Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 listopada 2018 roku

Sąd Okręgowy w Toruniu - IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Danuta Domańska

Protokolant st. sekr. sądowy Anna Ryłow

przy udziale (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w T.

po rozpoznaniu w dniu 07 listopada 2018 roku w Toruniu

sprawy P. K. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w T.

o ustalenie istnienia ubezpieczeń społecznych

na skutek odwołania P. K. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w T.

z dnia 28 lutego 2017 roku nr (...)

Oddala odwołanie.

/-/SSO Danuta Domańska

Sygn. akt IV U 410/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28 lutego 2017 r. nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. – powołując się na art. 83 ust. 1 pkt 1, art. 68 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 963, z późn. zm.) oraz art. 83 § 1 k.c. w zw. z art. 300 k.p. - stwierdził, że P. K. (1) jako pracownik u płatnika składek (...) Sp. z o.o. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od 3 grudnia 2008 r.

W uzasadnieniu powyższej decyzji organ rentowy wskazał, że dokumentem zgłoszeniowym z dnia 21 listopada 2016 r. płatnik składek (...) Sp. z o.o. zgłosił P. K. (1) jako pracownika do obowiązkowych ubezpieczeń: emerytalnego, rentowych, chorobowego i wypadkowego od dnia 3 grudnia 2008 r. W dniach 21 listopada 2016 r. i 22 listopada 2016 r. płatnik składek przekazał za wyżej wymienionego imienne raporty rozliczeniowe z podstawami wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne za grudzień 2008 r. w wysokości 1.018,76 zł, za okres od stycznia 2009 r. do grudnia 2009 r. po 1.276,00 zł, za okres od stycznia 2010 r. do grudnia 2010 r. po 1.317,00 zł, za okres od stycznia 2011 r. do grudnia 2011 r. po 1.386,00 zł i za okres od stycznia 2012 r. do grudnia 2012 r. po 1.500 zł.

Ubezpieczony przekazał do ZUS: umowę o pracę z dnia 3 grudnia 2008 r. zawartą z płatnikiem składek (...) Sp. z o.o. na czas nieokreślony na stanowisku dyrektor handlowy w pełnym wymiarze czasu pracy, za wynagrodzeniem w wysokości najniższej krajowej wraz z możliwością uzyskania premii, pismo w przedmiocie rozwiązania umowy o pracę za porozumieniem stron z dnia 30 grudnia 2012 r. oraz świadectwo pracy z dnia 31 grudnia 2012 r. stwierdzające, że P. K. (1) był zatrudniony u płatnika składek w pełnym wymiarze czasu pracy w okresie od 3 grudnia 2008 r. do 31 grudnia 2012 r. na stanowisku dyrektora ds. handlowych.

Zapisy na koncie płatnika składek oraz ubezpieczonego, przedłożone dokumenty, jak również dokumenty ubezpieczeniowe przekazane przez płatnika składek z 8-letnim opóźnieniem były podstawą do wszczęcia postępowania na okoliczność ustalenia zasadności zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych P. K. (1) jako pracownika u płatnika składek (...) Sp. z o.o.

Organ rentowy wskazał, że zgodnie z danymi zawartymi w Krajowym Rejestrze Sądowym (...) sp. z o.o. figuruje w rejestrze od 31 października 2006 r. Z danych tam zamieszczonych wynika, iż P. K. (1) był wspólnikiem i prezesem zarządu ww. spółki.

Z informacji przekazanej przez Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w T. wynika, że w systemie informatycznym organu podatkowego nie zarejestrowano informacji PIT-11 za lata 2008-2012, złożonych przez płatnika składek (...) Sp. z o.o. Organ podatkowy nie posiada również informacji, za jakie miesiące w latach 2008-2012 oraz od wysokości jakiego przychodu (dochodu) ww. płatnik rozliczał należne zaliczki za P. K. (1). Strony postępowania nie przekazały w tym zakresie żadnych dokumentów ani wyjaśnień.

W ocenie ZUS całokształt zebranego materiału dał podstawy do stwierdzenia, że zgłoszenie P. K. (1) do ubezpieczeń społecznych od dnia 3 grudnia 2008 r. było czynnością dokonaną w celu uzyskania przez niego tytułu do ubezpieczeń, a tym samym zwolnienia z obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej. Dane zapisane na koncie spółki wskazują, że przez okres zatrudniania pracowników spółka przekazywała do ZUS dokumenty rozliczeniowe. Wątpliwym jest, aby osoba, która sporządzała deklaracje rozliczeniowe do ZUS oraz dokonywała wypłat wynagrodzeń za okres ponad 4 lat pominęła jednego z pracowników – P. K. (1), jeśli faktycznie figurowałby on na listach płac. Jeśli płatnik składek dokonałby wypłaty wynagrodzenia ubezpieczonemu, to podobnie jak za pozostałych ubezpieczonych, naliczyłby od tego wynagrodzenia składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne oraz potrącił zaliczki na podatek dochodowy. Kwoty te nie zostały wykazane w deklaracjach rozliczeniowych przekazanych do ZUS i US w latach 2008-2012, gdyż w rzeczywistości nie były one należne z uwagi na to, że P. K. (1) nie świadczył na rzecz spółki pracy jako pracownik.

W świetle zgromadzonego w postępowaniu materiału dowodowego ZUS nie dał wiary przedłożonym dokumentom uznając, że brak jest podstaw do przyjęcia, że stosunek pracy pomiędzy P. K. (1) a płatnikiem (...) sp. z o.o. był faktycznie realizowany. Zdaniem Zakładu dowody w postaci umowy o pracę i świadectwa pracy zostały stworzone wyłącznie dla pozoru zatrudnienia, a rzeczywistym celem zawarcia przedmiotowej umowy nie była wola realizowania przez ubezpieczonego obowiązków pracowniczych, ale skonstruowanie okoliczności faktycznych świadczących o pozorowaniu stosunku pracy. Tym samym umowę taką uważa się za zawartą dla pozoru, a zgodnie z art. 83 § 1 k.c. w zw. z art. 300 k.p., za nieważną.

