Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 12 stycznia 2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych
II Oddział w W. na podstawie art. 83 ust. 1, art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1, art. 11 ust. 1, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych w związku z art. 58 §2 i art. 83 §1 k.c. oraz art. 22 §1 i art. 300 kp stwierdził, że K. P. (1) jako pracownik u płatnika składek (...) SP. Z O.O. nie podlega: obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu, wypadkowemu od 2 kwietnia 2013 r.

W uzasadnieniu wskazano, iż ze złożonych dokumentów ubezpieczeniowych wynika, że K. P. (1) od dnia 2 kwietnia 2013 r. został zgłoszony do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego przez płatnika składek (...) Sp. z o.o. z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę. W okresach od 12 maja 2013 r. do 2 czerwca 2013 r., od 10 czerwca 2013 r. do 30 czerwca 2013 r., od 2 lipca 2013 r. do 30 sierpnia 2013 r., od 2 września 2013 r. do 30 września 2013 r., od 2 października 2013 r. do 19 listopada 2013 r., od 30 grudnia 2013 r. do 15 stycznia 2014 r., od 11 lutego 2014 r. do 27 lutego 2014 r., od 12 marca 2014 r. do 30 marca 2014 r., od 5 kwietnia 2014 r. do 29 kwietnia 2014 r., od 2 maja 2014 r. do 30 maja 2014 r., od 2 czerwca 2014 r. do 29 czerwca 2014 r. do 29 czerwca 2014 r., od 2 lipca 2014 r. do 30 lipca 2014 r., od 2 sierpnia 2014 r. do 30 sierpnia 2014 r., od 2 września 2014 r. do 30 września 2014 r., od 14 listopada 2014 r. do 24 listopada 2014 r., od 4 grudnia 2014 r. do 4 stycznia 2015 r., od 7 stycznia 2015 r. do 31 stycznia 2015 r., od 3 lutego 2015 r. do 1 marca 2015 r., od 3 marca 2015 r. do 31 marca 2015 r., od 2 kwietnia 2015 r. do 3 maja 2015 r., 5 maja 2015 r. do 31 maja 2015 r., od 5 czerwca 2015 r. do 1 lipca 2015 r., od 7 lipca 2015 r. do 21 lipca 2015 r., od 12 sierpnia 2015 r. do 28 sierpnia 2015 r., od 14 września 2015 r. do 30 września 2015 r., od 2 października 2015 r. do 1 listopada 2015 r., od 3 listopada 2015 r. do 30 listopada 2015 r., od 2 grudnia 2015 r. do 3 stycznia 2016 r., od 5 stycznia 2016 r. do 31 stycznia 2016 r., od 2 lutego 2016 r. do 29 lutego 2016 r., od 2 marca 2016 r. do 3 kwietnia 2016 r., od 21 kwietnia 2016 r. do 3 maja 2016 r. w/w był niezdolny do pracy, natomiast od 1 czerwca 2016 r. K. P. (1), jak wynika z dokumentów złożonych przez płatnika, przebywa na urlopie wychowawczym.

Organ rentowy przeprowadził kontrolę płatnika składek. W toku kontroli przełożono m.in. umowę o pracę z dnia 1 kwietnia 2013 r. i 1 stycznia 2016 r., aneks do umowy o pracę z dnia 1 października 2015 r., kartę szkolenia wstępnego w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy. W trakcie prowadzonej kontroli K. P. (1) został upoważniony o reprezentowania spółki i to on składał wyjaśnienia w imieniu płatnika w sprawie swojego zatrudnienia. Od 6 lipca 2015 r. zgodnie z uchwałą podjętą na zgromadzeniu wspólników, dotychczasowy zarząd spółki został odwołany oraz powołano nowego prezesa spółki. Zmiany te nie zostały uwzględnione w Krajowym Rejestrze Sądowym.

K. P. (1) oświadczył do protokołu kontroli, że spółka zajmuje się podnajmem nieruchomości, która znajduje się w Ł.. Umowy o pracę zawierał z pełnomocnikiem, następnie z prokurentem. Zatrudnienie wnioskodawcy, jak wynika ze złożonego oświadczenia, podyktowane było posiadaniem przez niego doświadczenia w wynajmie nieruchomości. Pracę K. P. (1) nadzorować miała A. U. – członek zarządu, a następnie po odwołaniu zarządu, nowy prezes – J. Z..

K. P. (1) wskazał, że w czasie przebywania przez niego na zwolnieniu lekarskim, nikt nie przejmował jego obowiązków. W toku postępowania natomiast J. Z. wskazał, że pod nieobecność ubezpieczonego została zatrudniona we wrześniu 2015 r. inna osoba. We wcześniejszym okresie, w którym w/w był niezdolny do pracy, nikt nie pracował. Osoba, która została zatrudniona z uwagi na nieobecność K. P. (1), niespełna miesiąc od zgłoszenia do ubezpieczeń, także stała się niezdolna do pracy. Płatnik nie zatrudnił nikogo na zastępstwo. K. P. (1) w toku kontroli zeznał, że od czerwca 2016 r. prace związane z rozliczaniem najemców z czynszów i mediów, obsługą klienta w zakresie wynajmu i obrotu nieruchomościami, wykonuje prezes – J. Z., natomiast K. P. (1), z uwagi na posiadanie programu do wystawiania faktur, wystawia faktury w domu.

W toku postępowania przedstawiono faktury wystawione przez K. P. (1). Faktury te nie świadczą o wykonywaniu pracy w ramach stosunku pracy, o którym mowa w art. 22 §1 kp. Istotne jest, że nikt z pozostałych członków zarządu i wspólników spółki, włącznie z obecnym prezesem zarządu, który przejął obowiązki ww., nie został zgłoszony do ubezpieczeń przez spółkę (...) Sp. z o.o. Od momentu zgłoszenia do ubezpieczeń, K. P. (1) był przez długi okres niezdolny do wykonywania pracy.

W toku postępowania nie przedstawiono także zaświadczenia lekarskiego o zdolności do pracy ww. Zgodnie zaś z art. 229 § 4 Kodeksu pracy, pracodawca nie może dopuścić pracownika do pracy pracownika bez aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku.

