Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 6 lipca 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. po rozpatrzeniu wniosku z dnia 2 maja 2016 r. odmówił M. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od dnia 1 czerwca 2016 r. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że decyzja została wydana w oparciu o orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 29 czerwca 2016 r., która orzekła, że M. K. nie jest niezdolny do pracy.

(decyzja – k. 99 akt ZUS)

Odwołanie od powyższej decyzji złożył M. K. wnosząc o jej zmianę poprzez przyznanie mu prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od dnia 1 czerwca 2016 r. W uzasadnieniu wnioskodawca wskazał, że orzeczenie komisji lekarskiej pozostaje w sprzeczności ze stanem jego zdrowia. Skarżący nie zgadza się z orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS i w jego ocenie koniecznym jest wydanie opinii przez biegłych lekarzy sądowych.

(odwołanie - k. 2- 5)

W odpowiedzi na odwołanie pełnomocnik organu rentowego wniósł o jego oddalenie, podnosząc tożsame argumenty, co w zaskarżonej decyzji.

(odpowiedź na odwołanie - k. 7)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony M. K. urodził się w dniu (...) Posiada wykształcenie średnie, w ostatnim okresie pracował, jako glazurnik, wcześniej jako pomiarowy, aparatowy, krojczy, robotnik, betoniarz, pakowacz. M. K. pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy do dnia 31 maja 2016 r.

(okoliczności bezsporne, kwestionariusz osobowy – k. 5 akt ZUS)

W dniu 2 maja 2016 r. ubezpieczony złożył wniosek o przedłużenie uprawnień do renty okresowej, która przyznana była do dnia 31 maja 2016 r.

(wniosek – k. 95 akt ZUS)

Lekarz orzecznik ZUS po przeprowadzeniu bezpośredniego badania i dokonaniu analizy dokumentacji medycznej rozpoznał u ubezpieczonego: niezróżnicowane zapalenie stawów, chorobę zwyrodnieniową stawów obwodowych, chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa, dyskopatię L1 – L2, nadciśnienie tętnicze kontrolowane. Orzeczeniem z dnia 1 czerwca 2016 r. lekarz orzecznik ZUS stwierdził, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy

(opinia lekarska – k. 30 dokumentacji medycznej, orzeczenie lekarza orzecznika ZUS – k 96 akt ZUS)

Od powyższego orzeczenia M. K. w dniu 6 czerwca 2016 r. wniósł sprzeciw.

(sprzeciw – k. 32 - 35 dokumentacji medycznej)

Komisja lekarska ZUS po przeprowadzeniu bezpośredniego badania ubezpieczonego oraz po dokonaniu analizy dokumentacji medycznej rozpoznała u ubezpieczonego: niezróżnicowane zapalenie stawów, zmiany zwyrodnieniowe wielostanowe, zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne kręgosłupa bez cech zespołu korzeniowego. Nadciśnienie tętnicze kontrolowane farmakologicznie. Żylaki kk dolnych niepowikłane. Orzeczeniem z dnia 29 czerwca 2016 roku komisja lekarska ZUS uznała, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy.

(opinia lekarska – k. 52 - 53 dokumentacji medycznej, orzeczenie komisji lekarskiej ZUS – k. 98)

U ubezpieczonego rozpoznano: zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa i stawów z niewielkim upośledzeniem funkcji i zespołem bólowym. Wnioskodawca nie leczył się nigdy z powodu schorzeń wymienionych w rozpoznaniu u lekarza ortopedy, natomiast leczenie jest prowadzone przez lekarza reumatologa i lekarza ogólnego. W badaniu stwierdzono: chód prawidłowy, budowę ciała prawidłową, ubieranie i rozbieranie samodzielne., kręgosłup o zniesionej lordozie w odcinku lędźwiowym, ruchy kręgosłupa w odcinku szyjnym zachowane, ograniczenie ruchu zgięcia ku przodowi – próba palec – podłoga – 40 cm, ruchy rotacyjne i pochylenia na boki zachowane, ruchy kręgosłupa bolesne, nie stwierdza się wzmożenia mięśni przykręgosłupowych, kończyny górne bez zaników mięśniowych, deformacja w obrębie nasad dalszych kości obu przedramion, szczególnie nasad dalszych kości łokciowych, ruchy w stawach barkowych i w stawach łokciowych zachowane w pełnym zakresie, bolesne, ruchy obu nadgarstków miernie ograniczone bólowo, chwytność obu rąk zachowana.