Organ rentowy zwrócił również uwagę, że P. K. (1)prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. Decyzją z dnia 16 października 2012 r. znak: (...)ZUS stwierdził m.in., że P. K. (1) z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej od dnia 1 stycznia 2009 r. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym: emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu. P. K. (1) nie wniósł odwołania od powyższej decyzji. Wobec tego zgłoszenie do ubezpieczeń jako pracownika u płatnika składek (...) sp. z o.o. mogło mieć również na celu zwolnienie z obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł ubezpieczony P. K. (1) za pośrednictwem profesjonalnego pełnomocnika, zarzucając:

1. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, a polegający na niewłaściwym przyjęciu, iż w okresie od 3 grudnia 2008 r. do 30 grudnia 2012 r. ubezpieczony nie był zatrudniony na podstawie umowy o pracę w (...) Sp. z o.o. i z tego tytułu podlegał obowiązkowemu ubezpieczeniu i zgłoszeniu do tegoż ubezpieczenia przez (...) Sp. z o.o.;

2. naruszenie przepisów prawa a mianowicie art. 8 ust. 1 w zw. z art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 11 ust. 1, art. 12 ust. 1 oraz art. 13 pkt 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych poprzez ich niezastosowanie w sytuacji, gdy ubezpieczony był zatrudniony na umowę o pracę w okresie od 3 grudnia 2008 r. do 30 grudnia 2012 r., a więc powinien podlegać obowiązkowi ubezpieczenia na podstawie wykonywanej umowy o pracę.

Wobec tego ubezpieczony wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości, ewentualnie o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania organowi ZUS Oddział w T., ze wskazaniem koniecznego do przeprowadzenia postępowania dowodowego w sprawie.

W uzasadnieniu odwołania zostało wskazane, że organ rentowy wydając zaskarżoną decyzję błędnie ustalił stan faktyczny. Niewłaściwie przyjął, iż w okresie od 3 grudnia 2008 r. do 30 grudnia 2012 r. ubezpieczony nie był zatrudniony na podstawie umowy o pracę w (...) Sp. z o.o. i z tego tytułu podlegał obowiązkowemu ubezpieczeniu oraz zgłoszeniu do tegoż ubezpieczenia przez (...) Sp. z o.o. P. K. (1) był w tym okresie zatrudniony na podstawie umowy o pracę i wykonywał powierzone mu obowiązki. Na potwierdzenie wyżej wskazanych okoliczności koniecznym jest przesłuchanie zawnioskowanych świadków oraz przesłuchanie samego ubezpieczonego.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie i podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie.

W piśmie procesowym z dnia 4stycznia 2018 r. pełnomocnik ubezpieczonego wskazał wartość przedmiotu sporu na kwotę 66.766,76 zł tj. jako sumę zarobków ubezpieczonego za okres objęty sporem ( vide: - pismo procesowe – k. 74 akt sądowych).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

(...) Sp. z o.o. widnieje w Krajowym Rejestrze Sądowym od 31 października 2006 r. Jako adres siedziby spółki w KRS wskazano ul. (...) w T.. Poprzednio siedziba mieściła się również przy ul. (...) w T. tj. w miejscu zamieszkania ubezpieczonego. Przedmiot działalności spółki został szeroko zakreślony – zajmuje się m.in. produkcją wyrobów drewnianych i robotami okołobudowlanymi. Aktualnie wspólnikiem spółki i prezesem zarządu jest O. S. na podstawie uchwały Zgromadzenia Wspólników z 1 grudnia 2012 r. i postanowienia Sądu Rejonowego w Toruniu z 11 października 2013 roku.

Dowód: - odpisy z KRS – k. 34-38 i 50-53v akt sądowych,

- informacja z Wydziału Gospodarczego SR w Toruniu – k. 121 akt sądowych,

- pismo ZUS – k. 48 alt sądowych,

- deklaracja ZUS ZPA – k. 49 akt sądowych,

- zeznania świadka M. S. na rozprawie w dniu 18.12.2017 r. – protokół elektroniczny od 00:11:20 do 00:26:58,

- przesłuchanie ubezpieczonego na rozprawie w dniu 18.12.2017 r. – protokół elektroniczny od 00:43:28 do 01:07:57.

Pierwotnie P. K. (1) został wpisany jako prezes zarządu spółki do rejestru handlowego (...)na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 28 kwietnia 2000 r. w związku z podjęciem uchwały przez Zgromadzenia Wspólników z 19 kwietnia 2000 r. i był wtedy jedynym udziałowcem.

Następnie postanowieniem Sądu z dnia 31 października 2006 r. został wpisany do KRS jako prezes zarządu i udziałowiec spółki. Postanowieniem z dnia 15 lutego 2011 r. został wykreślony jako prezes zarządu na podstawie uchwały Zgromadzenia Wspólników z dnia 20 grudnia 2010 r., a postanowieniem Sądu Rejonowego w Toruniu dnia 11 października 2013 r. wykreślono go jako udziałowca spółki, w związku z zawarciem umowy sprzedaży udziałów w dniu 31 października 2012 r.

Dowód: - informacja z Wydziału Gospodarczego KRS SR w Toruniu – k. 99 akt sądowych,

- przesłuchanie ubezpieczonego na rozprawie w dniu 18.12.2017 r. – protokół elektroniczny od 00:43:28 do 01:07:57.

( vide: - pismo procesowe pełnomocnika ubezpieczonego – k. 102 akt sądowych)

P. K. (1) jednocześnie prowadził działalność gospodarczą.

Okoliczność bezsporna.

Obsługą kadrową i księgową spółki od 2012 r. zajmował się D. K. prowadzący działalność gospodarczą w tym zakresie pod firmą (...). Umowa została wypowiedziana przed D. K. w 2014/2015 r.