Opisane wyżej okoliczności oraz całość zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wskazują, że w/w został zgłoszony do ubezpieczeń wyłącznie w celu uzyskania świadczeń, a nie faktycznego wykonywania zatrudnienia.

/decyzja – akta ZUS/

Odwołanie od w/w decyzji w dniu 3 marca 2017 r. złożył ubezpieczony reprezentowany przez radcę prawnego. Zaskarżonej decyzji zarzucił:

- błąd w ustaleniach faktycznych polegający na ustaleniu, iż umowa o pracę z dnia 2 kwietnia 2013 r. została zawarta przez ubezpieczonego dla pozoru a jednocześnie w celu obejścia prawa, podczas gdy umowa ta była faktycznie wykonywana, a jej zawarcie miało na celu podjęcie zatrudnienia przez ubezpieczonego za wynagrodzeniem,

- naruszenie prawa materialnego poprzez niewłaściwe zastosowanie polegające na oparciu decyzji o przepisy art. 58 §1 kc oraz art. 83 kc, które wzajemnie się wykluczają.

W konsekwencji wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji i zasądzenie od organu rentowego na rzecz ubezpieczonego zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego w podwójnej wysokości według norm przepisanych.

/odwołanie – k. 2 – 5/

Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko zajęte w zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie – k. 12 – 13/

Na rozprawie z dnia 12 grudnia 2017 r. pełnomocnik odwołującego poparł odwołanie, zainteresowany przyłączył się do odwołania wnioskodawcy.

/protokół rozprawy z dnia 12 grudnia 2017 r. – 00:01:03 – 00:03:02 – płyta CD – k. 60

Na rozprawie z dnia 25 stycznia 2018 r. pełnomocnik odwołującego poparł odwołanie i wniósł o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, według stawki ryczałtowej.

/protokół rozprawy z dnia 25 stycznia 2018 r. – 00:01:25 – 00:07:50 – płyta CD – k. 69/

S ąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Spółka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. została zarejestrowana w Krajowym Rejestrze 28 sierpnia 2007 r. Przedmiotem działalności jest wykonywanie robót ogólnobudowlanych związanych ze wnoszeniem budynków, wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi.

/wypis z KRS z dnia 29 czerwca 2016 r. – akta ZUS/

Początkowo w spółce było 4 wspólników: K. P. (1) posiadający 25 udziałów, B. W. posiadająca 25 udziałów, A. U. posiadająca 25 udziałów, M. M. posiadający 25 udziałów. Prezesem zarządu był K. P. (1).

/bezsporne, wypis z KRS z dnia 29 czerwca 2016 r. – akta ZUS/

Od 6 lipca 2015 r. zgodnie z uchwałą podjętą na zgromadzeniu wspólników, dotychczasowy zarząd spółki został odwołany oraz powołano nowego prezesa spółki – J. Z..

/bezsporne, wypis z KRS z dnia 28 lutego 2017 r. – k. 8 – 10, zeznania zainteresowanego J. Z. z dnia 12 września 2017 r. – 00:29:45 – 00:52:11 – płyta CD – k. 41 w zw. z zeznaniami z dnia 12 grudnia 2017 r. – 00:10:39 – 00:10:56 – płyta CD – k. 60/

Od 2016 r. 98% udziałów spółki posiada J. Z..

/zeznania zainteresowanego J. Z. z dnia 12 września 2017 r. – 00:29:45 – 00:52:11 – płyta CD – k. 41 w zw. z zeznaniami z dnia 12 grudnia 2017 r. – 00:10:39 – 00:10:56 – płyta CD – k. 60/

Spółka początkowo nie wykonywała żadnych czynności, była utworzona w innym celu. Od 2012 r. przedmiotem działalności spółki został wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi

/zeznania wnioskodawcy – z dnia 12 września 2017 r. – 00:02:58 – 00:29:45 – płyta CD – k. 41 w zw. zeznaniami z dnia 12 grudnia 2017 r. – 00:07:05 – 00:10:39 – płyta CD – k. 60/

W dniu 1 kwietnia 2013 r. odwołujący się K. P. (1) zawarł ze spółką (...) sp. z o.o. w W. umowę o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy na czas nieokreślony od 1 kwietnia 2013 r. Wnioskodawca został zatrudniony na stanowisku dyrektora z wynagrodzeniem 2.500 zł brutto. Ubezpieczony miał wykonywać pracę w siedzibie firmy. Umowę w imieniu spółki podpisał pełnomocnik K. C..

/umowa o pracę – akta osobowe w kopercie – k. 43/

Ubezpieczony miał zostać zatrudniony, po tym jak spółka w 2012 r. zajęła się wynajmem nieruchomości gdyż, potrzebna była osoba do zarządzania nieruchomością.

/zeznania wnioskodawcy – z dnia 12 września 2017 r. – 00:02:58 – 00:29:45 – płyta CD – k. 41 w zw. zeznaniami z dnia 12 grudnia 2017 r. – 00:07:05 – 00:10:39 – płyta CD – k. 60/

W dacie zatrudnienia u płatnika składek wnioskodawca nie przedłożył aktualnego zaświadczenia o zdolności do pracy na stanowisku dyrektora.

/bezsporne/

W dniu 10 kwietnia 2013 r. ubezpieczony przeszedł wstępne szkolenie BHP.

/karta szkolenia wstępnego BHP – k. 34 akt ZUS/

Na mocy aneksu do w/w umowy o pracę, zawartego w dniu 1 października 2015 r., zmieniono wnioskodawcy wysokość wynagrodzenia z 2.500 zł brutto na kwotę 3.000 zł brutto.

/aneks – akta osobowe wnioskodawcy w kopercie – k. 43/

Następnie ubezpieczony zawarł z (...) sp. z o.o. w W. w dniu 1 stycznia 2016 r. umowę o pracę na czas nieokreślony w wymiarze ¾ etatu. Wnioskodawca został zatrudniony na stanowisku dyrektor z wynagrodzeniem 3.200,00 zł brutto. Umowę w imieniu spółki podpisał prokurent: K. K.. Ubezpieczony miał wykonywać pracę w siedzibie firmy.

