Pełny tekst orzeczenia

WYROK

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. wydał decyzje:

- z dnia 01.02.2007 r., nr (...), dot. T. J.,

- z dnia 01.02.2007 r., nr (...), dot. K. K.,

- z dnia 01.02.2007 r., nr (...), dot. G. K.,

- z dnia 01.02.2007 r., nr (...), dot. M. L.,

- z dnia 01.02.2007 r., nr (...), dot. J. M. (2),

- z dnia 01.02.2007 r., nr (...), dot. L. M. (2),

- z dnia 02.02.2007 r., nr (...), dot. K. Z.,

- z dnia 01.02.2007 r., nr (...), dot. J. Z.,

- z dnia 01.02.2007 r., nr (...), dot. T. T.,

- z dnia 01.02.2007 r., nr (...), dot. K. S. (1),

- z dnia 01.02.2007 r., nr (...), dot. R. S.,

- z dnia 01.02.2007 r., nr (...), dot. W. S.,

- z dnia 01.02.2007 r., nr (...), dot. Z. R.,

- z dnia 02.02.2007 r., nr (...), dot. J. M. (1),

- z dnia 21.02.2007 r., nr (...), dot. J. K. (1),

- z dnia 21.02.2007 r., nr (...), dot. B. G.,

- z dnia 21.02.2007 r., nr (...), dot. L. F.,

- z dnia 01.03.2007 r., nr (...), dot. Z. Ś.,

- z dnia 01.03.2007 r., nr (...), dot. M. T.,

- z dnia 06.03.2007 r., nr (...), dot. A. M. (1),

- z dnia 06.03.2007 r., nr (...), dot. L. M. (1),

w których dokonał przypisu składek na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za poszczególne miesiące za ww. ubezpieczonych, w kwotach wymienionych w decyzjach, wraz z odsetkami.

Organ rentowy ustalił, że za poszczególne miesiące zostały wykazane niewłaściwe podstawy wymiarów składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, a tym samym nie zostały naliczone i opłacone składki od właściwych i należnych podstaw wymiaru. Nieprawidłowości w naliczaniu składek, stwierdzone przez organ rentowy, dotyczyły świadczeń w postaci opłaconych kosztów zamieszkania zainteresowanych za granicą, dodatku żywieniowego, świadczeń urlopowych oraz wypłaconych diet z tytułu podróży służbowych w okresie pracy w N. i I. (w stosunku do zainteresowanych L. M. (1) i A. M. (1)). Uznał, że zainteresowani wykonując pracę na rzecz płatnika składek, nie odbywali podróży służbowych, a byli oddelegowani do pracy poza miejsce stałego zatrudnienia.

W odwołaniach od powyższych decyzji płatnik składek (...) Sp. z o.o., obecnie z siedzibą w Z. (poprzednio w Ł.), zaskarżył decyzje w całości i wniósł o ich uchylenie i przekazanie organowi rentowemu do ponownego rozpoznania, ewentualnie o zmianę tych decyzji.

Zaskarżonym decyzjom płatnik zarzucił rażące naruszenie art. 107 § 1 i § 3 k.p.a. i podał, że organ choćby słowem nie odniósł się do przeprowadzonego postępowania kontrolnego w Spółce, przedkładanych w toku kontroli oraz po zakończeniu kontroli i przed wydaniem decyzji dowodów, przedstawionych przez Spółkę w toku kontroli oraz po zakończeniu kontroli i przed wydaniem decyzji wyjaśnień, do zgłoszonych wniosków dowodowych w zastrzeżeniach do protokołu kontroli, które nigdy nie zostały przeprowadzone, do których organ w toku kontroli się nie odniósł. Zdaniem wnioskodawcy z lektury decyzji trudno, a wręcz niemożliwym jest zorientowanie się, jakie konkretne zdarzenia gospodarcze, kwoty, dowody zostały przyjęte za podstawę przedstawionych wyliczeń zobowiązań płatnika.

Płatnik wskazał na wielkość kwoty zobowiązania wraz z odsetkami, ustaloną wszystkimi wydanymi przez ZUS decyzjami oraz na wymiar zatrudnienia u płatnika, stwierdzając, że zawsze regularnie odprowadzał składki na ubezpieczenia społeczne w pokaźnej wysokości. Przypis składek wynika z trudności interpretacyjnych dotyczących statusu ubezpieczeniowego pracowników wykonujących zadania służbowe poza granicami kraju u polskiego pracodawcy. Mając świadomość skali przypisu oraz faktu, że uprawomocnienie się decyzji może postawić zakład pracy w stan upadłości, co spowoduje niewątpliwie utratę pracy przez wszystkich zatrudnionych pracowników, ZUS nie dokonał wykładni przepisów w kontekście określonego stanu faktycznego; pomimo, iż płatnik w trakcie postępowania kontrolnego zwracał uwagę na niewłaściwe zastosowanie przepisów przez ZUS, organ rentowy w uzasadnieniu decyzji nie odniósł się w żaden sposób do kwestii, które są sporne i budzą wątpliwości.

Odwołujący zważył też, że ZUS dokonał w tabelkach zawartych w uzasadnieniu decyzji wyliczenia składek, nie wymieniając jednak, z czego to wyliczenie dokładnie wynika, co pozbawia płatnika możliwości obrony.

Odnosząc się do dodatków żywieniowych, płatnik podkreślił, iż Spółka nie wypłacała żadnych dodatków żywieniowych, a wypłacane świadczenie to „dodatek za rozłąkę”.

Odnosząc się do udostępniania lokalu mieszkalnego, płatnik podniósł zastrzeżenia co do sposobu obliczenia wartości podstawy wymiaru składek z tego tytułu, zarzucając, że ZUS zignorował podstawy prawne w postaci regulaminu z dnia 25.05.2000 r. i § 3 rozporządzenia (...) z 18.12.1998 r. (Dz.U. Nr 161, poz. 1106).

W odpowiedzi na odwołania pozwany organ rentowy wniósł o oddalenie odwołań w całości, podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonych decyzjach.

Na podstawie art. 219 k.p.c., Sąd połączył sprawy ze wszystkich odwołań w celu ich łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia.

Wyrokiem z dnia 08.12.2010 r. (sygn. akt (...)) Sąd Okręgowy w Zielonej Górze zmienił zaskarżone decyzje w ten sposób, że ustalił, iż kwoty przyjęte przez organ rentowy w zaskarżonych decyzjach jako poniesiony przez płatnika składek koszt noclegów zainteresowanych w czasie pracy poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, świadczenia wypłacane im z niemieckiej kasy urlopowej, wypłacony dodatek rozłąkowy oraz diety z tytułu podróży służbowych nie stanowiły podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne (pkt I); zasądził od pozwanego na rzecz odwołującej koszty zastępstwa procesowego.

Wyrokiem z dnia 27.07.2011 r. (sygn. akt (...)) Sąd Apelacyjny w Poznaniu, oddalił apelację pozwanego od wyroku Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia 08.12.2010 r., sygn. akt (...)(pkt 1) oraz zasądził od pozwanego na rzecz odwołującej koszty zastępstwa procesowego w instancji odwoławczej.

Wyrokiem z dnia 12.09.2012 r. (sygn. akt (...)) wydanym na skutek skargi kasacyjnej pozwanego, Sąd Najwyższy uchylił wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 27.07.2011 r. (...)) i przekazał sprawę temu Sądowi do ponownego rozpoznania oraz orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

W uzasadnieniu w/w wyroku Sąd Najwyższy powołał się na przepisy art. 18 ust. 1 ustawy systemowej, art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, art. 21 ustawy systemowej, a także § 2 pkt 16 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18.12.1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Następnie Sąd Najwyższy zważył, że z uwagi na stan faktyczny przedmiotowej sprawy przepis ten ( § 2 pkt 16 rozporządzenia ) ma zastosowanie do ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe wszystkich zainteresowanych pracowników , również pracujących w I. . Choć bowiem z uzasadnienia zaskarżonego wyroku nie wynika to wprost, to jednak z uwagi na to, że Sąd drugiej instancji wskazał, iż „podziela ustalenia faktyczne i zapatrywania prawne Sądu I instancji i uznaje je za swoje bez konieczności ich ponownego, szczegółowego przytaczania”, przyjąć należy, że charakter zatrudnienia zainteresowanych pracujących na rzecz spółki w I. został zakwalifikowany zgodnie z twierdzeniami organu rentowego jako zatrudnienie za granicą u polskiego pracodawcy, a nie jako podróż służbowa. W uzasadnieniu wyroku Sądu Okręgowego znalazło się bowiem wyraźne stwierdzenie o tym, że „zainteresowani zarówno zatrudnieni na terenie N., jak i na terenieI. nie przebywali w tzw. podróżach służbowych lecz byli zatrudnieni za granicą u p. pracodawcy. Ich miejscem wykonywania pracy były N. i I., dokąd zostali oddelegowani do świadczenia pracy u p. pracodawcy” (k. 364). W tym zakresie zarzuty skargi kasacyjnej są zatem bezprzedmiotowe. Wszystkie pozostałe zasługują jednak na uwzględnienie.

Z przepisu § 2 pkt 16 rozporządzenia wyraźnie wynika, że chodzi o część wynagrodzenia odpowiadającą równowartości diety przysługującej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju. Oczywisty wydaje się także cel takiej regulacji.

Pracownik odbywający podróż służbową, tzn. wykonujący powierzone mu obowiązki poza stałym miejscem świadczenia pracy, ma prawo do diety, która ma rekompensować zwiększone w takiej sytuacji faktycznej wydatki na wyżywienie i nocleg. Tego rodzaju funkcja tej należności powoduje, że wolą ustawodawcy zwolniona jest od podatku dochodowego (art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych), a także wyłączona z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (§ 2 pkt 15 rozporządzenia). Pracownik zatrudniony za granicą u polskiego pracodawcy nie odbywa podróży służbowej, wobec czego nie przysługują mu należności z tym związane, ale jego sytuacja faktyczna wykazuje podobieństwo do przebywania w takiej podróży, skoro pracę świadczy poza miejscem swego zamieszkania i w oddaleniu od rodziny, co generuje wyższe niż zwykle wydatki na utrzymanie. Biorąc to pod uwagę, ustawodawca zadecydował się zastosować w tym przypadku ulgę w opłacaniu składek na ubezpieczenia społeczne, zbliżoną do ulgi uzyskiwanej przez pracownika przebywającego w podróży służbowej, poprzez wyłączenie z podstawy ich wymiaru części wynagrodzenia stanowiącej równowartość diety. Oznacza to, że wykluczone jest dalsze wyłączenie z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne tych pracowników świadczeń wypłacanych im przez pracodawcę, a nazywanych dietami z tytułu podróży służbowej. Jak już bowiem powiedziano, takie diety nie przysługują pracownikom zatrudnionym za granicą u polskich pracodawców, bo nie przebywają oni w podróży służbowej, a ich brak, gdy chodzi o ulgę w opłacaniu składek na ubezpieczenia społeczne, rekompensuje odliczenie od podstawy wymiaru składek przychodu stanowiącego część wynagrodzenia pracowników, odpowiadającego równowartości diety z tytułu podróży służbowej przysługującej poza granicami kraju, za każdy dzień pobytu. Odliczenia od podstawy wymiaru składek diet i innych należności z tytułu podróży służbowych, o których mowa w § 2 pkt 15 rozporządzenia, dotyczą wyłącznie należności uzyskiwanych z tych właśnie tytułów przez pracowników faktycznie przebywających w podróży służbowej.

Sąd Najwyższy podkreślił, że świadczenie pracodawcy, choćby nazwane dietą z tytułu podróży służbowej, wypłacone pracownikowi nieodbywającemu takiej podróży (jak w niniejszej sprawie zainteresowanym zatrudnionym za granicą), nie jest tą należnością, o której mowa w § 2 pkt 15 rozporządzenia, tylko przychodem stanowiącym podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia w rozumieniu art. 18 ust. 1 ustawy systemowej, jak trafnie podnosi skarżący.

Podobnie rzecz się ma z tzw. dodatkiem za rozłąkę , skoro z § 2 pkt 18 rozporządzenia wynika, że podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne nie stanowi dodatek za rozłąkę wypłacany pracownikowi czasowo przeniesionemu oraz strawne – do wysokości diety z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju. Ulga w postaci odliczenia od przychodu należności wypłacanych tytułem dodatku rozłąkowego przysługuje zatem wyłącznie pracownikom czasowo przeniesionym, którzy uzyskują tego rodzaju świadczenia. Sąd Najwyższy wskazał, że zainteresowani nie byli czasowo przeniesieni, lecz zatrudnieni za granicą u polskiego pracodawcy, wobec czego nie mieścili się w zakresie podmiotowym wskazanego wyżej przepisu, stąd należności wypłacane im przez spółkę, nazywane dodatkiem rozłąkowym, były innym przychodem ze stosunku pracy niż świadczenie określone w § 2 pkt 18 rozporządzenia, w związku z czym, wbrew stanowisku Sądu Apelacyjnego, brak było podstaw do stwierdzenia, że nie stanowią one podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. Jak wyżej wskazano, stosownie do treści art. 18 ust. 1 w związku z art. 4 pkt 9 ustawy systemowej i w związku z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych będących pracownikami stanowią dokonywane z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężna świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenie zasadnicze, wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Zakwaterowanie pracownika za granicą na koszt pracodawcy stanowi niewątpliwie świadczenie w naturze, którego wartość pieniężna jest przychodem danego pracownika ze stosunku pracy uwzględnianym w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. Zgodnie z art. 46 ust. 1 ustawy systemowej, obowiązek obliczania, potrącania z dochodów ubezpieczonych, rozliczania oraz opłacania należnych składek za każdy miesiąc kalendarzowy, według zasad wynikających z przepisów ustawy, spoczywa na płatniku składek. W stosunku do pracowników płatnikiem składek jest pracodawca (art. 4 pkt 2 lit. a ustawy systemowej). Wynika z tego, że powinnością odwołującej się spółki było obliczenie, potrącenie, rozliczenie i opłacenie składek należnych od wszystkich przychodów zainteresowanych, w tym od wartości udzielonych im świadczeń w naturze w postaci kosztów zakwaterowania za granicą. Prawidłowe wykonanie tego obowiązku nie było możliwe bez prowadzenia dokumentacji odnoszącej się do ewidencji kosztów ponoszonych przez pracodawcę z tego tytułu wobec każdego pracownika w rozliczeniu miesięcznym. Nieuprawnione są zatem twierdzenia spółki wynikające z jej pism procesowych, czy też z zeznań świadka Z. L. (1), że spółka nie prowadziła ewidencji, gdzie, ilu pracowników i jak długo mieszkało na danej kwaterze, gdyż nie było takiego obowiązku wynikającego z przepisów prawa (np. pismo procesowe z 30 sierpnia 2010 r. – k. 263 o.; zeznania świadka Z. L. (1) – k. 80). Wręcz przeciwnie, taki obowiązek dla pracodawcy wynika wprost ze wskazanych wyżej przepisów ustawy systemowej, a jego niedopełnienie nie może działać na korzyść odwołującej się spółki w tym sensie, że zostanie zwolniona z obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia pracowników od kwoty wartości pieniężnej tych świadczeń w naturze. Skoro z twierdzeń samej spółki wynika, że brak możliwości ustalenia kosztów zakwaterowania poszczególnych pracowników w okresach miesięcznych wynika z braku po jej stronie dokumentacji umożliwiającej zindywidualizowanie tej wartości, to nie ma podstaw do wyciągania z tego negatywnych skutków procesowych dla organu rentowego. Jak wynika z akt sprawy, w toku postępowania ZUS wyjaśniał, że „w czasie czynności kontrolnych kilkakrotnie wzywano płatnika na piśmie o ustalenie miesięcznych imiennych wykazów kosztów poniesionych z tytułu zakwaterowania pracowników. Płatnik nie sporządził wykazów, tłumacząc że nie jest w stanie wykazać kwot faktycznie poniesionych, nie jest możliwe sporządzenie imiennych wykazów przedmiotowych świadczeń (pismo płatnika z 16 stycznia 2006 r.). Płatnik przedłożył kontrolującym wykaz średnich kosztów poniesionych za zakwaterowanie pracownika zatrudnionego w N. w danym okresie i wyjaśnił, że ustalenia tego dokonał na podstawie umów o wynajem lokali” (notatka służbowa ZUS z 10.07.2009 r. – k. 213 .; pismo ZUS do płatnika z (...). 2006 r., k. 239 – 239). W takiej sytuacji, gdy spółka z powodu niedopełnienia ciążącego na niej obowiązku nie była w stanie przedstawić wykazów odzwierciedlających wartość świadczeń udzielonych faktycznie poszczególnym pracownikom, jedyną podstawą umożliwiającą organowi rentowemu wyliczenie należności składkowych z tego tytułu było to tzw. hipotetyczne wyliczenie wartości tych świadczeń, niezależnie od tego, że jak podnosiła odwołująca się „hipotetyczne wyliczenie nie ma nic wspólnego z rzeczywistymi kosztami poniesionymi przez spółkę, albowiem nie było sporządzane w oparciu o dokumenty finansowe oraz faktyczny czas pobytu pracowników na terenie N., albowiem zdarzało się, że dana kwatera była zapłacona z góry a faktyczny czas pobytu pracowników był zdecydowanie krótszy, albo były opłacane cztery miejsca na kwaterze, w sytuacji gdy mieszkało tam dwóch pracowników (np. pismo procesowe z 30.08.2010 r. – k. 263). Brak stosownej ewidencji obciąża bowiem spółkę a nie organ rentowy.
Kwestia, czy wypłacane pracownikom odwołującej się spółki przez n. kasę urlopową ekwiwalenty za urlop stanowią podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne w aktualnym stanie sprawy nie poddaje się natomiast kontroli kasacyjnej. W tym zakresie Sąd odwoławczy nie poczynił bowiem żadnych ustaleń faktycznych, nie dokonał też oceny prawnej w świetle przepisów regulujących wypłacanie tych świadczeń. Z pewnością za wystarczające do wyłączenia przedmiotowych świadczeń z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne nie może być uznane to, że ekwiwalenty wypłacane były nie przez pracodawcę, skoro nie jest sporne, że świadczenia te finansowane są ze składek odprowadzanych do kasy przez pracodawców zatrudniających pracowników na terenie N.. W toku postępowania, również w apelacji od wyroku Sądu Okręgowego, organ rentowy wielokrotnie podnosił, że przedsiębiorca kraju, z którego nastąpiło oddelegowanie do pracy na terenie N., zobowiązany jest do udziału w n. postępowaniu urlopowym. Pracodawcy zabezpieczają prawa urlopowe pracowników, opłacając składki do kasy urlopowej. Ekwiwalent za niewykorzystany przez pracownika urlop jest wypłacany bezpośrednio pracownikowi bądź przekazywany pracodawcy w celu wypłaty byłym pracownikom. Ekwiwalent jest wypłacany po potrąceniu składki w części pracowniczej na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe, którą przekazuje się polskiemu pracodawcy w celu przekazania jej do Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne w celu przekazania jej na Fundusz Ubezpieczenia Zdrowotnego. Pracodawca i pracownik uzyskują potwierdzenie wysokości wypłaconego ekwiwalentu oraz części składek przekazanych pracodawcy w dokumencie „zestawienie roszczeń do urlopu za dany rok”. Według ZUS, odwołująca się spółka posiada niezbędną dokumentacją do ustalenia prawidłowej podstawy wymiaru składek od tej należności, a także dysponuje składką w części pracowniczej na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne. Ekwiwalent za urlop jest przychodem pracownika, stanowiącym podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne (por. art. 18 ust. 1 w związku z art. 4 pkt 9 ustawy systemowej i art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), czego nie zmienia okoliczność, że w tym konkretnym przypadku wypłacany jest nie przez pracodawcę a przez inny podmiot, skoro taką podstawę stanowią wszelkie wypłaty dokonywane z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, nawet bez względu na źródło finansowania tych wypłat, a przedmiotowe świadczenie finansowane jest ze składek pracodawców przeznaczonych na wypłatę tych świadczeń. W aktualnym stanie sprawy nie można też stwierdzić, ażeby od wypłat tego rodzaju należności pobierane były składki przez niemieckie instytucje ubezpieczeniowe, bowiem Sąd odwoławczy nie powołał się w tym zakresie na żadne przepisy prawa, ani nie odniósł się do twierdzeń i zarzutów apelacyjnych organu rentowego odnośnie do potrącania i przekazywania płatnikowi przez kasę urlopową obciążającej pracownika części składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe od tego rodzaju należności i składki na ubezpieczenie zdrowotne celem jej uiszczenia w polskich funduszach, jak również odnośnie do tego, że odwołująca się spółka jest w posiadaniu dokumentów źródłowych potwierdzających stanowisko organu rentowego. Również więc i w tym zakresie skarga kasacyjna oparta jest na usprawiedliwionej podstawie.

Po ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Apelacyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 30.01.2013 r. ((...), uchylił zaskarżony wyrok Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia 08.12.2010 r. ((...)) i sprawę przekazał temu Sądowi do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach procesu.

