Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 313/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

8

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Koszalinie z dnia 29 czerwca 2021r., sygn. akt II K 14/20

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☒ obrońca

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

obraza przepisów prawa procesowego mająca wpływ na treść orzeczenia tj.:

a) art. 5 § 2 k.p.k. poprzez jego niezastosowanie i uznanie, że właścicielem telefonu marki (...) znalezionego na posesji w W. jest oskarżony P. O. (1) w sytuacji, kiedy to oskarżony nie przyznaje się do władztwa nad przedmiotowym telefonem, nie został on znaleziony bezpośrednio przy nim, nie przeprowadzono dowodów z zakresu genetyki ani daktyloskopii, a pozostały materiał dowodowy nie pozwala na ustalenie kto był właścicielem telefonu, co stanowi wątpliwość nie dającą się usunąć,

b) art. 7 k.p.k. w zw. z art. 4 k.p.k. przejawiającą się w dowolnej, a nie swobodnej ocenie dowodów zgromadzonych w sprawie i:

- uznanie za wiarygodne zeznań V. T., S. T., S. K., R. T., S. T. w części, w której twierdzą, że widzieli oskarżonego P. O. (1) na terenie zakładu i przyglądał się ich pracy, co nie koresponduje z zeznaniami pozostałych świadków narodowości ukraińskiej ani z pozostałym zebranym materiałem dowodowym,

- błędne przyjęcie, że umowa dot. najmu hali w W. miała charakter fikcyjny, pomimo zawarcia jej w sposób przyjęty w obrocie gospodarczym tj. na odległość, a płatności wykonywane były na podstawie faktur VAT, co wskazuje na rzeczywiste jej zawarcie oraz wykonywanie umowy najmu,

c) art. 391 §1 k.p.k. w zw. z art. 6 k.p.k., przejawiającej się w błędnym jego zastosowaniu i przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków (wcześniej współpodejrzanych) narodowości ukraińskiej w tym trybie w sytuacji, kiedy to przeprowadzany dowód ma kluczowe znaczenie dla ustalenia odpowiedzialności oskarżonych K. i P. O. (1), a przeprowadzenie go w ten sposób naruszyło zasadę bezpośredniości oraz ich prawo do obrony (apelacja obrońcy K. i P. O. (1), adw. A. R.)

obraza przepisów postępowania art. 316 § 1 k.p.k. w zw. z art. 171 § 1 k.p.k. w zw. z art. 172 k.p.k. poprzez uniemożliwienie przeprowadzenia dowodu z przesłuchania i przeprowadzenie konfrontacji podejrzanego P. O. (1) z podejrzanymi

a) V. T.,

b) S. T.,

c) S. K.,

d) R. T.,

e) S. T..

pomimo tego, iż świadkowie ci twierdzą, iż rzekomo widzieli podejrzanego P. O. (1) na terenie hali, czemu oskarżony zaprzecza (apelacja obrońcy K. i P. O. (1) adw. C. S.)

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Optymalnym rozwiązaniem jest bezpośrednie przeprowadzenie dowodów umożliwiające sądowi zapoznanie się z nim. Czasem jednak zdarzają się sytuację, gdy takie bezpośrednie przesłuchanie nie jest możliwe, do której ma zastosowanie art. 391 §1 k.p.k. przewidujący, że gdy świadek przebywa za granicą wówczas można odczytać protokół jego zeznań. Dowód ten przez to nie stanie się przeprowadzonym z naruszeniem prawa, gdyż właśnie temu służy możliwość odtworzenia dowodu, którego bezpośrednie przeprowadzenie nie jest możliwe. O tym, że nie jest trafny zarzut, iż podejrzany narodowości ukraińskiej byli przesłuchiwani tylko do momentu, gdy wskazali kogoś z małżonków O. świadczy fakt, że zaledwie 5 z 24 podejrzanych potrafiło zidentyfikować P. O. (1), a nie przeszkodziło to w ich zwolnieniu z tymczasowego aresztowania. Dlatego teza, o "wydobywczym" charakterze aresztowania wobec obywateli Ukrainy nie jest przekonująca. Nic nie stało na przeszkodzie, by Sąd I instancji był uprawniony do zastosowania art. 391 § 1 k.p.k. do ujawnienia dowodu z protokołów przesłuchania wskazanych świadków. Uchylenie zresztą wyroku w celu ich przesłuchania bezpośrednio przed Sądem w obecnych realiach geopolitycznych wobec napaści przez Rosję na Ukrainę jest niecelowe, gdyż prawdopodobieństwo doręczenie wezwania w celu przeprowadzenia tego dowodu przed Sądem lub w drodze pomocy sądowej jest nikłe.

Konfrontacja jest jedną z form przesłuchania, ale nigdy ta forma nie jest obligatoryjna, stąd nie może dojść do naruszenia przepisów postępowania poprzez zaniechanie tej formy przesłuchania podejrzanych lub świadków. Poza tym Sąd ma wrażenie, że skarżący przydają konfrontacji nieuzasadnienie wysoką rangę wśród form przesłuchania, podczas gdy większość konfrontacji kończy się podtrzymaniem swoich wersji przez przesłuchiwanych, a raczej modyfikacja zeznań lub wyjaśnień jest wyjątkiem.

Sąd odwoławczy nie podziela zarzutu, jakoby Sąd meriti niesłusznie ustalił, że umowa najmu hali produkcyjnej w W. była fikcyjna. W praktyce oczywiście dochodzi do zawierania umów na odległość, ale Sąd jeszcze nie zetknął się, by tak doniosła terminowo i kwotowo umowa zawierana była w tej formie. Dodatkowo pojawienie się kontrahenta z Cypru, mającego swoje tradycje w podobnej działalności i niechęci do współpracy z organami ścigania, przekazywanie pieniędzy w formie obrotu gotówkowego, czy brak możliwości realnego zindywidualizowania najemcy, powodują, że Sąd odwoławczy nie podzielił zarzutu obrazy przepisów postępowania w tym zakresie.

Wniosek

o zmianę wyroku poprzez uniewinnienie

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Ze względu na niezasadność zarzutu apelacyjnego brak było podstaw do uwzględnienia wniosku apelacji.

3.2.

obraza przepisów prawa procesowego mająca wpływ na treść orzeczenia tj.:

art. 170 § 1 pkt 5 k.p.k. poprzez jego nieprawidłowe zastosowanie, a w konsekwencji oddalenie wniosku dowodowego obrony tj. wniosku o dokonanie oględzin w miejscu zdarzenia, gdy okoliczności, na które miały zostać dokonane oględziny w miejscu zdarzenia, miały istotne znaczenie z punktu widzenia oceny prawidłowości przebiegu postępowania przygotowawczego, a tym samym oceny wiarygodności innych przeprowadzonych w sprawie dowodów, a przeprowadzenie wnioskowanego dowodu nie wpłynęłoby w sposób znaczący na przedłużenie postępowania, które od momentu złożenia wniosku przez obrońcę do zakończenia postępowania trwało jeszcze ponad 8 miesięcy (apelacja obrońcy K. i P. O. (1), adw. A. R.)

obraza przepisów postępowania tj. art. 207 § 1 k.p.k. poprzez zaniechanie oględzin miejsca popełnienia przestępstwa w W., a tym samym ograniczenia środków dowodowych zmierzających do wykazania niemożliwości obserwacji przez oskarżonych z domu hali produkcyjnej, w której produkowano nielegalnie papierosy (apelacja obrońcy K. i P. O. (1) adw. C. S.)

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Okoliczność, że z domu państwa O. hali produkcyjnej nie było widać, wynika z zeznań A. K. pracującej jako pomoc domowa u oskarżonych, która zeznała, że "Nie wiedziała jakie dochody uzyskiwali i co działo się w tym czasie na hali produkcyjnej, bo tam nie chodziła a z domu hala jest słabo widoczna". Okoliczność ta została omówiona na str. 10 uzasadnienia w sekcji 2, w punkcie 2.1. "Dowody będące podstawą ustalenia faktów" w podpunkcie 2. Ze sposobu umiejscowienia tego dowodu w uzasadnieniu należało przyjąć, że Sąd I instancji przyjął za udowodnione, że hala produkcyjna znajdowała się w pobliżu domu państwa O., ale na tyle daleko, że hala jest słabo widoczna. Rzecz bowiem nie w tym, czy z domu można było obserwować halę produkcyjną, ale w tym, że P. O. (1) został zatrzymany w momencie, gdy przebywał na posesji, na której znajdowała się hala, oboje oskarżeni zawarli umowę z rzekomym najemcą i pobierali korzyści z wydzierżawienia hali, a P. O. (1) był widziany przez świadków opisanych w punkcie 3.1.

