Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 1 sierpnia 2019 r. – Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. stwierdził, że J. P. jako pracownik u płatnika składek M. W. (1) nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od dnia 1 kwietnia 2019 r.

W uzasadnieniu decyzji ZUS podniósł, że płatnik składek M. W. (1) 4 kwietnia 2019 r. przekazał do ZUS za J. P. dokument zgłoszeniowy (...) z datą zgłoszenia do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych oraz obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego od 1 kwietnia 2019 r. Następnie płatnik przekazał raporty rozliczeniowe ZUS RCA z podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne za miesiące: 04 2019 r. w kwocie 0,00 zł., 05/2019 r. w kwocie 4203,00 zł., 06/2019 r. w kwocie 200,14 zł. Płatnik przekazał również dokumenty rozliczeniowe (...), w których wykazał wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy w okresie od 6 maja 2019 r. do 31 maja 2019 r. W dniu 28 maja 2019 r. wpłynął wniosek o wypłatę dla J. P. zasiłku chorobowego za okres od 15 maja 2019 r. do 23 maja 2019 r.

Z analizy konta ubezpieczonej J. P. wynika, że w okresie od 9 listopada 2018 r. do 31 marca 2019 r. nie posiadała ona żadnego tytułu rodzącego obowiązek ubezpieczeń. Zatem nie miała tytułu do ubezpieczenia chorobowego. Z akt sprawy wynika, że J. P. już od 6 maja 2019 r. tj. po 35 dniach od zgłoszenia do ubezpieczeń przez płatnika M. W. (1) stała się niezdolna do pracy z powodu choroby. W związku z powyższym Zakład powziął wątpliwości co do faktycznego świadczenia pracy przez J. P..

Analiza dokumentów zgromadzonych przez Zakład w sprawie w trakcie postępowania wyjaśniającego od osoby ubezpieczonej i płatnika składek wykazała, że 1 kwietnia 2019 r. została zawarta pomiędzy płatnikiem składek M. W. (1), a J. P. umowa o pracę na czas nieokreślony od 1 kwietnia 2019 r., w pełnym wymiarze czasu pracy, z wynagrodzeniem miesięcznym brutto 4 203,00 zł., na stanowisko fakturzystka, z miejscem wykonywania pracy K..

W piśmie z 2 lipca 2019 r. płatnik składek M. W. (1) wyjaśnił, że prowadzi działalność transportową, a ogłoszenie o pracę zostało zamieszczone w Internecie. W trakcie rozmowy kwalifikacyjnej z J. P. M. W. (1) zapoznał się z dokumentami potwierdzającymi kwalifikacje zawodowe oraz obsługę platformy spedycyjnej TRANS. Ponadto J. P. znała obsługę programu do fakturowania oraz platformy. Jej wykształcenie i umiejętności były wielokierunkowe. Obowiązki J. P. wykraczały poza pracę fakturzystki, gdyż obejmowały dodatkowe zadania tj.: bezpośredni kontakt z klientami oferującymi frachty tj. uzgadnianie poszczególnych kursów, wysokości cen za przewożony towar, utrzymywanie stałego kontaktu z kierowcami, a także wyszukiwanie zleceń, porozumiewanie się ze spedycjami zagranicznymi, gdzie dominował język angielski oraz rosyjski. Płatnik wyjaśnił, iż w pracy na danym stanowisku niezbędna jest szybkość podejmowania decyzji, komunikatywność i przede wszystkim znajomość języka angielskiego, ponieważ firma prowadzi działalność transportową na terenie całej Europy. M. W. (1) wyjaśnił również, iż J. P. posiada umiejętności konieczne do wykonywania pracy oraz szybko nauczy się stosowanego w firmie oprogramowania. Ponadto bez względu na sytuację finansową firmy konieczne było zatrudnienia pracownika, który poszukiwałby, uzgadniał i przekazywał kierowcom zlecenia na kursy zwłaszcza od zagranicznych spedycji. J. P. przejęła obowiązki dwóch pracowników zatrudnionych w firmie. Miała ustną zgodę na podpisywanie dokumentów firmowych. Otrzymywała wynagrodzenie za pracę gotówką. Płatnik wyjaśnił, że nie jest spowinowacony ani spokrewniony z J. P.. W trakcie nieobecności J. P. nikt nie został zatrudniony, gdyż prawdopodobnie firma zostanie zlikwidowana.

W piśmie z 17 czerwca 2019 r. J. P. wyjaśniła, że o ofercie pracy dowiedziała się z Internetu. Wcześniej nie znała właściciela tej firmy. Umowę o pracę z płatnikiem M. W. (1) zawarła 1 kwietnia 2019 r. w siedzibie firmy w budynku M. przy ul. (...) w K.. J. P. wyjaśniła, że firma (...) prowadzi usługi transportowe na terenie Unii Europejskiej, a pracę świadczyła w godzinach od 8.00 do 16.00. Posiada wykształcenie wyższe i ukończone studia podyplomowe. J. P. wyjaśniła, iż otrzymała słowną zgodę na podpisywanie dokumentów, jednakże zbyt często z niej nie korzystała.

W toku postępowania wyjaśniającego do akt sprawy przedłożono dokumentację kadrowo-płacową m.in.: umowę o pracę z 1 kwietnia 2019 r., orzeczenie lekarskie wobec braku przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania/podjęcia pracy na stanowisku fakturzystka, karta szkolenia wstępnego w dziedzinie BHP, dowód wypłaty wynagrodzenia za miesiąc kwiecień 2019 r. i częściowo za maj 2019 r., lista obecności za miesiąc 04/2019 r., lista płac za miesiąc 04/2019 r., faktura VAT NR (...). (...) z 11 kwietnia 2019 r„ NR 03/04. (...) z 15 kwietnia 2019 r., NR 08/04. (...) z 26 kwietnia 2019 r., kserokopia dyplomu ukończenia studiów wyższych na kierunku pedagogika, kserokopia świadectwa ukończenia studiów podyplomowych w zakresie zarządzania zasobami bibliotecznymi, bibliotekoznawstwo i informacja naukowa, zaświadczenie o ukończeniu szkolenia w dziedzinie BHP, CV, informacja miesięczna dla osoby ubezpieczonej za miesiąc 05/2019 r.