Sąd Apelacyjny wskazał, że spór w niniejszej sprawie, mając na uwadze zakres apelacji, dotyczył stwierdzenia, czy odwołująca Spółka jako płatnik składek prawidłowo ustaliła wysokość przychodu pracowników objętych spornymi decyzjami. Sporne były następujące składniki wynagrodzenia: diety z tytułu podróży służbowej, koszy zakwaterowania pracowników poza granicami kraju, świadczenia urlopowe wypłacane z niemieckiej kasy urlopowej i świadczenia rozłąkowe, a zatem w ostateczności spór sprowadzał się do rozstrzygnięcia, czy od powyżej wymienionych składników wynagrodzenia płatnik jest zobowiązany do opłacania składek na ubezpieczenie społeczne.

Sąd Apelacyjny przytoczył podstawy prawne mające zastosowanie w niniejszej sprawie: art. 18 ust. 1 ustawy systemowej, § 1 i 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18.12.1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe. Konkretnie wskazał na § 2 pkt 15 i pkt 16 rozporządzenia, a także stanowisko Sądu Najwyższego odnośnie wykładni tych przepisów, by stwierdzić, że w niniejszej sprawie zainteresowani pracownicy zostali oddelegowani do pracy na terenie N. i I. u p. pracodawcy, nie przebywali w podróży służbowej.

Dodatek za rozłąkę wypłacony pracownikom przez Spółkę został wypłacony bez podstawy prawnej skoro – jak ustalił Sąd I instancji – pracownicy nie byli przecież przeniesieni do pracy na terenie N. czasowo, lecz wykonywali tak stale swoje obowiązki pracownicze. W takiej sytuacji zainteresowani nie mieścili się w zakresie podmiotowym § 2 pkt 18 powołanego rozporządzenia, a wypłacone im kwoty były innym przychodem ze stosunku pracy, niż świadczenie określone w rozporządzeniu w § 2 pkt 18.

Odnosząc się natomiast do możliwości wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe kosztów zakwaterowania pracownika za granicą, Sąd Apelacyjny wskazał na art. 18 ust. 1 w zw. z art. 4 pkt 9 ustawy systemowej w zw. z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z faktu niewywiązania się przez odwołującą Spółkę z obowiązku nałożonego przez Sąd Okręgowy przedłożenia dokumentów pozwalających na ustalenie kosztów zakwaterowania pracowników w okresach miesięcznych nie można wyciągać dla organu rentowego negatywnych skutków procesowych.

Sąd Apelacyjny powołał się na zważenia Sądu Najwyższego i wskazał na treść art. 46 ust. 1 i art. 4 pkt 2 lit. a ustawy systemowej, po czym stwierdził, że powinnością odwołującej Spółki było obliczenie, potrącenie, rozliczenie i opłacenie składek należnych od wszystkich przychodów zainteresowanych, w tym od wartości udzielonych im świadczeń w naturze w postaci kosztów zakwaterowania za granicą. Brak stosownej ewidencji obciąża – zgodnie z art. 232 zd. pierwsze k.p.c. – odwołującą i to odwołująca winna wykazać, że faktyczne koszty zakwaterowania pracowników były inne od wykazanych przez ZUS.

W kwestii wypłacanych zainteresowanym pracownikom przez n. kasę urlopową ekwiwalentów za urlop, Sąd Apelacyjny odniósł się do ustaleń Sądu I instancji i stwierdził, że ekwiwalent za urlop jest przychodem pracownika, stanowiącym podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne (por. art. 18 ust. 1 w zw. z art. 4 pkt 9 ustawy systemowej i art. 12 ust. 1 ustawy o p.d.o.f.) niezależnie, czy jest wypłacany przez pracodawcę, czy przez inny podmiot, nawet bez względu na źródło finansowania tych wpłat. Sąd Apelacyjny w swoich wytycznych zalecił przy ponownym rozpoznaniu sprawy rozważenie charakteru prawnego wypłacanych i ponoszonych przez odwołującą Spółkę spornych świadczeń i możliwości wyłączenia ich – w aktualnym stanie sprawy – z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne. Sąd orzekający winien przede wszystkim zbadać, czy od kwestionowanych świadczeń urlopowych pobierane były kładki przez niemieckie instytucje ubezpieczeniowe oraz zbadać i zastosować właściwe w tym zakresie przepisy prawa. Sąd II instancji przedstawił też zalecenia w zakresie gromadzenia materiału dowodowego w świetle art. 233 § 1 k.p.c.

Wyrokiem z dnia 12.11.2014 r., sygn. akt (...), Sąd Okręgowy w Zielonej Górze oddalił odwołania (pkt I) i zasądził od płatnika na rzecz pozwanego kwotę 3.780,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (pkt II).

Na skutek apelacji płatnika, Sąd Apelacyjny w Poznaniu, wyrokiem z dnia 30.12.2015 r. ((...)) uchylił zaskarżony wyrok Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia 12.11.2014 r. ( (...)) w całości, zniósł postępowanie sądowe od dnia 12.11.2014 r. wyłącznie w odniesieniu do zainteresowanego J. M. (2) i sprawę przekazał Sądowi Okręgowemu w Zielonej Górze do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania.

Sąd Apelacyjny odniósł się w pierwszej kolejności do zarzutu nieważności postępowania, którą apelująca Spółka wywodziła z niezapewnienia udziału w postępowaniu zainteresowanym J. M. (2), K. K., B. G. i J. K. (1). Zarzut nieważności postępowania był skuteczny wyłącznie w stosunku do J. M. (2).

Sąd Apelacyjny stwierdził, że rozpoznanie sprawy z odwołania od tych decyzji winno poprzedzić rozważenie przez Sąd I instancji, jaki przychód, względem których pracowników został objęty obowiązkiem składkowym. Podstawa faktyczna wyroku nie została jednoznacznie określona, bowiem nie ujęto w niej okoliczności, które skutkowały wydaniem poszczególnych zaskarżonych decyzji. Ustalenia Sądu Okręgowego nie dotyczą sytuacji prawnej poszczególnych zainteresowanych, z motywów wyroku nie sposób odtworzyć, który z pracowników w jakim okresie był zatrudniony w odwołującej spółce, jaka była treść umowy łączącej strony, zwłaszcza w zakresie ustalonego miejsca pracy. Z uzasadnienia wyroku nie wynika też, co do których umów zawartych z pracownikami następnie zawarto aneksy i w jakim zakresie, ani którzy pracownicy, w jakich okresach wykonywali swoją pracę za granicą. Powyższe ustalenia, elementarne dla rozważenia okoliczności wydania spornych decyzji, stanowiły warunek konieczny, który wytyczał dalszy bieg postępowania sądowego. Sąd Okręgowy winien był przeprowadzić postępowanie dowodowe i to niezależnie od stanowiska odwołującej spółki i organu rentowego, bowiem dla merytorycznego rozpoznania sprawy konieczne było ustalenie, czy zaszły warunki do wydania decyzji względem określonych podmiotów, a podstawą ustaleń faktycznych w tym zakresie winny być dokumenty zgromadzone w aktach osobowych zainteresowanych oraz zeznania zainteresowanych.

W sprawie brak też rozważań prawnych, które pozwalałby na merytoryczną kontrolę prawidłowości zastosowania w sprawie określonych przepisów prawa materialnego. W tym wypadku, odmiennie od sfery ustaleń faktycznych, dopuszczalne było zbiorcze ustosunkowanie się do stypizowanych sytuacji zainteresowanych. Nie ma bowiem przeszkód, aby poszczególne fragmenty uzasadnienia wyroku dotyczyły określonych świadczeń, których wypłata odbywała się na tożsamych warunkach względem poszczególnych zainteresowanych. Zabieg taki jest celowy tym bardziej, że stroną odwołującą jest płatnik składek, prezentujący tożsame zarzuty względem większej liczby decyzji.
Sąd Apelacyjny podkreślił, że w tym zakresie istotne jest, że obszar spornych okoliczności prawnych ograniczył wydany w sprawie wyrok Sądu Najwyższego z 12.09.2012 r., sygn. akt II UK 45/12, w którym w sposób wiążący (art. 398 ²⁰ k.p.c.) przesądzono pewne kwestie.

Sąd Apelacyjny wskazał również, że Sąd Najwyższy w cytowanym wyroku wypowiedział się także co do prawidłowości przyjęcia za podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne diet wypłaconych pracownikom oraz tzw. dodatku za rozłąkę, uznając, że stanowisko organu rentowego było w tym zakresie zgodne z prawem. Również ten aspekt rozstrzygnięcia był wiążący w dalszym postępowaniu sądowym, a zatem nie było konieczności ponownego budowania argumentacji prawnej, obejmującej te kwestie.

Sąd Apelacyjny zważył, że w niniejszej sprawie pracownicy zostali oddelegowani do pracy na terenie N. i I. u polskiego pracodawcy, nie przebywali w podróży służbowej. W tej sytuacji pracownik zatrudniony za granicą u polskiego pracodawcy nie odbywa podróży służbowej, wobec czego nie przysługują mu należności z tym związane. Dodatek za rozłąkę wypłacony pracownikom przez spółkę został wypłacony bez podstawy prawnej skoro brak było również podstaw do stwierdzenia, że równowartość wypłaconych pracownikom diet nie stanowi podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Odnosząc się natomiast do możliwości wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe kosztów zakwaterowania pracowników za granicą, to brak stosownej ewidencji obciąża odwołującą i to odwołująca winna wykazać, że faktyczne koszty zakwaterowania pracowników były inne od wykazanych przez ZUS. W kwestii wypłacanych zainteresowanym pracownikom przez n. kasę urlopową ekwiwalentów za urlop, Sąd Apelacyjny zważył, że ekwiwalent za urlop jest przychodem pracownika, stanowiącym podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne (por. art. 18 ust. 1 w związku z art. 4 pkt 9 ustawy systemowej i art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), niezależnie czy jest wypłacany przez pracodawcę czy przez inny podmiot, bez względu na źródło finansowania tych wypłat.

Sąd Apelacyjny zlecił, aby Sąd I instancji rozpoznając ponownie sprawę rozważył charakter prawny wypłacanych i ponoszonych przez odwołującą spółkę spornych świadczeń, możliwość wyłączenia ich – w aktualnym stanie sprawy – z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. Sąd winien przede wszystkim zbadać czy od kwestionowanych świadczeń urlopowych pobierane były składki przez niemieckie instytucje ubezpieczeniowe oraz zbadać i zastosować właściwe w tym zakresie przepisy prawa.

Sąd Apelacyjny podkreślił, że zawężenie zagadnień prawnych wymagających rozstrzygnięcia skutkowało koniecznością zajęcia stanowiska wyłącznie co do prawidłowości oskładkowania ekwiwalentów za urlop wypłaconych pracownikom przez n. kasę urlopową. Nie sposób wywnioskować, jakie przyczyny były podstawą uznania, że ekwiwalenty za urlop wypłacone pracownikom spółki są przychodem stanowiącym podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, wobec tego Sąd Okręgowy w tym zakresie powinien przedstawić wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa, gdyż

Dla prawidłowego rozstrzygnięcia sprawy konieczne jest ustalenie sytuacji faktycznej i prawnej każdego z zainteresowanych, w tym prześledzenie, na podstawie akt osobowych i zeznań zainteresowanych pracowników spółki, podstawy zatrudnienia, określonego w umowach i aneksach miejsca wykonywania pracy, a także przypisanego zainteresowanym przychodu, który ujęty został w decyzjach jako podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne. W przypadku niewykazania przez odwołującą Spółkę, jaki był rzeczywisty przychód pracowników z tytułu zapewnienia im zakwaterowania za granicą, Sąd winien kierować się wytycznymi dotyczącymi ciężaru dowodu zawartymi w wyroku Sądu Najwyższego z 12.09.2012 r.

W piśmie procesowym z dnia 16.08.2016 r. (k. 874-874v) pozwany organ rentowy podtrzymał stanowisko i wszystkie wywody wyrażone w odpowiedzi na odwołania.

Płatnik składek w piśmie z dnia 05.09.2016 r. (k. 877-895 akt sąd.) podtrzymał w całości swoje odwołania.

Postanowieniem z dnia 18.05.2017 r. sprawę przy udziale zainteresowanego Z. R. wyłączono do odrębnego rozpoznania (k. 986v akt sąd.).

Ponownie rozpoznając sprawę, Sąd Okręgowy ust alił następujący stan faktyczny:

Płatnik składek – (...) Sp. z o.o., obecnie z siedzibą w Z., zarejestrowana od 23.04.2002 r., prowadzi działalność gospodarczą, której przeważającym przedmiotem jest wykonywanie robót budowlanych izolacyjnych – montowaniu fasad. Spółka nie posiada oddziału za granicą. Na terenie N. posiada jedynie biuro do celów korespondencyjnych.

okoliczności niesporne

Płatnik składek realizował inwestycje zarówno w kraju, jak i za granicą, w tym w N. i w I.. Występował do ZUS o wydanie formularzy (...) pracownikom wykonującym pracę w N., w tym zainteresowanym.

Spółka do wykonywania prac zatrudniała na umowy o pracę, w okresach szczegółowo wskazanych w zaskarżonych decyzjach, zainteresowanych jako monterów fasad lub izolerów. W umowach o pracę jako miejsce jej wykonywania wskazano miejscowość (...), gmina R. (obecnie Z.).

okoliczności niesporne, a ponadto akta organu rentowego

W ramach zawartych umów o pracę na podstawie podpisanych aneksów do umów zainteresowani (oprócz zainteresowanych A. M. (1) i L. M. (1), którzy zostali delegowani do I.), zostali oddelegowani do pracy na terenie N. przy realizacji inwestycji budowlanych realizowanych przez Spółkę w różnych miejscowościach na terenie tego państwa. W umowach o pracę i aneksach ustalono płacę zasadniczą w PLN na poziomie minimalnego wynagrodzenia oraz w czasie pracy na terenie N. stawkę podstawową według aktualnego taryfikatora dla budownictwa w N., wynagrodzenie akordowe w wysokości 30/31/33 % wykonanego przerobu. Nadto pracodawca zobowiązał się do odprowadzenia składki urlopowej według prawa niemieckiego, do pokrycia kosztów wyjazdu i powrotu z kontraktu i kosztów zakwaterowania.

Obsługę księgową Spółki prowadziło biuro zewnętrzne. Trafiały tam zrealizowane delegacje po wypełnieniu i podpisaniu. Delegacje były podpisywane przez pracowników na koniec każdego miesiąca przed wypłatą.

Pracodawca każdorazowo organizował zakwaterowanie dla pracowników i finansował koszty zakwaterowania, płacąc właścicielom kwater lub hotelom na podstawie wystawianych faktur w języku n..

Koszty noclegów pracowników na terenie N. poniesione przez odwołującego były różne w stosunku do poszczególnych zainteresowanych. Zależały od rodzaju kwatery oraz długości pobytu pracownika na terenie danej budowy. Zdarzało się, że przy realizacji niektórych zleceń inwestorzy niemieccy zapewniali pracownikom noclegi na swój koszt. Płatnik każdorazowo finansował koszty zakwaterowania, uiszczając je bezpośrednio właścicielom kwater lub hoteli na podstawie wystawionych faktur.

Nie prowadzono ewidencji noclegów i kwater zapewnianych pracownikom, ewidencji zamieszkania przez poszczególnych pracowników w poszczególnych kwaterach.

Hipotetycznego ustalenia średnich kosztów zakwaterowania zainteresowanych na terenie N. odwołująca Spółka dokonała w oparciu o dane pozyskane z Internetu oraz na podstawie rozmów z właścicielami kwater.

dowód: - zeznania świadka K. S. (2) , k. 79-79v akt sąd.;

- zeznania świadka A. W., k. 131-132 akt sąd.;

- częściowo zeznan ia świadka Z. L. (1) k. 79v-80v, 344 a.s .

- akta osobowe zainteresowanych;

- akta organu rentowego;

Zgodnie z zarządzeniem zarządu w przedmiocie zasad wykonywania pracy za granicą z dnia 25.05.2000 r., obowiązującym w spornym okresie, zarządzenie to określało warunki wynagradzania pracowników za pracę i przyznawania im innych świadczeń związanych z wykonywaniem przez nich pracy poza granicami kraju (§ 1).

Zarządzenie nie obowiązywało w przypadku odbywania przez pracowników podróży służbowych za granicę (§ 2 ust. 1).

Pracownikowi, który wykonuje pracę za granicą, przysługiwało wynagrodzenie w wysokości uzgodnionej w umowie o pracę, w aneksie eksportowym lub w innym porozumieniu (§ 4).

Pracownikowi, który wykonuje pracę za granicą, pracodawca mógł przyznać dodatki rozłąkowe. Wysokość tych dodatków nie może przekraczać kwoty zwolnionej z opodatkowania wg przepisów prawa podatkowego kraju zatrudnienia (§ 5 ust. 1-2).

dowód: zarządzenie, k. 7 akt sąd.

Zgodnie z regulaminem wynagradzania z dnia 16.07.2004 r., pracownicy na stanowiskach nierobotniczych wynagradzani byli według płacy czasowo-premiowej, a pracownicy na stanowiskach robotniczych – wg płacy zadaniowo-premiowej (§ 4 ust. 1-2).

W regulaminie wskazano, że z tytułu świadczonej pracy w Spółce pracownikom przysługują na zasadach określonych w regulaminie: wynagrodzenie zasadnicze, premia, wypłacana okresowo według uznania pracodawcy, dodatki do wynagrodzenia i inne świadczenia związane z pracą. Dla pracowników na stanowiskach nierobotniczych była to premia uznaniowa w wysokości 50% wynagrodzenia zasadniczego w stosunku do danego pracownika. Dla pracowników na stanowiskach robotniczych premia uznaniowa wypłacana okresowo w granicach środków uzyskanych z przerobu wykonanego w danym miesiącu rozliczeniowym (przyjętym przez pracodawcę) przez brygadę, w której pracownik pracuje. Pula środków przeznaczonych ogółem na premie uznaniową nie mogła przekroczyć 33% netto przerobu (zadania) wykonanego w danym miesiącu przez brygadę, w której pracownik pracuje (§ 5).

Pracownicy zatrudnieni na kontraktach eksportowych otrzymywali wynagrodzenie dewizowe. Wynagrodzenie to było ustalane wg uzgodnionych kontraktowych cen jednostkowych w wysokości do 33% netto wykonanego na konkretnych budowach przerobu przypadającego w danym miesiącu na brygadę, w której pracownik pracował, przy jednoczesnym zachowaniu stawki podstawowej brutto wg niemieckich taryfikatorów dla poszczególnych zawodów.
Za czas przepracowany na kontrakcie pracownicy otrzymywali ekwiwalent za urlop wypoczynkowy, który był naliczany i wypłacany wg przepisów prawnych kraju delegowania (§ 6).

dowód: regulamin, k. 152- 162 akt organu rentowego

W trakcie pobytu zainteresowanych na terenie N. odwołujący w okresach szczegółowo wymienionych w zaskarżonych decyzjach wypłacał wskazanym zainteresowanym tzw. dodatek rozłąkowy”.

Na listach płac sporządzonych w języku n. widnieje pozycja dodatek rozłąkowy - wskazany jako „A.. Zainteresowani pracownicy (...) Sp. z o.o. byli przekonani, że wypłacane im świadczenie stanowi dodatek do wynagrodzenia zasadniczego za prace w miejscowości oddalonej od miejsca zamieszkania.

okoliczności niesporne, a nadto dowód: zeznania zainteresowanych B. G. k. 272v, J. K. (1) k. 272v-273, G. K. k. 273 i 644v , M. L. k. 273, L. M. (2) k. 273-273v, A. M. (1) k. 273v , R. S. 273v-274 i 718v, Z. Ś. k. 274, T. T. k. 274 i 644 , J. Z. k. 274 i644 v , M. L., k. 643v-644, K. Z. k. 644, K. S. (1) k. 644, T. J. c h k. 718v częściowo zeznania za stronę odwołującą C. K. k. 345 .

Zainteresowany T. J. zatrudniony był u płatnika składek w okresie od 02.08.2004 r. do 30.09.2005 r. Został zatrudniony na podstawie umów o pracę z dnia 02.08.2004 r., z dnia 28.10.2004 r., w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku monter fasad.

Jako miejsce wykonywania pracy w umowie wskazano miejscowość S..

Wynagrodzenie określono w wysokości płacy zasadniczej 824,00 zł, premii uznaniowej (maksymalnie do wysokości 33% netto wykonanego zadania w danym miesiącu) na budowach krajowych. Od 01.01.2005 r. podwyższono stawkę wynagrodzenia do 849,00 zł.

Szczegółowe warunki zatrudnienia i wynagradzania zawarto w aneksie delegującym do pracy w N..

Zgodnie z aneksami do umowy, zainteresowany delegowany został do pracy na budowę do (...)na czas od 02.08.2004 r. do 27.10.2004 r., od 28.10.2004 r. na czas trwania kontraktu, od 07.02.2005 r. do 31.07.2005 r., od 01.08.2005 r. do 18.08.2005 r.