Dlatego nie doszło w ogóle do obrazy art. 170 § 1 pkt 5 k.p.k., gdyż okoliczność dotycząca możliwości obserwowania hali z domu małżonków O. została ustalona przez Sąd meriti w zgodzie z twierdzeniom skarżącego.

Wniosek

zmiana wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonych O. lub uchylenie zaskarżonego wyroku

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na niezasadność zarzutów apelacyjnych brak było podstaw do uwzględnienia wniosków apelacyjnych.

3.3.

obraza przepisów postępowania mająca wpływ na treść orzeczenia tj.:

c) art. 410 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k., przejawiającej się w dowolnej, a nie swobodnej ocenie dowodów zgromadzonych w sprawie oraz nie oparciu się na całokształcie okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej, poprzez pominięcie wyjaśnień M. K. w zakresie w jakim wskazuje na brak znajomości z oskarżonymi O., a w konsekwencji pominięcie tej okoliczności podczas wyrokowania (apelacja obrońcy K. i P. O. (1), adw. A. R.)

naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 4, 7 k.p.k., które miało wpływ na treść rozstrzygnięcia, poprzez:

- uznanie niewiarygodnymi zeznań M. K. w części dotyczącej roli P. F. (1), które nie potwierdzał wersji zdarzeń przyjętej przez oskarżyciela publicznego w treści aktu oskarżenia, w sytuacji gdy zeznania te znajdują potwierdzenie w materiale dowodowym oraz są zbieżne z zeznaniami złożonymi przez samego oskarżonego P. F. (1);

- uznanie za niewiarygodne wyjaśnień oskarżonego, które były spójne, konsekwentne oraz logiczne, a także korespondowały z wyjaśnieniami złożonymi przez oskarżonego M. K. (apelacja obrońcy P. F. (1) adw. R. J.)

podobne zarzuty sformułowała apelacja drugiego obrońcy P. F. (1) adw. E. M., która dodała błędną ocenę i interpretację wniosków opinii z zakresu genetyki

błąd w ustaleniach faktycznych, mający wpływ na treść orzeczenia, polegający na przyjęciu, że:

- oskarżony P. F. (1) co najmniej od dnia 25 lipca 2017r. do dnia 5 lutego 2019r. uczestnicząc w zorganizowanym związku przestępczym, mającym na celu popełnianie przestępstwa polegającego na wytwarzaniu i wprowadzaniu do obrotu wyrobów tytoniowych bez polskich znaków akcyzowych, oznaczonych podrobionymi zarejestrowanymi znakami towarowymi, dostarczał do nielegalnej fabryki papierosów w W. surowce do produkcji papierosów oraz odbierał gotowe papierosy, które przechowywał w lokalu magazynowym w N. (apelacja obrońcy P. F. (1) adw. R. J.)

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Przyznanie się M. K. do udziału w zarzucanych mu przestępstwach było dowodem wspierającym ustalenia faktyczne Sądu I instancji. Treść jego wyjaśnień, z których wynika, że osobą, która wciągnęła go do grupy był niesprecyzowany bliżej A., z którym nie zerwał kontaktów, gdy zorientował się, że w W. dochodzi do nielegalnej produkcji papierosów a i tak dalej brał udział w działalności grupy. Fakt, że w swoich wyjaśnieniach nie wspomina o znajomości z małżeństwem O. i P. F. (1), nie zwalnia tych oskarżonych od odpowiedzialności, jeśli zważy się na fakt, ze werbunku członków grupy dokonywały różne osoby, bo pewne jest, że osoby odpowiadające przed Sądem w niniejszym postępowaniu to nie wszyscy uczestnicy grupy, a nawet nie są to osoby kierujące lub organizujące działalność grupy. Brak podania wszystkich danych personalnych, czy wytwarzanie atmosfery obawy i gróźb ze strony osób kierujących grupą okazały się skuteczne i oskarżeni woleli nie wskazywać na ich udział w prowadzonej nielegalnej działalności.

Jednakże, gdy dowód z wyjaśnień M. K. zestawić z wyjaśnieniami oskarżonych narodowości ukraińskiej skazanych w odrębnym postępowaniu, czyli V. B., R. D. S. K., O. P., R. T., V. T., A. V., V. D., S. H., I. H.,O. I., A. K., O. M., A. O.,S. O., V. P., O. S., Y. S., E. T., S. L., W. Z., I. L., V. P., R. P. to z dowodów tych wynika udział P. O. (1) jako osoby nadzorującej pracę w hali, R. D. jako osoby pilnującej produkcji i przywożącej żywność, a M. K. jako odbierającego wyprodukowane papierosy.

Natomiast nie zasługiwały na wiarę wyjaśnienia M. K. w zakresie, w jakim próbował uchronić od odpowiedzialności swojego znajomego P. F. (1). P. F. (1) przyznał się do jednorazowej pomocy M. K. w N.. Jednakże Sąd I instancji słusznie uwzględnił, z jednej strony niewiarygodność wersji P. F. (1), że dokonał jednorazowej pomocy, za którą miał otrzymać 500 złotych, a z drugiej fakt znalezienia w trakcie przeszukania 10.200 złotych, otrzymywanie wpłat na konto (przemawiających za trafnością ustalenia, że oskarżony uzyskał nieznaczne, ale stałe źródło dochodu z popełniania przestępstwa), brak dowodów świadczących o prowadzeniu działalności budowlanej (a przy tym oskarżony nie umiał wskazać, gdzie i przy użyciu jakich narzędzi wykonuje te usługi) i co najważniejsze odnalezienie śladów DNA P. F. (1) na telefonie, który M. K. wrzucił do zmywarki do naczyń słysząc interweniujących policjantów. Sąd odwoławczy nie podziela wywodów obrońcy oskarżonego P. F. (1) jakoby do naniesienia śladów DNA na telefon doszło na skutek obecności w budynku i przeniesienia śladów z przedmiotów, z którymi miał bezpośrednią styczność właśnie na telefon. Zdaniem Sądu ślady biologiczne nie rozprzestrzeniają się w sposób bardziej charakterystyczny dla wirusów czy bakterii i nie jest możliwe przeniesienie śladów inaczej niż na skutek kontaktu przedmiotu z osobą nanoszącą profil biologiczny, a śladów pośrednich nie można inaczej przenieść niż bez jednoczesnego naniesienia śladów osoby, która miałaby przenosić profil. Dowód ten jest przy tym jednym z dowodów podlegających ocenie, gdyż uwzględnić należy również okoliczność, że telefon wykorzystywany był na terenie województwa (...), (...) i (...), a czas, w którym dochodziło do kontaktów z numerami wskazanymi na str. 16 uzasadnienia koresponduje z terminami wpłat na konto bankowe oskarżonego. Poza tym, fakt ujawnienia spisu numerów nieoznakowanych pojazdów policyjnych i dysponowanie firmową pieczątką mającą nadawać pozór legalności transportów świadczą o tym, że dokonując oceny dowodów Sąd meriti nie naruszył reguł swobodnej oceny dowodów wyrażonej w art. 7 k.p.k.

Wniosek

o zmianę wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonych

ewentualnie

zmiana zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu P. F. (3) łącznej kary pozbawienia w wymiarze 1 roku i 4 miesięcy oraz kary grzywny w wysokości 100 stawek dziennych po 20 złotych (apelacja adw. E. M.)

zmiana zaskarżonego wyroku poprzez złagodzenie orzeczonej oskarżonemu kary i wymierzenie maksymalnie kary 1 roku i 5 miesięcy pozbawienia wolności oraz 100 stawek dziennych grzywny po 200 złotych oraz zmniejszenie nawiązki orzeczonej na podstawie art. 46 §2 k.k. na rzecz (...)i (...) na kwotę 25.000 zł i 50.000 zł (apelacja adw. R. J.)

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na niezasadność zarzutów apelacji Sąd nie uwzględnił wniosków apelacyjnych.