/umowa – pracę – akta ZUS/

Pracodawca utworzył dokumentację pracowniczą odwołującego, w której m.in. znalazły się następujące dokumenty: umowy o pracę, aneks do umowy, karta szkolenia BHP, oświadczenie dotyczące odbycia instruktażu wstępnego z zakresu BHP, wniosek o urlop wychowawczy.

/dokumentacja osobowa – akta osobowe wnioskodawcy w kopercie – k. 43/

Wnioskodawca nie otrzymał zakresu obowiązków w formie pisemnej. Do jego obowiązków miało należeć: obsługa wynajmowanej przez spółkę nieruchomości, nadzorowanie najróżniejszych napraw dotyczących alarmów, awarii elektryczności na terenie nieruchomości. Awarie zdarzały się dość często – przeciętnie 2 – 3 razy w miesiącu. Nadto miał poszukiwać dla spółki nieruchomości do zakupu pod wynajem, kontaktować się z najemcami, dostarczać im faktury, zbierać pieniądze od najemców za wynajem i za prąd.

/zeznania wnioskodawcy – z dnia 12 września 2017 r. – 00:02:58 – 00:29:45 – płyta CD – k. 41 w zw. zeznaniami z dnia 12 grudnia 2017 r. – 00:07:05 – 00:10:39 – płyta CD – k. 60, zeznania świadka D. S. (1) z dnia 12 września 2017 r. – 01:00:00 – 01:11:19 – płyta CD – k. 41, zeznania świadka J. S. z dnia 12 września 2017 r. – 01:11:19 – 01:18:42 – płyta CD – k. 41, zeznania świadka D. K. z dnia 12 września 2017 r. – 01:18:42 – 01:29:08 – płyta CD – k. 41, zeznania świadka D. S. (2) z dnia 12 września 2017 r. – 01:29:08 – 01:37:46 – płyta CD – k. 41, zeznania świadka E. B. z dnia 12 września 2017 r. – 01:37:46 – 01:44:28 – płyta CD – k. 41, zeznania zainteresowanego J. Z. z dnia 12 września 2017 r. – 00:29:45 – 00:52:11 – płyta CD – k. 41 w zw. z zeznaniami z dnia 12 grudnia 2017 r. – 00:10:39 – 00:10:56 – płyta CD – k. 60/

Ubezpieczony wystawiał faktury. Często wystawiał faktury w domu, gdyż program do fakturowania miał w laptopie.

/faktury – akta ZUS, zeznania wnioskodawcy – z dnia 12 września 2017 r. – 00:02:58 – 00:29:45 – płyta CD – k. 41 w zw. zeznaniami z dnia 12 grudnia 2017 r. – 00:07:05 – 00:10:39 – płyta CD – k. 60/

Z najemcami kontaktował się telefonicznie lub na terenie wynajmowanych lokali.

/zeznania świadka D. S. (1) z dnia 12 września 2017 r. – 01:00:00 – 01:11:19 – płyta CD – k. 41, zeznania świadka J. S. z dnia 12 września 2017 r. – 01:11:19 – 01:18:42 – płyta CD – k. 41, zeznania świadka D. K. z dnia 12 września 2017 r. – 01:18:42 – 01:29:08 – płyta CD – k. 41, zeznania świadka D. S. (2) z dnia 12 września 2017 r. – 01:29:08 – 01:37:46 – płyta CD – k. 41, zeznania świadka E. B. z dnia 12 września 2017 r. – 01:37:46 – 01:44:28 – płyta CD – k. 41 /

Podczas zatrudnienia ubezpieczony miał wykonywać swoje obowiązki w biurze przy ul. (...) w Ł.. Nie było wyznaczonych godzin pracy biura.

/zeznania wnioskodawcy – z dnia 12 września 2017 r. – 00:02:58 – 00:29:45 – płyta CD – k. 41 w zw. zeznaniami z dnia 12 grudnia 2017 r. – 00:07:05 – 00:10:39 – płyta CD – k. 60, zeznania świadka D. K. z dnia 12 września 2017 r. – 01:18:42 – 01:29:08 – płyta CD – k. 41, zeznania świadka D. S. (2) z dnia 12 września 2017 r. – 01:29:08 – 01:37:46 – płyta CD – k. 41, zeznania świadka E. B. z dnia 12 września 2017 r. – 01:37:46 – 01:44:28 – płyta CD – k. 41/

J. Z. jako prezes zarządu, do 2016 r. bywał spółce w Ł. dwa razy miesiącu. Prawie codziennie kontaktował się telefonicznie lub emailowo z wnioskodawcą.

/zeznania zainteresowanego J. Z. z dnia 12 września 2017 r. – 00:29:45 – 00:52:11 – płyta CD – k. 41 w zw. z zeznaniami z dnia 12 grudnia 2017 r. – 00:10:39 – 00:10:56 – płyta CD – k. 60/

Pracodawca sporządził dla ubezpieczonego listy wynagrodzeń.

/listy wynagrodzeń – akta ZUS/

Ubezpieczony stał się niezdolny do pracy od 12 maja 2013 r. (tj. po upływie niespełna półtora miesiąca od wskazanego w zgłoszeniu dnia zgłoszenia do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych).

