Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 31 sierpnia 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze odmówił W. C. prawa do emerytury. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że ubezpieczony nie udowodnił 25 - letniego okresu składkowego i nieskładkowego. Zdaniem organu rentowego okres pracy wnioskodawcy w gospodarstwie rodziców od 21 kwietnia 1971 r. do 17 lutego 1974 r. nie może zostać zaliczony do stażu sumarycznego, gdyż obszar o powierzchni 0,84 ha nie może być kwalifikowany jako gospodarstwo rolne będące źródłem utrzymania dla całej rodziny na którym praca jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

W dniu 14 września 2015 r. do organu rentowego wpłynęło odwołanie W. C. od ww. decyzji w którym wniósł o jej zmianę poprzez przyznanie mu emerytury. W. C. wskazał, że okres od 21 kwietnia 1971 r. do 17 lutego 1974 r. powinien zostać mu zaliczony do stażu sumarycznego, gdyż obowiązujące w tym czasie przepisy Rozporządzenia Rady Ministrów z 18 listopada 1964 r. w sprawie przenoszenia własności nieruchomości rolnych, znoszenia współwłasności takich nieruchomości oraz dziedziczenia gospodarstw rolnych kwalifikowały obszar o jakim mowa w zaskarżonej decyzji do gospodarstwa rolnego.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, przytaczając argumentację jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał ponadto, że mocą decyzji z dnia 24 lipca 2015 r. odmawiającej wnioskodawcy prawa do emerytury zaliczono mu do stażu pracy w warunkach szczególnych 18 lat, 8 miesięcy i 20 dni, a do stażu sumarycznego zaliczono mu 23 lata, 8 miesięcy i 6 dni.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony W. C. urodził się (...).

W dniu 2 lipca 2015 roku ubezpieczony złożył wniosek o emeryturę, po którego rozpatrzeniu wydano w dniu 24 lipca 2015 r. decyzję mocą której odmówiono mu prawa do emerytury.

W treści decyzji wskazano, że legitymuje się wymaganym stażem pracy w warunkach szczególnych (18 lat 8 miesięcy i 20 dni), nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego, ukończył wymagany wiek , ale nie legitymuje się wymaganym okresem składkowym i nieskładkowym wynoszącym 25 lat (organ rentowy zaliczył do stażu pracy okres w wymiarze 23 lat , 8 miesięcy i 6 dni).

(wniosek k.1-8 plik I akt ZUS oraz decyzja k.36 – 36 odwrót plik I akt ZUS)

W dniu 12 sierpnia 2015 roku ubezpieczony ponownie złożył wniosek o emeryturę, po którego rozpatrzeniu wydano zaskarżoną decyzję. Organ rentowy wskazał, że ustalenia dokonane mocą decyzji z dnia 24 lipca 2015 r. pozostały bez zmian.

(wniosek k.38 plik I akt ZUS , decyzja k.47 plik I akt ZUS/)

I. C. – ojciec wnioskodawcy w latach 1971 - 1974 był właścicielem gospodarstwa rolnego o powierzchni 0,84 ha zlokalizowanego w O..

(zaświadczenie k.40 plik I akt ZUS/)

Gospodarstwo rolne w którym zamieszkiwał wnioskodawca składało się z jednego budynku o powierzchni 80 m ², stodoły o powierzchni 100 m ², komórki oraz pola o powierzchni 0,84 ha.

W gospodarstwie rolnym oprócz rodziców i wnioskodawcy zamieszkiwały także trzy siostry wnioskodawcy, przy czym G. wyprowadziła się z domu w dniu 23 listopada 1971 r., a J. w dniu 25 kwietnia 1972 r.

W spornym okresie rodzice wnioskodawcy byli aktywni zawodowo (pracowali w Zakładach (...)) i wykonywali powierzone im obowiązki pracownicze w systemie zmianowym, w pełnym wymiarze czasu pracy.

W gospodarstwie hodowano krowy (2 lub 3), cielaki, świnie, owce oraz drób.