3.4.

obraza przepisów prawa materialnego tj. art. 258 k.k. poprzez jego błędne zastosowanie w przypadku, kiedy zgodnie z ustalonym przez Sąd stanem faktycznym rola oskarżonych P. i K. O. miała sprowadzać się do "zapewnienia obiektu, gdzie produkowano papierosy i jego utrzymanie w stanie umożliwiającym funkcjonowanie" w przypadku, kiedy zachowanie to w żadnym zakresie nie wyczerpuje znamion przynależności do związku przestępczego (apelacja obrońcy K. i P. O. (1), adw. A. R.)

błąd w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść wyroku polegający na uznaniu, iż oskarżeni począwszy od 25 lipca 2017r. działali w związku przestępczym mającym na celu nielegalną produkcję papierosów w sposób opisany w wyroku i jego uzasadnieniu (apelacja obrońcy K. i P. O. (1) adw. C. S.)

błąd w ustaleniach faktycznych, mający wpływ na treść orzeczenia, polegający na przyjęciu, że oskarżony P. F. (1) co najmniej od dnia 25 lipca 2017r. do dnia 25 lutego 2019r. uczestniczył w zorganizowanym związku przestępczym, mającym na celu popełnianie przestępstwa polegającego na wytwarzaniu wyrobów tytoniowych w postaci papierosów bez polskich znaków akcyzowych w celu wprowadzenia ich do obrotu, nieujawnienia tego faktu właściwemu organowi podatkowemu oraz w oznaczaniu także wyrobów podrobionymi zarejestrowanymi znakami towarowymi z czego P. F. (1) miał uczynić sobie stałe źródło (apelacja obrońcy P. F. (1) adw. R. J., podobnie apelacja adw. E. M.)

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Obrońcy mają częściowo rację kwestionując ustalenie Sądu I instancji jakoby oskarżeni mieli działać w formie "związku przestępczego", natomiast w sposób oczywisty nie mają racji podważając istnienie zorganizowanej grupy przestępczej.

Jak wskazuje się w orzecznictwie (wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 16 lutego 2012r., II AKa 252/11), aprobowanym w literaturze prawa karnego przez "zorganizowanie" grupy rozumie się, że "grupa taka funkcjonuje zgodnie z pewnymi ustalonymi regułami i ma wewnętrzną strukturę, zatem poszczególni jej członkowie pełnią określone funkcje lub role. Świadczy to o wewnętrznym uporządkowaniu grupy, stałości reguł jej funkcjonowania, a więc form zorganizowania w przeciwieństwie do osób choćby i stale popełniających wspólnie podobne przestępstwa, ale wymieniających się rolami w zależności od zaistniałych zmiennych sytuacji. Podobnie brak mechanizmów wymuszających posłuszeństwo członków grupy, a nawet brak kierownictwa grupy nie wyklucza możliwości uznania grupy przestępczej za zorganizowaną. Zorganizowana grupa przestępcza może funkcjonować na zasadzie dobrowolnego uczestnictwa w grupie". Taki też podział ról i dobrowolną przynależność można i należy przypisać oskarżonym występującym w sprawie (poza oczywiście M. S. (1), któremu taki zarzut nie był stawiany). I tak: M. K. dostarczał tytoń do produkcji papierosów oraz odbierał gotowe papierosy, które wspólnie z P. F. (1) magazynowali w lokalu magazynowym w N., R. D. przewoził z lotniska do W. pracowników, nadzorował produkcję i dostarczał zaopatrzenie. P. i K. O. odpłatnie udostępnili nieruchomość, na której funkcjonowała nielegalna wytwórnia papierosów. Zatem forma stałej, przestępczej współpracy istniała, podobnie jak podział ról i niewątpliwie można było przypisać oskarżonym działanie w warunkach zorganizowanej grupy przestępczej w rozumieniu art. 258 § 1 k.k., jak i art. 65 § 1 k.k. zważywszy na trwałość grupy i wyraźny podział ról oraz znaczny udział w uzyskiwanych z tej działalności dochodów.

Sąd ustalił jednak w ślad za prokuratorem, że oskarżeni działali w związku przestępczym. Ta, wyjątkowa i rzadko występująca w realnym życiu forma, uznawana jest słusznie za wyższą formę organizacyjną w stosunku do grupy. Jak wskazuje się w literaturze (Kodeks karny. Komentarz pod red. W. Wróbla i A. Zolla, t. 18 do art. 258) "ustawa mówi o celu, którym jest popełnienie przestępstwa lub przestępstwa skarbowego", w związku z czym możliwe jest, że celem istnienia związku jest popełnienie tylko jednego, ale za to poważnego przestępstwa, wymagającego długich przygotowań (np. zabójstwo czołowego polityka, wysadzenie w powietrze znaczącego obiektu, poważne oszustwo podatkowe)". Komentatorzy wskazali, że: "Zdaniem Sądu Apelacyjnego w Szczecinie (wyrok z dnia 29.05.2013r., II AKa 46/13, LEX nr 1668649), z którym należy się zgodzić, cechami związku są trwałe formy organizacyjne, oznaczone kierownictwo oraz określona dyscyplina członków. Różnica między "związkiem przestępczym" a "zorganizowaną grupą przestępczą" nie polega na istnieniu wewnętrznej struktury i hierarchii, ale na stopniu wewnętrznej organizacji. Jak określił to Sąd Apelacyjny w Poznaniu w wyroku z 26.03.2013r., II AKa 226/12, LEX nr 1369357 zorganizowana grupa przestępcza - w odróżnieniu od związku - nie wymaga trwałych struktur ani dyscypliny organizacyjnej. Istotnym elementem odróżniającym związek od zorganizowanej grupy jest ponadto sposób dopuszczenia do udziału w grupie. Jeżeli jest sformalizowany, np. nowi członkowie są w specjalny sposób wprowadzani, zaprzysięgani itp., wtedy mamy do czynienia ze związkiem. Jeżeli natomiast przystępowanie do grupy ma charakter luźny, na zasadzie kontaktów towarzyskich i środowiskowych, wówczas mamy do czynienia ze zorganizowaną grupą". Przykładając tę miarę do niniejszej sprawy, należy wskazać, że żaden aspekt związany z funkcjonowaniem związku przestępczego nie występuje. Wobec tego konieczne było dokonanie zmiany opisu czynu wszystkich czynów przypisanych oskarżonym (poza M. S. (1)) w ten sposób, że w miejsce ustalenia o działaniu w związku przestępczym, należało przyjąć uczestnictwo w zorganizowanej grupie przestępczej. Konsekwencją tego było zmniejszenie kar za przestępstwo z art. 258 § 1 k.k. o połowę, biorąc pod uwagę, iż społeczna szkodliwość udziału w zorganizowanej grupie przestępczej jest znacząco mniejsza niż w przypadku udziału w związku przestępczym. W opisie czynów, w którym występował udział w związku przestępczym został zastąpiony przez udział w zorganizowanej grupie przestępczej.

Wniosek

o zmianę wyroku poprzez uniewinnienie od zarzutów z art. 258 k.k.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Tak daleko idący wniosek o uniewinnienie nie zasługiwał na uwzględnienie, jednak częściowo skarżący mieli rację doprowadzając do zmiany ustalenia faktycznego w zakresie formy współdziałania oskarżonych, a tym samym do znaczącego obniżenia kary za przestępstwa z art. 258 §1 k.k.