Wnioskodawca w okresach od 12 maja 2013 r. do 2 czerwca 2013 r., od 10 czerwca 2013 r. do 30 czerwca 2013 r., od 2 lipca 2013 r. do 30 sierpnia 2013 r., od 2 września 2013 r. do 30 września 2013 r., od 2 października 2013 r. do 19 listopada 2013 r., od 30 grudnia 2013 r. do 15 stycznia 2014 r., od 11 lutego 2014 r. do 27 lutego 2014 r., od 12 marca 2014 r. do 30 marca 2014 r., od 5 kwietnia 2014 r. do 29 kwietnia 2014 r., od 2 maja 2014 r. do 30 maja 2014 r., od 2 czerwca 2014 r. do 29 czerwca 2014 r. do 29 czerwca 2014 r., od 2 lipca 2014 r. do 30 lipca 2014 r., od 2 sierpnia 2014 r. do 30 sierpnia 2014 r., od 2 września 2014 r. do 30 września 2014 r., od 14 listopada 2014 r. do 24 listopada 2014 r., od 4 grudnia 2014 r. do 4 stycznia 2015 r., od 7 stycznia 2015 r. do 31 stycznia 2015 r., od 3 lutego 2015 r. do 1 marca 2015 r., od 3 marca 2015 r. do 31 marca 2015 r., od 2 kwietnia 2015 r. do 3 maja 2015 r., 5 maja 2015 r. do 31 maja 2015 r., od 5 czerwca 2015 r. do 1 lipca 2015 r., od 7 lipca 2015 r. do 21 lipca 2015 r., od 12 sierpnia 2015 r. do 28 sierpnia 2015 r., od 14 września 2015 r. do 30 września 2015 r., od 2 października 2015 r. do 1 listopada 2015 r., od 3 listopada 2015 r. do 30 listopada 2015 r., od 2 grudnia 2015 r. do 3 stycznia 2016 r., od 5 stycznia 2016 r. do 31 stycznia 2016 r., od 2 lutego 2016 r. do 29 lutego 2016 r., od 2 marca 2016 r. do 3 kwietnia 2016 r., od 21 kwietnia 2016 r. do 3 maja 2016 r. był niezdolny do pracy.

/bezsporne/

Natomiast od 1 czerwca 2016 r. do 31 grudnia 2017 r. K. P. (1) przebywał na urlopie wychowawczym w celu sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem Z. P. urodzoną w dniu (...)

/wniosek – akta osobowe w kopercie – k. 43, akt urodzenia – akta osobowe w kopercie – k. 43/

W 2016 i 2017 r. wnioskodawca nadal pojawiał się na nieruchomości, kontaktował się z najemcami, dostarczał im faktury i pobierał opłaty.

/zeznania świadka D. S. (1) z dnia 12 września 2017 r. – 01:00:00 – 01:11:19 – płyta CD – k. 41, zeznania świadka J. S. z dnia 12 września 2017 r. – 01:11:19 – 01:18:42 – płyta CD – k. 41, zeznania świadka D. K. z dnia 12 września 2017 r. – 01:18:42 – 01:29:08 – płyta CD – k. 41, zeznania świadka D. S. (2) z dnia 12 września 2017 r. – 01:29:08 – 01:37:46 – płyta CD – k. 41/

Gdy ubezpieczony stał się niezdolny do pracy początkowo nikt nie został zatrudniony na jego miejsce. W 2015 r. została zatrudniona w wymiarze ½ etatu E. B. na stanowisku specjalisty do spraw nieruchomości, miała szukać nowych nieruchomości pod wynajem, kontaktować się z najemcami, spisywać liczniki energii elektrycznej, czasami wystawiała faktury, zajmowała się korespondencją od najemców. E. B. pracowała do końca 2015 r. Następnie stała się niezdolna do pracy z powodu zagrożonej ciąży. Obecnie od marca 2017 r. przebywa na urlopie wychowawczym.

/zeznania wnioskodawcy – z dnia 12 września 2017 r. – 00:02:58 – 00:29:45 – płyta CD – k. 41 w zw. zeznaniami z dnia 12 grudnia 2017 r. – 00:07:05 – 00:10:39 – płyta CD – k. 60, zeznania zainteresowanego J. Z. z dnia 12 września 2017 r. – 00:29:45 – 00:52:11 – płyta CD – k. 41 w zw. zeznaniami z dnia 12 grudnia 2017 r. – 00:10:39 – 00:10:56 – płyta CD – k. 60, zeznania świadka E. B. z dnia 12 września 2017 r. – 01:37:46 – 01:44:28 – płyta CD – k. 41, akta osobowe E. B. w kopercie – k. 44/

Od 2016 r. gdy wnioskodawca oraz E. B. stali się niezdolni do pracy, a następnie złożyli wnioski o urlopy wychowawcze Prezes Zarządu J. Z. przejął obowiązki związane z zarządem nieruchomością w Ł. i często przyjeżdża do Ł. do biura.

/zeznania wnioskodawcy – z dnia 12 września 2017 r. – 00:02:58 – 00:29:45 – płyta CD – k. 41 w zw. zeznaniami z dnia 12 grudnia 2017 r. – 00:07:05 – 00:10:39 – płyta CD – k. 60, zeznania zainteresowanego J. Z. z dnia 12 września 2017 r. – 00:29:45 – 00:52:11 – płyta CD – k. 41 w zw. zeznaniami z dnia 12 grudnia 2017 r. – 00:10:39 – 00:10:56 – płyta CD – k. 60, zeznania świadka D. K. z dnia 12 września 2017 r. – 01:18:42 – 01:29:08 – płyta CD – k. 41, zeznania świadka D. S. (2) z dnia 12 września 2017 r. – 01:29:08 – 01:37:46 – płyta CD – k. 41/

Wnioskodawca przewlekle leczy się na nadciśnienie tętnicze. Od 2012 r. jest pod opieką tego samego lekarza.

/zeznania wnioskodawcy – z dnia 12 września 2017 r. – 00:02:58 – 00:29:45 – płyta CD – k. 41 w zw. zeznaniami z dnia 12 grudnia 2017 r. – 00:07:05 – 00:10:39 – płyta CD – k. 60, dokumentacja medyczna – k. 54/

W okresie od 10 lipca 2012 r. do 13 lipca 2012 r. wnioskodawca przebywał w IV Szpitalu Miejskim im. (...) H. Jordana w Ł. na Oddziale Chorób Wewnętrznych z rozpoznaniem: nadciśnienie tętnicze z zajęciem serca, upośledzona tolerancja glukozy, stłuszczenie wątroby, torbiel nerki prawej, przerost gruczołu krokowego, nikotynizm przewlekły.