Zgodnie z postanowieniami aneksów, w czasie trwania umowy o pracę, pracownik otrzymywał następujące wynagrodzenie: stawka podstawowa brutto wg aktualnego taryfikatora dla budownictwa w (...), akordowe wg uzgodnionych kontraktowych cen jednostkowych w wysokości netto 33% wykonanego przerobu.

Podstawą obliczenia stawki podstawowej netto była (...) taryfowa stawka podstawowa brutto odpowiedniej grupy zawodowej pomniejszona o podatki.

Pracodawca pokrywał koszty wyjazdu na kontrakt oraz zjazdu z kontraktu, całkowicie koszty zakwaterowania.

Zainteresowany T. J. pracę wykonywał w N.. Za pracę w N. wypłacano mu wynagrodzenie w walucie euro, naliczane za godzinę pracy.

W każdym miesiącu otrzymywał też dodatkowe świadczenie, nazywane „rozłąkowym”.

Dojazd do pracy oraz nocleg w miejscu świadczącym usługi noclegowe (np. hotel) zapewniał pracodawca.

dowód: - zeznania zainteresowanego T. J. k.718v akt sąd.;

- akta osobowe zainteresowanego, w tym umowy o pracę i aneksy ;

- akta organu rentowego

Zainteresowany K. K. zatrudniony był u płatnika składek w okresie od 10.02.2003 r. do 30.04.2003 r. Został zatrudniony na podstawie umowy o pracę z dnia 10.02.2003 r., w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku monter fasad.

Jako miejsce wykonywania pracy w umowie wskazano S..

Wynagrodzenie określono w wysokości płacy zasadniczej 800,00 zł, premii uznaniowej.

Szczegółowe warunki zatrudnienia i wynagradzania zawarto w aneksie delegującym do pracy w N..

Zgodnie z aneksem do umowy, zainteresowany delegowany został do pracy na budowę do (...) na czas od 10.02.2003 r. do 30.04.2003 r.

Zgodnie z postanowieniami aneksów, w czasie trwania umowy o pracę, pracownik otrzymywał następujące wynagrodzenie: stawka podstawowa brutto wg aktualnego taryfikatora dla budownictwa w (...), akordowe wg uzgodnionych kontraktowych cen jednostkowych w wysokości netto 33% wykonanego przerobu.

Podstawą obliczenia stawki podstawowej netto była (...) taryfowa stawka podstawowa brutto odpowiedniej grupy zawodowej pomniejszona o podatki.

Pracodawca pokrywał koszty wyjazdu na kontrakt oraz zjazdu z kontraktu, całkowicie koszty zakwaterowania.

dowód: - akta osobowe zainteresowanego, w tym umowa o pracę i aneks;

- akta organu rentowego

Zainteresowany G. K. zatrudniony był u płatnika składek w okresie od 03.11.2003 r. do 26.02.2004 r. Został zatrudniony na podstawie umowy o pracę z dnia 03.11.2003 r., w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku monter fasad.

Jako miejsce wykonywania pracy w umowie wskazano S..

Wynagrodzenie określono w wysokości płacy zasadniczej 800,00 zł, premii uznaniowej. Od 01.01.2004 r. wprowadzono płacę zasadniczą 824,00 zł i premię uznaniową – maksymalnie do wysokości 33% netto wykonanego zadania w danym miesiącu (na budowach krajowych).

Szczegółowe warunki zatrudnienia i wynagradzania zawarto w aneksie delegującym do pracy w N..

Zgodnie z aneksami do umowy, zainteresowany delegowany został do pracy na budowę do (...) na czas od 03.11.2003 r. na czas trwania kontraktu, od 20.01.2004 r. na czas trwania kontraktu.

Zgodnie z postanowieniami aneksów, w czasie trwania umowy o pracę, pracownik otrzymywał następujące wynagrodzenie: stawka podstawowa brutto wg aktualnego taryfikatora dla budownictwa w (...), akordowe wg uzgodnionych kontraktowych cen jednostkowych w wysokości netto 33% wykonanego przerobu.

Podstawą obliczenia stawki podstawowej netto była (...) taryfowa stawka podstawowa brutto odpowiedniej grupy zawodowej pomniejszona o podatki.

Pracodawca pokrywał koszty wyjazdu na kontrakt oraz zjazdu z kontraktu, całkowicie koszty zakwaterowania.

Zainteresowany G. K. pracę wykonywał w N.. Za pracę w N. wypłacano mu wynagrodzenie w walucie euro, naliczane za godzinę pracy.

W każdym miesiącu otrzymywał też dodatkowe świadczenie, nazywane „rozłąkowym”.

Dojazd do pracy oraz nocleg w miejscu świadczącym usługi noclegowe (np. hotel) zapewniał pracodawca.

dowód: - zeznania zaintere sowanego G. K. k. 273, 644v
akt sąd.;

- akta osobowe zainteresowanego, w tym umowy o pracę i aneksy;

- akta organu rentowego

Zainteresowany M. L. zatrudniony był u płatnika składek w okresie od 24.05.2004 r. do 31.03.2015 r. Został zatrudniony na podstawie umów o pracę z dnia 24.05.2004 r., z dnia 25.06.2004 r., z dnia 23.12.2006 r. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku izoler, monter fasad.

Jako miejsce wykonywania pracy w umowie wskazano S..

Wynagrodzenie określono w wysokości płacy zasadniczej 824,00 zł, premii uznaniowej (maksymalnie do wysokości 33% netto wykonanego zadania w danym miesiącu).Od 01.01.2005 r. wprowadzono wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 849 zł, od 01.01.2006 r. w wysokości 900,00 zł, od 01.01.2007 r. w wysokości 936 zł.

Szczegółowe warunki zatrudnienia i wynagradzania zawarto w aneksie delegującym do pracy w N..

Zgodnie z aneksami do umowy, zainteresowany delegowany został do pracy na budowę do (...) na czas od 02.08.2004 r. na czas trwania kontraktu, od 25.11.2004 r. do 22.12.2004 r., od 10.01.2005 r. do 01.08.2005 r., 02.08.2005 r. do 30.09.2005 r., od 01.10.2005 r. do 31.10.2005 r., od 04.10.2006 r. do 22.12.2006 r., od 15.01.2007 r. do 30.09.2007 r., następnie na dalsze okresy.

Zgodnie z postanowieniami aneksów, w czasie trwania umowy o pracę, pracownik otrzymywał następujące wynagrodzenie: stawka podstawowa brutto wg aktualnego taryfikatora dla budownictwa w (...), akordowe wg uzgodnionych kontraktowych cen jednostkowych w wysokości netto 33/31% wykonanego przerobu.

Podstawą obliczenia stawki podstawowej netto była (...) taryfowa stawka podstawowa brutto odpowiedniej grupy zawodowej pomniejszona o podatki.

Pracodawca pokrywał koszty wyjazdu na kontrakt oraz zjazdu z kontraktu, całkowicie koszty zakwaterowania.

Zainteresowany M. L. pracował w N.. Za pracę w N. wypłacano mu wynagrodzenie w walucie euro, naliczane za godzinę pracy.

W każdym miesiącu otrzymywał też dodatkowe świadczenie, nazywane „rozłąkowym”.

Dojazd do pracy oraz nocleg w miejscu świadczącym usługi noclegowe (np. hotel) zapewniał pracodawca.

dowód: - zeznania zainteresowanego M. L., k. 273, 643v-

644 akt sąd. ;

- akta osobowe zainteresowanego, w tym umowy o pracę i aneksy;

- akta organu rentowego

Zainteresowany J. M. (2) zatrudniony był u płatnika składek w okresie od 06.07.2004 r. do 13.10.2007 r. Został zatrudniony na podstawie umów o pracę z dnia 06.07.2004 r., z dnia 14.07.2004 r., z dnia 22.12.2006 r., w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku monter fasad, izoler.

Jako miejsce wykonywania pracy w umowie wskazano S..

Wynagrodzenie określono w wysokości płacy zasadniczej 824,00 zł, premii uznaniowej (maksymalnie do wysokości 33% netto wykonanego zadania w danym miesiącu). Od 01.01.2005 r. wprowadzono wynagrodzenie zasadnicze 849,00 zł, od 01.01.2006 r. w wysokości 900,00 zł, od 01.01.2007 r. do dnia wydania zaskarżonej decyzji w wysokości 936,00 zł.

Szczegółowe warunki zatrudnienia i wynagradzania zawarto w aneksie delegującym do pracy w N..

Zgodnie z aneksami do umowy, zainteresowany delegowany został do pracy na budowę do (...) na czas od 01.06.2005 r. do 30.09.2005 r., od 01.10.2005 r. do 31.10.2005 r., od 12.01.2007 r. do 30.09.2007 r.

Zgodnie z postanowieniami aneksów, w czasie trwania umowy o pracę, pracownik otrzymywał następujące wynagrodzenie: stawka podstawowa brutto wg aktualnego taryfikatora dla budownictwa w (...), akordowe wg uzgodnionych kontraktowych cen jednostkowych w wysokości netto 31% wykonanego przerobu.

Podstawą obliczenia stawki podstawowej netto była (...) taryfowa stawka podstawowa brutto odpowiedniej grupy zawodowej pomniejszona o podatki.

Pracodawca pokrywał koszty wyjazdu na kontrakt oraz całkowicie zjazdu z kontraktu, koszty zakwaterowania.

dowód: - akta osobowe zainteresowanego, w tym umow y o pracę i aneks y ;

- akta organu rentowego

Zainteresowany L. M. (2) zatrudniony był u płatnika składek w okresie od 01.09.2004 r. do 30.11.2004 r. i od 20.12.2004 r. do 19.01.2007 r. Został zatrudniony na podstawie umów o pracę z dnia 01.09.2004 r., z dnia 15.09.2004r., z dnia 20.12.2004 r., z dnia 22.12.2006 r. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku monter fasad, izoler.

Jako miejsce wykonywania pracy w umowie wskazano S..

Wynagrodzenie określono w wysokości płacy zasadniczej 824,00 zł, premii uznaniowej (maksymalnie do wysokości 33% netto wykonanego zadania w danym miesiącu). Od 01.01.2005 r. wprowadzono wynagrodzenie zasadnicze 849,00 zł, od 01.01.2006 r. w wysokości 900,00 zł, od 01.01.2007 r. w wysokości 936,00 zł.

Szczegółowe warunki zatrudnienia i wynagradzania zawarto w aneksie delegującym do pracy w N..

Zgodnie z aneksami do umowy, zainteresowany delegowany został do pracy na budowę do (...) na czas od 01.06.2005 r. do 30.09.2005 r., od 13.09.2006 r. do 22.12.2006 r., od 08.01.2007 r. do 17.01.2007 r.

Zgodnie z postanowieniami aneksów, w czasie trwania umowy o pracę, pracownik otrzymywał następujące wynagrodzenie: stawka podstawowa brutto wg aktualnego taryfikatora dla budownictwa w (...), akordowe wg uzgodnionych kontraktowych cen jednostkowych w wysokości netto 31% wykonanego przerobu.

Podstawą obliczenia stawki podstawowej netto była (...) taryfowa stawka podstawowa brutto odpowiedniej grupy zawodowej pomniejszona o podatki.

Pracodawca pokrywał koszty wyjazdu na kontrakt oraz zjazdu z kontraktu, całkowicie koszty zakwaterowania.

Zainteresowany L. M. (2) pracował w N.. Za pracę w N. wypłacano mu wynagrodzenie w walucie euro, naliczane za godzinę pracy.

W każdym miesiącu otrzymywał też dodatkowe świadczenie, nazywane „rozłąkowym”.

Dojazd do pracy oraz nocleg w miejscu świadczącym usługi noclegowe (np. hotel) zapewniał pracodawca.

dowód: - zeznania zainteresowanego L. M. (2) k. 273-273v a.s . ;

- akta osobowe zainteresowanego, w tym umowy o pracę i aneksy;

- akta organu rentowego

Zainteresowany K. Z. zatrudniony był u płatnika składek w okresie od 22.10.2001 r. do 21.12.2001 r., i w okresie od 29.04.2002 r. do 25.03.2008 r. w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku monter fasad. Jako miejsce wykonywania pracy w umowie wskazano S.. Wynagrodzenie określono w wysokości płacy zasadniczej 800,00 zł, premii uznaniowej.

Od 01.01.2004 r. wprowadzono wynagrodzenie zasadnicze 824,00 zł, premię uznaniową – maksymalnie do wysokości 33% netto wykonanego zadania w danym miesiącu (na budowach krajowych), od 01.01.2005 r. – zasadnicze w wysokości 849,00 zł, od 01.01.2006 r. w wysokości 900,00 zł, od 01.01.2007 r. do dnia wydania zaskarżonej decyzji w wysokości 936,00 zł.

Szczegółowe warunki zatrudnienia i wynagradzania zawarto w aneksie delegującym do pracy w N..

Zgodnie z aneksami do umowy, zainteresowany delegowany został do pracy na budowę do (...) na czas od 29.04.2002 r. do 12.07.2002 r., od 29.07.2002 r. na czas trwania kontraktu, od 11.11.2002 r. na czas trwania kontraktu, 01.07.2003 r. na czas trwania kontraktu, od 20.04.2004 r. na czas trwania kontraktu, od 20.07.2004 r. na czas trwania kontraktu, od 18.01.2005 r. do 19.04.2005 r., od 02.05.2005 r. do 30.09.2005 r., od 09.05.2006 r. do 24.08.2006 r., od 25.08.2006 r. do 02.09.2006 r., od 10.10.2006 r. do 22.12.2006 r., od 03.01.2007 r. do 30.09.2007 r., a następnie – na dalsze okresy.

Zgodnie z postanowieniami aneksów, w czasie trwania umowy o pracę, pracownik otrzymywał następujące wynagrodzenie: stawka podstawowa brutto wg aktualnego taryfikatora dla budownictwa w (...), akordowe wg uzgodnionych kontraktowych cen jednostkowych w wysokości netto 31/33% wykonanego przerobu.

Podstawą obliczenia stawki podstawowej netto była (...) taryfowa stawka podstawowa brutto odpowiedniej grupy zawodowej pomniejszona o podatki.

Pracodawca pokrywał koszty wyjazdu na kontrakt oraz zjazdu z kontraktu, całkowicie koszty zakwaterowania.

Zainteresowany K. Z. pracował w N.. Za pracę w N. wypłacano mu wynagrodzenie w walucie euro, naliczane za godzinę pracy.

W każdym miesiącu otrzymywał też dodatkowe świadczenie, nazywane „rozłąkowym”.

Dojazd do pracy oraz nocleg w miejscu świadczącym usługi noclegowe (np. hotel) zapewniał pracodawca.

dowód: - zeznania zainteresowanego K. Z. , k. 644 akt sąd.;

- akta osobowe zainteresowanego, w tym umowy o pracę i aneksy;

- akta organu rentowego

Zainteresowany J. Z. zatrudniony był u płatnika składek w okresie od 06.08.2001 r. do 31.12.2001 r. Został zatrudniony na podstawie umowy o pracę z dnia 03.08.2001 r. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku monter fasad, izoler.

Jako miejsce wykonywania pracy w umowie wskazano S..

Wynagrodzenie określono w wysokości płacy zasadniczej 800,00 zł, premii uznaniowej.

Szczegółowe warunki zatrudnienia i wynagradzania zawarto w aneksie delegującym do pracy w N..

Zgodnie z aneksem do umowy, zainteresowany delegowany został do pracy na budowę do (...) na czas od 08.11.2001 r. do 01.12.2001 r.

Zgodnie z postanowieniami aneksów, w czasie trwania umowy o pracę, pracownik otrzymywał następujące wynagrodzenie: stawka podstawowa brutto wg aktualnego taryfikatora dla budownictwa w (...), akordowe wg uzgodnionych kontraktowych cen jednostkowych w wysokości netto 30% wykonanego przerobu.

Podstawą obliczenia stawki podstawowej netto była (...) taryfowa stawka podstawowa brutto odpowiedniej grupy zawodowej pomniejszona o podatki.

Pracodawca pokrywał koszty wyjazdu na kontrakt oraz zjazdu z kontraktu, całkowicie koszty zakwaterowania.

Zainteresowany J. Z. pracował w N.. Za pracę w N. wypłacano mu wynagrodzenie w walucie euro, naliczane za godzinę pracy.

W każdym miesiącu otrzymywał też dodatkowe świadczenie, nazywane „rozłąkowym”.

Dojazd do pracy oraz nocleg w miejscu świadczącym usługi noclegowe (np. hotel) zapewniał pracodawca.

dowód: - zeznania zainteres owanego J. Z. k. 274, 644v akt sąd.;

- akta osobowe zainteresowanego, w tym umow a o pracę i aneks;

- akta organu rentowego

Zainteresowany T. T. zatrudniony był u płatnika składek w okresie od 03.01.2005 r. do 16.02.2007 r. Został zatrudniony na podstawie umów o pracę z dnia 03.01.2005 r., z dnia 01.04.2005 r., z dnia 22.12.2006 r., w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku monter fasad.

Jako miejsce wykonywania pracy w umowie wskazano S..

Wynagrodzenie określono w wysokości płacy zasadniczej 849,00 zł, premii uznaniowej (maksymalnie do wysokości 33% netto wykonanego zadania w danym miesiącu). Od 01.01.2006 r. wprowadzono wynagrodzenie zasadnicze 900,00 zł, od 01.01.2007 r. w wysokości 936,00 zł.

Szczegółowe warunki zatrudnienia i wynagradzania zawarto w aneksie delegującym do pracy w N..

Zgodnie z aneksami do umowy, zainteresowany delegowany został do pracy na budowę do (...) na czas od 13.04.2005 r. do 30.09.2005 r., od 26.09.2005 r. do 30.11.2005 r., od 01.12.2005 r. do 20.12.2005 r., od 09.01.2006 r. do 31.05.2006 r.

Zgodnie z postanowieniami aneksów, w czasie trwania umowy o pracę, pracownik otrzymywał następujące wynagrodzenie: stawka podstawowa brutto wg aktualnego taryfikatora dla budownictwa w (...), akordowe wg uzgodnionych kontraktowych cen jednostkowych w wysokości netto 31/33% wykonanego przerobu.

Podstawą obliczenia stawki podstawowej netto była (...) taryfowa stawka podstawowa brutto odpowiedniej grupy zawodowej pomniejszona o podatki.

Pracodawca pokrywał koszty wyjazdu na kontrakt oraz zjazdu z kontraktu, całkowicie koszty zakwaterowania.

Zainteresowany T. T. pracował w N.. Za pracę w N. wypłacano mu wynagrodzenie w walucie euro, naliczane za godzinę pracy.

W każdym miesiącu otrzymywał też dodatkowe świadczenie, nazywane „rozłąkowym”.

Dojazd do pracy oraz nocleg w miejscu świadczącym usługi noclegowe (np. hotel) zapewniał pracodawca.

dowód: - zeznania zainteresowanego T. T. ,

k. 274, 644 akt sąd.;

- akta osobowe zainteresowanego, w tym umow y o pracę i aneks y ;

- akta organu rentowego

Zainteresowany K. S. (1) zatrudniony był u płatnika składek w następujących okresach:

- od 27.06.2001 r. do 24.01.2002 r., na podstawie umowy o pracę z dnia 26.06.2001 r., w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku izoler, brgadzista. Wynagrodzenie określono w wysokości płacy zasadniczej 1000,00 zł, premia uznaniowa;

- od 06.03.2002 r. do 31.10.2002 r., na podstawie umowy o pracę z dnia 06.03.2002 r., w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku monter fasad. Wynagrodzenie określono w wysokości płacy zasadniczej 800,00 zł, premia uznaniowa;

- od 17.12.2002 r. do 30.06.2003 r., na podstawie umowy o pracę z dnia 17.12.2002 r., w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku monter fasad. Wynagrodzenie określono w wysokości płacy zasadniczej 800,00 zł, premia uznaniowa;

- od 01.07.2003 r. do 31.12.2004 r., w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku izoler.

Zainteresowany zatrudniony został ponadto u płatnika składek na okres od 03.01.2005 r. do 16.03.2007 r., na podstawie umów o pracę z dnia 03.01.2005 r., z dnia 22.12.2006 r., w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku monter fasad.

Jako miejsce wykonywania pracy w umowie wskazywano miejscowość S..

Wynagrodzenie określono w wysokości płacy zasadniczej 849,00 zł, premii uznaniowej (maksymalnie do wysokości 33% netto wykonanego zadania w danym miesiącu). Od 01.01.2006 r. wprowadzono wynagrodzenie zasadnicze 900,00 zł, od 01.01.2007 r. w wysokości 936,00 zł.

Szczegółowe warunki zatrudnienia i wynagradzania zawarto w aneksie delegującym do pracy w N..

Zgodnie z aneksami do umowy, zainteresowany delegowany został do pracy na budowę do (...) na czas od 13.04.2005 r. do 30.09.2005 r., od 21.11.2005 r. do 20.12.2005 r., od 09.01.2006 r. do 31.05.2006 r., od 06.07.2006 r. do 31.10.2006 r., od 01.11.2006 r. do 10.11.2006 r.