W trakcie trwania powyższej umowy spółka nie przedstawiała D. K. dokumentacji świadczącej o zatrudnieniu P. K. (1). Dokumentacja pracownicza osób wcześniej zatrudnionych przez spółkę została przejęta od spółki przez D. K., a nadto prowadził on taką dokumentację od podstaw w związku z zatrudnieniem nowych pracowników w trakcie współpracy.

Dowód: - zeznania świadka D. K. na rozprawie w dniu 4.06.2018 r. – protokół elektroniczny od 00:04:14 do 00:41:36.

W okresie od lutego 2008 r. do kwietnia 2014 r. M. S. był zatrudniony w spółce w oparciu o umowę o pracę na czas nieokreślony na stanowisku kierownika lakierni, która mieściła się przy ul. (...) i była czynna w godzinach od 8:00 do 16:00. Nadto w 2011 r. objął funkcję prezesa spółki, którą sprawował do czerwca 2012 r. P. K. (1) w hierarchii spółki był strukturalnie nad M. S., który miał styczność z ubezpieczonym w okresie swojego zatrudnienia i podlegał mu, rozliczając się z nim z wykonanej pracy.

P. K. (1) przyjeżdżał do lakierni i rozmawiał z M. S. przede wszystkim o klientach oraz ich obsłudze, a także o wyposażeniu i dostawach. Zajmował się też reklamacjami, przetargami oraz kontaktem z klientami. M. S. nie potrafił jednak odróżnić, czy powyższe czynności wiązały się ze sprawowaną funkcją prezesa spółki czy też z zatrudnieniem w charakterze dyrektora ds. handlu, a także nie potrafił wskazać, czy P. K. (1) otrzymywał wynagrodzenie za pracę i w jakiej wysokości ani kto sprawował nad nim nadzór, jak również w jakich godzinach pracował.

Dowód: - zeznania świadka M. S. na rozprawie w dniu 18.12.2017 r. – protokół elektroniczny od 00:11:20 do 00:26:58,

- przesłuchanie ubezpieczonego na rozprawie w dniu 18.12.2017 r. – protokół elektroniczny od 00:43:28 do 01:07:57.

D. B. był wspólnikiem w spółce (...) Sp. z o.o., nigdy nie był zatrudniony na podstawie umowy o pracę. Posiadał udziały również w kilku innych firmach. P. K. (1) kontaktował się z nim w sprawie obrotów osiąganych przez lakiernię. D. B. nie potrafił wyjaśnić, w jakim okresie ubezpieczony miał być zatrudniony w spółce, kto był jego przełożonym ani jakie osiągał wynagrodzenie. Wskazał, że czas pracy na stanowisku dyrektora handlowego był nienormowany.

Dowód: - zeznania świadka D. B. na rozprawie w dniu 18.12.2017 r. – protokół elektroniczny od 00:26:58 do 00:42:28

W toku postępowania administracyjnego ubezpieczony przedłożył organowi rentowemu dokumentację pracowniczą tj.:

- umowę o pracę z dnia 3 grudnia 2008 r. zawartą przez ubezpieczonego z (...) Sp. z o.o., reprezentowaną przez W. S., na stanowisko dyrektora handlowego w pełnym wymiarze czasu pracy bez ograniczeń czasowych na czas nieokreślony, przy czym zaoferowane wynagrodzenie wynosiło najniższą krajową z możliwością uzyskania premii,

- świadectwo pracy wystawione w dniu 31 grudnia 2012 r., w którym stwierdzono, że P. K. (1) był zatrudniony w (...) Sp. z o.o. w okresie od 3 grudnia do 31 grudnia 2012 r. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku dyrektora ds. handlowych, przy czym na dokumencie tym znalazły się podpisy P. K. (1) z datą 31 grudnia 2012 r. oraz prezesa zarządu spółki P. K. (2).

Dowód: - akta ZUS (brak numeracji stron),

- zeznania świadka D. K. na rozprawie w dniu 4.06.2018 r. – protokół elektroniczny od 00:04:14 do 00:41:36.

W toku postępowania sądowego zostały przedłożone również deklaracje PIT-11 za lata 2008-2012 dotyczące ubezpieczonego.

W PIT-11 za okres od 3 grudnia 2008 r. do 31 grudnia 2008 r. wykazano przychód ze stosunku pracy w wysokości 1018,76 zł.

W PIT-11 za okres od 1 stycznia 2009 r. do 31 grudnia 2009 r. wskazany został przychód ze stosunku pracy na kwotę 15.312 zł.

W PIT-11 obejmującym okres od 1 stycznia 2010 r. do 31 grudnia 2010 r. wykazano przychód ze stosunku pracy w kwocie 15.804 zł.

W PIT-11 za 2011 r. wskazany został przychód ze stosunku pracy wynoszący 16.632zł.

W PIT-11 za 2012 r. wskazano przychód ze stosunku pracy w wysokości 18.000 zł.

Powyższe deklaracje zostały sporządzone przez D. K. na podstawie list płac przedstawionych przez spółkę. Na rzeczonych dokumentach nie znajduje się żadna adnotacja Urzędu Skarbowego o ich przyjęciu. Nie zostały one przekazane do Urzędu Skarbowego przez D. K..

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w T. w piśmie z dnia 19 czerwca 2018 r. poinformował, iż w systemie informatycznym nie zarejestrowano informacji PIT-11 za lata 2008-2012 wystawionych przez (...) Sp. z o.o.

Dowód: - deklaracje PIT-11 – k. 75-79 akt sądowych,

- pismo US – k. 120 akt sądowych,

- listy płac – k. 135-183 akt sądowych,

- zeznania świadka D. K. na rozprawie w dniu 4.06.2018 r. – protokół elektroniczny od 00:04:14 do 00:41:36.

W dniach 21 listopada 2016 r. i 22 listopada 2016 r. płatnik składek przekazał za P. K. (1) imienne miesięczne raporty rozliczeniowe z podstawami wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne za grudzień 2008 r. w wysokości 1.018,76 zł, za okres od stycznia 2009 r. do grudnia 2009 r. po 1.276,00 zł, za okres od stycznia 2010 r. do grudnia 2010 r. po 1.317,00 zł, za okres od stycznia 2011 r. do grudnia 2011 r. po 1.386,00 zł i za okres od stycznia 2012 r. do grudnia 2012 r. po 1.500 zł.