Z analizy konta ubezpieczonej Pani J. P. w systemie informatycznym Zakładu wynika, że w okresie od 9 listopada 2018 r. do 31 marca 2019 r. nie posiadała żadnego tytułu rodzącego obowiązek ubezpieczeń. Zatem nie miała tytułu do ubezpieczenia chorobowego. W związku z tym w ocenie organu zgłoszenie do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych - emerytalnego, rentowych, chorobowego i wypadkowego od 1 kwietnia 2019 r. przez płatnika M. W. (1) miało na celu skorzystanie ze świadczeń z ubezpieczeń społecznych tj. zasiłku chorobowego. J. P. już od 6 maja 2019 r. stała się niezdolna do pracy, czyli zatrudnienie miało trwać zaledwie 35 dni.

W piśmie z 2 lipca 2019 r. płatnik M. W. (1) wyjaśnił, że ogłoszenie o pracę zostało zamieszczone w Internecie. Jednakże do akt sprawy nie przedłożono żadnej oferty pracy na stanowisko fakturzystka.

Z analizy przedłożonych dokumentów wynika, że J. P. zawarła umowę o pracę 1 kwietnia 2019 r. na pełen wymiar czasu pracy, na czas nieokreślony. J. P. wyjaśniła, że wcześniej nie znała właściciela firmy, a M. W. (1) w trakcie rozmowy kwalifikacyjnej zapoznał się z dokumentami potwierdzającymi kwalifikacje zawodowe. Zatem wątpliwość budzi zawarcie umowy po raz pierwszy na czas nieokreślony, nie zawierając umowy na okres próbny, w trakcie którego pracodawca mógłby sprawdzić praktyczne umiejętności pracownika i ocenić wykonywaną pracę. Ponadto płatnik ustalił J. P. wynagrodzenie w wysokości 4.203,00 zł., które jest jednym z najwyższych wynagrodzeń w firmie.

Ponadto wątpliwość budzą wyjaśnienia M. W. (1) z których wynika, że J. P. potrafiła obsługiwać platformę spedycyjną TRANS, a jej wykształcenie i umiejętności były wielokierunkowe, bowiem z dalszych wyjaśnień płatnika wynikało, że szybko nauczy się ona stosowanego w firmie oprogramowania.

Do akt sprawy nie przedłożono zakresu obowiązków. Z analizy umowy o pracę wynika, że J. P. miała zostać zatrudniona na stanowisku fakturzystka. Jednakże z wyjaśnień płatnika M. W. (1) wynika, że obowiązki wykraczały poza pracę fakturzystki. Zatem brak jest możliwości ustalenia za co J. P. miała odpowiadać.

Z wyjaśnień M. W. (1) wynika, że firma prowadzi działalność transportową na terenie całej Europy i bardzo często nieznajomość języka obcego wręcz uniemożliwia organizację przewozów dlatego też niezbędna jest szybkość podejmowania decyzji, komunikatywność a zwłaszcza znajomość języka angielskiego. Zatem wątpliwość budzi nie zatrudnienie wcześniej osoby z umiejętnością posługiwania się w języku angielskim, tylko zawarcie umowy o pracę z J. P. 35 dni przed jej niezdolnością do pracy.

J. P. miała otrzymać ustną zgodę na podpisywanie dokumentów, jednakże zbyt często z niej nie korzystała. Na potwierdzenie wykonywania pracy przez J. P. zostały przedłożone do akt sprawy faktura VAT NR (...). (...) z 11 kwietnia 2019 r„ NR 03/04. (...) z 15 kwietnia 2019 r., NR 08/04. (...) z 26 kwietnia 2019 r. Jednakże widnieje na nich pieczątka firmy (...) i parafka, z której nie wynika kto podpisał dokumenty.

Z analizy dowodów wypłat przedłożonych w trakcie postępowania wynika, że wynagrodzenie J. P. miała otrzymać gotówką. Zatem brak jest możliwości faktycznego potwierdzenia wypłaty i otrzymania wynagrodzenia.

Ponadto analiza konta płatnika składek wykazała, że sytuacja finansowa firmy nie pozwalała na zatrudnienie pracownika, gdyż M. W. (1) nie opłacił za J. P. należnych składek na ubezpieczenia.

Biorąc powyższe pod uwagę Inspektorat w K. stwierdził, że w przedmiotowej sprawie brak jest dowodów potwierdzających rzeczywiste świadczenie pracy przez J. P.. W ocenie Inspektoratu przedłożona dokumentacja związana ze stosunkiem pracy J. P. nie stanowi dowodu na podjęcie i wykonywanie pracy, a potwierdza jedynie fakt formalnego jej sporządzenia, w celu uwiarygodnienia nie istniejącego stosunku pracy. Takie zachowanie świadczy o pozorności zawartej umowy o pracę w celu uzyskania świadczeń z ubezpieczenia społecznego tj. zasiłku chorobowego.

W piśmie z 2 lipca 2019 r. M. W. (1) wyjaśnił, że bez względu na sytuację finansową firmy była konieczność zatrudnienia pracownika do wykonywania obowiązków dotyczących zagranicznych spedycji. J. P. miała przejąć obowiązki dwóch zatrudnionych pracowników. Jednakże analiza konta płatnika wykazała, że w okresie niezdolności do pracy J. P., jeden pracownik został wyrejestrowany a drugi jest nieobecny w pracy, a pomimo tego płatnik nie widział potrzeby zatrudnienia innego pracownika. Ponadto stan zatrudnienia uległ znacznemu zmniejszeniu.

Zatem w ocenie organu zgłoszenie do ubezpieczeń J. P. i ustalenie wysokiego wynagrodzenia miało na celu skorzystanie z prawa do świadczeń z ubezpieczeń społecznych tj. zasiłku chorobowego. J. P. miała wykonywać pracę na specjalnie utworzonym stanowisku pracy. Pracodawca nie zatrudnia pracownika, aby dać mu pracę, źródło utrzymania i stworzyć ochronę ubezpieczeniową, ale dlatego, że istnieje potrzeba gospodarcza pozyskania nowego pracownika. Trudno uznać istnienie potrzeby gospodarczej zatrudnienia pracownika na stanowisku fakturzystka, skoro na jego miejsce nie zostaje zatrudniony nowy pracownik, aby wykonywać jego obowiązki.