Zgodnie z postanowieniami aneksów, w czasie trwania umowy o pracę, pracownik otrzymywał następujące wynagrodzenie: stawka podstawowa brutto wg aktualnego taryfikatora dla budownictwa w (...), akordowe wg uzgodnionych kontraktowych cen jednostkowych w wysokości netto 31/33% wykonanego przerobu.

Podstawą obliczenia stawki podstawowej netto była (...) taryfowa stawka podstawowa brutto odpowiedniej grupy zawodowej pomniejszona o podatki.

Pracodawca pokrywał koszty wyjazdu na kontrakt oraz zjazdu z kontraktu, całkowicie koszty zakwaterowania.

Zainteresowany K. S. (1) pracował w N.. Za pracę w N. wypłacano mu wynagrodzenie w walucie euro, naliczane za godzinę pracy.

W każdym miesiącu otrzymywał też dodatkowe świadczenie, nazywane „rozłąkowym”.

Dojazd do pracy oraz nocleg w miejscu świadczącym usługi noclegowe (np. hotel) zapewniał pracodawca.

dowód: - zeznania zainteresowanego K. S. (3) mańskiego k. 644-644v a.s

- akta osobowe zainteresowanego, w tym umowy o pracę i aneksy;

- akta organu rentowego

Zainteresowany R. S. zatrudniony był u płatnika składek w następujących okresach, ze wskazaniem miejsca pracy miejscowości S.:

- od 01.07.2003 r. do 31.12.2003 r., na podstawie umowy o pracę z dnia 01.07.2013 r., w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku monter fasad. Wynagrodzenie określono na kwotę płacy zasadniczej 800,00 zł, premia uznaniowa;

- od 15.03.2004 r. do 10.06.2005 r., na podstawie umowy o pracę z dnia 15.03.2004 r., w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku monter fasad, izoler. Wynagrodzenie określono na kwotę płacy zasadniczej 824,00 zł, premia uznaniowa – maksymalnie do wysokości 33% netto wykonanego zadania w danym miesiącu; od 01.01.2005 r. płacę zasadniczą określono w wysokości 849,00 zł;

Szczegółowe warunki zatrudnienia i wynagradzania zawarto w aneksie delegującym do pracy w N..

Zgodnie z aneksem do umowy, zainteresowany delegowany został do pracy na budowę do (...) na czas od 13.04.2005 r. do 30.09.2005 r.

Zgodnie z postanowieniami aneksów, w czasie trwania umowy o pracę, pracownik otrzymywał następujące wynagrodzenie: stawka podstawowa brutto wg aktualnego taryfikatora dla budownictwa w (...), akordowe wg uzgodnionych kontraktowych cen jednostkowych w wysokości netto 33% wykonanego przerobu.

Podstawą obliczenia stawki podstawowej netto była (...) taryfowa stawka podstawowa brutto odpowiedniej grupy zawodowej pomniejszona o podatki.

Pracodawca pokrywał koszty wyjazdu na kontrakt oraz zjazdu z kontraktu, całkowicie koszty zakwaterowania.

Zainteresowany zatrudniony był ponadto u płatnika od 27.07.2005 r. do 22.12.2005 r., na podstawie umowy o pracę z dnia 27.07.2005 r., w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku monter fasad, izoler. Wynagrodzenie określono w wysokości płacy zasadniczej 849,00 zł, premii uznaniowej (maksymalnie do wysokości 33% netto wykonanego zadania w danym miesiącu).

Zainteresowany R. S. pracował w N.. Za pracę w N. wypłacano mu wynagrodzenie w walucie euro, naliczane za godzinę pracy.

W każdym miesiącu otrzymywał też dodatkowe świadczenie, nazywane „rozłąkowym” przez pracowników Spółki.

Dojazd do pracy oraz nocleg w miejscu świadczącym usługi noclegowe (np. hotel) zapewniał pracodawca.

dowód: - zeznania zainter esowanego R. S. k. 273v-274,
718v akt sąd.;

- akta osobowe zainteresowanego, w tym umow a o pracę;

- akta organu rentowego

Zainteresowany W. S. zatrudniony był u płatnika składek w okresie od 12.05.2004 r. do 09.06.2004 r. Został zatrudniony na podstawie umowy o pracę z dnia 12.05.2004 r., w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku monter fasad.

Jako miejsce wykonywania pracy w umowie wskazano S..

Wynagrodzenie określono w wysokości płacy zasadniczej 824,00 zł, premii uznaniowej.

Szczegółowe warunki zatrudnienia i wynagradzania zawarto w aneksie delegującym do pracy w N..

Zgodnie z aneksem do umowy, zainteresowany delegowany został do pracy na budowę do (...) na czas od 12.05.2004 r. do 09.06.2004 r.

Zgodnie z postanowieniami aneksów, w czasie trwania umowy o pracę, pracownik otrzymywał następujące wynagrodzenie: stawka podstawowa brutto wg aktualnego taryfikatora dla budownictwa w (...), akordowe wg uzgodnionych kontraktowych cen jednostkowych w wysokości netto 33% wykonanego przerobu.

Podstawą obliczenia stawki podstawowej netto była (...) taryfowa stawka podstawowa brutto odpowiedniej grupy zawodowej pomniejszona o podatki.

Pracodawca pokrywał koszty wyjazdu na kontrakt oraz zjazdu z kontraktu, całkowicie koszty zakwaterowania.

dowód: - akta osobowe zainteresowanego, w tym umow a o pracę i aneks;

- akta organu rentowego

Zainteresowany J. M. (1) zatrudniony był u płatnika składek w okresie od 04.11.2002 r. do 13.05.2006 r. Został zatrudniony na podstawie umowy o pracę z dnia 04.11.2002 r., w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku monter fasad.

Jako miejsce wykonywania pracy w umowie wskazano S..

Wynagrodzenie określono w wysokości płacy zasadniczej 800,00 zł, premii uznaniowej. Od 01.01.2004 r. wprowadzono wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 824,00 zł, od 01.01.2005 r. w wysokości 849,00 zł, od 01.01.2006 r. w wysokości 900,00 zł.

Szczegółowe warunki zatrudnienia i wynagradzania zawarto w aneksie delegującym do pracy w N..

Zgodnie z aneksami do umowy, zainteresowany delegowany został do pracy na budowę do (...) na czas od 04.11.2002 r. do 20.12.2002 r., od 21.12.2002 r. do 31.03.2003 r., od 01.04.2003 r. do 31.05.2003 r., od 01.06.2003 r. do 31.07.2003 r., od 01.08.2003 r. do 31.10.2003 r., od 01.11.2003 r. do 20.12.2003 r., od 26.01.2004 r. do 30.04.2004 r., od 01.05.2004 r. do 31.07.2004 r., od 01.08.2004 r. do 22.12.2004 r., od 17.01.2005 r. do 23.12.2005 r., od 16.01.2006 r. do 22.12.2006 r.

Zgodnie z postanowieniami aneksów, w czasie trwania umowy o pracę, pracownik otrzymywał następujące wynagrodzenie: stawka podstawowa brutto wg aktualnego taryfikatora dla budownictwa w (...), akordowe wg uzgodnionych kontraktowych cen jednostkowych w wysokości netto 33% wykonanego przerobu.

Podstawą obliczenia stawki podstawowej netto była (...) taryfowa stawka podstawowa brutto odpowiedniej grupy zawodowej pomniejszona o podatki.

Pracodawca pokrywał koszty wyjazdu na kontrakt oraz zjazdu z kontraktu, całkowicie koszty zakwaterowania.

dowód: - akta osobowe zainteresowanego, w tym umow a o pracę , aneks y ;

- akta organu rentowego

Zainteresowany J. K. (1) zatrudniony był u płatnika składek w okresie od 02.07.2001 r. do 31.12.2002 r. i 01.01.2003 r. do 29.02.2008 r. Został zatrudniony na podstawie umów o pracę z dnia 29.06.2001 r., z dnia 02.01.2003 r., w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku monter fasad.

Jako miejsce wykonywania pracy w umowie wskazano S..

Wynagrodzenie określono w wysokości płacy zasadniczej 800,00 zł, premii uznaniowej. Od 01.01.2004 r. wprowadzono wynagrodzenie zasadnicze 824,00 zł, premię uznaniową – maksymalnie do wysokości 33% netto wykonanego zadania w danym miesiącu (na budowach krajowych). Od 01.10.2004 r. zmieniono stanowisko na koordynatora budów, wprowadzono wynagrodzenie zasadnicze 2000,00 zł i premie uznaniową – maksymalnie do wysokości 50% wynagrodzenia zasadniczego.

Szczegółowe warunki zatrudnienia i wynagradzania zawarto w aneksie delegującym do pracy w N..

Zgodnie z aneksami do umowy, zainteresowany delegowany został do pracy na budowę do (...) na czas od 16.07.2001 r. do 30.08.2001 r., od 27.08.2002 r. na czas trwania kontraktu, od 04.02.2003 r. na czas trwania kontraktu, od 05.05.2003 r. na czas trwania kontraktu, od 11.08.2003 r. na czas trwania kontraktu, od 27.10.2003 r. na czas trwania kontraktu, od 20.01.2004 r. na czas trwania kontraktu, od 15.06.2004r. na czas trwania kontraktu.

Zgodnie z postanowieniami aneksów, w czasie trwania umowy o pracę, pracownik otrzymywał następujące wynagrodzenie: stawka podstawowa brutto wg aktualnego taryfikatora dla budownictwa w (...), akordowe wg uzgodnionych kontraktowych cen jednostkowych w wysokości netto 33% wykonanego przerobu.

Podstawą obliczenia stawki podstawowej netto była (...) taryfowa stawka podstawowa brutto odpowiedniej grupy zawodowej pomniejszona o podatki.

Pracodawca pokrywał koszty wyjazdu na kontrakt oraz zjazdu z kontraktu, całkowicie koszty zakwaterowania.

Zainteresowany J. K. (1) pracował w N.. Za pracę w N. wypłacano mu wynagrodzenie w walucie euro, naliczane za godzinę pracy.

W każdym miesiącu otrzymywał też dodatkowe świadczenie, nazywane „rozłąkowym”.

Dojazd do pracy oraz nocleg w miejscu świadczącym usługi noclegowe (np. hotel) zapewniał pracodawca.

dowód: - zeznania zainteresowanego J. K. (1) k. 272v-273 akt sąd. ;

- akta osobowe zainteresowanego, w tym umow y o pracę i aneks y ;

- akta organu rentowego

Zainteresowany B. G. zatrudniony był u płatnika składek w okresie od 25.09.2000 r. do 24.11.2000 r. i od 03.01.2001 r. 24.01.2001 r. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku monter fasad, na terenie (...), za wynagrodzeniem podstawowym brutto wg taryfikatora dla budownictwa w (...), akordowym wg uzgodnionych kontraktowych cen jednostkowych w wysokości netto 33% wykonanego przerobu.

Następnie zainteresowany zatrudniony był u płatnika składek w okresie od 26.03.2001 r. do 02.03.2002 r. Został zatrudniony na podstawie umowy o pracę z dnia 26.03.2001 r., w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku monter fasad.

Jako miejsce wykonywania pracy w umowie wskazano S..

Wynagrodzenie określono w wysokości płacy zasadniczej 800,00 zł, premii uznaniowej.

Szczegółowe warunki zatrudnienia i wynagradzania zawarto w aneksie delegującym do pracy w N..

Zgodnie z aneksami do umowy, zainteresowany delegowany został do pracy na budowę do (...) na czas od 02.04.2001 r. do 06.08.2001 r., od 26.09.2001 r. do 30.11.2001 r., od 14.01.2002 r. do 01.03.2002 r.

Zgodnie z postanowieniami aneksów, w czasie trwania umowy o pracę, pracownik otrzymywał następujące wynagrodzenie: stawka podstawowa brutto wg aktualnego taryfikatora dla budownictwa w (...), akordowe wg uzgodnionych kontraktowych cen jednostkowych w wysokości netto 30/33% wykonanego przerobu.

Podstawą obliczenia stawki podstawowej netto była (...) taryfowa stawka podstawowa brutto odpowiedniej grupy zawodowej pomniejszona o podatki.

Pracodawca pokrywał koszty wyjazdu na kontrakt oraz zjazdu z kontraktu, całkowicie koszty zakwaterowania.

Zainteresowany B. G. pracował w N.. Za pracę w N. wypłacano mu wynagrodzenie w walucie euro, naliczane za godzinę pracy.

W każdym miesiącu otrzymywał też dodatkowe świadczenie, nazywane „rozłąkowym”.

Dojazd do pracy oraz nocleg w miejscu świadczącym usługi noclegowe (np. hotel) pracodawca.

dowód: - zeznania zainter esowanego B. G. k. 272v akt sąd.;

- akta osobowe zainteresowanego, w tym umowy o pracę i aneksy;

- akta organu rentowego

Zainteresowany L. F. zatrudniony był u płatnika składek w okresie od 09.05.2001 r. do 12.07.2001 r. Został zatrudniony na podstawie umowy o pracę z dnia 09.05.2001 r., w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku monter fasad, na terenie (...), za wynagrodzeniem podstawowym brutto wg taryfikatora dla budownictwa w (...), akordowym wg uzgodnionych kontraktowych cen jednostkowych w wysokości netto 30% wykonanego przerobu.

Podstawą obliczenia stawki podstawowej netto jest (...) taryfowa stawka podstawowa brutto odpowiedniej grupy zawodowej pomniejszona o podatki.

Pracodawca pokrywał koszty wyjazdu na kontrakt oraz zjazdu z kontraktu, całkowicie koszty zakwaterowania.

dowód: - akta osobowe zainteresowanego, w tym umow a o pracę;

- akta organu rentowego

Zainteresowany Z. Ś. zatrudniony był u płatnika składek w następujących okresach:

- od 02.08.1999 r. do 15.09.2000 r., na podstawie umów o pracę z dnia 01.08.1999 r., z dnia 30.10.1999 r. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku specjalista budowy fasad, monter fasad, pracownik budowlany. Jako miejsce wykonywania pracy w umowie wskazano siedzibę firmy, budowy firmowe. Wynagrodzenie określono w kwocie 900,00 zł netto (1300,00 zł brutto);

- od 24.01.2001 r. do 27.12.2001 r., na podstawie umowy o pracę z dnia 24.01.2001 r., w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku izoler, brygadzista. Jako miejsce wykonywania pracy w umowie wskazano S.. Wynagrodzenie określono w kwocie 1000,00 zł wynagrodzenia zasadniczego, premia uznaniowa, od 01.04.2001 r. w wysokości 1300,00 zł wynagrodzenia zasadniczego, premia uznaniowa;

- od 17.06.2002 r. do 31.07.2002 r., na podstawie umowy o pracę z dnia 17.06.2002 r., w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku monter fasad. Jako miejsce wykonywania pracy w umowie wskazano S.. Wynagrodzenie określono w kwocie 800,00 zł, premia uznaniowa; szczegółowe warunki zatrudnienia i wynagradzania zawarto w aneksie delegującym do pracy w N.;

- od 28.08.2002 r. do 25.10.2002 r., na podstawie umowy o pracę z dnia 28.08.2002 r., w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku monter fasad. Jako miejsce wykonywania pracy w umowie wskazano S.. Wynagrodzenie określono w kwocie 800,00 zł, premia uznaniowa; szczegółowe warunki zatrudnienia i wynagradzania zawarto w aneksie delegującym do pracy w N.;

- od 18.11.2002 r. do 17.01.2003 r., na podstawie umowy o pracę z dnia 18.11.2002 r., w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku monter fasad. Jako miejsce wykonywania pracy w umowie wskazano S.. Wynagrodzenie określono w kwocie 800,00 zł, premia uznaniowa; szczegółowe warunki zatrudnienia i wynagradzania zawarto w aneksie delegującym do pracy w N.;

- od 03.02.2003 r. do 20.12.2003 r., na podstawie umowy o pracę z dnia 03.02.2003 r., w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku monter fasad. Jako miejsce wykonywania pracy w umowie wskazano S.. Wynagrodzenie określono w kwocie 800,00 zł, premia uznaniowa; szczegółowe warunki zatrudnienia i wynagradzania zawarto w aneksie delegującym do pracy w N.;

- od 20.01.2004 r. do 20.08.2007 r., na podstawie umów o pracę z dnia 20.01.2004 r., z dnia 22.12.2006 r., w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku monter fasad. Jako miejsce wykonywania pracy w umowie wskazano S.. Wynagrodzenie określono w wysokości płacy zasadniczej 824,00 zł, premii uznaniowej – maksymalnie do wysokości 33% netto wykonanego zadania w danym miesiącu (na budowach krajowych). Od 01.01.2005 r. wprowadzono wynagrodzenie zasadnicze 849 zł, od 01.01.2006 r. w wysokości 900 zł, od 01.01.2007 r. w wysokości 936 zł.

Szczegółowe warunki zatrudnienia i wynagradzania zawarto w aneksie delegującym do pracy w N..

Zgodnie z aneksami do umowy, zainteresowany delegowany został do pracy na budowę do (...) na czas od 24.06.2002 r. do 26.07.2002 r., od 28.08.2002 r. na czas trwania kontraktu, od 18.11.2002 r. na czas trwania kontraktu, od 01.07.2003 r. na czas trwania kontraktu, od 03.02.2003 r. na czas trwania kontraktu, od 15.06.2004 r. na czas trwania kontraktu, od 19.07.2004 r. na czas trwania kontraktu, od 10.01.2005r. do 13.06.2005 r., od 14.06.2005 r. do 30.09.2005 r., od 01.10.2005 r. do 31.10.2005 r., od 01.11.2005 r. do 16.11.2005 r., od 16.12.2005 r. do 22.12.2005 r., od 03.01.2006 r. do 15.03.2006 r., od 16.03.2006 r. do 23.03.2006 r., od 06.07.2006 r. do 31.10.2006 r., od 09.01.2007 r. do 30.09.2007 r.

Zgodnie z postanowieniami aneksów, w czasie trwania umowy o pracę, pracownik otrzymywał następujące wynagrodzenie: stawka podstawowa brutto wg aktualnego taryfikatora dla budownictwa w (...), akordowe wg uzgodnionych kontraktowych cen jednostkowych w wysokości netto 33/31% wykonanego przerobu.

Podstawą obliczenia stawki podstawowej netto była (...) taryfowa stawka podstawowa brutto odpowiedniej grupy zawodowej pomniejszona o podatki.

Pracodawca pokrywał koszty wyjazdu na kontrakt oraz zjazdu z kontraktu, całkowicie koszty zakwaterowania.

Zainteresowany Z. Ś. pracował w N.. Za pracę w N. wypłacano mu wynagrodzenie w walucie euro, naliczane za godzinę pracy.

W każdym miesiącu otrzymywał też dodatkowe świadczenie, nazywane „rozłąkowym”.

Dojazd do pracy oraz nocleg w miejscu świadczącym usługi noclegowe (np. hotel) zapewniał pracodawca.

dowód: - zeznania zainter esowanego Z. Ś. k. 274 akt sąd.;

- akta osobowe zainteresowanego, w tym umow y o pracę i aneksy ;

- akta organu rentowego

Zainteresowany M. T. zatrudniony był u płatnika składek w następujących okresach:

- od 17.01.2000 r. do 02.03.2000 r., na podstawie umowy o pracę z dnia 15.01.2000 r., w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku izoler, monter fasad. Jako miejsce wykonywania pracy w umowie wskazano (...). Wynagrodzenie określono w kwocie: stawka podstawowa brutto wg taryfikatora dla B.-alte B., akordowe wg uzgodnionych kontraktowych cen jednostkowych w wysokości netto 33% wykonanego przerobu; podstawą obliczenia stawki podstawowej netto jest (...) taryfowa stawka podstawowa brutto odpowiedniej grupy zawodowej pomniejszona o podatki. Pracodawca pokrywa koszty wyjazdu na kontrakt oraz zjazdu z kontraktu. Pracodawca pokrywa całkowicie koszty zakwaterowania;

- od 26.05.2000 r. do 25.10.2000 r., na podstawie umowy o pracę z dnia 24.05.2000 r., w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku monter fasad. Jako miejsce wykonywania pracy w umowie wskazano (...). Wynagrodzenie określono w kwocie: stawka podstawowa brutto wg taryfikatora dla budownictwa w (...), akordowe wg uzgodnionych kontraktowych cen jednostkowych w wysokości netto 33% wykonanego przerobu; podstawą obliczenia stawki podstawowej netto jest (...) taryfowa stawka podstawowa brutto odpowiedniej grupy zawodowej pomniejszona o podatki. Pracodawca pokrywał koszty wyjazdu na kontrakt oraz zjazdu z kontraktu, całkowicie koszty zakwaterowania;

- od 20.11.2000 r. do 24.11.2000 r., na podstawie umowy o pracę z dnia 20.11.2000 r., w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku monter fasad. Jako miejsce wykonywania pracy w umowie wskazano (...). Wynagrodzenie określono w kwocie: stawka podstawowa brutto wg taryfikatora dla budownictwa w (...), akordowe wg uzgodnionych kontraktowych cen jednostkowych w wysokości netto 33% wykonanego przerobu; podstawą obliczenia stawki podstawowej netto jest (...) taryfowa stawka podstawowa brutto odpowiedniej grupy zawodowej pomniejszona o podatki. Pracodawca pokrywał koszty wyjazdu na kontrakt oraz zjazdu z kontraktu, całkowicie koszty zakwaterowania;

- od 11.12.2000 r. do 31.01.2012 r., na podstawie umów o pracę z dnia 11.12.2000 r., z dnia 01.10.2005 r., w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku izoler, monter fasad, brygadzista. Jako miejsce wykonywania pracy w umowie wskazano S..