Korekty zostały sporządzone przez D. K. na podstawie dokumentacji przedłożonej przez spółkę w 2016r. tj. umowy o pracę i listy płac.

Dowód: - deklaracje i imienne raporty rozliczeniowe – akta ZUS,

- zeznania świadka D. K. na rozprawie w dniu 4.06.2018 r. – protokół elektroniczny od 00:04:14 do 00:41:36.

Decyzją z dnia 16 października 2012 r. ZUS Oddział w T. stwierdził, że od 1 stycznia 2009 r. P. K. (1) podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej. Decyzja nie została zaskarżona.

Okoliczności bezsporne.

W dniu 15 grudnia 2016 r. pełnomocnik ubezpieczonego wystąpił do ZUS z wnioskiem o wznowienie postępowania w celu uchylenia ostatecznej decyzji ZUS z 16 października 2012 r. o ustalenie okresu podlegania ubezpieczeniom.

Dowód: - wniosek – akta ZUS.

Zawiadomieniami z dnia 11 stycznia 2017 r. ubezpieczony oraz płatnik składek zostali poinformowani o wszczęciu postępowania celem weryfikacji dokonanego zgłoszenia P. K. (1) do ubezpieczeń od 3 grudnia 2008 r. jako pracownika (...) Sp. z o.o.

Dowód: - zawiadomienia – akta ZUS.

Zaskarżoną decyzją z dnia 28 lutego 2017 r. (...)ZUS Oddział w T. stwierdził, że P. K. (1) jako pracownik u płatnika składek (...) Sp. z o.o. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od 3 grudnia 2008 r.

Dowód: - zaskarżona decyzja – akta ZUS.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powyższe ustalenia faktyczne zostały poczynione na podstawie okoliczności bezspornych, dokumentów znajdujących się w aktach sądowych i w aktach ubezpieczeniowych oraz w oparciu o zeznania świadków: M. S., D. B. i D. K. oraz częściowo na podstawie przesłuchania ubezpieczonego P. K. (1) w charakterze strony.

Sąd uznał powyższe dokumenty za wiarygodne jedynie częściowo. I tak Sąd nie przyznał im waloru wiarygodności w części, w której miały one potwierdzać rzeczywiste zatrudnienie P. K. (1). Sąd odmówił waloru wiarygodności przedłożonej w toku postępowania administracyjnego umowie o pracę z dnia 3 grudnia 2008 r., zawartej przez ubezpieczonego z (...) Sp. z o.o., reprezentowaną przez W. S., na mocy której ubezpieczony miał zostać zatrudniony na stanowisku dyrektora handlowego w pełnym wymiarze czasu pracy - bez ograniczeń czasowych - na czas nieokreślony, przy czym zaoferowane wynagrodzenie wynosiło najniższą krajową z możliwością uzyskania premii. Podobnie Sąd ocenił świadectwo pracy wystawione w dniu 31 grudnia 2012 r., w którym stwierdzono, że P. K. (1) był zatrudniony w (...) Sp. z o.o. w okresie od 3 grudnia do 31 grudnia 2012 r., przy czym na dokumencie tym znalazły się podpisy P. K. (1) z datą 31 grudnia 2012 r. oraz prezesa zarządu spółki P. K. (2). Należy zaznaczyć, że na świadectwie pracy widnieje data 31 grudnia 2012 r., a przecież miało ono być odtwarzane dopiero w 2016 r. i brak jest wzmianki w tym przedmiocie, a nadto oznacza to, iż spółka nie wystawiła tego dokumentu w czasie rzeczywistym tj. po ustaniu zatrudnienia, co przecież jest obowiązkiem pracodawcy. Dokumenty te jawią się jako sporządzone na potrzeby postępowania administracyjnego wszczętego przez organ rentowy w sprawie podlegania obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym z tytułu prowadzenia przez ubezpieczonego działalności gospodarczej oraz na potrzeby niniejszego postępowania, celem upozorowania, że P. K. (1) powinien podlegać obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym jako pracownik. Powyższe dokumenty związane z zawartą umową o pracę zostały faktycznie sporządzone przez osoby, które podpisały się pod ich treścią, jednak sam fakt wystawienia takich dokumentów nie świadczy jednak jeszcze o rzeczywistym wykonywaniu przez strony praw i obowiązków pracodawcy i pracownika w rozumieniu przepisu art. 22 § 1 k. p.

Należy zaznaczyć, że P. K. (1) nie przedstawił żadnych innych dokumentów potwierdzających jego rzekome zatrudnienie w spółce. Wynika z tego, iż (...) Sp. z o.o. nie prowadziła akt osobowych ubezpieczonego, do czego przecież była zobowiązana jako pracodawca. W toku postępowania nie zostały przedłożone listy obecności ani dokumentacja związana z rozpoczęciem zatrudnienia tj. zaświadczenie lekarskie o braku przeciwwskazań do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy, zaświadczenia o ukończeniu szkolenia BHP i instruktażu stanowiskowego. Nadto ubezpieczony nie otrzymywał żadnych dokumentów związanych z jego wyjazdami do klientów jak np. delegacji czy poleceń służbowych, a przecież jako miejsce wykonywania pracy w umowie o pracę wskazano teren całej Polski. Nie przedstawiono również żadnych dokumentów, które potwierdziłyby wykonywane czynności w charakterze dyrektora handlowego, a wydaje się, że tego rodzaju praca wiąże się ze sporządzaniem chociażby ofert handlowych i w dużej mierze jest to praca biurowa oraz wiąże się z dużą odpowiedzialnością.