3.5.

rażące naruszenie prawa karnego procesowego, a mianowicie art. 45 § 2 k.k., a polegające na naruszeniu wynikających z tego przepisu reguł prowadzenia i oceny dowodów w zakresie pochodzenia mienia będącego we władztwie oskarżonych K. O. i P. O. (1), co doprowadziło do błędu w ustaleniach faktycznych, polegającego na przyjęciu, że wobec oskarżonych K. O. i P. O. (1) zebrany materiał dowodowy uniemożliwia ustalenie ponad kwotę 233.700 zł wartości korzyści majątkowej uzyskanej z przestępstwa z art. 12a ust. 2 w zw. z art. 14 ustawy z dnia 2 marca 2001r. o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych (Dz. U. z 2017r. poz. 206) oraz z art. 305 ustęp 1 i 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2017r. poz. 776), gdy tymczasem zachowanie reguł procedowania opisanych w art. 45 §2 k.k. doprowadziłoby do prawidłowej oceny dowodów, z której wynika iż ww. oskarżeni w okresie od 25 lipca 2017r. do dnia 25 lutego 2019r. uzyskali z popełnienia przestępstwa z art. 12a ust. 2 w zw. z art. 14 ustawy z dnia 2 marca 2001r. o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych (Dz. U. z 2017r. poz. 206) oraz z art. 305 ustęp 1 i 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2017r. poz. 776) korzyść majątkową w wysokości 734.054,96 zł co w sposób oczywisty miało wpływ na treść orzeczenia (apelacja prokuratora)

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Podstawą orzeczenia środka w postaci przepadku korzyści jest art. 45 § 2 k.k. Prokurator postuluje dwojakiego rodzaju zmiany, które miałyby dotknąć zarówno podwyższenia kwoty osiągniętej korzyści majątkowej, jak i podwyższenia wartości środka z art. 45 k.k. Rozdzielić jednak należy obie te wartości. Podstawą zastosowania tego środka jest skazanie za przestępstwo, z którego popełnienia została osiągnięta, chociażby pośrednio korzyść majątkowa znacznej wartości albo przestępstwo, z którego została lub mogła zostać osiągnięta, chociażby pośrednio, korzyść majątkowa, zagrożone karą pozbawienia wolności, której górna granica jest nie niższa niż 5 lat, lub popełnione w zorganizowanej grupie albo związku mających na celu popełnienia przestępstwa, wówczas przy orzekaniu przepadku korzyści majątkowej stosuje się odwrócone zasady dowodzenia, przyjmując domniemanie, oczywiście wzruszalne, że całość mienia objętego we władanie w okresie popełnienia przestępstwa i 5 lat poprzedzających podlega przepadkowi.

Sąd odwoławczy podzielił zatem rozważania na dwa problemy: możliwości zmiany ustaleń faktycznych i wysokości orzeczonego przepadku korzyści. W zakresie ustaleń faktycznych Sąd wziął pod uwagę, że już w opisie czynów XI (co do K. O.) i XIV (co do P. O. (1)) prokurator oskarżył ich o działanie "w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w wysokości nie mniejszej niż 12.300 zł miesięcznie, tj. w wysokości łącznej nie mniejszej niż 233.700 zł". Ustalenie te poczynił również Sąd I instancji, który na str. 3 uzasadnienia wyraził pogląd, że małżonkowie O. "uzyskali z tytułu udostępnienia zakładu do nielegalnej produkcji papierosów była wyższa niż 233.700 zł, przy czym Sąd w oparciu o dostępny materiał dowodowy nie był w stanie ustalić jej dokładnej wartości". Tego ustalenia również Sąd odwoławczy podważyć nie zdołał, bo nie da się jednoznacznie ustalić czy środki o wartości przekraczającej 233.700 zł na pewno pochodzą z przestępstwa. Prokurator również nie przedstawił przekonującego wywodu, który doprowadził go do zmiany stanowiska zaprezentowanego w akcie oskarżenia. Jednakże fakt ustalenia, że z tytułu przestępstwa oskarżeni uzyskali znaczną korzyść majątkową, a uzyskana kwota przekracza wartość 200.000 złotych, daje podstawą do zastosowania odwróconego ciężaru dowodu i objęcia środkiem z art. 45 § 2 k.k. także środków, co do których nie ma pewności, iż pochodzą z przestępstwa. Tak też uzasadniano przyjęcie tej regulacji, udogodnieniem procesu dowodzenia przez organy ścigania. Rację ma zatem skarżący podnosząc, że oskarżeni nie przedstawili przekonujących dowodów przeciwnych świadczących przeciwko domniemaniu wynikającemu z ustawy. P. O. (1) w ogóle odmówił odpowiedzi na pytanie, skąd pochodziły środki, natomiast K. O. wyjaśniła, że środki te pochodziły z działalności gospodarczej. Zważywszy na zakres tejże działalności, ujawnione przez biegłych informatyków zapisy z dysku twardego (...) i laptopa (...), Sąd doszedł do przekonania, że kwotę przepadku należy podwyższyć. Prokurator nie wnioskował o objęcie tym przypadkiem wszystkich należności wpływających na konto małżonków O., ale tylko 3 wpłat pochodzących od (...), czyli sumy 12.300 zł + 269.609,93 zł + 452.145,03 zł. Co do tych środków istnieje bardzo duże prawdopodobieństwo, iż pochodzą z przestępstwa, z całą pewnością nie zostały uzyskane z legalnej działalności gospodarczej, dlatego Sąd podwyższył wysokość należności objętej przepadkiem korzyści majątkowej.

Wniosek

zmiana wyroku poprzez zmianę opisu czynu przypisanego w pkt 18 i 24 wyroku poprzez wskazanie, iż oskarżeni działali w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w wysokości 734.054,96 zł oraz zmianę pkt 19 i 25 przez podwyższenie kwoty przepadku równowartości korzyści majątkowej uzyskanej z przestępstwa do 734.054,96 zł

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z przyczyn wskazanych powyżej Sąd nie uwzględnił wniosku o zmianę ustaleń faktycznych, ale podwyższył wysokość przepadku korzyści majątkowej do 734.054,96 zł.

3.6.

obraza prawa materialnego tj. art. 13 §1 k.k. w zw. z art. 305 ust. 1 i 3 PWP i art. 12a ust. 2 oraz 14 WWTu poprzez ich niewłaściwe zastosowanie tj. zaniechanie zastosowania przepisów o usiłowaniu w zakresie wytworzenia i oznaczenia znakiem towarowym papierosów, które nie zostały jeszcze wytworzone ze zgromadzonych na terenie funkcjonującej, nielegalnej fabryki papierosów komponentów, pomimo stwierdzenia okoliczności wskazujących na bezpośrednie dążenie do wytworzenia i oznaczenia dalszych partii papierosów gdy prawidłowe zastosowanie nakazuje kwalifikację opisanej sytuacji również jako usiłowania wytworzenia i oznaczenia podrobionymi znakami towarowymi papierosów w ilości wynikającej z ilości zgromadzonego tytoniu (apelacja pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego)

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut jest słuszny. Skarżący miał rację podnosząc, że oprócz faktycznie wyprodukowanych papierosów, co do których oskarżeni dopuścili się przestępstwa z art. 305 Prawa własności przemysłowej i art. 12a ustawy o wyrobie alkoholu etylowego i wyrobów tytoniowych w formie dokonania, w hali produkcyjnej w W. znalazła się krajanka tytoniowa. Jest to typowy półfabrykat, z którego po wstępnej obróbce suszu tytoniowego można wyprodukować papierosy, przy użyciu profesjonalnych linii produkcyjnych znajdujących się w hali. Rację ma skarżący, że podjęcie częściowego przerobu suszu, umieszczenie krajanki w miejscu, gdzie dochodziło do produkcji papierosów przyjmuje formę usiłowania, gdyż sprawcy już bezpośrednio zmierzali do dokonania czynu zabronionego, jednak do wyprodukowania papierosów jeszcze nie doszło.

Wniosek

zmiana wyroku poprzez objęcie skazaniem również usiłowania wytworzenia i oznaczenia podrobionym znakiem towarowym papierosów w ilości 8,5 mln szt.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Konsekwencją uznania zasadności zarzutu apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego było dokonanie zmiany opisu czynu poprzez dodanie znamion usiłowania wytworzenia 8.540.000 sztuk papierosów i oznaczenia podrobionymi znakami towarowymi, jednak do jego dokonania nie doszło. Towarzyszyła temu zmiana kwalifikacji poprzez dodanie przepisów wskazujących na usiłowanie czyli art. 13 §1 k.k. w zw. z art. 12a ust. 2 w zw. z art. 14 ustawy z dnia 2 marca 2001r. o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych (Dz. U. z 2017r. poz. 206) oraz z art. 305 ustęp 1 i 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2017r. poz. 776).

Skarżący nie wnioskował o podwyższenie kary, zatem brak było podstaw do dokonania takiej zmiany.

3.7.

rażąca niewspółmierność kary orzeczonej M. K. w wymiarze kary łącznej 3 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności oraz łącznej kary grzywny w wymiarze 600 stawek dziennych, przyjmując wartość jednej stawki dziennej na kwotę 250 złotych, co wiązało się głównie z rażąco niewspółmiernym zawyżeniem kar jednostkowych wymierzonych w pkt 2 i 4 wyroku, gdyż prawidłowa ocena okoliczności dotyczących jej wymiaru uzasadnia orzeczenie jej w niższej wysokości (apelacja obrońcy M. K.) i analogiczny zarzut podniesiony w apelacji obrońcy R. D.

rażąca niewspółmierność nawiązki na rzecz (...) S.A. w kwocie 50.000 złotych oraz na rzecz (...) w kwocie 100.000 złotych, podczas gdy prawidłowa ocena okoliczności dotyczących ich wymiaru uzasadnia orzeczenie ich w niższej wysokości (apelacje obrońcy M. K. i R. D.)