Analizując całokształt dokumentów zgromadzonych w sprawie Zakład stwierdził brak faktycznych dowodów świadczenia pracy przez J. P., krótkotrwałość zatrudnienia tj. 35 dni przed dniem powstania niezdolności do pracy, brak tytułu do ubezpieczenia chorobowego, brak zakresu obowiązków, zmniejszenie zatrudnienia, sytuacja finansowa firmy nie pozwalająca na zatrudnienie pracownika, rozbieżne wyjaśnienia dotyczące obsługi platformy spedycyjnej TRANS jednoznacznie zdaniem organu świadczą o pozornym charakterze umowy o pracę. Organ doszedł zatem do przekonania, że zgłoszenie do ubezpieczeń społecznych: emerytalnego, rentowych, chorobowego i wypadkowego J. P. od 1 kwietnia 2019 r. jako pracownika zatrudnionego na podstawie umowy o pracę przez płatnika składek M. W. (1) było dokonane jedynie w celu uzyskania prawa do wypłaty świadczeń.

/decyzja k. 56-60 akt ZUS/

W dniu 2 września 2019 r. odwołanie od powyższej decyzji wniosła J. P. wnosząc o jej zmianę. W uzasadnieniu swego stanowiska podniosła, iż kwestionowana przez ZUS umowa o pracę była przez nią faktycznie wykonywana, a stanowisko ZUS w jej sprawie jest krzywdzące i oparte na nieprawidłowo ustalonym stanie faktycznym z pominięciem podawanych przez nią i pracodawcę istotnych okoliczności.

/ odwołanie k. 3-11/

W odpowiedzi na powyższe organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania podtrzymując argumentację podniesioną w zaskarżonej decyzji.

/ odpowiedź na odwołanie k. 13-15

Na rozprawie w dniu 15 października 2020 r. zainteresowany M. W. (1) przyłączył się do odwołania.

/ stanowisko procesowe zainteresowanego protokół z rozprawy z dnia 15 października 2020 00:01:10-00:01:33/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Zainteresowany płatnik M. W. (1) do maja 2020 prowadził działalność gospodarczą, pod firmą (...). Ww w ramach działalności świadczył usługi transportowe na terenie Unii Europejskiej, zatrudniał kierowców.

/ bezsporne, pisemne wyjaśnienia płatnika w postępowaniu wyjaśniającym k. 54-55 akt ZUS, zeznania wnioskodawczyni protokół z rozprawy z dnia 21 stycznia 2021 r. 00:05:32 – 00:08:32 w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół z rozprawy z dnia 15 października 2020 00:01:33 -00:21:35/

Wnioskodawczyni J. P. z wykształcenia jest nauczycielem. Ukończyła studia wyższe na kierunku pedagogika oraz studia podyplomowe w zakresie zarządzania zasobami bibliotecznymi, bibliotekoznawstwo i informacja naukowa. Biegle zna język angielski. Pracowała m.in. jako kierownik administracyjny szkoły w związku z czym posiada także umiejętność fakturowania zna podstawy księgowości komputerowej

/kserokopia dyplomu, kserokopia świadectwa ukończenia studiów podyplomowych pisemne wyjaśnienia wnioskodawczyni w postepowaniu wyjaśniającym przed ZUS k.30-34 /

W okresie od 9 listopada 2018 r. do 31 marca 2019 r. wnioskodawczyni nie posiadała żadnego tytułu rodzącego obowiązek ubezpieczeń.

/ bezsporne, zeznania wnioskodawczyni protokół z rozprawy z dnia 21 stycznia 2021 r. 00:05:32 – 00:08:32 w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół z rozprawy z dnia 15 października 2020 00:01:33 -00:21:35/

W dniu 1 kwietnia 2019 r. została zawarta pomiędzy płatnikiem składek M. W. (1), a J. P. umowa nazwana przez strony „umową o pracę na czas nieokreślony” od 1 kwietnia 2019 r., w pełnym wymiarze czasu pracy, z wynagrodzeniem miesięcznym brutto 4 203,00 zł., na stanowisko fakturzystka, z miejscem wykonywania pracy K..

/ umowa k. 53 akt ZUS nadto w aktach osobowych załączonych do k. 62/

Wynagrodzenie za pracę J. P. miała otrzymać gotówką

/dowód wypłaty wynagrodzenia za miesiąc kwiecień 2019 r. i częściowo za maj 2019 r. k. 50 akt ZUS, k. 21-22 akt ZUS/

W dniu 4 kwietnia 2019 r. M. W. (1) przekazał do ZUS za J. P. dokument zgłoszeniowy (...) z datą zgłoszenia do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych oraz obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego od 1 kwietnia 2019 r.

/ bezsporne/

Płatnik utworzył dokumentację pracowniczą dotyczą ubezpieczonej, w której znalazły się m.in. następujące dokumenty: umowa o pracę z 1 kwietnia 2019 r., orzeczenie lekarskie wobec braku przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania/podjęcia pracy na stanowisku fakturzystka, karta szkolenia wstępnego w dziedzinie BHP, dowód wypłaty wynagrodzenia za miesiąc kwiecień 2019 r. i częściowo za maj 2019 r., lista obecności za miesiąc 04/2019 r., lista płac za miesiąc 04/2019 r., kserokopia dyplomu ukończenia studiów wyższych na kierunku pedagogika, kserokopia świadectwa ukończenia studiów podyplomowych w zakresie zarządzania zasobami bibliotecznymi, bibliotekoznawstwo i informacja naukowa, zaświadczenie o ukończeniu szkolenia w dziedzinie BHP, CV, informacja miesięczna dla osoby ubezpieczonej za miesiąc 05/2019 r.