Trzeba również podkreślić, że decyzja w zakresie podlegania ubezpieczeniom społecznym w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą została wydana w 2012 r. i to właśnie po jej wydaniu pojawiły się powyższe dokumenty. D. K., który zajmował się obsługą kadrową i księgową spółki od 2012 r. negował, aby w trakcie trwania umowy ze spółką przedstawiała ona dokumentację świadczącą o zatrudnieniu P. K. (1). Dokumentacja pracownicza osób wcześniej zatrudnionych przez spółkę została przejęta przez D. K., a nadto prowadził on taką dokumentację od podstaw w związku z zatrudnieniem nowych pracowników w trakcie współpracy, przy czym brak było dokumentacji potwierdzającej zatrudnienie ubezpieczonego, a spółka zażądała dokonania korekt w tym zakresie już po zakończeniu współpracy, przedkładając dokumenty, z którymi wyżej wymieniony nie miał wcześniej styczności.

Należy przy tym zauważyć, że Sąd miał również wątpliwości co do przedłożonych list płac ubezpieczonego, bowiem brak jest na nich adnotacji, kto je sporządził, a widnieją na nich jedynie podpisy P. K. (1). Z dokumentów tych wynika, że przez cały sporny okres ubezpieczony otrzymywał wynagrodzenie w wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę, a przecież z zawartej umowy o pracę wynika, że została dopuszczona możliwość uzyskania dodatkowo premii, co też potwierdził ubezpieczony wskazując ,,Otrzymywałem premię w różnej wysokości” ( vide: protokół elektroniczny rozprawy z 18.12.2017 r. od 00:43:28 do 01:06:07), co jednak nie zostało ujęte na listach płac. Ponadto informacje te znalazły się na deklaracjach podatkowych PIT-11, które jednak – jak wynika z pisma Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w T. – nie zostały przekazane do urzędu Skarbowego.

Przechodząc do oceny wartości osobowych źródeł dowodowych należy wskazać, iż zeznania świadków i ubezpieczonego wykazały wiele niespójności, dlatego Sąd przyznał im walor wiarygodności jedynie w niewielkiej części m.in. w zakresie dotyczącym ich powiązań ze spółką, przedmiotu prowadzonej przez płatnika składek działalności i miejsca jej prowadzenia, przy czym depozycje mające potwierdzić rzeczywiste świadczenie pracy przez P. K. (1) nie zasługiwały na wiarę jako niespójne i niepewne. Trzeba podkreślić, że zarówno M. S., jak i D. B. nie potrafili wskazać szczegółów dotyczących zatrudnienia P. K. (1) na stanowisku dyrektora handlowego, ograniczając swe twierdzenia do zapewnień, iż taki stosunek pracy został nawiązany. W ocenie Sądu zeznania świadków nie potwierdziły jednak rzeczywistego zatrudnienia ubezpieczonego. Świadek M. S., który początkowo był pracownikiem spółki, a następnie przez okres roku jej prezesem, nie potrafił przypomnieć sobie obowiązków ubezpieczonego wykonywanych w związku z zajmowanym stanowiskiem dyrektora handlowego, ograniczając się do stwierdzenia, iż P. K. (1) przyjeżdżał do lakierni i rozmawiał z nim o klientach, przy czym nie potrafił odróżnić czynności wykonywanych przez ubezpieczonego z racji wykonywanej funkcji prezesa od pracy świadczonej w charakterze dyrektora handlowego. Wyżej wymieniony nie potrafił potwierdzić, że ubezpieczony otrzymywał wynagrodzenie za pracę, w jakich godzinach świadczył pracę, gdzie znajdowało się jego miejsce pracy ani kto sprawował nadzór nad wykonywaniem obowiązków pracowniczych przez ubezpieczonego. Z kolei D. B., który był udziałowcem spółki obok P. K. (1), nie wiedział, w jakim okresie ubezpieczony był zatrudniony, jak wypłacano mu wynagrodzenie i kto był jego przełożonym, a wydaje się, że jako udziałowiec spółki powinien posiadać wiedzę w tym zakresie. Nadto zapytany o obowiązki wykonywane przez ubezpieczonego bez przekonania odpowiedział ,,Pewnie pozyskiwał klientów” ( vide: - protokół elektroniczny rozprawy z 18.12.2017 r. od 00:26:58 do 00:42:28). Świadek wypowiedział się również w kwestii czasu pracy uznając, że takim stanowisku jakie zajmował ubezpieczony czas pracy był nienormowany, co pozostaje w sprzeczności z twierdzeniami ubezpieczonego w tym zakresie.

Odnosząc się z kolei do przesłuchania P. K. (1) należy wskazać, iż jego depozycje również okazały się niewiarygodne i niespójne z pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym. Wskazał, że otrzymywał wynagrodzenie w wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę wraz z premią w różnej wysokości, co jednak nie znalazło odzwierciedlenia w przedstawionych listach płac. Brak jest zatem potwierdzenia, iż rzeczywiście wynagrodzenie zostało wypłacone. Nadto P. K. (1) wyjaśnił, że świadczył pracę w godzinach od 8:00 do 16:00, jednak nie przedstawił na tę okoliczność list obecności ani ewidencji czasu pracy, a świadek D. B. zeznał, iż na stanowisku dyrektora handlowego obowiązywał nienormowany czas pracy, co też wynikało z treści przedłożonej umowy o pracę (,,bez ograniczeń czasowych”). Ponadto co istotne, ubezpieczony sam negował fakt istnienia jednej z elementarnych przesłanek określających stosunek pracy tj. podporządkowania pracowniczego, bowiem jak wskazał: ,,Nie miałem przełożonego, bo byłem prezesem i udziałowcem i nikt nie nadzorował mojej pracy. Byłem zatrudniony, gdy prezesem był pan S., ale była to podległość tylko formalna (…) O mojej premii również ja współdecydowałem.” ( vide: - protokół elektroniczny rozprawy z 18.12.2017 r. od 00:43:28 do 01:06:07). Ubezpieczony nie potrafił ponadto wyjaśnić, dlaczego nie został zgłoszony do ubezpieczeń społecznych.