Z ortopedycznego punktu widzenia uznaje się wnioskodawcę za zdolnego do wykonywania pracy zarobkowej. Wnioskodawca nie utracił w stopniu znacznym zdolności do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji.

( opinia biegłego sądowego specjalisty ortopedy M. S. - k. 20 - 23)

U M. K. rozpoznano: zespół bólowy kręgosłupa szyjnego i L/S na podłożu zmian zwyrodnieniowo – dyskopatycznych, bez istotnego pogorszenia funkcji. W badaniu neurologicznym zaznaczone w niewielkim stopniu objawy korzeniowe z odcinka L/S kręgosłupa, poza tym bez objawów ogniskowych i ubytkowych z (...), bez istotnego pogorszenia funkcji. Okresowe zaostrzenia dolegliwości bólowych kręgosłupa mogą być leczone w ramach zwolnień lekarskich. Z punktu widzenia neurologicznego nie stwierdza się u wnioskodawcy całkowitej ani częściowej niezdolności do pracy zarobkowej.

(opinia biegłego sądowego neurologa J. B. – k. 25 - 26)

U ubezpieczonego stwierdzono chorobę zwyrodnieniową stawów. Wnioskodawca porusza się sprawnie, samodzielnie, siła mięśniowa symetryczna, stawy bez obrzęków, bez upośledzenia sprawności rąk. Badany z wykształceniem średnim w dobrym stanie ogólnym, sprawny, stawy bez obrzęków, bez ograniczenia siły i sprawności rąk. Wnioskodawca był jeden raz hospitalizowany w oddziale reumatologicznym, otrzymywał leki sulfasalazynę, metypred z powodu rozpoznanego niesklasyfikowanego zapalenia stawów. Obecnie od marca 2016 r. nie leczy się u reumatologa, leków nie przyjmuje, w badaniu nie stwierdza się obrzęków, wysięków w stawach, dolegliwości bólowe nie ograniczają funkcjonowania badanego, porusza się sprawnie, rozbiera i ubiera samodzielnie sprawnie. Obecnie ma rozpoznany zespół bólowy kręgosłupa na podłożu dyskopatii. Dolegliwości bólowe i stawowe badanego nie ograniczają sprawności jego w stopniu uzasadniającym orzeczenie długotrwałej niezdolności do pracy. Z reumatologicznego punktu widzenia nie stwierdza się takiego naruszenia sprawności wnioskodawcy, aby uznać długotrwałą niezdolność do pracy z przyczyn reumatologicznych.

( opinia biegłego sądowego reumatologa M. W. – k. 51, pisemna opinia uzupełniająca biegłego sądowego reumatologa M. W. – k. 101 )

Sąd Okręgowy dokonał następującej oceny dowodów:

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie dowodów z dokumentów w postaci orzeczenia lekarza orzecznika i komisji lekarskiej ZUS, wniosku o przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy oraz opinii biegłych sądowych.

Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych z zakresu: reumatologii, neurologii, ortopedii.

Złożone w sprawie opinie są jasne, zostały sporządzone przez biegłych o specjalnościach właściwych z punktu widzenia schorzeń, na jakie cierpi wnioskodawca, w oparciu analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej i bezpośrednie badanie wnioskodawcy. Sąd oceniając zgromadzony materiał dowodowy, w pełni uznał wartość dowodową opinii powołanych w sprawie biegłych. W ocenie Sądu złożone do sprawy opinie oraz opinia uzupełniająca biegłego reumatologa nie zawierają żadnych braków i wyjaśniają wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Biegli wydali opinie po przeprowadzeniu stosownych badań i analizie dostępnej dokumentacji lekarskiej wnioskodawcy. Określili schorzenia występujące u niego oraz ocenili ich znaczenie dla jego zdolności do pracy, odnosząc swą ocenę do kwalifikacji zawodowych. Zdaniem Sądu opinie biegłych są rzetelne, zostały sporządzone zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym ich przedmiot, a wynikające z nich wnioski są logiczne i prawidłowo uzasadnione.