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Z przyczyn niezwiązanych z zasadnością zarzutów apelacyjnych, a omówionych w sekcji 4 uzasadnienia doszło do zmiany wyroku w zakresie orzeczenia o karze. Nie sposób jednak nie zauważyć roli obu oskarżonych czyli M. K. i R. D. w zarzucanych im przestępstwach. Zarówno udział w zorganizowanej grupie przestępczej, udział w przestępstwie produkcji wyrobów tytoniowych wbrew wymogom ustawy o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych, a przy tym z naruszeniem regulacji Prawa własności przemysłowej, jak również popełnienie przestępstw skarbowych trwające blisko półtora roku, w trakcie których wyprodukowano blisko 96 milionów papierosów i bezpośrednio zmierzano do wyprodukowano kolejnych 8,5 milionów muszą się spotkać z surową represją karną. W związku z tym Sąd odwoławczy nie miał powodu, by uznać orzeczone kary za rażąco niewspółmiernie surowe.

Przy orzekaniu nawiązki zaistnieć muszą dwie przesłanki: znaczne utrudnienie orzeczenia obowiązku naprawienia szkody i konieczność uwzględnienia słusznych interesów pokrzywdzonego. W przeciwieństwie do np. kary grzywny przy orzeczeniu nawiązki nie uwzględnia się możliwości zarobkowych oskarżonego, co wprost wskazano w art. 56 k.k. in fine.

Dlatego Sąd nie podzielił zarzutu apelacji co do nawiązki.

Wniosek

o zmianę wyroku poprzez obniżenie kary i jej wymierzenie w dolnych granicach ustawowego zagrożenia oraz wymierzenie nawiązki na rzecz (...) S.A. w kwocie 5.000 zł oraz na rzecz (...) w kwocie 10.000 złotych

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Do korekty wysokości kary doszło z przyczyn wskazanych w sekcji 4 uzasadnienia. Brak było podstaw do korekty orzeczenia o nawiązce.

3.8.

rażąca niewspółmierność kary przejawiającej się w wymierzeniu oskarżonemu P. F. (1) bezwzględnej kary pozbawienia wolności w wymiarze 2 lat oraz kary grzywny i nawiązki w wysokościach przekraczających jego możliwości finansowe (apelacje obrońców P. F. (1))

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Do P. F. (1) znajdą zastosowanie te same przesłanki, które skutkowały nie uwzględnieniem co do zasady zarzutu rażącej niewspółmierności kary, co w przypadku M. K. i R. D., jednak i w jego przypadku doszło do korekty orzeczenia o karze z przyczyn wskazanych w sekcji 4 uzasadnienia.

Wniosek

zmiana zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu łącznej kary pozbawienia w wymiarze 1 roku i 4 miesięcy oraz kary grzywny w wysokości 100 stawek dziennych po 20 złotych (apelacja adw. E. M.)

zmiana zaskarżonego wyroku poprzez złagodzenie orzeczonej oskarżonemu kary i wymierzenie maksymalnie kary 1 roku i 5 miesięcy pozbawienia wolności oraz 100 stawek dziennych grzywny po 200 złotych oraz zmniejszenie nawiązki orzeczonej na podstawie art. 46 §2 k.k. na rzecz (...)S.A. i (...)na kwotę 25.000 zł i 50.000 zł (apelacja adw. R. J.)

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Do zmiany orzeczenia o karze doszło z przyczyn wskazanych w sekcji 4 uzasadnienia. Sąd odwoławczy nie dostrzegał możliwości zmiany orzeczenia o nawiązce. Środek ten jest orzekany w zastępstwie obowiązku naprawienia szkody i ma ścisły związek z wysokością wyrządzonej szkody i nie stosuje się w tym przypadku miarkowania tego środka w zależności od sytuacji majątkowej skazanego, o czym wprost stanowi art. 56 k.k. in fine.

Sąd I instancji był uprawniony do orzeczenia nawiązki z uwagi na utrudnione orzeczenie obowiązku naprawienia szkody, a zważywszy na ustalenia faktyczne nie sposób nie zgodzić się z Sądem meriti, iż co najmniej w wysokości orzeczonej nawiązki doszło do wyrządzenia szkody uprawnionym pokrzywdzonym.

3.9.

obraza przepisów prawa materialnego tj. art. 33 §1 k.k.s. i art. 45 §1 k.k. poprzez ich niezastosowanie tj. zaniechanie orzeczenia przepadku, obowiązku ściągnięcia równowartości pieniężnej korzyści majątkowej w wymiarze odpowiadającym dokonanemu uszczupleniu należności skarbowych w sytuacji, gdy orzeczenie takie było uzasadnione oraz ewentualnie, w przypadku uznania, że ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd I instancji nie dawały podstaw do takiego orzeczenia ze względu na brak ustalenia wprost, iż uszczuplenie nastąpiło również;

błąd w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść orzeczenia poprzez błędne ustalenie, jakoby podatek akcyzowy został jedynie narażony na uszczuplenie w przypadku, gdy prawidłowe ustalenia winny obejmować stwierdzenie, iż został on uszczuplony (apelacja pełnomocnika oskarżycieli posiłkowych)

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Niesłuszność zarzutu apelacji wynika z braku gravamen wnoszącego apelację pełnomocnika oskarżycieli posiłkowych. Możliwości uczestnictwa w postępowaniu w charakterze oskarżyciela posiłkowego nie można bowiem utożsamiać z gravamen do wnoszenia środka odwoławczego. Dlatego nie przekonuje odwołanie się do orzecznictwa z okresu sprzed wejścia w życie obecnego Kodeksu postępowania karnego. Z art. 425 § 3 zdanie pierwsze k.p.k. wynika, że "Odwołujący się może skarżyć jedynie rozstrzygnięcie lub ustalenia naruszające jego prawa lub szkodzące jego interesom". Skarżący w niczym nie wykazał, by brak rozstrzygnięcia w postaci zaniechania orzeczenia obowiązku ściągnięcia równowartości pieniężnej korzyści majątkowej w jakikolwiek sposób naruszał jego prawa lub szkodził interesom reprezentowanych przez niego oskarżycieli posiłkowych. Uprawnienie do kwestionowania braku tego rozstrzygnięcia przysługiwałoby z racji posiadania gravamen oskarżycielowi skarbowemu, a także oskarżycielowi publicznemu, którego z mocy art. 425 § 3 zdanie drugie k.p.k. nie obejmuje ograniczenia ze zdania pierwszego tego przepisu.

Wniosek

orzeczenie obowiązku ściągnięcia równowartości korzyści majątkowej w kwocie odpowiadającej uszczupleniom skarbowym

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na brak podstaw do zaskarżenia wyroku w tym zakresie, brak było podstaw do uwzględnienia wniosku apelacji.

3.10.

obraza przepisów prawa materialnego, tj. art. 30 §2 k.k.s. w zw. z art. 31 § 6 k.k.s. i art. 179a §1 k.k.s. w zw. z art. 306 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 30.06.2000r. Prawo własności przemysłowej w zw. z art. 195 k.k.w. poprzez nieorzeczenie o przepadku dowodów rzeczowych, zwłaszcza maszyn, urządzeń i komponentnów przemysłu tytoniowego oraz pozostałych w dyspozycji Sądu wyrobów tytoniowych na podstawie przepisów kks oraz zaniechanie orzeczenia na podstawie ww. przepisów k.k.s., Prawa własności przemysłowej i k.k.w. o zniszczeniu uznanych za dowody rzeczowe urządzeń i przedmiotów, które byłu przeznaczone i posłużyły oskarżonym do wytwarzania papierosów i oznaczania ich podrobionymi znakami towarowymi, w szczególności maszyn do produkcji papierosów oraz komponentów oznaczonych podrobionymi znakami towarowymi (zwłaszcza opakowań) (apelacja pełnomocnika oskarżycieli posiłkowych)

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja pełnomocnika oskarżycieli posiłkowych okazała się częściowo zasadna w zakresie zarzutu nieorzeczenia, a właściwie - niepełnego orzeczenia o przepadku niektórych dowodów rzeczowych. Sąd przywołał w podstawie wydania rozstrzygnięcia zawartego w punkcie 34 części dyspozytywnej przepisy art. 44 § 2 k.k., art. 306 ust. 1 Prawa własności przemysłowej i art. 14a ustawy z dnia 2 marca 2001r. o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych. Te przepisy, a w szczególności art. 306 ust. 1 i 2 Prawa własności przemysłowej nakładały obowiązek przepadku materiałów i narzędzi służących do popełnienia przestępstwa. I tej okoliczności skarżący nie kwestionuje w uzasadnieniu apelacji, jednakże podkreśla, że Sąd powinien orzec o ich zniszczeniu przywołując art. 306 ust. 3 Prawa własności przemysłowej, który wskazuje, że w odniesieniu do przedmiotów wskazanych w art. 306 ust. 1 i 2 przepis art. 195 Kodeksu karnego wykonawczego stosuje się niezależnie od wartości towarów, których przepadek orzeczono. Tyle, że przepis ten dotyczy stadium wykonania wyroku, a zatem bez przywołania tego przepisu w wyroku jest możliwe jego zastosowanie na etapie postępowania wykonawczego, co czyniłoby zarzut apelacji bezzasadnym.