Istota sporu w niniejszej sprawie koncentrowała się wokół ustalenia, czy umowa o pracę zawarta pomiędzy P. K. (1) a (...) Sp. z o.o. była ważna, czy też sporządzono w tym zakresie pozorną umowę o pracę. Nie ulega bowiem wątpliwości, że o tym, czy strony istotnie nawiązały stosunek pracy stanowiący tytuł ubezpieczeń społecznych nie decyduje samo formalne zawarcie umowy o pracę, ale faktyczne i rzeczywiste realizowanie elementów charakterystycznych dla stosunku pracy, wynikających z art. 22 § 1 k.p.

W tym miejscu należy wskazać, że legalna (ustawowa) definicja stosunku pracy znajduje się w przepisie art. 22 § 1 k. p. Zgodnie z przepisem powołanym w zdaniu poprzedzającym – przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca – do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. Jak więc wynika z analizy cytowanego wyżej przepisu, stosunek pracy jest dwustronnie zobowiązującym stosunkiem zobowiązaniowym (obligacyjnym) zachodzącym między jego stronami, tj. pracodawcą a pracownikiem. Każda ze stron tego stosunku jest względem drugiej jednocześnie – i uprawniona, i zobowiązana, przy czym obowiązki jednej strony stosunku odpowiadają uprawnieniom drugiej strony. I tak pracodawca jest zobowiązany do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem, natomiast pracownik jest zobligowany do wykonywania w sposób podporządkowany (tj. pod kierownictwem pracodawcy oraz we wskazanym przez niego miejscu i czasie) określonej pracy na rzecz pracodawcy. Stosunek pracy jest zatem więzią o charakterze dobrowolnym i trwałym, łączącą pracownika i pracodawcę, której treścią jest obowiązek osobistego wykonywania pracy określonego rodzaju przez pracownika pod kierownictwem, na rzecz i ryzyko pracodawcy oraz obowiązek pracodawcy zatrudniania pracownika przy umówionej pracy i wypłacania mu wynagrodzenia za pracę (wyrok SA w Lublinie w wyroku z dnia 26 czerwca 1996 r., III APr 10/96, LEX nr 29672). W nawiązaniu do przepisu kodeksu pracy w literaturze i judykaturze z zakresu prawa pracy przyjęto wykładnię pojęcia „praca” z art. 22 § 1 k.p. rozumianego jako działalność:

1) zarobkowa (tj. wykonywana za wynagrodzeniem);

2) wykonywana przez pracownika osobiście (z możliwością wyręczenia się, za zgodą pracodawcy, inną osobą – w zakresie niektórych czynności);

3) mająca charakter powtarzalny, wykonywana na ogół codziennie, ewentualnie – w dłuższych odstępach czasu, nie będąca więc jednorazowym wytworem (w przeciwieństwie do dzieła występującego w ramach umowy o dzieło) lub też jednorazową czynnością (wyjątek stanowi umowa na czas wykonania określonej pracy, przypominająca umowę o dzieło);

4) wykonywana na ryzyko pracodawcy, który na ogół dostarcza pracownikowi narzędzi do wykonywania pracy, ale też ponosi ujemne konsekwencje niezawinionych błędów popełnianych przez pracownika (tzw. ryzyko osobowe), jak również ponosi ryzyko gospodarcze i ekonomiczne związane z prowadzoną działalnością (na ogół jest to działalność gospodarcza) – musi więc np. płacić pracownikom za niezawinione przez nich przestoje, wypłacać odprawy w przypadku likwidacji stanowisk pracy z przyczyn nie dotyczących pracowników itp.;

5) wykonywana pod kierownictwem pracodawcy; w praktyce oznacza to, że pracownik jest zobowiązany do stosowania się do poleceń pracodawcy – o ile są one zgodne z prawem i dotyczą pracy świadczonej przez danego pracownika (przepis art. 100 § 1 k.p.); pracownik zobowiązany jest w czasie pracy pozostawać do dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym przez pracodawcę (przepis art. 128 k.p.). Podporządkowanie pracownika w stosunku do pracodawcy dotyczy wyłącznie podległości organizacyjnej, nie ma natomiast zastosowania do sytuacji prawnej pracobiorcy, która jest określona postanowieniami umowy o pracę oraz bezwzględnie obowiązującymi przepisami prawa pracy (por. Tadeusz Zieliński, [w:] Kodeks pracy – komentarz pod redakcją Ludwika Florka, Dom Wydawniczy ABC, 2005, wydanie 4, s. 249 - 251).

Z kolei definicję pracownika na gruncie prawa ubezpieczeń społecznych zawiera przepis art. 8 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, w myśl którego za pracownika uważa się osobę pozostającą w stosunku pracy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a. Mając na względzie spójność systemu prawnego oraz zasadę racjonalnego prawodawcy uznać należy, że pojęcia „pracownika” używane przez ustawodawcę w przepisie art. 22 § 1 k.p. oraz w art. 8 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych są ze sobą tożsame (wyrok SN z dnia 13 lipca 2005 r., I UK 296/04, LEX nr 171652).

Sąd w niniejszym postępowaniu dokonał zatem oceny nawiązania przez strony stosunku pracy pod kątem dokonania czynności pozornej skutkującej bezwzględną nieważnością czynności prawnej zgodnie z art. 83 § 1 k.c. w zw. z art. 300 k.p. Taki zarzut został bowiem postawiony przez organ rentowy w zaskarżonej decyzji i podtrzymany w odpowiedzi na odwołanie.

O czynności pozornej, zgodnie z treścią powołanego przepisu, możemy mówić wówczas, gdy oświadczenie woli jest złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru. Dla uznania, że czynność prawna ma charakter pozorny (w rozumieniu przepisu art. 83 § 1 k.c.) muszą kumulatywnie wystąpić trzy następujące elementy:

1)  oświadczenie woli zostaje złożone dla pozoru, co ma miejsce w sytuacji, gdy nie zmierza ono do osiągnięcia skutków prawnych określonych w jego treści (np. takich jak nawiązanie stosunku pracy i rzeczywiste wykonywanie przez strony tego stosunku – praw i obowiązków wynikających z umowy o pracę);

2)  oświadczenie woli jest składane drugiej stronie;

3)  adresat oświadczenia ma świadomość pozorności i zgadza się na dokonanie czynności prawnej dla pozoru.