/umowa o pracę k. 51 akt ZUS, orzeczenie lekarskie k. 52 akt ZUS, karta szkolenia wstępnego w dziedzinie BHP k. 51 akt ZUS, dowód wypłaty wynagrodzenia za miesiąc kwiecień 2019 r. i częściowo za maj 2019 r. k. 50 akt ZUS, lista obecności za miesiąc 04/2019 r. k. 49, lista płac za miesiąc 04/2019 r. k. 47-48 akt ZUS/, kserokopia dyplomu k. 45-46 akt ZUS, kserokopia świadectwa ukończenia studiów podyplomowych k. 44, zaświadczenie o ukończeniu szkolenia w dziedzinie BHP k. 35 akt ZUS, CV k. 41-43 akt ZUS, informacja miesięczna dla osoby ubezpieczonej za miesiąc 05/2019 r. k. 40 akt ZUS nadto dokumentacja w aktach osobowych załączonych do k. 62/

W ramach powierzonych umową nazwaną umową o pracę obowiązków wnioskodawczyni miała zajmować się wystawianiem faktur ponadto dodatkowo wykonywać zadania w ramach spedycji obsługiwać platformę spedycyjną TRANS mieć bezpośredni kontakt z klientami oferującymi frachty tj. uzgadniać poszczególne kury, wysokości cen za przewożony towar, utrzymywać stały kontaktu z kierowcami, a także wyszukiwać zleceń, porozumiewać się ze spedycjami zagranicznymi, gdzie dominował język angielski oraz rosyjski.

/ pisemne wyjaśnienia płatnika w postępowaniu wyjaśniającym k. 54-55 akt ZUS pisemne wyjaśnienia wnioskodawczyni w postepowaniu wyjaśniającym przed ZUS k.30-34 /

J. P. stała się niezdolna do pracy, od 6 maja 2019 r. po 35 dniach od zawarcia umowy.

/ bezsporne zeznania wnioskodawczyni protokół z rozprawy z dnia 21 stycznia 2021 r. 00:05:32 – 00:08:32 w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół z rozprawy z dnia 15 października 2020 00:01:33 -00:21:35/

Wnioskodawczyni leczy się m.in. w związku zaburzeniami metabolizmu od 2007 r. w Niepublicznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej (...) w K. jak i Klinice (...) i chorób Metabolicznych oraz w Poradni Ginekologicznej Instytutu Centrum (...) w Ł..

/ dokumentacja medyczna koperta k. 36, dokumentacja medyczna koperta k. 39

Płatnik w spornym okresie oprócz kierowców zatrudniał jeszcze dwóch pracowników biurowych M. W. (2) od 4.05.2016 r. na stanowisku pracownika administracyjnego, księgowej i P. K. od 15.12.2015 r. na stanowisku fakturzystki. W okresie niezdolności do pracy J. P., z dniem 31 maja 2019 roku umowa o pracę z P. K. została rozwiązana za wypowiedzeniem z dnia 28.02.2019 roku z przyczyn ekonomicznych - likwidacja stanowiska pracy. Od 15.05.2019 roku P. K. została zwolniona z obowiązku świadczenia pracy a w okresie od 1-5.2019 i 13-14.05 2019 roku przebywała na urlopie wypoczynkowym, a w okresie od 5-8.02. 2019 roku, 15.04-26.04.2019 roku i 27.04-10.05.2019 roku była niezdolna do pracy w okresie choroby. Natomiast M. W. (2) była nieobecna w pracy w związku z ciążą.

/ bezsporne, dokumentacja w aktach osobowych P. K. załączona do akt przy piśmie k. 62, dokumentacja w aktach osobowych M. W. (2) załączona do akt przy piśmie k. 62 /

W miejsce wnioskodawczyni nikt nie został zatrudniony.

/ bezsporne/

Płatnik przekazał raporty rozliczeniowe ZUS RCA z podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne za miesiące: 04/2019 r. w kwocie 0,00 zł., 05/2019 r. w kwocie 4203,00 zł., 06/2019 r. w kwocie 200,14 zł. Płatnik przekazał również dokumenty rozliczeniowe (...), w których wykazał wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy w okresie od 6 maja 2019 r. do 31 maja 2019 r. W dniu 28 maja 2019 r. wpłynął wniosek o wypłatę dla J. P. zasiłku chorobowego za okres od 15 maja 2019 r. do 23 maja 2019 r.

/ bezsporne/

M. W. (1) nie opłacił za J. P. należnych składek na ubezpieczenia.

/ bezsporne/

W chwili podpisania umowy z wnioskodawczynią firma zainteresowanego znajdowała się w trudnej sytuacji finansowej. Płatnik przy pogłębiającym się zadłużeniu tracił pracowników w tym kolejnych kierowców, którzy nie chcieli z nim współpracować a także kolejnych kontrahentów.

/bezsporne, pisemne wyjaśnienia płatnika w postępowaniu wyjaśniającym k. 54-55 akt ZUS/

Wnioskodawczyni nie wróciła do pracy u ubezpieczonego zawarta umowa została rozwiązana z dniem 30.11.2019 r. za miesięcznym wypowiedzeniem w związku z likwidacją stanowiska pracy a de facto firmy płatnika.

/świadectwo pracy, oświadczenie pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę koperta k. 89, zeznania wnioskodawczyni protokół z rozprawy z dnia 21 stycznia 2021 r. 00:05:32 – 00:08:32 w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół z rozprawy z dnia 15 października 2020 00:01:33 -00:21:35/

Sąd Okręgowy dokonał następującej oceny dowodów:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonych dowodów w postaci dokumentów w tym dokumentacji osobowej wnioskodawczyni, P. K. i M. W. (2) złożonych przez płatnika a także znajdujących się w aktach rentowych ZUS dokumenty te nie były bowiem kwestionowane przez żadną ze stron.

Sąd jedynie częściowo dał wiarę zeznaniom wnioskodawczyni w zakresie w jakim posłużyły do poczynienia ustaleń. Natomiast zainteresowany zobowiązany do osobistego obowiązkowego stawiennictwa na ostatni termin rozprawy pod rygorem pominięcia dowodu z przesłuchania stron na wyżej ww. termin się nie stawił tym samym złożone przez niego informacyjne wyjaśnienia nie mają waloru dowodowego a co za tym idzie nie mogą stanowić podstawy rozstrzygnięcia.

Oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy Sąd nie dał wiary zeznaniom wnioskodawczyni w zakresie w jakim wskazywała na realność kwestionowanej przez ZUS w zaskarżonej decyzji umowy o pracę oraz faktycznego świadczenia pracy przez ubezpieczoną w ramach tej umowy na rzecz płatnika. W ocenie Sądu, w świetle zgromadzonego w postępowaniu materiału dowodowego, brak jest podstaw do przyjęcia, iż stosunek pracy faktycznie był realizowany.