Do codziennych obowiązków W. C. należała pielęgnacja zwierząt (karmienie, pojenie, wyprowadzanie) oraz praca w polu, przy czym czynności związane z pieleniem były wykonywane przez siostry wnioskodawcy. W gospodarstwie uprawiano zboże (na potrzeby gospodarstwa), ziemniaki oraz cebulę (w celach handlowych). Cebula była uprawiana na 15-20 arach.

Rano wnioskodawca wykonywał obrządek, przygotowywał karmę dla zwierząt, a potem wykonywał prace w polu. Obrządek zajmował około 1,5 godziny.

Czynności jakie wykonywał wnioskodawca były zróżnicowane w zależności od pory roku. Wiosną cała rodzina wnioskodawcy sadziła cebulę. W polu wnioskodawca jeździł pługiem, redlił ziemniaki, kosił siano. Gospodarstwo nie było zmechanizowane i wszystkie prace polowe były wykonywane przy pomocy pożyczonego od sąsiada konia (w zamian za pomoc wnioskodawca wykonywał pewne prace w polu sąsiada).

Cebula była sprzedawana zimą. Sprzedażą cebuli zajmował się ojciec wnioskodawcy. Przed sprzedażą cebulę należało posegregować i te prace wykonywał wnioskodawca.

Zimą wnioskodawca zajmował się zwierzętami. Przygotowywał buraki, ziemniaki dla zwierząt. W gospodarstwie były wykonywane naprawy.

(zeznania świadków: J. J. (2) min.00:06:19 – 00:19:29, J. G. min.00:19:29 – 00:24:33 protokołu rozprawy z dnia 6 czerwca 2016 r. oraz zeznania wnioskodawcy min.00:01:28 – 00:23:54 protokołu rozprawy z dnia 11 lipca 2016 r. w zw. z min.00:04:42 – 00:21:45 protokołu rozprawy z dnia 7 marca 2016 r., dokumentacja k.45-48)

Do 1973 r. wnioskodawca uczęszczał do Szkoły Podstawowej dla Pracujących w O. (ukończył ją 15 czerwca 1973 r.) zlokalizowanej około 3 km od domu, przy czym z uwagi na charakter szkoły (była to szkoła dla pracujących) zajęcia odbywały się w godzinach popołudniowych w wymiarze 4 godzin dziennie. Przed szkołą wnioskodawca zajmował się obrządkiem i karmieniem zwierząt – rano i w południe, wykonywał inne prace zlecone przez ojca.

Do momentu podjęcia stałej pracy (co nastąpiło w dniu 18 lutego 1974 r.) głównym obowiązkiem wnioskodawcy była praca w gospodarstwie rolnym rodziców). Po podjęciu pracy wnioskodawca również pracował w gospodarstwie rolnym. (zeznania wnioskodawcy min.00:01:28 – 00:23:54 protokołu rozprawy z dnia 11 lipca 2016 r. w zw. min.00:04:42 – 00:21:45 protokołu rozprawy z dnia 7 marca 2016 r., świadectwo ukończenia szkoły k.41-41 odwrót plik I akt ZUS ,świadectwo pracy k.19 plik I akt ZUS)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonych dowodów zarówno w postaci dokumentów jak i osobowych źródeł dowodowych, w postaci zeznań wnioskodawcy i świadków. Podkreślić należy, że zarówno świadek J. J. (2) jak i świadek J. G., ze względu na fakt zamieszkiwania w sąsiedztwie gospodarstwa rodziców wnioskodawcy, miały pełną wiedzę co do charakteru oraz specyfiki prac w nim wykonywanych oraz obowiązków jakie miał wykonywać W. C.. Świadkowie ci nie mają żadnego interesu w tym, by zeznawać na jego korzyść, gdyż są dla niego osobami obcymi. Zeznania ubezpieczonego oraz świadków są spójne, logiczne, uzupełniają się i wzajemnie ze sobą korespondują w związku z czym Sąd dał im wiarę w świetle całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołania jest zasadne.