Zawarcie umowy o pracę ma charakter czynności prawnej realnej, tzn. tylko wówczas wywołuje skutki prawne (również te w dziedzinie ubezpieczeń społecznych), gdy dana praca będzie faktyczna wykonywana przez pracownika. Podstawą ubezpieczenia społecznego jest więc rzeczywiste zatrudnienie, a nie sama tylko umowa o pracę (art. 22 k.p., art. 6 ust. 1 pkt 1 i art. 13 pkt 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych). Umowa o pracę nie jest czynnością wyłącznie kauzalną, gdyż w zatrudnieniu pracowniczym chodzi o wykonywanie pracy. Brak pracy podważa umowę o pracę. Innymi słowy tylko jej formalna strona, nawet połączona ze zgłoszeniem do ubezpieczenia społecznego, nie stanowi podstawy takiego ubezpieczenia (wyrok SN z dnia 24 sierpnia 2010 r., I UK 74/10; LEX nr 653664).

Wobec powyższego o tym, czy strony istotnie nawiązały stosunek pracy stanowiący tytuł ubezpieczeń społecznych nie decyduje samo formalne zawarcie umowy o pracę, przystąpienie do ubezpieczenia i opłacenie składki, ale faktyczne i rzeczywiste realizowanie elementów charakterystycznych dla stosunku pracy, a wynikających z przepisu art. 22 § 1 k.p. Istotne więc jest, aby stosunek pracy zrealizował się przez wykonywanie zatrudnienia, gdyż w takim przypadku wady oświadczeń woli dotykające umowy o pracę - nawet powodujące jej nieważność - nie wywołują skutków w sferze prawa do świadczeń z ubezpieczeń społecznych (wyrok SN z dnia 5 czerwca 2009 r., I UK 21/09, LEX nr 515699).

Sąd Okręgowy podziela stanowisko, jakie zajął Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 4 sierpnia 2005 roku (II UK 321/04, OSNP z 2006 r., nr 11 – 12, poz. 190), zgodnie z którym umowę o pracę uważa się za zawartą dla pozoru, jeżeli przy składaniu oświadczeń woli obydwie strony mają świadomość, że osoba określona w umowie o pracę jako pracownik – nie będzie świadczyć pracy, a osoba wskazana jako pracodawca nie będzie korzystać z jej pracy. Z kolei jeżeli umowa o pracę jest faktycznie realizowana (wykonywana), to nie można przyjąć, aby została ona zawarta dla pozoru (czy też w celu obejścia prawa), choćby nawet strona podejmująca zatrudnienie jako pracownik – zawierając umowę o pracę - dążyła do uzyskania świadczeń z ubezpieczenia społecznego (tak też SN w wyroku z dnia 6 marca 2007 r., I UK 302/06, OSNAPiUS z 2008 r., Nr 7-8, poz. 110, str. 323 i w wyroku z dnia 12 maja 2011 r., II UK 20/11, LEX nr 885004; por. również wyroki Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 1996 r., II UKN 32/96, OSNAPiUS 1997 nr 15, poz. 275; z dnia 16 marca 1999 r., II UKN 512/98, OSNAPiUS 2000 nr 9, poz. 368; z dnia 28 lutego 2001 r., II UKN 244/00, OSNAPiUS 2002 nr 20, poz. 496; z dnia 25 stycznia 2005 r., II UK 141/04, OSNP 2005/15/235; z dnia 04 sierpnia 2005 r., II UK 321/04, OSNP 2006/11-12/190; z dnia 18 października 2005 r., sygn. akt II UK 43/05, OSNP z 2006 r., nr 15 – 16, poz. 251; LEX nr 189956; z dnia 18 maja 2006 r., II UK 164/05, PiZS 2006/9/33; z dnia 4 stycznia 2008 r., I UK 223/07, LEX nr 442836). W wyroku z dnia 8 lipca 2009 r. Sąd Najwyższy po raz kolejny podkreślił, że pozorność umowy o pracę (art. 83 k.c. w zw. z art. 300 k.p.) ma miejsce wówczas, gdy mimo jej zawarcia praca w ogóle nie jest świadczona (tak I UK 43/09, LEX nr 529772). Słusznie zatem stwierdził Sąd Najwyższy, iż pozorność czynności prawnej zachodzi w sytuacji, gdy strony stwarzają pozór dokonania jednej czynności prawnej, podczas gdy w rzeczywistości dokonują innej czynności prawnej (wyrok SN z 13 kwietnia 2005 r., IV CK 684/04, LEX nr 284205).

Innymi słowy zamiar nawiązania stosunku ubezpieczenia społecznego, bez rzeczywistego wykonywania umowy o pracę, przy jednoczesnym ustaleniu warunków wynagrodzenia w sposób nie odpowiadający zatrudnieniu - świadczy o fikcyjności zgłoszenia do pracowniczego ubezpieczenia społecznego w celu uzyskania nieproporcjonalnych świadczeń z tego ubezpieczenia (tak SN w wyroku z dnia 28 lutego 2001 roku, sygn. akt II UKN 244/00, OSNAPiUS z 2002 r., Nr 20, poz. 496) i nie pociąga za sobą obowiązku ubezpieczenia społecznego (por. również wyrok SN z dnia 4 października 2007 r., sygn. akt I UK 116/07, OSNAPiUS z 2008 r., Nr 23 – 24, poz. 355, str. 1021).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy, należy wskazać, że na podstawie zebranego w niniejszej sprawie materiału dowodowego Sąd doszedł do przekonania, że sporna umowa o pracę była dotknięta wadą oświadczeń woli w postaci pozorności. W okresie od 3 grudnia 2008 r. do 30 grudnia 2012 r. P. K. (1) faktycznie nie świadczył pracy w rozumieniu Kodeksu pracy, a jego zgłoszenie do ubezpieczeń społecznych z tytułu zatrudnienia podyktowane było chęcią i potrzebą zwolnienia z obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie społeczne w związku z prowadzeniem pozarolniczej działalności gospodarczej, który to obowiązek stwierdził organ rentowy w decyzji z 16 października 2012 r.