Przede wszystkim wskazać należy, iż za okres zatrudnienia poza dokumentacją osobową czy inną dokumentacją dotyczącą pracownika, które stanowią formalny element zatrudnienia, a nie są dowodem faktycznego istnienia pomiędzy stronami stosunku pracy, brak jest jakichkolwiek innych dokumentów potwierdzających działalność wnioskodawczyni. Wyżej wymieniona miała zajmować się wystawianiem faktur ponadto dodatkowo wykonywać zadania w ramach spedycji obsługiwać platformę spedycyjną TRANS mieć bezpośredni kontakt z klientami oferującymi frachty tj. uzgadniać poszczególne kursy, wysokości cen za przewożony towar, utrzymywać stały kontakt z kierowcami, a także wyszukiwać zlecenia, porozumiewać się ze spedycjami zagranicznymi, gdzie dominował język angielski oraz rosyjski. Wnioskodawczyni podnosiła też iż przez pewien okres współpracowała z innymi pracownikami biurowymi pozwanego M. W. (2), P. K.. Niemniej jednak zaoferowany przez strony materiał dowodowy nie zawiera żadnych środków dowodowych, które te okoliczności mogłyby potwierdzać. Sąd zauważa, że zarówno w postępowaniu wyjaśniającym przed ZUS jak i w toku procesu zostały złożone kopie faktur VAT NR (...). (...) z 11 kwietnia 2019 r NR 03/04. (...) z 15 kwietnia 2019 r., NR 08/04. (...) z 26 kwietnia 2019 r., k. 24-27 / akt ZUS/ oraz VAT nr 2/04. (...) z 8.04.2019, VAT nr 3/04 (...) z 11.04.2019, VAT nr 04/04. (...) z 16.04.2019 k.63-65, które rzekomo miały być wystawione przez wnioskodawczynie w spornym okresie, niemniej jednak faktury opatrzone są służbową pieczątką i parafką, która nie pozwala jednoznacznie stwierdzić czy podpisała je ww. wymieniona. Ponadto co znamienne kontrahenci płatnika wskazani na fakturach złożonych w procesie, którym dokumenty miała wystawić wnioskodawczyni wezwani do przesłania kopii faktur za sporny okres przedłożyli Sądowi po jednej fakturze, z których każda podpisana była osobiście przez płatnika. Sąd doszedł zatem do przekonania, iż wnioskodawczyni faktur w spornym okresie nie wystawiała.

W ocenie Sądu brak jest też jakichkolwiek dowodów potwierdzających wykonywanie przez wnioskodawczynię, na rzecz płatnika, innych wyżej wymienionych czynności. Brak jest nie tylko dokumentów potwierdzających taką działalność wnioskodawczyni np. podpisanych przez nią ofert, korespondencji mailowej wysłanej do kontrahentów ale i jakichkolwiek innych dowodów mogących ją potwierdzać. W sprawie nie zeznawali żadni świadkowie, z którymi w spornym okresie wnioskodawczyni miałaby negocjować warunki kontraktów wykonywanych przez płatnika, uzgadniać poszczególne kursy, wysokości cen za przewożony towar. Nie zeznawali żadni kierowcy, z którymi rzekomo miała mieć stały kontakt. Nie przedstawiono żadnego potwierdzenia do logowania do platformy spedycyjnej TRANS choć wnioskodawczyni winna mieć odpowiedni login i hasło. W końcu na okoliczność wykonywania pracy przez wnioskodawczynię nie zostały przesłuchane M. W. (2) i P. K. chociaż te przez krótki okres miały z nią wspólnie świadczyć pracę na rzecz płatnika. To zaś wszystko przekonuje Sąd, iż zatrudnienie wnioskodawczyni było fikcyjne.

W ocenie Sądu dowodu na świadczenie przez wnioskodawczynie pracy w spornym okresie nie mogą stanowić też przedłożone przez nią zdjęcia wykonane w dniu 10.04.2019 /k. 58-59 k.68 -73/ Co prawda załączony wydruk z systemu lokalizacji może wskazywać, iż faktycznie zostały one wykonane w biurze płatnika, niemniej jednak fakt wykonania tych zdjęć w tym czasie i miejscu sam w sobie nie potwierdza jeszcze świadczenia pracy przez powódkę na warunkach umowy o pracę. Zauważyć należy, iż na zdjęciach wnioskodawczyni jest także w towarzystwie córki co nie koniecznie wskazuje na zawodowy charakter jej obecności w biurze płatnika. W istocie wnioskodawczyni wskazywała, iż córka towarzyszyła jej w biurze za zgodą płatnika - córka miała uczyć się do matury i pilnować by nie doszło do niekontrolowanego spadku cukru u wnioskodawczyni, który mógłby być dla niej niebezpieczny, jednakże takie wytłumaczenie Sąd uznaje za mało przekonujące. Gdyby bowiem powódce zagrażały tego rodzaju spadki cukru, które w praktyczne wykluczały możliwość samodzielnego wykonywania obowiązków przy braku kontroli jej stanu przez inną osobę oznaczałoby to, iż wnioskodawczyni w praktyce była niezdolna do wykonywania obowiązków służbowych. Przedstawienie wskazanych zdjęć w procesie, przy braku innych dowodów na świadczenie pracy nie może więc prowadzić do ustaleń zgodnych z oczekiwaniami wnioskodawczyni.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołania jako niezasadne podlegały oddaleniu.

Zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1 i art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity Dz.U. z 2020 r. poz. 266 t.j.) pracownicy, to jest osoby pozostające w stosunku pracy, podlegają obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym.

Stosownie do treści art. 1 ust 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. (Dz.U. z 2020 r. poz. 870) osobom tym, w razie choroby lub macierzyństwa, przysługują świadczenia pieniężne na warunkach i w wysokości określonych ustawą.

W myśl art. 4 w ust 1 i 2 ustawy zasiłkowej ubezpieczony podlegający obowiązkowo ubezpieczeniu nabywa prawo do zasiłku chorobowego po upływie 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego.

O uznaniu stosunku łączącego dwie osoby za stosunek pracy rozstrzygają przepisy prawa pracy.

Według art. 22 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 roku kodeks pracy, przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.