/dokumentacja medyczna – k. 54/

Spółka (...) sp. z o.o. w 2014 r. uzyskała przychód w wysokości 89.480,00 zł, koszty uzyskania przychodu wyniosły 105.977,16 zł, strata wyniosła -16.497,16 zł, w 2013 r. uzyskała przychód w wysokości 114.748,32 zł, koszty uzyskania przychodu wyniosły 110.117,11 zł, a zysk wyniósł 4.531,25 zł, w 2012 r. uzyskała przychód w wysokości 49.988,60 zł, koszty uzyskania przychodu wyniosły 33.741,75 zł, a zysk wyniósł 14.721,25 zł.

/bilans spółki – akta ZUS/

Spółka obecnie zatrudnia dwie osoby: wnioskodawcę oraz E. B., która nadal przebywa na urlopie wychowawczym.

/zeznania wnioskodawcy – z dnia 12 września 2017 r. – 00:02:58 – 00:29:45 – płyta CD – k. 41/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty znajdujące się w aktach sprawy oraz w załączonych aktach organu rentowego. Dokumenty te nie budzą wątpliwości, a zatem stanowią w pełni wiarygodne źródło dowodowe.

Sąd Okręgowy zaliczył w poczet materiału dowodowego sprawy zeznania świadków w osobach D. K., D. S. (2), D. S. (1), J. S., E. B. jednakże nie przesądza to zatrudnienia odwołującego. Należy podkreślić, iż świadkowie są osobami obcymi dla stron, a zatem nie mają interesu w tym, aby zeznawać na korzyść którejś z nich. Świadkowie ci (poza E. B.) podali, że znają ubezpieczonego, gdyż wynajmują od wnioskodawcy nieruchomości, w których prowadzą własne działalności gospodarcze.

A zatem mając powyższe na uwadze, należy wskazać, że Sąd podzielił zeznania przesłuchanych świadków jednakże na ich podstawie nie można ustalić, że wnioskodawca faktycznie świadczył pracę na rzecz płatnika składek.

Sąd Okręgowy uznał, że zaoferowany przez strony materiał dowodowy – w tym zeznania wnioskodawcy i zainteresowanego – pozwala jedynie uznać, że odwołujący jako prezes zarządu, a następnie wspólnik zajmował się sprawami spółki (...) sp. z o.o. tj. zarządzał nieruchomością: wystawiał faktury czy zbierał opłaty od najemców.

Co więcej z zeznań zainteresowanego oraz wnioskodawcy wynika wprost, że ubezpieczony nie pozostawał w stosunku podporządkowania pracowniczego, skoro nie wiązały go godziny pracy, nadto czynności w ramach stosunku pracy odwołujący nie wykonywał pod kierownictwem pracodawcy, gdyż jego praca miała charakter samodzielny, zarządzał nieruchomością należącą do spółki. Gdy ubezpieczony był prezesem zarządu spółki to nikt nie kontrolował jego pracy, a gdy prezesem zarządu został J. Z. to kontaktował się z ubezpieczonym głównie telefonicznie i emailowo, gdyż w Ł. bywał zaledwie 2 razy w miesiącu.

A zatem wnioskodawca w żaden sposób nie był podporządkowany pracodawcy.

W niniejszej sprawie wnioskodawca wykonywał pewne czynności na rzecz spółki płatnika składek ale nie ma to znaczenia w okolicznościach niniejszej sprawy, gdyż z materiału dowodowego nie wynika by pracodawca nadzorował pracę ubezpieczonego.

Dodać należy, że samo sporządzenie dokumentacji pracowniczej nie świadczy o tym, że stosunek pracy został w rzeczywistości nawiązany. O tym decydują każdorazowo w konkretnym stanie faktycznym dowody potwierdzające nie tylko to, że osoba zgłoszona do ubezpieczeń społecznych z tytułu pracowniczego stosunku faktycznie wykonywała na rzecz płatnika składek czynności odpowiadające zakresowi obowiązków na powierzonym jej stanowisku pracy, ale również to, że wykonywała je w sposób charakterystyczny dla stosunku pracy.

Sąd badając motywy zawarcia kwestionowanej umowy o pracę zważył też, że głównym celem zawarcia umowy o pracę przez strony był stan zdrowia ubezpieczonego, o czym świadczy załączona do akt sprawy dokumentacja medyczna wnioskodawcy, z której jasno wynika, że jeszcze przed podpisaniem umowy o pracę przez strony wnioskodawca wiedział, że choruje na nadciśnienie tętnicze i chciał uzyskać pracowniczy tytuł do ubezpieczeń społecznych.

Od razu należy jednak zasygnalizować, że sam cel uzyskania legalnej ochrony ubezpieczeniowej z tytułu umowy o pracę nie może uzasadniać ani pozorności umowy o pracę, ani działania stron w celu obejścia prawa, o czym mowa będzie w dalszej części uzasadnienia.

Mając na względzie powyższe Sąd odmówił wiary zainteresowanemu i wnioskodawcy co do faktu, że rzeczywiście świadczył on pracę w ramach zawartej umowy o pracę.

Na marginesie należy jedynie dodać, że w toku postępowania nie przedstawiono także zaświadczenia lekarskiego o zdolności do pracy wnioskodawcy. Zgodnie zaś z art. 229 § 4 k.p., pracodawca nie może dopuścić pracownika do pracy pracownika bez aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

W świetle materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie oraz poczynionych na jego podstawie ustaleń faktycznych a także oceny przeprowadzonych w sprawie dowodów,odwołanie nie jest zasadne i jako takie podlega oddaleniu.

Zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1 i art. 11 ust. 1 i art.12 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 963) pracownicy, to jest osoby pozostające w stosunku pracy, podlegają obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym.

Stosownie do treści art. 1 ust 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2016 r., poz. 372 z późn. zm.) osobom tym, w razie choroby lub macierzyństwa, przysługują świadczenia pieniężne na warunkach i w wysokości określonych ustawą.

W myśl art. 4 w ust 1 i 2 ustawy zasiłkowej ubezpieczony podlegający obowiązkowo ubezpieczeniu nabywa prawo do zasiłku chorobowego po upływie 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego.

O uznaniu stosunku łączącego dwie osoby za stosunek pracy rozstrzygają przepisy prawa pracy.

Według art. 22 § 1 kodeksu pracy, przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.