W ocenie Sądu brak było podstaw do kolejnego uzupełniania dowodu z opinii biegłego reumatologa, z uwagi na to, że zarówno opinia podstawowa jaki i uzupełniająca zawierały wszystkie istotne okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia, nadto tezy tych opinii zostały potwierdzone pozostałymi opiniami biegłych ortopedy i neurologa.

W szczególności ze wszystkich opinii wynikał rodzaj naruszeń organizmu wnioskodawcy w postaci choroby zwyrodnieniowej stawów , stopień jej aktualnego nasilenia i skutki w postaci niewielkiego zaburzenia funkcji.

Z opinii tych wynika także odniesienie do kompetencji zawodowych wnioskodawcy (nie tylko zawód glazurnika, ale brane było pod uwagę wykształcenie średnie wnioskodawcy). Nadto z opinii biegłej reumatolog jak i neurolog wynika, że ewentualne zaostrzenia dolegliwości mogą być leczone w ramach zwolnień lekarskich, nie powodują długotrwałej niezdolności do pracy.

Brak było zatem podstaw do uzupełnienia opinii poprzez szczegółowe odpowiedzi na pytania zawarte w piśmie pełnomocnika wnioskodawcy (k. 87), bowiem z opinii wynikał już rodzaj zmian zwyrodnieniowych, stopień ich zawansowania, aktualny stan leczenia (od marca 2016 r brak wizyt u reumatologa), wynik badania podmiotowego i przedmiotowego (stawy bez obrzęków, bez ograniczenia siły i sprawności rąk). Brak było także podstaw do wypowiadania się przez biegłą na okoliczność postępu choroby zwyrodnieniowej poczynając od 2011 r, przyczyn orzekania o niezdolności do pracy we wcześniejszym okresie, skoro przedmiotem odwołania jest decyzja ZUS z 2016 roku i stan zdrowia z tego okresu. Należy przypomnieć, że stan zdrowia jest procesem dynamicznym, wnioskodawca korzystał ze świadczenia w postaci okresowej renty z tytułu niezdolności do pracy, po okresie której odzyskał zdolność do pracy, bowiem aktualny stan zdrowia nie uzasadnia orzekania o długotrwałej niezdolności do pracy.

Sąd zatem oddalił wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej reumatologa.

W zakresie dowodu z opinii biegłych neurologa i ortopedy wnioskodawca nie zgłosił konkretnych zarzutów ani pytań. Sygnalizował jedynie możliwość zgłoszenia ewentualnych wniosków po opinii uzupełniającej biegłej reumatolog, w przypadku gdyby ta wskazała, że nie jest władna do wydania opinii. Przy czym biegła wskazała w opinii uzupełniającej , że aktualnie decydująca jest opinia biegłego neurologa z uwagi na zamiany o charakterze wielopoziomowej dyskopatii.

Wnioskodawca nie wnosił o uzupełnienie dowodu z opinii biegłego neurologa. W ocenie Sądu każdy z biegłych wydawał opinię w zakresie własnej specjalności i nic nie stało na przeszkodzie, by w przypadku zastrzeżeń – takie określić.

Podkreślić, zatem należy, iż w ocenie Sądu opinie te nie zawierają żadnych braków, wymagających uzupełnienia, także z urzędu, tym bardziej, że wnioskodawca był reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika.

Wskazać należy, że dowód z opinii biegłego ma szczególny charakter, korzysta się z niego w wypadkach wymagających wiadomości specjalnych. Do dowodów tych nie mogą, więc mieć zastosowania wszystkie zasady o prowadzeniu dowodów, a w szczególności art.217§1 k.p.c. W konsekwencji nie można przyjąć, że Sąd obowiązany jest dopuścić dowód z kolejnych biegłych w każdym wypadku, gdy złożona opinia jest niekorzystna dla strony. Sąd ma obowiązek dopuszczenia dowodu z opinii kolejnych biegłych lub z opinii instytutu, jedynie wtedy, gdy zachodzi tego potrzeba, a więc wówczas, gdy opinia złożona już do sprawy zawiera istotne braki, względnie też nie wyjaśnia istotnych okoliczności (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 1974 roku II CR 817/73, niepubl.), a w niniejszej sprawie sytuacja taka nie występuje w niniejszym postępowaniu.

Pełnomocnik wnioskodawcy zgłosił zastrzeżenie w trybie art. 162 kpc, bez wskazania, które konkretnie przepisy postępowania zostały naruszone, przy czym jeżeli strona jest w procesie reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika, zastrzeżenie złożone przez niego do protokołu w trybie art. 162 k.p.c. jest skuteczne tylko wówczas, gdy wskazuje, jakie przepisy postępowania zostały naruszone./por. w tym zakresie wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 6 czerwca 2017 r. , I ACa 276/16, LEX nr 2322306, wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach, z dnia 11 maja 2017 r. ,I ACa 1138/16, LEX nr 2310577/

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie jest niezasadne.

Zgodnie z treścią art.57 ust.1 ustawy z 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz.U. z 2016 roku, poz.887 z późn. zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełni łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność powstała w okresach wymienionych w cytowanym przepisie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Brak choćby jednego z warunków wymienionych w art.57 ww. ustawy powoduje brak prawa do świadczenia.

W niniejszej sprawie spór między stronami sprowadzał się do ustalenia czy należy przyznać ubezpieczonemu dalsze prawo do renty.

Zgodnie z treścią art.12 ww. ustawy niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się:

1)stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji;

2)możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art.13 ust.1 ww. ustawy).

W definicji niezdolności do pracy ustawodawca dał wyraz powiązaniu prawa do renty z rzeczywistą znaczną utratą zdolności do pracy zarobkowej jako takiej, a częściową niezdolność do pracy powiązał z niezdolnością do pracy w ramach posiadanych kwalifikacji, przy uwzględnieniu możliwości i sprawności niezbędnych do dalszego zaangażowania w procesie pracy, zaakcentował istnienie potencjalnej przydatności do pracy. Chodzi zatem o zdolność do pracy zarobkowej nie tylko jako zdolność do wykonywania dotychczasowej pracy, ale zdolność do podjęcia pracy w ogóle, z uwzględnieniem rodzaju i charakteru dotychczas wykonywanej pracy, poziomu wykształcenia, wieku, predyspozycji psychofizycznych.

Zdolność do pracy ma dwa elementy: biologiczny (ogólna sprawność psychofizyczna) i gospodarczy (przydatność na rynku pracy). Należało, zatem ustalić, czy ubezpieczony jest zdolny do wykonywania pracy zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami, czy jego kwalifikacje pozwalają na wykonywanie innej pracy, czy też konieczne jest jego przekwalifikowanie. Niezdolność do wykonywania dotychczasowej pracy nie jest kryterium niezdolności do pracy w rozumieniu art.12 ww. ustawy. Brak możliwości wykonywania dotychczasowej pracy nie jest wystarczający do stwierdzenia częściowej niezdolności do pracy, gdy jest możliwe podjęcie innej pracy (w swoim zawodzie, bez przekwalifikowania lub gdy rokowanie co do przekwalifikowania jest pozytywne). Niezdolność do wykonywania dotychczasowej pracy jest warunkiem koniecznym do ustalenia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ale nie jest warunkiem wystarczającym jeżeli wiek, poziom wykształcenia, predyspozycje psychofizyczne dają podstawy do uznania, że jest możliwe podjęcie pracy w zawodzie albo po przekwalifikowaniu. W wyroku z dnia 8 września 2014 roku (I UK 431/14, Legalis nr 1330112) Sąd Najwyższy wskazał, iż „doniosłe znaczenie w konstrukcji częściowej niezdolności do pracy (której definicję zawiera art.12 ust.3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych) ma podkreślenie, że chodzi o ocenę zachowania zdolności do wykonywania nie jakiejkolwiek pracy, lecz pracy „zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji”. R. legis wyodrębnienia tej przesłanki stanowi wyeliminowanie sytuacji, w których ubezpieczeni o wyższych kwalifikacjach po utracie zdolności do ich zarobkowego wykorzystania zmuszeni byliby podjąć pracę niżej kwalifikowaną, do której zachowali zdolność, wobec braku środków do życia.

Należy wskazać ,iż o niezdolności do pracy nie decyduje sam fakt występowania schorzeń, lecz ocena czy i w jakim zakresie wpływają one na utratę zdolności do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami. Decydująca dla stwierdzenia niezdolności do pracy jest utrata możliwości wykonywania pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu przy braku rokowania odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, (vide: wyrok SA w Szczecinie w sprawie III AUa 254/13 z dnia 18.09.2013r, Lex 1378800, wyrok SA w Katowicach w sprawie III AUa 2183/12 z dnia 9.07.2013, Lex 1363251).

Z ustaleń wynika, że u ubezpieczonego rozpoznano: zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa i stawów z niewielkim upośledzeniem funkcji i zespołem bólowym. Wnioskodawca nie leczył się nigdy z powodu schorzeń wymienionych w rozpoznaniu u lekarza ortopedy, natomiast leczenie jest prowadzone przez lekarza reumatologa i lekarza ogólnego. W badaniu stwierdzono: chód prawidłowy, budowę ciała prawidłową, ubieranie i rozbieranie samodzielne., kręgosłup o zniesionej lordozie w odcinku lędźwiowym, ruchy kręgosłupa w odcinku szyjnym zachowane, ograniczenie ruchu zgięcia ku przodowi – próba palec – podłoga – 40 cm, ruchy rotacyjne i pochylenia na boki zachowane, ruchy kręgosłupa bolesne, nie stwierdza się wzmożenia mięśni przykręgosłupowych, kończyny górne bez zaników mięśniowych, deformacja w obrębie nasad dalszych kości obu przedramion, szczególnie nasad dalszych kości łokciowych, ruchy w stawach barkowych i w stawach łokciowych zachowane w pełnym zakresie, bolesne, ruchy obu nadgarstków miernie ograniczone bólowo, chwytność obu rąk zachowana.

Z ortopedycznego punktu widzenia uznaje się wnioskodawcę za zdolnego do wykonywania pracy zarobkowej. Wnioskodawca nie utracił w stopniu znacznym zdolności do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji.

U M. K. rozpoznano: zespół bólowy kręgosłupa szyjnego i L/S na podłożu zmian zwyrodnieniowo – dyskopatycznych, bez istotnego pogorszenia funkcji. W badaniu neurologicznym zaznaczone w niewielkim stopniu objawy korzeniowe z odcinka L/S kręgosłupa, poza tym bez objawów ogniskowych i ubytkowych z (...), bez istotnego pogorszenia funkcji. Okresowe zaostrzenia dolegliwości bólowych kręgosłupa mogą być leczone w ramach zwolnień lekarskich. Z punktu widzenia neurologicznego nie stwierdza się u wnioskodawcy całkowitej ani częściowej niezdolności do pracy zarobkowej.

U ubezpieczonego stwierdzono chorobę zwyrodnieniową stawów. Wnioskodawca porusza się sprawnie, samodzielnie, siła mięśniowa symetryczna, stawy bez obrzęków, bez upośledzenia sprawności rąk. Badany z wykształceniem średnim w dobrym stanie ogólnym, sprawny, stawy bez obrzęków, bez ograniczenia siły i sprawności rąk. Wnioskodawca był jeden raz hospitalizowany w oddziale reumatologicznym, otrzymywał leki sulfasalazynę, metypred z powodu rozpoznanego niesklasyfikowanego zapalenia stawów. Obecnie od marca 2016 r. nie leczy się u reumatologa, leków nie przyjmuje, w badaniu nie stwierdza się obrzęków, wysięków w stawach, dolegliwości bólowe nie ograniczają funkcjonowania badanego, porusza się sprawnie, rozbiera i ubiera samodzielnie sprawnie. Obecnie ma rozpoznany zespół bólowy kręgosłupa na podłożu dyskopatii. Dolegliwości bólowe i stawowe badanego nie ograniczają sprawności jego w stopniu uzasadniającym orzeczenie długotrwałej niezdolności do pracy. Z reumatologicznego punktu widzenia nie stwierdza się takiego naruszenia sprawności wnioskodawcy, aby uznać długotrwałą niezdolność do pracy z przyczyn reumatologicznych.

Podkreślić należy ,iż złe samopoczucie wnioskodawcy i jego i subiektywne odczucia dotyczące stanu zdrowia nie mogą stanowić podstawy do orzeczenia o jego niezdolności do pracy. W wyroku z dnia 20.05.2013 roku SN w sprawie o sygn.. akt I UK 650/12 (Lex 1341963) wskazał, iż podstawą do przyznania świadczenia jest przygotowana przez biegłych ocena stanu zdrowia osoby ubiegającej się o nie. Nie są brane pod uwagę subiektywne odczucia zainteresowanego. Pogląd ten w pełni podziela Sąd orzekający. W tym miejscu należy również zwrócić uwagę, iż stan zdrowia wnioskodawcyy niewątpliwie uzasadnia konieczność leczenia czy okresowej kontroli lekarskiej. Niezdolności do pracy pojawiające się okresowo np. w wyniku wystąpienia zaostrzenia dolegliwości uzasadniają podjęcie leczenia, ale wnioskodawca może to czynić w ramach udzielanych zwolnień lekarskich. Samo tylko istnienie schorzeń powodujących konieczność pozostawania w stałym leczeniu nie stanowi samodzielnej przyczyny uznania częściowej lub całkowitej niezdolności do pracy, chociaż w pewnych okresach wymaga czasowych zwolnień lekarskich. Upośledzenie organizmu nie jest wystarczającą przesłanką przyznania renty, w sytuacji, gdy mimo tego upośledzenia możliwe jest podjęcie dotychczasowej pracy i systematyczne leczenie schorzenia. ( vide wyrok SA w Krakowie z dnia 5.03.2013 roku w sprawie III AUa 1208/12 Lex 1294800, postanowienie SN z dnia 11.06.2013 r w sprawie II UK 65/13 Lex nr 1363198).

Zebrany w niniejszym postępowaniu materiał dowodowy nie pozwolił zakwestionować prawidłowości zaskarżonej przez ubezpieczonego decyzji. W złożonych opiniach biegli szczegółowo odnieśli się do stanu jego zdrowia i możliwości wykonywania pracy zarobkowej.

Nie ulegało w niniejszej sprawie wątpliwości, że ubezpieczony o średnim wykształceniu, w opinii biegłych aktualnie jest osobą zdolną do wykonywania pracy zarobkowej co zostało stwierdzone przez biegłych bezspornie i jednogłośnie, podobnie jak w orzeczeniu komisji lekarskiej. W przypadku ewentualnych zaostrzeń dolegliwości uznano, że wnioskodawca może w ten czas korzystać ze zwolnień lekarskich.

Ponad wszelką wątpliwość stwierdzić należy, zatem że ubezpieczony M. K. może wykonywać prace adekwatne do swoich kwalifikacji i posiadanego wykształcenia.

W konsekwencji brak jest podstaw do przyznania ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy i Sąd Okręgowy na postawie art.477 ¹⁴§1 k.p.c. oddalił odwołanie, o czym orzekł w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi wnioskodawcy.

A.L.