art. 18 § 1 kk. w zw. z art. 271 § 1 i 3 kk. w zb. z art. 273 kk. w zw. z art. 11 § 2 kk. w zw. z art. 12 kk. w zw. z art. 64 § 2 kk. w zw. z art. 65 § 1 kk. w zw. z art. 8 § 1 kks, i za to, na podstawie art. na podstawie art. 271 § 3 k.k. w zw. art. 11 § 3 k.k., przy zastosowaniu art. 64 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k., oraz art. 33 § 2 i 3 k.k. w zw. z art. 2 lat pozbawienia wolności i grzywnę w wysokości 200 stawek dziennych po 100 zł. każda;

VI.  S. K. (1) uznał za winnego zarzuconego mu w punkcie VI części wstępnej wyroku przestępstwa, tj. przestępstwa z art. 299 § 1 k.k. w zb. z art. 299 § 5 i 6 k.k. w zb. z art. 271 § 1 i 3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. (w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2015 r.) zw. z art. 4 § 1 kk i za to przestępstwo na podstawie art. 299 § 5 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. oraz art. 33 § 2 i 3 k.k. wymierzył mu karę 2 lat pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 150 stawek dziennych po 100 zł. każda;

VII.  T. W. uznał za winnego przestępstwa zarzuconego mu w punkcie VII części wstępnej wyroku, z tą zmianą, że z opisu czynu wyeliminował zwrot „w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw według przyjętego i zaakceptowanego podziału ról i zadań przy realizacji poszczególnych przedsięwzięć” przyjmując, iż z popełnienia przestępstwa uczynił sobie stałe źródło dochodu, uznając, że czyn ten wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 271 § 1 i 3 k.k. w zb. z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 270 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. (w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2015 r.) zw. z art. 4 § 1 kk, i za to przestępstwo na podstawie art. 271 § 3 k.k., przy zastosowaniu art. 64 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. oraz art. 33 § 2 i 3 k.k. wymierzył mu karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 150 stawek dziennych po 100 złotych każda;

VIII.  T. P. uznał za winnego zarzuconego mu w punkcie VIII części wstępnej wyroku przestępstwa z tą zmianą, że z opisu czynu wyeliminował zwrot „w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw według przyjętego i zaakceptowanego podziału ról i zadań przy realizacji poszczególnych przedsięwzięć”, przyjmując, iż z popełnienia przestępstwa uczynił sobie stałe źródło dochodu, uznając, że czyn ten wyczerpał znamiona z art. 270 § 1 k.k. w zb. z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 271 § 1 i 3 k.k. w zb. z art. 271 § 1 i 3 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. (w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2015 r.) zw. z art. 4 § 1 kk., oraz zarzuconego mu w punkcie IX części wstępnej wyroku przestępstwa, z tą zmianą, że z opisu czynu wyeliminował zwrot „w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw według przyjętego i zaakceptowanego podziału ról i zadań przy realizacji poszczególnych przedsięwzięć”, przyjmując, iż z popełnienia przestępstwa uczynił sobie stałe źródło dochodu uznając, że czyn ten wyczerpał znamiona z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.. (w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2015 r.) zw. z art. 4 § 1 kk, i za te przestępstwa:

- za czyn VIII, na podstawie art. 271 § 3 k.k. w zw. art. 11 § 3 k.k., przy zastosowaniu art. 64 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. oraz art. 33 § 2 i 3 k.k. wymierzył mu karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności i grzywnę w wysokości 150 stawek dziennych po 100 zł. każda;

- za czyn IX na podstawie art. 286 § 1 k.k., przy zastosowaniu art. 64 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. oraz art. 33 § 2 k.k., wymierzył mu karę 1 roku pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych po 100 zł. każda;

IX.  Na podstawie art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. i art. 44 § 1 pkt 1 i § 3 i 5 k.k.s. postępowanie karne względem W. C. (1) o przestępstwo opisane w punkcie X części wstępnej wyroku kwalifikowane z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 54 § 1 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k. w zb. z art. 54 § 1 k.k.s. w zb . z art. 61 § 1 k.k.s. w zw. z art. 20 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 pkt 1,2,3 i 5 k.k.s. - przy zastosowaniu przepisów kodeksu karnego skarbowego w brzmieniu obowiązującym do 16 grudnia 2005 r. - umorzył.

X.  W. C. (1) uznał za winnego zarzuconego mu w punkcie XI części wstępnej wyroku przestępstwa, przy czym z opisu czynu wyeliminował zwrot „w ramach zorganizowanej grupy mającej na celu popełnianie przestępstw opisanych w punkcie I, według przyjętego i zaakceptowanego podziału ról i zadań, przy realizacji poszczególnych przedsięwzięć”, uznając, że czyn ten wyczerpał znamiona z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. (w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2015 r.) zw. z art. 4 § 1 kk., i za to na podstawie art. 294 § 1 k.k. przy zastosowaniu art. 64 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. oraz art. 33 § 2 i 3 k.k. wymierzył mu karę 1 roku pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 150 stawek dziennych po 100 zł. każda;

XI.  Na podstawie art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. i art. 44 § 1 pkt 1 i § 3 i 5 k.k.s. postępowanie karne względem K. K. (3) o przestępstwo opisane w punkcie XII części wstępnej wyroku kwalifikowane z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 54 § 1 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s. w zb. z art. 54 § 1 k.k.s w zb. z art. 61 § 1 k.k.s. w zb. z art. 62 § 1 k.k.s. w zw. z art. 20 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 pkt 1 i 3 k.k.s. - przy zastosowaniu przepisów kodeksu karnego skarbowego w brzmieniu obowiązującym do 16 grudnia 2005 r. - umorzył.

XII.  M. K. (1) uznał za winnego zarzuconego mu w punkcie XIII części wstępnej wyroku przestępstwa, tj. przestępstwa z art. 299 § 1 k.k. w zb. z art. 299 § 5 i 6 k.k. w zb. z art. 271 § 1 i 3 k.k. w zb. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. (w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2015 r.) zw. z art. 4 § 1 kk, i za to przestępstwo na podstawie art. 299 § 5 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. oraz art. 33 § 2 i 3 k.k. wymierzył mu karę 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 150 stawek dziennych po 100 zł. każda;

XIII.  na podstawie art. 85 i 86 § 1 k.k. (w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2015 r.) w zw. z art. 4 § 1 k.k., połączył kary pozbawienia wolności i kary grzywny orzeczone względem:

1. M. G. (1) w punktach II, III i IV części rozstrzygającej wyroku i wymierzył mu karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności i grzywnę w wysokości 400 stawek dziennych po 100 zł. każda,

2. S. K. (1) w punktach II, V i VI części rozstrzygającej wyroku i wymierzył mu karę łączną 3 lat pozbawienia wolności i grzywnę w wysokości 400 stawek dziennych po 100 zł. każda,

3. T. P. w punkcie VIII części rozstrzygającej wyroku i wymierzył mu karę łączną 2 lat pozbawienia wolności i grzywny w wysokości 200 stawek dziennych po 100 zł. każda;

XIV. na podstawie art. 41 § 1 kk. orzekł wobec oskarżonych M. G. (1) i S. K. (1) środek karny w postaci zakazu zajmowania stanowisk związanych z prowadzeniem spraw majątkowych podmiotów gospodarczych na okres 5 lat;

XV. na podstawie art. 69 § 1 kk. i art. 70 § 1 kk. (w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2015 r. ) i art. 73 § 2 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. wykonanie kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił w stosunku do:

T. W. na okres 3 lat próby, oddając oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora sądowego,

- T. P. na okres 4 lat próby, oddając oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora sądowego,

- W. C. (1) na okres 3 lat próby, oddając oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora sądowego,

XVI. na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczył na poczet orzeczonych kar okresy tymczasowego aresztowania oraz zatrzymania:

M. G. (1) na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności od 19 lipca 2004 roku do 30 lipca 2004 r.

S. K. (1) na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności od 19 lipca 2004 r. do 30 lipca 2004 r. oraz od 23 września 2005 r. do 31 stycznia 2006 r.

T. W. na poczet orzeczonej kary grzywny od 19 lipca 2014 r. do 14 października 2004 r.,

M. K. (1) na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności od 22 września 2005 r. do 20 grudnia 2005 r.

XVII. na podstawie art. 2 ust. 1, art. 3 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r o opłatach w sprawach karnych oraz art. 627, 630 i 633 k.p.k. zasądził na rzecz Skarbu Państwa od każdego z oskarżonych, wydatki postępowania w części skazującej odnoszącej się do sprawy każdego z nich oraz opłaty w kwotach:

M. G. (1) – 8300 złotych,

S. K. (1) – 8400 złotych,

T. W. – 3300 złotych,

W. C. (1) – 3180 złotych,

M. K. (1) – 3300 złotych,

T. P. – 4300 złotych;

Apelację od wyroku wnieśli: prokurator oraz obrońcy oskarżonych: M. G. (1), S. K. (1) i W. C. (1).

I. Prokurator zaskarżył powyższe orzeczenie :

1) na niekorzyść oskarżonych M. G. (1), S. K. (1), T. W., T. P. i W. C. (1) w całości, w zakresie czynu zabronionego opisanego w punkcie I części dyspozytywnej,

2)  na niekorzyść oskarżonego M. G. (1) w całości, w zakresie czynu zabronionego opisanego w punkcie III części dyspozytywnej,

3)  na niekorzyść oskarżonego S. K. (1) w całości, w zakresie czynu zabronionego opisanego w punkcie V części dyspozytywnej,

4)  na niekorzyść oskarżonego W. C. (1) w całości, w zakresie czynu zabronionego opisanego w punkcie X i XI części dyspozytywnej,

5)  na niekorzyść oskarżonego R. K. w całości, w zakresie czynu zabronionego opisanego w punkcie XII części dyspozytywnej,

6)  na korzyść oskarżonych R. K. i M. K. (1) w całości, w zakresie czynu zabronionego opisanego w punkcie I części dyspozytywnej,

7)  w zakresie orzeczeń o karze łącznej i środkach probacyjnych co do
S. K. (1), T. P., T. W.,
W. C. (1) na niekorzyść.

Prokurator wyrokowi zarzucił:

1. w zakresie czynu I części wstępnej wyroku oraz pkt I części rozstrzygającej wyroku w odniesieniu do M. G. (1), S. K. (1), W. C. (1), T. W., T. P.

- na podstawie art. 438 pkt 3 kpk błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, a polegający na błędnym przyjęciu, że popełnianie przestępstw przez M. G. (1), S. K. (1), T. W., T. P. i W. C. (1) w okresie od co najmniej 27 stycznia 2000 r. do 19 lipca 2004 r. polegających na wprowadzeniu do obrotu handlowego limitowanego i zwolnionego z podatku akcyzowego oleju żeglugowego (...) jako oleju napędowego, w cenę którego wliczono wartość podatku akcyzowego, w ten sposób, że olej żeglugowy przeznaczony do eksploatacji przez jednostki rybołówstwa morskiego, bądź też środki transportu morskiego, wprowadzany na polski obszar celny z zerową stawką podatku akcyzowego sprzedawany był poza ewidencją magazynową i dokumentową właścicielom stacji benzynowych i innym ustalonym i nieustalonym osobom, natomiast armatorzy jednostek rybołówstwa morskiego, celem ukrycia pochodzenia towaru potwierdzali na dokumentach o nazwie kwit bunkrowy odbiór oleju żeglugowego, którego w rzeczywistości nie odbierali lub odbierali w ilości znacznie mniejszej, niż potwierdzali na kwitach bunkrowych, czym poświadczali nieprawdę co do okoliczności mającej znaczenie prawne, nie miało zorganizowanego charakteru w rozumieniu przepisu art. 258 § 1 i 3 k.k., podczas gdy prawidłowo ocenione dowody prowadzą do przeciwnego wniosku i pozwalają na ustalenie sprawstwa i winy w/w w sposób opisany zarzutem I części wstępnej wyroku,

w odniesieniu do T. W., T. P.