Do cech pojęciowych pracy stanowiącej przedmiot zobowiązania pracownika w ramach stosunku pracy należą osobiste i odpłatne jej wykonywanie w warunkach podporządkowania. Zgodnie ze stanowiskiem judykatury stosunek ubezpieczeniowy jest następczy wobec stosunku pracy i powstaje tylko wówczas, gdy stosunek pracy jest realizowany. Jeżeli stosunek pracy nie powstał bądź też nie jest realizowany, wówczas nie powstaje stosunek ubezpieczeniowy, nawet jeśli jest odprowadzana składka na ubezpieczenie społeczne (wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia z dnia 17 stycznia 2006 roku III AUa 433/2005, Wspólnota (...)). Podleganie pracowniczemu tytułowi ubezpieczenia społecznego jest uwarunkowane nie tyle opłacaniem składek ubezpieczeniowych, ile legitymowaniem się statusem pracownika rzeczywiście świadczącego pracę w ramach ważnego stosunku pracy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 października 2005 roku o sygn. akt II UK 43/05, OSNAPiUS rok 2006/15 – 16/251).

W przedmiotowej sprawie organ rentowy stanął na stanowisku, iż umowa o pracę z dnia 1 kwietnia 2013 r. zawarta między K. P. (2) a płatnikiem składek, jest nieważna, bowiem została zawarta dla pozoru.

Zgodnie z art. 83 § 1 k.c. nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru.

Z czynnością prawną pozorną mamy do czynienia wówczas, gdy występują, łącznie, następujące warunki: oświadczenie woli musi być złożone tylko dla pozoru, oświadczenie woli musi być złożone drugiej stronie, adresat oświadczenia woli musi zgadzać się na dokonanie czynności prawnej jedynie dla pozoru, czyli być aktywnym uczestnikiem stanu pozorności. Pierwsza i zasadnicza cecha czynności pozornej wyraża się brakiem zamiaru wywołania skutków prawnych, jakie prawo łączy z tego typu i treścią złożonego oświadczenia. Jest to zatem z góry świadoma sprzeczność między oświadczonymi a prawdziwymi zamiarami stron, czyli upozorowanie stron na zewnątrz i wytworzenie przeświadczenia dla określonego kręgu (otoczenia), nie wyłączając organów władzy publicznej, że czynność o określonej treści została skutecznie dokonana. Jednakże zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, wyrażonym w wyroku z 14 marca 2001 roku (sygn. akt III UKN 258/00, opubl. OSNAP 2002/21/527), nie można przyjąć pozorności oświadczeń woli o zawarciu umowy o pracę, gdy pracownik podjął pracę i ją wykonywał, a pracodawca świadczenie to przyjmował. Nie wyklucza to rozważenia, czy w konkretnym przypadku zawarcie umowy zmierzało do obejścia prawa (art. 58 § 1 k.c. w związku z art. 300 k.p.).

O czynności prawnej mającej na celu obejście ustawy można mówić wówczas, gdy czynność taka pozwala na uniknięcie zakazów, nakazów lub obciążeń wynikających z przepisu ustawy i tylko z takim zamiarem została dokonana. Nie jest natomiast obejściem prawa dokonanie czynności prawnej w celu osiągnięcia skutków, jakie ustawa wiąże z tą czynnością prawną. Skoro z zawarciem umowy o pracę ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych wiąże obowiązek ubezpieczenia emerytalno-rentowego, chorobowego i wypadkowego, podjęcie zatrudnienia w celu objęcia ubezpieczeniem i ewentualnego korzystania ze świadczeń z tego ubezpieczenia nie może być kwalifikowane jako obejście prawa.

W sytuacji, gdy wolą stron zawierających umowę było faktyczne nawiązanie stosunku pracy i doszło do świadczenia pracy za wynagrodzeniem, sama świadomość jednej ze stron umowy, a nawet obu stron, co do wystąpienia w przyszłości zdarzenia uprawniającego do świadczeń z ubezpieczenia społecznego, nie daje podstawy do uznania, że umowa miała na celu obejście prawa (wyrok SN z dnia 2 lipca 2008 roku, sygn. akt II UK 334/07, opubl. L.).

Sąd Okręgowy w Łodzi podziela również pogląd Sądu Najwyższego (wyrok z dnia 25 stycznia 2005 roku, II UK 141/04, OSNP 2005/15/235), w którym to SN stwierdza, iż stronom umowy o pracę, na podstawie której rzeczywiście były wykonywane obowiązki i prawa płynące z tej umowy, nie można przypisać działania w celu obejścia ustawy (art. 58 § 1 k.c. w zw. z art. 300 k.p.).

Nadto nadmienić należy, iż w niniejszej sprawie to na organie rentowym spoczywał ciężar dowodu, że strony umowy o pracę złożyły fikcyjne oświadczenia woli, a więc, że nie miały zamiaru wywołania żadnych skutków prawnych, gdyż pracownik nie podjął wykonywania pracy, a pracodawca świadczenia tego nie przyjmował. Z tych bowiem faktów organ rentowy wywodzi skutki prawne (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 2007 roku, I UK 269/2006, LEX nr 328015).

Sąd Okręgowy w całości podziela stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku z dnia 24 lutego 2010 roku w sprawie o sygn. akt II UK 204/09 (lex nr 590241), iż o tym czy strony istotnie nawiązały stosunek pracy stanowiący tytuł ubezpieczeń społecznych nie decyduje samo formalne zawarcie umowy o pracę, wypłata wynagrodzenia, przystąpienie do ubezpieczenia i opłacenie składki, wystawienie świadectwa pracy, ale faktyczne i rzeczywiste realizowanie elementów charakterystycznych dla stosunku pracy, a wynikających z art. 22 § 1 k.p. Istotne więc jest, aby stosunek pracy zrealizował się przez wykonywanie zatrudnienia o cechach pracowniczych.