Wynagrodzenie określono w wysokości płacy zasadniczej 1000,00 zł, premii uznaniowej. Od 01.05.2001 r. wprowadzono wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 1300,00 zł, od dnia 01.06.2001 r. w wysokości 800,00 zł, od 01.01.2004 r. w wysokości 824,00 zł, premia uznaniowa – maksymalnie do wysokości 33% netto wykonanego zadania w danym miesiącu, od 01.01.2005 r. w wysokości 849,00 zł, od 01.10.2005 r. w wysokości 1000 zł, premia uznaniowa – przyznawana zgodnie z zasadami ustalonymi w regulaminie wynagradzania; następna zmiana od 01.01.2008 r.

Szczegółowe warunki zatrudnienia i wynagradzania zawarto w aneksie delegującym do pracy w N..

Zgodnie z aneksami do umowy, zainteresowany delegowany został do pracy na budowę do (...) na czas od 11.12.2000 r. do 28.03.2001 r., od 14.08.2001 r. do 21.12.2001 r., od 14.01.2002 r. do 01.03.2002 r., od 06.09.2004 r. na czas trwania kontraktu, od 13.04.2005 r. do 30.09.2005 r., od 08.11.2005 r. do 23.12.2005 r., od 13.09.2006 r. do 22.12.2006 r., od 08.01.2007 r. do 30.09.2007 r., następnie na dalsze okresy.

Zgodnie z postanowieniami aneksów, w czasie trwania umowy o pracę, pracownik otrzymywał następujące wynagrodzenie: stawka podstawowa brutto wg aktualnego taryfikatora dla budownictwa w (...), akordowe wg uzgodnionych kontraktowych cen jednostkowych w wysokości netto 30/31/33% wykonanego przerobu.

Podstawą obliczenia stawki podstawowej netto była (...) taryfowa stawka podstawowa brutto odpowiedniej grupy zawodowej pomniejszona o podatki.

Pracodawca pokrywał koszty wyjazdu na kontrakt oraz zjazdu z kontraktu, całkowicie koszty zakwaterowania.

dowód: - akta osobowe zainteresowanego, w tym umowy o pracę i aneksy;

- akta organu rentowego

Zainteresowany A. M. (1) zatrudniony był u płatnika składek w następujących okresach:

- od 14.08.2000 r. do 10.11.2000 r., na podstawie umowy o pracę z dnia 11.08.2000 r., w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku monter fasad. Jako miejsce wykonywania pracy w umowie wskazano (...). Wynagrodzenie określono w kwocie: stawka podstawowa brutto wg taryfikatora dla budownictwa w (...), akordowe wg uzgodnionych kontraktowych cen jednostkowych w wysokości netto 33% wykonanego przerobu; podstawą obliczenia stawki podstawowej netto jest (...) taryfowa stawka podstawowa brutto odpowiedniej grupy zawodowej pomniejszona o podatki.

- od 27.12.2000 r. do 17.05.2004 r., na podstawie umowy o pracę z dnia 27.12.2000 r., w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku monter fasad. Jako miejsce wykonywania pracy w umowie wskazano S.. Wynagrodzenie określono w wysokości płacy zasadniczej 1000,00 zł, premia uznaniowa; od 01.08.2001 r. w wysokości 800, 00 zł; od 01.01.2004 r. w wysokości 824,00 zł;

Szczegółowe warunki zatrudnienia i wynagradzania zawarto w aneksie delegującym do pracy w N..

Zgodnie z aneksami do umowy, zainteresowany delegowany został do pracy na budowę do (...) na czas od 01.04.2001 r. do 06.08.2001 r., od 04.03.2002 r. do 14.06.2002 r., od 15.06.2002 r. do 30.06.2002 r., od 27.08.2002 r. na czas trwania kontraktu, od 01.07.2003 r. na czas trwania kontraktu.

Zgodnie z postanowieniami aneksów, w czasie trwania umowy o pracę, pracownik otrzymywał następujące wynagrodzenie: stawka podstawowa brutto wg aktualnego taryfikatora dla budownictwa w (...), akordowe wg uzgodnionych kontraktowych cen jednostkowych w wysokości netto 33% wykonanego przerobu.

Podstawą obliczenia stawki podstawowej netto była (...) taryfowa stawka podstawowa brutto odpowiedniej grupy zawodowej pomniejszona o podatki.

Pracodawca pokrywał koszty wyjazdu na kontrakt oraz zjazdu z kontraktu, całkowicie koszty zakwaterowania.

Ponadto zainteresowany zatrudniony był w okresie od 04.07.2006 r. do 29.08.2006 r., na podstawie umowy o pracę z dnia 04.07.2006 r., w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku monter fasad, izoler. Jako miejsce wykonywania pracy w umowie wskazano S.. Wynagrodzenie określono w wysokości płacy zasadniczej 900,00 zł, premia uznaniowa – maksymalnie do wysokości 33% wykonanego zadania w danym miesiącu.

Zainteresowany A. M. (1) pracował w N. i I.. Zainteresowany wykonywał w I. pracę na budowie, w okresie kwiecień 2014 r. do maj 2004 r.

Za pracę wypłacano mu wynagrodzenie w walucie euro.

W każdym miesiącu otrzymywał też dodatkowe świadczenie, nazywane „rozłąkowym” przez pracowników Spółki.

Dojazd do pracy oraz nocleg w miejscu świadczącym usługi noclegowe (np. hotel) zapewniał pracodawca.

Pracując w I. podlegał osobie reprezentującej płatnika. Rozliczano się na podstawie delegacji. Podróż organizował i pokrywał jej koszty płatnik. Do Polski podczas pracy w I. zainteresowany wracał na odpoczynek.

Zainteresowany w ramach swojego zatrudnienia był delegowany do pracy w I., gdzie również realizowano kontrakty budowlane. Na podstawie wypełnionego druku delegacji pracodawca wypłacał mu diety z tytułu podróży służbowej. Zakwaterowanie i dojazdy opłacał pracodawca.

dowód: - zeznania zainteresowanego A. M. (1) ś , k. 273v akt sąd.;

- akta osobowe zainteresowanego, w tym umowy o pracę i aneksy;

- akta organu rentowego

- dokumenty dotyczące delegacji i dokumenty w postaci zestawień (k.
91, 651 i 592 akt)

- szczegółowe okresy pracy w I. k. 3864-3992 tom
XII akt ZUS.

Zainteresowany L. M. (1) zatrudniony był u płatnika składek w następujących okresach:

- od 17.01.2000 r. do 02.03.2000 r., na podstawie umowy o pracę z dnia 15.01.2000 r., w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku izoler, monter fasad. Jako miejsce wykonywania pracy w umowie wskazano (...). Wynagrodzenie określono w kwocie: stawka podstawowa brutto wg taryfikatora dla B.-alte B., akordowe wg uzgodnionych kontraktowych cen jednostkowych w wysokości netto 33% wykonanego przerobu; podstawą obliczenia stawki podstawowej netto jest (...) taryfowa stawka podstawowa brutto odpowiedniej grupy zawodowej pomniejszona o podatki. Pracodawca pokrywa koszty wyjazdu na kontrakt oraz zjazdu z kontraktu, całkowicie koszty zakwaterowania;

- od 22.05.2000 r. do 24.05.2008 r., na podstawie umów o pracę z dnia 22.05.2000 r., 01.10.2005 r., w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku monter fasad, brygadzista.

Jako miejsce wykonywania pracy w umowie wskazano S..

Wynagrodzenie określono w wysokości płacy zasadniczej 1000,00 zł, premii uznaniowej. Od 24.09.2001 r. wprowadzono wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 800,00 zł, od 01.01.2004 r. w wysokości 1000,00 zł, następna zmiana od 01.01.2008 r.

Szczegółowe warunki zatrudnienia i wynagradzania zawarto w aneksie delegującym do pracy w N..

Zgodnie z aneksami do umowy, zainteresowany delegowany został do pracy na budowę do (...) na czas od 26.05.2000 r. do 30.04.2001 r., od 10.05.2001 r. do 22.09.2001 r., od 22.10.2001 r. do 30.11.2001 r., od 04.03.2002 r. do 14.06.2002 r., od 15.06.2002 r. do 30.06.2002 r., od 01.07.2002 r. do 11.07.2002 r., od 27.08.2002 r. na czas trwania kontraktu, od 05.05.2003 r. na czas trwania kontraktu, od 26.09.2005 r. do 30.11.2005 r., od 01.12.2005 r. do 22.12.2005 r., od 09.01.2006 r. do 31.05.2006 r., od 29.05.2006 r. do 30.09.2006 r., od 01.10.2006 r. do 20.10.2006 r., od 21.10.2006 r. do 28.02.2007 r., od 01.03.2007 r. do 30.09.2007 r., następnie na dalsze okresy.

Zgodnie z postanowieniami aneksów, w czasie trwania umowy o pracę, pracownik otrzymywał następujące wynagrodzenie: stawka podstawowa brutto wg aktualnego taryfikatora dla budownictwa w (...), akordowe wg uzgodnionych kontraktowych cen jednostkowych w wysokości netto 30/31/33% wykonanego przerobu.

Podstawą obliczenia stawki podstawowej netto była (...) taryfowa stawka podstawowa brutto odpowiedniej grupy zawodowej pomniejszona o podatki.

Pracodawca pokrywał koszty wyjazdu na kontrakt oraz zjazdu z kontraktu, koszty zakwaterowania.

W ramach zatrudnienia w okresie od stycznia 2004 r. do maja 2004 r. zainteresowany L. M. (1) był delegowany do pracy w I., gdzie również realizowano kontrakty budowlane. Na podstawie wypełnionego druku delegacji pracodawca wypłacał mu diety z tytułu podróży służbowej. Zakwaterowanie i dojazdy opłacał pracodawca.

dowód: - akta osobowe L. M. (1) , w tym umowy o pracę i aneksy;

- akta organu rentowego , w tym szczegółowe okresy pracy w I.
k. 3864-3992 tom XII akt ZUS.

- dokumenty dotyczące delegacji i dokumenty w postaci zestawień
(k . 91, 651 i 592 akt) ,

Ustalono u płatnika następujące warunki wynagradzania pracowników za pracę w I. od dnia 01.04.2004 r.:
- miesięczne wynagrodzenie za przepracowany pełny miesiąc wynosi 1700 euro netto;
- przy przerobie miesięcznym ponad 3500 euro netto na osobę dodatkowa premia uznaniowa w wysokości 40% nadwyżki powyżej tej kwoty.

dowód: notatka służbowa, k. 660 akt sąd.

Zagadnienia urlopowe w gospodarce budowlanej w N. prowadzone są wspólnie przez:
- Kasę Wyrównawczą z tytułu Urlopu i Wynagrodzenia w Budownictwie ( (...))
- Dodatkową Kasę (...) ( (...)).
Od 1997r. do zakresu działania (...) należy postępowanie urlopowe dla pracowników z siedzibą za granicą i dla pracowników oddelegowanych do pracy w N.. (...) i (...) są wspólną instytucją stron układów zbiorowych pracy dla budownictwa tzw. (...).
Ekwiwalent za urlop należy się pracownikowi, który nie wykorzystał urlopu i skończył pracę w branży budowlanej w N.. Ekwiwalent nie jest ujmowany na listach płac ponieważ jest wypłacany bezpośrednio pracownikom lub przekazywany pracodawcy w celu wypłaty byłym pracownikom.
W przypadku utraty prawa do urlopu lub ekwiwalentu za urlop, pracownik może otrzymać od (...) tzw. odszkodowanie za urlop.
Odszkodowanie za urlop według niemieckiego prawa nie podlega oskładkowaniu.
Ekwiwalent za urlop podlega obowiązkowi składkowemu na ubezpieczenia społeczne.
Ekwiwalent za urlop nie jest ujmowany na listach płac ponieważ jest wypłacany bezpośrednio pracownikom przez (...) bądź przekazywany pracodawcom w celu wypłaty byłym pracownikom.
(...) wypłaca ekwiwalent po potrąceniu:
- składki w części pracowniczej na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe, którą przekazuje polskiemu pracodawcy w celu przekazania jej do Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
- składki na ubezpieczenia zdrowotne w celu przekazania na Fundusz Ubezpieczenia Zdrowotnego.
Następnie potwierdza pracodawcy i pracownikowi wysokość ekwiwalentu za urlop, jak i część składek pracowniczych przekazanych pracodawcy w dokumencie „zestawienie roszczeń do urlopu za dany rok”.

Dokumenty na powyższą okoliczność zostały przedłożone organowi rentowego na etapie postępowania kontrolnego i na ich podstawie pozwany dokonał wyliczeń.

dowód: - zestawienie wypłat k. 592 akt sąd., k. 651 akt sąd., akta kontroli k.
4120, (...), 4060, (...), (...), (...),

- pismo (...) z 05.06.2013 r. k. 601-602

- zestawienie (...) k. 603-610

- dokumentacja wypłat i listy płac : k. 651

Pracodawca potrącał ze stawki pracowniczej, w okresie pracy w N., składkę urlopową w wysokości odpowiadającej aktualnym przepisom, wpłacaną do Kasy Urlopowej w (...).

Od wynagrodzeń wypłacanych pracownikom zatrudnionym na terenie N. – zainteresowanym – płatnik składek odprowadzał składkę do N. Kasy Urlopowej (...) na podstawie obowiązujących na terenie tego kraju przepisów prawa. Po zakończeniu każdego roku kalendarzowego N. Kasa Urlopowa przesyłała do każdego z pracowników formularz zawierający oświadczenie o niewykorzystaniu urlopu i na jego podstawie wypłacała pracownikom ekwiwalent za niewykorzystany urlop, „świadczenia urlopowe” w kwotach szczegółowo wymienionych w zaskarżonych decyzjach.

N. (...) po wypłaceniu zainteresowanym ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy przesłała płatnikowi składek informację o wypłaconych kwotach.

W dokumencie tym wykazano składki na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne oraz podatek.

dowód: akta osobowe zainteresowanych

akta organu rentowego , dokumenty „ A.

U. ” k. 4050-4128

- dokumentacja wypłat i listy płac : k. 651

Ekwiwalenty za urlop, wypłacony przez n. instytucję ( (...)) otrzymali:

- A. M. (1) – 17.01.2002 - w kwocie 994,96 euro/3.612,50 zł ( k. 4124 akt
kontroli)

- J. K. (1) – 17.01.2002 – w kwocie 366,80 euro/1331,78 zł i
12.01.2005 r. - 3266,74 euro/13.290,08 zł ( k. 4124, 4062, 4060 akt
kontroli)

- L. M. (1) – 14.05.2002 -w kwocie 875,46 euro/ 3.132,92 ( k. 4122 akt
kontroli)

- L. F. – 20.03.2002 – w kwocie 556,57 euro/2014,23 zł ( k. 4124
akt kontroli)

- M. T. – 22.08.2002 - w kwocie 2149,24 euro/8802,36 zł ( k. 4106 i
(...) akt kontroli)

- Z. Ś. – 14.05.2002 - w kwocie 484,56 euro/1734,05 zł ( k. 4118
akt kontroli)

Nie są to odszkodowania, bowiem w przypadku odszkodowań nie zostałyby wykazane w dokumencie (...) składki na ubezpieczenia w części finansowanej przez pracownika.

dowód: - zestawienie wypłat k. 592 akt sąd. , k. 651 akt sąd., akta kontroli k.
(...), 4060, (...), (...), (...),

- pismo (...) z 05.06.2013 r. k. (...)

- zestawienie (...) k. (...)

- listy płac (...) k. (...)

- dokumenty (...) k. 4050-
4128

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. przeprowadził u płatnika składek kontrolę, wszczętą na podstawie upoważnienia do przeprowadzenia kontroli z dnia 29.08.2005r., wzywając płatnika składek do przedłożenia m.in. ewidencji czasu pracy pobytu poszczególnych pracowników poza granicami kraju, umów o pracę, aneksów do tych umów. Wielokrotnie kontrolerzy organu rentowego wzywali płatnika składek do przedłożenia konkretnych dokumentów wraz z ich tłumaczeniem na język polski.
Pozwany organ rentowy pismem z dnia 07.10.2005r. wezwał wnioskodawcę do przedłożenia rachunków za poniesione koszty zakwaterowania pracowników – zainteresowanych w sprawie.

Płatnik składek w piśmie z dnia 07.11.2005r. nie zgodził się na sporządzenie imiennych wykazów wartości świadczeń w naturze za udostępnione lokale mieszkalne pracownikom delegowanym do N.. W kolejnym piśmie z dnia 28.11.2005r. płatnik składek ponownie nie zgodził się na sporządzenie żądanych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych dokumentów. Kontrolerzy Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. wskazali płatnikowi składek kolejny termin do przedłożenia dokumentów na dzień 03.01.2006r.

W toku kontroli Z. L. (1) przedłożył wykaz średnich kosztów poniesionych za zakwaterowanie pracowników zatrudnionych w N. w danym okresie (osobodoba).

W protokole przesłuchania z dnia 17.01.2006r. Z. L. (1) wyjaśnił, że firma nie płatnik składek nie prowadzi ewidencji zamieszkania przez poszczególnych pracowników w poszczególnych kwaterach, dlatego przedłożono hipotetyczne wyliczenia wartości świadczeń w naturze za udostępnione zainteresowanym pracownikom lokale za okres od 2001 do 2005r.

Regulamin z dnia 25.05.2000r. płatnik składek przedstawił na etapie postępowania odwoławczego.

dowód akta kontroli , w tym:
- upoważnienie nr 051-0950- (...) (k. 4 tom I)
- notatka służbowa (k. 161 tom I)
- pismo płatnika (k. 174 tom I akt ZUS)
- pro tokół przesłuchania Z. L. (k. 174-180)
- pismo ZUS kierowane do płatnika składek (k. 6)
- protokół z wydania dokumentów (k. 8)
- lista ubezpieczonych (k. 9-56 tom I akt ZUS)
- notatka służbowa kontrolera ZUS (k. 166 tom I)
- pismo do Prezesa Zarządu (k. 66 tom I)
- pismo ZUS z 07.10.2005 r. k. 651 akt sąd
- hipotetyczne wyliczenie wartości świadczeń k. 170-172 tom I akt ZUS oraz k. 651 akt sąd

Płatnik składek również na etapie postępowania odwoławczego przed Sądem nie przedłożył żadnych księgowych dowodów zapłaty za koszty noclegów, zestawienia tych kosztów wobec każdego z zainteresowanych pracowników. Podtrzymał stanowisko, że przedłożenie takiego zestawienia nie jest możliwe z uwagi na brak prowadzenia przez spółkę w tym zakresie jakiejkolwiek dokumentacji.

Na wezwanie Sądu, w piśmie z dnia 18.01.2014r. pełnomocnik wnioskodawcy wyjaśnił, że spółka nie prowadziła w spornym okresie czasu ewidencji ilości pracowników mieszkających na konkretnych budowach, nieruchomościach, hotelach, pokojach. Nie prowadzono również ewidencji czasu zamieszkania poszczególnych pracowników w poszczególnych miejscach na terenie N.. Pełnomocnik wyjaśnił, że „w trakcie kontroli płatnik nie przedstawił żadnych umów najmu, bo ich zwyczajnie nie podpisywał” (k. 695 akt). Płatnik składek nie przedłożył przy tym żadnych własnych wyliczeń, które podważyłyby zasadność decyzji organu rentowego w powyższym zakresie.

okoliczność niesporna i akta sądowe , nadto pismo odwołującego z
08.02.2017 r. (k. 954) .

Za sporne okresy płatnik składek do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenia zdrowotne oraz Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych od przychodów wypłaconych zainteresowanym nie uwzględnił przychodów uzyskanych ze stosunku pracy w wysokościach określonych w umowach o pracę i aneksach do umów o pracę. Płatnik składek do podstawy wymiaru składek przyjął kwotę prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej za dany rok kalendarzowy.

Ponadto płatnik składek od dodatków żywieniowych (zwanych dodatkami za rozłąkę) oraz wartości świadczeń w naturze (udostępnienie lokalu mieszkalnego, za który ponosi koszty najmu) udostępnionych zainteresowanym nie naliczył składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w myśl aneksów do umów o pracę.

Płatnik składek dla zainteresowanych A. M. (1), J. K. (1), L. M. (1), L. F., Z. Ś., M. T., nie przyjął do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych kwoty ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy, wypłacony przez N. Kasę Urlopową ( (...)).