- na podstawie art. 438 pkt 2 kpk obrazę przepisów postępowania karnego, tj. art. 17 §1 pkt 6 kpk, mającą wpływ na treść wyroku, polegającą na uniewinnieniu T. W. i T. P. od zarzucanego im udziału w zorganizowanej grupie przestępczej, choć przy prawidłowych ustaleniach faktycznych, w tym co do daty popełnienia zarzucanego im czynu i przypisaniu im w tym zakresie sprawstwa winno nastąpić umorzenie postępowania względem wyżej wymienionych oskarżonych z uwagi na przedawnienie karalności zarzucanych im czynów,

w odniesieniu do R. K. i M. K. (1)

- na podstawie art 439 § 1 pkt 9 k.p.k. oraz art. 438 pkt 2 kpk obrazę przepisów postępowania karnego, tj. art. 14 §1 k.p.k. i art. 17§ 1 pkt 9 k.p.k. oraz na podstawie art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k., mającą wpływ na treść wyroku, polegającą na naruszeniu zasady skargowości i na uniewinnieniu R. K. i M. K. (1) od udziału w zorganizowanej grupie mającej na celu popełnianie przestępstw według przyjętego i zaakceptowanego podziału ról i zadań, tj. od czynu kwalifikowanego z art. 258 §1 k.k., w sytuacji gdy oskarżyciel publiczny nie zarzucił im popełnienia tego czynu zabronionego, co stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą wskazaną w art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k.,

2. w zakresie czynu III części wstępnej wyroku dotyczącego M. G. (1)

-

na podstawie art. 438 pkt 3 kpk błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, a polegający na błędnym przyjęciu, że popełnienie przestępstwa opisanego w pkt III aktu oskarżenia przez M. G. (1), nie miało zorganizowanego charakteru w rozumieniu przepisu art. 258 § 1 i 3 k.k., skutkującym eliminacją z opisu zarzuconego mu czynu zwrotu „w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw opisanych w punkcie I, według przyjętego i zaakceptowanego podziału ról i zadań przy realizacji poszczególnych przedsięwzięć", podczas gdy prawidłowo ocenione dowody prowadzą do przeciwnego wniosku i powalają na ustalenie sprawstwa i winy w/w w sposób opisany zarzutem I części wstępnej wyroku,

-

na podstawie art. 438 pkt 3 kpk błąd w ustaleniach faktycznych mających wpływ na treść orzeczenia poprzez uznanie, iż działanie polegające na przedłożeniu przez oskarżonego we właściwym Urzędzie Celnym dokumentacji poświadczającej nieprawdziwą okoliczność sprzedaży oleju żeglugowego celem wprowadzenia w błąd tego Urzędu co do istnienia podstawy do zastosowania zwolnienia z opłat podatku akcyzowego, w wyniku czego Skarb Państwa został pozbawiony wpływów z tego tytułu w łącznej wartości 7.754.030 zł, nie stanowi przestępstwa stypizowanego przepisem art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294§lkk, bowiem zaniechanie odprowadzenia podatku nie może być uznane za zachowanie wpisujące się w pojęcie „doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem", w następstwie czego Sąd dokonując opisu i kwalifikacji zachowania oskarżonego pominął działania polegające na wprowadzeniu w błąd Urzędu Celnego i powstałą szkodę, podczas gdy właściwa ocena przeprowadzonych dowodów prowadzi do wniosku, że oskarżony zachowaniem swoim wyczerpał znamiona czynu kwalifikowanego z art. 286§ 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zb. z art. 271 § 1 i 3 kk w zb. z art. 270 § l kk w zb. z art.18 § 1 k.k. w zw. z art. 271 §1 i 3 k.k. w zb. z art.273 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 § 1 kk w zw. z art. 8§1 kks,

- na podstawie art. 438 pkt 1 kpk obrazę przepisu art. 64 § 2 kk, poprzez jego zastosowanie w kwalifikacji prawnej czynu opisanego w pkt III części rozstrzygającej wyroku jako subsumpcji przypisanego oskarżonemu czynu, podczas gdy w opisie tym nie przedstawiono okoliczności związanych z recydywą, bowiem brak jest podstaw do uznania, iż M. G. (1) działał w warunkach powrotu do przestępstwa

-

na podstawie na podstawie art. 438 pkt 2 kpk obrazę przepisu art. 413 § 2 pkt 1 kpk mającą wpływ na treść orzeczenia, polegającą na zastosowaniu w kwalifikacji prawnej czynu opisanego w pkt III części rozstrzygającej wyroku jako subsumpcji przypisanego oskarżonemu czynu art. 57 § 2 kk, podczas gdy przepis ten nie odzwierciedla zachowania oskarżonego, a zawiera dyrektywę związaną z wymiarem kary,

-

na podstawie art. 438 pkt 1 kpk obrazę przepisu art. 64 § 2 kk, 65 §1 kk, poprzez przywołanie w/w przepisów jako podstawy wymiaru kary, podczas gdy Sąd korzystając z dyrektywy zawartej w przepisie art. 57 § 2 kk, w sytuacji zbiegających się podstawach nadzwyczajnego obostrzenia i złagodzenia kary, zastosował jej złagodzenie w oparciu o przepis art. 60§ 3 kk,

-

na podstawie art. 438 pkt 1 i 2 kpk obrazę przepisu postępowania karnego, tj. art. 413 § 1 pkt 6 kpk mającą wpływ na treść orzeczenia oraz art. 60 § 6 pkt 4 kk, poprzez zaniechanie przywołania go w części rozstrzygającej jako podstawy wymiaru kary oraz orzeczenie w ramach nadzwyczajnego złagodzenia, kary rodzajowo nieprzewidzianej przez w/w przepis, tj. kary pozbawienia wolności oraz w oparciu o przepis art. 33 § 2 i 3 kk kary grzywny, zamiast adekwatnej do wagi czynu kary grzywny, której podstawę w związku z zastosowaniem art. 60 § 3 kk stanowi przepis art. 60 § 6 pkt 4 kk, który to błąd miał wpływ na rozstrzygnięcie w zakresie kary łącznej orzeczonej wobec M. G. (1), którą niezasadnie objęto karę 11 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną za przedmiotowy występek,

3. w zakresie czynu V części wstępnej wyroku dotyczącego S. K. (1)

- na podstawie art. 438 pkt 1 kpk obrazę art. 4 § 1 kk, polegającą na zaniechaniu przywołania w/w przepisu jako podstawy wymiaru kary, a przez to nie wskazanie ustawy stanowiącej podstawę orzeczenia o karze, w sytuacji gdy w czasie popełnienia przestępstwa i w chwili orzekania obowiązywały inne ustawy, a Sąd w oparciu o w/w przepis obowiązany jest stosować przepisy względniejsze dla sprawcy

-

na podstawie art. 438 pkt 3 kpk błąd w ustaleniach faktycznych mających wpływ na treść orzeczenia, poprzez uznanie, iż działanie polegające na przedłożeniu przez oskarżonego we właściwym Urzędzie Celnym dokumentacji poświadczającej nieprawdziwą okoliczność sprzedaży oleju żeglugowego celem wprowadzenia w błąd tego Urzędu co do istnienia podstawy do zastosowania zwolnienia z opłat podatku akcyzowego, w wyniku czego Skarb Państwa został pozbawiony wpływów z tego tytułu w łącznej wartości 1 957 557,77 zł nie stanowi przestępstwa stypizowanego przepisem art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294§lkk, bowiem zaniechanie odprowadzenia podatku nie może być uznane za zachowanie wpisujące się w pojęcie „doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem", w następstwie czego Sąd dokonując opisu i kwalifikacji zachowania oskarżonego pominął działania polegające na wprowadzeniu w błąd Urzędu Celnego i powstałą szkodę, podczas gdy właściwa ocena przeprowadzonych dowodów prowadzi do wniosku, że oskarżony zachowaniem swoim wyczerpał znamiona czynu kwalifikowanego z art. 286§ 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zb. z art. 271 § 1 i 3 kk w zb. z art. 18 § 1 kk w zw. z art. 271 § 1 i 3 kk w zb. z art.273 kk w zw. z art. 11 §2 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 § 1 kk w zw. z art. 8§ 1 k.k.s.,

-

na podstawie art. 438 pkt 3 kpk błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, a polegający na błędnym przyjęciu, że popełnianie przestępstwa opisanego w pkt V aktu oskarżenia przez Macieja Sławomira Kicińskiego, nie miało zorganizowanego charakteru w rozumieniu przepisu art. 258 § 1 i 3 k.k., skutkującym eliminacją z opisu zarzuconego mu czynu zwrotu „w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw opisanych w punkcie I, według przyjętego i zaakceptowanego podziału ról i zadań przy realizacji poszczególnych przedsięwzięć", podczas gdy prawidłowo ocenione dowody prowadzą do przeciwnego wniosku i powalają na ustalenie sprawstwa i winy w/w w sposób opisany zarzutem I części wstępnej wyroku,

-

na podstawie art. 438 pkt 2 kpk obrazę przepisu postępowania karnego, tj. art. 413 § 2 pkt 1 kpk mającą wpływ na treść orzeczenia, polegającą na występowaniu rozbieżności pomiędzy treścią wyroku, a jego uzasadnieniem w zakresie uznania sprawstwa i winy oskarżonego co do przyjęcia w ramach prowadzonej spółki jawnej (...) w (...) (...), J. K. (1)" nierzetelnych faktur nr (...) wystawionych przez S. K. (1) współdziałającego z M. K. (1) jako (...),

- na podstawie art. 438 pkt 2 kpk obrazę przepisu postępowania karnego, tj. art. 424 § 1 pkt 1 kpk poprzez zaniechanie wskazania z jakich powodów Sąd nie objął czynem opisanym w pkt V części rozstrzygającej jako dokumentów poświadczających nieprawdziwą okoliczność sprzedaży spółce jawnej (...) w Sprzedaży (...), J. K. (1)" nierzetelnych faktur nr (...) wystawionych przez S. K. (1) współdziałającego z M. K. (1) jako (...)

-na podstawie art. 438 pkt 4 kpk rażącą niewspółmierność orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności w stosunku do wysokiego stopnia społecznej szkodliwości zarzuconych oskarżonemu czynów wynikającego z faktu zorganizowanego działania naruszającego szereg przepisów prawa, skutkiem którego było spowodowanie poważnych strat finansowych Skarbu Państwa oraz z uwagi na nieuwzględnienie zadań kary w zakresie prewencji indywidualnej i ogólnej,

4. w zakresie czynu X części wstępnej wyroku dotyczącego W. C. (1)

- na podstawie art. 438 pkt 1 i 3 kpk błąd w ustaleniach faktycznych mających wpływ na treść wyroku, polegający na błędnej ocenie, iż zachowanie oskarżonego polegające na udzieleniu pomocy do popełnienie czynu penalizowanego ustawą karno skarbową, tj. art. 54 § 1 kks oraz nieujawnienie przez tego oskarżonego przedmiotu opodatkowania podatkiem akcyzowym w postaci sprzedaży paliwa żeglugowego jako oleju napędowego, wyczerpujące znamiona czynu karno- skarbowego nie stanowi jednocześnie naruszenia przepisów ustawy kodeks karny, w następstwie czego przyjęto błędną ocenę o braku możliwości czynienia ustaleń i zakwalifikowania tego zachowania jako przestępstwa pospolitego, a następnie wymierzenia stosownej kary, co skutkowało obrazą przepisu art. 8 § 1 kks poprzez zaniechanie jego zastosowania do przedmiotowego zdarzenia,

5. w zakresie czynu XI części wstępnej wyroku dotyczącego W. C. (1)

- na podstawie art. 438 pkt 1 i 4 kpk obrazę przepisu art. 64 § 2 kk polegającą na wymierzeniu kary pozbawienia wolności wbrew warunkom jej nadzwyczajnego zaostrzenia wskazanym w tym przepisie w odniesieniu do dolnej granicy kary

6. w zakresie czynu XII części wstępnej wyroku dotyczącego K. K. (3)

- na podstawie art. 438 pkt 1 i 3 kpk błąd w ustaleniach faktycznych mających wpływ na treść wyroku polegający na błędnej ocenie, iż zachowanie oskarżonego polegające na udzieleniu pomocy do popełnienie czynu penalizowanego ustawą karno -skarbową, tj. art. 54 § 1 kks oraz nieujawnienie przez tego oskarżonego przedmiotu opodatkowania podatkiem akcyzowym w postaci sprzedaży paliwa żeglugowego jako oleju napędowego, wyczerpujące znamiona czynu karno- skarbowego stanowi jednocześnie naruszenie przepisów ustawy kodeks karny, w następstwie czego przyjęto błędną ocenę o braku możliwości czynienia ustaleń i zakwalifikowania tego zachowania jako przestępstwa pospolitego, a następnie wymierzenia stosownej kary, co skutkowało obrazą przepisu art. 8 § 1 kks poprzez zaniechanie jego zastosowania do przedmiotowego zdarzenia

7. w zakresie podstaw orzekania o karze łącznej i środkach probacyjnych

-

na podstawie art. 438 pkt 2 kpk obrazę przepisu postępowania karnego, tj. art. 413 §1 pkt 6 kpk oraz art. 413 §2 pkt 2 kpk mającą wpływ na treść orzeczenia, polegającą na zaniechaniu wskazania podstawy wymiaru kary łącznej grzywny wobec S. K. (1) i T. P.