W uzasadnieniu wyroku Sądu Najwyższego z dnia 21 maja 2010 roku w sprawie o sygn. akt I UK 43/10 (Lex nr 619658) można wyczytać, że umowa o pracę jest zawarta dla pozoru, a przez to nie stanowi tytułu do objęcia ubezpieczeniami społecznymi, jeżeli przy składaniu oświadczeń woli obie strony mają świadomość, że osoba określona w umowie jako pracownik nie będzie świadczyć pracy, a podmiot wskazany jako pracodawca nie będzie korzystać z jej pracy, czyli strony z góry zakładają, iż nie będą realizowały swoich praw i obowiązków wypełniających treść stosunku pracy. Skoro z zawarciem umowy o pracę ustawa z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 roku, Nr 205, poz. 1585 ze zm.) wiąże obowiązek ubezpieczenia emerytalnego i rentowych oraz wypadkowego i chorobowego, to podjęcie zatrudnienia w celu objęcia tymi ubezpieczeniami i ewentualnie korzystania z przewidzianych nimi świadczeń nie jest obejściem prawa.

W wyroku Sądu Najwyższego z dnia 24 sierpnia 2010 roku w sprawie o sygn. akt I UK 74/10 (lex numer 653664) stwierdzono zaś, że podstawą ubezpieczenia społecznego jest rzeczywiste zatrudnienie, a nie sama umowa o pracę (art. 22 k.p., art. 6 ust. 1 pkt 1 i art. 13 pkt 1 w/w ustawy). Umowa o pracę nie jest czynnością wyłącznie kauzalną, gdyż w zatrudnieniu pracowniczym chodzi o wykonywanie pracy. Brak pracy podważa sens istnienia umowy o pracę. Innymi słowy jej formalna strona, nawet połączona ze zgłoszeniem do ubezpieczenia społecznego, nie stanowi podstawy takiego ubezpieczenia.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że motywacja skłaniająca do zawarcia umowy o pracę nie ma znaczenia dla jej ważności przy tym wszak założeniu, że nastąpiło rzeczywiste jej świadczenia zgodnie z warunkami określonymi w art. 22 § 1 k.p. Tym samym nie można byłoby czynić odwołującemu zarzutów, że zawarł umowę o pracę jedynie w celu uzyskania świadczeń z ubezpieczeń społecznych, pod tym wszakże warunkiem, że na podstawie kwestionowanej umowy realizowałby zatrudnienie o cechach pracowniczych.

Mając na uwadze dotychczas poczynione rozważania prawne należy podkreślić, że w realiach niniejszej sprawy Sąd Okręgowy w celu dokonania kontroli prawidłowości zaskarżonej decyzji organu rentowego musiał zatem badać, czy pomiędzy wnioskodawcą a płatnikiem składek istotnie doszło do nawiązania i realizacji stosunku pracy w warunkach określonych w art. 22 § 1 k.p.

W tej sytuacji do Sądu należało przeprowadzenie oceny, czy analizowany stosunek prawny nosił konstytutywne cechy stosunku pracy.

W tym celu Sąd zbadał, czy odwołujący się osobiście świadczył pracę podporządkowaną pracodawcy (pod kierownictwem pracodawcy) w sposób ciągły, odpłatny, na rzecz i ryzyko pracodawcy Dokonanie powyższego ustalenia miało bowiem znaczenie dla objęcia wnioskodawcy obowiązkowymi ubezpieczeniami społecznymi: emerytalnym, rentowymi, chorobowym oraz wypadkowym z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę.

Zdaniem Sądu analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że wnioskodawca na rzecz zainteresowanego w spornym okresie nie wykonywał pracy podporządkowanej pracodawcy.

Załączenie do akt sprawy dokumentacja osobowa nie może stanowić dowodu na wykonywanie pracy przez wnioskodawcę na rzecz płatnika składek.

W sprawie niniejszej nie zostały stwierdzone omówione powyżej elementy świadczące o tym, iż wnioskodawca wykonywał pracę na podstawie umowy o pracę i łączył go z zainteresowanym stosunek pracy. Wnioskodawca nie miał określonych godzin pracy, ani też tygodniowego czy miesięcznego wymiaru czasu tej pracy. Zeznania samego wnioskodawcy wskazują, że praca była świadczona w bliżej niesprecyzowanym czasie. Mógł ją świadczyć również w domu. Nie zostało też wykazane, co również jest składnikiem stosunku pracy, podporządkowanie wnioskodawcy poleceniom pracodawcy. W ocenie Sądu, takie ustalenia wykluczają uznanie, że sporne zatrudnienie miało cechy reżimu pracowniczego.

Nie sposób nie zauważyć także przedziwnej prawidłowości. Wnioskodawca niezwykle często przebywał na zwolnieniach lekarskich, wracając do pracy jedynie na parę dni, czasem tylko dwa a mimo to wykonywał wszystkie konieczne czynności. Zwykle wracał do pracy w okresie wystawiania i doręczania faktur. Czynności te nie wiązały się zresztą z dużym nakładem pracy, bowiem faktury dotyczyły tych samych firm i tych samych lub zbliżonych kwot. Wnioskodawca nigdy także nie przedstawił zaświadczenia o zdolności do pracy czy odzyskaniu tej zdolności także po zwolnieniach lekarskich trwających powyżej 30 dni. Czynności wykonywane przez wnioskodawcę mogły, powinny i de facto były wykonywane w ramach obowiązków wspólnika spółki.

Przede wszystkim zwrócić należy na to, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci jedynie akt osobowych i list płac, nie potwierdza, aby zainteresowany kierował pracą wnioskodawcy, w szczególności, aby wskazywał jakiekolwiek konkretne zadania do realizacji związane z powierzonym stanowiskiem pracy oraz aby zakreślał konkretne terminy wykonania poszczególnych zadań. Jest to istotne, jeżeli uwzględni się, że zatrudnienie pracownicze odwołuje się do staranności, a nie rezultatu. Ze zgromadzonego materiału dowodowego nie wynika także, aby polecenia co do bieżącego wykonywania pracy były wydawane przez zainteresowaną.