Problem tkwi jednak w niepełnej podstawie orzeczenia przepadku, gdyż każdemu z oskarżonych (poza M. S.) przypisano również przestępstwa skarbowe, zatem w podstawie orzeczenia przepadku przedmiotów powinien zostać dodany również art. 31 § 6 i 7 k.k.s., z których wynika jakie przedmioty podlegają zniszczeniu. Należą do nich: wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, urządzenia i maszyny do ich produkcji lub pakowania (przepis ten obejmuje również płyn do papierosów elektronicznych i wyrobów nowatorskich, które w niniejszej sprawie nie występują). Dlatego należało podstawę prawną orzeczenia przepadku uzupełnić o art. 31 § 6 i 7 k.k.s., a rozstrzygnięcie o nakaz zniszczenia wyrobów tytoniowych, suszu tytoniowego oraz urządzeń i maszyn służących do ich produkcji lub pakowania.

Wniosek

uzupełnienie podstawy prawnej orzeczenia o przepadku o przepisy kks z jednoczesnym zarządzeniem zniszczenia maszyn do produkcji i pakowania wyrobów tytoniowych oraz przedmiotów oznaczonych tym znakiem, jak również pozostałych wyrobów tytoniowych zgodnie z dyspozycją art. 31 § 6 k.k.s. i 306 ust. 3 PWP w zw. z art. 195 k.k.w. przy wyraźnym wskazaniu tych przepisów jako podstawy przepadku i zniszczenia materiałów i narzędzi, jak również środków technicznych, które służyły oskarżonym i były przez nich przeznaczone do popełnienia przestępstwa

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Podstawę prawną orzeczenia przepadku uzupełniono o art. 31 § 6 i 7 k.k.s., a rozstrzygnięcie o nakaz zniszczenia wyrobów tytoniowych, suszu tytoniowego oraz urządzeń i maszyn służących do ich produkcji lub pakowania.

Nic nie stoi na przeszkodzie wydaniu w postępowaniu wykonawczym orzeczenia opartego o art. 195 k.k.w. w zw. z art. 306 ust. 3 Prawa własności przemysłowej w odniesieniu do przedmiotów nieujętych w wyroku.

3.11.

rażące naruszenie prawa karnego procesowego, a mianowicie art. 626 § 1 k.p.k. polegające na orzeczeniu o kosztach w sposób uniemożliwiający wykonanie wyroku, co mogło mieć wpływ na treść orzeczenia (apelacja prokuratora)

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut jest całkowicie bezzasadny. Zaskarżony wyrok zawiera rozstrzygnięcie o zasadach ponoszenia kosztów i brak podstaw do ingerowania w to rozstrzygnięcie. Poza prokuratorem nikt nie ma wątpliwości, kto i w jakiej części ma ponosić koszty postępowania. Ustalenie wysokości tych kosztów następuje w postanowieniu po prawomocnym zakończeniu postępowania. Przyjęcie natomiast propozycji zawartej w apelacji prokuratora prowadziłoby do sytuacji, w której nikt nie ponosiłby kosztów postępowania rozpoznawczego i odwoławczego, gdyż prokurator proponuje by odpowiedni procent wysokości kosztów odnosić tylko do kwoty 330.332,61 zł stanowiących koszty postępowania przygotowawczego. Taka propozycja nie mogła spotkać się z aprobatą Sądu odwoławczego.

Wniosek

zmiana wyroku co do rozstrzygnięcia o kosztach postępowania (punkt 36 wyroku) poprzez orzeczenie o obciążeniu:

1. oskarżonego M. K. kosztami sądowymi w 1/5 ich wysokości, tj. w wysokości 60.066,52 zł,

2. oskarżonego R. D. kosztami sądowymi w 1/5 ich wysokości, tj. w wysokości 60.066,52 zł,

3. oskarżonego P. F. (1) kosztami sądowymi w 1/10 ich wysokości, tj. w wysokości 30.033,26 zł,

4. oskarżoną K. O. kosztami sądowymi w 1/5 ich wysokości, tj. w wysokości 60.066,52 zł,

5. oskarżonego P. O. (1) kosztami sądowymi w 1/5 ich wysokości, tj. w wysokości 60.066,52 zł,

6. oskarżonego M. S. (1) kosztami sądowymi w 1/10 ich wysokości, tj. w wysokości 30.033,26 zł.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Oczywista niezasadność zarzutu apelacyjnego czyniła niesłusznym wniosek apelacji.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Żadna ze stron nie podnosiła tej okoliczności, ale dla prawidłowości wyrokowania konieczne jest uwzględnienie idealnego zbiegu przestępstwa powszechnego z przestępstwem skarbowym. Dla czytelności rozważań nie jest potrzebne pięciokrotne ich powielanie, wobec czego wskazać należy, że poniższe rozważania dotyczą 5 zestawów czynów: opisanych w punktach II i III w stosunku do M. K., w punktach V i VI w stosunku do R. D., w punktach VIII i IX w odniesieniu do P. F. (1), w punktach XI i XII w stosunku do K. O. i w punktach XIV i XV w odniesieniu do P. O. (1).

Każdy z tych zestawów czynów dotyczy tych samych zachowań związanych z braniem udziału w wytwarzaniu wyrobów tytoniowych w postaci papierosów, bez polskich znaków akcyzy, tyle, że w przypadku pierwszego z czynów, oceniane są przez pryzmat znamion z ustawy o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych i z Prawa własności przemysłowej, natomiast czyn oznaczony wyższą liczbą oceniany jest przez pryzmat znamion z Kodeksu karnego skarbowego. Jest to zatem klasyczna sytuacja, w której jedno zachowanie wyczerpuje znamiona uregulowane w Kodeksie karnym skarbowym, a drugie - w innej ustawie karnej. Ustawodawca przyjął fikcję i jeden czyn w rozumieniu ontologicznym podzielił na dwa czyny w rozumieniu prawnym: przestępstwo skarbowe i przestępstwo powszechne. Konsekwencją przyjęcia idealnego zbiegu przestępstwa powszechnego z przestępstwem skarbowym jest zastosowanie każdego z tych przepisów (art. 8 § 1 k.k.s.) i Sąd dopełnił tego obowiązku, ale dalszą konsekwencją jest wykonanie tylko jednej z kar, co nie stoi na przeszkodzie wykonaniu środków karnych lub innych środków orzeczonych na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów. I do obrazy art. 8 § 2 k.k.s. niewątpliwie doszło, gdyż np. w odniesieniu do M. K., Sąd nie wskazał, że wykonaniu podlega tylko jedna z kar, ale połączył kary orzeczone za wszystkie trzy przestępstwa. Aby rozstrzygnięcie było prawidłowe, Sąd musiał uchylić wszystkie kary łączne grzywny i pozbawienia wolności orzeczone wobec: M. K., R. D., P. F. (1), K. O. i P. O. (1). Następnie konieczne stało się wskazania surowszych kar i w przypadku M. K. były to kary orzeczone w punkcie 4 części dyspozytywnej, w przypadku R. D. - w punkcie 9 części dyspozytywnej, w odniesieniu do P. F. (1) - w punkcie 14 części dyspozytywnej, w odniesieniu do K. O. - w punkcie 20 części dyspozytywnej, a w przypadku P. O. (1) - w punkcie 26 części dyspozytywnej.