-

na podstawie art. 438 pkt 2 kpk obrazę przepisu postępowania karnego, tj. art. 413 § lpkt 6 kpk oraz art. 413 §2 pkt 2 mającą wpływ na treść orzeczenia, poprzez zaniechanie przywołania pełnej podstawy prawnej do zastosowania warunkowego zawieszenia wykonania kary wobec T. W., T. P., W. C. (1), tj. art. 70 § 1 pkt 1 kk.

Prokurator wniósł o:

1. uchylenie orzeczenia Sądu zawartego w pkt I części rozstrzygającej wyroku, tj. orzeczenia o uniewinnieniu i

- przekazanie sprawy M. G. (1), S. K. (1), W. C. (1), T. W., T. P. do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji,

- umorzenie postępowania wobec R. K., M. K. (1) na podstawie art 17 §1 pkt 9 kpk - wobec braku skargi uprawnionego oskarżyciela,

2.  uchylenie orzeczenia Sądu zawartego w pkt III części rozstrzygającej wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania, a w takim przypadku uchylenie orzeczenia o karze łącznej pozbawienia wolności orzeczonej wobec M. G. (1) i wymierzenie kary łącznej grzywny za czyny opisane pkt II i IV części rozstrzygającej wyroku w wysokości 250 stawek dziennych po 100 zł,

3.  uchylenie orzeczenia Sądu zawartego w pkt V części rozstrzygającej wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania, a w takim przypadku uchylenie orzeczenia o karze łącznej, a następnie wymierzenie S. K. (1) za czyny opisane pkt II i V części rozstrzygającej wyroku kary łącznej 3 lat pozbawienia wolności i grzywny w wysokości 300 stawek dziennych po 100 zł,

lub w przypadku nieuwzględnienia zarzutów w zakresie winy lub wniosku o uchylenie wyroku w zakresie czynu V przypisanego S. K. (1), zmianę wyroku poprzez podwyższenie kary łącznej pozbawienia wolności do lat 5,

4. przekazanie Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania sprawy w zakresie przestępstwa pospolitego, którego znamiona zostały wypełnione zachowaniem pozostającym w zbiegu idealnym z czynem opisanym w pkt X części wstępnej wyroku zarzuconym W. C. (1),

5. zmianę wyroku w zakresie czynu XI części wstępnej wyroku zarzucanego W. C. (1), poprzez podwyższenie kary pozbawienia wolności orzeczonej za ten czyn i wymierzenie kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności,

6. przekazanie Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania sprawy w zakresie przestępstwa pospolitego, którego znamiona zostały wypełnione zachowaniem pozostającym w zbiegu idealnym z czynem opisanym w pkt XII części wstępnej wyroku zarzuconego R. K.,

7.  zmianę wyroku poprzez wskazanie , że kara łączna grzywny orzeczona wobec M. G. (1), S. K. (1), T. P. wymierzona została na podstawie art. 85 i 86 § 2 kk

8.  zmianę wyroku poprzez uzupełnienie podstawy orzeczenia warunkowego zawieszenia wykonania kary wobec T. W., T. P., W. C. (1) - pkt XV części rozstrzygającej wyroku - poprzez dodanie pkt 1 w odniesieniu do art. 70 § 1 k.k.

Obrońca oskarżonego M. G. (1) (adw. W. W. (2)) zaskarżył wyrok w części dot. pkt III, IV i XIII na korzyść oskarżonego. Wyrokowi zarzucił:

1)  naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:

--

-

art. 60 §6 pkt 4 k.k. w zw. z art. 60 §3 k.k. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i orzeczenie w pkt III wyroku kary pozbawienia wolności obok kary grzywny, podczas gdy w przypadku nadzwyczajnego złagodzenia kary dot. czynu stanowiącego występek, którego dolną granicą ustawowego zagrożenia jest kara pozbawienia wolności niższa od roku, sąd może wymierzyć jedynie grzywnę albo karę ograniczenia wolności,

-

art. 85 k.k. i art. 86 §1 k.k. poprzez jego błędne zastosowanie i wymierzenie oskarżonemu kary łącznej w wymiarze 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności i grzywny w wysokości 400 stawek dziennych po 100 zł każda podczas, gdy orzeczenie o karze łącznej pozbawienia wolności jest błędne z uwagi na nieprawidłowe orzeczenie w pkt III wyroku kary pozbawienia wolności,

-

art. 60 §3 k.k. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i wymierzenie kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania, w sytuacji gdy wyjaśnienia oskarżonego M. G. (1) doprowadziły do ujawnienia wobec organów ścigania informacji dotyczących osób uczestniczących w popełnieniu przestępstwa oraz istotne okoliczności jego popełnienia,

2)  rażącą niewspółmierność kary polegającą na wymierzeniu oskarżonemu kary bezwzględnego pozbawienia wolności w wymiarze roku i 6 miesięcy, w sytuacji gdy okoliczności sprawy, w tym w szczególności współdziałanie oskarżonego w wyjaśnieniu sprawy, ujawnienie wszystkich istotnych faktów popełnionego przestępstwa, pełna i szczera współpraca skazanego z organami ścigania w okresie prowadzonego postępowania dowodowego, jak i postawa skazanego w trakcie odbywania procesu – przemawiają za zastosowaniem względem M. G. (1) kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

Obrońca oskarżonego wniósł o:

- zmianę pkt III zaskarżonego wyroku poprzez usunięcie z części dotyczącej wymiaru kary zapisu wymierzającego M. G. (1) karę 11 miesięcy pozbawienia wolności,

- zmianę pkt XIII ppkt 1 poprzez usunięcie zapisu o karze łącznej pozbawienia wolności,

- zmianę pkt IV poprzez orzeczenie wobec oskarżonego M. G. (1) kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat,

ewentualnie

- uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Obrońca oskarżonego M. G. (1) (adw. T. B. (2)) zaskarżyła wyrok w zakresie orzeczenia dotyczącego wymiaru kary oskarżonego w punkcie III, IV, XIII i XIV wyroku.

Zarzuciła wyrokowi:

- naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. przepisu art. 271 §3 k.k. i art. 60 §3 k.k. oraz art. 60 §6 pkt 4 k.k. poprzez orzeczenie wobec oskarżonego za czyn opisany w pkt III kary pozbawienia wolności niezgodnie z treścią przepisu art. 60 §6 pkt 4 k.k., który przewiduje możliwość orzeczenia w warunkach art. 60 §3 k.k. wyłącznie kary grzywny za przestępstwo opisane w przepisie art. 271 §3 k.k.,

- rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec oskarżonego za czyn IV kary jedenastu miesięcy pozbawienia wolności poprzez nieorzeczenie o jej warunkowym zawieszeniu w stosunku do oskarżonego

i wniosła:

- o zmianę zaskarżonego wyroku w pkt III poprzez uchylenie orzeczonej wobec oskarżonego w tym punkcie kary jedenastu miesięcy pozbawienia wolności,

- o zmianę zaskarżonego wyroku w pkt IV poprzez wyeliminowanie z podstawy skazania przepisu art. 63 §3 k.k. i wprowadzenie do tej podstawy przepisu art. 60 §3 k.k.,

- o zmianę zaskarżonego wyroku w pkt XIII poprzez uchylenie orzeczenia w części dotyczącej połączenia kar pozbawienia wolności i uchylenie orzeczenia o wymierzeniu oskarżonemu kary łącznej jednego roku i sześciu miesięcy pozbawienia wolności,

- o zawieszenie w stosunku do oskarżonego wymierzonej mu za czyn IV kary pozbawienia wolności w wymiarze jedenastu miesięcy na okres próby lat trzech,

- o zmianę rozstrzygnięcia w pkt XVII stosownie do zmiany orzeczenia dotyczącego pkt III wyroku.

Obrońca oskarżonego W. C. (1) zaskarżył powyższy wyrok w odniesieniu do pkt X, XV tiret 2 oraz XVII tenoru w części odnoszącej się do W. C. (1).

Obrońca zarzucił wyrokowi:

1.  obrazę art. art. 4, 5 §2, 7 i 410 w zw. z art. 424 §1 pkt 1 k.p.k., poprzez nieuwzględnienie dowodów, o których mowa w uzasadnieniu apelacji, a znajdujących się w aktach sprawy, na które obrona wskazywała m.in. podczas głosu stron, dowodów, które podważały wartość dowodową wyjaśnień i zeznań, obciążających oskarżonego, co skutkowało: naruszeniem zasad, o których mowa w ww. artykułach k.p.k. oraz brakiem odniesienia się do tych dowodów w treści uzasadnienia wyroku, powodując tym samym wątpliwość co do tego, że podstawą wyroku był całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej;

2.  błąd w ustaleniach faktycznych będący konsekwencją przyjęcia za wiarygodne wyjaśnień oskarżonego M. G. (1) oraz wyjaśnień/zeznań jego kierowców rozwożących cysternami paliwo, czy też bliskiej współpracownicy ww. oskarżonego (...), przy jednoczesnym nieuwzględnieniu okoliczności wskazanych w wyjaśnieniach oskarżonego W. C. (1), zeznaniach M. C. (2), pracowników jego stacji benzynowych oraz pismach procesowych złożonych do akt przez obrońcę oskarżonego wraz z załączonymi dokumentami: z dnia 11 grudnia 2009r. (data wpływu do Prokuratury: 14.12.2009r.), z dnia 27 października 2010r. (data wpływu do Sądu: 29.10.2010r.) oraz z dnia 08 maja 2017r. (data wpływu do Sądu: 09.05.2017r.);

- co mogło mieć wpływ na treść wyroku.

Obrońca podnosząc powyższe wniósł o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu przestępstwa.

Obrońca oskarżonego S. K. (1) zaskarżył wyrok w części dotyczącej tego oskarżonego.

Wyrokowi zarzucił:

I.

• I.  obrazę przepisów prawa materialnego, tj. w szczególności obrazę:

  a)

  • a)  art. 299 k.k. – poprzez niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu, iż zostały spełnione wszystkie znamiona przestępstwa opisanego w art. 299 k.k., podczas gdy nie zostało wykazane w toku postępowania, by oskarżony dopuścił się czynu zabronionego, polegającego na uchylaniu się od opodatkowania z tytułu nabywania i sprzedaży produktów akcyzowych (w zakresie których to zarzutów dotyczących tych czynów nie doszło do skazania oskarżonego), a co za tym idzie nie zostało ani przesądzone ani wykazane by w przypadku oskarżonego pochodzenie jakichkolwiek środków pieniężnych było związane z popełnieniem tego czynu zabronionego,

    b)  art. 271 k.k. i art. 273 k.k. – poprzez przyjęcie, iż zostały wypełnione znamiona czynów zabronionych dotyczących przestępstw przeciwko dokumentom, podczas gdy ani oskarżony nie miał uprawnień do składania oświadczeń uznanych przez Sąd jako nieprawdziwe, ani nie wystawiał tych dokumentów ani nie przypisano mu konkretnych czynności z konkretnymi dokumentami uznanymi przez Sąd za nieprawdziwe a ponadto opisane w zaskarżonym wyroku czynności oskarżonego (odnoszące się do ogółu dokumentów) de facto sprowadzały się do przyjmowania dokumentów, w których inne osoby poświadczać miały nieprawdę bez wpływu oskarżonego,

II.

• II.  obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść wyroku, tj. w szczególności obrazę:

  a)

  • a)  art. 414 §1 k.p.k. w zw. z art. 17 §1 pkt 6 k.p.k. poprzez ich niezastosowanie, co spowodowało umożliwienie oskarżycielowi uniknięcie umorzenia postępowania z powodu przedawnienia poprzez zarzucenie oskarżonemu S. K. (1) dodatkowych zarzutów z kodeksu karnego,

    b)  art. 398 k.p.k. w zb. z art. 399 §1 i art. 17 §1 pkt 9 k.p.k. poprzez prowadzenie postępowania w sprawie nowych zarzutów mimo nieuzyskania zgody oskarżonego, a także wyjście poza granice pierwotnego aktu oskarżenia,

    c)  art. 6 k.p.k. w zw. z art. 313 §3 i 4 i art. 314 k.p.k. oraz art. 315 k.p.k. poprzez prowadzenie postępowania w sprawie nowych zarzutów bez umożliwienia oskarżonemu obrony przed nowym zarzutem na etapie postępowania przygotowawczego,

    d)  art. 5 §2 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k. poprzez rozstrzygnięcie niedających się usunąć wątpliwości na niekorzyść S. K. (1) oraz przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów i naruszenie zasady bezpośredniości polegające w szczególności na:

- odmowie wiarygodności wersji oskarżonego, która była spójna, wiarygodna i znajdowała potwierdzenie w innych dowodach,

- oparciu uznania winy oskarżonego głównie na wyjaśnieniach oskarżonego M. G. (1) i świadków D. P. (2), D. L. (1), T. N., którzy ogólnikowo opisywali zaangażowanie a w rzeczywistości świadomość oskarżonego co do działań bezprawnych a jednocześnie jako osoby czynnie w tym uczestniczące, inicjujące te działania a wręcz prowadzące proceder z wykorzystaniem działalności oskarżonego mieli interes w obciążaniu oskarżonego co pozwoliło im złagodzić swoją odpowiedzialność a dodatkowo ze stanu faktycznego pozostawali oni w konflikcie z oskarżonym, ukrywając przed nim rzeczywisty charakter podejmowanych działań,

- oparciu uznania winy oskarżonego na wydanych w stosunku do Spółki (...) sp. z .o. decyzjach Naczelnika Urzędu Celnego w K. (2) z dn. 15.09.2008r., które nie mogły wejść do obrotu prawnego ze względu na wadliwość wszczęcia postępowania podatkowego, w wyniku którego zostały one wydane a tym samym nie można uznać za wykazane czy też stwierdzone jakichkolwiek wiążącym orzeczeniem nieprawdziwości danych wskazanych w dokumentach Spółki (...) sp. z o.o.,

a w konsekwencji

III.