Zgodnie z treścią art. 184 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz.887), ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy tj. w dniu 1 stycznia 1999 r. osiągnęli:

1)  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz,

2)  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura ta przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa (art.184 ust.2 ww. ustawy).

Stosownie do treści §3 i 4 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. z 1983 r. nr 8, poz. 43 z późn. zm.) za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej „wymaganym okresem zatrudniania” uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia. Pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1)  osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn;

2)  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach

Powołany (...) wskazuje wszystkie te prace w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego.

W świetle § 2 ust. 1 tegoż Rozporządzenia oraz zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w tym rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

W niniejszej sprawie sporne jest jedynie spełnienie przez wnioskodawcę warunku posiadania na dzień 1 stycznia 1999 roku 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych, bowiem pozostałe warunki – wieku, stażu pracy w szczególnych warunkach i nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego zostały spełnione.

Przepis art.184 ust.1 punkt 2 ww. ustawy odwołuje się do art.27 ww. ustawy, zgodnie z treścią którego emerytura przysługuje po wykazaniu w przypadku mężczyzn 25-letniego okresu składkowego i nieskładkowego, przy czym okresy składkowe zostały wymienione w art.6, a okresy nieskładkowe w art.7 tej ustawy.

Art.10 ust.1 punkt 3 ww. ustawy pozwala na uwzględnienie przy ustalaniu prawa do emerytury oraz przy obliczaniu jej wysokości okresu pracy w gospodarstwie rolnym po ukończeniu 16 roku życia, jeżeli okresy składkowe i nieskładkowe, ustalone na zasadach określonych w art. 5-7, są krótsze od okresu wymaganego do przyznania emerytury, w zakresie niezbędnym do uzupełnienia tego okresu. Okres ten jest traktowany jako okres składkowy.

Na gruncie systemu świadczeń z ubezpieczenia społecznego zagadnienie, czy praca w gospodarstwie rolnym, o której mowa w art.10 ust.1 punkt 3 ww. ustawy o emeryturach i rentach zaliczana jest pod jakimikolwiek warunkami, w szczególności wymaganego wymiaru czasu pracy, rozpatrywane było w orzecznictwie, między innymi w wyrokach Sądu Najwyższego: z dnia 10 maja 2000 roku (II UKN 535/99, OSNAP 2001 nr 21, poz. 650), z dnia 19 grudnia 2000 roku (II UKN 155/00, OSNAP 2002 nr 16, poz. 394), z dnia 4 października 2006 roku (II UK 42/06, OSNP 2007 nr 19-20, poz. 292), z dnia 17 października 2008 roku (II UK 61/08, Lex nr 741080), z dnia 8 marca 2011 roku (II UK 305/10, Lex nr 852557), z dnia 18 września 2014 roku (I UK 17/14, Lex nr 1538420). Sąd Najwyższy brał pod uwagę, że praca w gospodarstwie rolnym nie może być traktowana inaczej, niż przebyte w poprzednim stanie prawnym okresy ubezpieczenia, a przynajmniej powinna być ekwiwalentna tytułowi ubezpieczenia. Przyjmował, że skoro w art.6 ust.2 punkt 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych do uwzględnienia okresów pracy przed dniem 15 listopada 1991 roku wymagane jest wykonywanie jej w wymiarze przynajmniej połowy pełnego wymiaru czasu pracy, to świadczenie pracy na rzecz gospodarstwa rolnego osoby bliskiej powinno odpowiadać co najmniej połowie pełnego wymiaru czasu pracy. Praca w gospodarstwie rolnym w ilości odpowiadającej co najmniej połowie pełnego wymiaru czasu pracy, ma mieć charakter ciągły, co oznacza, że wystarczające dla uznania pracy domownika w gospodarstwie rolnym za stałą jest wykonywanie w jej przebiegu wszystkich zabiegów agrotechnicznych związanych z produkcją w rozmiarze dyktowanym potrzebami i terminami tych prac oraz używaniem ułatwiającego te prace sprzętu oraz zajmowanie się inwentarzem w przypadku hodowli zwierząt (wyroki Sądu Najwyższego z dnia 4 października 2006 roku, II UK 42/06, OSNP 2007 nr 19-20, poz. 292 oraz z dnia 21 kwietnia 1998 roku, II UKN 3/98). Rozmiar wykonywanej przez rolnika lub domownika pracy uzależniony jest od rodzaju i wielkości danego gospodarstwa rolnego, bowiem ma na celu zapewnienie jego prawidłowego funkcjonowania.