Oznacza to, że podstawą orzekania nowych kar łącznych pozbawienia wolności (bowiem kary grzywny nie podlegają łączeniu, gdyż wykonywana jest tylko jedna w odniesieniu do każdego z oskarżonych) są kary orzeczone w punktach:

1. w odniesieniu do M. K.:

a. kara 6 miesięcy pozbawienia wolności za czyn przypisany w punkcie 1 (po zmianie) oraz

b. kara 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności za czyn 4,

2. w odniesieniu do R. D.:

a. kara 6 miesięcy pozbawienia wolności za czyn przypisany w punkcie 7 oraz

b. kara 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności za czyn przypisany w punkcie 9,

3. w odniesieniu do P. F. (1):

a. kara 3 miesięcy pozbawienia wolności za czyn przypisany w punkcie 12 oraz

b. kara roku pozbawienia wolności za czyn przypisany w punkcie 14,

4. w odniesieniu do K. O.:

a. kara 3 miesięcy pozbawienia wolności za czyn przypisany w punkcie 17 oraz

b. kara roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności za czyn przypisany w punkcie 20,

5. w odniesieniu do P. O. (1):

a. kara 3 miesięcy pozbawienia wolności za czyn przypisany w punkcie 23 oraz

b. kara roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności za czyn przypisany w punkcie 26.

W ocenie Sądu odwoławczego orzeczona kara łączna nie powinna być orzekana ani w systemie absorpcji ani w systemie kumulacji. Z jednej strony, oba przestępstwa, za które orzeczono kary podlegające łączeniu pozostają w ścisłym związku przedmiotowym, bowiem to zorganizowana grupa przestępcza była formą współdziałania przestępnego za przestępstwo skarbowe. Z drugiej strony, są to jednak przestępstwa różnorodzajowe, a nawet uregulowane w innych aktach normatywnych, co przemawia za uznaniem, iż kara nie powinna zostać orzeczona z absorpcją. Dlatego Sąd uznał, że orzeczona kara łączna powinna oscylować poniżej kary średniej, równo odległej od kary orzeczonej z absorpcją i kary orzeczonej z kumulacją, co odda różny, ale jednak dość bliski związek przedmiotowy pomiędzy przestępstwami. Stąd orzeczono kary łączne:

1. w odniesieniu do M. K. i R. D. w wysokości 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności,

2. w odniesieniu do P. F. (1) w wysokości 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności,

3. w odniesieniu do K. O. i P. O. (1) w wysokości 1 roku i 7 miesięcy pozbawienia wolności.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

4.2.

Obrońca oskarżonych K. O. i P. O. (1) adw. G. W. złożył pismo procesowe w trybie art. 440 k.p.k. dotyczące dwóch kwestii:

1. nieprawidłowego wyliczenia kwoty podatku akcyzowego narażonego na uszczuplenie,

2. uczestnictwa oskarżonych w zorganizowanej grupie przestępczej.

Omawiając pierwsze zagadnienie wskazać należy, że obrońca zupełnie niesłusznie nazywa dwie stawki podatku akcyzowego zwykłą i karną. Tak nie jest, bowiem ustawodawca łączy różne sposoby kształtowania stawki podatku akcyzowego od spełnienia określonych zdarzeń, w razie zaistnienia których inaczej wylicza się kwotę akcyzy. Obrońca oskarżonych O. sugeruje natomiast przyjęcie najkorzystniejszego systemu wyliczenia akcyzy, jakby nie patrząc, iż rozstrzyganie wątpliwości na korzyść sprawcy dotyczy okoliczności wskazanych w art. 5 §2 k.p.k. a nie wyboru systemu opodatkowania.

W przypadku papierosów przyjęcie stawki z art. 99 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym (modyfikowanej oczywiście w aktach wykonawczych) wiąże się z oznaczeniem paczki papierosów maksymalną ceną detaliczną, natomiast stawkę z art. 99 ust. 3 stosuje się wówczas, gdy nie doszło do nadrukowania maksymalnej ceny detalicznej na opakowanie. Również sposób opodatkowania określony w art. 99 ust. 10 ustawy o podatku akcyzowym stosuje się w odniesieniu do maksymalnej ceny detalicznej wydrukowanej na opakowaniu jednostkowym. Wybór sposobu opodatkowania nie jest zatem uzależniony od widzimisię organów podatkowych, ani od korzystności danego rozwiązania dla oskarżonego, ale jest związany z nadrukowaniem ceny na jednostkowe opakowanie papierosów. Ponieważ papierosy produkowane przez oskarżonych i zatrzymane w trakcie przeszukania nie miały ceny nadrukowanej na opakowanie (zresztą były to papierosy z gruntu przewidziane do obrotu nielegalnego), wobec tego wybór sposobu opodatkowania i wyliczenia należności podatkowej były prawidłowe.

Podobnie, w przypadku suszu tytoniowego stosuje się dwie stawki opodatkowania akcyzą:

1. w art. 99a ust. 3 przewidziana jest stawka 406,26 zł/kg suszu,

2. w art. 99a ust. 4 ustawy o podatku akcyzowym uregulowana jest stawka 812,52 zł/kg suszu "w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego lub importu suszu tytoniowego przez inny podmiot niż prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy lub sprzedaży suszu tytoniowego innemu podmiotowi niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy". Zastosowanie jednej ze stawek zależy wyłącznie od zaistnienia jednej przesłanki, czy podmiotem nabywającym lub zbywającym susz jest prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy. Ponieważ obrońca nie wykazał, by jego klienci dysponowali jedną z tych cech, całe dalsze rozważania były dywagacją.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

4.3.

Drugie z zagadnień podniesionych przez adw. G. W. w trybie art. 440 k.p.k. dotyczyło przypisania oskarżonym K. O. i P. O. (1) uczestnictwa w zorganizowanej grupie przestępczej. Obrońca nie dostrzegł, iż Sąd I instancji przypisał oskarżonym uczestnictwo w związku przestępczym, ale okoliczność tę Sąd uwzględnił w trybie art. 440 k.p.k. poza zakresem wniosku obrońcy.

Natomiast w przypadku przestępnego współdziałania, które może przybrać różny udział doszło do prawidłowego ustalenia, iż oskarżeni K. i P. O. (1) uczestniczyli w zorganizowanej grupie przestępczej, co wykazano w sekcji 3. W przypadku takiej formy współdziałania przestępnego nie jest wymagane, by każdy z oskarżonych dokonywał czynności czasownikowej, by można mu było przypisać sprawstwo. Zatem w ramach podziału ról oskarżeni nie musieli dystrybuować papierosów, czy przywozić suszu tytoniowego, ale wystarczające było, by udzielili pomieszczeń w gotowej hali produkcyjnej, stojącej w odosobnionym miejscu, mającym jednak dostęp do drogi publicznej, ale niewidocznej z głównej drogi, a przy tym zajmowali się bieżącą obsługą pracowników narodowości ukraińskiej pracujących przy produkcji papierosów, nie można bowiem zapominać, iż P. O. (1) był widziany przez tych pracowników, a i został ujęty na gorącym uczynku w trakcie interwencji. Dlatego należało uznać, iż oskarżeni O. wzięli udział w funkcjonowaniu przez blisko 1,5 roku zorganizowanej grupie przestępczej, w której mieli swój udział dalece wykraczający poza pomocnictwo, za które można by uznać samo udzielenie lokum. Także kwoty uzyskiwane z nielegalnego procederu również wskazują na wysoką rangę w grupie. Oceniając ogół tych ustaleń poczynionych przez Sąd I instancji trzeba było uznać, iż nie doszło do obrazy art. 7 k.p.k., bowiem zastosowane kryteria mieszczą się w granicach logicznego rozumowania i zasad doświadczenia życiowego.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.5.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

W zakresie, w jakim nie doszło do zmiany zaskarżonego wyroku.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.6.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

I.  zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

1.  uchylił kary łączne pozbawienia wolności i grzywny orzeczone wobec oskarżonych z wyjątkiem M. S. (1) (punkty: 5, 10, 15, 21, 27 części dyspozytywnej wyroku),