Do cech pojęciowych pracy stanowiącej przedmiot zobowiązania pracownika w ramach stosunku pracy należą osobiste i odpłatne jej wykonywanie w warunkach podporządkowania. Zgodnie ze stanowiskiem judykatury stosunek ubezpieczeniowy jest następczy wobec stosunku pracy i powstaje tylko wówczas, gdy stosunek pracy jest realizowany. Jeżeli stosunek pracy nie powstał bądź też nie jest realizowany, wówczas nie powstaje stosunek ubezpieczeniowy, nawet jeśli jest odprowadzana składka na ubezpieczenie społeczne (wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia z dnia 17 stycznia 2006 roku III AUa 433/2005, Wspólnota (...)). Podleganie pracowniczemu tytułowi ubezpieczenia społecznego jest uwarunkowane nie tyle opłacaniem składek ubezpieczeniowych, ile legitymowaniem się statusem pracownika rzeczywiście świadczącego pracę w ramach ważnego stosunku pracy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 października 2005 roku o sygn. akt II UK 43/05, OSNAPiUS rok 2006/15 – 16/251).

W przedmiotowej sprawie organ rentowy stanął na stanowisku, iż umowa o pracę zawarta między ubezpieczoną J. P. a płatnikiem składek M. W. (1) prowadzącym działalność pod firma (...), jest nieważna, bowiem została zawarta dla pozoru.

Zgodnie z art. 83 § 1 k.c. nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru.

Z czynnością prawną pozorną mamy do czynienia wówczas, gdy występują, łącznie, następujące warunki: oświadczenie woli musi być złożone tylko dla pozoru, oświadczenie woli musi być złożone drugiej stronie, adresat oświadczenia woli musi zgadzać się na dokonanie czynności prawnej jedynie dla pozoru, czyli być aktywnym uczestnikiem stanu pozorności. Pierwsza i zasadnicza cecha czynności pozornej wyraża się brakiem zamiaru wywołania skutków prawnych, jakie prawo łączy z tego typu i treścią złożonego oświadczenia. Jest to zatem z góry świadoma sprzeczność między oświadczonymi a prawdziwymi zamiarami stron, czyli upozorowanie stron na zewnątrz i wytworzenie przeświadczenia dla określonego kręgu (otoczenia), nie wyłączając organów władzy publicznej, że czynność o określonej treści została skutecznie dokonana. Jednakże zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, wyrażonym w wyroku z 14 marca 2001 roku (sygn. akt III UKN 258/00, opubl. OSNAP 2002/21/527), nie można przyjąć pozorności oświadczeń woli o zawarciu umowy o pracę, gdy pracownik podjął pracę i ją wykonywał, a pracodawca świadczenie to przyjmował. Nie wyklucza to rozważenia, czy w konkretnym przypadku zawarcie umowy zmierzało do obejścia prawa (art. 58 § 1 k.c. w związku z art. 300 k.p.).

O czynności prawnej mającej na celu obejście ustawy można mówić wówczas, gdy czynność taka pozwala na uniknięcie zakazów, nakazów lub obciążeń wynikających z przepisu ustawy i tylko z takim zamiarem została dokonana. Nie jest natomiast obejściem prawa dokonanie czynności prawnej w celu osiągnięcia skutków, jakie ustawa wiąże z tą czynnością prawną. Skoro z zawarciem umowy o pracę ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych wiąże obowiązek ubezpieczenia emerytalno-rentowego, chorobowego i wypadkowego, podjęcie zatrudnienia w celu objęcia ubezpieczeniem i ewentualnego korzystania ze świadczeń z tego ubezpieczenia nie może być kwalifikowane jako obejście prawa.

W sytuacji, gdy wolą stron zawierających umowę było faktyczne nawiązanie stosunku pracy i doszło do świadczenia pracy za wynagrodzeniem, sama świadomość jednej ze stron umowy, a nawet obu stron, co do wystąpienia w przyszłości zdarzenia uprawniającego do świadczeń z ubezpieczenia społecznego, nie daje podstawy do uznania, że umowa miała na celu obejście prawa (wyrok SN z dnia 2 lipca 2008 roku, sygn. akt II UK 334/07, opubl. L.).

Sąd Okręgowy w całości podziela stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku z dnia 24 lutego 2010 roku w sprawie o sygn. akt II UK 204/09 (lex nr 590241), iż o tym czy strony istotnie nawiązały stosunek pracy stanowiący tytuł ubezpieczeń społecznych nie decyduje samo formalne zawarcie umowy o pracę, wypłata wynagrodzenia, przystąpienie do ubezpieczenia i opłacenie składki, wystawienie świadectwa pracy, ale faktyczne i rzeczywiste realizowanie elementów charakterystycznych dla stosunku pracy, a wynikających z art. 22 § 1 k.p. Istotne więc jest, aby stosunek pracy zrealizował się przez wykonywanie zatrudnienia o cechach pracowniczych.

W uzasadnieniu wyroku Sądu Najwyższego z dnia 21 maja 2010 r. w sprawie o sygn. akt I UK 43/10 (Lex nr 619658) można wyczytać, że umowa o pracę jest zawarta dla pozoru, a przez to nie stanowi tytułu do objęcia ubezpieczeniami społecznymi, jeżeli przy składaniu oświadczeń woli obie strony mają świadomość, że osoba określona w umowie jako pracownik nie będzie świadczyć pracy, a podmiot wskazany jako pracodawca nie będzie korzystać z jej pracy, czyli strony z góry zakładają, iż nie będą realizowały swoich praw i obowiązków wypełniających treść stosunku pracy. Skoro z zawarciem umowy o pracę ustawa z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 roku, Nr 205, poz. 1585 ze zm.) wiąże obowiązek ubezpieczenia emerytalnego i rentowych oraz wypadkowego i chorobowego, to podjęcie zatrudnienia w celu objęcia tymi ubezpieczeniami i ewentualnie korzystania z przewidzianych nimi świadczeń nie jest obejściem prawa.