Definicji gospodarstwa rolnego, osoby prowadzącej gospodarstwo rolne i osoby wykonującej pracę w gospodarstwie rolnym należy szukać w przepisach regulujących ubezpieczenie społeczne rolników. Za wymienione w art. 10 ust.1 punkt 3 ww., ustawy o emeryturach i rentach przypadające przed dniem 1 stycznia 1983 roku okresy pracy w gospodarstwie rolnym, uważa się okresy wykonywania pracy na takich warunkach, jakie po dniu 1 stycznia 1983 roku dawałyby podstawę do objęcia ubezpieczeniem społecznym rolników. Ustawa z dnia 14 grudnia 1982 roku o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin (tekst jednolity Dz.U. z 1989 nr 24 poz.133) wprowadzająca obowiązek ubezpieczenia społecznego domowników w art.2 punkt 2 zawierała definicję domownika określając go jako członka rodziny rolnika pracującego w gospodarstwie rolnym, jeżeli pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z rolnikiem, ukończył 16 lat, nie podlega obowiązkowi ubezpieczenia na podstawie innych przepisów, a ponadto praca w gospodarstwie rolnym stanowi jego główne źródło utrzymania. Późniejsza definicja domownika z art.6 punkt 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 roku o ubezpieczeniu społecznym rolników (jednolity tekst: Dz.U. z 2015 roku poz.704) również wymagała zamieszkiwania z rolnikiem lub w bliskim sąsiedztwie i stałej pracy w gospodarstwie rolnym. Stała praca w gospodarstwie rolnym nie polega na codziennym wykonywaniu czynności rolniczych, co ze względu na rozmiar gospodarstwa lub rodzaj produkcji rolnej może nie być w pewnych okresach konieczne, lecz polega na gotowości do wykonania pracy rolniczej, jeżeli sytuacja tego wymaga (wyrok Sądu Najwyższego z 3 lipca 2001 roku II UKN 466/00, OSNP 2003/7/186). Zatem do stażu emerytalnego uwzględnia się - jak okresy składkowe - nie okresy jakiejkolwiek pracy rolniczej, a jedynie stałą pracę o istotnym znaczeniu dla prowadzonej działalności rolniczej w gospodarstwie rolnym, w którym osoba zainteresowana (domownik) zamieszkuje lub ma możliwość codziennego wykonywania w nim prac związanych z prowadzoną działalnością rolniczą. O stałości pracy w gospodarstwie rolnym decyduje zatem gotowość do świadczenia jej na rzecz osoby bliskiej w wymiarze czasu stosownym do zakładanego przez rolnika prawidłowego funkcjonowania tego gospodarstwa zgodnie z jego strukturą, przy uwzględnieniu jego obszaru, liczby pracujących w nim osób oraz sprzętu rolniczego.