• III.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, mający wpływ na jego treść, a polegający na przyjęciu, że oskarżony S. K. (1) dopuścił się zarzucanych mu czynów podczas, gdy jak wynika z wyjaśnień oskarżonego zaprezentowanych w toku postępowania, popełnienie przez oskarżonego zarzucanych mu czynów nie miało miejsca,

  IV.  rażącą niewspółmierność wymierzonej oskarżonemu kary pomimo tego, iż znaczny upływ czasu od popełnienia czynu, warunki i właściwości osobiste oskarżonego, uzasadniały wymierzenie kary pozbawienia wolności w dużo mniejszym rozmiarze, jak również za złagodzeniem kary przemawiała dysproporcja z wymiarem kary wobec współoskarżonego M. G. (1), którego stopień zawinienia wynikający z opisu stanu faktycznego był o wiele wyższy niż w przypadku oskarżonego S. K. (1) a orzeczona wobec niego kara znacząco łagodniejsza.

Stawiając powyższe zarzuty, obrońca wniósł o:

1)  zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów a w zakresie zarzutu z pkt V aktu oskarżenia umorzenie postępowania,

ewentualnie

2)  wymierzenie oskarżonemu S. K. (1) kary łagodniejszej z warunkowym jej zawieszeniem,

natomiast w razie nieuwzględnienia wniosku o zmianę wyroku, wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacje prokuratora oraz obrońców oskarżonego M. G. (1) okazały się częściowo zasadne.

Przed przystąpieniem do ustosunkowywania się do kwestii problematycznych, dla oczyszczenia przedpola rozważań należy wskazać tematy oczywiste, które nie wymagają szerokiego uzasadnienia.

Przede wszystkim rację ma prokurator zarzucając bezwzględną przyczynę odwoławczą polegającą na uniewinnieniu R. K. i M. K. (1) od czynu zarzucanego w punkcie I części dyspozytywnej, czyli w skrócie – od udziału w zorganizowanej grupie przestępczej.

Lektura aktu oskarżenia zawartego na k. 23.263 i dalszych wskazuje, że prokurator oskarżył o udział w tej grupie: M. G. (1), S. K. (1), T. W., T. P. i W. C. (1). Ponadto przy liście artykułów Kodeksu karnego i Kodeksu karnego skarbowego, których naruszenie zarzucił prokurator R. K. i M. K. (1) próżno szukać art. 258 §1 bądź §3 k.k. Wreszcie, z opisu czynu I wynika rola wymienionych wyżej pięciu oskarżonych, ale nie ma wśród nich R. K. i M. K. (1), stąd uzasadniony jest zarzut prokuratora, iż Sąd meriti uniewinnił ich od czynu, który nie był im zarzucany. Dlatego w tym zakresie, stwierdzając zaistnienie przesłanki procesowej braku skargi uprawnionego oskarżyciela, należało uchylić wyrok w części dotyczącej uniewinnienia R. K. i M. K. (1) od czynu pierwszego i postępowanie w tym zakresie umorzyć z uwagi na brak skargi uprawnionego oskarżyciela.

Oczywiście zasadne są apelacje prokuratora oraz obojga obrońców M. G. (1) w zakresie czynu przypisanego w punkcie III części dyspozytywnej. Ma rację prokurator, że nietrafnie wskazano art. 57 §2 k.k. w kwalifikacji prawnej. Dość powiedzieć, że przepis ten dotyczy rozstrzygnięcia w przedmiocie kary w sytuacji, gdy zbiegają się podstawy do zastosowania nadzwyczajnego obostrzenia i nadzwyczajnego złagodzenia, a zatem nie ma nic wspólnego z kwalifikacją prawną. Dlatego przepis art. 57 §2 k.k. wyeliminowano z kwalifikacji prawnej czynu przypisanego w punkcie III części dyspozytywnej.

Kolejna zmiana dokonana w tym punkcie nie wymaga szerokich rozważań, gdyż strony zgodnie kwestionują wymierzenie kary 11 miesięcy pozbawienia wolności za ten czyn, wskazując, iż za czyn zagrożony karą pozbawienia wolności niższą od roku, kara nadzwyczajnie złagodzona może polegać wyłącznie na wymierzeniu kary ograniczenia wolności albo grzywny. Sąd I instancji przyznał się w uzasadnieniu do błędu (str. 287 uzasadnienia), stąd należało zmienić zaskarżony wyrok w ten sposób, że w podstawie orzeczenia o karze dodano art. 60 §6 pkt 4 k.k., wyeliminowano karę 11 miesięcy pozbawienia wolności, pozostawiając karę grzywny, a w konsekwencji należało uchylić wobec M. G. (1)karę łączną pozbawienia wolności, jako że pozostała mu tylko kara pozbawienia wolności orzeczona w punkcie IV części dyspozytywnej.

Oczywiście zasadny jest zarzut obrońcy oskarżonego M. G. (1) adw. T. B. (2), że Sąd nieprawidłowo w punkcie IV przywołał art. 63 §3 k.k., a powinien wskazać art. 60 §3 k.k. Sąd meriti w uzasadnieniu na str. 287 wskazał, że ten ostatni przepis był podstawą orzeczenia i takiej też zmiany dokonano w wyroku.

Ma oczywiście rację prokurator podnosząc, iż w punkcie XIII części dyspozytywnej przywołano przepis art. 86 §1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2015r., ale zabrakło podstawy wymiaru kary łącznej grzywny wskazywanej w §2 tego artykułu i takiej też zmiany dokonano w wyroku.

Zasadny jest wreszcie zarzut prokuratora, iż w punkcie XV części dyspozytywnej Sąd nie wskazał pełnej podstawy prawnej. Sąd wyraźnie wskazał, że chodziło mu o art. 70 §1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2015r., a do tej daty przepis ten był podzielony na punkty, stąd konieczne było dodanie punktu 1 tego przepisu.

Z kolei do kategorii zarzutów oczywiście bezzasadnych należy zaliczyć zarzuty zawarte w punkcie II w trzech pierwszych podpunktach apelacji obrońcy S. K. (1) Sąd Apelacyjny w Szczecinie w tym składzie podziela zapatrywania prawne Sądu Najwyższego zawarte w wyroku z dnia 10 października 2016r., (sygn. IV KK 152/16, LEX nr 2148637). Sąd Najwyższy stwierdził, że żadnego z uchybień przywołanych w art. 439 §1 k.p.k. nie wolno interpretować w sposób rozszerzający, a nadto, że „Zasada skargowości nie ogranicza sądu w ustaleniach wszystkich cech faktycznych tego zdarzenia oraz w zakresie oceny prawnej rozpoznawanego czynu. W konsekwencji, sąd nie jest związany ani szczegółowym opisem czynu zawartym w zarzucie aktu oskarżenia, ani kwalifikacją prawną nadaną temu czynowi przez oskarżyciela. Naruszenie zasady skargowości, a następnie uchybienie będące bezwzględną przyczyną odwoławczą (art. 439 §1 pkt 9 k.p.k. w zw. z art. 17 §1 pkt 9 k.p.k.), nastąpi wówczas, gdy sąd wyjdzie poza granice oskarżenia, to jest poza jego podstawę faktyczną, a nie poza wskazaną w akcie oskarżenia podstawę prawną odpowiedzialności karnej. Jeśli zatem sąd orzekający inaczej niż oskarżyciel postrzega zakres i przesłanki odpowiedzialności karnej oskarżonego za popełnienie zarzucanego mu czynu, to oczywiste jest, że pociągnie to konieczność zastosowania odmiennej kwalifikacji prawnej czynu przypisanego, do czego sąd jest nie tylko uprawniony, ale wręcz zobowiązany (art. 413 §2 pkt 1 in fine i art. 342 §1 k.p.k.). Zakres związanych z tym uprawnień (i obowiązków) sądu orzekającego obejmuje także uznanie, iż zarzucany jako jeden czyn (jedno zdarzenie historyczne) stanowi kilka, w odmienny sposób – niż w akcie oskarżenia – kwalifikowanych czynów zabronionych, byleby tylko każdorazowo był spełniony ów warunek w postaci utrzymania się w granicach oskarżenia”.

Przekładając te rozważania na grunt niniejszej sprawy należy zauważyć, że Sąd Okręgowy w Szczecinie wydając wyrok postąpił dokładnie tak samo, jak uczynił to Sąd Okręgowy orzekający w sprawie, o której mowa w wyroku Sądu Najwyższego, gdyż w kolejnych punktach umarzał postępowanie o przestępstwo skarbowe, po czym skazywał za odpowiadający mu czyn określony w Kodeksie karnym. Takie postąpienie spotkało się z aprobatą Sądu Najwyższego, który w sprawie IV KK 152/16 uchylił wyrok Sądu Apelacyjnego umarzający postępowanie o przestępstwa powszechne z uwagi na brak skargi uprawnionego oskarżyciela, co postuluje skarżący. Słusznie zatem Sąd Okręgowy w Szczecinie w niniejszej sprawie orzekając umorzył postępowanie o przedawnione przestępstwo skarbowe i jednocześnie skazał za odpowiadające mu zakresem czynności, czasem i miejscem przestępstwo powszechne. Warunkiem poprawności takiej decyzji procesowej jest od strony merytorycznej – ustalenie tożsamości czynu, a od strony procesowej – uprzedzenie strony o możliwości zmiany kwalifikacji prawnej (art. 399 §1 k.p.k.) i w razie złożenia wniosku przez oskarżonego – obligatoryjnego przerwania rozprawy w celu umożliwienia obrony (art. 399 §2 k.p.k.). Sąd nie był natomiast zobligowany, by dać oskarżonemu możliwość przygotowania do obrony na etapie postępowania przygotowawczego, gdyż oczekiwanie to nie znajduje oparcia w przepisach procedury karnej.

W niniejszej sprawie Sąd Okręgowy w Szczecinie w sytuacji, gdy 10 marca 2017r. prokurator złożył wniosek o zakwalifikowanie czynów na podstawie art. 8 k.k.s. w oparciu o Kodeks karny odroczył rozprawę do dnia 8 maja 2017r. w celu umożliwienia prokuratorowi opracowania pisemnego wniosku o zmianę kwalifikacji prawnej i umożliwienie obrońcom zapoznania się z tym wnioskiem. Z uwagi na wypadek prokuratora i niemożność sporządzenia wniosku, Sąd rozprawę odroczył do 29 czerwca 2017r. Pismo procesowe prokuratora wpłynęło 28 czerwca 2017r. (tom CXXXV, k. 26.813 i nast.). Ponieważ strony zgłosiły, że nie miały możliwości zapoznania się ze złożonym dzień wcześniej pismem, Sąd odroczył rozprawę do 6 września 2017r. (k. 26.953). W tym dniu obrońca S. K. (1) oświadczył, że dopiero tego dnia Sąd uprzedził o możliwości zmiany kwalifikacji prawnej, w związku z czym skorzystał z prawa z art. 399 §2 k.p.k. i złożył wniosek o odroczenie rozprawy. Mimo, że już wcześniej Sąd uprzedzał strony i dawał możliwość przygotowania się do obrony, odroczył rozprawę na kolejny termin w dniu 12 października 2017r., kiedy to wygłoszono mowy końcowe. Ponieważ tego dnia wznowiono przewód sądowy celem uprzedzenia o możliwości zmiany kwalifikacji wobec T. W., kolejny termin rozprawy odbył się 11 grudnia 2017r. i wtedy zapadł wyrok.

Ponieważ Sąd Okręgowy w Szczecinie uprzedził strony o możliwości zmiany kwalifikacji prawnej, strony skorzystały z uprawnienia z art. 399 §2 k.p.k., zaś pomiędzy pouczeniem w dniu 6 września 2017r. a ogłoszeniem wyroku 11 grudnia 2017r. upłynął wystarczający okres czasu umożliwiający przygotowanie do obrony, nie doszło do naruszenia przepisów postępowania w tym zakresie. Dlatego nie uwzględniono zarzutów apelacji obrońcy S. K. (1) wskazanych w punkcie II lit. a-c.