Należy pokreślić, że zgłoszenie P. K. (1) do ubezpieczeń społecznych z tytułu zatrudnienia zostało dokonane przez (...) Sp. z o.o. dopiero w dniu 21 listopada 2016 r. tj. po 8 latach od rzekomego nawiązania stosunku pracy, co słusznie wzbudziło wątpliwości organu rentowego. Nie bez znaczenia pozostaje okoliczność, że płatnik składek przekazywał do ZUS dokumenty rozliczeniowe za pozostałych pracowników. Nie sposób wobec tego dać wiarę, że jeśli P. K. (1) rzeczywiście świadczył pracę i otrzymywał z tego tytułu wynagrodzenie, to osoba sporządzająca deklaracje rozliczeniowe przez okres 4 lat pomijała pracownika zatrudnionego na stanowisku kierowniczym i jednocześnie udziałowca spółki – jest to niezgodne z zasadami doświadczenia życiowego. Ciężko uznać, że taki błąd nie został zauważony przez tak długi okres czasu. Nie zostało ponadto potwierdzone, aby ubezpieczony rozliczał się z urzędem skarbowym, bowiem co prawda w aktach sprawy znajdują się deklaracje PIT-11 za lata 2008-2012, to jednak nigdy nie zostały one przekazane do urzędu, co wynika z pisma Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w T.. Nie bez znaczenia pozostaje okoliczność, że D. K. zeznał, iż w czasie jego współpracy ze spółką w latach 2012-2015 nie zostały mu przedstawione dokumenty związane z zatrudnieniem P. K. (1), a przecież przejął on dokumentację kadrową osób zatrudnionych w spółce jeszcze przed nawiązaniem z nią współpracy w zakresie obsługi księgowo-kadrowej. Dokumenty te pojawiły się już po zakończeniu umowy D. K. ze spółką, co pozwala na stwierdzenie, iż zostały one sporządzone następczo na użytek postępowania przed organem rentowym, bowiem w dniu 15 grudnia 2016 r. pełnomocnik ubezpieczonego złożył wniosek o uchylenie decyzji ZUS z 16 października 2012 r. w przedmiocie ustalenia okresu podlegania ubezpieczeniu społecznemu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

Jak już zostało wyżej wskazane, zeznania świadków były nieprzekonujące i charakteryzowały się wysokim stopniem ogólności oraz niepewności. Podobnie depozycje złożone przez P. K. (1) jawiły się jako nieszczere i sprzeczne z pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym. Zatrudnienia ubezpieczonego nie potwierdziły również przedłożone dokumenty, którym Sąd odmówił waloru wiarygodności uznając, że zostały sporządzone na potrzeby postępowania i w celu uniknięcia obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej. Niewykluczone, że P. K. (1) rzeczywiście wykonywał na rzecz spółki pewne czynności związane np. z obsługą i poszukiwaniem klientów, wyszukiwanie nieruchomości czy braniem udziału w przetargach, lecz były one podejmowane w związku ze sprawowaną funkcją prezesa od 31 października 2006 r. do 15 lutego 2011 r., a następnie udziałowca. Ubezpieczony sam wskazał, że wyszukiwanie nieruchomości i udział w przetargach miały związek ze stanowiskiem prezesa, a świadek M. S. nie potrafił powiedzieć, czy wizyty ubezpieczonego w lakierni wiązały się z wykonywaniem czynności pracowniczych czy ze sprawowaniem funkcji prezesa.

Należy w tym miejscu zwrócić uwagę na pogląd wyrażony w wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 15 marca 2018 r. (sygn. akt III AUa 810/17, Legalis nr 1772267), zgodnie z którym element podporządkowania jest jednym z niezbędnych elementów stosunku pracy. Musi on jednak występować nie tylko w sensie formalnym, ale również faktycznym. W sensie formalnym, gdzie spółka jako odrębny podmiot zawiera umowę o pracę z osobą fizyczną, taki element podporządkowania występuje, natomiast w sensie faktycznym nie występuje, gdyż rzeczywiste decyzje za tę spółkę podejmuje ta sama osoba fizyczna. Nie można zatem mówić o występowania elementu podporządkowania w takiej sytuacji. Prezes zarządu byłby bowiem podporządkowany samemu sobie. W realiach niniejszej sprawy P. K. (1) wyraźnie wskazał, iż w jego przypadku nikt nie nadzorował podejmowanych przez niego czynności, a nawet współdecydował on o wysokości otrzymywanej przez siebie premii. Wobec tego brak było podstawowego elementu stosunku pracy, jakim jest podporządkowanie pracownicze.

W tym stanie rzeczy nie sposób przyjąć, iż P. K. (1) łączył z (...) Sp. z o.o. stosunek pracy, a przedłożone w toku postępowania dokumenty związane z zatrudnieniem miały jedynie na celu upozorowanie nawiązania stosunku pracy, celem uniknięcia obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie społeczne z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej.

Reasumując, w ocenie Sądu wszystkie wskazane wyżej okoliczności świadczą o tym, że kształt spornej umowy o pracę z dnia 3 grudnia 2008 r. został sformułowany następczo i dla pozoru w rozumieniu przepisu art. 83 § 1 k.c., a uprawnienia i obowiązki z niej wynikające nigdy nie były wykonywane. Wobec powyższego przedmiotowa umowa nie może stanowić podstawy do objęcia P. K. (1) ubezpieczeniami społecznymi, zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 a contrario, art. 11 ust. 1 a contrario oraz art. 12 ust. 1 a contrario ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

W tym stanie rzeczy Sąd w oparciu o przepis art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie P. K. (1) jako bezzasadne, nie znajdując usprawiedliwionych podstaw do jego uwzględnienia.

Przewodnicząca

SSO Danuta Domańska