Ustawodawca zastrzegł w przepisie art. 22 § 1 k.p., że pracownik wykonuje pracę pod kierownictwem pracodawcy, przy czym nie zdefiniował tej cechy zatrudnienia. W literaturze przedmiotu wyinterpretowano, że kierownictwo pracodawcy przejawia się w poleceniach, podporządkowaniu organizacyjnym oraz podporządkowaniu represywnym i dystrybutywnym. Nie jest jednak jasne, czy wszystkie przejawy kierownictwa pracodawcy muszą występować jednocześnie i z pełnym nasileniem. Zmieniające się warunki i potrzeby świadczenia pracy zrodziły dylemat. Sprowadza się on do pytania czy niewystępowanie w trakcie zatrudnienia (lub występowanie w ograniczonym rozmiarze) poleceń podmiotu zatrudniającego, jak również pozostałych cech kierownictwa, pozwala na uznanie istnienia stosunku pracy. Wydaje się, że odpowiedzią orzecznictwa jest konstrukcja podporządkowania autonomicznego. Sąd Najwyższy przyjął, że podporządkowanie pracownika (art. 22 § 1 k.p.) może polegać na określeniu przez pracodawcę czasu pracy i wyznaczeniu zadań, natomiast co do sposobu ich realizacji pracownik ma pewien zakres swobody (Wyrok SN z dnia 7.09.1999 r., I PKN 277/99, OSNAPiUS 2001 nr 1, poz. 18, wyrok SN z dnia 04.04.2002 r., I PKN 776/00 OSNP 2004 nr 6, poz.94.).

Do koncepcji tej nawiązywał Sąd Najwyższy również w późniejszych orzeczeniach (Wyrok SN z dnia 7.03.2006 r., I PK 146/05,OSNP 2007, nr 5-6, poz. 67, postanowienie SN z dnia 11 października 2007 r., III UK 70/07, OSNP 2008, nr 23-24, poz. 366).

W literaturze przedmiotu (T. Liszcz, W sprawie podporządkowania pracownika, (w:) Współczesne problemy prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, red. L. Florka i Ł. Pisarczyka, Warszawa 2011, s.120-121) można odnaleźć stanowiska wyrażające dezaprobatę dla wskazanej linii orzeczniczej. Wskazuje się, że koncepcja podporządkowania autonomicznego może prowadzić do rozmycia pojęcia podporządkowania i do otwarcia prawa pracy dla stosunków samodzielnego zatrudnienia, które nie powinny korzystać z ochrony właściwej dla stosunku pracy (A. Musiała, Glosa do wyroku SN z dnia 7 marca 2006 r., I PK 146/05, Gdańskie Studia Prawnicze – Przegląd Orzecznictwa 2009, nr 1, poz. 127).

W dyskusji dotyczącej relacji zachodzących między stronami stosunku pracy nie brak również wypowiedzi, że koncepcja podporządkowania autonomicznego koresponduje z dokonującymi się przemianami na rynku pracy (L. Mitrus, Podporządkowanie pracownicze jako zmieniająca się cecha stosunku pracy, (w:) Współczesne problemy prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, red. L. Florka i Ł. Pisarczyka, Warszawa 2011, s.126-130).

Pomijając wskazane spory, oczywiste jest, że konstrukcja podporządkowania autonomicznego przybliża umowę o pracę do rozwiązań zastrzeżonych dla umów cywilnoprawnych (szczególnie umowy zlecenia). Oznacza to, że w wielu wypadkach niemożliwe będzie precyzyjne odróżnienie podporządkowania pracowniczego od zależności właściwych dla zobowiązania cywilnoprawnego. Przyjmując za punkt odniesienia elastyczną koncepcję podporządkowania autonomicznego, wypada dostrzec, że w jej ramach kierownictwo pracodawcy polega na określeniu czasu i skonkretyzowaniu zadań, przy jednoczesnym nie ingerowaniu w sposób ich realizacji. Analiza dowodów zaoferowanych w trakcie postępowania przez strony, nie pozwala na przyjęcie, że wnioskodawca pracował według takiego modelu.

Oznacza to, że nie ma podstaw do przyjęcia, że odwołujący świadczył pracę w warunkach kierownictwa pracodawcy, nawet przyjmując, że występowało ono w formie podporządkowania autonomicznego. Będąc wspólnikiem spółki miałby wykonywać niejako własne polecenia i być kontrolowanym jeśli nie przez siebie to przez innego wspólnika równego mu w prawach. P. przy tym należy, że sposób wykonywania tych obowiązków nie uległ zmianie po tym jak większościowym wspólnikiem został J. Z..

Z tych przyczyn wnioskodawca będąc wspólnikiem spółki nie może skutecznie pozostawać ze spółką, w opisanym stanie faktycznym, w stosunku pracy. Wiąże się to nie tylko z brakiem podporządkowania pracowniczego w rozumieniu art. 22 § 1 k.p., ale sprzeciwia się temu także zasadnicza sprzeczność pomiędzy właścicielskim a pracowniczym statusem zainteresowanego, jaka pojawia się w takim przypadku. Koncepcja stosunku pracy opiera się na teorii, według której podstawą ustroju pracy jest wymiana świadczeń między dwoma kontrahentami: właścicielem środków produkcji (podmiotem zatrudniającym) a pracownikiem (wyrok Sądu Najwyższego z 1 czerwca 2010 r., II UK 34/10, LEX nr 619639).

Konstatacja ta jest ważna, gdy założy się, że pracy pod kierownictwem w myśl art. 22 § 1 k.p., jest jedną z najważniejszych cech w procesie typizacji charakteru stosunku prawnego łączącego strony (wyrok SN z dnia 20.03.1965 r., III PU 28/64, OSNCP 1965, nr 9, poz. 157).

Z powyższych względów, Sąd Okręgowy uznał, że strony nie były związane umową o pracę, gdyż sporny stosunek prawny nie nosił konstytutywnej cechy umowy o pracę, wynikającej z art. 22 § 1 k.p., jaką jest pracownicze podporządkowanie.

Kwalifikacja ta ma znaczenie z dwóch powodów. Po pierwsze, zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych, prowadzi do uznania, że wnioskodawca nie podlega ubezpieczeniom społecznym jako pracownik.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji wyroku na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi wnioskodawcy.

28 II 2018 roku.

K.K.-W.