Nie są z kolei trafne zarzuty apelacji prokuratora dotyczące zarzutu III z części wstępnej wyroku (zarzut 2 tiret drugie apelacji), zarzutu V (zarzut 3 tiret drugie apelacji), zarzutu X (zarzut 4 apelacji), zarzutu XII (zarzut 6 apelacji). Ich cechą wspólną jest chęć potraktowania czynu z art. 54 §1 k.k.s. jako odpowiednika oszustwa z art. 286 §1 k.k. Zauważyć przy tym należy, że Sąd zastosował w odniesieniu do M. G. (1) i S. K. (1) art. 271 k.k. w miejsce art. 62 k.k.s., stąd rozbieżność co do czynów III i V dotyczy wyłącznie oceny czynu z art. 54 k.k.s.

Sąd odwoławczy nie podziela poglądu jakoby znamiona przestępstwa unikania opodatkowania i oszustwa klasycznego były tożsame. Pierwsze z nich polega na uchylaniu się od opodatkowania poprzez nieujawnianie przedmiotu lub podstawy opodatkowania lub nie składaniu deklaracji, przez co sprawca naraża podatek na uszczuplenie. We wszystkich formach tego czynu nie dochodzi do żadnych czynności ze strony organu podatkowego z tej prostej przyczyny, iż nie wie on o przedmiocie lub podstawie opodatkowania, ani nie otrzymuje deklaracji podatkowej. Oszustwo z kolei polega od strony przedmiotowej na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem za pomocą wprowadzenia w błąd albo wykorzystania błędu (pomijając niezdolność do należytego pojmowania działania, gdyż mówimy o oszukaniu organu państwa). Zatem to nie samo wprowadzenie w błąd lub wyzyskanie błędu stanowi o istotnej odmienności tego typu czynu zabronionego, ale doprowadzenie do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. O ile w przypadku czynu z art. 54 k.k.s. pasywność organu, który nie wie o niepłaceniu podatku jest elementem konstrukcyjnym, o tyle w przypadku przestępstwa z art. 286 k.k. nie da się jego popełnić w formie pasywnej, gdyż konieczne jest podjęcie przez organ podatkowy rozporządzenia mieniem. Organ musi zatem wiedzieć o pewnych zdarzeniach, z którymi ustawa wiąże skutki podatkowe, by móc uznać, że dochodzi do rozporządzenia, czyli świadomego rozdysponowania majątkiem. Istota czynów oskarżonych polegała zaś na tym, że nie informowali organów podatkowych o podjętym procederze, co jest możliwe przy samoobliczeniowym reżimie uiszczania większości podatków.

W orzecznictwie sądowym wątek ten pojawiał się niejednokrotnie, by wskazać na orzeczenia Sądu Najwyższego i sądów powszechnych, w których jednoznacznie wskazywano, że nie jest możliwe popełnienie przestępstwa z art. 286 k.k. w sytuacji, gdy organ podatkowy nie wie o zaistnieniu zdarzenia podatkowego.

Skarżąca odwołuje się do językowej wykładni pojęcia „rozporządzać” wskazuje, że Słownik języka polskiego PWN rozumie to pojęcie jako „korzystając z przysługującego prawa, wydać polecenie co do sposobu wykonywania czegoś”, ale także „mieć coś do własnej dyspozycji”, które prowadzi ją do uznania, że pozbawienie tej możliwości dysponowania już stanowi rozporządzenie. Nietrudno jednak zauważyć, że: po pierwsze, oba znaczenia zwrotu „rozporządzać” są równoznaczne, dlatego nie da się wykazać, by sąd uchybił zasadom wykładni przyjmując znaczenie pierwsze, po drugie, „mieć coś do własnej dyspozycji” w dalszym ciągu odwołuje się do świadomości osoby rozporządzającej

Wreszcie na gruncie prawa cywilnego, do którego odnosi się prokurator rozporządzenie jest immanentnie związane z „czynnością rozporządzającą”, które odpowiada właśnie występującemu na gruncie języka polskiego nieprawniczego „wydaniu polecenia co do sposobu wykonywania czegoś”.

Kończąc ten wątek wskazać należy, że w orzecznictwie sądów powszechnych i Sądu Najwyższego nie ma wątpliwości co do tego, że rozporządzenie wiąże się ze świadomością pokrzywdzonego co do jego stanu majątkowego i niekorzystną decyzją na skutek oszukańczych działań sprawcy, natomiast przymiotu tego nie ma zachowanie polegające na zaniechaniu dochodzenia należności podatkowych, o których organ nie miał wiedzy.

Przywołany przez prokuratora wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 października 2016r., sygn. IV KK 152/16 rzeczywiście dotyczył sytuacji, w której jeden z oskarżonych został uznany za winnego tego, że w celu osiągnięcia korzyści majątkowej użył dokumentów poświadczających nieprawdę w ten sposób, że składał deklaracje VAT-7, w których bezprawnie dokonywał zaliczenia na poczet podatku od towarów i usług fikcyjnych kwot podatku naliczonego w oparciu o 30 poświadczających nieprawdę faktur VAT dokumentujących transakcje pozorne, który to czyn został zakwalifikowany z art. 286 §1 k.k. i art. 273 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. Na tej podstawie prokurator buduje przekonanie o zmianie linii orzeczniczej Sądu Najwyższego, tyle że nie uwzględnia okoliczności, że Sąd ten może orzekać w zasadzie wyłącznie w granicach zarzutów kasacyjnych (art. 536 k.p.k.). Sąd Najwyższy wyraźnie podkreślił to z postanowieniu z dnia 31 marca 2015r. (I KZP 28/14) wskazując, że „Argumentacja przedstawiona w uzasadnieniach orzeczeń kasacyjnych związana jest nie tylko z okolicznościami rozstrzyganych spraw, ale i z konkretnymi zarzutami i wywodami autorów środków zaskarżenia; nie oznacza to, że poglądy wyrażone przez Sąd Najwyższy nie mają waloru bardziej uniwersalnego – walor taki mają, tyle że wymagają uważnej analizy pod kątem możliwości ich zastosowania w realiach innych spraw”. Warto o tym pamiętać, jako że w sprawie IV KK 152/16 prokurator sformułował tylko jeden zarzut kasacyjny polegający na wyrażeniu błędnego poglądu prawnego, iż w niniejszej sprawie nie można czynów zakwalifikowanych z ustawy karnej skarbowej zakwalifikować z Kodeksu karnego, w wyniku czego doszło do obrazy art. 8 k.k.s. Stwierdzając trafność zarzutu kasacyjnego Sąd Najwyższy uchylił wyrok Sądu Apelacyjnego i nie był uprawniony do badania innych okoliczności aniżeli podniesione w nadzwyczajnym środku zaskarżenia. Dlatego nie jest uprawnione wywodzenie z orzeczenia w sprawie IV KK 152/16 niczego ponad to, że w sprawach o przestępstwa powszechne wyczerpujące jednocześnie znamiona przestępstw skarbowych można w oparciu o art. 8 k.k.s. dokonać zmiany kwalifikacji z Kodeksu karnego skarbowego na Kodeks karny jednocześnie umarzając postępowanie o przestępstwo skarbowe. A z tym poglądem Sąd Okręgowy w Szczecinie się zgodził.

Stanowisko przeciwne prezentowanemu przez prokuratora wyrażone zostało nie tylko w wyroku Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie przytaczanym w apelacji, ale również w postanowieniu Sądu Najwyższego z 1 marca 2004r., V KK 248/03 (OSNKW 2004/4/51), wyroku Sądu Najwyższego z dnia 5 marca 2015r., III KK 407/14, wyrokach Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 21 lutego 2014r., II AKa 409/13, z dnia 26 czerwca 2014r., II AKa 153/14, z 3 kwietnia 2014r., II AKa 479/13, czy wcześniej prezentowane były przez Sąd Apelacyjny w Szczecinie w wyroku z 21 czerwca 2013r., II AKa 74/13. Zgodnie z tym stanowiskiem „zachowanie polegające na zaniżeniu należnego za dany okres rozliczeniowy podatku prowadzi do uniknięcia wydatku z własnego mienia podatnika kosztem uszczuplenia spodziewanego dochodu Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego i jako takie nie stanowi niekorzystnego rozporządzenia mieniem z majątku Skarbu Państwa”. Również w ostatnim czasie Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 7 grudnia 2018r., II AKa 156/18 stwierdził, że „Cywilnoprawne znaczenie „rozporządzenia mieniem” nie determinuje wykładni tego pojęcia na gruncie znamion strony przedmiotowej przestępstwa określonego w art. 286 §1 k.k. Ma ono tu bowiem znaczenie swoiste, odpowiadające przedmiotowi ochrony i odnosi się do szeroko postrzeganego stanu majątkowego pokrzywdzonego. Jego niekorzystną zmianę może wywołać rozporządzenie, rozumiane jako każda czynności zadysponowania mieniem, przewidziana przez przepisy prawa, kształtująca określony stan prawny”. Aby przyjąć niekorzystne rozporządzenie mieniem musi zatem dojść do czynności dysponowania ze strony oszukanego.

Dlatego Sąd Apelacyjny nie podzielił zarzutów prokuratora związanych z rzekomo niewłaściwą wykładnią art. 286 k.k. (zarzut 2 tiret drugie, zarzut 3 tiret drugie, zarzut 4 i zarzut 6 apelacji).

Oczywiście zasadne są zarzuty zawarte w punkcie 2 tiret trzecie i piąte apelacji prokuratora oraz w punkcie 3 tiret pierwsze.

Sąd meriti zupełnie niepotrzebnie powołał w kwalifikacji prawnej czynu opisanego w punkcie III części wstępnej art. 64 §2 k.k., jako że M. G. (1) nie stawiano zarzutu działania w warunkach recydywy. W konsekwencji niepotrzebnie przywołane art. 64 §2 k.k. oraz art. 65 §1 k.k. w podstawie wymiaru kary za ten czyn, z uwagi na to, że oskarżony nie działał w warunkach powrotu do przestępstwa, a nadto w sytuacji zbiegu podstaw nadzwyczajnego złagodzenia i nadzwyczajnego obostrzenia Sąd wybrał nadzwyczajne złagodzenie, stąd art. 65 k.k. nie stanowił podstawy wymiaru kary. Uwagi te jednak należało powtórzyć w przypadku czynu przypisanego w punkcie V części dyspozytywnej wobec S. K. (1), jako że jemu również nie przypisano działania w warunkach powrotu do przestępstwa, a tak samo przywołano art. 64 §2 k.k. w kwalifikacji i podstawie wymiaru kary, stąd na podstawie art. 435 k.p.k. należało dokonać tożsamej modyfikacji wyroku. Sąd odwoławczy ma poczucie, że chyba Sądowi I instancji chodziło o to, że stosując art. 65 §1 k.k. przywołał art. 64 §2 k.k. jako określający sposób nadzwyczajnego obostrzenia kary, ale tego nie wyjaśnił (art. 64 §2 k.k. został przywołany tylko na str. 277 uzasadnienia bez wyjaśnienia, o co chodziło Sądowi orzekającemu), a zatem dla uniknięcia wątpliwości, iż S. K. (1) nie jest recydywistą penitencjarnym, nie należało tego robić.

Słusznie prokurator podniósł brak art. 4 §1 k.k. w podstawie wymiaru kary S. K. (1) za czyn opisany w punkcie V części wstępnej, jako że Sąd wybrał poprzednio obowiązującą ustawę jako podstawę wymiaru kary.

Sąd odwoławczy nie podziela również zarzutu prokuratora jakoby doszło do błędu w ustaleniach faktycznych skutkujących niezasadnym uniewinnieniem M. G. (1), S. K. (1), W. C. (1), T. W. i T. P. od zorganizowanej grupy przestępczej (zarzut 1 tiret pierwsze i drugie oraz będące jego konsekwencją zarzuty: zarzut 2 tiret pierwsze, zarzut 3 tiret trzecie). Sąd meriti na str. 278-279 po dokonaniu oceny dowodów wskazał, jakimi kierował się względami dokonując uniewinnienia od zarzutu zawartego w punkcie I części dyspozytywnej. Nie można nie zgodzić się z poglądem, że do przypisania sprawstwa udziału w zorganizowanej grupie przestępczej konieczne jest istnienie świadomości istnienia takiej grupy i zamiaru uczestnictwa w niej. Nie każde jednak współdziałanie przestępne, a z takim niewątpliwie mamy do czynienia w tej sprawie i Sąd I instancji też tego nie kwestionuje, stanowi zorganizowaną grupę przestępczą. Poszczególni oskarżeni działali jednak według swojego zamiaru i nie istniał żaden ośrodek kierujący wykonywaniem sprawstwa. Zarzut prokuratora odnośnie czynu I jest zatem w ogóle nie do przyjęcia, a co najwyżej można było mówić o współdziałaniu M. G. (1) ze S. K. (1) w pierwszej fazie, a następnie utworzenia dwóch konkurencyjnych grup. Co więcej, i ta okoliczność ostatecznie wyklucza możliwość przypisania działanie w grupie przestępczej, pomiędzy dwoma pomysłodawcami zamiaru popełniania przestępstw paliwowych M. G. (1) i S. K. (1) doszło do konfliktu i każdy z nich zaczął prowadzić działalność na własną rękę. Trudno o bardziej widoczną oznakę tego, że nie chce się prowadzić wspólnej działalności przestępczej, aniżeli utworzenie własnych kanałów dystrybucji oleju żeglugowego i rozstanie w konflikcie. O tym zaś, że M. G. (1) i S. K. (1) nie mieli żadnego władztwa, ani możliwości kierowania działaniem pozostałych osób świadczy fakt, że pozostali oskarżeni – po rozstaniu domniemanych szefów grupy – współpracowali z każdym z nich niezależnie, a także z innymi osobami (wprost pisze o tym Sąd I instancji na str. 279 koniec pierwszego akapitu). Nie zmienia tego fakt, że tylko M. G. (1) i S. K. (1) dysponowali koncesją umożliwiającą obrót paliwami. To ustawiało ich w uprzywilejowanej pozycji względem pozostałych współsprawców, ale na tej podstawie nie można ustalić, że sposób kierowania współoskarżonymi przekraczał próg sprawstwa kierowniczego i wchodził na pole grupy zorganizowanej. Gdyby przyjąć punkt widzenia prokuratora w zasadzie w każdym przypadku kierowania cudzą działalnością przestępczą dochodziłoby do działania w zorganizowanej grupie przestępczej. De facto – gdyby chcieć działalność przestępczą przełożyć na działalność legalną – wyglądało to tak, jakby M. G. (1)i S. K. (1) byli pomysłodawcami pomysłu na biznes, poszukiwali współpracowników, a ściślej – agentów, którzy za prowizję znajdowali osoby pomagające w uzyskiwaniu potwierdzenia dostaw określonego rodzaju paliwa, dzięki czemu paliwo to można było sprzedać już jako olej napędowy na stacje paliw. Powyższe rozważania wskazują, że w pierwszej fazie nie zaistniała między M. G. (1) a S. K. (1) oraz między nimi a pozostałymi oskarżonymi tak bliska więź, która uzasadniałaby przyjęcie istnienia zorganizowanej grupy przestępczej. Raczej było to współdziałanie w przestępstwie z uwagi na wspólny interes i na bazie dość dużej nieufności, która ostatecznie doprowadziła do rozstania oskarżonych. W drugiej fazie – koncepcję zorganizowanej grupy przestępczej wyklucza współdziałanie innych oskarżonych z M. G. (1) i S. K. (1) niezależnie. Okoliczności tej ustalonej przez Sąd na str. 279 oskarżyciel nie kwestionuje. Oznacza to, że słusznie Sąd I instancji przyjął, że na żadnym etapie nie doszło do przejścia współdziałania przestępczego w fazę istnienia zorganizowanej grupy przestępczej. Nie było również możliwości, by którejkolwiek z osób przypisać świadomości przynależności i bycia kierowanym w ramach zorganizowanej grupy przestępczej przez M. G. (1) i S. K. (1). Dlatego zarzut 1 tiret pierwsze i drugie, zarzut 2 tiret pierwsze i zarzut 3 tiret trzecie apelacji prokuratora należało uznać za bezzasadne.

Nie ma też racji prokurator zarzucając Sądowi obrazę art. 424 k.p.k. Po pierwsze, uzasadnienie wyroku sporządzane jest po wydaniu wyroku, stąd nie może ono wpływać na jego treść, a tylko w razie ustalenia wpływu na treść wyroku można uwzględnić zarzut obrazy przepisów postępowania. Po drugie, Kodeks postępowania karnego jasno wskazuje, co musi się znaleźć w uzasadnieniu i nie można rozciągać jego przepisów na kwestie nie wymienione w art. 424 k.p.k. Jeżeli Sąd nie sporządził uzasadnienia w zakresie, który nie wynika z art. 424 k.p.k., nie można mu zarzucać obrazy przepisów postępowania. Dlatego zarzut 3 tiret piąte apelacji prokuratora był oczywiście bezzasadny.

Nie można również zgodzić się z kolejnymi zarzutami apelacji obrońcy S. K. (1) zawartego w punkcie II lit. d). Przede wszystkim, wyjaśnień oskarżonego nie można określić mianem spójnych. Dość powiedzieć, że oskarżony na początku postępowania sądowego (rozprawa z 1.06.2012r., k. 24.192 i nast.) odwołał wcześniejsze wyjaśnienia, po odczytaniu dotychczasowych oświadczył, że modyfikuje wszystkie te wypowiedzi poprzez dodanie partykuły „nie” przed wszystkimi oświadczeniami i wyjaśnieniami. Odmówił również odpowiedzi na pytanie, co stało się ze wszystkimi nadwyżkami paliwa, o których mówił wcześniej. W tej sytuacji słusznie Sąd I instancji zdyskwalifikował wiarygodność wyjaśnień S. K. (1) z postępowania sądowego uznając za nieprzekonujące argumenty świadczące o tym, że wszystkie jego wypowiedzi miałyby być opacznie zrozumiane. Przy tym stylistyka wypowiedzi, gdyby wprowadzić do nich zaprzeczenie, jest nieakceptowalna, na co słusznie zwrócił uwagę Sąd meriti. Dysponując zatem wyjaśnieniami oskarżonego z postępowania przygotowawczego, wyjaśnieniami M. G. (1), zeznaniami D. P. (1), D. L. (1) i T. N., nie sposób była dokonać odmiennej oceny dowodów, a tym samym poczynić odmienne ustalenia faktyczne, aniżeli te które zostały zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Obrońca podnosi, że M. G. (1) i przywołani wyżej świadkowie obciążali oskarżonego licząc na korzyści procesowe, jakby zapominając, że o nielegalnej współpracy ze S. K. (1) zeznawali również jego kolega ze studiów A. B. (1)i T. G., którzy nie mieli żadnego interesu prawnego w zeznawaniu na niekorzyść, gdyż A. B. (1) w odrębnym postępowaniu wymierzono karę bez nadzwyczajnego złagodzenia, natomiast T. G. korzystał ze złagodzenia kary z uwagi na postawę w sprawie (...) (...) (...), bez odniesienia się do niniejszej sprawy.

Dlatego należało uznać, że nie doszło do obrazy art. 7, 410 i 5 §2 k.p.k. w zakresie oceny wiarygodności zmienionych wyjaśnień S. K. (1) z postępowania sądowego, zwłaszcza przy braku jakiegokolwiek sensownego uzasadnienia tej zmiany.

Trochę racji ma obrońca zarzucając niezasadne oparcie się na decyzjach Naczelnika Urzędu Celnego w K. (3) z dnia 15.09.2008r. Rzeczywiście na stronie 136 uzasadnienia wyroku Sąd przywołał te decyzje, które zostały uchylone przez Dyrektora Izby Celnej na skutek uwzględnienia skargi kasacyjnej przez Naczelny Sąd Administracyjny, co obrońca S. K. (1) wykazał wnioskiem dowodowym na k. 26.725 z załącznikami. Jednocześnie jednak decyzje przywołane w uzasadnieniu wyroku nie wpłynęły w żaden sposób na treść wyroku, gdyż w żadnym z trzech finalnie przypisanych S. K. (1) czynach nie odniesiono się do wysokości podatku akcyzowego wynikającego z tych decyzji. Czyn przypisany w punkcie VI części dyspozytywnej to pranie brudnych pieniędzy, gdzie podstawą skazania były poszczególne przelewy wskazane w zarzucie, natomiast pozostałe dwa czyny zakwalifikowane zostały z art. 271 §1 i 3 k.k. w zb. z art. 18 §1 k.k. w zw. z art. 271 §1 i 3 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 §1 k.k. (czyn przypisany w punkcie II) i z art. 271 §1 i 3 k.k. w zb. z art. 18 §1 k.k. w zw. z art. 271 §1 i 3 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 §2 k.k. w zw. z art. 65 §1 k.k. (czyn przypisany w punkcie V). Żadne ze znamion przypisanych czynów nie odnosi się zatem do wysokości akcyzy (jak miałoby to miejsce w przypadku skazania z art. 54 k.k.s. lub z art. 286 k.k.), dlatego też wyliczenie wysokości tego podatku w kwestionowanych decyzjach nie przełożyło się na treść wyroku, stąd i ten zarzut należało uznać za nieuzasadniony.

Rację ma natomiast prokurator podnosząc w zarzucie 3 tiret czwarte pominięcie w opisie czynu, który Sąd ostatecznie przyjął w punkcie V części dyspozytywnej trzech faktur związanych z działalnością w (...) spółki jawnej (...) pośrednictwo w sprzedaży (...), J. K. (1)”. Faktury te były pierwotnie wymienione w opisie czynu przygotowanym przez prokuratora i znajdują się na dole strony 270 wyroku, zatem pozostają w zakresie oskarżenia. Sąd dokonując na nowo opisu czynu w punkcie V pominął te trzy faktury, przy czym w uzasadnieniu przywołał je na str. 22 w ustaleniach faktycznych, by następnie na str. 162 uzasadnienia wyrazić stanowisko, że te trzy faktury wystawione zostały w związku z działalnością M. K. (1), który był potrzebny by dokonać fikcyjnego obrotu olejem. Wreszcie faktury te zostały przywołane na str. 169 uzasadnienia jako dowód na sprawstwo M. K. (1). Oznacza to, że Sąd meriti uznał te trzy faktury, które wskazuje obecnie prokurator jako nierzetelne, tyle, że pominął je w opisie czynu. Ponieważ okoliczność ta została podniesiona w zarzucie apelacji prokuratora, Sąd odwoławczy mógł – w granicach zarzutu – dokonać zmiany zaskarżonego wyroku poprzez ujęcie tych trzech faktur w opisie czynu przypisanego w punkcie V części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku. Zważywszy na fakt, że są to zaledwie trzy faktury wobec wszystkich przypisanych na stronach 548-580 Sąd uznał, że dodanie tych trzech dokumentów nie zwiększa stopnia społecznej szkodliwości w sposób wymagający korekty orzeczenia o karze, a zatem nie doszło do naruszenia art. 454 §2 k.p.k. w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2015r.

Sąd odwoławczy nie podziela zarzutu obrońcy S. K. (1) jakoby doszło do obrazy prawa materialnego poprzez „przyjęcie, iż zostały wypełnione znamiona czynów zabronionych (art. 271 i 273 k.k.) dotyczących przestępstw przeciwko dokumentom, podczas gdy ani oskarżony nie miał uprawnień do składania oświadczeń uznanych przez Sąd jako nieprawdziwe, ani nie wystawiał tych dokumentów, ani nie przypisano mu konkretnych czynności z konkretnymi dokumentami uznanymi przez Sąd za nieprawdziwe a ponadto opisane w zaskarżonym wyroku czynności oskarżonego (odnoszące się do ogółu dokumentów) de facto sprowadzały się do przyjmowania dokumentów, w których inne osoby poświadczać miały nieprawdę bez wpływu oskarżonego”. Obrońca odczytując w ten sposób opis czynów przypisanych S. K. (1) w punktach II i V części dyspozytywnej abstrahuje od rzeczywistej treści zarzutów zawartej w wyroku. Czyn przypisany w punkcie II bazował na treści drugiego zarzutu prokuratorskiego przepisanego w części wstępnej wyroku z wyeliminowaniem znamion dotyczących działania w zorganizowanej grupie przestępczej, co było konsekwencją uniewinnienia od zorganizowania takiej grupy. Opis ten jest nieczytelny z uwagi na wymienienie dużej liczby dokumentów, jednakże jego zasadniczy zrąb wskazany w początkowej części opisu jest jasny i wynika z niego, że M. G. (1) i S. K. (1) w ramach wspólnej działalności gospodarczej i jako agenci dwóch podmiotów będąc uprawnionymi do wystawiania kwitów bunkrowych – w celu upozorowania nabycia oleju żeglugowego na jednostki pływające i jednocześnie w celu ukrycie sprzedaży właścicielom stacji benzynowych – działając wspólnie i w porozumieniu z armatorami kutrów rybackich uprawnionym do podpisywania dokumentów o nazwie kwit bunkrowy, po uprzednim przekazaniu korzyści majątkowej celem poświadczenia w nich nieprawdy, a także kierując wykonaniem takiego czynu zabronionego w odniesieniu do kolejnych 7 osób przekazywali im niewypełnione kwity bunkrowe celem nakładania poszczególnych armatorów jednostek rybackich do poświadczania nieprawdy, a uzyskane w ten sposób kwity bunkrowe przedkładali w spółce (...) S.A. celem wykazania sprzedaży armatorom rybołówstwa oleju żeglugowego.