W wyroku Sądu Najwyższego z dnia 24 sierpnia 2010 r. w sprawie o sygn. akt I UK 74/10 (lex numer 653664) stwierdzono zaś, że podstawą ubezpieczenia społecznego jest rzeczywiste zatrudnienie, a nie sama umowa o pracę (art. 22 k.p., art. 6 ust. 1 pkt 1 i art. 13 pkt 1 w/w ustawy). Umowa o pracę nie jest czynnością wyłącznie kauzalną, gdyż w zatrudnieniu pracowniczym chodzi o wykonywanie pracy. Brak pracy podważa sens istnienia umowy o pracę. Innymi słowy jej formalna strona, nawet połączona ze zgłoszeniem do ubezpieczenia społecznego, nie stanowi podstawy takiego ubezpieczenia.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że motywacja skłaniająca do zawarcia umowy o pracę nie ma znaczenia dla jej ważności przy tym wszak założeniu, że nastąpiło rzeczywiste jej świadczenia zgodnie z warunkami określonymi w art. 22 § 1 k.p. Tym samym nie można byłoby czynić odwołującej zarzutów, że zawarła umowę o pracę jedynie w celu uzyskania świadczeń z ubezpieczeń społecznych, pod tym wszakże warunkiem, że na podstawie kwestionowanej umowy realizowałaby zatrudnienie o cechach pracowniczych.

Mając na uwadze dotychczas poczynione rozważania prawne należy podkreślić, że w realiach niniejszej sprawy Sąd Okręgowy w celu dokonania kontroli prawidłowości zaskarżonej decyzji organu rentowego musiał zatem badać, czy pomiędzy wnioskodawczynią a płatnikiem składek istotnie doszło do nawiązania i realizacji stosunku pracy w warunkach określonych w art. 22 § 1 k.p.

W tej sytuacji do Sądu należało przeprowadzenie oceny, czy analizowany stosunek prawny nosił konstytutywne cechy stosunku pracy.

W tym celu Sąd zbadał, czy odwołująca się osobiście świadczyła pracę podporządkowaną pracodawcy (pod kierownictwem pracodawcy) w sposób ciągły, odpłatny, na rzecz i ryzyko pracodawcy. Dokonanie powyższego ustalenia miało bowiem znaczenie dla objęcia wnioskodawczyni obowiązkowymi ubezpieczeniami społecznymi: emerytalnym, rentowymi, chorobowym oraz wypadkowym z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę.

Zdaniem Sądu analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że ubezpieczona na rzecz płatnika składek w spornym okresie nie wykonywała żadnej pracy. Wyżej wymieniona miała wykonywać prace fakturzystki ponadto dodatkowo wykonywać zadania w ramach spedycji obsługiwać platformę spedycyjną TRANS mieć bezpośredni kontakt z klientami oferującymi frachty tj. uzgadniać poszczególne kursy, wysokości cen za przewożony towar, utrzymywać stały kontakt z kierowcami, a także wyszukiwać zlecenia, porozumiewać się ze spedycjami zagranicznymi, gdzie dominował język angielski oraz rosyjski. W sprawie nie przedstawiono jednak żadnej dokumentacji mogącej potwierdzać działalność wnioskodawczyni. Na co już wskazywano brak było faktur wystawionych przez wnioskodawczynię a to miało stanowić podstawę jej pracy. Nie przedłożono żadnych przygotowanych i zaakceptowanych przez pracodawcę ofert dla klientów, korespondencji mailowej wysłanej do kontrahentów. W sprawie nie zeznawali żadni świadkowie, z którymi względnie w spornym okresie wnioskodawczyni w imieniu płatnika miałaby negocjować warunki kontraktów, uzgadniać kursy, wysokości cen za przewożony towar. Nie zeznawali żadni kierowcy z którymi rzekomo miała mieć stały kontakt. Nie przedstawiono żadnego potwierdzenia jaj działalności na platformie spedycyjnej TRANS oni faktu pozyskania nowych zleceń przy jej użyciu. W sprawie nie zeznawały żadne osoby z którymi choćby czasowo współpracowała lub które przekazywały jej określone obowiązki. Sam zaś obecności w biurze wnioskodawcy potwierdzony zdjęciami wykonanymi jednego dnia w spornym okresie nie jest jednoznaczny z podjęciem czynności na rzecz pracodawcy. Tym samym Sąd doszedł do przekonania, iż żadnych z tych czynności wnioskodawczyni nie wykonywała.

W procesie nie przedstawiono żadnych wiarygodnych dowodów wskazujących na rzeczywisty czas pracy i jej wymiar. Ponadto nie jest jasnym jak ubezpieczona była z czasu pracy przez płatnika rozliczana, samo zaś podpisanie list obecności, przy braku innych dowodów na faktyczne wykonywanie pracy w konkretnym miejscu i godzinach nie świadczy o istnieniu pracowniczego podporzadkowania w tej materii.

Przede wszystkim jednak zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, nie potwierdza, aby płatnik kierował pracą wnioskodawczyni. Nie wiadomo jak rzekoma praca wnioskodawczyni miała być nadzorowana. Ponadto z zeznań wnioskodawczyni nie wynikało by jakiekolwiek polecenia dotyczące bieżącego wykonywania pracy były jej wydawane by wyznaczano jej konkretne zadania do wykonania z których była rozliczana. Z materiału dowodowego zgromadzonego w procesie nie wynika co konkretnie na rzecz płatnika wnioskodawczyni robiła.

Ustawodawca zastrzegł w przepisie art. 22 § 1 k.p., że pracownik wykonuje pracę pod kierownictwem pracodawcy, przy czym nie zdefiniował tej cechy zatrudnienia. W literaturze przedmiotu wyinterpretowano, że kierownictwo pracodawcy przejawia się w poleceniach, podporządkowaniu organizacyjnym oraz podporządkowaniu represywnym i dystrybutywnym. Nie jest jednak jasne, czy wszystkie przejawy kierownictwa pracodawcy muszą występować jednocześnie i z pełnym nasileniem. Zmieniające się warunki i potrzeby świadczenia pracy zrodziły dylemat. Sprowadza się on do pytania czy niewystępowanie w trakcie zatrudnienia (lub występowanie w ograniczonym rozmiarze) poleceń podmiotu zatrudniającego, jak również pozostałych cech kierownictwa, pozwala na uznanie istnienia stosunku pracy. Wydaje się, że odpowiedzią orzecznictwa jest konstrukcja podporządkowania autonomicznego. Sąd Najwyższy przyjął, że podporządkowanie pracownika (art. 22 § 1 k.p . ) może polegać na określeniu przez pracodawcę czasu pracy i wyznaczeniu zadań, natomiast co do sposobu ich realizacji pracownik ma pewien zakres swobody (Wyrok SN z dnia 7.09.1999 r., I PKN 277/99, OSNAPiUS 2001 nr 1, poz. 18, wyrok SN z dnia 04.04.2002 r., I PKN 776/00 OSNP 2004 nr 6, poz.94.). Do koncepcji tej nawiązywał Sąd Najwyższy również w późniejszych orzeczeniach (Wyrok SN z dnia 7.03.2006 r., I PK 146/05,OSNP 2007, nr 5-6, poz. 67, postanowienie SN z dnia 11 października 2007 r., III UK 70/07, OSNP 2008, nr 23-24, poz. 366). Konstatacja ta jest ważna, gdy założy się, że praca pod kierownictwem w myśl art. 22 § 1 k.p . , jest jedną z najważniejszych cech w procesie typizacji charakteru stosunku prawnego łączącego strony (wyrok SN z dnia 20.03.1965 r., III PU 28/64, OSNCP 1965, nr 9, poz. 157).