Płatnik składek za pracę wykonaną w I. przez ubezpieczonych A. M. (1), L. M. (1), obliczył składki na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych od podstawy wymiaru nieodpowiadającej co najmniej przeciętnemu prognozowanemu miesięcznemu wynagrodzeniu w gospodarce narodowej na dany rok kalendarzowy.

Kwoty należnych składek z tytułu przychodów uzyskanych w spornym okresie przez zainteresowanych, stanowią:

- w przypadku T. J. – za miesiące 08.2004-11.2004 r., 02.2005-07.2005 r.: kwotę 6760,63 zł na ubezpieczenia społeczne, 1239,43 zł na ubezpieczenie zdrowotne, 444,91 zł na Fundusz Pracy, 27,25 zł na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, plus odsetki;

- w przypadku K. K. – za miesiąc 02.2003 r.: kwotę 819,06 zł na ubezpieczenia społeczne, 143,07 zł na ubezpieczenie zdrowotne, 53,90 zł na Fundusz Pracy, 3,30 zł na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, plus odsetki;

- w przypadku G. K. – za miesiące 11.2003-02.2004 r.: kwotę 2790,99 zł na ubezpieczenia społeczne, 493,90 zł na ubezpieczenie zdrowotne, 183,67 zł na Fundusz Pracy, 11,24 zł na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, plus odsetki;

- w przypadku M. L. – za miesiące 09.2004-07.2005 r.: kwotę 7552,87 zł na ubezpieczenia społeczne, 1387,46 zł na ubezpieczenie zdrowotne, 497,04 zł na Fundusz Pracy, 30,43 zł na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, plus odsetki;

- w przypadku J. M. (2) – za miesiąc 07.2005 r.: kwotę 1025,22 zł na ubezpieczenia społeczne, 190,28 zł na ubezpieczenie zdrowotne, 67,47 zł na Fundusz Pracy, 4,13 zł na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, plus odsetki;

- w przypadku L. M. (2) – za miesiące 06.2005-07.2005 r.: kwotę 1084,57 zł na ubezpieczenia społeczne, 201,30 zł na ubezpieczenie zdrowotne, 71,38 zł na Fundusz Pracy, 4,37 zł na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, plus odsetki;

- w przypadku K. Z. – za miesiące 05.2002 r., 08.2002 r., 11.2002-04.2003 r., 07.2003-12.2003 r., 04.2004-03.2005 r., 05.2005-07.2005 r.: kwotę 21233,18 zł na ubezpieczenia społeczne, 3795,86 zł na ubezpieczenie zdrowotne, 1400,51 zł na Fundusz Pracy, 80,43 zł na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, plus odsetki;

- w przypadku J. Z. – za miesiące 11.2001-12.2001 r. kwotę 645,55 zł na ubezpieczenia społeczne, 111,15 zł na ubezpieczenie zdrowotne, 43,23 zł na Fundusz Pracy, 1,41 zł na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, plus odsetki;

- w przypadku T. T. – za miesiące 04.2005-07.2005 r.: kwotę 3358,83 zł na ubezpieczenia społeczne, 623,39 zł na ubezpieczenie zdrowotne, 221,03 zł na Fundusz Pracy, 13,53 zł na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, plus odsetki;

- w przypadku K. S. (1) – za miesiące 04.2005-07.2005 r.: kwotę 3576,64 zł na ubezpieczenia społeczne, 663,80 zł na ubezpieczenie zdrowotne, 235,37 zł na Fundusz Pracy, 14,42 zł na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, plus odsetki;

- w przypadku R. S. – za miesiące 04.2005-05.2005 r.: kwotę 722,71 zł na ubezpieczenia społeczne, 134,13 zł na ubezpieczenie zdrowotne, 47,56 zł na Fundusz Pracy, 2,91 zł na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, plus odsetki;

- w przypadku W. S. – za miesiące 05.2004-06.2004 r.: kwotę 947,12 zł na ubezpieczenia społeczne, 170,61 zł na ubezpieczenie zdrowotne, 62,33 zł na Fundusz Pracy, 3,81 zł na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, plus odsetki;

- w przypadku J. M. (1) – za miesiące 11.2002-12.2003 r., 02.2004-10.2004 r., 03.2005-07.2005 r.: kwotę 17145,23 zł na ubezpieczenia społeczne, 3061,02 zł na ubezpieczenie zdrowotne, 1129,85 zł na Fundusz Pracy, 66,57 zł na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, plus odsetki;

- w przypadku B. G. – za miesiące 04.2001-05.2001 r., 10.2001-11.2001 r., 01.2002 r., 10.2002 r.: kwotę 4924,05 zł na ubezpieczenia społeczne, 847,82 zł na ubezpieczenie zdrowotne, 329,70 zł na Fundusz Pracy, 10,75 zł na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, plus odsetki;

- w przypadku L. F. – za miesiące 05.2001-06.2001 r., 03.2002 r.: kwotę 1450,59 zł na ubezpieczenia społeczne, 249,77 zł na ubezpieczenie zdrowotne, 97,13 zł na Fundusz Pracy, 3,17 zł na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, plus odsetki;

- w przypadku Z. Ś. – za miesiące 11.2001-12.2001 r., 05.2002-12.2002 r., 02.2003-05.2003 r., 07.2003-12.2003 r., 06.2004-07.2005 r.: kwotę 33193,38 zł na ubezpieczenia społeczne, 5915,81 zł na ubezpieczenie zdrowotne, 2190,22 zł na Fundusz Pracy, 124,35 zł na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, plus odsetki;

- w przypadku M. T. – za miesiące 01.2001-02.2001 r., 08.2001-10.2001 r., 12.2001-01.2002 r., 03.2002 r., 08.2002 r., 09.2004-12.2004 r., 04.2005-07.2005 r.: kwotę 15821,68 zł na ubezpieczenia społeczne, 2822,51 zł na ubezpieczenie zdrowotne, 1049,57 zł na Fundusz Pracy, 50,32 zł na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, plus odsetki;

Odnośnie A. M. (1), J. K. (1) i L. M. (3) pozwany w zaskarżonych decyzjach określił przypis składek w następujący sposób:

- w przypadku A. M. (1) – za miesiące 04.2001-05.2001 r., 08.2001 r., 01.2002 r., 04.2002 r., 08-2002-12.2002 r., 03.2003 r., 07.2003-09.2003 r., 11.2003 r., 06.2004 r.: 8454,82 zł na ubezpieczenia społeczne, 1463,51 zł na ubezpieczenie zdrowotne, 563,19 zł na Fundusz Pracy, 23,16 zł na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, plus odsetki;

- w przypadku J. K. (1) – za miesiące 07.2001 r., 01.2002 r., 08.2002-03.2003 r., 05.2003-06.2003 r., 08.2003-03.2004 r., 06.2004-09.2004 r., 01.2005 r.: 20456,64 zł na ubezpieczenia społeczne, 3640,06 zł na ubezpieczenie zdrowotne, 1351,67 zł na Fundusz Pracy, 73,65 zł na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, plus odsetki;

- w przypadku L. M. (1) – za miesiące 01.2001-02.2001 r., 05.2001-08.2001 r., 10.2001-11.2001 r., 03.2002-05.2002 r., 07.2002-07.2003 r., 02.2003 r., 06.2004 r.: 19173,86 zł na ubezpieczenia społeczne, 3318,10 zł na ubezpieczenie zdrowotne, 1277,27 zł na Fundusz Pracy, 52,39 zł na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, plus odsetki.

Następnie, w toku postępowania, pozwany wydał decyzje z dnia 12.07.2017 r., w których po ponownym przeliczeniu częściowo uwzględnił stanowisko płatnika składek i określił przypis składek na kwoty:

- w przypadku A. M. (1) – za miesiące 04.2001-05.2001 r., 08.2001 r., 01.2002 r., 04.2002 r., 08-2002-12.2002 r., 03.2003 r., 07.2003-09.2003 r., 11.2003 r., 06.2004 r.: (...),47,82 zł na ubezpieczenia społeczne, 1403,35 zł na ubezpieczenie zdrowotne, 539,80 zł na Fundusz Pracy, 22,40 zł na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, plus odsetki

- w przypadku J. K. (1) – za miesiące 07.2001 r., 01.2002 r., 08.2002-03.2003 r., 05.2003-06.2003 r., 08.2003-03.2004 r., 06.2004-09.2004 r., 01.2005 r.: 20.268,47 zł na ubezpieczenia społeczne, 3607,66 zł na ubezpieczenie zdrowotne, 1339,07 zł na Fundusz Pracy, 73,24 zł na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, plus odsetki;

- w przypadku L. M. (1) – za miesiące 01.2001-02.2001 r., 05.2001-08.2001 r., 10.2001-11.2001 r., 03.2002-05.2002 r., 07.2002-07.2003 r., 01.2004, 02.2004, 05.2004: 19578,77 zł na ubezpieczenia społeczne, 3.391,41 zł na ubezpieczenie zdrowotne, 1303,92 zł na Fundusz Pracy, 54,01 zł na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, plus odsetki (wyłączono miesiące 02.2003 i 06.2004).

dowód: - akta organu rentowego, w tym kursy walut i wyliczenie świadczeń w
naturze k. 168-172, dokumenty (...), k. 1916-2834 ,
dokumenty (...), k. 2836- 3814, listy płac, k. 3822-3852,
listy obecności, k. 3854-3862, stan zatrudnienia, k. 3864-4038,
zestawienia, k. 4040-4048, dokumenty „ A.
U. ”, k. 4050- 4128;

- zestawienie różnic w podstawie wymiaru składek k. 93a-93i akt sąd.
i notatka wyjaśniająca ZUS k. 93g-93m akt sąd.

- zestawienia dot. poszczególnych zainteresowanych k. 170 -211

akt sąd.

- wykaz y dotyczące roszczeń urlopowych k. 962 akt sąd.

- zestawienia organu rentowego k. 970 akt sąd.

- nowe decyzje z dnia 12.07.2017 r. dot. A. M. (1) k. 1025-1030,
dot. J. K. (1) k. 1021-1024, dot. L. M. (1)
k. 1014-1020

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Odwołania okazały się niezasadne.

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie była prawidłowość przypisu składek na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za poszczególne miesiące za zainteresowanych, w kwotach wymienionych w decyzjach, wraz z odsetkami. Rozstrzygnięcia zatem wymagało, czy pozwany prawidłowo ustalił wysokość przychodu pracowników - zainteresowanych w niniejszej sprawie - będącego podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 963 ze zm.), podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych wymienionych w art. 6 ust. 1 pkt 1 (pracowników) stanowi przychód, o którym mowa w art. 4 pkt 9 ustawy, co oznacza przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm.) za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Szczegółowe zasady ustalania podstawy wymiaru składek oraz wyłączenia z podstawy wymiaru składek niektórych rodzajów przychodów, na podstawie delegacji zawartej w art. 21 ustawy systemowej, określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Zgodnie z § 2 rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym w okresie objętym zaskarżonymi decyzjami, podstawy wymiaru składek nie stanowią następujące przychody:

- pkt 15: należności z tytułu podróży służbowych - do wysokości określonej w odrębnych przepisach, z zastrzeżeniem pkt 17, a od dnia 30.01.2004 r.: diety i inne należności z tytułu podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem pkt 17,

- pkt 16: część wynagrodzenia pracowników zatrudnionych za granicą w polskich zakładach pracy, z wyłączeniem osób wymienionych w art. 18 ust. 12 ustawy, odpowiadająca równowartości diety przysługującej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, za każdy dzień pobytu, z tym zastrzeżeniem, że tak ustalony miesięczny przychód tych osób stanowiący podstawę wymiaru składek nie może być niższy od kwoty przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy, a od dnia 30.01.2004 r.: część wynagrodzenia pracowników zatrudnionych za granicą w polskich zakładach pracy u polskich pracodawców, z wyłączeniem osób wymienionych w art. 18 ust. 12 ustawy, odpowiadająca - w wysokości równowartości diety przysługującej z tytułu podróży służbowej służbowych poza granicami kraju, za każdy dzień pobytu, z określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, z tym zastrzeżeniem, że tak ustalony miesięczny przychód tych osób stanowiący podstawę wymiaru składek nie może być niższy od kwoty przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy,

- pkt 18: należności przysługujące pracownikom z tytułu wykonywania pracy poza stałym miejscem pracy lub stałym miejscem zamieszkania: dodatki, ryczałty za rozłąkę oraz strawne - do wysokości, która z tego tytułu została zwolniona od podatku dochodowego od osób fizycznych, a od dnia 30.01.2004 r.: dodatek za rozłąkę wypłacany pracownikom czasowo przeniesionym oraz strawne – do wysokości diet z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

Zgodnie z art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 14.12.1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 29.12.1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy składki na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych ustala się od kwot stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe.

Z dokumentacji pracowniczej zainteresowanych wynika, że pomimo zawarcia pisemnych umów o pracę, w których wskazano miejscowość S. (gm. R.), jako miejsce pracy, zainteresowani delegowani byli do stałej pracy w N. na podstawie aneksów, w rzeczywistości określających miejsce ich pracy i warunki zatrudnienia. Wykonywanie pracy w N. potwierdzili zgodnie zainteresowani, zeznający w sprawie. Z umów i aneksów wynika, że stale pracowali oni w N.. To, że pracownicy delegowani byli do pracy na terenie N., potwierdził świadek Z. L. (1). Sąd stwierdził więc, że w przypadku umów o pracę, w których wskazano miejsce pracy w (...), i w przypadku umów o pracę, w których wskazano miejsce pracy w Suchej, ale do których zawarto aneks – praca w okresach delegacji była świadczona stale w N.. Świadczenie pracodawcy, choćby nazwane dietą z tytułu podróży służbowej, wypłacone pracownikowi nieodbywającemu takiej podróży (jak w niniejszej sprawie zainteresowanym zatrudnionym za granicą), nie jest tą należnością, o której mowa w § 2 pkt 15 rozporządzenia, tylko przychodem stanowiącym podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia w rozumieniu art. 18 ust. 1 ustawy systemowej.

Sąd Okręgowy podziela przy tym zapatrywania orzecznictwa, wyrażone m.in. w wyroku SN z dnia 18.11.2014 r. (II UK 559/13), w myśl których w § 2 ust. 1 pkt 15 rozporządzenia ujęte są diety i inne należności z tytułu podróży służbowej, natomiast w § 2 ust. 1 pkt 16 - ta część wynagrodzenia, która ma odpowiadać równowartości diety przysługującej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, za każdy dzień pobytu. Przyporządkowanie stanów faktycznych pod wskazane przepisy następuje nie tylko ze względu na miejsce wykonywania pracy, lecz przede wszystkim ze względu na rodzaj, czas trwania i charakter wykonywanych czynności. Tylko wtedy odliczenie z podstawy wymiaru składek dokonywane jest według § 2 ust. 1 pkt 15 rozporządzenia, gdy delegowanie pracownika ma cechy podróży służbowej, tzn. zjawiska wśród obowiązków pracownika niecodziennego, okazjonalnego, w ramach pracowniczych powinności niezwyczajnego i nietypowego, stanowiącego pewien wyłom w zwykłym świadczeniu pracy. Pracę w ramach delegacji (podróży służbowej) wyróżnia sporadyczność i przemijający czas trwania wysłania oraz wykonywanie konkretnie określonego zadania (por. wyroki Sądu Najwyższego z 03.12.2009 r., II PK 138/09, z 09.02.2010 r. I PK 57/09, z 03.04.2001 r., I PKN 765/00 i z 22.02.2008 r., I PK 208/07). Ze względu na przedmiot podroży służbowej istotne jest to, że pracownik ma wykonać czynności pracownicze wyznaczone do zrealizowania w poleceniu pracodawcy, które nie powinny należeć do zwykłych, umówionych czynności pracowniczych (por. uchwałę siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 19.112008 r., II PZP 11/08, uchwały Sądu Najwyższego z 18.03.1998 r., III ZP 20/97, z 15.08.1980 r., I PZP 23/80 oraz z dnia 04.03.2009 r., II PK 210/08, z 04.07.1978 r., I PR 45/78, z 16.09.2009 r., I UK 105/09, z 20.02.2007r., II PK 165/06). Wykonywanie podróży służbowej wyróżnia się wśród czynności pracowniczych także ze względu na to, że podstawą odbycia podróży służbowej jest polecenie wykonania konkretnego zadania (polecenie służbowe). O wysłaniu w podróż służbową decyduje polecenie służbowe udania się poza określone w umowie o pracę miejsce wykonywania pracy (por. art. 29 § 1 pkt 2 k.p.). W wyroku z 08.11. 2012 r. (II UK 87/12) Sąd Najwyższy stwierdził, że o podróży służbowej można mówić jedynie w wypadku delegowania narzuconego pracownikowi, wobec czego zawarcie porozumienia co do wykonywania określonej pracy w ramach delegowania prowadzi do okresowej zmiany ustalonego w umowie miejsca pracy.

Skoro stałe miejsce pracy zainteresowanych znajdowało się za granicą i tam też świadczyli oni stale pracę, to tym samym instytucja podróży służbowej nie miała zastosowania. Samo określenie w umowach o pracę zainteresowanych, że miejscem wykonywania pracy jest miejscowość S., miało tylko teoretyczny charakter i zostało zaktualizowane przez aneksy delegujące pracowników na teren N. czy I..

Przede wszystkim podkreślenia wymaga, że zgodnie z art. 398 ²⁰ kpc Sąd, któremu sprawa została przekazana, związany jest wykładnią prawa dokonaną w tej sprawie przez Sąd Najwyższy. Nie można oprzeć skargi kasacyjnej od orzeczenia wydanego po ponownym rozpoznaniu sprawy na podstawach sprzecznych z wykładnią prawa dokonaną w tej sprawie przez Sąd Najwyższy.

Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wydanego na skutek skargi kasacyjnej w niniejszej sprawie, w wyroku z dnia 12.09.2012 r. wskazał, że w ustalonym stanie faktycznym zastosowanie do ustalenia podstawy wymiaru składek co do wszystkich zainteresowanych pracowników ma przepis § 2 pkt 16 cytowanego rozporządzenia. Podniósł, że skoro w niniejszej sprawie charakter zatrudnienia zainteresowanych pracujących na terenie N. i I. należy zakwalifikować niewątpliwie jako zatrudnienie za granicą u polskiego pracodawcy, a nie podróż służbową, to w związku z tym ocenę prawną należy odnieść do takiej właśnie sytuacji faktycznej.

Jednocześnie Sąd Najwyższy zwrócił uwagę, że skoro pracownik zatrudniony za granicą u polskiego pracodawcy (jak w niniejszej sprawie) nie odbywa podróży służbowej, wobec tego nie przysługują mu należności z tym związane. Jego sytuacja faktyczna wykazuje podobieństwo do przebywania w takiej podróży ( pracę świadczy bowiem poza miejscem swego zamieszkania i w oddaleniu od rodziny, co generuje wyższe niż zwykle wydatki na utrzymanie). Biorąc to pod uwagę, ustawodawca zadecydował się zastosować w tym przypadku ulgę w opłacaniu składek na ubezpieczenia społeczne, zbliżoną do ulgi uzyskiwanej przez pracownika przebywającego w podróży służbowej, poprzez wyłączenie z podstawy ich wymiaru części wynagrodzenia stanowiącej równowartość diety.
Świadczenia z tytułu podróży służbowej nie przysługują pracownikom zatrudnionym za granicą u polskich pracodawców, ponieważ nie przebywają oni w podróży służbowej, natomiast ich brak, gdy chodzi o ulgę w opłacaniu składek na ubezpieczenia społeczne, rekompensuje odliczenie od podstawy wymiaru składek przychodu stanowiącego część wynagrodzenia pracowników, odpowiadającego równowartości diety z tytułu podróży służbowej przysługującej poza granicami kraju, za każdy dzień pobytu.
Sąd Najwyższy podkreślił, że świadczenie pracodawcy, choćby nazwane dietą z tytułu podróży służbowej, wypłacone pracownikowi nieodbywającemu takiej podróży (jak w niniejszej sprawie zainteresowanym zatrudnionym za granicą), nie jest tą należnością, o której mowa w § 2 pkt 15 rozporządzenia , tylko przychodem stanowiącym podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia w rozumieniu art. 18 ust. 1 ustawy systemowej.
Powyższym stanowiskiem Sąd Okręgowy jest związany.

W tym stanie rzeczy na obecnym etapie postępowania, poza sporem pozostaje to, że zainteresowani byli pracownikami zatrudnionymi za granicą u polskiego pracodawcy, nie odbywali zaś podróży służbowych - przy czym dotyczy to zarówno pracowników pracujących w N., jak i w I. . Kwestia ta została bowiem ostatecznie przesądzona powołanym wyżej wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 12.09.2012 r. II UK 45/12.

W świetle powyższego, aktualne próby podważania tej oceny przez odwołującego uznać należy za bezprzedmiotowe.

Podobnie było z tzw. dodatkiem za rozłąkę.