2.  w stosunku do M. K.:

a.  w opisie czynu z punktu I części wstępnej w miejsce „udziału w związku przestępczym” przyjął „udział w zorganizowanej grupie przestępczej”, a karę za ten czyn obniżył do 6 miesięcy pozbawienia wolności,

b.  na podstawie art. 8 § 2 k.k.s. spośród kar orzeczonych w punkcie 2 i 4 części dyspozytywnej wskazał do wykonania karę pozbawienia wolności i grzywny wskazane w punkcie 4,

c.  na podstawie art. 39 §1 i 2 k.k.s. połączył kary pozbawienia wolności, orzekł karę łączną pozbawienia wolności w wysokości 2 lat i 8 miesięcy i do tej kary odniósł zaliczenie okresu rzeczywistego pozbawienia wolności zawarte w punkcie 6 części dyspozytywnej,

3.  w stosunku do R. D.:

a.  w opisie czynu z punktu IV części wstępnej w miejsce „udziału w związku przestępczym” przyjął „udział w zorganizowanej grupie przestępczej”, a karę za ten czyn obniżył do 6 miesięcy pozbawienia wolności,

b.  na podstawie art. 8 § 2 k.k.s. spośród kar orzeczonych w punkcie 8 i 9 części dyspozytywnej wskazał do wykonania karę pozbawienia wolności i grzywny wskazane w punkcie 9,

c.  na podstawie art. 39 §1 i 2 k.k.s. połączył kary pozbawienia wolności, orzekł karę łączną pozbawienia wolności w wysokości 2 lat i 8 miesięcy i do tej kary odniósł zaliczenie okresu rzeczywistego pozbawienia wolności zawarte w punkcie 11 części dyspozytywnej,

4.  w stosunku do P. F. (1):

a.  w opisie czynu z punktu VII części wstępnej w miejsce „udziału w związku przestępczym” przyjął „udział w zorganizowanej grupie przestępczej”, a karę za ten czyn obniżył do 3 miesięcy pozbawienia wolności,

b.  na podstawie art. 8 § 2 k.k.s. spośród kar orzeczonych w punkcie 13 i 14 części dyspozytywnej wskazał do wykonania karę pozbawienia wolności i grzywny wskazane w punkcie 14,

c.  na podstawie art. 39 §1 i 2 k.k.s. połączył kary pozbawienia wolności, orzekł karę łączną pozbawienia wolności w wysokości roku i 2 miesięcy i do tej kary odniósł zaliczenie okresu rzeczywistego pozbawienia wolności zawarte w punkcie 16 części dyspozytywnej,

5.  w stosunku do K. O.:

a.  w opisie czynu z punktu X części wstępnej w miejsce „udziału w związku przestępczym” przyjął „udział w zorganizowanej grupie przestępczej”, a karę za ten czyn obniżył do 3 miesięcy pozbawienia wolności,

b.  na podstawie art. 8 § 2 k.k.s. spośród kar orzeczonych w punkcie 18 i 20 części dyspozytywnej wskazał do wykonania karę pozbawienia wolności i grzywny wskazane w punkcie 20,

c.  na podstawie art. 39 §1 i 2 k.k.s. połączył kary pozbawienia wolności, orzekł karę łączną pozbawienia wolności w wysokości roku i 7 miesięcy i do tej kary odniósł zaliczenie okresu rzeczywistego pozbawienia wolności zawarte w punkcie 22 części dyspozytywnej,

6.  w stosunku do P. O. (1):

a.  w opisie czynu z punktu XIII części wstępnej w miejsce „udziału w związku przestępczym” przyjął „udział w zorganizowanej grupie przestępczej”, a karę za ten czyn obniża do 3 miesięcy pozbawienia wolności,

b.  na podstawie art. 8 § 2 k.k.s. spośród kar orzeczonych w punkcie 24 i 26 części dyspozytywnej wskazał do wykonania karę pozbawienia wolności i grzywny wskazane w punkcie 26,

c.  na podstawie art. 39 §1 i 2 k.k.s. połączył kary pozbawienia wolności, orzekł karę łączną pozbawienia wolności w wysokości roku i 7 miesięcy i do tej kary odniósł zaliczenie okresu rzeczywistego pozbawienia wolności zawarte w punkcie 28 części dyspozytywnej,

7.  w opisie czynów z punktu II, III, V, VI, VIII, IX, XI, XII, XIV i XV części wstępnej w miejsce „w ramach związku przestępczego” przyjął „w ramach zorganizowanej grupy przestępczej”,

8.  w opisie czynów przyjętych w punkcie 2, 8, 13, 18, 20 i 26 części dyspozytywnej uzupełnił opis czynu o stwierdzenie: „a z 8,54 tony krajanki tytoniowej zmierzali do wyprodukowania 8.540.000 sztuk papierosów oraz oznaczenia ich podrobionymi zarejestrowanymi znakami towarowymi, których nie mieli prawa używać, lecz zamierzonego celu nie osiągnęli z uwagi na ich zatrzymanie”, a kwalifikację prawną czynu uzupełnił o art. 13 §1 k.k. w zw. z art. 12a ust. 2 w zw. z art. 14 ustawy z dnia 2 marca 2001r. o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych w zb. z art. 305 ust. 1 i 3 Prawa własności przemysłowej,

9.  w punkcie 34 uzupełnił podstawę prawną orzeczenia o przepadku o art. 31 §6 i 7 k.k.s., zaś rozstrzygnięcie zawarte w punkcie 34 tiret drugie – o zwrot „przy czym wykonanie orzeczenia o przepadku wyrobów tytoniowych, suszu tytoniowego oraz urządzeń i maszyn do ich produkcji następuje poprzez ich zniszczenie”,

10.  w punkcie 19 i 25 części dyspozytywnej podwyższył orzeczony solidarnie wobec P. O. (1) i K. O. przepadek równowartości korzyści majątkowej do 734.054,96.

Zwięźle o powodach zmiany

Przyczyn zmiany wyroku zostały szczegółowo omówione w sekcji 3 i 4 uzasadnienia.

1.7.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Sąd zasądził od oskarżonych M. K., R. D., P. F. (1), K. O. i P. O. (1) na rzecz oskarżyciela posiłkowego po 600 złotych tytułem zwrotu kosztów ustanowienia pełnomocnika i jego uczestnictwa w postępowaniu odwoławczym. Takiego nazewnictwa: „oskarżyciel posiłkowy” użył pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego w petitum odpowiedzi na apelacje obrońców oskarżonych.

Apelacja pełnomocnika nie została wniesiona co do M. S. (1), więc brak było podstaw do obciążania go kosztami.

Skarżący nie przedłożył również faktury za wykonaną usługę, stąd brak było podstaw do zwiększenia zasądzonej kwoty o podatek od towarów i usług.

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV

Sąd zasądził od oskarżonych M. K., R. D., P. F. (1), K. O. i P. O. (1) wydatki za postępowanie odwoławcze w częściach ich dotyczących na podstawie art. 633 i 636 § 1 k.k. Wysokość opłaty została ustalona na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 4 i 5, art. 3 ust. 1 i art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych.

Wydatki związanymi z udziałem M. S. (1) Sąd obciążył Skarb Państwa, gdyż apelacja prokuratora nie została w tym zakresie uwzględniona.

7.  PODPIS

Janusz Jaromin Andrzej Wiśniewski Piotr Brodniak

1.8.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

w całości co do K. O. i P. O. (1),

w części co do rozstrzygnięcia w przedmiocie kosztów na korzyść M. K., R. D., P. F. (1), K. O., P. O. (1) i M. S. (1)

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.9.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

pełnomocnik oskarżycieli posiłkowych

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

zaniechanie orzeczenia o czynie w zakresie, w jakim zakończył się na etapie usiłowania, zaniechanie orzeczenia środka karnego

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.10.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

3

Podmiot wnoszący apelację

obrońca K. i P. O. (1) adw. A. R.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

skazanie oskarżonych

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

4

Podmiot wnoszący apelację

obrońca K. O. i P. O. (1) adw. R. J.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

skazanie oskarżonych

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

5

Podmiot wnoszący apelację

obrońca P. F. (1) adw. E. M.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

skazanie oskarżonego

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.13.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

6

Podmiot wnoszący apelację

obrońca P. F. (1) adw. R. J.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

skazanie oskarżonego

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.14.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

7

Podmiot wnoszący apelację

obrońca M. K.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wysokość kary i środka karnego

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.15.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

8

Podmiot wnoszący apelację

obrońca R. D.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wysokość kary i środka karnego

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana