Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją nr (...) z dnia 17 lipca 2014 roku, znak (...)- (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. stwierdził, że K. K. (1), jako pracownik u płatnika składek spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (...) nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu, wypadkowemu od dnia 15 stycznia 2014 roku.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że jego zdaniem analiza zgromadzonych w toku postępowania dokumentów nie daje wystarczającej podstawy do uznania, że ubezpieczona wykonywała pracę na rzecz płatnika składek, a sporządzenie dokumentacji związanej ze stosunkiem pracy miało na celu jedynie uwiarygodnienie nie istniejącego stosunku pracy. Nadto, w ocenie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wnioskodawczyni była zatrudniona na specjalnie utworzonym stanowisku pracy bez potrzeby gospodarczej zatrudnienia w firmie pracownika któremu zostałyby powierzone do wykonania obowiązki skoro podczas długotrwałej nieobecności wnioskodawczyni w pracy obowiązki nie zostały powierzone innemu pracownikowi. Dodatkowo, wnioskodawczyni do 14 stycznia 2014 roku prowadziła działalność gospodarczą w postaci w/w spółki będąc jej prezesem a od 15 stycznia 2014 roku została zatrudniona jako pracownik w spółce co świadczy o pozornym charakterze umowy o pracę /decyzja – k. 71 – 73 akt ZUS/.

Płatnik składek w dniu 13 sierpnia 2014 r. złożył odwołanie od w/w decyzji, wnosząc o jej zmianę poprzez uznanie, że K. K. (1), jako pracownik u płatnika składek, podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu, wypadkowemu od 15 stycznia 2014 r.

W uzasadnieniu odwołania płatnik wskazał, że organ rentowy niesłusznie zakwestionował stosunek pracy ubezpieczonej K. K. (1) i podleganie przez nią obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym. Podniósł, że stosunek prawny łączący go z ubezpieczoną odpowiadał cechom stosunku pracy wskazanym w art. 22 §1 k.p., a jej wynagrodzenie za pracę nie było zawyżone, gdyż jego wysokość była podyktowana zakresem obowiązków i odpowiada w pełni kompetencją wnioskodawczyni /odwołanie - k. 2-6 akt VIII U 2911/14 /.

Odwołanie od w/w decyzji złożyła także K. K. (1) w dniu
13 sierpnia 2014 r., wnosząc o jej zmianę poprzez uznanie, że, jako pracownik u płatnika składek spółki z ograniczoną odpowiedzialnością pod nazwą M. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu, wypadkowemu od dnia zatrudnia. W uzasadnieniu M. M. wskazała, że powyższe stanowisko organu rentowego uważa za krzywdzące, gdyż jej zamiarem było przede wszystkim świadczenie pracy, a dopiero w jego następstwie uzyskanie prawa do zabezpieczenia w okresie macierzyństwa.

/odwołanie – k. 2-6 akt VIII U 2912/14/.

W odpowiedzi na oba odwołania ubezpieczonej i płatnika składek z dnia 26 sierpnia 2014 roku organ rentowy wniósł o ich oddalenie argumentując tak, jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie – k. 14-15 akt VIII U 2911/14, k. 56-57 akt VIII U 2912/14 /

Zarządzeniem z dnia 28 października 2014 r. Sąd Okręgowy w Łodzi; na podstawie art. 219 k.p.c., połączył sprawę VIII U 2911/14 do łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia ze sprawą VIII U 2912/14 oraz zarządził prowadzić je dalej pod sygn. akt VIII U 2911/14 /zarządzenie – k. 59 w aktach VIII U 2912/14 /.

Wyrokiem z dnia 6 czerwca 2017 r. Sąd Okręgowy w Łodzi zmienił zaskarżoną decyzję ZUS z dnia 17 lipca 2014 r. i ustalił, że K. K. (1) jako pracownik u płatnika składek (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. podlega od dnia 15 stycznia 2014r. obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu w wymiarze ¼ etatu oraz wzajemnie zniósł koszty postępowania. /wyrok SO z dnia 6.06.2017 r. k. 338/

W pismach z dnia 14 czerwca i 20 czerwca 2017 r. ubezpieczona K. K. (1) oraz płatnik składek (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. wnieśli o uzupełnienie wyroku Sądu Okręgowego z dnia 6 czerwca 2017 r. przez:

- orzeczenie do kiedy K. K. (1) podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu, wypadkowemu jako pracownik u płatnika składek (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. w wymiarze ¼ etatu;

- orzeczenie o wysokości miesięcznej podstawy wymiaru składek K. K. (1) na obowiązkowe ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe z tytułu zatrudnienia od 15 stycznia 2014 r. u płatnika składek (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. w wymiarze ¼ etatu;

- orzeczenie w zakresie pozostałej części odwołania tj. dodania stwierdzenia, że Sąd oddala odwołanie od zaskarżonej decyzji ZUS z dnia 17 lipca 2014 r. w pozostałym zakresie.

W uzasadnieniu do przedmiotowego wniosku wskazano, że zarówno K. K. (1) jak i płatnik składek (...) spółka z o.o. z siedzibą w Ł. zaskarżyli powyższą decyzję ZUS w całości zgodnie wnosząc o zmianę decyzji ZUS i ustalenie, że K. K. (1) podlega od dnia 15 stycznia 2014 r. obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu w wymiarze całego etatu z wynagrodzeniem w kwocie 7.080. W związku z powyższym w wyroku zmieniającym decyzję ZUS i ustalającym, że odwołująca się podlega ubezpieczeniom społecznym w wymiarze ¼ etatu tj. w wymiarze niższym niż wynika to z dokumentów złożonych do akt sprawy i jednocześnie w wymiarze niższym, niż żądali ustalenia odwołujący się, Sąd powinien zamieścić także orzeczenie o tym, że oddala odwołanie od zaskarżonej decyzji ZUS w pozostałej (nieuwzględnionej) części. Nadto zdaniem skarżących w ww. wyroku, m.in. w związku z dalszymi decyzjami ZUS w przedmiocie podlegania przez K. K. (1) obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym zatrudnienia w (...) spółka z o.o. Sąd nie ustalił do kiedy K. K. (1) podlega ubezpieczeniom społecznym jako pracownik u płatnika składek (...) sp. z o. o. w wymiarze ¼ etatu ani też nie wskazał jaka jest wysokość miesięcznej podstaw; wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. /wniosek o uzupełnienie wyroku ubezpieczonej k. 340 – 341, wniosek o uzupełnienie wyroku płatnika k. 356 – 357/

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczona K. K. (1) (poprzednio S. - Ż.) urodzona w dniu (...), posiada wykształcenie wyższe. W 2003 roku ukończyła nauki polityczne na Uniwersytecie (...), Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych.

W 2006 roku ukończyła (...) Studium (...) na (...) /kwestionariusz osobowy – koperta k. 280/.

Ubezpieczona legitymuje się doświadczeniem zawodowym w Fundacji Fundusz (...) ‘’ w 2005 roku jako specjalista ds. finansowych i osiągała dochód w wysokości 4 500 zł brutto, w latach 2007 – 2008 pracowała w Caritas Diecezji P. jako koordynator projektu ,, pomocna dłoń’’ i osiągała dochód w wysokości około 12 000 zł brutto. W latach 2012 r – 2013 pracowała w (...) w Ł. na stanowisku specjalisty ds. promocji i osiągała wynagrodzenie średnio w wysokości 3 707,40 zł. W latach 2006 – 2014 w firmie (...) - K. Ż. z siedzibą w Ł. wnioskodawczyni otrzymywała wynagrodzenie z Europejskiego Funduszu Społecznego wypłacane jej za pracę jako koordynatora projektów dofinansowywanych ze środków z Unii Europejskiej w wysokości 3000 zł, 4500 zł , 4 700 zł, 9000 zł. Średnio miesięcznie wnioskodawczyni w latach 2010 – 2012 wynosiło około 5 000 złotych /zestawienie zarobków osiąganych przez wnioskodawczynię przed zawarciem umowy o pracę z M. k. 47- 53, zeznania wnioskodawczyni e- protokół rozprawy z dnia 15 kwietnia 2015 roku 00:10:50 – 01:18:34 płyta CD k. 44 /.

W okresie od 04 lutego 2014 roku do 07 lutego 2014 r wnioskodawczyni przebywała w szpitalu z rozpoznaniem choroby gruczołów dokrewnych, przemiany materii i zaburzenia odżywienia.

W dniu 06 marca 2014 roku wnioskodawczyni otrzymała skierowanie do szpitala w związku z rozpoznaniem u niej kolki żółciowej w którym przebywała od 06 – 07 marca 2014 roku będąc wówczas w 28 tygodniu ciąży a następnie od 28 maja 2014 roku do 29 maja 2014 roku z rozpoznaniem kolki wątrobowej, kamicy pęcherzyka żółciowego, niedoczynności tarczycy

/ karta informacyjna leczenia szpitalnego k. 51 w aktach VIII U 2912/14, dokumentacja medyczna – koperta k. 272, k. 216 /.

Od 30 września 2013 roku wnioskodawczyni jest w spółce (...) prezesem zarządu / odpis KRS k 7- 13 /.

W dniu 15 stycznia 2014 roku wnioskodawczyni została zatrudniona w spółce na umowę o pracę na czas nieokreślony z możliwością wcześniejszego jej rozwiązania za dwutygodniowym wypowiedzeniem, na stanowisku Prezesa Zarządu z wynagrodzeniem miesięcznym w wysokości 7080,65 zł brutto /kopia umowy o pracę z dn. 15.01.2014 r . –k. 50 akt ZUS/.

Do zakresu obowiązków wnioskodawczyni należało m.in. odpowiadanie za planowanie, zarządzanie i kontrolowanie polityki kadrowej firmy. Tworzenie i realizacja długo i krótkofalowej polityki personalnej firmy, odpowiadanie za ustalanie polityki finansowej firmy, dostarczanie pozostałym członkom zarządu informacji na temat kondycji finansowej firmy, współpraca działalności biura księgowego, budowanie, kreowanie, planowanie i wdrażanie strategii marketingowej firmy. Odpowiadanie za planowanie i wdrażanie strategii sprzedaży firmy, zawieranie umów, reprezentowanie firmy przed instytucjami, nadzorowanie całości funkcjonowania spółki /zakres obowiązków wnioskodawczyni k. 45 akt ZUS/.

W dniu 15 stycznia 2014 r. wnioskodawczyni odbyła szkolenie wstępne w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy. Została zapoznana z zakresem ochrony przeciwpożarowej i z przepisami dotyczącymi równego traktowania kobiet i mężczyzn /zaświadczenie o ukończeniu szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy – k. 32 akt ZUS, oświadczenie k. 26, k. 24 akt ZUS/ .

Wnioskodawczyni, wobec braku przeciwwskazań zdrowotnych, została w dniu 14 stycznia 2014 r. uznana przez badającego ją lekarza za zdolną do pracy na stanowisku Prezesa Zarządu /kopia zaświadczenia lekarskiego k. 31 akt ZUS /.

Firma posiada listę obecności z podpisami wnioskodawczyni, jak i listy płac z podpisami wnioskodawczyni /listy obecności – k. 33 – 37 akt ZUS, listy płac za okres od stycznia do kwietnia 2014 r. – k. 41 – 44 akt ZUS/.

W ramach realizacji umowy o pracę wnioskodawczyni zajmowała się w spółce, która została zgłoszona do KRS 30 września 2013 roku jako wielospecjalistyczne centrum medyczne czynnościami, które miały za zadanie realizację działalności spółki. Lokal na prowadzenie działalności został przekazany spółce w marcu 2014 roku. Od stycznia do marca 2014 roku wnioskodawczyni zajmowała się też organizowaniem wyposażenia meblowego dla spółki. Pierwsi pacjenci w spółce zostali przyjęci na przełomie września – października 2014 roku, do tego czasu w spółce wykonywane były głównie prace organizacyjne związane z powstawaniem spółki.

Wnioskodawczyni w ramach swoich obowiązków związanych z umową o pracę zajmowała się sprzątaniem, porządkowaniem korespondencji czy jej sporządzaniem. Współpracowała z grafikiem od wizualizacji firmy w zakresie stworzenia logo firmy, podpisując z nim umowę o wykonanie tych zleceń. Później zawierała umowy w imieniu spółki z pracownikami spółki. Realizowała zawarcie umowy pożyczki dla spółki i dbała o ustalenie odpowiedniej polityki finansowej w realizacji podpisanych dla spółki umów z osobą niepełnosprawną. Wydawała świadectwa pracy pracownikom spółki . Zajmowała się polityką zatrudnienia ludzi do spółce w ramach realizacji zadań spółki. Współpracowała z księgową obsługującą księgowo spółkę. Przygotowywała listę realizowanych przez spółkę konsultacji, zakres współpracy spółki z innymi podmiotami gospodarczymi / odpis KRS k.60 akt ZUS , zeznania wnioskodawczyni e- protokół rozprawy z dnia 15.04.2015 r 00:10:50 – 01:18:34 płyta CD k. 44 i e- protokół rozprawy z dnia 25.04.2016 r 00:08:20 – 00:36:19 płyta CD k. 280, zeznania świadka M. C. e- protokół rozprawy z dnia 30.11.2015 r 00:10:57 – 00:22:36 płyta CD k. 211, zeznania świadka K. Z. e- protokół rozprawy z dnia 30.11.2015 r 00:28:21 – 00:43:42 płyta CD k.211, zeznania świadka Z. K. e- protokół rozprawy z dnia 30.11.2015r 00:46:51 – 00:56:15 płyta CD k. 216, zeznania świadka U. P. e- protokół rozprawy z dnia 30.11.2015 r 00:57:15 – 01:09:26 płyta CD k. 211, umowa o pracę z P. S. teczka koperta k. 204, k. 271, umowa z K. K. (2) teczka koperta k. 271, świadectwo pracy teczka koperta k. 271, umowa pożyczki teczka , koperta k. 204, umowa o zwrot kosztów wyposażenia stanowiska pracy osoby niepełnosprawnej teczka – koperta k. 204, lista k. 158, zakres współpracy k. 154 /.

Wnioskodawczyni wszelkie czynności w ramach umowy o pracę wykonywała w uzgodnieniu z K. K. (2), jej mężem i członkiem zarządu spółki.

/ zeznania K. K. (2) e –protokół rozprawy z dnia 25.04.2016 r 00:36:19 – 01:14:33 płyta CD k. 265, zeznania wnioskodawczyni e- protokół rozprawy z dnia 28.11.2016 r 00:45:17 – 00:47:17 płyta CD k. 285/.

W październiku 2013 roku wnioskodawczyni dowiedziała się, że jest w ciąży i będąc w ciąży pracowała do 20 marca 2014 roku. Wróciła do pracy w marcu 2015 roku na ¼ etatu / dokumentacja medyczna teczka – koperta k. 315, zeznania wnioskodawczyni e- protokół rozprawy z dnia 15.04.2015 r 00:10:50 – 01:18:34 płyta CD k. 44/.

W dniu 10 maja 2014 roku wnioskodawczyni urodziła dziecko /okoliczność bezsporna/

W okresach od dnia 04.02.2014 r do 12.02.2014r , od 06.03.2014 r do 07.03.2014r od 20.03.2014 r do 10.04.2014 r od 11.04.2014 r do 09.05.2014 r ( zasiłek chorobowy) oraz od 10.05.2014 r do 31.05.2014 r ( zasiłek macierzyński ) - wnioskodawczyni nie świadczyła pracy bo była niezdolna do pracy z powodu choroby w okresie ciąży a potem przebywała na zasiłku macierzyńskim. / okoliczność bezsporna/.

W dniu 11 kwietnia 2016 roku pomiędzy spółką (...) a wnioskodawczynią zawarta została umowa o pracę na czas nieokreślony w pełnym wymiarze czasu pracy jako dyrektor d/s organizacyjnych i rozwoju. Obecnie nie jest zatrudniona w spółce / umowa o pracę koperta teczka k. 271, zeznania wnioskodawczyni e- protokół rozprawy z dnia 28.11.2016r 00:30:26 – 00:40:01 płyta CD k. 284 /.

Wnioskodawczyni do lutego 2014 roku prowadziła odrębną działalność gospodarczą / zeznania wnioskodawczyni e- protokół rozprawy z dnia 28 listopada 2016 roku 00:18:26 – 00:24:20 płyta CD k. 285/.

W pierwszym okresie działalności spółki i zatrudnienia wnioskodawczyni czasu rozpoczęcia usług medycznych (do urodzenia dziecka przez wnioskodawczynię) spółka nie osiągała dochodu, posiadała ujemny bilans. Pierwszy przychód spółka zanotowała na przełomie września – października 2014 roku i miało to związek z przyjściem pierwszego pacjenta / zeznania wnioskodawczyni e- protokół rozprawy z dnia 28 listopada 2016 roku 00:18:26 – 00:29:08, 00:42:17 – 00:45:17 płyta CD k. 285, rachunek zysków i strat k. 142 – 146, /.

Płatnik składek dokonał zgłoszenia wnioskodawczyni do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych od dnia 15.01.2014 r. /bezsporne, a nadto decyzja ZUS – k. 71 – 73 akt ZUS/

Decyzją z dnia 17 lipca 2014 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. stwierdził, że K. K. (1) , jako pracownik u płatnika składek spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (...), nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu, wypadkowemu od dnia 15 stycznia 2014 r. /decyzja – k. 71 – 73 ZUS/

Powyższych ustaleń Sąd dokonał na podstawie zgromadzonych w aktach dokumentów, w tym: akt osobowych wnioskodawczyni, dokumentacji płacowej ubezpieczonej, dokumentacji finansowej płatnika składek ze spornego okresu oraz dokumentacji medycznej wnioskodawczyni, jak również na podstawie zeznań świadków a także częściowo zeznań wnioskodawczyni i zainteresowanego w zakresie w jakim można było na ich podstawie ustalić, że wnioskodawczyni pracowała na ¼ etatu.

Zgromadzonym dowodom w opisanym zakresie Sąd dał wiarę. Dokonując oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd uznał, że jest on wystarczający by wyjaśnić sporne okoliczności – a mianowicie, czy zawarta w dniu 15 stycznia 2014 roku przez K. K. (1) ze spółką (...) umowa o pracę oraz zgłoszenie do ubezpieczeń społecznych noszą cechy pozorności i czy podpisanie spornej umowy miało jedynie na celu uzyskanie tytułu do ubezpieczeń społecznych i skorzystania ze świadczeń z ubezpieczenia w związku z niezdolnością do pracy, przypadającą w okresie ciąży i skorzystania ze świadczeń z ubezpieczenia w związku z macierzyństwem.

Sąd dał ograniczoną wiarę zeznaniom wnioskodawczyni i zainteresowanego oraz świadkom, w których wskazali oni na realność zawartej umowy o pracę oraz faktyczne świadczenie pracy przez K. K. (1) w ramach spornej umowy o pracę .

Sąd nie dał wiary zeznaniom wnioskodawczyni i zainteresowanemu w zakresie w jakim wskazali, że wnioskodawczyni świadczyła pracę w pełnym wymiarze czasu pracy, gdy jednocześnie wnioskodawczyni do lutego 2014 roku prowadziła jeszcze odrębną działalność gospodarczą a ponadto w tym czasie spółka była na etapie organizacyjnym. Pierwsi pacjenci zostali przyjęci do spółki dopiero na przełomie września – października 2014 roku i do tego czasu w spółce wykonywane były głównie prace organizacyjne związane z zawiązaniem spółki a ponadto sytuacja finansowa spółki w początkowej fazie jej działania była na minusie.

Sąd nie dał wiary zeznaniom wnioskodawczyni w zakresie w jakim wskazała, że do chwili urodzenia dziecka pracowała w pełnym wymiarze czasu pracy, gdyż z jej zeznań jak i zakresów rzeczywistych obowiązków wymiar czasu pracy w spornym okresie nie mógł przekraczać dwóch godzin dziennie. Szczególnie, że stanowisko prezesa i dyrektora ds. organizacyjnych i rozwoju w dużej części musiały się pokrywać. Zwłaszcza w części dotyczącej spraw „organizacyjnych”, bo spółka będąc w tworzeniu się nie mogła mieć takich dochodów, aby zatrudniać od razu dotychczasowego członka zarządu na stanowisko dyrektora z wysokim wynagrodzeniem. Nie ma znaczenia, czy spółka w rzeczywistości pozyskała pożyczkę od wnioskodawczyni, czy też nie. Brak na to przekonywujących dowodów jednak nawet gdyby tak było to wtedy tworzy się fikcyjny przepływ pieniędzy dotyczących tej samej osoby. Bowiem wnioskodawczyni pożycza pieniądze spółce, które następnie odbiera jako wynagrodzenie, gdy spółka jeszcze nie prowadzi działalności. Trudno zrozumieć dlaczego wnioskodawczyni jako udziałowiec spółki (rodzinnej) nie wniosła tych pieniędzy do kapitału spółki jako jej majątku. Spółka musi mieć własne dochody, aby móc wykazać potrzebę zatrudnienia pracownika z wysokim wynagrodzeniem.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

Odwołania, w tym i wniosek o uzupełnienie wyroku w świetle zgromadzonego materiału dowodowego zasługują na częściowe uwzględnienie i skutkują zmianą zaskarżonej decyzji.

Zgodnie z brzmieniem art. 351 § 1 k.p.c. strona może w ciągu dwóch tygodni od ogłoszenia wyroku, a gdy doręczenie wyroku następuje z urzędu - od jego doręczenia, zgłosić wniosek o uzupełnienie wyroku, jeżeli sąd nie orzekł o całości żądania, o natychmiastowej wykonalności albo nie zamieścił w wyroku dodatkowego orzeczenia, które według przepisów ustawy powinien był zamieścić z urzędu.

Stosownie do § 2 cytowanego przepisu orzeczenie uzupełniające wyrok zapada w postaci wyroku, chyba że uzupełnienie dotyczy wyłącznie kosztów lub natychmiastowej wykonalności.

Przekładając powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy wskazać należy, że odwołujący się: ubezpieczona K. K. (1) oraz płatnik składek - (...) spółka z o.o. w Ł. w ustawowym terminie złożyli wnioski o uzupełnienie wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 6 czerwca 2017 r.

W ocenie Sądu przedmiotowe wnioski są zasadne jedynie w części.

Na wstępie Sąd wskazał, że odwołania w świetle zgromadzonego materiału dowodowego zasługują tylko na częściowe uwzględnienie, co skutkuje zmianą zaskarżonej decyzji ZUS i jednocześnie oddaleniem w pozostałej części tychże odwołań. Brak orzeczenia o oddaleniu odwołań w zakresie wykraczającym poza sądową zmianę zaskarżonej decyzji było powodem złożenia wniosku o uzupełnienie wyroku.

Sąd przytoczył argumentację prawną i faktyczną już w uzasadnieniu do wyroku sprzed wniosku o jego uzupełnienie. Jednakże ponowić należy zasadnicze argumenty prawne i faktyczne także w niniejszym uzasadnieniu.

Zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1, art. 11 ust. 1, art.12 ust. 1 i art. 13 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2015 r. poz. 121) pracownicy, to jest osoby fizyczne pozostające w stosunku pracy, podlegają obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym tj. emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu w okresie od nawiązania stosunku pracy do dnia jego ustania.

Stosownie zaś do treści art. 1 ust 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jednolity Dz. U. z 2014 r. poz. 159 – zw. ustawą zasiłkową) osobom tym, w razie choroby lub macierzyństwa, przysługują świadczenia pieniężne na warunkach i w wysokości określonych ustawą.

W myśl art. 4 w ust 1 i 2 wskazanej wyżej ustawy zasiłkowej ubezpieczony podlegający obowiązkowo ubezpieczeniu nabywa prawo do zasiłku chorobowego po upływie 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego.

Z kolei zgodnie z treścią art. 29 ust. 1 pkt 1 analizowanej ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku zasiłek macierzyński przysługuje ubezpieczonej, która w okresie ubezpieczenia chorobowego albo w okresie urlopu wychowawczego urodziła dziecko.

Natomiast, jak stanowi art. 4 w ust 1 i 2 ustawy zasiłkowej, ubezpieczony podlegający obowiązkowo ubezpieczeniu nabywa prawo do zasiłku chorobowego po upływie 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego.

Jak wynika ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego spółka zawarła z wnioskodawczynią w dniu 15 stycznia 2014 r. umowę o pracę, która stanowiła podstawę do zastosowania w/w regulacji i przyjęcia, że wnioskodawczyni podlega ubezpieczeniom. Ważność tej umowy została przez organ rentowy niesłusznie zakwestionowana. Niewątpliwie bowiem sporna umowa o pracę nie została zawarta dla pozoru, jest ważna i nie ma do niej zastosowania przepis art. 83 k.c.

O uznaniu stosunku łączącego strony za stosunek pracy rozstrzygają przepisy prawa pracy. Zgodnie z treścią art. 22 § 1 k.p. przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.

Do cech pojęciowych pracy stanowiącej przedmiot zobowiązania pracownika
w ramach stosunku pracy należą osobiste i odpłatne jej wykonywanie w warunkach podporządkowania. Zgodnie ze stanowiskiem judykatury stosunek ubezpieczeniowy jest następczy wobec stosunku pracy i powstaje tylko wówczas, gdy stosunek pracy jest realizowany. Jeżeli stosunek pracy nie powstał bądź też nie jest realizowany, wówczas nie powstaje stosunek ubezpieczeniowy, nawet jeśli jest odprowadzana składka na ubezpieczenie społeczne (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 17 stycznia 2006 r. III AUa 433/2005, Wspólnota (...)). Podleganie pracowniczemu tytułowi ubezpieczenia społecznego jest uwarunkowane nie tyle opłacaniem składek ubezpieczeniowych, ile legitymowaniem się statusem pracownika rzeczywiście świadczącego pracę w ramach ważnego stosunku pracy (patrz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 października 2005 r. o sygn. akt II UK 43/05, OSNAPiUS rok 2006/15 – 16/251).

Nawiązanie stosunku pracy powoduje konsekwencje prawne nie tylko
w sferze prawa pracy, ale i w innych dziedzinach prawa. Jednym z takich skutków jest prawo do świadczeń z ubezpieczenia społecznego na wypadek ziszczenia się określonych w ustawie warunków. Skutek ten po ich spełnieniu powstaje z mocy prawa. Nie można zatem wiązać zawarcia umowy o pracę, choćby zmierzała wyłącznie do uzyskania świadczeń ubezpieczeniowych, z zamiarem obejścia prawa (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 sierpnia 2005 r. II UK 320/04, opubl: OSNAPiUS rok 2006, Nr. 7-8, poz. 122; zdanie odrębne do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 14 lipca 2005 r. II UK 278/04, opubl: OSNAPiUS rok 2006, Nr. 7-8, poz. 116). Cel w postaci objęcia ubezpieczeniem społecznym i uzyskania z niego świadczeń nie jest bowiem sprzeczny z ustawą ani nie zmierza do jej obejścia, a przeciwnie - co zostało już wcześniej podniesione - jest konsekwencją uzyskania statusu pracownika.

Zgodnie z art. 83 § 1 k.c. nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru. Z czynnością prawną pozorną mamy do czynienia wówczas, gdy występują, łącznie następujące warunki: oświadczenie woli musi być złożone tylko dla pozoru, oświadczenie woli musi być złożone drugiej stronie, adresat oświadczenia woli musi zgadzać się na dokonanie czynności prawnej jedynie dla pozoru, czyli być aktywnym uczestnikiem stanu pozorności. Pierwsza i zasadnicza cecha czynności pozornej wyraża się brakiem zamiaru wywołania skutków prawnych, jakie prawo łączy z tego typu i treścią złożonego oświadczenia. Jest to zatem z góry świadoma sprzeczność między oświadczonymi a prawdziwymi zamiarami stron, czyli upozorowanie stron na zewnątrz i wytworzenie przeświadczenia dla określonego kręgu (otoczenia), nie wyłączając organów władzy publicznej, że czynność o określonej treści została skutecznie dokonana. Jednakże zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, wyrażonym w wyroku z dnia 14 marca 2001 roku (sygn. akt III UKN 258/00, opubl. OSNAP 2002/21/527), nie można przyjąć pozorności oświadczeń woli o zawarciu umowy o pracę, gdy pracownik podjął pracę i ją wykonywał, a pracodawca świadczenie to przyjmował. Nie wyklucza to rozważenia, czy w konkretnym przypadku zawarcie umowy zmierzało do obejścia prawa lub gdy czynność (umowa o pracę) jest sprzeczna z zasadami współżycia społecznego (art. 58 § 1 i 2 k.c. w związku z art. 300 k.p.).

O czynności prawnej mającej na celu obejście ustawy można mówić wówczas, gdy czynność taka pozwala na uniknięcie zakazów, nakazów lub obciążeń wynikających z przepisu ustawy i tylko z takim zamiarem została dokonana. Nie jest natomiast obejściem prawa dokonanie czynności prawnej w celu osiągnięcia skutków, jakie ustawa wiąże z tą czynnością prawną. Skoro z zawarciem umowy o pracę ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych wiąże obowiązek ubezpieczenia emerytalno-rentowego, chorobowego i wypadkowego, podjęcie zatrudnienia w celu objęcia ubezpieczeniem i ewentualnego korzystania ze świadczeń z tego ubezpieczenia nie zawsze musi być kwalifikowane, jako obejście prawa.

W sytuacji, gdy wolą stron zawierających umowę było faktyczne nawiązanie stosunku pracy i doszło do świadczenia pracy za wynagrodzeniem, sama świadomość jednej ze stron umowy, a nawet obu stron, co do wystąpienia w przyszłości zdarzenia uprawniającego do świadczeń z ubezpieczenia społecznego, nie daje podstawy do uznania, że umowa miała na celu obejście prawa (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 lipca 2008 r., sygn. akt II UK 334/07, opubl. L.). Oznacza to, że samo świadczenie pracy, gdy wolą stron było stworzenie przeświadczenia o zawarciu umowy o pracę, wskazuje, że stosunek pracy nie został nawiązany.

Sąd Okręgowy podziela również pogląd Sądu Najwyższego (wyrok z dnia 25 stycznia 2005 r. II UK 141/04, OSNP 2005/15/235), w którym to Sąd Najwyższy stwierdza, że stronom umowy o pracę, na podstawie której rzeczywiście były wykonywane obowiązki i prawa płynące z tej umowy, nie można przypisać działania w celu obejścia ustawy (art. 58 § 1 k.c. w zw. z art. 300 k.p.), pod warunkiem, że celem tych czynności była chęć świadczenia pracy a nie pozorowania jej wykonywania.

Nadto nadmienić należy, że w niniejszej sprawie to na organie rentowym spoczywał ciężar dowodu, że strony umowy o pracę złożyły fikcyjne oświadczenia woli, a więc, że nie miały zamiaru wywołania żadnych skutków prawnych, gdyż pracownik nie podjął wykonywania pracy, a pracodawca świadczenia tego nie przyjmował. Z tych bowiem faktów organ rentowy wywodzi skutki prawne (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 2007 r., I UK 269/2006, LEX nr 328015).

Sąd Okręgowy w całości podziela też stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku z dnia 24 lutego 2010 roku w sprawie o sygn. akt II UK 204/09 (Lex nr 590241), że o tym czy strony istotnie nawiązały stosunek pracy stanowiący tytuł ubezpieczeń społecznych nie decyduje samo formalne zawarcie umowy o pracę, wypłata wynagrodzenia, przystąpienie do ubezpieczenia i opłacenie składki, wystawienie świadectwa pracy, ale faktyczne i rzeczywiste realizowanie elementów charakterystycznych dla stosunku pracy, a wynikających z art. 22 § 1 k.p. Istotne więc jest, aby stosunek pracy zrealizował się przez wykonywanie zatrudnienia o cechach pracowniczych.

W uzasadnieniu wyroku Sądu Najwyższego z dnia 21 maja 2010 roku w sprawie o sygn. akt I UK 43/10 (Lex nr 619658) wskazano natomiast, że umowa o pracę jest zawarta dla pozoru, a przez to nie stanowi tytułu do objęcia ubezpieczeniami społecznymi, jeżeli przy składaniu oświadczeń woli obie strony mają świadomość, że osoba określona w umowie jako pracownik nie będzie świadczyć pracy, a podmiot wskazany jako pracodawca nie będzie korzystać z jej pracy, czyli strony z góry zakładają, że nie będą realizowały swoich praw i obowiązków wypełniających treść stosunku pracy. Skoro z zawarciem umowy o pracę ustawa z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 roku, Nr 205, poz. 1585 ze zm.) wiąże obowiązek ubezpieczenia emerytalnego i rentowych oraz wypadkowego i chorobowego, to podjęcie zatrudnienia w celu objęcia tymi ubezpieczeniami i ewentualnie korzystania z przewidzianych nimi świadczeń nie jest obejściem prawa.

W świetle poczynionych w rozpoznawanej sprawie ustaleń faktycznych nie można mówić o pozorności oświadczeń woli w zawarciu umowy o pracę. Postępowanie dowodowe wykazało bowiem, że wnioskodawczyni pracę podjęła i ją świadczyła, a pracodawca – świadczenie to przyjmował, płacąc umówione wynagrodzenie.

Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że wnioskodawczyni w ramach zatrudnienia na stanowisku Prezesa Zarządu w spornym okresie wykonywała obowiązki pracownicze w wymiarze ¼ etatu. Jak ustalił bowiem Sąd w toku postępowania dowodowego, wnioskodawczyni w ramach zatrudnienia zajmowała się w fazie organizacyjnej do urodzenia dziecka czynności związanymi z zawiązaniem spółki, które w ocenie Sądu wnioskodawczyni wykonywała w wymiarze krótszym niż pełny wymiar czasu pracy zwłaszcza, że w tym okresie prowadziła jeszcze odrębną działalność gospodarczą a nadto była w zaawansowanej ciąży i miała problemy zdrowotne. Ponadto gdy w tym czasie sytuacja finansowa spółki była na minusie to trudno przyjąć, że spółkę było stać na zapłatę wynagrodzenia w wysokości 7000 zł brutto.

W ocenie Sądu należycie zostały wyjaśnione i uprawdopodobnione motywy związane z zatrudnieniem. Stanowisko, na jakim została zatrudniona wnioskodawczyni, co prawda było stanowiskiem nowoutworzonym, jednak materiał dowodowy wykazał, że w związku z zarejestrowaniem spółki i planowanym wdrożeniem przedmiotu jej działalności była od stycznia 2014 roku potrzeba zatrudnienia wnioskodawczyni na umowę o pracę w wymiarze ¼ etatu.

Zasadniczą jednak kwestią dla oceny realności umowy o pracę pomiędzy odwołującą a płatnikiem składek, jest to, że wnioskodawczyni faktycznie świadczyła pracę na rzecz spółki w wymiarze ¼ etatu.. Zeznania wnioskodawczyni jak i zainteresowanego potwierdzają, że pracodawca korzystał z pracy wnioskodawczyni.

Niesporne jest, że wnioskodawczyni jest udziałowcem spółki, ma 60% udziałów. Niespornym jest też, że wnioskodawczyni do czasu zatrudnienia, jako korporacyjny prezes spółki musiała posiadać ubezpieczenie, jednakże posiadała je w najniższym wymiarze, co przełożyłoby się na wysokość wypalanych ewentualnych świadczeń z ubezpieczenia społecznego. Także nie można zakwestionować, że wnioskodawczyni w tym czasie była w ciąży. To wszystko skłoniło ZUS do wniosku o pozorności umowy.

Sąd Okręgowy uznał jednak, że umowa o pracę nie była fikcyjna. Okoliczność, że wnioskodawczyni chciała uzyskać wyższe ubezpieczenie (z umowy o pracę ) nie oznacza, że ta czynność prawna jest pozorna o ile istniało ekonomiczne uzasadnienie i praca była wykonywana z zamiarem jej świadczenia w przyszłości. Fakt, że czynności prezesa w czasie tworzenia spółki wnioskodawczyni mogła wykonywać na podstawie stosunku korporacyjnego nie oznacza, że nie mogła wykonywać tych czynności także na umowę o pracę. Jeżeli firma pozyskiwała środki na wypłaty wynagrodzenia a spółka rozwijała się i zaczęła świadczyć usługi to oznacza, że wnioskodawczyni wykonywała swoje zatrudnienie. Problemem był jednak wymiar czasu pracy w spornym okresie. Także zrezygnowanie z ubezpieczenia społecznego w ZUS na rzecz ubezpieczenia w KRUS nie oznacza, że umowa o pracę była pozorna. Pozorność umowy, w wielu podobnych sprawach, polega na zatrudnieniu osoby (często z wysoką podstawą do opłat składkowych) która nie wykonywała pracy lub ją pozorowała. Natomiast w niniejszej sprawie wnioskodawczyni niewątpliwie wykonywała czynności związane z działalnością spółki, jednak nie na postawie stosunku korporacyjnego a na podstawie stosunku pracy, skoro taka umowę zawarła.

Jak wyżej Sąd wyjaśnił, okoliczność na jakiej podstawie będzie kierował firmą zarząd zależy od woli udziałowców spółki. Potrzeba ekonomiczna utworzenia stanowiska pracy i możliwości finansowe każdej firmy decydują o rzeczywistości lub pozorności zawieranej umowy o pracę. Trudno bowiem sobie wyobrazić, że udziałowcy niniejszej spółki zatrudniają inną (obcą) osobę w spółce z wysokim wynagrodzeniem za pracę jednocześnie osiągając znacznie mniejsze dochody niż członek zarządu spółki. Takie zatrudnienie może zdarzyć się tylko gdy to udziałowiec staje się pracownikiem firmy. Jednakże, jeżeli nie zostały spełnione wskazane wyżej „ekonomiczne” przesłanki to powstaje uzasadnione podejrzenie, że chodzi o wykorzystanie świadczeń z ubezpieczenie społecznego jako intratnego źródła dochodów uzyskanego niewielkim kosztem a nie o potrzebę zabezpieczenia pracownika z uwagi na zaistniałe w czasie zatrudnienia zdarzenia ubezpieczeniowego.

Materiał dowodowy zebrany w sprawie wskazuje, że wnioskodawczyni w okresie od dnia zawarcia umowy do czasu do zaprzestania wykonywania pracy w związku z chorobą w okresie ciąży poświęcała firmie nie więcej niż 2 godziny dziennie. Przyjęcie tej normy wynika także z zachowania wnioskodawczyni która po powrocie do pracy zmniejszyła swój wymiar czasu pracy do ¼ etatu. Tłumaczenie wnioskodawczyni, że było to spowodowane potrzebą opieki nad dzieckiem nie ma znaczenia. Skoro taki wymiar czasu był wystarczający do poprawnego wykonywania obowiązków przez wnioskodawczynię to należy przyjąć, że ten wymiar czasu pracy we wcześniejszym okresie miał jeszcze większe uzasadnienie. Nie można zapominać także, że zarząd liczył dwóch członków a więc obowiązki były podzielone pomiędzy nimi. Ponadto, w okresie nieobecności wnioskodawczyni jej obowiązki przejął drugi członek zarządu który te obowiązki wykonywał.. Gdyby te obowiązki wyczerpywałyby pełną normę czasu pracy to małżonek wnioskodawczyni nie podołałby ich wykonaniu mając swój zakres obowiązków i jeszcze inne czynności zawodowe.

Sąd orzekł tylko o obowiązku podlegania ubezpieczeniu społecznemu, natomiast nie orzekał o podstawie wymiaru składki ubezpieczeniowej. Jeżeli ZUS dojdzie do przekonania, że dochody firmy nie pozwalały na podstawę wskazaną przez wnioskodawczynie w umowie o pracę to może wydać decyzję uzupełniającą tylko w zakresie podstawy wymiaru składki. Jednak uznanie jej ewentualnego zawyżenia nie ma wpływu na ustalenie podleganiu wnioskodawczyni ubezpieczeniu społecznemu w spornym okresie.

Na mocy art. 83 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydaje decyzje w zakresie indywidualnych spraw dotyczących m.in. zgłaszania do ubezpieczeń społecznych i przebiegu ubezpieczeń, a zatem ma prawo do kwestionowania podstaw ubezpieczenia w tym umów o pracę, jako że rodzą one skutki w dziedzinie ubezpieczeń społecznych. Jednak w takiej sytuacji to na organie rentowym spoczywa obowiązek udowodnienia pozorności umowy lub jej sprzeczności z zasadami współżycia społecznego, w myśl art. 6 k.c. Stanowisko takie zajął także Sąd Najwyższy np. w wyroku z dnia 15 lutego 2007 r., I UK 269/06, OSNP 2008 nr 5-6, poz. 78, w którym stwierdził, że na organie rentowym, który przyjął zgłoszenie do ubezpieczenia pracowniczego i nie kwestionował tytułu tego zgłoszenia oraz przyjmował składki, spoczywa ciężar dowodu, że strony umowy o pracę złożyły fikcyjne oświadczenia woli.

Zdaniem Sądu Okręgowego, organ rentowy w żaden sposób nie udowodnił,
że zakwestionowana przez niego umowa o pracę miała charakter pozorny. Pełnomocnik reprezentujący Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie zgłosił w toku procesu wystarczających wniosków dowodowych pozwalających na podzielenie czynionych przez niego zarzutów. Sąd ocenił zatem zasadność decyzji w oparciu o materiał dowodowy , który nie tylko potwierdził fakt wykonywania pracy na rzecz płatnika, ale wykluczył pozorny charakter zatrudnienia. Jednym z koniecznych elementów uznania umowy za pozorną jest bowiem porozumienie stron w tym zakresie – wiedza o jej fikcyjnym charakterze. Okoliczność ta nie została udowodniona ani dowodami bezpośrednimi ani dowodami pośrednimi (poszlakowymi).

Wobec powyższego Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477(14) § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że K. K. (1) podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od dnia 15 stycznia 2014 roku jako pracownik u płatnika składek spółki z o.o. (...) w Ł. w wymiarze ¼ etatu.

W pozostałym zaś zakresie, tj. odnośnie żądania ustalenia, że wnioskodawczyni K. K. (1) jako pracownik u płatnika składek podlegała obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym ponad wymiar ¼ etatu, należało odwołania jako bezzasadne oddalić, w myśl art. art. 477(14) § 2 k.p.c.

Jak już wyżej wskazano ubezpieczona w toku przedmiotowego postępowania nie udowodniła w jakikolwiek sposób, że świadczyła pracę na podstawie spornej umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy. Nie zostało wykazane, by fakt zatrudnienia wnioskodawczyni w pełnym wymiarze czasu pracy wynikał z rzeczywistej potrzeby pracodawcy oraz nie wykazano również, iż w spornym okresie faktycznie świadczyła ona pracę w ramach stosunku pracy w pełnym wymiarze czasu pracy, także zasoby finansowe pracodawcy absolutnie nie uzasadniały zatrudnienia w takim zakresie. Faktyczny zakres obowiązków pracowniczych ubezpieczonej uzasadniał jedynie zatrudnienie w ramach stosunku pracy w wymiarze ¼ etatu. Ustalenia powyższe biorą pod uwagę zwłaszcza zeznania wnioskodawczyni i jej męża. Z zakresu obowiązków w spornym okresie wynika, że wnioskodawczyni nie miała potrzeby świadczenia pracy w wymiarze przewyższającym dwie godziny dziennie. Szczególnie, że wnioskodawczyni będąc w ciąży nie mogłaby poświęcać więcej czasu (kosztem nieuzasadnionego ograniczenia czasu pracy w firmie jej męża) co znajduje potwierdzenie także w zaświadczeniach lekarskich o jej niezdolności do pracy.

W ocenie Sądu brak było natomiast podstaw do uzupełnienia wyroku z dnia 6 czerwca 2017 r. w pozostałej żądanej przez odwołujących się części.

Podkreślić należy, że zaskarżona decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 17 lipca 2014 r. miała jedynie charakter ustalający. Decyzja ta porządkowała okresy podlegania ubezpieczeniom społecznym. Niezbędnym jest bowiem ustalenie za jaki okres, z jakiego tytułu istniał bądź nie istniał obowiązek podlegania określonym ubezpieczeniom. Kwestia wysokości wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru składek nie była zaś przedmiotem tej decyzji.

Także w złożonych odwołaniach od przedmiotowej decyzji nie było sformułowanego żądania ustalenia kwoty wynagrodzenia ubezpieczonej a jedynie wniesiono o zmianę decyzji organu rentowego poprzez ustalenie, że K. K. (1) podlegała ubezpieczeniom społecznym u płatnika składek.

Poza zainteresowaniem Sądu Okręgowego pozostaje więc okoliczność oceny wysokości podstawy, od której istnieje obowiązek odprowadzania składek na ubezpieczenie do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Nadto brak jest także podstaw do orzeczenia do kiedy wnioskodawczyni podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym u płatnika składek, z uwagi na fakt, że w zaskarżonej decyzji organ rentowy tej daty końcowej nie określił. Jest to oczywiste bowiem w chwili wydania decyzji ZUS mógł nie znać daty końcowej do której będzie istniało zatrudnienie. Jest to okoliczność która może być przedmiotem odrębnej decyzji, chyba, że wnioskodawczyni wykaże, że taką datę dało się ustalić w chwili wydania zaskarżonej decyzji (np. wnioskodawczyni nie łączyła więź prawna ze spółką).

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia z dnia 23 kwietnia 2010 r., w sprawie, II UK 309/09, opubl. LEX nr 604210 wyjaśnił, że „zgodnie z systemem orzekania w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych, w postępowaniu wywołanym odwołaniem do sądu pracy i ubezpieczeń społecznych sąd rozstrzyga o prawidłowości zaskarżonej decyzji (art. 477 14§ 2 i art. 47714a k.p.c.) w granicach jej treści i przedmiotu.”.

W konsekwencji, kwestia oceny samej wysokości wynagrodzenia określonego w spornej umowie pod względem jego zgodności z zasadami współżycia społecznego, czy też z przepisami ustawy jak i czas jej obowiązywania może być przedmiotem nowej decyzji ZUS. W decyzji tej organ rentowy może rozstrzygnąć, czy ustalone przez strony wynagrodzenie było faktycznie adekwatne do powierzonych obowiązków oraz uzasadnione zasobami finansowymi pracodawcy.

Mając wszystkie wskazane wyżej okoliczności na uwadze Sąd Okręgowy w Łodzi na podstawie powołanych wyżej przepisów, orzekł jak w sentencji wyroku.

Zarządzenie: odpis wyroku z dnia 28.06.2017 r. wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikom ubezpieczonej i płatnika.

K.B