Zdaniem Sądu Okręgowego analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego prowadzi jednak do wniosku, że w sprawie niniejszej nie zostały stwierdzone omówione powyżej elementy świadczące o tym, iż wnioskodawczyni miała określoną autonomię w wykonywaniu zadań nie wiadomo bowiem jakie w ogóle czynności na rzecz płatnika faktycznie wykonywała i jak z zadań tych miała być rozliczona. Tym samym nie sposób dojść do przekonania, że wykonywała pracę na podstawie umowy o pracę i łączył ją z płatnikiem składek stosunek pracy.

W ocenie Sądu płatnik w ogóle w spornym okresie nie miał potrzeby zatrudniania pracownika w oparciu o umowę o pracę. Płatnik, co niekwestionowane, znajdował się w trudnej sytuacji finansowej i nie miał środków nawet na pokrycie należnych za wnioskodawczynię składek na ubezpieczenie. Płatnik miał dwóch pracowników, którzy dotychczas wykonywali obowiązki powiężone wnioskodawczyni, przy czym jedna pracownica stała się niezdolna do pracy w okresie ciąży a drugą doświadczoną zwolnił z przyczyn ekonomicznych likwidując jej stanowisko pracy. Przy czym to wszystko miało miejsce, co nie było kwestionowane w procesie, w obliczu narastających problemów finansowych płatnika i rosnącego zadłużenia. W procesie nie wykazano zwiększonej liczby obowiązków które uzasadniałyby zatrudnienie pracownika w tych okolicznościach w oparciu o umowę o pracę. Ponadto o braku potrzeby zatrudnienia J. P. świadczy przede wszystkim brak zatrudnienia pracownika w czasie jej nieobecności w pracy spowodowanej chorobą. Płatnik z uwagi na pogłębiające się zadłużenie tracił pracowników w tym kolejnych kierowców i kontrahentów. Zapotrzebowanie na prace wnioskodawczyni nie było zatem realne. Podkreślić należy, że fakt braku zatrudnienia pracownika na zastępstwo utwierdza Sąd w przekonaniu, że zatrudnienie wnioskodawczyni przez płatnika było gospodarczo i ekonomicznie nieuzasadnione, a co za tym idzie było fikcyjne.

W ocenie Sądu okoliczności te jednoznacznie wskazują, że celem podjętych przez płatnika i ubezpieczoną działań było wyłącznie uzyskanie przez nią świadczeń z ubezpieczenia społecznego. Przed kwestionowanym zatrudnieniem wnioskodawczyni nie miała tytułu do ubezpieczenia a w związku z długoletnią chorobą i pogłębiającymi się problemami zdrowotnymi wymagała leczenia. Celem działania stron nie było, świadczenie pracy w ramach stosunku pracy i uzyskiwanie z tego tytułu wynagrodzenia, a jedynie osiągnięcie innych korzyści, które prawo wiąże z istnieniem stosunku pracy. Tymczasem co już podniesiono głównym celem zawarcia umowy o pracę winno być nawiązanie stosunku pracy, a jedynie rezultatem i pośrednim celem zatrudnienia jest uzyskanie wskazanych korzyści.

Wprawdzie płatnik w toku procesu złożył dokumentację dotyczącą pracownika za sporny okres, to jednak w ocenie Sądu dokumenty te nie świadczą o wykonywaniu pracy. Stworzenie tej dokumentacji miało jedynie uprawdopodobnić świadczenie pracy. Dokumentacja kadrowa potwierdza jedynie fakt formalnego jej sporządzenia, a nie jest dowodem faktycznego istnienia pomiędzy stronami stosunku pracy. Do ustalenia, że doszło do powstania między stronami stosunku pracy nie jest wystarczające spełnienie warunków formalnych zatrudnienia, a konieczne jest ustalenie, że strony miały zamiar wykonywać obowiązki stron stosunku pracy, wynikające z umowy o pracę i to czyniły /por wyrok SN z 24.02.2010 r. II UK 204/09/.

W ocenie Sądu na gruncie rozpoznawanej sprawy strony umowy musiały mieć świadomość tego, że umowa nie będzie ich obowiązywać, a ich ewentualne zobowiązania z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, na których pokrycie płatnik i tak nie miał środków będą krótkotrwałe. Nawiązanie stosunku pracy, którego elementami są zobowiązanie się pracownika do wykonywania pracy i zobowiązanie pracodawcy do wypłacania wynagrodzenia, nie było rzeczywistym celem stron. Stronom chodziło o uzyskanie świadczeń z ubezpieczenia chorobowego i temu celowi podporządkowały skonstruowanie określonej sytuacji prawnej, a umowa o pracę stanowić miała przede wszystkim narzędzie do realizacji tego celu. Fikcyjne, czyli tylko pozorne zawarcie umowy o pracę nie mogło stanowić zaś podstawy do objęcia obowiązkowymi ubezpieczeniami pracowników.

Wobec powyższego Sąd uznał, że zaskarżona decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych ustalająca niepodleganie przez J. P. od 1 kwietnia 2019 r. ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę jako pracownika u płatnika M. W. (1) odpowiada prawu i na podstawie art.477 ¹⁴§1 k.p.c. oddalił odwołane.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnienie doręczyć wnioskodawczyni.

9 III 2021 roku.

J.L.