Taki opis czynu znajduje odzwierciedlenie w zeznaniach tych armatorów, którzy kwitowali rzekomy odbiór większej ilości oleju żeglugowego niż w rzeczywistości to miało miejsce (i tu słusznie Sąd przyjął współsprawstwo), natomiast kierowanie nakłanianiem do kwitowania dostaw in blanco zostało prawidłowo nazwane sprawstwem kierowniczym. Jednocześnie rola kwitów bunkrowych nie kończyła się z momentem ich uzyskania, ale były one wykorzystywane do rozliczania w (...) S.A., a zatem doszło do posłużenia się tymi dokumentami, stąd nie ma wątpliwości, iż przyjęta kwalifikacja jest prawidłowa.

W odniesieniu do czynu przypisanego S. K. (1) w punkcie V części dyspozytywnej, a odnoszącego się do okresu, gdy S. K. (1) rozstał się z M. G. (1) i założyli konkurencyjne działalności Sąd wskazał, że działanie to miało na celu upozorowanie obrotu gospodarczego mającego postać dystrybucji dla armatorów kutrów rybackich oraz ukrycia faktu sprzedaży paliwa niezgodnie z przeznaczeniem, działając wspólnie i w porozumieniu z konkretnie wyliczonymi 14 osobami, armatorami kutrów, po uprzednim przekazaniu korzyści majątkowych, uzyskiwał potwierdzenie odbioru oleju żeglugowego, czyli poświadczał nieprawdę, a także kierował wykonaniem takiego czynu zabronionego przez kolejne 4 osoby, które jako agenci (...) sp. z o.o. nakłaniały armatorów do poświadczenia nieprawdy, a następnie dokumenty te były przedkładane w Urzędzie Celnym w S. celem wykazania sprzedaży oleju żeglugowego armatorom rybołówstwa morskiego. Dlatego i w tym przypadku należało uznać, że zachowania te polegające na uzyskiwaniu poświadczenia nieprawdy przybrały formę współsprawstwa i sprawstwa kierowniczego, a następnie użycia dokumentu poświadczającego nieprawdę przed organem celnym.

Ostatni z przypisanych oskarżonemu czynów polegał na praniu brudnych pieniędzy i Sąd uznał S. K. (1) za winnego czynu opisanego w punkcie VI części wstępnej. Również i opis tego czynu jasno wskazuje na znamiona czynu zabronionego, polegające na tym, że jako wspólnik spółki jawnej poświadczył nieprawdę na fakturach sprzedaży oleju napędowego, wiedząc, że transakcje nie miały miejsca, a następnie przekazał środki pieniężne w łącznej kwocie 927.384 zł pochodzące z korzyści związanych z popełnieniem przez niego, jako faktycznie zajmującego się działalnością firmy (...) spółka jawna czynu zabronionego, polegającego na uchylaniu się od opodatkowania z tytułu nabywania i sprzedaży produktów akcyzowych oraz podejmował inne czynności mające na celu udaremnienie lub znaczne utrudnienie stwierdzenia ich przestępnego pochodzenia przekazując środki M. K. (1) środki pieniężne tytułem zapłaty za wystawione faktury, które to środki zostały wprowadzone do legalnego obrotu firmy (...), a następnie przez ten podmiot uregulowano należności z tytułu zakupu towarów oraz przelał środki pieniężne na swój rachunek osobisty. W odniesieniu do tego czynu obrońca podnosi również, że nie doszło do skazania oskarżonego za uchylanie się od opodatkowania, co – jego zdaniem – wyklucza możliwość przesądzenia odpowiedzialności za pranie brudnych pieniędzy. Należy jednak pamiętać, że w orzecznictwie sądów powszechnych przyjmuje się, że „Skazanie sprawcy za przestępstwo prania brudnych pieniędzy nie jest uzależnione od wcześniejszego skazania sprawcy przestępstwa bazowego, ani nawet od wszczęcia postępowania karnego o to przestępstwo. Wystarczy, że zostanie ustalone, iż odnośne składniki majątkowe pochodzą z czynu zabronionego” (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 23.11.2016r., II AKa 220/16). Tezę tę podkreśla Sąd Najwyższy wyroku z 29.10.2015r. sygn. IV KK 187/15, który wskazuje, że „W postępowaniu o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe zasada samodzielności jurysdykcyjnej sądu karnego obowiązuje stosownie do art. 113 k.k.s. i w tym postępowaniu nie podlega ani osłabieniu, ani dalszym wyjątkom, niż określone w art. 8 §2 k.k.s. Sąd karny jest zatem legitymowany do tego, aby samodzielnie badać kwestię istnienia zobowiązania podatkowego oraz wysokość podatku określonego decyzją organów administracyjnych. Niedopuszczalne jest bowiem przypisanie sprawcy realizacji znamion stypizowanego w art. 299 §1 k.k. przestępstwa „prania pieniędzy” bez dostatecznie skonkretyzowanego określenia typu czynu zabronionego, z którym związane są korzyści majątkowe oraz jego kwalifikacji prawnej, a także bez udowodnienia popełnienia tego czynu”. Wyraźnie zatem odróżniać należy sytuację, gdy Sąd meriti uniewinnia od przestępstwa skarbowego (co wykluczałoby skazanie z art. 299 k.k.) od sytuacji, gdy umarza postępowanie z uwagi na przedawnienie karalności. Musi jednak w uzasadnieniu ustalić istnienie okoliczności uzasadniających przyjęcie sprawstwa czynu bazowego. I takie ustalenia zawarte są w pierwszej części uzasadnienia zaskarżonego wyroku, gdzie Sąd ustala poszczególne zachowania polegające na wystawianiu nierzetelnych kwitów bunkrowych, na ich podstawie faktur (str. 1-130), a następnie wylicza kwoty niezapłaconych podatków (str. 131-142). Dalej Sąd na str. 269-274 wykazuje naruszenia jakich norm prawa podatkowego oskarżony się dopuścił, by wskazać, że z uwagi na przedawnienie karalności musiał umorzyć postępowanie o przestępstwa skarbowe. Czyni to zadość wymogom ustalenia czynu bazowego.

Sąd podziela również pogląd Sądu Apelacyjnego w Katowicach wyrażony w wyroku z 18.04.2018r. (sygn. II AKa 557/17), że podmiotem dopuszczającym się występku z art. 299 k.k. może być również sprawca tzw. przestępstwa bazowego. W sytuacji zatem, gdy oskarżony S. K. (1) uzyskał korzyść z przestępstwa uchylania się od opodatkowania mógł być sprawcą przestępstwa prania brudnych pieniędzy. Wyraźnie jednak musi istnieć cezura pomiędzy czynem bazowym a czynem z art. 299 k.k., bowiem dopiero po zakończeniu czynności z przestępstwa bazowego można mówić o praniu brudnych pieniędzy.

Przekładając to na realia niniejszej sprawy, oznacza, że w sytuacji, gdy oskarżeni zmienili przeznaczenie oleju żeglugowego na olej napędowy i nie uiścili należności akcyzowych dopuścili się przestępstwa skarbowego. Uzyskane w ten sposób środki stanowiły już przedmiot prania brudnych pieniędzy i słusznie zostały w ten sposób potraktowane przez Sąd meriti. Podjęcie zatem działań polegających na przekazaniu środków dla oskarżonego M. K. (1), który podejmował działania quasi-legalizujące pochodzenie oleju żeglugowego i następnie zwrot – wszystko w ramach systemu finansowego, stanowią działania wyczerpujące znamiona prania brudnych pieniędzy.

Oczywiście, oskarżony kwestionował okoliczności związane z przestępstwami wymienionymi w punktach II, V i VI części dyspozytywnej także przez pryzmat błędu w ustaleniach faktycznych, ale jak już wcześniej wskazano, z przytoczonych dowodów wynika, że ustalenia te są prawidłowe, a do obrazy prawa materialnego nie doszło.

Odnosząc się do zarzutów apelacji obrońcy W. C. (1) należy wskazać, że nie mogły one wywołać pożądanego skutku w postaci uniewinnienia oskarżonego. W. C. (1) nie przyznawał się do przynależności do zorganizowanej grupy przestępczej, od którego został uniewinniony, ale w toku postępowania przygotowawczego (k. 3813-3815) bardzo obszernie wyjaśnił, że w pozostałym zakresie przyznaje się do zarzucanego mu czynu, z tym że nie miał świadomości, iż nie jest to olej napędowy. Do tej ostatniej kwestii Sąd wróci w dalszej części uzasadnienia. Oskarżonemu za czyn opisany w punkcie XI części wstępnej wymierzono minimalną karę, a zatem tak, jakby doszło do zaledwie przekroczenia progu wartości znacznej. W. C. (1) wskazał jednak, że nabył od M. G. (1) paliwo bez faktury, poza normalnymi dostawami, które odbywały się w obrocie fakturowym, podważając jedynie ilość, uważając, że 1.000.000 litrów to stanowczo za dużo. Sąd przypisał oskarżonemu 397.000 litrów oleju żeglugowego, której to ilości nie sposób podważyć, tym bardziej, że okoliczność ta nie ma znaczenia dla odpowiedzialności oskarżonego. W. C. (1) przypisano sprawstwo tylko oszustwa konsumenckiego polegającego na sprzedaży odbiorcom końcowym paliwa żeglugowego jako oleju napędowego. Przy ilości 397.000 litrów paliwa wartość niekorzystnego rozporządzenia mieniem została ustalona na 1.167.180 złotych, czyli przekroczenie progu 200.000 złotych uzasadniające skazanie z art. 286 §1 k.k. w warunkach art. 294 §1 k.k. następowałoby już przy sprzedaży 68.027 litrów paliwa, a o dwóch transportach po 30.000 litrów wspomina sam W. C. (1) na k. 3814. Jednocześnie odnosił się do 5 legalnych transportów, przy których przyjął 2 transporty bez faktury, a jak wiadomo z samej dokumentacji (...) sp. z o.o. i spółki (...) transportów zafakturowanych było znacznie więcej. W. C. (1) wyjaśnił również, że w P. (1) i L. sprzedaje tygodniowo 10.000 litrów, a w (...) tysiące litrów paliwa. W okresie od 14 maja 2002r. do 19 lipca 2004r. sprzedał 1.356.000 litrów (pomijając inne stacje, na których w tym czasie sprzedawał paliwo). Uwzględniając zeznania kierowcy W. S. twierdzącego, że w kulminacyjnym momencie zaledwie połowa paliwa żeglugowego była zlewana na jednostki pływające i łącząc to z zeznaniami księgowej A. M. (k. 5906), która stwierdziła, że w pewnym momencie około 800.000 złotych było w firmie w postaci środków trwałych i towaru nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach dochodu, trzeba stwierdzić, że jakiekolwiek wątpliwości zostały prawidłowo rozstrzygnięte przez Sąd meriti, a jak wspomniano już przy wykazaniu ilości 68 tysięcy litrów paliwa kwalifikacja prawna była prawidłowa, zaś oskarżonemu wymierzono minimalną karą przewidzianą w ustawie, gdyby nie zachodziły przesłanki nadzwyczajnego obostrzenia kary.

Sąd nie ma przy tym wątpliwości, że nie ma podstaw do kwestionowania zeznań M. C. (2), czy pracowników stacji benzynowych prowadzonych przez W. C. (1), gdyż sam M. G. (1) przyznawał, że dochodziło do legalnej sprzedaży paliwa oskarżonemu. Mogli oni zatem obserwować te legalne transporty, co nie podważa z kolei wyjaśnień M. G. (1), ani zeznań P. N., P. S. (2), wspomnianego W. S. i A. M..

Odnosząc się do kwestii świadomości W. C. (1) odnośnie tego, że kupował olej żeglugowy, a nie olej napędowy wskazać trzeba, że dostawy odbywały się w okresie, gdy olej żeglugowy nie był barwiony na niebiesko. Zważywszy jednak na treść wyjaśnień M. G. (1), który zaproponował W. C. (1) zakup oleju żeglugowego poza obrotem fakturowym, które znajdowały wsparcie w zeznaniach A. M., która relacjonowała, że była kilkakrotnie świadkiem rozmów M. G. (1) z W. C. (5), w których ten ostatni prosił o wrzucanie paliwa na jego stację, zaś M. G. (1) poprosił o informowanie o jakości paliwa żeglugowego, aby mógł odpowiednio dolać oleju napędowego, to łącząc te dowody nie ma żadnych podstaw, by kwestionować oceny Sądu I instancji odnośnie tego, że W. C. (1) miał pełną świadomość, iż nabywane przez niego paliwo stanowi olej żeglugowy.

Oczywiście zasadny jest natomiast zarzut prokuratora obrazy art. 65 §1 k.k. odsyłającego do art. 64 §2 k.k. w kwestii podwyższania dolnej granicy ustawowego zagrożenia, stąd uzasadnione było podwyższenie kary orzeczonej w punkcie XI do roku i 1 miesiąca pozbawienia wolności, gdyż kara nadzwyczajnie obostrzona musiała być wyższa, aniżeli najniższe zagrożenie przewidziane w Kodeksie karnym dla zwyczajnego ustawowego zagrożenia. Sąd nie znalazł natomiast podstaw do dalszego podwyższania kary za ten czyn.

W apelacji obrońcy M. G. (1) adw. W. W. (2) stawiany jest zarzut obrazy art. 60 §3 k.k. polegającej na niewłaściwym jego zastosowaniu i wymierzeniu kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. Zarzut ten jest niesłuszny, gdyż z art. 69 §3 zdanie drugie k.k. w brzmieniu obowiązującym w dniu zakończenia czynu wynika, że „zawieszenia wykonania kary, o którym mowa w art. 60 §3-5 k.k. nie stosuje się do sprawcy określonego w art. 64 §2 k.k.” Ten natomiast przepis znajduje zastosowanie do sprawców określonych w art. 65 §1 k.k., a te znamiona wyczerpał oskarżony w zakresie czynu przypisanego w punkcie IV części dyspozytywnej.

Rozważając zaś zarzut obrońcy M. G. (1) adw. T. B. (2) trzeba wskazać, że zastosowanie warunkowego zawieszenia wykonania kary w stosunku do kary pozbawienia wolności wymierzonej temu oskarżonemu w punkcie IV jest możliwe na ogólnych zasadach, przy czym zgodnie z art. 69 §3 k.k. w brzmieniu obowiązującym w czasie czynu zawieszenia wykonania kary nie stosuje się do sprawcy określonego w art. 64 §2, chyba że zachodzi wyjątkowy wypadek, uzasadniony szczególnymi okolicznościami. Oznacza to, że co do zasady sprawcom odpowiadającym w warunkach art. 65 §1 k.k., do których stosujemy zasady wynikające z art. 64 §2 k.k. nie powinno się stosować środków probacyjnych. Jeżeli zatem Sąd nie dopatrzy tych szczególnych okoliczności, powinien zastosować karę bezwzględną.

W ocenie Sądu odwoławczego zachodzą szczególne okoliczności, ale tylko w odniesieniu do M. G. (1). Za zastosowaniem kary z warunkowym zawieszeniem wykonania kary przemawia fakt, że czyny mu przypisywane zakończyły się 15 lat temu i oskarżony nie popełnił ponownie przestępstw. Co istotne, jego postawa w toku procesu, wskazuje na to, że zrozumiał niewłaściwość swojego postępowania, gdyż współdziałał z prokuratorem w celu wyjaśnienia przestępstwa. Na korzyść oskarżonego przemawia również zaangażowanie w projekty społeczne wykazane przez obrońcę w toku postępowania apelacyjnego, a okres próby pomoże zweryfikować, czy taka działalność była wykorzystywana tylko instrumentalnie, czy też jest przejawem nowej postawy życiowej oskarżonego. Przeciwko warunkowemu zawieszeniu przemawia natomiast waga czynu, która znalazła jednakże odzwierciedlenie także i w karze grzywny, która będzie wykonywana w całości. Ostatecznie Sąd odwoławczy uznał zarzut apelacji obrońcy za zasadny i warunkowo zawiesił wykonanie kary pozbawienia wolności wobec M. G. (1) na okres 4 lat próby, oddając go pod obligatoryjny dozór kuratora.

Pozostała zatem do rozstrzygnięcia kwestia zarzutów rażącej niewspółmierności kary podniesiona przez obrońcę S. K. (1) oraz prokuratora skarżącego rażącą łagodność kary łącznej grzywny i pozbawienia wolności wymierzonych temu oskarżonemu.

Kary wymierzone za poszczególne czyny nie rażą swoją surowością, którą wyznacza poczucie sprawiedliwości i wskazujące, iż w powszechnym odczuciu kara jest nieadekwatna do celów kary wyznaczonych w art. 53 k.k. Nie może natomiast być argumentem fakt skazania M. G. (1) na kary łagodniejsze, bowiem równość nie polega na tym, że oskarżonym powinny być wymierzane kary porównywalne, ale na tym, że w równej sytuacji osoby są traktowane w równy sposób. Sytuacja M. G. (1) i S. K. (1) nie są równe. Oczywiście nie można na niekorzyść S. K. (1) brać pod uwagę odwołania wcześniejszych wyjaśnień, ani nawet przedstawienia nikle prawdopodobnego wytłumaczenia diametralnej zmiany wyjaśnień. Natomiast nic nie stoi na przeszkodzie łagodniejszemu potraktowaniuM. G. (1) zważywszy na jego postawę w procesie, szczere i obszerne wyjaśnienia, które dodatkowo znalazły potwierdzenie – jak już wcześniej szerzej wspomniano – w zeznaniach m.in. A. B. (1) i T. G.. Dlatego brak współmierności kary wymierzonych wobecM. G. (1) i S. K. (1) nie był argumentem branym pod uwagę przez Sąd odwoławczy.

Odnosząc kary jednostkowe do wagi poszczególnych czynów należało uznać, że nie są one rażąco surowe. Za przestępstwo opisane w punkcie II wymierzona kara roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności oraz 150 stawek dziennych grzywny nie razi, gdy uwzględni się fakt, że przestępczy proceder trwał ponad 2,5 roku, a w jego toku „zalegalizowano” zbycie jako oleju napędowego 4.589.562 litrów oleju żeglugowego. Podobnie, w przypadku czynu V – wymierzona kara 2 lat pozbawienia wolności oraz 200 stawek dziennych grzywny należycie uwzględnia fakt 1,5-rocznego działania i doprowadzenia do sprzedaży poza ewidencją magazynową co najmniej 1.855.489 litrów oleju żeglugowego.

Wreszcie, wymierzona za czyn VI kara 2 lat pozbawienia wolności i 150 stawek dziennych grzywny uwzględnia pranie 927.684 złotych pochodzących z przestępstwa. Uwzględniając dolną granicę roku pozbawienia wolności przy praniu 200.000 złotych, wymierzona kara nie jest wygórowana.

Sąd odwoławczy nie podzielił zarzutu apelacji prokuratora jakoby kara łączna pozbawienia wolności była zbyt łagodna, ani zarzutu apelacji obrońcy oskarżonego jakoby kara łączna była zbyt surowa.

Oskarżonemu wymierzono za poszczególne przestępstwa:

- za czyn II – kary 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności oraz 150 stawek dziennych grzywny po 100 złotych,

- za czyn V – karę 2 lat pozbawienia wolności oraz 200 stawek dziennych grzywny po 100 złotych,

- za czyn VI – karę 2 lat pozbawienia wolności oraz 150 stawek dziennych grzywny po 100 złotych.

Oznacza to, że kara łączna powinna zostać wymierzona w granicach od 2 lat do 5 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności oraz od 200 do 500 stawek dziennych grzywny. Wymierzając kary łączne 3 lat pozbawienia wolności i 400 stawek dziennych grzywny, a zatem mniejszą niż średnia kara równo odległa od najsurowszej z kar jednostkowych i sumy kar – w przypadku pozbawienia wolności i większą – w przypadku kary grzywny, Sąd uwzględnił finansowy charakter czynów, które godziły także w inne dobra chronione prawem (obrót gospodarczy przy art. 299 k.k. i wiarygodność dokumentów – w obu pozostałych przypadkach), ale jednak bazowały na przestępstwach o charakterze finansowym. Z drugiej jednak strony – popełnienie trzech przestępstw w różnych konfiguracjach, przez długi okres i dodatkowo godzących w dobra umieszczone w dwóch rozdziałach Kodeksu karnego, przemawia przeciwko absorpcji. Z kolei prokurator nie skarżąc kar jednostkowych, ale żądając podwyższenia kary łącznej do 5 lat pozbawienia wolności powinien mieć na uwadze, że przy zbliżonym czasowo okresie trwania przestępstw i jednak podobieństwie dwóch czynów, żądanie kary niemal w pełni kumulacyjnej nie jest adekwatne. Z uwagi na wymiar kary łącznej pozbawienia wolności brak było podstaw do rozważania warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności wobec S. K. (1).

Dlatego na podstawie art. 437 § 1 i 2 k.p.k. Sąd uwzględnił częściowo zarzuty apelacji obrońców oskarżonego M. G. (1) i prokuratora, w związku z czym:

VI.  uchylił zaskarżony wyrok w części uniewinniającej R. K. i M. K. (1) od czynu opisanego w punkcie I części dyspozytywnej wyroku, i na podstawie art. 17 §1 pkt 9 k.p.k. umorzył postępowanie przeciwko wyżej wymienionym o ten czyn,

VII.  zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

1.  w punkcie III części dyspozytywnej z kwalifikacji prawnej wyeliminował art. 57 §2 k.k., art. 64 §2 k.k. i art. 65 §1 k.k., zaś z wymiaru kary wyeliminował art. 64 §2 k.k., art. 65 §1 k.k., dodaje art. 60 §6 pkt 4 k.k. i wyeliminował karę 11 miesięcy pozbawienia wolności,

2.  w punkcie IV części dyspozytywnej w podstawie wymiaru kary w miejsce „art. 63 §3 k.k.” wprowadził „art. 60 §3 k.k.”,

3.  w punkcie V części dyspozytywnej do opisu czynu po wyliczeniu faktur, a przed wyrazami „i uzyskane w ten sposób poświadczające nieprawdę dokumenty używał” dodał wyrazy „a także prowadząc działalność gospodarczą w (...) spółki jawnej (...) pośrednictwo w Sprzedaży (...), J. K. (1)” poświadczył nieprawdę na fakturze:

- nr (...) z dnia 23.01.2003r. dotyczącej sprzedaży 30.000 litrów oleju napędowego za kwotę 73.556 zł,

- nr (...) z dnia 28.01.2003r. dotyczącej sprzedaży 30.000 litrów oleju napędowego za kwotę 74.464 zł,

- nr (...) z dnia 31.01.2003r. dotyczącej sprzedaży 30.000 litrów oleju żeglugowego za kwotę 74.464 zł, wiedząc, że opisane w związku z tymi fakturami transakcje nie miały miejsca”, do podstawy wymiaru kary dodał art. 4 §1 k.k. i skreślił art. 64 §2 k.k., eliminując art. 64 §2 k.k. również z podstawy wymiary kary,

4.  w punkcie XI części dyspozytywnej podwyższył karę pozbawienia wolności wymierzoną W. C. (1) do roku i miesiąca i do tej kary odniósł orzeczenia o warunkowym zawieszeniu wykonania kary oraz o dozorze kuratora,

5.  w punkcie XIII części dyspozytywnej do podstawy wymiaru kary łącznej po art. 86 §1 k.k. dodał §2 tego artykułu i uchylił karę łączną pozbawienia wolności orzeczoną wobec M. G. (1),

6.  w punkcie XV części dyspozytywnej po oznaczeniu „art. 70 §1” dodał „pkt 1”,

7.  w punkcie XV na podstawie art. 69 § 1 – 3 k.k. oraz art. 70 § 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym do 15 maja 2005 r. warunkowo zawiesił M. G. (1) wykonanie kary pozbawienia wolności orzeczonej w punkcie IV części dyspozytywnej na okres próby 4 lat i oddał pod dozór kuratora,

VIII.  w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymał w mocy.

O kosztach procesu wobec M. G. (1), S. K. (1) i W. C. (1) orzeczono na podstawie art. 633 i 636 § 1 k.p.k. oraz art. 2 ust. 1 pkt 3, 4, 5, art. 3 ust. 1, art. 8 i 10 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983r. Nr 49, poz. 223 ze zm.) nie znajdując podstaw do zwolnienia oskarżonych od ich ponoszenia, przy czym wobec nieuwzględnienia w pełni apelacji prokuratora i obrońców, wydatkami strony zostały obciążone po równo.

W odniesieniu do T. W., T. P., R. K. i M. K. (1) Sąd obciążył kosztami procesu za postępowanie odwoławcze Skarb Państwa, gdyż apelacja prokuratora bądź to nie została uwzględniona, bądź też doszło do umorzenia postępowania w zakresie, w którym uchylono wyrok co do R. K. i M. K. (1).

(Andrzej Olszewski) (Andrzej Wiśniewski) (Andrzej Mania)