Kwestia czy wykonywanie określonych czynności w gospodarstwie rolnym można uznać za okresy pracy w tym gospodarstwie była wielokrotnie przedmiotem rozważań w orzecznictwie sądowym, zwłaszcza w kontekście łączenia pracy w gospodarstwie rolnym z nauką w szkole. W judykaturze wykształcił się pogląd, iż o uwzględnieniu przy ustalaniu prawa do świadczeń emerytalno-rentowych okresów pracy w gospodarstwie rolnym sprzed objęcia rolników obowiązkiem opłacania składki na rolnicze ubezpieczenie społeczne domowników (tj. przed dniem 1 stycznia 1983 roku) przesądza wystąpienie dwóch okoliczności: po pierwsze - wykonywanie czynności rolniczych powinno odbywać się zgodnie z warunkami określonymi w definicji legalnej „domownika” z art.6 punkt 2 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników i po drugie - czynności te muszą być wykonywane w wymiarze nie niższym niż połowa ustawowego czasu pracy, tj. minimum 4 godziny dziennie. Za domownika uznaje się zaś osobę bliską rolnikowi, która ukończyła 16 lat, pozostaje z rolnikiem we wspólnym gospodarstwie domowym lub zamieszkuje na terenie jego gospodarstwa albo w bliskim sąsiedztwie oraz stale pracuje w tym gospodarstwie rolnym i nie jest związana z rolnikiem stosunkiem pracy. W orzecznictwie kładzie się nacisk na stałość wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym, co nie musi jeszcze oznaczać codziennego wykonywania czynności rolniczych, ale gotowość (dyspozycyjność) do podjęcia pracy rolniczej, jeżeli sytuacja tego wymaga. Nie sprzeciwia się zaliczeniu takiej pracy fakt równoległej nauki, jeśli okoliczności faktyczne wskazują na potrzebę pomocy domownika w gospodarstwie i na realną możliwość pogodzenie pracy w gospodarstwie z nauką, nawet okresowo, od wiosny do jesieni, skoro w świetle orzecznictwa Sądu Najwyższego dopuszczalne jest zaliczanie okresów pracy w czasie samych wakacji szkolnych (wyrok Sądu Najwyższego z 19 grudnia 2000 roku, II UKZ 155/00 OSNP 2002/16/394, wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 24 sierpnia 2012 roku, III AUa 59/12, Lex nr: 1217735).

Gotowość do pracy w gospodarstwie rolnym powinna korelować z wymiarem czasu pracy niezbędnym do prawidłowego funkcjonowania gospodarstwa rolnego, a negatywną przesłanką do jej przyjęcia jest wykonywanie w gospodarstwie rolnym prac sezonowych, doraźnie w wymiarze niższym od połowy pełnego wymiaru czasu pracy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 1 kwietnia 2015 roku, I UK 292/14 Legalis nr 1263220).

Dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy istotne było zatem faktyczne ustalenie rodzaju i rozmiaru pracy wnioskodawcy W. C. w gospodarstwie rodziców oraz ocena, czy czynności przez niego wykonywane były pracą w gospodarstwie rolnym w rozumieniu art.10 ww. ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Należy również wskazać, że normy obszarowe obowiązujące w spornym okresie (lata 1971-1974) pozwalały uznać za gospodarstwo rolne, zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 28 listopada 1964 roku sprawie przenoszenia własności nieruchomości rolnych, znoszenia współwłasności takich nieruchomości oraz dziedziczenia gospodarstw rolnych – Dz. U z 1964 r. nr 45, poz.304 z późn. zm. do 31 grudnia 1971 r. nieruchomość rolną, która przekraczała 0,2 ha, a po 31 grudnia 1971 r. musiała przekraczać 0,5 ha. Nie można zatem odnosić aktualnych uregulowań odnoszących się do kwalifikacji danego gospodarstwa jako gospodarstwo rolnego, do uregulowań jakie obowiązywały w latach 70 – tych ubiegłego stulecia. Taki pogląd jest tym bardziej uzasadniony zważywszy na fakt, iż specyfika pracy w gospodarstwie (choćby z uwagi na fakt mechanizacji) uległa na przestrzeni lat diametralnej zmianie.

Uwzględniając powyższe wskazać należy, że w świetle art.10 ust.1 punkt 2 ww. ustawy wymogiem koniecznym do uwzględnienia okresu pracy wnioskodawcy w gospodarstwie rolnym jako okresu uzupełniającego jest wykonywanie stałej pracy w gospodarstwie rolnym rodziców, w którym zamieszkiwał i miał możliwość codziennego wykonywania prac związanych z pracę w gospodarstwie rolnym w wymiarze nie niższym a nawet wyższym, niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy.