Również i w tym zakresie Sąd Okręgowy był związany wskazaniami Sądu Najwyższego, wyrażonymi w niniejszej sprawie, że dodatek zwany w pozwanej Spółce dodatkiem za rozłąkę nie jest przychodem ze stosunku pracy, o którym mowa w § 2 pkt 18 rozporządzenia ponieważ, zgodnie z jego treścią - podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne nie stanowi dodatek za rozłąkę wypłacany pracownikowi czasowo przeniesionemu oraz strawne - do wysokości diety z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju. Ulga w postaci odliczenia od przychodu należności wypłacanych tytułem dodatku rozłąkowego przysługuje zatem wyłącznie pracownikom czasowo przeniesionym, którzy uzyskują tego rodzaju świadczenia. Sąd Najwyższy w niniejszej sprawie podkreślił, że zainteresowani nie byli czasowo przeniesieni, lecz zatrudnieni za granicą u polskiego pracodawcy, wobec czego nie mieścili się w zakresie podmiotowym wskazanego wyżej przepisu, a w konsekwencji brak było podstaw do stwierdzenia, ze nie stanowią one podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne.

Odnosząc się do świadczeń w postaci zakwaterowania zainteresowanych pracowników za granicą, należy również przyjąć zważenia Sądu Najwyższego.

Na obecnym etapie sprawy przesądzone także zostało bowiem , że prawidłowo organ rentowy zakwalifikował koszty zakwaterowania pracowników za granicą jako przychód podlegający oskładkowaniu. W tym zakresie wytyczne Sądu Najwyższego obejmowały jedynie zagadnienia dotyczące ciężaru wykazania okoliczności faktycznych związanych z wysokością tych świadczeń.

Pomiędzy stronami nie był sporny fakt, że spółka zapewniała pracownikom lokale mieszkalne, których koszty najmu ponosiła. Koszty te określały faktury wystawiane przez właścicieli lokali. Od tego składnika odwołująca nie naliczała i nie odprowadzała składek na ubezpieczenie społeczne, ubezpieczenie zdrowotne i na Fundusz Pracy.

Taka forma zapewnienia zakwaterowania nie odpowiada definicji ryczałtu za nocleg według obowiązujących przepisów i jest to w istocie świadczenie w naturze. Zatem zgodnie z art. 12 ustawy o p.d.o.o.f. jest przychodem pracownika ze stosunku pracy i stanowi podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne.

Sąd podziela stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku z dnia 01.03.2017 r. (II BU 5/16), iż "wszelkie przysporzenia w postaci nieodpłatnego lub częściowo odpłatnego udostępnienia lokali pracownikom przez pracodawcę stanowią przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) oraz podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne (art. 18 ust. 1 ustawy z systemowej), zatem nawet postanowienie regulaminowe o niewielkiej odpłatności za usługę zakwaterowania w celu stworzenia pozoru jej zakupu po cenach niższych niż detaliczne mogło być uznane za sprzeczne z intencją ustawodawcy" (por. też uchwała SN z dnia 10.12.2015 r. III UZP 14/15).

W świetle powyższego, pokrywanych przez spółkę kosztów zakwaterowania pracowników wykonujących czynności służbowe poza granicami kraju, w którym siedzibę ma pracodawca, nie można uznać za należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową, co podkreślił Sąd Najwyższy w przedmiotowej sprawie, wskazując w uzasadnieniu swojego wyroku, że "zakwaterowanie pracownika za granicą na koszt pracodawcy stanowi niewątpliwie świadczenie w naturze, którego wartość pieniężna jest przychodem danego pracownika ze stosunku pracy uwzględnianym w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne"

Skoro z powołanego już art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że jeśli kosztów zakwaterowania pracowników nie można uznać za diety i inne należności z tytułu podróży służbowej, to stanowią one świadczenia pracownika w naturze, a zatem są jego przychodem, to zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych podstawą wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne jest przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osiągnięty u pracodawcy z tytułu pozostawania w stosunku pracy i pracodawca winien odprowadzić od tego przychodu składki na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne i Fundusz Pracy (podobne stanowisko zajął Sąd Apelacyjny w Poznaniu (sygn. akt III AUa 754/06).

Zgodnie przy tym z art. 46 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, obowiązek obliczania, potrącania z dochodów ubezpieczonych, rozliczania oraz opłacania należnych składek za każdy miesiąc kalendarzowy, według zasad wynikających z przepisów ustawy, spoczywa na płatniku składek. W myśl art. 4 ust.2a ustawy systemowej, w stosunku do pracowników płatnikiem składek jest pracodawca.

Do tej kwestii odniósł się już Sąd Najwyższy w niniejszej sprawie podnosząc, że w okolicznościach niniejszej sprawy " powinnością odwołującej się spółki było zatem obliczenie, potrącenie, rozliczenie i opłacenie składek należnych od wszystkich przychodów zainteresowanych, w tym od wartości udzielonych im świadczeń w naturze w postaci kosztów zakwaterowania za granicą. Nieuprawnione są zatem twierdzenia spółki wynikające z jej pism procesowych czy z zeznań świadka Z. L. (1), że spółka nie prowadziła ewidencji , gdyż nie miała takiego obowiązku (pismo procesowe z 30.08.2010 r., zeznania Z. L.). Wręcz przeciwnie, taki obowiązek dla pracodawcy wynika wprost ze wskazanych wyżej przepisów prawa, a jego niedopełnienie nie może działać na korzyść odwołującej spółki w tym sensie, że zostanie zwolniona obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia pracowników od kwoty wartości pieniężnej tych świadczeń w naturze. Skoro z twierdzeń samej spółki wynika, że brak możliwości ustalenia kosztów zakwaterowania poszczególnych pracowników w okresach miesięcznych wynika z braku po jej stronie dokumentacji umożliwiającej zindywidualizowanie tej wartości, to nie ma podstaw do wyciągania z tego negatywnych skutków procesowych dla organu rentowego."

Z analizy akt sprawy, w tym akt kontroli, w szczególności notatki ZUS z 10.07.2009 r. i pisma ZUS do płatnika składek z 22.12.2006 r.) wynika, że płatnik składek przedłożył kontrolującym wykaz średnich kosztów poniesionych za zakwaterowanie pracownika w danym okresie w N. wyjaśniając, że ustalenia tego dokonał na podstawie umów o wynajem lokali.

W tym miejscu wskazać trzeba, że w toku kontroli pozwany kilkakrotnie wzywał płatnika składek do przedłożenia rachunków za poniesione koszty zakwaterowania pracowników oraz zestawienia zaksięgowanych w/w kosztów. Prawidłowe wykonanie w/w obowiązku nie było możliwe bez prowadzenia dokumentacji odnoszącej się do ewidencji kosztów ponoszonych przez pracodawcę z tego tytułu wobec każdego pracownika w rozliczeniu miesięcznym.

Odwołujący przedłożył jedynie hipotetyczny wykaz uśrednionych kosztów poniesionych za zakwaterowanie pracownika w danym okresie. Było to weryfikowane w porównaniu z danymi na podstawie przedłożonych faktur, według zasady: kwota z faktury podzielona przez dni kalendarzowe i podzielona na ilość miejsc w danej kwaterze i w taki sposób ustalono kwotę osobodoby, która odpowiadała kwocie wykazanej w dokumencie sporządzonym przez płatnika składek (vide: wezwanie z dnia 07.10.2005 r., 17.10.2005 r., 19.11.2005r., 13.01.2016 r. oraz wyliczenie kosztów noclegu). Ponieważ przedłożone faktury były niekompletne, płatnik składek został zobowiązany do sporządzenia wyliczenia kosztów, co uczynił (k. 100 akt kontroli).

Inaczej mówiąc, pozwany prawidłowo przeliczył podstawę wymiaru składek w taki sposób, że do wyliczenia przyjął kwoty przychodów ubezpieczonych wykazane w dokumentach przedstawionych do kontroli przez płatnika składek (kserokopie imiennych zestawień przychodów pracowników delegowanych w N. za okres od stycznia 2001 r. do lipca 2005 r. oraz sporządzone przez płatnika składek zestawienie średnich kosztów zakwaterowania - tzw. „osobodoba”), co następnie pomniejszono o część stanowiącą równowartość diet za każdy dzień pobytu i tak ustaloną podstawę wymiaru składek przeliczono według obowiązującego kursu walut: kwota przychodu minus równowartość diet za każdy dzień pobytu równa się ustalona podstawa wymiaru razy kurs walut. Wzięto przy tym pod uwagę, że tak ustalona podstawa wymiaru składek nie może być niższa od kwoty przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej na dany rok kalendarzowy.

Reasumując, ponieważ spółka z powodu niedopełnienia ciążącego na niej obowiązku nie przedstawiła organowi rentowemu wykazów odzwierciedlających wartość świadczeń udzielonych faktycznie poszczególnym pracownikom, jedyną podstawą umożliwiającą organowi rentowemu wyliczenie należności składkowych z tego tytułu było tzw. hipotetyczne wyliczenie wartości tych świadczeń przedstawione przez Spółkę. Tak też wskazał Sąd Najwyższy w uzasadnieniu swojego wyroku, podkreślając dodatkowo, że takie hipotetyczne wyliczenie należy przyjąć " niezależnie od tego, że jak podnosiła odwołująca hipotetyczne wyliczenie nie ma nic wspólnego z rzeczywistymi kosztami poniesionymi przez spółkę ".

W tym stanie rzeczy, kwestionując wykazy przedstawione przez organ rentowy, to odwołująca winna była wykazać, że faktycznie poniesione przez nią koszty były różne od wykazanych przez ZUS, także w tym zakresie, że nie odpowiadają one uśrednionym kwotom wynikającym z faktur będących w posiadaniu płatnika, a dotyczącym należności za wynajem kwater.

Podkreślenia zatem wymaga, że brak stosownej ewidencji obciąża odwołującą Spółkę, a nie organ rentowy (por. art. 232 zd. pierwsze k.p.c.) i to ona winna wykazać, że faktyczne koszty zakwaterowania pracowników były inne od wykazanych przez pozwany organ rentowy.

Do zamknięcia rozprawy (art. 217 k.p.c.) płatnik składek nie przedłożył żadnych nowych dowodów w postaci dokumentów, które podważałyby zasadność wydanych w sprawie decyzji, wobec któregokolwiek z zainteresowanych w sprawie pracowników. W tym miejscu należało również stwierdzić, że odwoływanie się przez apelującą do zarządzenia z 25.05.2000 roku jest bezprzedmiotowe. W ocenie Sadu dokument ten nie istniał w okresie prowadzenia kontroli u płatnika składek, a został sporządzony w okresie późniejszym wyłącznie na potrzeby prowadzonego procesu. Gdyby bowiem faktycznie istniał, to logicznym jest, że wobec wielokrotnych wezwań co do wskazania i wyliczenia kosztów noclegu, przedłożenia całości takiej dokumentacji, zostałby przez spółkę przedłożony. Tymczasem płatnik składek wskazywał, że nie posiada żadnych dokumentów pozwalających na dokładnej obliczenia tych kosztów, oraz, że nie prowadził związanej z tym ewidencji.
Wobec treści wytycznych Sądu Najwyższego w tym zakresie oraz związanych z nimi wytycznych Sądu Apelacyjnego, w toku ponownego rozpoznania sprawy odwołująca spółka została wezwana do wykazania, że faktycznie poniesione przez odwołującego koszty zakwaterowania zainteresowanych były inne niż przyjęte to zostało przez organ rentowy na podstawie hipotetycznego wyliczenia spółki, w tym do przedłożenia zestawienia faktycznie poniesionych przez płatnika kosztów zakwaterowania zainteresowanych, przedłożenia dokumentacji księgowej dotyczącej opłat uiszczonych przez płatnika w związku z w/w kosztami w odniesieniu do każdego z zainteresowanych – pod rygorem pominięcia dowodu (k. 921).
Wnioskodawca w odpowiedzi na w/w zobowiązanie nie przedłożył żadnych nowych dokumentów, wskazując ponownie, że nie jest to możliwe bowiem spółka nie prowadziła jakiejkolwiek dokumentacji z tym związanej (k. 954).
Do podstawy wymiaru składek wliczono koszty zakwaterowania według stawki wyliczonej przez płatnika. Prawidłowość postępowania ZUS potwierdził Sąd Najwyższy w niniejszej sprawie (II UK 45/12).

Chybione są przy tym twierdzenia odwołującego, jakoby spółka nie miała obowiązku prowadzenia takiej dokumentacji. W tym zakresie Sąd Okręgowy również związany jest stanowiskiem Sądu Najwyższego, które zostało przedstawione już wyżej (str. 47 i 48 uzasadnienia) i nie ma potrzeby jego ponownego cytowania.

Mając to wszystko na uwadze, stwierdzić należy, iż stanowisko pozwanego ustalające obowiązek przyjęcia do podstawy wymiaru składki wartości otrzymanego przez zainteresowanych świadczenia w postaci poniesionych przez płatnika kosztów zakwaterowania jest zgodne z obowiązującymi w tym zakresie przepisami, a także przedłożonymi dowodami przez płatnika składek.

Natomiast nieprzesądzoną, sporną kwestią pozostawał charakter świadczeń wypłaconych zainteresowanym w sprawie pracownikom przez n. kasę urlopową - czy wypłacone pracownikom ekwiwalenty za urlop stanowią podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

W niniejszej sprawie decyzje w tym zakresie wydane przez organ rentowy faktycznie dotyczą tylko kilku osób: A. M. (1), J. K. (1), L. M. (1), L. F., M. T., Z. Ś..

Odwołujący powoływał się na to, że świadczenia urlopowe wypłacane przez n. kasę urlopową (...) są niejednorodne. Mogą mieć postać ekwiwalentu bądź odszkodowania. Zdaniem odwołującego to drugie, nie podlegające składkowaniu, otrzymywali zainteresowani.
Zgodnie z § 14 pkt 1 i 2 układu zbiorowego pracy o postępowaniu kas socjalnych w budownictwie ( (...)) z 20.12.1999 r., (...) na wniosek pracownika wypłaca ekwiwalent za urlop oraz płaci pracodawcy zatrzymaną część udziału wynagrodzenia pracownika, przeznaczoną na składkę na systemy zabezpieczenia socjalnego i odprowadza podatek od wynagrodzenia. Zgodnie z § 14 pkt 3 (...) poświadcza pracodawcy i pracownikowi wysokość ekwiwalentu za urlop, jak również część udziału pracownika wypłacaną pracodawcy i odprowadzony podatek od wynagrodzenia.
Jak wskazał Sąd Najwyższy rozpoznając skargę kasacyjną w niniejszej sprawie - ekwiwalent za urlop jest przychodem pracownika, stanowiącym podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne (por. art. 18 ust. 1 w zw. z art. 4 pkt 9 ustawy systemowej i art. 12 ust. 1 ustawy o p.d.o.f.), niezależnie od faktu, że w tym konkretnym przypadku wypłacany jest nie przez pracodawcę a przez inny podmiot, skoro taka podstawę stanowią wszelkie wypłaty dokonywane z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, nawet bez względu na źródło finansowania tych wypłat, a przedmiotowe świadczenie finansowane jest ze składek pracodawców przeznaczonych na wypłatę tych świadczeń. Ponieważ ekwiwalent przysługuje za niewykorzystany urlop wypoczynkowy (art. 171 k.p.), to takie same znaczenie przypisać należy odszkodowaniu za utracone roszczenia urlopowe, jeśli przysługuje ono z niemieckiej kasy urlopowej z tytułu niewykorzystania urlopu wypoczynkowego w naturze. O tym, że są to świadczenia równoważne i jednocześnie zamienne świadczy także treść art. 172 ¹ k.p., stosownie do którego jeżeli pracodawca na podstawie odrębnych przepisów jest obowiązany objąć pracownika ubezpieczeniem gwarantującym mu otrzymanie świadczenia pieniężnego za czas urlopu, pracownikowi nie przysługuje wynagrodzenie przewidziane w art. 172 k.p. lub ekwiwalent pieniężny, o którym mowa w art. 171 k.p.

W kwestii wypłacanych zainteresowanym pracownikom przez n. kasę urlopową ekwiwalentów za urlop, również Sąd Apelacyjny w Poznaniu uchylając poprzedni wyrok i przekazując sprawę do ponownego rozpoznania stwierdził, że ekwiwalent za urlop jest przychodem pracownika, stanowiącym podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne ( art. 18 ust. 1 w związku z art. 4 pkt 9 ustawy systemowej i art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), niezależnie czy jest wypłacany przez pracodawcę czy przez inny podmiot, bez względu na źródło finansowania tych wypłat.
Bezspornym jest, że przedsiębiorca kraju, z którego nastąpiło oddelegowanie do pracy na terenie N., zobowiązany jest do udziału w n. postępowaniu urlopowym. Pracodawcy zabezpieczają prawa urlopowe pracowników, opłacając składki do kasy urlopowej. Ekwiwalent za niewykorzystany przez pracownika urlop jest wypłacany bezpośrednio pracownikowi bądź przekazywany pracodawcy w celu wypłaty byłym pracownikom. Ekwiwalent jest wypłacany po potrąceniu składki w części pracowniczej na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe, którą przekazuje się polskiemu pracodawcy w celu przekazania jej do Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne w celu przekazania jej na Fundusz Ubezpieczenia Zdrowotnego.

N. Kasa Urlopowa po wypłaceniu zainteresowanym ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy przesłała płatnikowi na piśmie informację o jego kwocie. Płatnik składek powinien posiadać zatem niezbędną dokumentację do ustalenia podstawy wymiaru składek, a także dysponował składką w części pracowniczej na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne.
Zauważyć trzeba, że to kiedy oraz w jakich konkretnie kwotach zostały wypłacone te świadczenia wynika z przedłożonych w niniejszej sprawie dokumentów, w tym między innymi dokumentów w postaci list płac dotyczących poszczególnych ubezpieczanych, na których wprost wskazano kwotę i tytuł, zestawień wypłat (m.in. k. 592, 651 oraz w aktach kontroli, w szczególności (...)).
Z przedłożonych dokumentów wynika, że organ rentowy uwzględnił w podstawie wymiaru składek kwotę ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy według dokumentów przedstawionych przez płatnika składek - informacji uzyskanych z N.Kasy Urlopowej ( (...)), którą płatnik składek otrzymał z (...) na piśmie. Dokumenty, które płatnik składek przedłożył pozwanemu stanowią dowód i znajdują się w aktach kontroli (m.in. k. 4040-4128). Słusznie podnosiła strona pozwana, że o charakterze tych świadczeń, poza tym, że wskazywane były one jako ekwiwalenty za urlop, przesądza również i to, że w przypadku odszkodowań nie zostałyby wykazane w dokumencie (...) składki na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne.
W tym stanie rzeczy, jak trafnie zważył pozwany, nie znajduje uzasadnienia twierdzenie płatnika, by byłyby to odszkodowania wypłacone przez N. Kasę Urlopową i aby świadczenie to nie stanowiłoby podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia. W takim bowiem wypadku N. Kasa Urlopowa nie wykazałaby dokumencie (A. U. - zestawienie roszczeń do urlopu), składek na ubezpieczenia w części finansowanej przez ubezpieczonego.
Mając to wszystko na uwadze uznać należało, że "świadczenia urlopowe" wypłacone pracownikom zostały w zaskarżonych decyzjach słusznie ujęte w podstawie wymiaru składek.

W dalszej kolejności, odnosząc się do zarzutów odwołującej, która kwestionowała również wysokość poszczególnych świadczeń, uznanych przez ZUS za wchodzące do podstawy wymiaru składek, stwierdzić należy, że z całokształtu materiału dowodowego w postaci dokumentacji płacowej zgromadzonej w aktach organu rentowego i zeznań pracowników spółki wynika, iż zaskarżone decyzje także w tym zakresie są prawidłowe.

W ocenie Sądu Okręgowego, mając na uwadze przedstawione wyżej rozważania i przede wszystkim stanowisko Sądu Najwyższego, którym sąd orzekający jest związany, strona pozwana prawidłowo przyjęła, że przychód uzyskany przez zainteresowanych (przy czym do przychodu tego należy wliczyć również świadczenia w naturze - koszty zakwaterowania, dodatki rozłąkowe, ekwiwalent z (...)) podlega oskładkowaniu - po pomniejszeniu o część odpowiadającą równowartości diet za każdy dzień pobytu, zgodnie z § 2 pkt 16 rozporządzenia.
„Skoro bowiem z § 2 ust. 1 pkt 16 in principio rozporządzenia wynika, że podstawy wymiaru składek nie stanowi przychód stanowiący część wynagrodzenia pracowników zatrudnionych za granicą u polskich pracodawców, odpowiadający równowartości diety przysługującej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, za każdy dzień pobytu, to znaczy, że o taką kwotę podlega obniżeniu podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne” (tak też SN w wyroku z dnia 18.11.2014 r. II UK 559/13).
Podstawa wymiaru składek pracowników zatrudnionych w N. jak i w I. wyliczona została przy uwzględnieniu przepisu art. 18 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz § 1 i § 2 pkt 16 cytowanego na wstępie rozporządzenia, co jest zgodne ze stanowiskiem Sądu Najwyższego.

Chybione są twierdzenia płatnika składek co do tego by nie było wiadomym jaki był przypis składek z poszczególnych tytułów i jakie były podstawy ich naliczenia.

Organ pozwany sporządził wykazy odzwierciedlające szczegółowo jakie przychody i za jakie okresy przyjęte zostały do podstawy wymiaru składek. Co więcej, przy obecnym ponownym rozpoznaniu sprawy, strona pozwana ponownie na polecenie Sądu Okręgowego sporządziła zestawienia, które w sposób czytelny określają wliczone do podstawy wymiaru składek wypłacane pracownikom świadczenia. Zestawienia znajdują potwierdzenie w przedłożonych przez pracodawcę listach płac, deklaracjach podatkowych i wyliczeniach kosztów zakwaterowania. W zestawieniach tych wskazano również z czego konkretnie wynikają przyjęte przez pozwanego kwoty – z podaniem na wykazie odnośnie każdego z zainteresowanych poszczególnych kart akt kontroli (pismo pozwanego k. 966-969, zestawienia z podaniem kart akt kontroli k. 970).
Zobowiązanie to zostało wykonane prawidłowo i nie budzi zastrzeżeń Sądu. Fakt, że strona odwołująca się z nim nie zgadza, (w szczególności co do zasady, która już przecież została przesądzona), nie oznacza, że jest ono wadliwe.

Do podstawy wymiaru składek wliczono, dla wszystkich pracowników oddelegowanych do pracy za granicę, wykazane na listach płac wypłaty pieniężne, a ponadto w stosunku do oddelegowanych do N. wartość świadczeń w naturze w postaci zapewnienia zakwaterowania, świadczenie nazwane rozłąkowym oraz ekwiwalenty za urlop z (...). Natomiast do przychodu uzyskiwanego przez pracowników oddelegowanych do I. a tym samym do podstawy wymiaru składek nie wliczano dodatków rozłąkowych bo i pracodawca takich nie wypłacał. W szczegółowych zestawieniach pozwany wskazał należności z rozbiciem miedzy innymi na:

- miesiące (kolumna 2),

- przychód w walucie obcej (wynagrodzenie wraz z dodatkiem
wyżywieniowym) - kolumna 4,

- ilość dni pobytu za granicą (kolumna 5),

- średni koszt za mieszkania (osobodoba)- kolumna 6,

- ekwiwalent za urlop ( (...)) - jeżeli taki był wypłacony - kolumna 7,

- łączna kwota przychodu wraz z noclegami (kolumna 8,16),

- ilość diet za każdy dzień pobytu za granicą (kolumna 9)

- kwota diety w walucie obcej - kolumna 10,

- przychód po pomniejszeniu o część stanowiącą równowartość diet za każdy
dzień pobytu (kolumna 11)

- kurs walut (kolumna 12),

- ustalona w toku kontroli podstawa wymiaru składek (kolumna 13)

- deklarowaną przez płatnika podstawę wymiaru (kolumna 14)

- różnice w podstawie wymiaru składek na rzecz ZUS (kolumna 15) od której
wyliczono składki wskazane w zaskarżonych decyzjach.

Wyliczenia w tym zakresie zostały szczegółowo przedstawione przez organ rentowy, wraz z podaniem konkretnych kart akt, na których wskazano kwoty przychodu w odniesieniu do każdego z ubezpieczonych (k. 970). Pozwany wskazał, że podstawa wymiaru składek (kolumna 13) obliczona została w następujący sposób: kolumna 13= 4+(5x6)+7 = 8-(9x10)+10] x12

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że te dane - dotyczące kwot przychodów, które stanowiły podstawę wliczeń dokonanych przez pozwanego - zostały przedstawione przez płatnika składek (w kolumnach od 2-12), natomiast dane wskazane w kolumnie 14 - przyjęto z Kompleksowego Systemu Informatycznego ZUS. Chybione jest zatem obecne kwestionowanie ich przez odwołującego.

Z przedłożonych dokumentów oraz wyjaśnień pozwanego wynika, że:

- w kolumnie 4 wpisano przychód pracownika wskazany w deklaracji podatkowej w danym miesiącu i potwierdzony jego podpisem.

- w kolumnie 5 podano liczbę dni pobytu, wynikającą z list obecności, dokumentu „stan zatrudnienia” sporządzonego przez płatnika, dokumentu przedstawiającego sposób interpretacji zestawień.

- dane w kolumnie 6 oparto na średnich kosztach mieszkania, przyjętych wg wyliczeń płatnika składek zawartych w dokumencie zawierającym hipotetyczne wyliczenie wartości świadczeń w naturze

- w kolumnie 7 ekwiwalent z (...) wynika z dokumentów A. Z. und M. berucksichtigt.

Kwotę ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy obliczono według przedstawionych przez płatnika składek dokumentów – informacji uzyskanych zN. Kasy Urlopowej.

I tak przychód z uzyskany przez pracowników wynika z przedłożonych do akt kontroli lis płac (tom VII i IX akt kontroli). Na listach płac uwidoczniony jest dodatek za rozłąkę (wg organu rentowego dodatek żywieniowy). Z kolei wartość świadczeń w postaci sfinansowania przez odwołującego kosztów noclegów przyjęta została na podstawie wykazu przedłożonego przez płatnika składek, a zasadność przyjęcia tych kosztów na podstawie w wykazu została oceniona już we wcześniejszej części rozważań.

Organ dokonał ponownego sprawdzenia zasadności uwzględnienia w podstawie wymiaru składek kwot wskazanych w decyzjach i podtrzymał stanowisko (za wyjątkiem wykazów dot. A. M., L. M. i J. K., o czym poniżej) w zakresie prawidłowości danych zwartych w zestawieniach z 21.09.2009 r. („uzupełnienie materiału dotyczącego poszczególnych osób zainteresowanych”).
Przypisów składek w kwotach określonych w decyzjach dokonano od kwot nieujętych przez płatnika w składanych raportach imiennych (...). Kwoty te wyliczono na podstawie analizy dokumentów przedłożonych przez płatnika w toku kontroli prowadzonej przez ZUS a w szczególności w zakresie:

- wynagrodzenia na podstawie deklaracji podatkowych (...) za każdy miesiąc objęty poszczególnymi decyzjami,

- ilości dni pobytu niezbędną do ustalenia diet - na podstawie sporządzonych przez płatnika dokumentów nazwanych (...) oraz dokumentów sporządzonych przez płatnika nazwanych „Stan zatrudnienia” również za każdy miesiąc,

- wartości świadczenia w naturze w postaci pokrywanych przez płatnika kosztów zakwaterowania pracowników oddelegowanych do pracy za granicą Polski – na postawie wyliczenia kosztu zakwaterowania w każdym miesiącu dokonanego przez płatnika składek, po dokonaniu weryfikacji przedłożonych do kontroli faktur

- świadczeń wypłaconych z (...) kwoty wprost przyjęte z dokumentów przedłożonych przez płatnika „zestawienie roszczeń urlopu za dany rok” i dokumentów (...). „Z. und M. (...)” dotyczących poszczególnych pracowników

Z analizy tych zestawień wynika, że kwoty przypisu składki określone w zaskarżonych decyzjach wyliczono w następujący sposób:

a) obliczono przychód w danym miesiącu poprzez zsumowanie wykazanego w deklaracjach podatkowych (...) kwoty przychodu oraz świadczenia w naturze – zakwaterowania oraz świadczenie z (...);

b) następnie od tak ustalonej kwoty przychodu odjęto równowartość diet za każdy dzień pobytu za granicą;

c) tak ustaloną kwotę przychodu (podstawę wymiaru składki) porównano z kwotą deklarowaną przez płatnika w raporcie miesięcznym ZUS (...),

d) kwotę stanowiącą podstawę obliczenia składki określonej w danej decyzji stanowi różnica pomiędzy prawidłową podstawą wymiaru składki obliczoną w punkcie b i podstawą wymiaru składki deklarowaną przez płatnika w ZUS (...)

e) składkę określoną w decyzjach wyliczono od kwoty opisanej w punkcie d, kwotę składki na poszczególne ubezpieczenia łącznie i w rozbiciu na poszczególne miesiące obrazują tabele zamieszczone w uzasadnieniach decyzji.

Jak podnosił w toku sprawy pozwany (k. 719 akt sąd.), decyzje zostały wydane na podstawie dokumentów płacowych składanych przez płatnika w imieniu zainteresowanych. Na listach płac pracownicy potwierdzali wysokość konkretnego wynagrodzenia.

Organ rentowy ma prawo przyjmować dane i informacje wynikające wprost z dokumentacji przedkładanej przez płatnika.

Sąd nie znalazł podstaw, by zakwestionować zestawienia organu rentowego. Organ rentowy konsekwentnie podtrzymywał i wykazywał trafność swojego stanowiska i swoich wyliczeń.

Jeszcze bardziej szczegółowo organ rentowy odniósł się do wyliczeń w piśmie z dnia 30.09.2016 r. (k. 908-910).

Słusznie przy tym pozwany wskazywał, że umowy o pracę są częścią dokumentów zgromadzonych w toku kontroli lecz nie mają istotnego znaczenia dla kwot przyjętych w decyzjach. Decydujące znacznie mają dokumenty potwierdzające osiągnięcie przez pracownika przychodu. W decyzjach nie powoływano wszystkich umów dotyczących pracownika, lecz te które obowiązywały w okresie objętym decyzjami.

Właściwą podstawę wymiaru składki obliczono poprzez zsumowanie przychodu obejmującego wynagrodzenie, świadczenie w naturze oraz świadczenie z (...). Przy przeliczeniu kwot wypłaconych w euro stosowano kurs euro wg średniego kursu walut obcych z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu, ogłaszanego przez NBP.
Za chybione uznać należało zarzuty odwołującego w zakresie przyjętego średniego kursu walut. Kursy walut przyjęto według średniego kursu ogłaszanego przez NBP. Odwołujący przedłożył organowi zestawienie kursów walut obowiązujące w poszczególnych latach i miesiącach (k. 90, 168-170 akt kontroli). Podkreślenia tez wymaga, że płatnik składek na wcześniejszym (długoletnim) etapie postępowania nie kwestionował przyjętego przez pozwanego kursu walut.
Sąd podziela stanowisko wyrażone przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 18.11.2014 r. (II UK 559/13), iż „przychód z tytułu wynagrodzenia za pracę - zgodnie z ogólnymi zasadami określonymi w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym - powstaje z chwilą jego otrzymania lub postawienia do dyspozycji. Płatnik składek jest obowiązany według zasad wynikających z przepisów ustawy obliczać, potrącać z dochodów ubezpieczonych, rozliczać oraz opłacać należne składki za każdy miesiąc kalendarzowy (por. art. 46 ust. 1 ustawy systemowej). Podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracowników jest więc faktycznie wypłacone im w danym miesiącu kalendarzowym wynagrodzenie (por. uchwałę składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 10.09.2009 r. I UZP 5/09, por. też wyrok SN z 10.08.2010 r. I UK 61/10).

Ponownie w tym miejscu wskazać trzeba, że organ rentowy jako uprawniony na podstawie zapisów ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych do dokonywania kontroli wykonywania zadań i obowiązków w zakresie ubezpieczeń społecznych przez płatników składek, ma prawo żądać od płatników wszelkich informacji odnośnie do prawidłowości i rzetelności obliczania, potrącania i opłacania składek. W takiej sytuacji, gdy płatnik składek z powodu niedopełnienia ciążącego na nim obowiązku nie przedstawił organowi rentowemu wykazów odzwierciedlających wartość świadczeń udzielonych faktycznie poszczególnym pracownikom, jedyną podstawą umożliwiającą organowi rentowemu wyliczenie należności składkowych z tego tytułu było tzw. hipotetyczne wyliczenie wartości tych świadczeń. Brak stosownej ewidencji czy dokumentacji obciąża w takiej sytuacji spółkę, a nie organ rentowy.

Odwołujący nie zdołał skutecznie zakwestionować sposobu wyliczeń, przyjętego przez organ rentowy, ani danych, na których pozwany się oparł. Przy tym nie dość, że nie zaoferował dowodów na poparcie swych twierdzeń to niesłusznie usiłował ciężar w tym zakresie przerzucić na pozwanego.
Należy podkreślić, iż zakres postępowania dowodowego wyznacza potrzeba procesowa, którą stanowi wyjaśnienie faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie. Ta ogólna reguła określa zakres postępowania, w tym także czas jego trwania oraz dobór środków dowodowych. Powyższe stanowi o konieczności prawidłowego według przepisów prawa dotyczących postępowania dowodowego przed Sądem powszechnym ustalenia stanu faktycznego. To płatnik składek, kwestionując prawidłowość wydanych decyzji, miał obowiązek wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodził skutki prawne (art. 6 k.c.).
Przenosząc powyższą regułę na grunt niniejszego postępowania należało przyjąć, że to płatnik składek zaprzeczając twierdzeniom organu rentowego, który na podstawie przeprowadzonego postępowania kontrolnego i przedłożonych przez płatnika dokumentów, dokonał określonych ustaleń, winien w postępowaniu przed Sądem podważyć trafność poczynionych w ten sposób ustaleń. Kwestionując ustalenia dotyczące obowiązku ubezpieczeń społecznych, jak ma to miejsce w przedmiotowej sprawie, płatnik składek nie może ograniczać się jedynie do polemiki z tymi ustaleniami, do składania wniosków, lecz wskazywać na okoliczności i fakty znajdujące oparcie w materiale dowodowym, z których możliwym byłoby wyprowadzenie wniosków i twierdzeń zgodnych z jego stanowiskiem reprezentowanym w odwołaniach od decyzji dotyczących zainteresowanych.
Zdaniem Sądu, płatnik składek nie udowodnił, że ustalenia organu rentowego były wadliwe, a zaskarżone decyzje są niezasadne.

Autentyczność dokumentacji zgromadzonej w aktach organu rentowego i aktach sądowych nie była kwestionowana przez żadną ze stron, przy czym Sąd ocenił jej wiarygodność zgodnie z rozkładem ciężaru dowodu w sposób opisany powyżej. Posiłkowo Sąd oparł się na zeznaniach świadków K. S. (2) – specjalisty ds. kadr i płac, która przygotowywała druki delegacji i rozliczała delegacje, miała ogólną wiedzę odnośnie zasad delegowania zatrudnionych pracowników, A. W. – która prowadziła w Spółce rozliczenia księgowe płac i Z. L. (1) – zastępcy prezesa Spółki od 2000 r., który zajmował się rozliczaniem budów prowadzonych przez Spółkę na terenie N., włączając w to kwestie formalne związane z pobytem pracowników na delegacji. Jednakże Sąd, z opisanych powyżej względów, nie podzielił oceny świadka co do charakteru poszczególnych świadczeń wypłacanych przez płatnika na rzecz zainteresowanych. Tak samo jak nie podzielił oceny C. K., którego zeznania w zasadzie nie wniosły żadnych istotnych faktów do sprawy (k. 345 akt sąd.). Zeznania zainteresowanych były natomiast zgodne i logiczne, a ponadto znajdowały potwierdzenie w ich aktach osobowych. Nie zostały zakwestionowane przez żadną ze stron. Sposób obliczania wynagrodzenia i otrzymywane dodatki wynikają tak z zeznań zainteresowanych, jak i z dokumentacji w aktach organu rentowego, umów o pracę i aneksów. Zeznania zainteresowanych różniły się nieznacznie, np. J. Z. zeznał, że nie otrzymał świadczenia „rozłąkowego”, R. S. stwierdził, że nic o tym świadczeniu nie wie, jednakże były to nieliczne odstępstwa od zgodnych zeznań wszystkich zainteresowanych, a ponadto zasady wynagradzania potwierdzone zostały w dokumentacji płacowej, omówionej już powyżej.

W swoich odwołaniach płatnik zarzucił także naruszenie przepisów postępowania administracyjnego. Sąd zauważa jednak, że w niniejszej sprawie nie może badać prawidłowości decyzji organu rentowego w świetle przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego. W postępowaniu z zakresu ubezpieczeń społecznych Sąd zajmuje się naruszeniem prawa materialnego, a czyni to stosując przepisy k.p.c. Jeśli chodzi o uchybienia organu rentowego w zakresie postępowania administracyjnego, to są one istotne jedynie wtedy, gdy z powodu wad zaskarżona decyzja nie stanowi aktu administracyjnego. Tu nie ma miejsca taka sytuacja, ponieważ decyzje posiadają wszelkie elementy tego aktu administracyjnego wymienione w art. 107 § 1 k.p.a. (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28.05.2002 r., II UKN 356/01 oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14.01.2010 r., I UK 252/09).

W ocenie Sądu wszystkie niezbędne kwestie zostały wyjaśnione w sposób wystarczający dla wydania rozstrzygnięcia.

Jednocześnie wskazać trzeba, że na skutek dokładnego sprawdzenia poszczególnych danych przyjętych przez pozwanego do wyliczenia podstawy wymiaru składek oraz należnych składek, organ rentowy w dniu 12.07.2017 r. wydał nowe decyzje w odniesieniu do trzech zainteresowanych: A. M. (1), J. K. (1) oraz L. M. (1) (k. 1014-1030). W przypadku zainteresowanych A. M. (1) i J. K. (1) były to decyzje, w których nie zmieniono przyjętego pierwotnie okresu, natomiast zmieniły się kwoty przypisanych składek - określone zostały one w niższych niż pierwotnie kwotach. W związku z tym przyjąć należało, że w części - ponad te niższe kwoty wskazane w nowej decyzji z dnia 12.07.2017 r. zaskarżone decyzje zostały zmienione na korzyść płatnika składek (tj. żądanie płatnika składek zostało częściowo uwzględnione).

W konsekwencji postępowanie w tej części należało umorzyć, na podstawie art. 477 ¹³ § 1 kpc, o czym orzeczono w punkcie I i III sentencji wyroku. Zgodnie z tym przepisem zmiana przez organ rentowy zaskarżonej decyzji przed rozstrzygnięciem sprawy przez sąd - przez wydanie decyzji lub orzeczenia uwzględniającego w całości lub w części żądanie strony - powoduje umorzenie postępowania w całości lub w części. Poza tym zmiana lub wykonanie decyzji lub orzeczenia nie ma wpływu na bieg sprawy.

W odniesieniu zaś do zainteresowanego L. M. (1), wymiar składek nową decyzją z dnia 12.07.2017 r. został określony w wyższej wysokości niż kwoty w zaskarżonej decyzji, w nowej decyzji wskazano też dodatkowo osobno miesiące 01/2004, 02/2004, 05/2004. Jednakże, z porównania okresów wskazanych w zaskarżonej decyzji z dnia 06.03.2007 r. z okresami wskazanymi w decyzji z dnia 12.0.2017 r. wynika, że w drugiej z nich nie ujęto już osobno wyszczególnionego w pierwszej decyzji miesiąca 02/2003 oraz 06/2004. Z powyższego wynika, że na skutek twierdzeń pozwanego nową decyzją uwzględniono częściowo żądanie odwołania w tym zakresie. Z tych przyczyn postępowanie w zakresie tych miesięcy, zgodnie z powołanym wyżej przepisem, podlegało umorzeniu, o czym orzeczono w punkcie V wyroku.

Mając wszystko powyższe na względzie, w pozostałym zakresie, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., odwołana podlegały oddaleniu, o czym orzeczono jak w punkcie II, IV i VI i VII wyroku.

O kosztach postępowania (pkt VIII) rozstrzygnięto na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. Na wysokość kosztów zastępstwa procesowego złożyły się następujące kwoty:

- 2400 zł (120 zł x 20) tytułem kosztów postępowania kasacyjnego, na podstawie § 12 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (t.j. Dz.U. z 2002 r. Nr 163 poz. 1349 ze zm.)

- 2700 zł (135 zł x 20) tytułem kosztów postępowania apelacyjnego, na podstawie § 12 ust. 1 pkt 2 w zw. z § 11 ust. 2 ww. rozporządzenia;

- 3600 zł (180 zł x 20) tytułem kosztów postępowania przed Sądem Okręgowym, na podstawie § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 1804).

Ponieważ częściowe umorzenie postępowań w zakresie odwołań od trzech decyzji, dotyczyło bardzo nieznacznej ich części, w ocenie Sądu, mając przy tym na uwadze niewielką wysokość stawki wynagrodzenia pełnomocnika obliczanej w odniesieniu do pojedynczego odwołania (co przy proporcjonujmy jej obniżeniu skutkowałoby minimalna korektą), jak i charakter niniejszej sprawy a przede wszystkim to, że strona odwołująca jest stroną przegrywającą proces co do zasady skutkującej wydaniem zaskarżonych decyzji, stosunkowe rozdzielanie kosztów procesu, w ocenie Sądu, nie było zasadne. Zgodnie z art. 100 kpc Sąd może włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania.

Na koniec nadmienić można, że w identycznej sprawie, również z odwołania tego samego płatnika składek, z tym, że dotyczącej innych pracowników, zapadło już prawomocne rozstrzygnięcie - sprawa została zakończona wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 07.12.2016 r. ((...) Wyrokiem tym oddalono apelacje płatnika składek od wyroku Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia 10.03.2015 r. (...) (oddalającego wszystkie odwołania).

(del) SSR Małgorzata Kulik

(...)

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)