Przekładając powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy wskazać należy, iż wnioskodawca ukończył 16 lat w dniu 21 kwietnia 1971 roku, a zatem istnieje możliwość uwzględnienia jego pracy w gospodarstwie rolnym rodziców od tej daty, o co też wnioskodawca wniósł.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego (spójnych i logicznych zeznań wnioskodawcy i świadków) wynika, że wnioskodawca świadczył pracę w gospodarstwie swoich rodziców w wymiarze co najmniej 4 godzin dziennie. Wnioskodawca wprawdzie w spornym okresie uczęszczał do szkoły podstawowej, ale była to dla pracujących, oddalona jedynie o 3 km od gospodarstwa rolnego, a zajęcia w niej odbywały się w godzinach popołudniowych w wymiarze 4 godzin.

Wnioskodawca spędzał zatem w gospodarstwie rolnym większość dnia i naturalną rzeczą było wykonywanie przez niego pracy w tym gospodarstwie. Rodzice wnioskodawcy pracowali zawodowo na zmiany, a dwie starsze siostry wyprowadziły się z domu w listopadzie 1971 i w marcu 1972 roku. W gospodarstwie rolnym pozostała trzecia siostra wnioskodawcy, która z uwagi na stan zdrowia (cierpiała na chorobę H.-M.) nie mogła pracować. Do obowiązków ubezpieczonego należała codzienna opieka nad zwierzętami, dodatkowo ubezpieczony wykonywał prace polowe związane przede wszystkim z uprawą cebuli, ale także z uprawą na potrzeby gospodarstwa żyta i ziemniaków.

Prace te wykonywał wspólnie z rodzicami, gdy nie pracowali zawodowo, przy czym ojciec ubezpieczonego wykonywał prace polowe, zajmował się sprzedażą cebuli, a mama zajmowała się domem, doiła krowy, karmiła drób.

Zadania jakie wykonywał wnioskodawca były istotne dla normalnego funkcjonowania gospodarstwa, bowiem rodzice wnioskodawcy byli aktywni zawodowo i pracowali w ramach stosunku pracy w wymiarze 8 godzin dziennie. Gospodarstwo nie było zmechanizowane, większość czynności wykonywano ręcznie, co niewątpliwie przekładało się na wydłużony czas jaki im poświęcano.

W ocenie Sądu wnioskodawca wykazał, że wykonywał stałą pracę w gospodarstwie rolnym rodziców w wymiarze co najmniej 4 godzin dziennie. Należy także wskazać, iż stałość wykonywania pracy w gospodarstwie nie musi oznaczać codziennego wykonywania czynności rolniczych, lecz gotowość (dyspozycyjność) do podjęcia pracy rolniczej. Wnioskodawca mieszkał wraz z rodzicami, miał stałe obowiązki w gospodarstwie rolnym a dodatkowo wykonywał zlecone przez ojca prace.

Okres pracy ubezpieczonego w gospodarstwie rolnym rodziców, po ukończeniu przez wnioskodawcę 16 lat (od 21 kwietnia 1971 roku) należy zaliczyć, zgodnie z treścią art.10 ust.1 punkt 3 ww. ustawy do okresu składkowego wymaganego do uzyskania prawa do emerytury, w zakresie niezbędnym do uzupełnienia okresu 25 lat (1 rok 3 miesiące i 24 dni).

Stosownie do treści art. 129 ust. 1 ww. ustawy, świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.

Wnioskodawca złożył wniosek o emeryturę w dniu 12 sierpnia 2015 roku.

Wobec powyższego Sąd na podstawie art.477 ¹⁴§2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury od dnia 1 sierpnia 2015 roku.

ZARZĄDZENIE

1.  Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi ZUS z pouczeniem o prawie, terminie i sposobie złożenia apelacji

2.  Wypożyczyć pełnomocnikowi ZUS akta rentowe, zobowiązując do zwrotu w razie złożenia apelacji.

3.  Doręczyć pełnomocnikowi ZUS odpisy protokołów rozpraw.

3 sierpnia 2016 roku